บทที่ 333

ทันทีที่เมเรดิธพูดประโยคนั้นออกมา เธอรู้สึกได้ถึงคลื่น มีความหนาวสั่นที่รุนแรงกำลังเข้ามาห่อหุ้มร่างกายเธอไว้ในพริบตา

เธอรู้สึกได้ถึงความหนาวและมันช่วยไม่ได้เลยที่เธอจะเกิดอาการสั่น

ในขณะที่เธอกำลังใช้ความคิดว่าเจเรมี่จะทำอะไรกับเธอนั้น เธอแทบจรู้สึกได้ถึงบางอย่างกำลังบีบแน่นที่คอของเธอในทันที และในวินาทีต่อมา เธอรู้สึกไม่สามารถหายใจได้

“เจ ... เจเรมี่่ ... ”

เมเรดิธเบิกตากว้างด้วยความตกใจ มองไปที่ชายคนนั้นที่บีบคอเธอด้วยความไม่เชื่อ

นี่ มันเป็นแบบนี้ไปได้ยังไง?

เขาจะทำอย่างนี้กับเธอได้ยังไงกัน?

นี่เขากำลังบีบคอเธออยู่เป็นเพราะมาเดลีนยัยบ้านั่นจริง ๆ!

“รู้ไหมว่าคุณทำอะไรลงไป? คุณคิดว่าคุณจะสามารถทำอะไรได้ตามต้องการเป็นเพราะว่าผมชอบและคอยให้ท้ายคุณงั้นหรือไง?” เสียงอันเยือกเย็นของเขาโหมเข้าซัดเธอหนาวราวกับพายุฤดูหนาว สายตาที่เขามองมาที่เธอนั้นเป็นแววตาเดียวกันกับฆาตกร

เมเรดิธรู้สึกได้ว่าตัวเธอกำลังจะถูกบีบคอตาย เธอรู้สึกหายใจไม่ออกและอึดอัดมาก

กระนั้น แม้ว่าเธอจะพูดอะไรไป แต่เจเรมี่ก็ไม่ยอมปล่อยเธอ เขากลับใช้นิ้วมือบีบคอขึ้นทีละนิ้ว

ดวงตาของเขามืดมิดและทรยศในตอนนี้ ราวกับว่าเข