กอหญ้านิ่งเงียบก่อนตอบ “ คิดมากไปหรือเปล่า” “ดูนั่นสิ เขาแทบจะหักคอผมแน่ๆ ถ้าขืนผมยังยืนตรงนี้อยู่อีกนาน” “วันศุกร์ไปด้วยกันนะญ่า ผมอยากไปกับคุณ” “วันศุกร์ อ๋องาน เจ๊ติ๋วที่พัทยาเหรอ ญ่าขอคิดดูก่อนได้ไหม เพราะวันมะรืนญ่าต้องเริ่มฝึกงานที่โรงแรมญ่ายังไม่รู้จะปลีกตัวไปได้หรือเปล่า” “โถ ได้สิ
ร้านอาหารสุดหรู ในโรงแรมห้าดาว เสียงเปียโนคลอเบาๆ บรรยากาศช่างอ่อนหวาน กอหญ้ามองหน้าชายหนุ่มที่รับประทานอาหารเป็นจานที่สาม อย่างท่าทางเอร็ดอร่อย “ทำไมญ่าไม่ทานล่ะ ไม่อร่อยเหรอ” “เวลาญ่าเหนื่อย ญ่าจะทานได้ไม่มากค่ะ คุณกริชทานเยอะๆ เถอะค่ะ” กริชชัย ตักอาหารเข้าปาก อย่างหิวโหย ก่อนจะสำลักเพราะ
บ้านพิพัฒนพงค์ ตรีรินทร์ ต้นน้ำออกมายืนหน้าบ้านเมื่อรถเลี้ยวเข้าบ้าน กอหญ้าเปิดประตูลงจากรถ หญิงสาวส่งยิ้มยกมือไหว้ตรีรินทร์ด้วยความเคารพรัก ““สวัสดีค่ะคุณป้า กลับมานานแล้วเหรอคะ”” ““สวัสดีจ๊ะ ลูก มานี่มามาให้ป้ากอด คิดถึงเหลือเกินกอหญ้าของป้า”” ตรีรินทร์สวมกอดพร้อมโยกร่างหญิงสาวไปมา ต้นน้ำเข้าไ
““เอาไว้มีอะไรคุยกันพรุ่งนี้นะตากริช คืนนี้ย่าเหนื่อยเหลือเกิน นั่งเครื่องมาหลายชั่วโมง มาถึงก็ยังไม่ได้นอนพักเลย แม่เราสิชวนคุยจนยาว ไม่ไหวหรอกต้องรีบเข้านอน พรุ่งนี้จะได้ตื่นเช้ามาตักบาตร” กอหญ้ายิ้มน้อยๆ ก่อนพยุงร่างหญิงชราเดินไปส่งที่ห้อง ในขณะที่ตรีรินทร์ที่นั่งพิงธมกานต์ขยับตัวลุกขึ้นมาเพื่อ
โรงแรมไอเฟลสตาร์ในวันรุ่งขึ้น ท่ามกลางการเตรียมงานอันแสนวุ่นวาย กอหญ้าไม่ได้ทำงานวันนี้ทำให้หญิงสาวอยู่ร่วมงานบุญที่บ้านในช่วงเช้า และมาซ้อมใหญ่กับสถานที่จริง กระเทยสาวเพื่อนซี้เดินยิ้มมาแต่ไกล แต่เดินกระเผลกเท้าจนกอหญ้าขมวดคิ้ว “ไปทำไรมาเอลี่ขาเดี้ยงเหรอ” “อืมเมื่อวานไงเดินซุ่มซ่าม” “ปวด
“อืมใช่ฉันเคยลองมาแล้วก็แซ่บเว่อร์นะ” “อะไรนะยัยลิลลี่” เสียงเบบี๋กรีดร้องหญิงสาวดึงร่างเพื่อนสาวคนสนิทไปที่มุมห้อง “แกเคยกินคุณกริชเหรอโม้หรือเปล่า” “ไม่นะฉันเคยเจอเค้าที่อังกฤษเคยไปเดทกับเค้าครั้งหนึ่ง” “ตายแล้วอิจฉา” “ฉันไม่รู้นะว่าเค้าดังขนาดนี้ตอนอยู่ที่อังกฤษเค้าทำตัวธรรมด
“คุณย่าให้เธอเรียกว่าพี่กริชจำได้ไหม” น้ำเสียงชายหนุ่มคาดคั้น “อืมนั่นแหละพี่กริช” กอหญ้าทำหน้าเซ็ง “จะไม่ชมกันหน่อยเหรอพี่เดินเป็นไงบ้าง” “งั้นๆแหละ” กอหญ้าพูดสิ่งตรงข้ามกับสิ่งที่คิดในใจ “โถเสียกำลังใจหมดอุตส่าห์ไปฟิตซ้อม” กริชชัยทำหน้างอ “มีอะไรคะ” “คิดถึงอยากจูบเธอส
กริชชัยส่งเงินในซองให้กับคนสนิทพร้อมตบบ่า “ดีมากวิทย์ สวีทกับแฟนให้เต็มที่นะอีกสองสามวันเจอกัน” “ครับคุณกริช” “แน่ใจนะว่านายนั่นจะเดินแบบไม่ได้” “แน่ใจครับเพื่อนผมบอกว่าแค่สองสามหยดก็พอครับ ยานี่เห็นผลเร็วครับ” “ดีมากไปได้แล้วเดี๋ยวคุณแนนคอยนาน” “ขอบคุณครับบอส” “ไม่เป็นไร
“ขอเวลา สี่ห้าวันให้พ่อกับแม่ฮันนีมูนกันหน่อยนะ แล้วจะกลับไปรบกับลูกต่อ” อดิศวรหันกลับมาจับที่ไหล่ภรรยาสาวให้มาเผชิญหน้า ส่งสายตาหวานฉ่ำ “อะไรคะเนี่ย ลูกห้าแล้วนะ ยังจะหวานอีก” ยาริกายิ้มเขิน “หวานแบบนี้ตลอดไปครับ จะรักยิ่งๆ ขึ้นไปเชื่อไหมแยม แต่ตอนนี้ผมขอเบรคสักห้าวัน ฝากลูกไว้กับปู่ยา และทวดๆ ก่
ภายในห้องรับประทานอาหาร อดิศวรกำลังสอนให้ อ้น อัคราวัฒน์ ตักอาหารกินเอง ในขณะที่ยาริกากำลังป้อนข้าวให้อั๋น อัคราวุธยาริกาหันไปมองสามีที่กำลังสอนแฝดพี่อย่างใจเย็น “อ้น หัดทานข้าวเองครับ ตักแบบนี้พ่อตักให้ดู” อดิศวรสอนอย่างใจเย็น “โถ คุณศวร ลูกยังเล็กอยู่เลย แยมอยากป้อนข้าวลูก” “ผมอยากให้ลูกช่วยต
สามปีต่อมา ยาริกามองภาพพ่อและลูกๆ ที่วิ่งเล่นกันที่สนามอย่างมีความสุข นึกย้อนไปเมื่ออาทิตย์ที่ผ่านมา งานแต่งงานของเธอกับอดิศวรจัดอย่างยิ่งใหญ่ โดยมีลูกแฝด ทั้งสอง อ้น และ อั๋น อัคราวัฒน์ และ อัคราวุธ กรณ์วิภาคและตอนนี้เธอกำลังตั้งครรภ์อ่อนๆ อีกหกสัปดาห์ จำได้ว่าหลังจากอดิศวรรู้ก็รีบจัดงานแต่งงาน แบ
“แยมแน่ใจนะว่าจะไม่อันตรายกับลูก ศวรกลัวว่า..” อดิศวรจ้องมองตาภรรยาสาว ถามย้ำเพื่อความแน่ใจ ยาริกาพยักหน้าเบาๆ ยิ้มเขิน พร้อมกับกอดชายหนุ่มกระชับ “ก็อย่ารุนแรงสิคะคุณพ่อ ทำเบาๆ หมอก็ไม่ห้ามหรอกค่ะ นอกจากจะหกอาทิตย์ก่อนคลอดหรือเปล่า แยมไม่แน่ใจ” ยาริกาใช้เล็บกรีดเบาๆ ที่หน้าอก “คุณเรียกผมว่า “คุณพ่อ
ยาริกาน้ำตาไหลตลอด ด้วยความตกใจ ซึ้งใจ ตื่นเต้น มีความสุข ไม่รู้ความรู้สึกไหนมาก่อนแต่มันผสมปนเปกันไปหมด หญิงสาวพยักหน้าๆ ยกมือปิดปาก รับดอกไม้แล้วสวมกอด ท่ามกลางเสียงเชียร์จากเพื่อนๆ ร่วมรุ่น และอีกหลายชั่วโมงต่อจากนั้น มิตติ้งร่วมรุ่นท่ามกลางทะเลแสนสวย และเพื่อนสนิท ทำให้ปาร์ตี้เต็มไปด้วยความสนุกส
สามวันผ่านไป หลังจากประชุมผู้แทนประกอบการโรงแรมที่มิลานสามวัน ยาริกาเพิ่งเห็นมาดบอสของอดิศวรเป็นครั้งแรกเวลาเค้าจริงจังกับการทำงานทำให้เค้าดูมีเสน่ห์ หญิงสาวมองสามีอย่างภาคภูมิใจ ตลอดสามวันที่มีนัดตลอดทั้งวัน ตารางแน่นมากๆ ทำให้แทบจะไม่มีส่วนตัวกันเลย วันนี้ยาริกามีความหวังว่าคงได้ไปเดินเล่นในเมือง
ยาริกาตกใจแทบสิ้นสติ เมื่ออดิศวรทรุดตัวลงไปนั่งกับพื้น แถมจับมือเธอไว้แน่น ยาริกาพยายามบิดมือหนีพร้อมหันไปซ้ายขวาว่ามีใครมองอยู่ไหม มีคนมองอยู่สองสามคน หญิงสาวใบหน้าร้อนด้วยความอายรีบกระตุกมือหนี แต่ชายหนุ่มจับไว้จนแน่น “นี่ คุณศวร ทำบ้าอะไร คุกเข่าทำไม...บ้าหรือเปล่า” ยาริกากัดฟันพูดเบาๆ “แยม ..
ระหว่างขับรถกลับบ้าน ยาริกาเงียบมาตลอดทาง พอๆ กับอดิศวร ก็เงียบเช่นเดียวกัน ตั้งแต่รถออกจากโรงพยาบาล เมื่อรถเลี้ยวเข้าสู่บ้าน เมื่อรถจอดนิ่งสนิทที่โรงจอดรถ อดิศวรนั่งรวบรวมสมาธิก่อนพูดกับภรรยาสาวอย่างใจเย็น “สรุป ยังไงคุณก็จะไปประชุมกับคุณกริชที่อิตาลีแน่ๆ ไม่เปลี่ยนใจ รู้ไหมการเดินทางไกลอาจเป็นอัน
ท่านผู้หญิงแพรวมองดูหลานสะใภ้กับหลานชาย สายตาเต็มไปด้วยความสุข คิดวาดฝันว่าอีกไม่กี่เดือนข้างหน้า หลานคนเล็กของตระกูลจะลืมตาดูโลก แค่นี้ท่านก็ยิ้มออกแล้ว ถึงแม้จะมีอาการเจ็บไข้อย่างผู้ป่วยสูงอายุ พอนึกถึงหลานที่จะเกิดขึ้นมาทำให้ท่านผู้หญิงไม่ยอมแพ้กับโรคภัย หมั่นไปหาหมอและกินยาตามที่หมอสั่งทุกประการ