เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 663
บทที่เกี่ยวข้อง
บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 664
“ว่าไงจ๊ะ คนสวย มาเล่นกับพวกพี่สามคนดีกว่าไหมจ๊ะ? พวกพี่ไม่ทำอะไรรุนแรงหรอกนะ”พวกอันธพาลทำเป็นหมาหยอกไก่ในขณะที่สายตาอันหื่นกระหายของพวกมันจับจ้องไปที่ใบหน้าและเรือนร่างของเมเดลีนเมเดลีนหันไปมองผู้ชายสามคนตรงนั้นด้วยท่าทีขยะแขยง สายตาของเธอคมกริบและเย็นยะเยือก “ออกไปให้พ้น”ชายหาดกว้างใหญ่และปราศจากผู้คน เจเรมี่ซึ่งนั่งอยู่ตรงนั้นคาดไม่ถึงว่าจะได้ยินเสียงเมเดลีนแว่วเข้าหูเขาหันหน้าไปทางต้นเสียงเพื่อตั้งใจฟัง แต่เขาได้ยินเสียงอันหยาบคายของชายฉกรรจ์หลายคนแทน“ช่างเป็นท่าทีที่อาจหาญอะไรขนาดนี้!”“พอดีว่าพวกเราชอบคนสวยที่ปากกล้าแบบนี้ด้วยสิ!”“มามะ พวกเราจะทำให้คนสวยไปถึงสวรรค์เองนะ!”เมเดลีนจ้องมองไปยังพวกนั้นด้วยสายตาอันเย็นชา “อย่ามาแตะต้องตัวฉัน ไปไกล ๆ”อย่างไรก็ตาม ยิ่งเมเดลีนต่อต้านมากเท่าไหร่ ก็ยิ่งทำให้อันธพาลขี้เมาสามคนนั้นคึกคักขึ้นเท่านั้น“ลินนี่?” ตอนนี้เจเรมี่มั่นใจได้แล้วว่านั่นคือเสียงของเมเดลีนจริง ๆเขาไม่คิดว่าเมเดลีนจะอยู่แถวนี้ และไม่รู้ว่ามีพวกอันธพาลสามคนคุกคามเธออยู่สายตาของเขาดำมืดลงขณะที่ลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว เขารีบก้าวเท้าไปในทิศทางที่เสียงดังมาต
บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 665
เจเรมี่จะสามารถทนให้ผู้ชายที่ไหนก็ไม่รู้ใช้คำพูดที่หยาบคายและหื่นกามแบบนั้นกับเรือนร่างของเมเดลีนได้อย่างไร? สายตาของเขาเต็มไปด้วยความอาฆาต และคำพูดของเขาเต็มไปด้วยความเย็นยะเยือกเช่นกัน“แม้ว่าพวกนายจะเป็นพวกใช้สมองแค่ซีกเดียวแล้วก็มือห่างตีนห่าง แต่พวกนายก็ตาแหลมดีนี่ เธอคือภรรยาของฉันเอง”น้ำเสียงของเขาเบาลง และด้วยประสาทการได้ยินที่ดีมากขึ้น เขาต่อยหน้าอันธพาลทั้งสามล้มกระแทกพื้นราวกับฟ้าผ่า“โอ้ย โอ้ย!” อันธพาลที่ชื่อว่าเนทร้องตะโกนออกมา เลือดไหลออกมาจากมุมปากเจเรมี่ดึงมือของเขากลับมาและโอบกอดเมเดลีนอีกครั้ง ราวกับกางปีกสีขาวนวลป้องกันเธอจากภยันตรายสายฝนเริ่มลงเม็ดหนักมากยิ่งขึ้น แต่เมเดลีนกลับรู้สึกถึงความอบอุ่นจากร่างกายของเจเรมี่ที่ส่งผ่านมาหาเธอ ความอบอุ่นนี้ทำให้เธอรู้สึกสบายใจอย่างบอกไม่ถูกแม้ว่าดวงตาจะมองไม่เห็น แต่ประสาทรับรู้ของเจเรมี่ยังเฉียบคมอยู่และยังสามารถจับทิศทางได้จากจังหวะของลมหายใจ“ถ้าพวกนายไม่อยากตาย ก็ขอโทษภรรยาของฉันเดี๋ยวนี้”เจเรมี่สั่งอันธพาลทั้งสามด้วยน้ำเสียงที่ดุดันจนทำให้พวกเขาสั่นกลัวเมื่ออันธพาลคนหนึ่งที่ชื่อวอลเตอร์กำลังจะขอเอ่ยคำขอโทษ
บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 666
หลังจากที่โดนสเปรย์พริกไทยไป ชายฉกรรจ์คนนั้นขว้างมีดทิ้งเพราะความเจ็บปวดและลงไปชักดิ้นชักงอยู่บนพื้นพร้อมใบหน้าที่ซีดเซียว“ไปให้พ้น!”เมเดลีนไล่ตะเพิดอย่างไม่ปรานีชายอีกสองคนที่เหลือเห็นเหตุการณ์ตรงหน้าและรู้สึกหวาดกลัวมากเสียจนวิ่งหนีหายไปเมเดลีนรีบโทรเรียกเจ้าหน้าที่ตำรวจมา แต่หลังจากที่เห็นเลือดไหลออกมาจากแขนของเจเรมี่ไม่หยุดและฝนตกหนักขึ้น เธอจึงทนรอให้เจ้าหน้าที่ตำรวจมาไม่ไหวอีก ดังนั้นเธอจึงพาเจเรมี่ขึ้นรถ“ฉันจะพาคุณไปที่ศูนย์พยาบาลเพื่อทำแผลก่อน”“คุณรู้ได้ยังไงว่ามีศูนย์พยาบาลอยู่ใกล้แถวนี้?”เมเดลีนรู้สึกประหลาดใจเช่นกันเมื่อเจเรมี่ถามขึ้นมาแบบนั้นใช่ เธอรู้ได้ยังไง?อย่างไรก็ตาม มันเป็นสิ่งที่ฝังอยู่ในความทรงจำของเธอเธอพาเจเรมี่ไปศูนย์พยาบาลตามเส้นทางที่เธอจำได้อย่างไม่รีรอเมื่อพวกเขาออกมาหลังจากทำแผลเสร็จเรียบร้อย ฝนตกหนักมากขึ้นเรื่อย ๆ จากนั้น เมเดลีนได้รับข้อความจากเฟลิเป้ที่ถามเธอว่าตอนนี้เธออยู่ไหนเมเดลีนจ้องมองเจเรมี่ที่ยืนอยู่ด้านข้างก่อนจะพูดขึ้น “ฉันอยู่กับเพื่อน และฉันต้องจัดการเรื่องบางอย่างก่อน”เฟลิเป้ไม่ได้ถามว่าเพื่อคนนั้นคือใคร แต่เขาคา
บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 667
ใบหน้าของเจเรมี่อาบไปด้วยความกังวล แต่เขาทำได้เพียงไขว่คว้าหาเมเดลีนท่ามกลางความมืดมิดอย่างว่างเปล่าแม้ว่าเธอจะไม่ใช่ผู้หญิงที่อ่อนแออีกต่อไปแล้ว แต่เมเดลีนยังคงร้องกรี๊ดได้ทุกครั้ง เมื่อจู่ ๆ ก็มีตุ๊กแกเกาะกำแพงอยู่ข้างกาย เธอคาดไม่ถึงเช่นกันว่าจู่ ๆ เจเรมี่จะพุ่งตัวเข้ามาด้วยความกังวล“ลินนี่? เกิดอะไรขึ้นกับคุณ?” เจเรมี่คลำไปทั่ว น้ำเสียงของเขาเจือนปนไปด้วยความไม่สบายใจและความกังวลเมเดลีนยืนหลบอยู่ด้านข้าง และเห็นว่าเจเรมี่กำลังควานหาตัวเธอด้วยความสับสนมากแค่ไหน ขณะเดียวกันหัวใจของเธอก็สั่นเทาขึ้นอย่างลับ ๆ“ลินนี่ ได้โปรดตอบผมหน่อยเถอะ คุณอยู่ที่ไหน?” เขาเอ่ยถามขึ้นมาอีกครั้งอย่างกังวล เมเดลีนไม่สามารถทนเงียบอยู่ได้อีกต่อไป“ฉันอยู่นี่”ทันทีที่ได้ยินเสียงของเมเดลีน เจเรมี่รีบเดินไปตามต้นเสียง เมื่อสัมผัสได้ถึงร่างกายของเมเดลีนตรงหน้า เขาโผเข้ากอดเธอแน่นขณะที่หวังว่าจะสามารถละลายร่างของเธอให้กลายเป็นหนึ่งเดียวกับเขาได้“คุณไม่เป็นไรใช่ไหม?” น้ำเสียงที่สั่นเทาแอบซ่อนความตึงเครียดไว้ภายในเมเดลีนชะงักไปชั่วครู่ก่อนที่จะตอบกลับ “ฉันไม่เป็นไร ฉันแค่เห็นตุ๊กแกกำลังคลานมาหา ฉัน
บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 668
เจเรมี่ยื่นมืออกมารับแก้วชาและก็ควานหาอยู่นานเมื่อเห็นความพยายามของชายตาบอด เมเดลีนรู้สึกได้ถึงความไม่สบายใจอย่างบอกไม่ถูกที่แผ่ซ่านไปทั้งหัวใจเธอจับมือของเจเรมี่และวางแก้วชาลงบนมือของเขามือของทั้งสองสัมผัสกันแค่ชั่วขณะหนึ่ง เท่านั้นก็ทำให้ความคิดของเจเรมี่เตลิดไปไหนต่อไหนเขาสัมผัสได้ถึงมืออันอบอุ่นและอ่อนนุ่มของเมเดลีนจากหลังมือของเขาช่วงหนึ่ง ชาขิงที่ไหลลงคอเขาไปหอมหวานผิดปกติเมเดลีนนำเสื้อผ้าที่เปียกฝนของเธอลงไปให้คุณป้าเจ้าของโรงแรมจัดการ และเมื่อเธอกลับมา เจเรมี่ก็ดื่มชาขิงหมดแล้ว ตอนนี้เขากำลังนั่งอยู่ริมหน้าต่างอย่างเงียบงันเธอเดินตรงมาหาเขาและกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง แต่เธอรู้สึกคัดจมูกและหันหน้าไปจามในทันใดเจเรมี่หันไปมองยังทิศทางของเสียงนั้นพร้อมคิ้วที่ขมวดเป็นปม “คุณมอนต์โกเมอรี ถ้ารู้สึกไม่สบาย คุณควรไปพักก่อนนะครับ อย่ากังวลไปเลยครับ ผมจะไม่ไปไหนจนกว่าคุณจะพูดคุยเรื่องที่คุณตั้งใจจะบอกผมจนจบ”เมเดลีนมองเข้าไปยังนัยน์ตาของเจเรมี่ที่หมดสิ้นแล้วซึ่งประกายที่เคยทอแสง ตอนนี้เหลือเพียงหุบเหวลึกที่ดำดิ่งลงไปยังก้นทะเล หลังจากที่จ้องมองดวงตาคู่นั้นอยู่สักพัก เธอจึงหัน
บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 669
เฟลิเป้ค้อนสายตาอันเยือกเย็นใส่เจเรมี่ “แล้วนายกำลังทำอะไรอยู่?” เขาย้อนถามด้วยน้ำเสียงเย็นชาเจือปนไปด้วยความรู้สึกขุ่นเคือง “เอวลีนเป็นผู้หญิงของฉันแล้ว เธอไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับนายแล้ว เจเรมี่ สำเนียกซะบ้างว่านายทำอะไรกับเอวลีนไว้ก่อนหน้านี้ ถ้าไม่ได้ฉัน เอวลีนคงกลายเป็นขี้เถ้าไปเรียบร้อยแล้ว”คำพูดของเฟลิเป้ทิ่มแทงจิตใจของเจเรมี่ถ้าเฟลิเป้ไม่ได้ช่วยชีวิตเธอ เธอคงจะไปอยู่โลกหน้าแล้ว...เฟลิเป้เป็นคนมอบโอกาสมีชีวิตใหม่ให้แก่เธออีกครั้งดูเหมือนเจเรมี่จะรู้สึกได้ว่าเรี่ยวแรงทั้งพลันร่างหายไปแล้วสิ้น เขาปล่อยมือที่จับแขนเฟลิเป้ออก“เจเรมี่ จำสิ่งที่นายพูดไว้ด้วยล่ะ อย่าเข้ามาทำให้เมเดลีนไม่มีความสุขอีก”เฟลิเป้ทิ้งคำเตือนสุดท้ายไว้ ก่อนที่หันหลังเดินจากไปพร้อมกับเมเดลีนในอ้อมแขนเมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าไกลออกไป เจเรมี่รู้สึกราวกับว่าเมเดลีนเป็นคลื่นใหญ่ในมหาสมุทรที่ถูกสายลมหอบไปไกลนอกหน้าต่าง ตอนนี้เธอกลายเป็นเพียงเรื่องราวในอดีตซึ่งเขาไม่อาจไขว่คว้าได้อีกแล้วแม้ว่าไข้ของเมเดลีนจะลดลงมามาก แต่เธอยังรู้สึกหนัก ๆ บริเวณหัวอยู่หลังจากที่ตื่นขึ้นจากการหลับใหล และรู้สึกว่าเธออยู่บ
บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 670
ในขณะที่มือของเธอกำลังจะถึงคอของเมเดลีน เธอกลับดึงมือนั้นกลับมา “เมเดลีน ถ้าแกสามารถเปลี่ยนชื่อและกลับมาใช้ชีวิตได้อีกครั้ง ฉันเองก็ทำได้เหมือนกัน”เฟลิซิตี้หัวเราะด้วยน้ำเสียงอันขุ่นเคือง สายตาที่เธอมองเมเดลีนดำมืดยิ่งขึ้น“เมเดลีน ฉันจะไม่มีวันปล่อยให้แกกับเจเรมี่มีโอกาสอยู่กันสองต่อสองอีกเป็นอันขาด เขาเป็นของฉัน และแก… รอก่อนเถอะ สักวันฉันจะทำให้แกรู้ซึ้งว่าผู้ชนะที่แท้จริงคือฉันคนนี้!”เธอสบถให้เมเดลีนที่กำลังนอนหลับไม่ได้สติ ก่อนที่จะเดินออกมาจากห้องไปอย่างลับ ๆ…หลังจากพักฟื้นสองวัน สภาพจิตใจของเมเดลีนก็กลับมาดีดังเดิมเมื่อนึกถึงเหตุการณ์ซึ่งเกิดขึ้นที่โรงแรมคืนนั้น เธอจึงโทรไปหาเจเรมี่ไม่มีคนรับสายหลังจากต่อสายอยู่นานเธอพยายามโทรอยู่หลายครั้ง แต่ผลลัพธ์ก็เป็นเหมือนครั้งแรกที่โทรไปในขณะที่เธอกำลังคิดที่จะไปหาเจเรมี่เพื่อพิสูจน์บางอย่างให้เห็นกับตา เฟลิเป้ก็ปรากฏตัวขึ้นตรงหน้าเธอ เขาเอ่ยถามเธอด้วยสายตาอันอ่อนโยน “เอวลีน คุณตัดสินใจแล้วรึยังว่าจะพาแจ็คกับลิลลี่กลับเมืองเอฟกับผมเมื่อไหร่?”“เฟลิเป้ ฉันยังไม่ได้คิดเรื่องที่กลับเมืองเอฟตอนนี้” คำตอบของเมเดลีนกระชับและชั
บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 671
เมเดลีนเห็นว่าเฟลิเป้ยืนหลังให้เธอ ร่างโปร่งของเขาโอบล้อมไปด้วยรังสีแห่งความเยือกเย็นอีกด้านหนึ่ง เจเรมี่กำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้อย่างสงบนิ่ง ใบหน้าด้านข้างมีเพียงความอ่อนโยนและความเงียบสงบปรากฏอยู่จากนั้นไม่นาน เจเรมี่ก็เอ่ยขึ้นอย่างแผ่วเบา “นั่นเป็นความทรงจำของฉันกับลินนี่สองคน ไม่เกี่ยวอะไรกับนาย”“ไม่เกี่ยว?” เฟลิเป้หัวเราะอย่างเหยียดหยาม “ตอนนี้เอวลีนเป็นภรรยาของฉันแล้ว”คำว่า ‘ภรรยา’ ทิ่มแทงเข้าไปกลางใจเจเรมี่ เขาเม้มริมฝีปากแน่นและมองไปด้านหน้าอย่างเงียบงัน แต่ไม่ได้ปฏิเสธความจริงนั้นเมื่อเห็นว่าเจเรมี่ไม่ตอบโต้ เฟลิเป้กระตุกยิ้มที่มุมปากเย้ยหยันเขา “เจเรมี่ แกเป็นคนที่ดูแลเธอไม่ดีตั้งแต่แรกเอง เพราะฉะนั้น อย่าหวังว่าวันนี้แกจะได้เอวลีนกลับไป แกไม่มีอะไรที่เหมาะสมกับเธอเลย”“เลิกหวังลม ๆ แล้ง ๆ กับเอวลีนได้แล้ว เธอไม่ได้เป็นของนายอีกแล้ว แกควรเลิกพยายามไปเจอหน้ากันสองต่อสอง หรือเข้าใกล้เธออีก”หลังจากนั่งฟังคำพูดที่เต็มไปด้วยอารมณ์ของเฟลิเป้ เจเรมี่เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย “สองต่อสอง?” เจเรมี่ยิ้มและเอ่ยถาม “นายหมายความว่ายังไง?”“ช่วยเลิกทำตัวเป็นโง่ต่อหน้าฉันสักที แกเป็นค
บทล่าสุด
บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 1430
อดัมไม่ได้ให้เชอร์ลี่ย์เข้ามาด้วย ในขณะที่เขาพาทั้งเมเดลีนและเจเรมี่เข้ามาในห้องทำงานตัวเองห้องนั้นกว้างขวางและตกแต่งภายในอย่างหรูหรากว่าที่เห็นในโรงพยาบาล มีอุปกรณ์ต่าง ๆ ที่ดูค่อนข้างล้ำสมัยวางอยู่รอบ ๆเมเดลีนยืนอยู่ข้าง ๆ เฝ้าดูอดัมทำการทดสอบต่าง ๆ กับเจเรมี่ในที่สุดอดัมก็เก็บตัวอย่างเลือดจากเจเรมี่มาวางบนอุปกรณ์เพื่อทำการวินิจฉัยทันทีเธอรู้สึกกระวนกระวายใจในระหว่างที่รอถึงอย่างนั้นเธอก็เพิ่งสังเกตเห็นว่าสีของตัวอย่างเลือดเจเรมี่ไม่ได้เข้มอย่างที่เคยเป็น ซึ่งนั่นอาจจะเป็นสัญญาณที่ดีประมาณสิบนาทีต่อมา ผลก็ออก“ทุกอย่างโอเคไหมอดัม?” เมเดลีนเอ่ยถาม“ไม่ต้องกังวลลินนี่ อาการผมจะดีขึ้นกว่าเดิมแน่นอน” เจเรมี่จับมือของเธอไว้แล้วปลอบโยน“ถ้าคุณอาการดีขึ้นมากแล้วทำไมวันนั้นคุณถึงทรุดลงกะทันหันแบบนั้นล่ะ?” เธอยังคงเอ่ยอย่างวิตกอดัมไม่ได้พูดอะไร เขาไล่สายตาผ่านรายงานวินิจฉัยสองครั้ง ก่อนจะมีแววตาเป็นประกาย ทว่าในไม่ช้าก็ต้องหายไป“ทุกอย่างดูดีทีเดียว ไม่มีอะไรผิดปกติ” อดัมพูดขณะที่มองเมเดลีน “ไม่ต้องกังวลมากไป เขากำลังค่อย ๆ ฟื้นตัวน่ะ”ได้ยินอย่างนั้นเมเดลีนก็ถอนหายใจโล่งอก
บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 1429
เมเดลีนเองก็รู้สึกประหลาดใจเช่นกันที่เห็นใครบางคนลงมาจากรถ “เชอร์ลี่ย์ ทำไมคุณมาอยู่ที่นี่?”เชอร์ลี่ย์ยิ้มอย่างเป็นมิตร “ฉันบอกว่าจะกลับบ้านไม่ใช่เหรอคะ นี่บ้านฉันน่ะ”เมเดลีนชี้ไปที่วิลล่าขนาดเล็กข้างหน้า “นี่คือบ้านของคุณเหรอคะ?”“ค่ะ ที่นี่คือบ้านของฉัน” เชอร์ลี่ย์พยักหน้าอย่างมั่นใจ จากนั้นเธอก็เดินไปหาอดัมด้วยท่าทางจริงจัง “อดัม พี่สาวกลับบ้านทั้งทีทำไมดูไม่มีความสุขเลยล่ะ”ข้อมูลใหม่นั้นทำให้เมเดลีนรู้สึกงุนงง “เชอร์ลีย์ คุณเป็นพี่สาวของอดัมเหรอคะ?”“ค่ะ ฉันเป็นพี่สาวแท้ ๆ ของเขา เรามีพ่อและแม่คนเดียวกัน” เชอร์ลี่ย์แตะไหล่ของอดัมเบา ๆ แล้วยิ้มอย่างมีเลศนัย “อดัม ทำไมไม่แนะนำเพื่อนให้ฉันรู้จักเลยล่ะ?”อดัมได้ยินอย่างนั้นก็ฝืนยิ้มออกมาเบา ๆ “ฉันไม่จำเป็นต้องแนะนำหรอก เพราะดูเหมือนทุกคนจะรู้จักกันอยู่แล้ว” เขาก้าวไปข้างหน้าราวกับว่าเขาจงใจหลีกเลี่ยงเชอร์ลี่ย์ “เข้าไปคุยกันข้างในเถอะ”เชอร์ลี่ย์ยิ้มอย่างสดใส "ฉันไม่ได้อยู่บ้านมาหลายปี ฉันก็ควรจะได้ชื่นชมบ้านหลังนี้ที่เคยอยู่บ้างนะ”ขณะที่พูดเธอก็เดินนำเข้าไปในบ้านก่อนอดัมเชิญเมเดลีนและเจเรมี่เข้าไป “เข้ามาสิ”เมเดลีนพยักห
บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 1428
อดัมอึ้งไปครู่หนึ่ง “ว่าไงนะ? คุณกำลังพูดอะไร? คุณเป็นใคร? เอวลีนอยู่ไหน?”“จำฉันไม่ได้แล้วเหรอ? คุณก็เหมือนพ่อแม่ของคุณนั่นแหละอดัม ไร้หัวใจและโหดร้าย” เชอร์ลี่ย์ล้อเลียนอย่างเย็นชาอดัมเงียบไปชั่วครู่ก่อนสุดท้ายเขาจะตอบสนองกลับมา“เธอเองเหรอ” ราวกับว่ามีบางอย่างมากระตุ้นภายในใจเขาตกตะลึงปนประหลาดใจ“ใช่ ฉันเอง” เชอร์ลี่ย์ตอบอดัมอย่างไม่ลังเล “เดี๋ยวเร็ว ๆ นี้เราก็คงได้พบกัน แม้ว่าฉันไม่คิดว่านายจะตั้งตารอฉันหรอกใช่ไหม?”อดัมเงียบไปก่อนจะเปลี่ยนเรื่อง “ทำไมเป็นเป็นเธอที่รับโทรศัพท์? เอวลีนอยู่ที่ไหน? เจเรมี่เป็นยังไงบ้าง?”คนฟังเอ่ยอย่างเย้ยหยัน “ฉันไม่ได้บอกหรอกเหรอ? ว่าเดี๋ยวเขาก็ตายแล้ว ภรรยาที่อยู่ข้าง ๆ เขาก็จะต้องใจสลายไปด้วยน่ะ”“พูดบ้าอะไรเนี่ย! เขาไม่มีทางตกอยู่ในอันตรายถึงชีวิตได้!” น้ำเสียงของอดัมเอ่ยออกมาด้วยความตื่นตระหนก “ฉันจะไม่ปล่อยให้เธอเล่นแบบนี้แน่!”อดัมรีบวางสายรอยยิ้มของเชอร์ลี่ย์กว้างขึ้นในขณะที่จ้องหน้าจอที่ค่อย ๆ หรี่แสงลงช้า ๆ“เป็นใครกันถึงมาห้ามไม่ให้ฉันเล่นน่ะอดัม? เป็นตัวแทนของคนสองคนนั้นที่ตายไปแล้วเมื่อหลายปีก่อนงั้นเหรอ? ฮึ”เธอเย้ยหยันแ
บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 1427
“เจเรมี่!”เมเดลีนพบว่าไม่สามารถทนรออยู่หน้าห้องน้ำได้อีกต่อไป เธอเปิดประตูแล้ววิ่งเข้าไปในห้องน้ำ สิ่งที่เห็นคือเจเรมี่ที่มีสีหน้าโกรธเกรี้ยวและเย็นชา ขณะที่ร่างของเชอร์ลี่ย์ล้มลงข้างอ่างอาบน้ำเมเดลีนไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เธอก็รีบเช็คก่อนว่าเจเรมี่เป็นอย่างไรบ้าง แต่ด้วยความมีมารยาทเธอจึงรีบเข้าไปหาและพยุงเชอร์ลี่ย์เธอเพิ่งเอื้อมมือออกไป แต่โดนเจเรมี่จับแขนไว้แน่น เขาจับไว้แรงมากจนเธอรู้สึกเจ็บ“อย่าไปแตะต้องตัวเธอ”เจเรมี่เอ่ยเสียงเย็นสุดขีด“เจเรมี่?” เมเดลีนมองแววตาที่เฉียบคมของเขา “คุณโอเคไหม เจเรมี่? เกิดอะไรขึ้น ทำไมเชอร์ลี่ย์…” “ไม่ต้องกังวลค่ะ คุณนายวิทแมน ฉันไม่เป็นไร” เชอร์ลี่ย์จับข้างอ่างขณะที่ค่อย ๆ ลุกขึ้นนั่ง เธอชำเลืองมองสายตาเย็นชาของเจเรมี่จากหางตาก่อนจะหันไปยิ้มให้เมเดลีน“เจเรมี่ไม่ต้องการให้คุณสัมผัสฉันเพราะฉันทำเข็มหักโดยไม่ตั้งใจน่ะค่ะ มันคงจะแย่ถ้าคุณได้รับบาดเจ็บเพราะความผิดพลาดที่ไม่เป็นมืออาชีพของฉัน”จากนั้นเมเดลีนก็เห็นเข็มเล็ก ๆ หักยื่นออกมาจากแขนของเชอร์ลี่ย์หญิงสาวดึงเข็มออกมาอย่างใจเย็นโดยที่คิ้วเรียวของเธอไม่แม้แต่จะขยับเข้าหากัน“เจเร
บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 1426
เธอสัมผัสแขนของเขาด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความกังวล เพราะอุณหภูมิจากร่างกายของเจเรมี่ไม่เพิ่มขึ้นเลย “อุณหภูมิร่างกายของเขาต่ำเพราะเขาแช่น้ำแข็งน่ะค่ะ” เสียงของเชอร์ลี่ย์ดังขึ้นจากด้านหลังเมื่อหันไปมองเมเดลีนก็เห็นเชอร์ลี่ย์ค่อย ๆ เดินเข้ามาพร้อมเข็มฉีดยาในมือของเธอ“คุณช่วยรอข้างนอกได้ไหมคะคุณนายวิทแมน? ฉันไม่ชอบให้ใครมาเฝ้าเวลาต้องรักษาคนไข้น่ะค่ะ”เมเดลีนเข้าใจและลุกขึ้น แต่เจเรมี่จับมือเธอไว้เสียก่อน“อย่าไปนะลินนี่”“ไม่เป็นไรเจเรมี่ ให้เชอร์ลี่ย์ฉีดยาให้คุณแล้วคุณจะไม่เป็นไร โอเคไหม?” เมเดลีนเอ่ยราวกับว่าเขาเป็นเด็ก ก่อนจะปล่อยมือ“ขอบคุณนะคะ เชอร์ลี่ย์”“ด้วยความยินดีค่ะ ฉันยินดีที่ได้ช่วยเหลือผู้ที่ต้องการความช่วยเหลือค่ะ” เชอร์ลี่ย์ยิ้มเล็กน้อยเมเดลีนได้ยินอย่างนั้นก็ไม่คิดมากก่อนจะเดินออกไปเธอมองเจเรมี่เป็นครั้งสุดท้ายก่อนปิดประตู เห็นแววของเขาเริ่มมีสีแดงจาง ๆเขากำลังมองเธออย่างอ้อนวอนจู่ ๆ เมเดลีนก็รู้สึกว่าอยากจะเข้าไปอยู่ข้าง ๆ เขา แต่เชอร์ลี่ย์ก็หันกลับมาตรวจสอบว่าเมเดลีนออกไปจากห้องน้ำหรือยังตอนนั้นเองที่เมเดลีนเห็นรูปร่างสมส่วนของเชอร์ลี่ย์ซึ่งเปียกโช
บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 1425
เมเดลีนตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งขณะที่ชำเลืองไปมองประตูห้องน้ำที่ปิดแน่น“อีกนิดเดียวมันก็จะจบแล้วเจเรมี่ อดทนอีกนิด“คุณจะปลดปล่อยความเจ็บปวดได้เหมือนที่ผ่านมาไง“ฉันเป็นหมอของคุณ แต่ฉันก็เป็นเพื่อนคุณด้วย ฉันช่วยคุณได้ อา…”เมเดลีนได้ยินเสียงของเชอร์ลี่ย์ดังออกมาไม่หยุดจนกระทั่งเธอกระซิบด้วยน้ำเสียงลุ่มหลงเป็นครั้งสุดท้าย จากนั้นเหตุการณ์ภายในห้องน้ำก็เงียบลงพนักงานมองไปที่ห้องน้ำด้วยสายตาแปลก ๆ ก่อนที่จะหันไปพูดกับเมเดลีน“ผมเอาน้ำแข็งไปไว้ในห้องน้ำหมดแล้วครับ คุณนายวิทแมน ถ้าต้องการอะไรเพิ่มเติมติดต่อเราได้เลยนะครับ”แล้วเมเดลีนก็ได้สติกลับคืนมาสู่ความจริง “ขอบคุณค่ะ”“ด้วยความยินดีครับ” พนักงานยิ้มเล็กน้อยและจากไปเมเดลีนลากกระเป๋าเดินทางของเชอร์ลี่ย์ไปที่ห้องน้ำ เมื่อเอื้อมมือไปเปิดประตูก็พบว่าประตูถูกล็อคจากด้านใน“ฉันเอาของขึ้นมาให้แล้วนะคะ เจเรมี่เป็นยังไงบ้าง?” เมเดลีนถามในขณะที่ไม่มีเสียงตอบรับมาจากข้างใน“เชอร์ลี่ย์? เชอร์ลี่ย์? เจเรมี่! เจเรมี่!" เธอเริ่มตื่นตระหนก และไม่สามารถทนต่อความเงียบในขณะนี้ได้อีกต่อไปก๊อก ก๊อก ก๊อก เธอเคาะประตูซ้ำ ๆ จนข้อนิ้วเริ่มแดง“
บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 1424
เมเดลีนขึ้นลิฟต์ไปชั้นบนอย่างรวดเร็ว ขณะที่ก้าวออกไปเธอก็เห็นใครบางคนที่คุ้นเคยอยู่ตรงทางเดิน“เชอร์ลี่ย์?” เมเดลีนเรียกออกมาอย่างลังเลผู้หญิงที่เดินห่างออกไปเล็กน้อยหยุดเดินแล้วหันมามอง “ใช่ ฉันเองค่ะ คุณนายวิทแมน” เชอร์ลี่ย์ยิ้มและอธิบาย “ฉันลืมของบางอย่างไว้ในห้อง ก็เลยกลับมาหยิบ”เมเดลีนวิ่งไปหาเชอร์ลี่ย์ ผู้หญิงคนนี้ไม่ต่างจากผู้ช่วยชีวิตของเธอในขณะนี้“พิษในร่างกายของเจเรมี่กำเริบกะทันหัน คุณเคยรักษาเขาใช่ไหมเชอร์ลี่ย์? คุณน่าจะช่วยเขาได้อีกครั้ง! ได้โปรดเถอะค่ะ ตอนนี้เขากำลังเจ็บปวดมาก!”ในตอนนั้นสีหน้าของเชอร์ลี่ย์ก็เริ่มเป็นกังวลขึ้นมา “ตอนนี้เจเรมี่อยู่ที่ไหนคะ?”“ในห้องค่ะ!”“รีบพาฉันไปที่นั่นเดี๋ยวนี้เลยค่ะ!” เชอร์ลี่ย์รีบเดินตามเมเดลีนไปเมื่อเข้าไปในห้องเมเดลีนก็เห็นว่าเจเรมี่สามารถลุกขึ้นนั่งพิงกับเตียงได้แล้ว เธอจึงรีบวิ่งไปหาเขาทันที “คุณจะไม่เป็นไรเจเรมี่ เชอร์ลี่ย์บังเอิญกลับมาที่โรงแรมเพราะลืมของเอาไว้ เธอสามารถช่วยคุณได้แน่!”เมื่อได้ยินเช่นนั้นดวงตาคมกริบก็หรี่ลง และเมื่อเห็นเชอร์ลี่ย์เดิยเข้ามาหา เขาก็ขยับตัวออกอย่างรังเกียจเชอร์ลี่ย์เองก็เห็นความไม่พ
บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 1423
เมเดลีนวิ่งออกจากห้องน้ำและเห็นเจเรมี่นอนกองอยู่บนพื้นข้างเตียง“เจเรมี่!”เธอรีบวิ่งไปคุกเข่าลงข้าง ๆ เขาอย่างลนลาน คิ้วเข้มขมวดเข้าหากันราวกับว่าเขากำลังทนทุกข์ทรมานอย่างแสนสาหัส หัวใจของเมเดลีนเต้นรัวด้วยความตื่นตระหนก“เกิดอะไรขึ้นน่ะเจเรมี่? ยาพิษออกฤทธิ์อีกแล้วใช่ไหม?”เธอดึงไหล่ของเจเรมี่เพื่อให้เขาพิงมาที่ตัวเธอหากทำได้เธอก็อยากจะพาเขาไปที่เตียง แต่เธอกลับไม่แข็งแรงพอ“เกิดอะไรขึ้น? อดัมบอกเองนี่ว่ามันจะเกิดขึ้นไม่บ่อย แล้วทำไมตอนนี้อาการของคุณกำเริบขึ้นมาอีกแล้ว”เมเดลีนกระวนกระวายขณะที่น้ำตาเริ่มไหลออกมาอย่างห้ามไม่ได้ และหยดน้ำตาใส ๆ ของเธอก็ตกลงบนใบหน้าของเจเรมี่“ไม่ต้องกังวลลินนี่” เจเรมี่พูดผ่านความเจ็บปวด พลางเอื้อมมือไปลูบแก้มของเธอเบา ๆ “ผมชินกับความเจ็บปวดแล้ว มันจะเจ็บไม่นาน เดี๋ยวผมก็อาการดีขึ้น”เขาปลอบโยนในขณะที่คลี่ยิ้มเพื่อคลายความกังวลของอีกฝ่ายแต่ยิ่งเจเรมี่คำนึงถึงอารมณ์ความรู้สึกของเธอมากเท่าไหร่ หัวใจของเมเดลีนก็ยิ่งเจ็บปวดมากขึ้นเท่านั้น“อดัม ฉันจะโทรหาอดัม เขารู้ว่าต้องทำยังไง!” เมเดลีนรีบควานหาโทรศัพท์แล้วโทรหาอดัมทันทีแต่กลับไม่มีใครรับ
บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 1422
“สำหรับฉัน?” เมเดลีนรับของขวัญมาด้วยความสับสน ก่อนจะเห็นว่ามีข้อความติดมาด้วยในข้อความเขียนเอาไว้ว่า : [ฉันรีบไปหน่อยก็เลยไม่มีเวลาหาของขวัญสำหรับการเจอกันที่ดีกว่านี้ให้คุณ แต่หวังว่าคุณจะชอบสิ่งนี้นะคะ] ลงชื่อเชอร์ลี่ย์นี่เป็นของขวัญหลังจากพบกันครั้งแรกจากเชอร์ลี่ย์งั้นเหรอ?เมเดลีนรู้สึกประหลาดใจ “คุณมีข้อมูลติดต่อเชอร์ลี่ย์ไหมเจเรมี่? ฉันอยากจะขอบคุณเธอ”“ไม่” เจเรมี่ตอบห้วน ๆ “ไปกันเถอะ ส่วนอันนี้ก็ฝากพนักงานเอาไว้ที่นี่”“ทำแบบนั้นมันจะไม่ดูเสียมารยาทไปเหรอคะ?” เมเดลีนครุ่นคิดและตัดสินใจเอาของสิ่งนั้นกลับไปที่ห้องด้วยในที่สุด เจเรมี่ไม่พูดอะไรมากแล้วกลับไปที่ห้องพร้อมเมเดลีนระหว่างทางกลับเธอเปิดกล่องแล้วพบชุดอโรมาเทอราพีข้างในรูปร่างของขวดนั้นเป็นรูปงูดูแปลกตาเมเดลีนที่ไวต่อกลิ่นและเชี่ยวชาญด้านการผสมน้ำหอม เธอจึงลองดมดูแต่นอกจากกลิ่นปกติที่เคยดมแล้ว เธอสังเกตว่าสิ่งนี้มีกลิ่นบางอย่างที่เธอไม่เคยได้กลิ่นจากที่ไหนมาก่อนอยู่ด้วย“วางมันลงแล้วไปกันเถอะ ลินนี่ เดี๋ยวแผนวันนี้เราพังหมดนะ” น้ำเสียงราวกับว่าเจเรมี่กำลังเตือนเธอ เขาดูเกลียดของขวัญชิ้นนี้จริง ๆคำพูดของ
