บทที่ 213

มาเดลีนจ้องไปที่ดวงตาราวกับมองเห็นน้ำทะเลลึกกับคนตรงหน้ากับความสงสัย “เกินอะไรขึ้นหรอคะ?”

“ผมหวังว่าคุณจะช่วยผมค้นหาความจริงได้” เจเรมี่พูดคำพูดเบา ๆ ดวงตาที่ลึกล้ำของเขาวิงวอนอย่างคาดหวัง

หลังจากมาเดลีนเงียบฟังสิ่งที่เจเรมี่ต้องการให้เธอช่วย เธอประหลาดใจอยู่พักนึง จากนั้นเธอครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพยักหน้า

“ตกลง ฉันจะช่วยคุณเอง”

“ขอบคุณมาก” เจเรมี่ขอบคุณเธอ

ในขณะนี้ มาเดลีนมองเห็นรอยยิ้มจาง ๆ สะท้อนในดวงตาของเจเรมี่ แต่มันหายวับไปในเวลาเพียงไม่นาน มาเดลีนไม่เคยคิดมาก่อนว่าเธอจะกลับมาเป็นตัวของตัวเองอีก

เจเรมี่พาเธอไปที่ร้านเสริมสวย มาเดลีนเห็นว่าเจเรมี่เอารูปถ่ายให้กับช่างดู และช่างเองก็พยักหน้าอย่างเข้าใจ

มาเดลีนไม่รู้ว่ารูปถ่ายที่เจเรมี่ให้ช่างดูเป็นรูปอะไร แต่ในขณะที่เธอเห็นตัวเองในกระจกหนึ่งชั่วโมงต่อมา

ผมยาวสีเข้ม และเรียบลื่นของเธอทำให้ใบหน้าของเธอสะอาดและสง่างาม ทำให้เธอนึกภาพออกไปว่าเธอมาจากโลกที่ห่างไกลออกไป

หลังจากนั้น เจเรมี่พามาเดลีนไปที่คฤหาสน์

หากใช้สายตากวาดไปทั่วคฤหาสน์ที่เคยเป็นเรือนหอของพวกเขา หัวใจของมาเดลีนเต็มไปด้วยอารมณ์ที่หลากหลาย แต่มีรอยยิ้มที่น่า