“ว่าไง คุณพัช” อดิศวรตะโกนเสียงดัง “เออ คือพัชจะมาขอตัวกลับบ้านค่ะ ถ้าเจ้านายไม่มีอะไรแล้ว” “ตามสบาย ไปเถอะ” อดิศวรกล่าวอนุญาต ก่อนนั่งลงโดยโอบเอาร่างของหญิงสาวขึ้นมานั่งบนตัก ยาริกาแก้มแดงร้อนผ่าว จ้องมองอดิศวรที่ตอนนี้ผมยุ่งกระเซิงเล็กน้อย ยาริกาดิ้นจะลุกจากที่นั่ง แต่อดิศวรกอดไว้แน่น “ขอกอดให้
สยามพารากอนในห้องแต่งตัวที่กำลังวุ่นวายกับการแต่งหน้าทำผม บางส่วนทำเสร็จแล้วอีกบางส่วนกำลังทำงานเพื่อแข่งกับเวลา กอหญ้าพลิกอ่านหนังสือกอสซิบที่เพื่อนนางแบบอ่านแล้ววางทิ้งไว้ หญิงสาวเปิดพลิกๆอย่างต้องการอ่านฆ่าเวลา แล้วก็มาสะดุดกับรูปนักธุรกิจไฟแรงซึ่งเป็นแฟนของเพื่อนสาวประเภทสองกำลังยืนเคียงข้างกับส
กริชชัย มาถึงงานที่ภรรยาสาวบอกว่าจะมีที่ห้างสรรพสินค้าชื่อดังแห่งนี้ ชายหนุ่มเลือกที่นั่งหน้าเวทีเพื่อจะได้เห็นภรรยาสาวถนัด เมื่อพิธีกรกล่าวเปิดงาน กริชชัยก็จ้องไปที่บนเวทีนางแบบนายแบบหน้าใหม่ๆออกมาเดินตามจังหวะเพลง แล้วกริชชัยต้องหน้าบึ้ง เมื่อเห็นกอหญ้าเดินควงแขนมากับนายแบบลูกครึ่งเกาหลีไทย กริชชั
ผับเล็กๆ ย่านทองหล่อ ลิลลี่ และ เบบี๋กำลังดื่มฉลอง เมื่อช่างทำผมสาว ที่ให้ไปสืบเรื่องราวของกอหญ้าและนายแบบหนุ่มได้นำยูเอสบี สติ๊กมาส่งให้ พร้อมกับหลักฐานที่ตนเองมี ลิลลี่คิดว่าคงเป็นที่ต้องการของนิตยสารกลอสซิบชื่อดัง “แกโทรไปหาเจ๊จิ๋ม หรือยังยัยบี๋” “พรุ่งนี้จะเอาสติ๊กไปส่งให้เจ๊แก วันมะรืนรับรอง
“ขออนุญาตท่านผู้มีเกียรติที่มารับประทานอาหารในค่ำคืนนี้ ผมขอเลี้ยงเครื่องดื่มทุกท่านในค่ำคืนนี้ เพราะเป็นวันเกิดของคนพิเศษในชีวิตผม เพลงนี้ผมขอร้องเพลงนี้ให้เธอ สุขสันต์วันเกิดครับเอลี่ มีความสุขมากๆครับ จริงๆผมตัดสินใจอยู่นานที่จะทำอะไรแบบนี้เพราะผมเป็นคนขี้อาย แต่เพื่อเป็นของขวัญวันเกิดให้คุณนี่คื
เอลี่ เดินออกจากร้านมาเหมือนร่างไร้วิญญาณ ในใจปวดแปลบ สุดท้ายแล้วผู้หญิงข้ามเพศอย่างเธอคงเป็นได้แค่นี้ แค่ทางผ่าน แค่ของเล่นยามว่าง นั่นสินะของจริง ตัวจริงของเขามาทวงของๆ เขาคืน เอลี่น้ำตาไหลอย่างเสียใจ อีกไม่กี่วันเขาก็จะเป็นของผู้หญิงคนนั้นอย่างเต็มตัว ส่วนเธอคงเป็นแค่อดีต เสียงโทรศัพท์ดัง เอลี่คว
ห้องนั่งเล่น กอหญ้าถูกทั้งต้นน้ำ และ ต้นตาลนั่งขนาบไม่ให้ออกไปไหน โดยที่ข้างๆ ต้นน้ำ มีนายแพทย์อนวินท์นั่งเคียงข้าง โดยพัชรานั่งเบียดกับต้นตาลเช่นกัน “พี่ตาล ไปแกล้งคุณกริชทำไม เดี๋ยวเถอะ ไม่รู้หรือไงเวลาพี่แกขัดใจแล้วเป็นแบบไหน” “ก็รู้นะสิ จริงไหมน้ำ แต่ไม่ได้เห็นนานแล้ว อยากเห็นเวลาพี่กริชอาละว
ภายในห้องอาหาร สมาชิกทยอยกันเข้ามานั่ง เกือบจะครบ กริชชัยและกอหญ้าเดินจูงมือใบหน้าระบายไปด้วยความสุข ก่อนจะเข้ามาภายในบ้านกอหญ้าถูกทั้งกอดและหอม มาตลอดทาง กริชชัยเป็นคนที่ชอบแสดงความรักตลอด เมื่ออยู่ใกล้เดี๋ยวก็หอม เดี๋ยวก็กอด เป็นปกติตั้งแต่แต่งงานมา จากแรกๆ ที่กอหญ้ามักเขินอาย ตอนนี้เป็นความเคยชิน
“ขอเวลา สี่ห้าวันให้พ่อกับแม่ฮันนีมูนกันหน่อยนะ แล้วจะกลับไปรบกับลูกต่อ” อดิศวรหันกลับมาจับที่ไหล่ภรรยาสาวให้มาเผชิญหน้า ส่งสายตาหวานฉ่ำ “อะไรคะเนี่ย ลูกห้าแล้วนะ ยังจะหวานอีก” ยาริกายิ้มเขิน “หวานแบบนี้ตลอดไปครับ จะรักยิ่งๆ ขึ้นไปเชื่อไหมแยม แต่ตอนนี้ผมขอเบรคสักห้าวัน ฝากลูกไว้กับปู่ยา และทวดๆ ก่
ภายในห้องรับประทานอาหาร อดิศวรกำลังสอนให้ อ้น อัคราวัฒน์ ตักอาหารกินเอง ในขณะที่ยาริกากำลังป้อนข้าวให้อั๋น อัคราวุธยาริกาหันไปมองสามีที่กำลังสอนแฝดพี่อย่างใจเย็น “อ้น หัดทานข้าวเองครับ ตักแบบนี้พ่อตักให้ดู” อดิศวรสอนอย่างใจเย็น “โถ คุณศวร ลูกยังเล็กอยู่เลย แยมอยากป้อนข้าวลูก” “ผมอยากให้ลูกช่วยต
สามปีต่อมา ยาริกามองภาพพ่อและลูกๆ ที่วิ่งเล่นกันที่สนามอย่างมีความสุข นึกย้อนไปเมื่ออาทิตย์ที่ผ่านมา งานแต่งงานของเธอกับอดิศวรจัดอย่างยิ่งใหญ่ โดยมีลูกแฝด ทั้งสอง อ้น และ อั๋น อัคราวัฒน์ และ อัคราวุธ กรณ์วิภาคและตอนนี้เธอกำลังตั้งครรภ์อ่อนๆ อีกหกสัปดาห์ จำได้ว่าหลังจากอดิศวรรู้ก็รีบจัดงานแต่งงาน แบ
“แยมแน่ใจนะว่าจะไม่อันตรายกับลูก ศวรกลัวว่า..” อดิศวรจ้องมองตาภรรยาสาว ถามย้ำเพื่อความแน่ใจ ยาริกาพยักหน้าเบาๆ ยิ้มเขิน พร้อมกับกอดชายหนุ่มกระชับ “ก็อย่ารุนแรงสิคะคุณพ่อ ทำเบาๆ หมอก็ไม่ห้ามหรอกค่ะ นอกจากจะหกอาทิตย์ก่อนคลอดหรือเปล่า แยมไม่แน่ใจ” ยาริกาใช้เล็บกรีดเบาๆ ที่หน้าอก “คุณเรียกผมว่า “คุณพ่อ
ยาริกาน้ำตาไหลตลอด ด้วยความตกใจ ซึ้งใจ ตื่นเต้น มีความสุข ไม่รู้ความรู้สึกไหนมาก่อนแต่มันผสมปนเปกันไปหมด หญิงสาวพยักหน้าๆ ยกมือปิดปาก รับดอกไม้แล้วสวมกอด ท่ามกลางเสียงเชียร์จากเพื่อนๆ ร่วมรุ่น และอีกหลายชั่วโมงต่อจากนั้น มิตติ้งร่วมรุ่นท่ามกลางทะเลแสนสวย และเพื่อนสนิท ทำให้ปาร์ตี้เต็มไปด้วยความสนุกส
สามวันผ่านไป หลังจากประชุมผู้แทนประกอบการโรงแรมที่มิลานสามวัน ยาริกาเพิ่งเห็นมาดบอสของอดิศวรเป็นครั้งแรกเวลาเค้าจริงจังกับการทำงานทำให้เค้าดูมีเสน่ห์ หญิงสาวมองสามีอย่างภาคภูมิใจ ตลอดสามวันที่มีนัดตลอดทั้งวัน ตารางแน่นมากๆ ทำให้แทบจะไม่มีส่วนตัวกันเลย วันนี้ยาริกามีความหวังว่าคงได้ไปเดินเล่นในเมือง
ยาริกาตกใจแทบสิ้นสติ เมื่ออดิศวรทรุดตัวลงไปนั่งกับพื้น แถมจับมือเธอไว้แน่น ยาริกาพยายามบิดมือหนีพร้อมหันไปซ้ายขวาว่ามีใครมองอยู่ไหม มีคนมองอยู่สองสามคน หญิงสาวใบหน้าร้อนด้วยความอายรีบกระตุกมือหนี แต่ชายหนุ่มจับไว้จนแน่น “นี่ คุณศวร ทำบ้าอะไร คุกเข่าทำไม...บ้าหรือเปล่า” ยาริกากัดฟันพูดเบาๆ “แยม ..
ระหว่างขับรถกลับบ้าน ยาริกาเงียบมาตลอดทาง พอๆ กับอดิศวร ก็เงียบเช่นเดียวกัน ตั้งแต่รถออกจากโรงพยาบาล เมื่อรถเลี้ยวเข้าสู่บ้าน เมื่อรถจอดนิ่งสนิทที่โรงจอดรถ อดิศวรนั่งรวบรวมสมาธิก่อนพูดกับภรรยาสาวอย่างใจเย็น “สรุป ยังไงคุณก็จะไปประชุมกับคุณกริชที่อิตาลีแน่ๆ ไม่เปลี่ยนใจ รู้ไหมการเดินทางไกลอาจเป็นอัน
ท่านผู้หญิงแพรวมองดูหลานสะใภ้กับหลานชาย สายตาเต็มไปด้วยความสุข คิดวาดฝันว่าอีกไม่กี่เดือนข้างหน้า หลานคนเล็กของตระกูลจะลืมตาดูโลก แค่นี้ท่านก็ยิ้มออกแล้ว ถึงแม้จะมีอาการเจ็บไข้อย่างผู้ป่วยสูงอายุ พอนึกถึงหลานที่จะเกิดขึ้นมาทำให้ท่านผู้หญิงไม่ยอมแพ้กับโรคภัย หมั่นไปหาหมอและกินยาตามที่หมอสั่งทุกประการ