ep2-บอกกล่าวผู้ใหญ่

ในงานวันเลี้ยงส่งการจบการศึกษาในงานมีผู้คนมากมาย ทั้งศิษย์เก่าศิษย์ใหม่รุ่นพี่รุ่นน้อง ซึ่งชนบท ขึ้นชื่อว่าเป็นศิษย์เก่าแล้ว แต่เป็นที่หมายมองของรุ่นน้องหลายๆ คน

"พี่ชลค่ะ หนูชอบพี่นะคะ หนูขอไลน์พี่ได้ไหมคะ"

รุ่นน้องใจกล้ามาขอไลน์

" ไม่ได้ครับ"

" ว๊า แย่จังค่ะ "

ชนสวัสดิ์ต้องคอยปฏิเสธสาวๆ ที่มาขอไลน์ขอเบอร์เขาตลอด ทุกคนต่างสนใจในตัวเขาเพราะเขานั้นเก่งทุกอย่างทั้งเรียนเก่งกีฬาเด่น แล้วยังรูปร่างหน้าตาที่หล่อเหลา ที่ดีกว่ากว่านั้นบ้านยังรวยอีกต่างหาก

"เนื้อหอมจริงๆ นะพ่อคุณ "

ลูกแก้วแซวชนสวัสดิ์ เมื่อเขาถือจานอาหารมาวาง ที่โต๊ะอาหารในการรับประทาน งานเลี้ยงมีอาหารให้เยอะมากตักเองได้เลย

" แก้วอย่าพูดอย่างนี้สิ เธอก็รู้ว่าฉันรักใคร"

" โอ๋ล้อเล่น"

ลูกแก้วง้องอนชนสวัสดิ์ เขาน้อยใจที่ลูกแก้ว ชอบทำเป็นเฉยๆ เวลามีสาวๆ มาขอเบอร์เขา เธอทำเหมือนไม่ได้มีใจให้เขา ชนสวัสดิ์ แอบน้อยใจตลอด ทั้งๆ ที่เขาปฏิเสธสาวๆ เหล่านั้นตลอดเวลา และอยากให้เธอเชื่อใจเขา

"ไม่น้อยใจสิชล ฉันเชื่อใจนายไงฉันถึงไม่มีอาการหึงหวงให้ใครเห็นนายรู้ได้ยังไงว่าฉันไม่รักนาย"

คำพูดนี้ลูกแก้วกระซิบกระซาบที่ข้างหูของชนสวัสดิ์เพราะตอนนี้ทั้งสองอยู่ในงานเลี้ยงของโรงเรียน

ชนสวัสดิ์อมยิ้มแก้มแทบปริ ดีใจจนหน้าแดง เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่ได้ยินลูกแก้วบอกว่ารักเขา ถึงแม้จะเป็นการกระซิบแค่เบาๆ ก็ตาม

" ยิ้มอะไร"

ลูกแก้วถามชนสวัสดิ์ เพิ่งรู้ตัวว่าตัวเองสารภาพรักเขาออกไป โดยไม่รู้ตัว

"เธอก็รู้นี่ ว่าฉันยิ้มอะไร "

หลายวันผ่านไป วันนี้ชนสวัสดิ์มาหาลูกแก้วที่บ้าน

"เย็นนี้เราไปเดินตลาดกันไหม "

"ฉันต้องไปทำงานบ้านก่อน"

"ไปเถอะน่า เดี๋ยวฉันช่วยทำงานบ้านแล้วเราค่อยออกไปด้วยกัน"

"ก็ได้"

ลูกแก้วตอบเสียงอ่อยๆ เธอมีเรื่องทุกข์ใจ เพราะตอนนี้ พ่อของเธอป่วย มีอาการออดๆ แอดๆ เข้าออกโรงพยาบาลบ่อยครั้ง เธออยากอยู่ดูแลพ่อ

แต่ก็อยากไปเที่ยวเล่นกับแฟนหนุ่มตามประสาวัยรุ่น แต่ก็ออกไปแค่ชั่วโมงสองชั่วโมง หลังจากที่ทำงานบ้านเสร็จแล้ว ผู้ใหญ่ก็ไม่ได้ตำหนิติเตียนอะไร

" ลูกแก้วตอนไปเรียนมหาลัย เราอยู่ด้วยกันได้ไหม"

ชนสวัสดิ์ที่พาลูกแก้วมาเดินเที่ยวตลาดถามลูกแก้วขึ้น

"ไม่ได้ เดี๋ยวพ่อกับแม่ก็รู้หรอก "

"เราโตแล้วนะ ฉันควรจะบอกที่บ้านได้แล้วใช่ไหม"

" เราโตที่ไหนเราเพิ่งจบชั้นมัธยม 6 เองนะ"

" ก็ใช่ แต่เราอายุครบ 18 แล้วนะ เรามีวุฒิภาวะมากพอที่จะดูแลตัวเองกันได้แล้ว"

"ฉันยังไม่อยากให้พ่อเสียใจ"

" ก็ได้ยังไม่ต้องอยู่ด้วยกันก็ได้ แต่เราบอกพ่อกับแม่ดีไหม ว่าเราคบกัน"

" นายแน่ใจแล้วเหรอ"

" ฉันมั่นใจมากเลยลูกแก้วฉันไม่เคยมั่นใจอะไรมากมายขนาดนี้มาก่อนเลย ฉันกับเธอคบกันมาตั้งเท่าไร ถึงแม้จะพึ่งคบเป็นแฟนกันได้ 3 เดือนก็เถอะ ก่อนหน้านี้เราก็อยู่ด้วยกันตลอดอยู่แล้ว "

"ลองบอกดูก็ได้ แต่ถ้าดูแล้วท่าไม่ดีก็ไม่ต้องบอกใครนะ ฉันไม่อยากให้พ่อทุกข์ใจ พ่อไม่สบายหนัก"

" ลุงกายก็เป็นพ่อฉันนะ ฉันก็เป็นห่วงท่านเหมือนกัน ไม่แน่ ถ้าท่านรู้ว่าเธอมีฉันดูแล ท่านอาจจะหายห่วงก็ได้นะ "

"ไม่จริงมั้ง อาจจะคิดหนักกว่าเดิมหรือเปล่า"

" เธอก็พูดเกินไป ฉันเป็นคนรักเดียวใจเดียวมากเลยนะ ไม่เคยคิดนอกลู่นอกทางไปจากเธอเลย"

" รู้แล้วๆ แฟนฉัน น่ารักที่สุดในโลก"

พูดจบสองสายตาก็จ้องมองกัน ยิ้มให้กันอย่างมีความสุข

ตอนเย็นของวันนั้น

"วันนี้มีอะไรกินข้าวบ้าง"

พี่ชายของลูกแก้ว ชื่อกลมเขาเพิ่งกลับมาจากซ้อมฟุตบอล มาถึงก็ร้องเรียกหาจะกินข้าว

"พี่ไปอาบน้ำก่อนเดี๋ยวค่อยมากินพร้อมกัน"

ลูกแก้วรีบบอกพี่ชายสุดที่รัก

" ได้ๆ เดี๋ยวพี่มารอก่อนนะ"

ลูกแก้วกับชนสวัสดิ์กำลังพากันจัดโต๊ะอาหารมื้อเย็นที่บ้านของลูกแก้ว

วันนี้ชนสวัสดิ์ตั้งใจจะบอกเรื่องราวที่เขาคบกันกับ ลูกแก้วให้คนที่บ้านของลูกแก้วฟังว่าเขารักเธอและคิดจริงจังกับเธอจริงๆ

เหตุการณ์บอกกล่าวผู้ใหญ่เรื่องการคบหาเป็นแฟนกันของลูกแก้วกับชนสวัสดิ์ผ่านไปอย่างราบรื่น มีเพียงกลมพี่ชายของลูกแก้วที่ยังไม่ค่อยเห็นด้วยสักเท่าไร เพราะชนสวัสดิ์เป็นคนรูปหล่อแถมบ้านยังรวยอีกต่างหากเวลานี้เหมือนจะเด็กเกินไปสำหรับทั้งคู่

เขาไม่ได้คัดค้านแค่ไม่อยากให้น้องของตัวเองเสียใจทีหลัง

"ลูกแก้ว พี่ไม่ห้ามเธอหรอกนะที่จะคบกันกับชนสวัสดิ์ความรักเป็นสิ่งที่ดี แต่ก็เป็นสิ่งที่เลวร้ายมากเหมือนกัน พี่เคารพการตัดสินใจของเธอนะ แต่จำคำของพี่ไว้นะ ถ้าวันหนึ่ง ไอ้ชลมันไม่ดูแลเธออย่างที่มันพูดในวันนี้ เธอยังมีพี่ยังมีพ่อแม่ เข้าใจไหม"

" เข้าใจค่ะ "

ลูกแก้วตอบรับคำของพี่ชายสุดที่รัก พี่ชายอาจจะไม่ค่อยช่วยดูแลบ้าน แต่เขาก็รักเธอไม่น้อยกว่าใคร

อ่านจบแล้วฝากคอมเมนต์+กดใจ+กดติดตามด้วยนะคะ