บทที่ 299

แต่เขาทำเป็นหูหนวกไม่ได้ยินอะไรทั้งนั้น แต่กลับจ้องมองเธออยู่อย่างนั้น “พี่จะทำร้ายฉันไหม?”

ร่างกายของเธอสั่น รู้สึกคอตัวเองตันไปหมด คำพูดทุกอย่างราวกับติดอยู่ในคอ

สายตาของเขาจ้องมองไปยังเธอโดยตรง สายตานั้นของเขาราวกับต้องการมองเธอให้ทะลุปรุโปร่ง

“คำถามนี้ยากเหรอ?” หลังจากที่เธอเงียบไปนาน เขาก็เอ่ยด้วยเสียงแผ่วเบา “ถ้าพี่สาวไม่ยอมตอบ ก็ไม่เป็นไร แต่ฉันอยากเตือนพี่อย่างนึง”

เขาค่อย ๆ โน้มตัวลงมา จนริมฝีปากแนบชิดกับข้างหูของเธอ และเอ่ยอย่างแผ่วเบา “พี่อย่าคิดที่ทำร้ายฉัน เข้าใจไหม?”

ถ้าเธอไม่ทำร้ายเขา เขาจะพาเธอขึ้นไปสวรรค์ ปรนเปรอทุกสิ่งบนโลกให้เธอ จนถึงขั้นปกป้องเธอไปตลอดชีวิต ทำให้เธอไม่ต้องมานั่งกังวลและรู้สึกปลอดภัย

ขอแค่เธอไม่ทำร้ายเขาก็พอ!

……

ภายในห้องที่กว้างใหญ่ หลิงอี้หรานกระสับกระส่ายไปมาเล็กน้อย หยิบมือถือขึ้นมาดูบ้างเป็นครั้งคราว ในใจก็สงสัยไปด้วยว่าอีกนานแค่ไหนถึงจะมีข่าวเพื่อนของเธอ

แต่อี้จิ่นหลีที่เปลี่ยนเป็นชุดลำลองแล้วกลับนั่งอยู่บนโซฟาพลิกอ่านรายงานในหนังสือพิมพ์

เมื่อมองไปยังอี้จิ่นหลีที่นั่งอยู่อย่างสง่างาม หลิงอี้หรานก็อดไม่ได้ที่จะนึกถึงสิ่งที่เขาพูดไปก่อ