“ อีตาบ้ากริช ทะเลาะกันยังหื่นได้อีกนะ” “ พี่รักญ่า ได้ตลอดเวลา ได้ทุกที่ไม่รู้หรือไง” ร่างเปลือยเปล่าสองร่างยืนประชิดแนบแน่น กริชชัยอุ้มร่างให้โผล่จากน้ำเล็กน้อย มือก็ลูบไล้ไปมาที่หน้าอกสาว นิ้วสองนิ้วคีบคลึงหยอกเย้าปุ่มใจกลางของอกสาว กอหญ้าเผลอครางออกมาเบาๆ กริชชัยมองหญิงสาวด้วยแววตาเต็มไปด้ว
โรงพยาบาล On call room ต้นน้ำเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์มือถือเมื่อเสียงดังรบกวนอยู่สามสี่ครั้ง “น้ำค่ะ” “ ยัยน้ำ พี่นะ” “อืม พี่กริช โทรมาทำไมดึกดื่น คนพึ่งลงเวรมา” “ ถ้าเจอคนไข้ตัวร้อน สามสิบเก้านี่อันตรายไหม ต้องแอดมิทหรือเปล่าให้ ยาแก้ไข้แล้ว ไข้ลดลงไปแต่ตอนนี้เหมือนจะตัวร้อนขึ้นมาอีกแล้ว” “
โรงพยาบาล นายแพทย์อนวินท์ เดินเข้ามาในห้องตรวจสีหน้าเคร่งเครียด ต้นน้ำยื่นชาร์ทพร้อมรายงาน “คนไข้คนนี้ ปวดท้องมาเจ็ดชั่วโมงแล้วค่ะ พี่หมอ เห็นบอกว่าอาเจียนไปห้าหกรอบ แล้วแต่ไม่มีถ่ายเหลวค่ะ เมื่อกี้วัดไข้มีไข้ด้วยค่ะ” นายแพทย์อนวินท์ยังก้มอ่านชาร์ทขยับแว่นเล็กน้อย ต้นน้ำมองชายหนุ่มที่ตนแอบรักมา
“ ผลแล๊ปออกมาแล้วใช่ไหม ว่าไงบ้าง” นายแพทย์อนวินท์วางรูปกอหญ้าอย่างทะนุถนอม “คนไข้เมื่อเช้าผลปัสสาวะปกติค่ะ แต่ซีบีซีเม็ดเลือดขาวหมื่นกว่า” นายแพทย์อนวินท์ รับผลแล๊ปก่อนเซ็นต์เอกสาร“ ก็น่าจะเป็นไส้ติ่งนะ น้ำบุ๊คโออาร์สองให้พี่ด้วยและประสานทีมผ่าตัด อีกยี่สิบนาทีพี่ตามไป พี่จะไปแจ้งผู้ป่วยกับญาต
โรงพยาบาล นายแพทย์อนวินท์ เดินเข้ามาในห้องตรวจสีหน้าเคร่งเครียด ต้นน้ำยื่นชาร์ทพร้อมรายงาน “คนไข้คนนี้ ปวดท้องมาเจ็ดชั่วโมงแล้วค่ะ พี่หมอ เห็นบอกว่าอาเจียนไปห้าหกรอบ แล้วแต่ไม่มีถ่ายเหลวค่ะ เมื่อกี้วัดไข้มีไข้ด้วยค่ะ” นายแพทย์อนวินท์ยังก้มอ่านชาร์ทขยับแว่นเล็กน้อย ต้นน้ำมองชายหนุ่มที่ตนแอบรักมา
“ ผลแล๊ปออกมาแล้วใช่ไหม ว่าไงบ้าง” นายแพทย์อนวินท์วางรูปกอหญ้าอย่างทะนุถนอม “คนไข้เมื่อเช้าผลปัสสาวะปกติค่ะ แต่ซีบีซีเม็ดเลือดขาวหมื่นกว่า” นายแพทย์อนวินท์ รับผลแล๊ปก่อนเซ็นต์เอกสาร“ ก็น่าจะเป็นไส้ติ่งนะ น้ำบุ๊คโออาร์สองให้พี่ด้วยและประสานทีมผ่าตัด อีกยี่สิบนาทีพี่ตามไป พี่จะไปแจ้งผู้ป่วยกับญาต
กอหญ้าเดินกลับมาที่ห้อง หัวใจยังเต้นแรง ความรู้สึกยังอ่อนไหว ‘อย่านะกอหญ้า นั่นนะซาตานในคราบเทพบุตร อย่าได้ไปหลงได้ปลื้ม แกมันแค่เด็กในบ้าน เขาเห็นแกแค่เป็นที่บำเรอความใคร่ คำรักสักคำไม่เคยได้ยิน อย่านะอย่าไปหลงรักเขาเด็ดขาด ทำยังไงดีล่ะกอหญ้า ต้องขยันแล้วนะช่วงนี้ ต้องทำงานเยอะๆอีกแค่หกเดือนก็จะจ
ตอนที่ 5 ภาคร้ายๆ ของผู้ชายชื่อแมน กริชชัยเดินเข้ามาในห้องอาหารหน้าตาอิดโรย เพราะไม่ได้นอนเกือบทั้งคืน จำได้ว่าหลังจากรู้สึกน้อยใจหญิงสาว ชายหนุ่มก็ออกไปนอกบ้านหลังจากเพื่อนๆโทรมาชวนไปสังสรรค์ กว่าจะกลับก็ล่วงเข้าอีกวันหนึ่ง ดังนั้นวันนี้ชายหนุ่มจึงไม่ค่อยแจ่มใส ท่าทางอิดโรย กริชชัยจำได้ว่า ตนเองไ
“ขอเวลา สี่ห้าวันให้พ่อกับแม่ฮันนีมูนกันหน่อยนะ แล้วจะกลับไปรบกับลูกต่อ” อดิศวรหันกลับมาจับที่ไหล่ภรรยาสาวให้มาเผชิญหน้า ส่งสายตาหวานฉ่ำ “อะไรคะเนี่ย ลูกห้าแล้วนะ ยังจะหวานอีก” ยาริกายิ้มเขิน “หวานแบบนี้ตลอดไปครับ จะรักยิ่งๆ ขึ้นไปเชื่อไหมแยม แต่ตอนนี้ผมขอเบรคสักห้าวัน ฝากลูกไว้กับปู่ยา และทวดๆ ก่
ภายในห้องรับประทานอาหาร อดิศวรกำลังสอนให้ อ้น อัคราวัฒน์ ตักอาหารกินเอง ในขณะที่ยาริกากำลังป้อนข้าวให้อั๋น อัคราวุธยาริกาหันไปมองสามีที่กำลังสอนแฝดพี่อย่างใจเย็น “อ้น หัดทานข้าวเองครับ ตักแบบนี้พ่อตักให้ดู” อดิศวรสอนอย่างใจเย็น “โถ คุณศวร ลูกยังเล็กอยู่เลย แยมอยากป้อนข้าวลูก” “ผมอยากให้ลูกช่วยต
สามปีต่อมา ยาริกามองภาพพ่อและลูกๆ ที่วิ่งเล่นกันที่สนามอย่างมีความสุข นึกย้อนไปเมื่ออาทิตย์ที่ผ่านมา งานแต่งงานของเธอกับอดิศวรจัดอย่างยิ่งใหญ่ โดยมีลูกแฝด ทั้งสอง อ้น และ อั๋น อัคราวัฒน์ และ อัคราวุธ กรณ์วิภาคและตอนนี้เธอกำลังตั้งครรภ์อ่อนๆ อีกหกสัปดาห์ จำได้ว่าหลังจากอดิศวรรู้ก็รีบจัดงานแต่งงาน แบ
“แยมแน่ใจนะว่าจะไม่อันตรายกับลูก ศวรกลัวว่า..” อดิศวรจ้องมองตาภรรยาสาว ถามย้ำเพื่อความแน่ใจ ยาริกาพยักหน้าเบาๆ ยิ้มเขิน พร้อมกับกอดชายหนุ่มกระชับ “ก็อย่ารุนแรงสิคะคุณพ่อ ทำเบาๆ หมอก็ไม่ห้ามหรอกค่ะ นอกจากจะหกอาทิตย์ก่อนคลอดหรือเปล่า แยมไม่แน่ใจ” ยาริกาใช้เล็บกรีดเบาๆ ที่หน้าอก “คุณเรียกผมว่า “คุณพ่อ
ยาริกาน้ำตาไหลตลอด ด้วยความตกใจ ซึ้งใจ ตื่นเต้น มีความสุข ไม่รู้ความรู้สึกไหนมาก่อนแต่มันผสมปนเปกันไปหมด หญิงสาวพยักหน้าๆ ยกมือปิดปาก รับดอกไม้แล้วสวมกอด ท่ามกลางเสียงเชียร์จากเพื่อนๆ ร่วมรุ่น และอีกหลายชั่วโมงต่อจากนั้น มิตติ้งร่วมรุ่นท่ามกลางทะเลแสนสวย และเพื่อนสนิท ทำให้ปาร์ตี้เต็มไปด้วยความสนุกส
สามวันผ่านไป หลังจากประชุมผู้แทนประกอบการโรงแรมที่มิลานสามวัน ยาริกาเพิ่งเห็นมาดบอสของอดิศวรเป็นครั้งแรกเวลาเค้าจริงจังกับการทำงานทำให้เค้าดูมีเสน่ห์ หญิงสาวมองสามีอย่างภาคภูมิใจ ตลอดสามวันที่มีนัดตลอดทั้งวัน ตารางแน่นมากๆ ทำให้แทบจะไม่มีส่วนตัวกันเลย วันนี้ยาริกามีความหวังว่าคงได้ไปเดินเล่นในเมือง
ยาริกาตกใจแทบสิ้นสติ เมื่ออดิศวรทรุดตัวลงไปนั่งกับพื้น แถมจับมือเธอไว้แน่น ยาริกาพยายามบิดมือหนีพร้อมหันไปซ้ายขวาว่ามีใครมองอยู่ไหม มีคนมองอยู่สองสามคน หญิงสาวใบหน้าร้อนด้วยความอายรีบกระตุกมือหนี แต่ชายหนุ่มจับไว้จนแน่น “นี่ คุณศวร ทำบ้าอะไร คุกเข่าทำไม...บ้าหรือเปล่า” ยาริกากัดฟันพูดเบาๆ “แยม ..
ระหว่างขับรถกลับบ้าน ยาริกาเงียบมาตลอดทาง พอๆ กับอดิศวร ก็เงียบเช่นเดียวกัน ตั้งแต่รถออกจากโรงพยาบาล เมื่อรถเลี้ยวเข้าสู่บ้าน เมื่อรถจอดนิ่งสนิทที่โรงจอดรถ อดิศวรนั่งรวบรวมสมาธิก่อนพูดกับภรรยาสาวอย่างใจเย็น “สรุป ยังไงคุณก็จะไปประชุมกับคุณกริชที่อิตาลีแน่ๆ ไม่เปลี่ยนใจ รู้ไหมการเดินทางไกลอาจเป็นอัน
ท่านผู้หญิงแพรวมองดูหลานสะใภ้กับหลานชาย สายตาเต็มไปด้วยความสุข คิดวาดฝันว่าอีกไม่กี่เดือนข้างหน้า หลานคนเล็กของตระกูลจะลืมตาดูโลก แค่นี้ท่านก็ยิ้มออกแล้ว ถึงแม้จะมีอาการเจ็บไข้อย่างผู้ป่วยสูงอายุ พอนึกถึงหลานที่จะเกิดขึ้นมาทำให้ท่านผู้หญิงไม่ยอมแพ้กับโรคภัย หมั่นไปหาหมอและกินยาตามที่หมอสั่งทุกประการ