“นอนเถอะ ง่วงแล้ว”
“กลับไปนอนบ้านคุณสิ ปล่อย”
เขาจะกลับมาทำไม กลับมาซ้ำแผลเก่าที่เธอพยายามรักษาให้หาย กลับมาเพื่อย้ำเตือนเธอแบบนั้นเหรอ มันไม่ยุติธรรมเลยนะ
ร่างเล็กดิ้นพยายามจะยกแขนแกร่งที่โอบล็อกตัวเธอให้ติดกับเขาออก ไหนยังจะขาเขาที่เกี่ยวตัวเธอไว้จนแนบชิดกันทุกส่วน เสียงลมหายใจอีกฝ่ายพ่นออกมาอย่างสม่ำเสมอ
เขาหลับแล้วทั้งที่เธอยังดิ้นพยายามจะหนี กลิ่นเหล้าที่ถูกพ้นออกมาทางลมหายใจคละคลุ้งไปทั่ว นี้เขาไปตกถังหมักเหล้ามาหรือไงเหม็นขนาดนี้ แพรพลอยเริ่มจะมึนตามกลิ่น แต่ไม่สิ้นฤทธิ์
“ปล่อยสิ ปล่อย”
“อื้ม”
ร่างใหญ่พลิกตัวให้นอนสบายขึ้นทั้งที่เตียงนอนแคบแค่เขาคนเดียวเต็มเตียงจนขาเลยออกมา แต่ยังไม่ยอมปล่อยแพรพลอยให้ห่างจากตัว ร่างบางขึ้นไปนอนบนตัวเขาแทบจะทั้งร่าง
หล่อนต้องยอมจำนนต่อฤทธิ์คนเมาหน้ามึน นอนนิ่งจนหลับไปในอ้อมกอดของคนที่เธอเกลียดแบบที่ไม่เคยเกลียดใครมาก่อน
“อื้อ นอนต่อสิ ฉันยังไม่อยากตื่น”
“ลุกออกไป ออกไปได้แล้ว”
“เธอจะรีบไปไหนนี่มันเพิ่งจะ เอ่อ หกโมงเช้า”
มือใหญ่ควานหานาฬิกาข้อมือที่ถอดออกกลางดึกเพราะกลัวร่างเล็กที่นอนทับแขนเขาอยู่จะเจ็บเนื้ออ่อน
“ฉันต้องไปทำงาน”
“เริ่มงานกี่โมง”
“เรื่องของฉัน นายออกไปจากห้องฉันได้แล้ว”
“กี่โมง”
เสียงถามย้ำกับแรงกอดที่มากขึ้น หน้าอกอิ่มของเธอชิดไปกับแผงอกกว้างของเขาอย่างเลี่ยงไม่ได้ ถ้าพูดดีคงไม่เจอแบบนี้ ทำไมยัยป้านี้ถึงชอบขัดใจเขา ไม่ทำตัวน่ารักเหมือนสาวๆ ที่ผ่านมาเลยสักคนแล้วเขาติดใจเธอตรงไหน ตรงไหนกัน
“ปะแปด”
“แล้วจะรีบตื่นทำไม อีกตั้งสองชั่วโมง เธอเดินไปทำงานหรือไง”
“ใช่”
“นอนต่ออีกชั่วโมงหนึ่ง เดี๋ยวฉันไปส่ง”
“ฉันไม่ใช่พวกขายตัวแลกกับอะไรก็ได้”
“งั้นก็ดิ้นออกไปเอง ฉันจะนอน”
เขาพูดเหมือนมันง่ายที่เธอจะหนีไป เมื่อคืนเธอลองทำแล้ว ดิ้นให้หลุดออกจากอ้อมแขนเขา ดิ้นจนหมดแรงเขาก็ไม่แม้แต่ขยับ ตอนนี้เธอทำได้แค่นอนรอให้ถึงเวลาเท่านั้น
“ปล่อยได้แล้ว”
เขายอมปล่อยเธอตามที่พูด ร่างเล็กรีบออกจากอ้อมกอด ที่ใช้หลับมาทั้งคืนมันคงจะอบอุ่นกว่านี้ถ้าไม่ใช้อ้อมกอดของคนที่ทำร้ายจิตใจเธอ
“ฉันจะลงไปรอที่รถ อย่าคิดทำอะไรที่ไม่ควร”
“ไอ้”
“หึ คิดให้ดีนะว่าจะด่า”
“นายกลับมาทำไมอีก ข้าวของ เงิน ฉันก็คืนไปหมดแล้ว กลับมาทำไมอีก”
“ไม่รู้โว้ย”
แมกซ์แวลล์ลุกขึ้นขยี้ผมสองสามทีก่อนจะกระชากประตูพังๆ เดินออกไป เขาไม่รู้ว่าทำไมถึงได้มาที่นี่ ไม่รู้ว่าต้องการอะไรทั้งที่ไม่มีอะไรที่เขาอยากได้เลย
“เธอล้างห้องน้ำด้วยหรือไง นานชะมัด”
แมกซ์แวลล์นั่งแช่ก้นบนรถรอเธอ เธอจะช้าอะไรขนาดนี้กับแค่อาบน้ำ นานพอให้เขาไปหาที่อาบน้ำเปลี่ยนชุดเตรียมตัวไปทำงานวันแรกเรียบร้อยแล้วก็กลับมารอเธอ
แพรพลอยมองร่างใหญ่อย่างอึ้งนิดๆ เขาดูดีขึ้นมาก ดูเหมือนผู้บริหารที่ยังอายุน้อยอยู่ แพรพลอยแอบยอมรับว่าเธอชอบเขาในชุดสูททำงานของเขามาก มากจนแทบไม่อยากละสายตาเลย แต่ต้องสะดุ้งเฮือกเพราะเสียงตะคอกไม่พอใจของเขาที่ต้องมารอเธอ
“ใครใช้ให้มารอละ”
“บ่นอะไรป้า ขึ้นรถ”
เขาจับร่างบางขึ้นไปนั่งในรถ ให้เธอมานั่งข้างเขา ตามที่เขาต้องการ สายตาคมหันมาจ้องหน้าหวานไร้การแต้มแต่งดงามเพื่อหาคำตอบให้กับตัวเอง แต่ดูเหมือนจะไม่ได้คำตอบอะไร ยิ่งมองเธอเขาก็อยากกลับไปนอนต่อบนเตียงภายในห้องรูหนูนั้นไม่อยากไปไหนเลย
“เธอทำงานที่ไหน”
“ส่งฉันตรงแยกข้างหน้าก็ได้”
“เฮ้อ ฉันถาม”
ตามเคยหล่อนต้องบอกเขา บอกแบบละเอียดตั้งแต่ที่ทำงาน ตำแหน่งงาน เพราะ เขาอยากรู้ เขาหยิบปืนออกมาจากช่องเก็บของตรงคอนโซลรถหวังจะพกมันติดตัวตอนลงจากรถไม่ได้ใช้ขู่ให้เธอกลัว แต่มันก็ดีเขาจะได้ไม่ต้องเหนื่อยมากที่จะเค้นเอาความจริงจากปากเธอ
แพรพลอยนั่งนิ่งฟังเสียงลมหายใจของตัวเอง และของเขาที่ถอนหายใจซะมากกว่า เธอหันมามองเขาได้สักพักหน้าตาราวเจ้าชายในฝันของใครหลายคนและอาจจะของเธอด้วยถ้าเขาไม่ร้ายมากเกินจนเธอรับไม่ไหว
“มองทำไม ชอบหรือไง”
“เปล่า ขับรถไปสิ"
“ถึงแล้ว ถึงนานแล้วถ้าเธอไม่มาจ้องฉันก็คงจะรู้แล้วนะว่ารถจอดนานแล้ว”
“…..”
รถหรูจอดเทียบท่าบริษัทรับทำบัญชีขนาดเล็กที่ผู้คนกำลังเร่งรีบจะไปเข้างาน ร่วมถึงแพรพลอยด้วยที่กำลังจะสาย ร่างบางก้าวลงจากรถพร้อมสายตาหลายคู่ที่จ้องมองเป็นเชิงคำถามว่าใครมาส่งเธอ
“ไม่ขอบใจหน่อยเหรอที่มาส่ง”
“จะดีมากถ้าไม่ต้องเจอกันอีก”
…..
ร่างใหญ่เดินเข้ามาภายในบ้านผู้ที่มีศักดิ์เป็นพี่สาว เขามาเพื่อตามหาความจริงคำสารภาพอะไรก็ได้ที่จะทำให้เขาหายจากอาการที่เป็นอยู่ เขานอนไม่หลับมาตลอดทั้งคืน คิดเพียงแค่ว่าอยากจะกลับไปนอนในห้องแคบของแพรพลอย แต่คงเป็นไปไม่ได้เธอไล่เขาขนาดนั้น คนอย่างเขาไม่ง้อใครโดยเฉพาะผู้หญิง
“อลิซ”
“โฮ่งๆๆๆๆ”
“ไอ้หมาเวรนี้ เดี๋ยวกูกระทืบตายเลย ไปให้พ้น”
เสียงต้อนรับของหมาเจ้าถิ่นสีดำหูตั้งตัวสั้น นานมากแล้วที่เขาไม่เคยมาบ้านหลังนี้ของพี่สาวถ้าไม่มีงานเลี้ยงหรือยังมีแสงตะวันแบบวันนี้ คงไม่แปลกที่จะมีสมาชิกสี่ขามาเพิ่มโดยที่เขาไม่รู้
“แกไล่อะไรหมาของแพรพลอยเพื่อนฉัน”
“หมายัยป้านั้นนะเหรอ”
“มันชื่อคิดตี้”
“มันชื่ออะไรก็ช่าง พี่มาคุยกับผมให้รู้เรื่อง แล้วก็บอกให้มันหยุดเห่า”
เขาเริ่มจะหัวเสียกับเสียหมาเห่าที่เข้าไปกวนโสตประสาท แต่มันก็เงียบลงแค่พี่สาวเขาเอามันไปอุ้ม
“ว่ามา”
“พี่กับยัยป้านั้นวางยาผม พี่รวมหัวกัน”
“ที่รัก ใครมา”
“แกจะมาคุยอะไรตอนนี้ บาสเตียนอยู่บ้าน”
อลิซทำทีตื่นกลัวสามี ทั้งที่ปกติเธอแค่เกรงใจเขาบ้างในบางเรื่องแต่วันนี้ต้องเล่นให้สมบทบาท ทุกอย่างกำลังจะเป็นไปตามแผนไม่งั้นน้องชายตัวแสบของเธอคงไม่มาถึงที่นี้
“พี่ต้องคุยกับผมให้รู้เรื่อง”
“เรื่องอะไรกันที่รัก แลเครียดนะ”
บาสเตียนเดินตามหาต้นเสียงอยู่นาน เขาผิดสังเกตเมียมาสักพักเรื่องแพรพลอย แต่ยังไม่แน่ใจเขาจำต้องตามติดเมียตลอดเพื่อไม่ให้ใครเดือดร้อน
“เรื่องเจ้าคิดตี้นี้ไงคะ แมกซ์เขาอยากได้นะคะ แต่อลิซเกรงใจแพรนะคะ เอามาฝากไว้นานแล้ว กลัวยายแพรจะว่าเอา”
ความสนิทที่ยกขึ้นมาอ้างดูไม่เข้ากับสถานการณ์เท่าไร แต่ถ้าบาสเตียนรู้เรื่องนี้เธอต้องไม่รอดแน่ ยังไงก็ต้องเอาตัวรอดไปก่อน
“อ้อเอาไปเลย เดี๋ยวพี่คุยกับแพรเอง แพรเขาเข้าใจอะไรง่ายรายนั้นนะ”
“จริงสิคะ อ่ะ เอาไป”
หมาสีดำ หูตั้งตัวสั้นถูกส่งให้แมกซ์แวลล์ เขารับมันไว้อย่างงงๆ ทำไมอะไรมันถึงไม่สำเร็จตั้งแต่เจอเธอชีวิตเขาก็ล้มเหลวตลอด
…..
“นายจะให้ผมเอาไปไหนครับ เฮ้ยๆๆ”
หมาหลุดมือเท็นวิ่งตามกันให้วุ่นทั้งบ้านแต่แล้วหมาเจ้ากรรมก็ไปนั่งกลัวตัวสั่นอยู่หน้าห้องของแมกซ์แวลล์
“นี้ถ้าเป็นเจ้าของแกมานั่งตรงนี้ก็คงดี”
คำบ่นติดปากออกมาเบาๆ ทำเอาลูกน้องคนสนิทอย่างเท็นเริ่มเข้าใจเจ้านายปากแข็งนิสัยร้ายคนนี้ สงสัยคงจะเปลี่ยนตัวเองได้ก็คราวนี่แหละเจ้านายของเขา
“พี่มีอะไรอีก”
เสียงโทรศัพท์มือถือยี่ห้อดังของเขาดังขึ้น ดึงเขาออกจากวังวนที่มีแต่ผู้หญิงที่ไม่สนใจเขาคนนั้น
“เดี๋ยวฉันส่งไอดีไลน์ของแพรให้"
"ผมไม่ได้อยากได้"
"แต่พี่อยากให้ บายน้องชาย”
แมกซ์แวลล์ก้มมองมือถือที่อลิซวางสายไปแล้ว ไม่นานสิ่งที่เขารอก็มาถึงไอดีไลน์ของแพรพลอย
“ไปเข้าห้องไอ้หมาดำ เดี๋ยวแกจะได้เจอเจ้าของ”
“ใครไลน์มานะ”เสียงไลน์ดังเตือนตั้งแต่เธอเริ่มเก็บของจากเลิกงานพาร์ทไทม์ หญิงสาวไม่ได้สนใจรีบเก็บของออกมาจากร้านอาหารก่อน เพราะส่วนมากก็จะเป็นน้องๆ จากสถานสงเคราะห์ที่เมืองไทยไลน์มาคุยด้วยไม่ได้มีอะไรสำคัญ แต่เสียงเตือนไม่ยอมเงียบแถมดังติดต่อกันแบบไม่หยุดพัก“มาหาฉันเดี๋ยวนี้ ไม่งั้นไอ้หมาดำนี้ตาย” แมกซ์แวลล์ส่งข้อความไลน์มา เขาส่งมาเป็นร้อยข้อความทุกข้อเป็นประโยชน์เดียวกันพร้อมรูปเขากับเจ้าหมาสีดำที่เขาจับมันมาเป็นตัวประกัน“คิดตี้”ใครที่ควรออกไปจากชีวิตเธอได้แล้ว แต่เขาก็กลับมาอีก กลับมาเพื่อให้เธอไปหาเขาร่างบางเปลี่ยนทางเดินกลับห้องพักเป็นโบกแท็กซี่แทน ถึงไม่อยากไปก็ต้องไป คิดตี้เป็นหมาที่เธอช่วยเอาไว้ตอนที่มันโดนรถชนเธอรักและผูกพันกับมันมาก แต่ที่พักของเธอเลี้ยงดูมันไม่ได้เธอเลยต้องเอาไปฝากเพื่อนรักอย่างอลิซไว้ ยังไงเธอก็ปล่อยให้มันตายด้วยน้ำมือคนใจร้ายไม่ได้ถึงจะต้องไปเจอคนที่เธอเกลียดมากที่สุดก็ต้องไปแพรพลอยยืนมองประตูรั้วใหญ่หน้าบ้านแมกซ์แวลล์ที่เปิดเหมือนรอเธออยู่ วันที่เธอมาที่นี่ครั้งแรกตอนเอาของมาคืนเขา บ้านใหญ่หลังนี้เหมือนไม่มีคนอยู่ด้วยซ้ำ เขาคิดจะทำอะไรของเขาคิดจะแก
“เธอเลิกงานเวลานี้ครับ”“ขับตามไปห่างๆ แล้วไอ้หมาดำนั้นละ อยู่ไหน”ชายหนุ่มรู้สึกเป็นห่วงไปหมดทุกอย่างที่เกี่ยวกับเธอ โดยเฉพาะไอ้หมาดำนั้นมันน่ารักพอๆ กับเจ้าของ ใบหน้าเคร่งขรึมคลี่ยิ้มออกอย่างไม่รู้ตัวเพียงแค่นึกถึงใบหน้าหวานที่ไม่เคยยิ้มให้เขาเลย“นายครับ นายใหญ่โทรมา”เท็นกำลังจะรายงานถึงหญิงสาวที่กำลังจะกุมหัวใจทั้งดวงของผู้เป็นนายต้องหยุดชะงักเพราะเสียงโทรศัพท์ส่วนตัวที่มีไว้ติดต่องานของแมกซ์แวลล์“ครับพ่อ”เสียงสนทนาบนรถเต็มไปด้วยความตึงเครียด ธุรกิจด้านมืดของครอบครัวเขากำลังประสบปัญหามันไม่ใช่ปัญหาทางการเงินแต่มันเป็นปัญหาคู่แข่งที่แอบมาแทรกแซงขัดขวางทางและเขาต้องรีบไปจัดการให้สิ้นซากซะตอนนี้“กลับรถ ไปทางเรือฝั่งเหนือ”“ครับนาย”เขาคงต้องปล่อยเธอไปก่อนทั้งที่ใจห่วงร่างบางที่กำลังเดินลัดเลาะตามท้องถนนที่เต็มไปด้วยผู้คนมากหน้าหลายตา เขาอยากจะลงไปลากเธอขึ้นรถไปกับเขาด้วยแต่ทางที่เขาจะไปเจอมันอันตรายเกินไป.............หญิงสาวเดินไกลกว่าทุกวันเพื่อมารับเจ้าคิดตี้ที่คลินิกรักษาสัตว์ที่เธอนำมาฝากเลี้ยงไว้ตั้งแต่ตอนเช้าแพรพลอยที่ไม่รู้จะหันหน้าไปหาใคร เธอไม่กล้ากลับไปรบกวนอลิซอีกกล
"ช่วยด้วย กรี๊ดดดด ช่วยด้วย"ร่างเล็กสะดุ้งตื่นเพราะฝันร้ายยังคงตามหลอกหลอน แมกซ์แวลล์เพิ่งจะวางเธอลงจากอ้อมกอดรีบโผเข้าไปกอดเอาไว้แบบเดิม“ไม่เป็นไรแล้วนะ”“ฮือๆๆๆๆ”เสียงร้องไห้ยังคงดังกรีดลงบนหัวใจของเขา เขาที่ชะล่าใจปล่อยเธอเดินอยู่คนเดียวกับลูกน้องหางแถวที่ให้ตามเธอห่างๆ ห่างเกินไปจนเธอคลาดสายตากว่ามันจะหาร่องรอยเธอเจอก็เกือบจะไม่ทันการณ์ แต่ต้องขอบคุณคู่อริของเขาที่อ่อนแอตายง่ายดายหมดแก๊งเร็วเกินคาดทำให้เขากลับมาช่วยเธอเองได้ทันเวลาหญิงสาวร้องไห้จนเงียบไปเอง อกแกร่งที่ปกปิดด้วยเสื้อเชิ้ตสีขาวเนื้อผ้าดีราคาแพงเปียกชุ่มไปด้วยน้ำตาเผยให้เห็นแผงอกกับมัดกล้ามเนื้อด้านในสุดเซ็กซี่ของเขาแพรพลอยพยายามเรียกสติตัวเองกลับมาเธอต้องเข้มแข็งให้ไวที่สุดถึงเขาจะขี่ม้าขาวมาช่วยเธอได้ทัน แต่เขาคงจะไม่อยู่กับเธอตลอดไปเหมือนในนิทานหรอกนะ“ขอบคุณนะ”“เธอไม่เป็นไรก็ดีแล้ว”เธออยากให้เขารับรู้ว่าเธอร้องขอให้เขามาช่วยเธอ และคำขอนั้นกลับเป็นจริงเหมือนฟ้าส่งเขามาเป็นเทพบุตรของเธอหญิงสาวในอ้อมกอดมาเฟียอายุน้อย ที่วันนี้ฆ่าคนมานับแทบไม่ถ้วน เธอคลายอ้อมกอดออกพร้อมปาดน้ำตาหยดสุดท้ายบนแก้มขาวทิ้ง สัญญากับต
“เฮ้ยยย พอๆๆ”“อะไรของมึงว่ะ กินเอากินเอา มันไม่ใช่น้ำเปล่านะโว้ย”“เสือก”แมกซ์แวลล์นั่งกระดกแก้วเหล้าตั้งแต่หัวค่ำจนป่านนี้เกือบเที่ยงคืนแล้วเขายังไม่หยุดกินมันเลย มันช่วยให้เขาหลับสบายขึ้นโดยไม่ต้องคิดอะไร หรือคิดถึงใคร“นี้มันเป็นมานานยัง”เอเดนที่เพิ่งกลับจากไปดูธุรกิจโรงแรมแถบฮาวายหันมาถามดีแลนท์ที่ประจำการอยู่ที่นี้ทุกวัน“ก็ตั้งแต่มันหายไปหลายวัน กลับมาก็เป็นแบบนี้รวมอาทิตย์แล้ว”“แล้วมึงก็ปล่อยมันแบบนี้แทนที่จะห้าม”“ที่สำคัญผู้หญิงคนไหนก็ไม่สน”“ไอ้แมกซ์มึงเป็นอะไร”“เรื่องของกู”สองหนุ่มเงียบเสียงลงทันที หันมาหาเหยื่อสาวๆ ที่เดินเข้ามาในผับด้านล่างแทน พวกเขาอยากช่วยเพื่อนแต่ทำอะไรไปตอนนี้กับคนเมามันก็ไม่เกิดผล“ออกไป”“อะไรกันคะ คุณเรียกฉันเองนะ”สาวสวยที่เป็นจุดสนใจของชายหนุ่มแทบจะทั้งผับในค่ำคืนนี้ถูกเชื้อเชิญให้ขึ้นมานั่งดริ่งกับแมกซ์แวลล์แต่เขากับไล่หล่อนอย่างไม่ไยดี“พวกมึงหยุดเสือกได้แล้ว”ด้วยความเป็นเพื่อนพวกเขาก็อดไม่ได้ที่จะยื่นมือเข้าไปช่วยถึงรู้ว่ามันจะด่ากลับมาท่าเดียวแล้วก็ไม่พ้นเขาสองคนที่ช่วยกันไล่แมกซ์แวลล์กลับบ้านเพราะได้ข่าวมาว่าพรุ่งนี้เช้ามันมีนัดสำคัญ
แมกซ์แวลล์รีบตัดสายโทรศัพท์ทิ้งทันที เขาไม่อยากให้อลิซสาวความยืดยาวกับเขา และเขารู้ว่าอลิซจะแก้ไขสถานการณ์ได้เขามั่นใจแบบนั้นเขาอยากปรับความเข้าใจกับแพรพลอยแล้วค่อยพาเธอไปพบครอบครัวเขาใหม่ในฐานะใหม่ที่เขาค่อนข้างมั่นใจว่าเธอใช่รถหรูสีดำคู่ใจแมกซ์แวลล์เลี้ยวรถกลับ เขาสั่งให้ลูกน้องกลับไปก่อน ส่วนเขาจะไปหาที่สงบคุยกับหญิงสาวสองต่อสองหญิงสาวที่นั่งมาข้างกายเขาไม่ปริปากพูดอะไรเลยนอกจากยกมือปาดน้ำตาหยดแล้วหยดเล่า"พอแล้วแก้มช้ำหมด""อย่ามาแตะตัวฉัน""ปัง""อะไรวะ""กรี๊ด"เสียงปืนดังมาจากรถที่ขับตามมาในระยะประชิดเป็นช่วงที่แมกซ์แวลล์ไม่ได้สังเกตเขามัวแต่พะวงอยู่กับแพรพลอยรถหรูสีดำกันกระสุนได้จริง คนในรถเลยไม่เป็นอะไรจากกระสุนที่สาดเข้ามาแต่ล้อรถกำลังลีบแบนจากกระสุนที่เจาะเข้าไป รถหรูที่วิ่งมาด้วยความเร็วเริ่มเสียหลักส่ายไปมาแมกซ์แวลล์พยายามบังคับรถให้จอดข้างทางให้ได้ถ้าลำพังตัวเขาคงไม่ต้องกังวลอะไรขนาดนี้แต่มีเธอมาด้วย เธอห้ามเป็นอะไรแม้แต่นิดเดียวรถหรูเสียหลักไถลตกถนนไปชนกับพุ่มไม้เล็กใหญ่ข้างทาง ร่างบางที่นั่งมาข้างเขากระแทกไปกับตัวรถหลายตลบ"แพรพลอย""โอ๊ย"ร่างเล็กไม่ได้รับบาดเจ็
"โอ๊ยเจ็บแผล"ท่าไม้ตายถูกงัดขึ้นมาใช้เขาแสร้งขยับตัวลุกขึ้นแต่กลับล้มลงไปนอนที่เดิม มายาชายกี่เล่มเกวียนถูกงัดออกมาหมดอย่าให้เสียชื่อแมกซ์แวลล์ เขาต้องได้เธออยู่ด้วยไม่ว่าจะต้องแลกมาด้วยอะไรก็ตาม"อย่าเพิ่งลุก""ก็เธอจะไป ฉันไม่ยอมหรอกนะ""อยู่แค่แผลหายนะ""จ้ะ"คำพูดของเขาดูธรรมดาแต่หัวใจของเธอกลับพองโตโดยไม่รู้ตัว มันเป็นความพิเศษที่เธอไม่เคยได้รับจากใคร"ยังตกใจอยู่หรือเปล่า ฉันขอโทษนะที่ทำให้เธอต้องมาเจออันตรายแบบนี้""ไม่แล้วละ""เช็ดตัวให้หน่อยสิ ไม่ได้อาบน้ำมาหลายวันแล้ว""เดี๋ยวไปตามป้าจีน่าให้ค่ะ"แมกซ์แวลล์มองตามร่างเล็กที่เดินออกจากห้องนอนเขาไป ถ้าจีน่าขึ้นมาเขาจะส่งเธอกลับไปอยู่บ้านใหญ่โทษฐานขัดใจเขาประตูห้องเปิดออกอีกครั้ง แพรพลอยกลับมาคนเดียวพร้อมกับน้ำใส่กะละมังและผ้าผืนเล็กจีน่าไม่ยอมขึ้นมาอ้างว่างานครัวยังยุ่งอยู่อีกอย่างอาหารเย็นของคนไข้ยังไม่เสร็จเธอกลัวจะโดนดุ"ป้าจีน่าไม่ว่าง""เธอช่วยเช็ดให้ฉันหน่อยนะ""น่าจะเช็ดเองได้นะ แค่นี้เอง"แมกซ์แวลล์รีบพยุงตัวลุกขึ้นแผลแค่นี้ไม่ทำให้เขาเจ็บเท่าไรหรอกแต่กลัวอดให้แพรพลอยใกล้ชิดเขามากกว่า แมกซ์แวลล์รีบถอดชุดของโรงพยาบาลท
"ส่งยามา"เธอก้มหน้านี้คำพูดนั้นของเขา ด้วยมันกำลังทำให้หัวใจเธอเต้นแรงผิดจังหวะแทบจะทะลุออกมานอกอก"ไม่มีทาง ขึ้นมานั่งข้างฉันนี้ ฉันจะทาให้"มือหนาตบเบาๆ ลงบนเตียงนอนนุ่ม เชื้อเชิญให้เธอขึ้นมานั่งเคียงข้าง"งั้นก็ไม่ต้องทา""แพรพลอย"หญิงสาวไม่ได้สนใจเขาต่อเพราะได้เวลาที่คนป่วยจะพัก เธอหันมาจัดการกับที่นอนของตัวเองโซฟาตัวใหญ่ที่ดูท่าแล้วเจ้าของห้องจะไม่ค่อยได้ใช้ เธอจัดการเปลี่ยนมันให้เป็นที่นอนสำหรับคืนนี้แมกซ์แวลล์จ้องมองหญิงสาวไม่วางตา เธอทำให้เขาต้องเปลี่ยนแปลงหลายอย่างรวมถึงอ่อนข้อให้เธอด้วย ใครมันจะกล้ามาขัดใจเขาได้แบบเธอไม่มีอีกแล้ว"หลับหรือยัง""หลับแล้ว"เสียงงัวเงียของแพรพลอยที่เพิ่งจะเข้าสู่ห้วงนิทราพูดตอบแบบขอไปที"ฉันยังกินยาไม่ครบ""หื้ม""มียาบำรุงอีกอยู่ในลิ้นชัก ฉันหยิบไม่ถึง"ร่างบางในชุดนอนกระโปรงลายดอกไม่เล็กๆ น่ารัก ลุกขึ้นงัวเงียด้วยความง่วง ผมเผ้ายุ่งเหยิง เดินกึ่งหลับกึ่งตื่นไปหายาตามที่เขาบอก"ว้าย"ร่างเล็กเดินเข้ามาใกล้เขา เธอลืมไปว่าคนที่อยู่กับเธอเจ้าบทบาทแค่ไหน เขารวบร่างบอบบางเข้ามาไว้ในอ้อมกอด กอดเธอนิ่งเนิ่นนานให้หายคิดถึง จมูกโด่งฝั่งลึกลงกับพวงแ
"แพร""อลิซ""ใช่ฉันเอง โทรหาก็ไม่รับ ไลน์มาก็เงียบ ฉันนึกว่าแกกลับไทยไปแล้ว""เปล่า ฉันยุ่งๆ นะ"อลิซกับท้องที่เริ่มโตเธอเพิ่งจะรู้เรื่องว่า เพื่อนตัวดีของเธอที่เธอหมายมั่นว่าจะได้มาเป็นน้องสะใภ้ ดันออกมาจากบ้านของน้องชายเธอตั้งแต่แผลโดนยิงยังไม่หาย แถมติดต่อไม่ได้จนเธอต้องแบกท้องมาดักรอที่หน้าอพาร์ตเมนต์ และยังมาเจอภาพบาดตาแพรพลอยมีผู้ชายมาส่งถึงหน้าที่พัก"ฉันเป็นห่วงแกนะแพร ฉันขอโทษที่ก่อเรื่องด้วย ฉันคิดว่ามันจะออกมาดีกว่านี้ ฉันไม่คิดว่าน้องชายฉันมันจะร้ายกาจขนาดนี้""ก่อเรื่องอะไร"อลิซพูดอย่างกับกำลังสำนึกผิดอะไรบางอย่าง แต่เธอก็ไม่คิดจะโกรธถ้าอลิซจะก่อเรื่องอะไรเพราะยังไงอลิซก็คือเพื่อนที่ดีที่สุดขอเธอ"ช่างมันเถอะ แล้วนี่แกย้ายที่ทำงานก็ไม่บอกฉัน""ฉันขอโทษนะที่ไม่ได้บอก พอดีที่ใหม่ให้เงินดีกว่านะ""ฉันเป็นห่วงแกนะแพร แกอย่าหายไปแบบนี้อีกนะ"อลิซส้วมกอดเพื่อนรัก เธอคงคิดผิดไปจริงๆ ที่ดึงแพรพลอยมายุ่งเกี่ยวกับแมกซ์แวลล์ แพรพลอยบอบบางเกินไปที่จะต่อสู้กับอสูรร้ายอย่างแมกซ์แวลล์ที่ไม่เคยรักใคร"แล้วนี่หลานฉันง่วงแล้วมั้ง""แกจะไล่ฉันกลับเกรี๊ดกร๊าดแพร""ดึกแล้วนะอลิซ กลับเถอะ ไม
"นายครับ เกิดเรื่องที่ชั้นล่างครับ"เสียงเคาะประตูอย่างลวกๆสองสามครั้งก่อนจะเปิดออก การ์ดของผับดังกลางเมืองวิ่งหน้าตาตื่นขึ้นมารายงานเหตุการณ์ให้ผู้เป็นนายฟังที่ห้องทำงานด้านบนของผับ"อะไรวะ มึงก็เคลียร์สิ"คอนเนอร์ลูกชายอีกคนของแมกซ์แวลล์เขาทำหน้าที่ดูแลธุรกิจกลางคืนทั้งหมดของครอบครัวและช่วยพี่ชายกับน้องชายดูแลธุรกิจมืดอีกด้วย เขากำลังคลอเคลียแทบจะกลืนกินอยู่กับแม่ดาราสาวแต่ต้องชะงักเพราะลูกน้องเวรเข้ามาขัดจังหวะรัก"เคลียร์แล้วครับแต่ลูกค้าไม่ยอม""ไม่ได้เรื่อง"คอนเนอร์ลุกออกจากห้องทำงานอย่างหัวเสีย กำลังได้อารมณ์อยู่แล้วเชียวดันมาขัดจังหวะ แล้วใครมันกล้ามีเรื่องกับลูกค้าทั้งที่ก่อนหน้านี้ทุกคนก็ทำงานดีไม่มีปัญหา"คนของเราตบหน้าลูกค้าครับ คนนี้รายที่สามแล้วของคืนนี้"ลูกน้องอีกคนที่ยืนคุมเหตุการณ์ไว้รีบรายงานคอนเนอร์ร่างเล็กที่ยืนหันหลังให้คอนเนอร์กำลังกลัวจนตัวสั่นท่ามกลางชายวัยรุ่นหลายคนที่จ้องเอาเรื่องเธอ"นี้เธอ ไม่รู้กฎของร้านหรือไงว่าลูกค้าคือพระเจ้าห้ามแตะ ห้ามขัดใจ""แต่พวกเขาจับก้นฉันก่อน"ใบหน้าหวานของไอลินหันมามองตามมือใหญ่ที่วางอยู่บนไหล่ของเธอ เธอต้องแย่แน่ๆวันนี้เธอเ
สมาร์ทลูกชายคนโตของบ้านด้วยนิสัยสุขุมนุ่มลึกแต่เจ้าชู้เป็นที่หนึ่ง เขาควงผู้หญิงไม่ซ้ำหน้า และวันนี้เขามีนัดกับนางแบบสาวสวยทรงโตแต่กลับดันมีข่าวร้ายมาแทรกไว้ซะก่อน"แม่ ผมไม่ไป""ลูกแค่ไปเป็นเพื่อนน้อง ลุงเข้มเขาฝากแม่ไว้ แค่ไปส่งและก็รอรับกลับเอง"แพรพลอยรับปากพี่เข้มของเธอไว้ว่าจะดูแลลูกสาวคนเดียวให้เป็นอย่างดี นั้นรวมถึงการไปส่งมินตราเข้างานพรอมของโรงเรียนในค่ำคืนนี้และเธอก็ไม่ไว้ใจใครนอกจากสมาร์ทลูกชายของเธอ"แม่ก็รู้ว่ายัยเด็กนั้นบ้าแค่ไหน ให้คอนเนอร์ไปแทนสิ"สมาร์ทนึกถึงเหตุการณ์เจอกันครั้งล่าสุดของเขากับเด็กมินตรานั้นได้ดี เขาโดนยัยนั้นแกล้งจนต้องอับอายผู้คนกลางห้างดังด้วยการตะโกนสารภาพรักเขาทั้งที่เธออายุเพิ่งจะสิบแปดและก็แต่งตัวเหมือนหลุดออกมาจากเทพนิยายบ้าบออะไรนั้นอีกจนคนทั้งห้างหันมามองเขาเป็นตาเดียว"ไปว่าน้องบ้าเดี๋ยวเถอะ สมาร์ทต้องไปนี้คือคำสั่ง""ไม่ไปครับ แม่ก็ให้คนอื่นไปสิครับ คนขับรถของเราตั้งมากมาย""งานจะเริ่มหกโมง น้องต้องถึงงานตอนหกโมงนะจ๊ะที่สำคัญห้ามสายและห้ามมีปัญหาเพราะงานนี้แม่ไม่ยอมแน่"แม่แพรของลูกๆพูดร่ายยาวใส่ลูกชายเสร็จสรรพก็เดินกลับออกไปทิ้งลูกชายให้น
บิวตี้หรือหนูสวยคุณหมอสาวสวยผู้ใจดีมีน้ำใจกับทุกคนขัดกับการแต่งกายที่เปรี้ยวชนิดนางร้ายในละครยังอายแต่นั้นก็ไม่ใช้ปัญหาในการทำงานของเธอเพราะเธอเป็นหมอสูติ คนไข้ของเธอจึงมีแต่ผู้หญิง และวันนี้เธอก็ตั้งใจจะคุยกับพ่อแมกซ์เรื่องการออกค่ายอาสาให้จริงจังสักที"พ่อไม่ให้ไป"คำแรกจากปากประมุขของบ้าน เขายอมให้ลูกสาวออกไปทำงานนอกบ้านได้เพราะอยู่ในสายตาของเขาด้วยบอดี้การ์ดเกือบสิบคนแต่ครั้งนี้เขาให้ไม่ได้ที่นั่นมันไกลเกินกว่าที่อิทธิพลของเขาจะไปถึง"พ่อค่ะ แต่หนูอยากไปหาประสบการณ์ ให้หนูสวยไปนะคะ""งานที่โรงพยาบาลก็ดีแล้ว ทำไมต้องไปที่อื่นด้วย""พ่อค่ะ""ไม่งั้นพ่อจะให้ลาออก ลูกสาวคนเดียวพ่อเลี้ยงได้""พ่อแมกซ์""คุยอะไรกันสองคนพ่อลูก เสียงดังออกไปถึงข้างนอก"แพรพลอยเดินผ่านหน้าห้องพอดีได้ยินเสียงสองคนพ่อลูกคุยกัน เธอพอจับใจความได้ว่าพ่อหวงลูกสาวจนเกินเหตุอีกแล้ว"ก็ลูกสาวของเราสิขอไปออกค่ายอาสาที่แถวตะวันออกกลางนู้น""ก็ดีนะคะ ลูกจะได้ช่วยเหลือคนอีกอย่างไปหาประสบการณ์ด้วย""พอกันเลยทั้งแม่ทั้งลูก ยังไงพ่อก็ไม่ให้หนูสวยไป""คุณให้ลูกไปเถอะค่ะ แค่ไม่กี่เดือนเอง ลูกก็ขออนุญาตคุณมาหลายครั้งแล้ว คุณ
"หมอผู้ชาย ใครใช้ให้เอาผู้ชายเข้ามาในห้องคลอด ไปจัดคนมาใหม่เอาแต่ผู้หญิง"แมกซ์แวลล์ตะคอกใส่หมอทำคลอดมือหนึ่งของโรงพยาบาลที่เป็นผู้ชายให้ออกไป ผู้หญิงเขายังยอมให้เห็นเมียเขาตอนคลอดได้แต่ผู้ชายเขายอมไม่ได้ ถึงจะเกิดวุ่นวายแทบจะโกลาหลในห้องคลอดเพราะต้องตามตัวหมอทำคลอดมาใหม่แต่มันก็ทำให้เขายิ้มออกด้วยความพอใจ"ไหวนะตัวเล็ก""ค่ะ แมกซ์อยู่กับแพรนะ""จ้ะ เราจะกอดกันแบบนี้จนลูกออกมาเห็น"ร่างเล็กปวดท้องตั้งแต่เที่ยงคืนจนตอนนี้รุ่งสางแล้ว ร่างเล็กปวดเกร็งตลอดเวลาเพราะปากมดลูกเปิดกว้างขึ้นเรื่อยๆแต่เธอยังโชคดีที่มีเขานั่งกอดจากด้านหลังอยู่บนเตียงคลอดตลอดเวลามันพอคลายความเจ็บปวดออกไปบ้าง"เบ่งคะ เบ่งคะ""อื้มมมมม""อื้มมมมมมม"กว่าสิบนาทีที่หญิงสาวปากมดลูกเปิดพร้อมคลอดเธอออกแรงเบ่งตามที่หมอบอกเป็นระยะแต่คนที่ดูจะเจ็บกว่าเมียคงเป็นคุณพ่อที่ร้องออกมาเสียงดังเหมือนตัวเองคลอดลูกอยู่"แง่ๆๆๆ"อีกอึดใจต่อมาที่พ่อร้องเบ่งแทนผู้เป็นแม่ เด็กชายตัวน้อยก็ลืมตาดูโลกท่ามกลางความรักของคนทั้งคู่และท่ามกลางความดีใจของทีมคลอดเพราะเด็กน้อยหน้าตาน่าเกลียดน่าชังราวกับมีทั้งความหล่อเหลาของพ่อและความน่ารักของแม่บวก
หญิงสาวในชุดคลุมท้องสีขาวทั้งชุดดูสวยน่ารักราวตุ้กตา ชุดที่แมกซ์แวลล์อ้างว่าซื้อมาให้และบังคับให้เธอใส่ เดินควงสามีออกมาจากในห้องพักที่เขาดูแต่งตัวธรรมดาสวมเสื้อยืดกางเกงยีนส์แต่มันน่าสงสัยตรงที่เขาใส่สูทด้วย"มีอะไรหรือเปล่าคะ ทำไมเด็กๆวิ่งกันวุ่นไปหมด"พอเดินออกมาถึงด้านนอกเด็กๆเหมือนตกใจวิ่งกรูกันออกไปด้านหน้าอาคารที่เธอกำลังจะเดินไปตามคำคะยั้นคะยอของแมกซ์แวลล์ตั้งแต่เธอยังแต่งตัวอยู่ในห้องกับการนัดคุยกันกับพี่เข้มแมกซ์แวลล์ไม่ตอบเธอได้แต่ยิ้มให้อย่างสุขใจ เขาคงประคองเธอเดินไปตรงสนามหญ้าหน้าสถานสงเคราะห์อ้างว่าเข้มเรียกให้ไปหาเพื่อเคลียร์ปัญหา"งานอะไรหรอแมกซ์ ทำไม"ต้นไม้เล็กใหญ่และสนามหญ้าโล่งๆกลายเป็นสนามที่เต็มไปด้วยลูกโป่งสีทองและสีชมพูกับดอกกุหลาบสีขาวอยู่เต็มไปหมดและเด็กหญิงในชุดเจ้าหญิงกระโปรงพองกันทุกคน เด็กชายก็ไม่น้อยหน้าอยู่ในชุดทักซิโด้ แพรพลอยถึงกับกุมมือใหญ่ไว้แน่นด้วยใจประหม่า"แต่งงานกันนะที่รัก"แมกซ์แวลล์ใช้เวลาเพียงคืนเดียวเนรมิตงานแต่งในสวนแบบเรียบง่ายให้หญิงสาว เขานั่งลงคุกเข่าต่อหน้าเธอและเด็กๆก็เดินล้อมเข้ามาใกล้ทั้งสองคน"แต่งงานกันนะตัวเล็ก ลูกชายช่วยพ่อ
"แง่ๆๆๆๆๆๆ"แมกซ์แวลล์กับคืนแรกในสถานสงเคราะห์ เขาต้องเอาสมาร์ทมานอนด้วยเพราะไอ้พี่เมียตัวดีมันแกล้งเขา แล้วเด็กชายก็ร้องไห้จ้ากลางดึกสมใจกับที่เข้มแกล้งเขา"อื้ม เงียบจะนอน""แง่ๆๆๆๆๆ""เออ อะไรว่ะ มันดึกแล้วนะ"ร่างใหญ่คล่ำหาสวิตซ์ไฟในความมืด กดเปิดมัน ภาพเด็กน้อยที่นอนร่วมเตียงเดียวกับเขาฉี่ลอดแพมเพิสของตัวเองออกมาใส่ที่นอนเปียกแฉะจนระคายผิวนอนไม่ได้"สมาร์ทนี้มันเวลานอน แล้วฉี่จนมันเปียกแบบนี้จะนอนไหนกันละที่นี้"ร่างใหญ่ขยี้ผมจนยุ่งเหยิงด้วยความหงุดหงิดวันนี้เหนื่อยมาทั้งวันเพราะเด็กคนเดียวพอได้พักก็ต้องมาตื่นกลางดึกเพราะเด็กคนเดิมอีกแมกซ์แวลล์อุ้มสมาร์ทเดินไปห้องเลี้ยงเด็กอ่อนเพื่อเปลี่ยนชุดเปลี่ยนแพมเพิสใหม่และคงต้องนอนที่นั้นด้วยก็ในห้องเขามันหมดฉี่เด็กน้อยตลบอบอวลไปทั้งห้อง"สมาร์ทเราไปหาคนกล่อมนอนกันดีกว่า"แมกซ์แวลล์คิดอะไรบางอย่างได้เขาก็รีบอุ่มเด็กขึ้นอกทั้งที่มือยังป้อนนมส่งเข้าปากอยู่"ตัวเล็ก""คุณ"ต่างฝ่ายต่างตกใจกัน แมกซ์แวล์มายืนอ้ำอึ้งอยากจะเคาะประตูห้องหญิงสาวแต่ก็ไม่กล้าแล้วจู่ๆเธอก็เปิดประตูออกมา"มาทำอะไรแถวนี้ ห้องคุณอยู่ทางนู้น"แพรพลอยสะดุ้งตื่นกลางดึกเธอค
"ไม่ต้องครับคุณแมกซ์แวลล์ น้องแพรเดินเองได้ ผมว่าคุณไปเริ่มงานดีกว่า"เข้มพูดจบก็เดินนำว่าที่น้องเขยมายังสถานที่ทำงาน ที่เขาก็บอกไม่ได้ว่าจะต้องนานแค่ไหนหรือไม่ก็ต้องแน่ใจว่าน้องสาวของเขาจะไม่ถูกผู้ชายคนนี้ทำร้ายจิตใจได้อีกพ่อมาเฟียร่างใหญ่หน้าฝรั่งเดินตามเข้มไปห้องเด็กอ่อน ใบหน้าของมาเฟียตอนนี้โมโหจนแทบฆ่าคนที่เดินนำทางเขามาได้แล้ว ในตอนนี้เข้มเป็นศัตรูหัวใจหมายเลขหนึ่งของเขาที่ไม่ใช่การยื้อแย่งแต่เป็นการขัดขวางเข้มสั่งให้เขาต้องมาดูแลเด็กได้เพียงคนเดียว แมกซ์แวลล์เลยจำต้องให้เท็นกลับไปพร้อมกับสิงโตไปรอเขาที่โรงแรม ทั้งทีเท็นน่าจะช่วยเขาได้มากถ้าได้มาช่วยเขาดูเด็กแบเบาะพวกนี้"ป้าฉวี ผมพาผู้ช่วยคนใหม่มาให้ครับ"ห้องเด็กอ่อนที่ตอนนี้มีเด็กทารกวัยแบเบาะแค่สองคน เป็นพี่น้องฝาแฝดชายหญิงหน้าตาจิ่มลิ้มน่ารักทั้งคู่ แต่สองคนกำลังร้องไห้แข่งกันเสียงดังระงมไปทั้งห้อง"ดีเลยคะ ป้าต้องป้อนนมหนูสวยก่อน งั้นป้าวานเช็ดก้นพ่อสุดหล่อที่นอนร้องไห้ให้ด้วยนะคะ"ฉวีพูดจบก็เดินไปป้อนนมให้เด็กอ่อนที่นอนรอนมร้องไห้โยเยอยู่ในเปลเพราะง่วงเต็มแก่แล้ว"ครับป้า"สำหรับเข้มเรื่องแค่นี้ง่ายด้ายมาก เขาทำไ
สิงโตนักธุรกิจแถวหน้าของเมืองไทยและตำแหน่งเพื่อนสนิทอีกคนของแมกซ์แวลล์ เดินขึ้นโรงพักเพราะเรื่องน่าขำของผู้เป็นเพื่อนสนิท เขามาประกันตัวแมกซ์แวลล์มาเฟียผู้โหดเหี้ยมในสายตาทุกคนแต่วันนี้โดนจับเพราะข้อหาโจรขโมยเด็กและพูดจากับตำรวจไม่รู้เรื่องจนเรื่องมันไม่จบ"มึงรีบมาให้มันเร็วกว่านี้ก็คงจะดี""กูติดงานขอโทษโว้ย แล้วนี้อะไรกันว่ะมาถึงเมืองไทยวันแรกโดนจับ""รีบไปประกันตัวกูกับลูกน้องให้ไวเลย"แมกซ์แวลล์นั่งอยู่หน้าโต๊ะร้อยเวรสั่งเพื่อนที่มาถึงยังไม่ทันได้นั่งพักทันที เขาต้องมาเสียเวลานานหลายชั่วโมงเพราะความเข้าใจผิด"คร้าบบบคุณแมกซ์แวลล์"สิงโตหั่นไปสั่งทนายส่วนตัวของเขาที่เดินทางมาด้วยให้ไปดำเนินการเรื่องของแมกซ์แวลล์ให้เรียบร้อย และพาแมกซ์แวลล์ขึ้นรถกลับ"นี้มึงจะไปนอนโรงแรมกูไหม""เออ"วันนี้เขาคงต้องนอนโรงแรมพักเอาแรงก่อน พรุ่งนี้ค่อยเริ่มต้นใหม่ เพราะตอนนี้มันตีหนึ่งกว่าแล้วขืนกลับไปที่สถานสงเคราะห์เขาคงโดนตำรวจไทยจับอีกรอบแน่และรอบนนี้ข้อหาก็คงจะเพิ่มขึ้น"นานแค่ไหนก็ได้นะกูยินดี แล้วนี้เอาลูกน้องมาแค่คนเดียวเป็นไปได้ไงว่ะ"สิงโตต้องเอ่ยถามเพราะเขาเคยไปพบแมกซ์แวลล์ที่อังกฤษ ร่างใหญ
"กลับบ้านกันเถอะคะพี่เข้ม แพรเหนื่อยยังไงไม่รู้""มาพี่ประคองน้องแพรกับลูกเอง"เข้มประคองร่างเล็กให้ลุกขึ้น ยิ่งท้องเริ่มใหญ่ก็ดูว่าว่าที่คุณแม่จะเดินเหินลำบากขึ้นทุกทีเพราะเด็กในท้องค่อนข้างตัวใหญ่และดิ้นเก่ง"สงสัยเมื่อคืนช่วยญาดาเก็บของดึกไปหน่อย""มันน่าตีแม่ไหม หรือลูกชายพ่อจะว่ายังไงดี แทนที่จะพักเยอะดันไปช่วยยัยเผือกนั้นเก็บของ ถ้าพี่มีบินไปแถวนั้นจะต้องไปว่าสะหน่อยใช้แรงงานน้องแพร""อยากไปหาเขา อย่าเอาน้องมาอ้างเลยคะ""เปล่าสะหน่อย"เข้มพาแพรพลอยเดินผ่านผู้คนมากหน้าหลายตา แต่ทุกคนกลับมองคนท้องอย่างอิจฉาที่มีหนุ่มหล่อเข้มสมชื่อประคองไม่ห่าง"ตัวเล็ก"ร่างใหญ่ทิ้งกระเป๋าเดินทางที่ต้องเข็นมาเองเพราะไม่มีลูกน้องมาด้วย วิ่งเข้ามาจับมือเล็กของแพรพลอยทันที"นี้คุณ มาจับมือเมียผมทำไม"เข้มมองหน้าอีกฝ่ายอย่างเอาเรื่องและกระชากมือออก แล้วเปลี่ยนจากการประคองมาโอบไหล่แพรพลอยให้อีกฝ่ายเข้าใจว่านี้คือเมียของเขา ไอ้ฝรั่งคนนี้มันท่าจะโรคจิตอยู่ดีๆก็วิ่งพรวดเข้ามาจับมือน้องสาวเขาสะงั้น นี้ขนาดเธอท้องโตมันก็ยังไม่เว้น"ตัวเล็ก ฉันขอโทษ"แมกซ์แวลล์คุกเข่านั่งลงตรงหน้าสาวท้องแก่ที่ไม่มองหน้