Home / โรแมนติก / บำเรอลับ คุณชายไร้ใจ / บำเรอลับ 10 | เข้าใจผิด2

Share

บำเรอลับ 10 | เข้าใจผิด2

Author: MaRich_
last update Last Updated: 2025-04-08 15:56:11

หลังจากเรียนเสร็จไพลินก็รีบเก็บกระเป๋า เพราะอยากจะเคลียร์กับริสา แต่พอก้มเก็บของใส่กระเป๋าแค่แปปเดียว ริสาก็ออกไปซะแล้ว ไพลินรีบเดินตามออกมาก็เห็นแต่หลังเท่านั้น

“ออกมาไม่รอเลยนะ” ศรันย์เดินตามไพลินออกมาติดๆ

“ริสาเป็นอะไร นายรู้มั้ย?” ไพลินมองหน้าศรันย์ด้วยความไม่เข้าใจ ปกติริสาไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อนเลย ไม่รู้ว่าโกรธอะไรเธอหรือเปล่า

“ไม่รู้สิ ไม่ต้องไปสนใจหรอก เดี๋ยวฉันไปคุยให้” ศรันย์ตอบไปด้วยท่าทางปกติ แล้วช่วยถือกระเป๋าให้ไพลินเหมือนทุกครั้ง ทั้งสองคนเดินคุยกันมาที่รถ โดยไม่รู้ว่ามีสายตาของหลายคนแอบมองอยู่

..

ไพลินกลับมาบ้านด้วยความอึดอัดใจ นึกถึงแต่เรื่องของริสาวนไปวนมา ไพลินคิดว่าริสาต้องโกรธเธอแน่ๆ แต่นึกยังไงก็นึกไม่ออกว่าริสาโกรธเธอเรื่องอะไร

“ลินจ๊ะ” เสียงป้าอิ่มมาเคาะประตูห้องเรียก ไพลินเลิกคิดมากแล้วรีบเดินออกไปเปิดทันที

“มีอะไรหรอคะป้า”

“คุณนนท์สั่งไว้ว่า ถ้าลินกลับมา ให้ลินไปทำความสะอาดห้องทำงานให้ ลินว่างหรือเปล่า” ป้าอิ่มพูดด้วยท่าทางใจดี แต่พอได้ยินชื่อของคนที่อยู่ในใจ ไพลินก็รู้สึกหน่วงขึ้นมาที่ใจทันที

“เอ่อ... แล้วคุณนนท์กลับมาหรือยังคะ” ไพลินถามออกไปเสียงเบาเพราะไม่
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Related chapters

  • บำเรอลับ คุณชายไร้ใจ   บำเรอลับ 11 | คู่หมั้น NC+

    “ลินไม่มีแฟนหรอกค่ะ คุณนนท์จะเชื่อหรือไม่เชื่อก็ตามใจ”คำพูดและท่าทางแง่งอนของหญิงสาวเรียกรอยยิ้มให้วรานนท์ได้เป็นอย่างดี ความหงุดหงิดก่อนหน้านี้หายไปเป็นจนหมด เขาไม่รู้ว่าตอนนี้… เขาต้องเป็นฝ่ายง้อเธอหรือให้เธอง้อเขากันแน่ เพราะดูท่าทางเธอจะงอนเรื่องที่ได้ยินวันนั้น…“มานี่ซิ!!” วรานนท์สั่งออกไปเสียงเข้ม มือหนาตบที่นั่งข้างๆ แล้วเอนหลังพิงโซฟาด้วยท่าสบาย สายตาคมหลี่มองร่างสวยด้วยท่าทางดุดัน จนเธอยอมเดินมา“มีอะไรหรอคะ?” ไพลินเดินมาหยุดตรงหน้าของวรานนท์ ด้วยท่าทางนิ่งๆ สายตาหยุดต่ำไม่กล้าสบตาเขา เพราะกลัวจะห้ามหัวใจตัวเองไม่ได้หมับ!!ร่างบางถูกฉุดลงมานั่งที่ตักแกร่งอย่างรวดเร็ว สองแขนแกร่งกอดรัดเอวบางไว้ไม่ให้ลุกขึ้น“คุณนนท์จะทำอะไรคะ?” ไพลินถามออกไปด้วยท่าทางตื่นกลัว แล้วมองใบหน้าหล่อด้วยสายตาสงสัยตึกตัก!! ตึกตัก!!พอได้อยู่ใกล้กันอีกครั้ง หัวใจดวงน้อยก็เต้นรัวไม่เป็นจังหวะ ใบหน้าร้อนผ่าวขึ้นมาจนต้องก้มหน้าหลบความเขิน“ทำเหมือนที่เราเคยทำไง” เขากระซิบข้างหูของเธอด้วยน้ำเสียงแหบพล่า ใบหน้าหล่อซุกไซ้ดมกลิ่นหอมจากซอกคอขาว จนร่างบางขนลุกชัน“ไม่ได้นะคะ” ไพลินรีบดึงสติกลับมา ก่อนที่อะไ

    Last Updated : 2025-04-08
  • บำเรอลับ คุณชายไร้ใจ   บำเรอลับ 12 ความสุข

    ไพลินเดินออกจากห้องทำงานของวรานนท์พร้อมรอยยิ้ม เธอเดินเอาอุปกรณ์ทำความสะอาดไปเก็บแล้วเข้ามาช่วยงานป้าอิ่มในครัวต่อ ใบหน้าที่ยิ้มแย้มจนออกนอกหน้าของเธอ จึงโดนป้าอิ่มกับพวกพี่ๆ แม่บ้านแซวอีกตามเคยหลังจากช่วยทำกับข้าวเสร็จ ไพลินก็กลับเข้ามาในห้องของตัวเอง ร่างบางทิ้งตัวลงนอนที่นอนของตัวเองก่อนจะเอามือปิดปากแล้วกรี๊ดร้องออกมาด้วยความดีใจ ความรู้สึกเหมือนคนที่ได้คืนดีกับแฟนยังไงก็ไม่รู้ครืด~~เสียงการสั่นสะเทือนของมือถือ ทำให้ไพลินหยุดความคิดแล้วลุกขึ้นไปหยิบมือถือที่วางอยู่บนโต๊ะหนังสือ เวลาไปบ้านใหญ่เธอจะไม่เอามือถือติดตัวไปด้วยเพราะคุณหญิงไม่ชอบให้เธอเล่นมือถือเวลาทำงาน ทั้งๆ ที่เธอไม่เคยเล่นเลยสักครั้ง>> ริสา ไพลินมองรายชื่อที่โชว์บนหน้าจอแล้วรีบรับสายทันที“ว่าไงริสา” ไพลินถามออกไปด้วยน้ำเสียงดีใจ ที่เห็นริสาโทรมา(ทำอะไรอยู่… ฉันโทรไปหาเธอร้อยสายได้แล้วมั้ง) ปลายสายพูดออกมาเสียงเรียบ“ฉันไปทำความสะอาดห้องทำงานคุณนนท์มา แล้วก็ช่วยแม่บ้านทำกับข้าว พึ่งจะได้กลับมาห้อง เธอมีอะไรหรอ แล้ววันนี้เป็นอะไรถึงไม่คุยกับฉันทั้งวันเลย ฉันทำอะไรให้เธอไม่พอใจหรือเปล่า” ไพลินยิงคำถามรัวๆ จนคนฟั

    Last Updated : 2025-04-08
  • บำเรอลับ คุณชายไร้ใจ   บำเรอลับ 13 | เจ้าแผนการ

    - หนึ่งอาทิตย์ต่อมา -@มหาวิทยาลัยวันนี้ไพลินมาถึงมหาลัยสายกว่าทุกวัน เพราะก่อนออกมาคุณหญิงใช้ไปทำความสะอาดห้องรับแขก เพราะคืนนี้จะมีแขกคนสำคัญมาค้าง แต่ไพลินก็ไม่ได้สนใจอะไร เธอสนใจแค่ว่าต้องไปเรียนให้ทันเวลาก็พอ แต่แล้วก็สายจริงๆ“ทำไมมาสายหล่ะ ถ้าไม่มีรถมาทำไมไม่โทรมาบอกฉัน” ศรันย์หันไปถามด้วยท่าทางใส่ใจ จนคนข้างๆ แอบหมั่นไส้ในความโอเวอร์ของศรันย์ ไม่รู้ว่าจะห่วงอะไรนักหนา ทีกับเธอไม่เคยเป็นห่วงขนาดนี้เลย“ไม่เป็นไรหรอก ฉันก็มาแล้วนี่ไง ตั้งใจดูอาจารย์สอนสิ” ไพลินบอกเสียงเบาเพราะตอนนี้อาจารย์กำลังสอนอยู่…- เลิกเรียน -ไพลินกับกลุ่มเพื่อนเดินออกมาจากห้องเรียน หลังจากเรียนเสร็จ เธอเดินพูดคุยกับศรันย์อย่างอารมณ์ดี ส่วนริสาเดินตามหลังมาโดยไม่พูดอะไร“วันนี้ฉันกับริสาว่าจะไปดูหนังกันต่อ เธอไปด้วยกันนะ” ศรันย์ถามขึ้นมาด้วยน้ำเสียงอ้อน โดยไม่ดูสายตาของคนข้างหลังเลยพอได้ยินเช่นนั้น ไพลินจึงหันกลับไปมองหน้าริสาด้วยสายตานิ่งๆ อยากจะรู้ว่าริสาจะมีอาการยังไง หลายวันมานี้ริสาชอบมีอาการแปลกๆ เวลาที่เธอกับศรันย์คุยกัน ริสาจะชอบนิ่งแล้วก็เงียบ บางครั้งก็เดินหนี“นายเลี้ยงเหรอ?” ไพลินแกล้งหันไป

    Last Updated : 2025-04-08
  • บำเรอลับ คุณชายไร้ใจ   บำเรอลับ 14 | พี่ชาญ

    “น้องลิน!!”ขณะที่ไพลินกำลังเดินออกมาจากห้างก็มีเสียงเรียกดังขึ้นมาจากด้านหลัง ใบหน้าสวยหันไปมองตามเสียงเรียกทันที“คุณชาญ” ไพลินกล่าวทักทายเพื่อนของวรานนท์พร้อมรอยยิ้ม“เรียกพี่ว่าคุณอีกแล้วนะ” ชาญวิทย์แกล้งทำหน้าไม่พอใจที่หญิงสาวเรียกห่างเหินทั้งๆ ที่เคยบอกไปแล้ว“ก็ลินไม่ชินหนิคะ” ไพลินยิ้มอายไม่กล้าใช้สรรพนามเรียกตามที่ชายหนุ่มบอก เพราะมันดูสนิทเกินไป“ก็เพราะไม่ชินนั่นแหละ พี่ถึงอยากให้เรียกบ่อยๆ จะได้ชิน” ชาญวิทย์พูดออกมาพร้อมรอยยิ้ม แต่สายตาจับจ้องที่ใบหน้าสวยราวกับตุ๊กตาของหญิงสาวอยู่ตลอดเวลาชาญวิทย์ยอมรับว่าเขาชอบเธอตั้งแต่แรกพบ เท่าที่รู้จักไพลินมา เธอเป็นคนค่อนข้างขี้อายและไม่พูดคุยกับคนอื่นง่าย จึงยากที่จะได้พูดคุยกับเธอ“ค่ะ” ไพลินตอบด้วยท่าทางเขินอาย“ลองเรียกดูสิครับ ถือว่าเป็นการเริ่มต้นความสัมพันธ์ที่ดี”“เอ่อ... พี่ชาญมาทำอะไรเหรอคะ?” ไพลินพูดออกไปด้วยท่าทางเขินอาย แต่ไม่ใช่เขินอายเหมือนที่รู้สึกกับวรานนท์“พี่มาทานข้าวกับลูกค้าครับ” ชาญวิทย์ตอบไปแล้วมองหน้าหญิงสาวด้วยสายตาเอ็นดู ที่เธอยอมเรียกตามที่เขาบอก หัวใจชายหนุ่มเต้นแรงราวกับวัยรุ่น ที่พึ่งจะมีความรัก ทั้งๆ ท

    Last Updated : 2025-04-08
  • บำเรอลับ คุณชายไร้ใจ   บำเรอลับ 15 | หงุดหงิด

    “มาส่งน้องลิน ก็เลยแวะมาหา”“เป็นอะไรว่ะ ทำไมมองฉันแบบนั้น” ชาญวิทย์ขมวดคิ้วถามออกไป เมื่อเห็นสายตาของวรานนท์ที่มองเขาเหมือนไม่พอใจ“ว่างนักหรือไง ถึงได้ทำตัวเป็นรถรับส่ง” วรานนท์พูดออกไปเสียงแข็ง และหงุดหงิดขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก เมื่อได้รู้ว่าชาญวิทย์มาส่งผู้หญิงของตัวเอง“ถ้าเป็นน้องลิน ฉันยอมเป็นรถรับส่งให้ตลอดชีวิต” ชาญวิทย์ตอบไปด้วยท่าทางจริงจังเวลาพูดถึงไพลิน ต่างจากเวลาพูดถึงคนอื่นโดยสิ้นเชิง เมื่อเห็นอย่างนั้นวรานนท์ยิ่งหงุดหงิดเข้าไปใหญ่ เพราะเขารู้นิสัยของเพื่อนรักดี ถ้าลองได้สนใจแล้ว เขาต้องหาวิธีเอาเธอมาครอบครองจนได้“พูดแบบนี้ ถามผู้หญิงของนายหรือยัง”“ทำไมต้องถาม นายก็รู้ว่าฉันโสดและไม่เคยจริงจังกับใคร แต่ถ้าเป็นน้องลิน ฉันยอมสละโสด” ชาญวิทย์พูดอย่างอารมณ์ดีปึก!!วรานนท์วางเอกสารลงที่โต๊ะอย่างแรงแล้วลุกขึ้นจากโต๊ะทำงาน เพราะตอนนี้เขาไม่มีสมาธิทำงานแล้ว“อารมณ์เสียอะไรว่ะ หรือว่าหวงน้อง” ชาญวิทย์ก็ถามซะตรงจุด แต่คนที่หงุดหงิดกับยิ่งหงุดหงิดเพราะเขาไม่เคยคิดว่าเธอเป็นน้องเลยสักนิด“นายมาหาฉันเพื่อมาคุยเรื่องนี้หรอ?” วรานนท์ถามด้วยน้ำเสียงไม่สบอารมณ์แล้วเดินนำไปนั่งที่โซฟาก

    Last Updated : 2025-04-08
  • บำเรอลับ คุณชายไร้ใจ   บำเรอลับ 16 | เด็กดื้อ NC+

    ไพลินอยากจะกรีดร้องออกมาให้คนทั้งโลกได้รู้ว่าเธอมีความสุขเหลือเกิน หลังจากที่นั่งลังเลอยู่นาน เพราะไม่กล้าส่งข้อความกลับไป เพราะกลัววรานนท์จะรำคาญ แต่พอเขาอนุญาตให้ขึ้นไปได้ เธอก็ดีใจจนแทบจะกรีดร้องออกมาร่างบางมองซ้ายมองขวาก่อนก้าวออกจากห้องอย่างระมัดระวัง สายตาส่องสำรวจไปทั่วทุกมุมตึก พอไม่มีใครอยู่แถวนั้น เธอก็รีบขึ้นไปบนห้องที่คุ้นเคยทันที“คุณนนท์!!” ไพลินถึงกับตกใจเมื่อเปิดประตูเข้ามาเจอเจ้าของห้องพอดี“เข้ามาสิ ยืนรออะไร” วรานนท์มองหญิงสาวด้วยสายตานิ่งๆ แล้วเดินไปหยุดอยู่ข้างเตียง“คุณนนท์ยืนรอลินหรอคะ” ไพลินเดินเข้ามาช้าๆ ด้วยท่าทางเขินอาย ทั้งๆ ที่เตรียมใจมาอย่างดี แต่พอได้สบสายตาที่เย็นชาของเจ้าของห้อง ความประหม่าก็เข้ามาครอบงำทันที“ไปไหนมา! ถึงได้ให้คนอื่นมาส่ง” วรานนท์ถามขึ้นมาเสียงแข็ง แล้วนั่งมองหญิงสาวด้วยสายตานิ่งๆ ไพลินรู้ทันทีว่าวรานนท์หมายถึงใคร“ลินไปเดินห้างกับเพื่อนแล้วบังเอิญเจอพี่ชาญค่ะ”ไพลินตอบด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก อย่างกับคนที่ทำผิดร้ายแรง แล้วยิ่งสั่นเข้าไปใหญ่ เมื่อเห็นสายตาไม่พอใจของวรานนท์“หึ!! พี่ชาญอย่างงั้นเหรอ ไปสนิทกันตอนไหน ถึงได้เรียกสนิทกันขนา

    Last Updated : 2025-04-08
  • บำเรอลับ คุณชายไร้ใจ   บำเรอลับ 17 | อึดอัดใจ

    หนึ่งอาทิตย์ต่อมา...@ไพลิน(เสร็จหรือยัง?)“เสร็จแล้วค่ะ ลินกำลังเดินออกไป”ฉันกดวางสายพร้อมรอยยิ้ม ตลอดหนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมา มันเหมือนความฝันมากๆ คุณนนท์เขาดีกับฉันมาก ไม่เฉยชาเหมือนที่เคยทำ แล้วยังให้ฉันติดรถไปมหาลัยอีกด้วย แล้วตอนนี้ฉันกำลังเดินออกไปที่ลานจอดรถ พอมาถึงก็เจอคุณนนท์ยืนรออยู่“ขอโทษที่มาช้านะคะ” ฉันพูดออกไปด้วยความรู้สึกผิด ถึงแม้จะเป็นครั้งแรกที่มาช้าก็ตาม แต่พอนึกถึงเรื่องที่ทำให้ตื่นสาย หัวใจดวงนี้ก็เต้นรัวไม่เป็นจังหวะ เมื่อคืนไม่รู้ว่าเป็นเพราะคุณนนท์เมาหรือเปล่าก็ไม่รู้ ถึงได้ทำอย่างนั้นกับเธอจนเกือบถึงเช้า แต่ฉันก็มีความสุขที่ได้อยู่กับเขา“คิดอะไรอยู่ ทำไมหน้าแดงขนาดนั้น” คำถามของคุณนนท์ทำให้ฉันหยุดความคิดของตัวเองแล้วยกมือขึ้นจับแก้มตัวเอง อาการฉันออกขนาดนั้นเลยเหรอ“เปล่าค่ะ” ฉันตอบไปเสียงเบาด้วยท่าทางเขินอาย“นึกว่าคิดเรื่องหื่นๆ อยู่” คุณนนท์หันมายิ้มทะเล้นให้ฉัน ก่อนจะหันไปมองถนนทำเหมือนเรื่องที่พูดเป็นเรื่องปกติ แต่ฉันนี่สิ เขินจนไม่รู้จะทำยังไงได้แต่ขย้ำชายกระโปรงตัวเองแล้วมองออกไปนอกรถ..พอมาถึงมหาลัย คุณนนท์ก็หยิบกระเป๋าแล้วยื่นเงินให้ฉันจำนวนหนึ่ง

    Last Updated : 2025-04-08
  • บำเรอลับ คุณชายไร้ใจ   บำเรอลับ 18 | กอดครั้งสุดท้าย

    หลายวันต่อมา...ไพลินกลับจากมหาลัยด้วยท่าทางเหม่อลอย ขณะที่เดินเข้ามาในบ้าน เสียงแตรก็ดังขึ้นมา ก่อนที่เจ้าของรถจะลดกระจกลงแล้วยื่นหน้าออกมาทักทาย“น้องลินพึ่งเลิกเรียนเหรอครับ?” ชาญวิทย์ทักทายออกไปพร้อมรอยยิ้ม รู้สึกได้ว่าเธอกำลังมีเรื่องทุกข์ใจ“ค่ะ” ไพลินก็ยิ้มตอบตามมารยาท แต่เป็นแววตาที่เศร้าทำให้ชาญวิทย์ รู้สึกได้ว่าเธอกำลังมีเรื่องทุกข์ใจ“ลินรอตรงนี้ก่อนนะ พี่มีเรื่องจะคุยด้วย” ชาญวิทย์บอกไป การจะขับรถเข้าไปจอด วันนี้เขาตั้งใจจะมาแสดงความยินดีกับวรานนท์ เพราะพรุ่งนี้ต้องบินไปต่างประเทศ“คุณชาญมีเรื่องอะไรจะคุยกับลินเหรอคะ?” ไพลินถามขึ้นมาทันทีที่ชาญวิทย์เดินมา แต่สรรพนามที่เปลี่ยนไปทำเอาชาญวิทย์ขมวดคิ้วมองด้วยท่าทางไม่พอใจ“พี่บอกแล้วไงว่าห้ามเรียกว่าคุณ พี่ชักจะงอนแล้วนะเนี่ย” ชาญวิทย์แกล้งพูดติดตลก เพื่อไม่ให้ไพลินซีเรียส“เอ่อ...” ไพลินไม่ทันได้ตอบอะไร เสียงที่คุ้นเคยก็ดังขึ้นมาจากด้านหลัง“มายืนทำอะไรตรงนี้?” วรานนท์มองสองคนที่ยืนคุยกัน ด้วยสายตานิ่งๆ ไม่ได้แสดงอารมณ์หงุดหงิดออกมา“ฉันแค่ทักทายน้องลิน แล้วแกจะไปไหน จะไปรับน้องมิลล์เหรอ?”ชาญวิทย์ถามออกไปโดยไม่รู้ว่ามันทำให้

    Last Updated : 2025-04-08

Latest chapter

  • บำเรอลับ คุณชายไร้ใจ   บำเรอลับ 49 | THE END.

    - สองวันต่อมา -@บ้านกิตติคุณเวลา 10.00 น.หลังจากที่วรานนท์ได้ออกจากโรงพยาบาลก็กลับมาพักฟื้นที่บ้าน คุณหญิงวรมลต่างให้แม่บ้านจัดเตรียมอาหารต้อนรับลูกชายกลับบ้าน มีทั้งอาหารคาวหวานต่างๆ มากมายหลายเมนู พร้อมกับจัดเตรียมห้องไว้สำหรับไพลินกับวรานนท์หลังจากที่เรื่องไม่ดีต่างๆ ผ่านไปก็ย่อมมีเรื่องราวดีๆ เกิดขึ้น อย่างที่เขาว่ากันว่า... ฟ้าหลังฝนย่อมสวยงามเสมอ... ชีวิตของไพลินก็เช่นกันบนโต๊ะอาหารที่มีอาหารต่างๆ หลากหลายเมนูให้เลือกทานที่ถูกจัดแต่งไว้บนโต๊ะอย่างสวยงาม ที่โต๊ะอาหารกลับมีคนนั่งอยู่แค่เพียงสี่คน แต่กลับทำอาหารเยอะแยะมากมายราวกับทำเอาไว้เลี้ยงคนทั้งซอยไพลินนั่งมองอาหารด้วยท่าทางตื่นเต้น เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้มานั่งร่วมโต๊ะอาหารกับคุณหญิงวรมลและวนิดา ครั้งก่อนเธอยังได้ทำหน้าที่เป็นสาวใช้ของบ้านหลังนี้อยู่เลย แต่ทำไมครั้งนี้ถึงได้...ไพลินยังคงตื่นเต้นอยู่ภายในใจไม่หาย“ทานเยอะๆ นะตานนท์... ไพลินก็ด้วยนะ” คุณหญิงบอกลูกชายอย่างห่วงใย ก่อนที่จะหันไปบอกไพลินด้วยความเป็นห่วงหลานที่อยู่ในท้องของเธอ“ค่ะ... คุณหญิง” ไพลินพูดออกมาอย่างอ่อนน้อม“คุณหญิงอะไรหล่ะ เรียกคุณแม่แบบตา

  • บำเรอลับ คุณชายไร้ใจ   บำเรอลับ 48 | ดีใจ

    - สองเดือนต่อมา -ไพลินนั่งมองวรานนท์อย่างอ่อนใจ วันเวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว เธออยู่ดูแลวรานนท์แทบจะตลอดเวลา ใช้ชีวิตทุกอย่างอยู่ที่โรงพยาบาลไม่ว่าจะกินข้าว จะนอน จะอาบน้ำ เธอแทบจะไม่ได้ออกไปไหน เรียกได้ว่าโรงพยาบาลจนแทบจะเป็นบ้านของเธอกับวรานนท์อีกหลังเลยก็ว่าได้ไพลินไม่อยากออกไปไหนเพราะกลัวว่าวรานนท์จะตื่นมาไม่เจอเธอ ในทุกๆ วันจะมีคุณหมอและพยาบาลเข้ามาตรวจและดูแลวรานนท์อยู่ตลอด ไพลินก็จะจัดดอกไม้ภายในห้องให้ดูสดใสและสวยงามอยู่ตลอดเช่นกัน เพราะเธอเชื่อว่าดอกไม้จะทำให้วรานนท์สดชื่นและจะได้รีบฟื้นขึ้นมาหาเธอกับลูกในเร็วๆส่วนคุณหญิงวรมลกับวนิดาก็วิ่งวุ่นอยู่กับเรื่องงาน เพราะตั้งแต่ที่วรานนท์เกิดอุบัติเหตุ หุ้นในบริษัทก็ลดลง จนคุณหญิงกับวนิดาต้องเข้าไปช่วยกันบริหารต่อจากวรานนท์ ส่วนเรื่องที่โรงพยาบาลไพลินอาสาที่จะดูแลวรานนท์ให้ ในตอนแรกคุณหญิงไม่ยอมเพราะเป็นห่วงหลานคนแรกทีี่อยู่ในท้องของไพลิน แต่ไพลินก็ดื้อไม่ยอม ยังคงยืนยันที่จะเป็นคนดูแลวรานนท์ คุณหญิงวรมลจึงจำยอมอย่างขัดไม่ได้ แต่คุณหญิงกับวนิดาก็เข้ามาหาไพลินกับวรานนท์ที่โรงพยาบาลทุกวัน“ลินอยากให้พี่นนท์ตื่นขึ้นมาเร็วๆ จัง อีกไม่กี

  • บำเรอลับ คุณชายไร้ใจ   บำเรอลับ 47 | ยอมทุกอย่าง

    “สวัสดี... ไพลิน” อยู่ๆ ก็มีเสียงแหบของผู้หญิงคนหนึ่งเอ่ยทักทายไพลินขึ้นมา“อะ เอ่อ... สวัสดีค่ะ”ไพลินตกใจเมื่อได้ยินเสียงและเห็นบุคคลที่ยืนอยู่ตรงหน้าทั้งสองคน จนเธอรู้สึกกลัวขึ้นมาเพราะคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าเธอนั้นคือคุณหญิงวรมลกับวนิดานั่นเอง“ทำไมเธอถึง...” คุณหญิงวรมลพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด แต่ยังพูดไม่ทันจบก็ต้องหยุดพูดเสียก่อน“ลินไม่ได้เป็นคนบอกเรื่องนี้ให้คุณชาญรู้นะคะ... ลินจะไม่กลับไปหาคุณนนท์อีก ลินสัญญาค่ะ แต่...” ไพลินรีบพูดสวนขึ้นมาทันที เพราะกลัวคุณหญิงวรมลจะเข้าใจผิด ก่อนที่เธอจะเว้นระยะของคำพูดไว้“ลินอยากรู้แค่ว่า... ตอนนี้คุณนนท์เป็นยังไงบ้างคะ” ไพลินก้มหน้าก้มตาพูดออกมาด้วยความกลัวคุณหญิง“ตานนท์จะเป็นหนักกว่านี้ก็เพราะเธอนั้นแหละ!!” คุณหญิงวรมลพูดออกมาเสียงเรียบ พร้อมกับมองหน้าของไพลินด้วยสีหน้าและท่าทางเคร่งเครียด“คุณแม่คะ...” วนิดารีบพูดขึ้นเพื่อเตือนให้คนเป็นแม่ใจเย็นๆ ก่อนที่ทุกอย่างจะไม่เป็นไปตามแผนที่เธอวางไว้ แต่คุณหญิงก็ทำหูทวนลมไม่ได้ยินในสิ่งที่เธอพูดเลยแม้แต่น้อย“ลินขอโทษนะคะ” ไพลินพูดออกมาเสียงเบา ด้วยท่าทางที่รู้สึกผิด“ขอโทษเหรอ... ขอโทษแล้ว

  • บำเรอลับ คุณชายไร้ใจ   บำเรอลับ 46 | แผนการ

    หลังจากที่ชาญวิทย์นั่งคุยเรื่องแผนการที่จะทำให้ไพลินกลับมา กับวนิดาและคุณหญิงวรมลอย่างเข้าใจกันในทุกฝ่ายแล้ว ชาญวิทย์จึงขอตัวกลับก่อน ถึงแม้คุณหญิงวรมลกับวนิดาจะยังไม่อยากให้กลับและขอร้องให้เขาอยู่จนไพลินโทรกลับมาก็ตาม ชาญวิทย์จึงจำเป็นต้องโกหกว่าต้องเข้าไปทำงานที่บริษัท คุณหญิงวรมลจึงให้เขากลับก่อน ได้เรื่องยังไงให้รีบโทรมาบอกวนิดากับคุณหญิงวรมลทันที...ชาญวิทย์ขับรถออกจากโรงพยาบาลได้ไม่นานเสียงโทรศัพท์ของชาญวิทย์ก็ดังขึ้น...สายตาคมมองทางข้างหน้าอย่างตั้งใจ มือหนารีบควานหาโทรศัพท์เพื่อจะได้ดูว่าใครที่โทรมา และชาญวิทย์ก็รีบกดรับสายทันทีที่เห็นว่าเป็นไพลินโทรมา“ครับน้องลิน” ชาญวิทย์ไม่รอช้ารีบพูดทักทายขึ้นมาทันที(พี่นนท์เป็นยังไงบ้างคะ?) ไพลินเองก็รีบถามออกมาทันทีด้วยความเป็นห่วงคนรัก“เอ่อ... คือว่า...” ชาญวิทย์พูดออกมาตะกุกตะกัก เพราะยังไม่ได้เตรียมคำพูดที่จะพูดกับไพลิน(คืออะไรคะ... พี่นนท์เป็นอะไร?) ไพลินคิดไปไกลกับท่าทางและคำพูดที่ฟังดูไม่ค่อยสู้ดีนักของชาญวิทย์ จึงรีบถามขึ้นมาทันที“น้องลินว่างมั้ยครับ... ออกมาเจอพี่ที่ร้านกาแฟxxxหน่อยได้มั้ย พี่จะบอกอาการของไอ้นนท์ให้น้องลินฟ

  • บำเรอลับ คุณชายไร้ใจ   บำเรอลับ 45 | จุดเปลี่ยน

    @โรงพยาบาลxxx“คิดอะไรอยู่เหรอยัยดา?” คุณหญิงวรมลเอ่ยถามวนิดาออกมาด้วยความสงสัย เพราะเห็นวนิดาเอาแต่นั่งเหม่อ ไม่สนใจอะไรอยู่สักพักแล้ว“คะคุณแม่...” วนิดาถึงกับสะดุ้งตกใจเมื่อได้ยินเสียงของคุณหญิงวรมลพูดขึ้น แต่ด้วยใจที่เหม่อลอยจึงทำให้เธอไม่ได้ยินในสิ่งที่คุณหญิงวรมลพูดออกมาสักเท่าไหร่ เธอจึงถามออกไปทันทีที่มีสติขึ้นมา“แม่ถามว่าเป็นอะไร... คิดอะไรอยู่ถึงได้นั่งเหม่อขนาดนี้” คุณหญิงวรมลจึงถามออกมาด้วยความสงสัยอีกครั้ง“คือ... ดากำลังคิดอยู่ค่ะว่าจะไปตามหาไพลินที่ไหนได้บ้าง” วนิดาพูดออกมาด้วยท่าทางที่คิดหนัก เพราะเธอไม่รู้ว่าไพลินจะไปอยู่ที่ไหนหรือว่าจะไปอยู่กับใคร นอกจากบ้านของเธอกับคอนโดของวรานนท์แล้วไพลินก็ไม่เคยไปอยู่ที่ไหนกับใครเลยสักครั้ง“จริงด้วยสิ...” คุณหญิงวรมลพูดออกมาเสียงเบา ก่อนที่จะเดินไปหาวรานนท์ที่นอนนิ่งอยู่บนเตียง“แม่จะทำยังไงดีตานนท์...” คุณหญิงนั่งลงที่เก้าอี้ข้างๆ เตียง ก่อนที่จะเอื้อมมือไปจับมือของวรานนท์เอาไว้ด้วยความหนักใจ ไม่รู้ว่าจะไปตามหาไพลินที่ไหน..ก๊อก!! ก๊อก!! ก๊อก!!“สวัสดีครับ...”ทันทีที่เสียงเคาะประตูเงียบลง ก็ได้ยินเสียงทุ้มต่ำของชาญวิทย์ดังขึ้

  • บำเรอลับ คุณชายไร้ใจ   บำเรอลับ 44 | อ่อนแอ

    - วันต่อมา -“เป็นยังไงบ้างยัยดา?”คุณหญิงวรมลเอ่ยถามลูกสาวออกมาเสียงเรียบ ทันทีที่เดินเข้ามายังห้องที่วรานนท์พักฟื้นอยู่“อาการก็ยังเหมือนเดิมค่ะคุณแม่” วนิดาพูดออกมาพร้อมกับรอยยิ้มบางๆ ไม่อยากให้คุณหญิงวรมลต้องเป็นห่วง“ถ้าตานนท์ตื่นขึ้นมาเร็วๆ ก็คงจะดี...” คุณหญิงวรมลพูดออกมาเสียงเศร้า“คุณแม่คะ... ดามีเรื่องจะคุยกับคุณแม่ค่ะ” วนิดาพูดออกมาด้วยท่าทางที่จริงจัง“เรื่องอะไร?” คุณหญิงวรมลถามออกมาด้วยความสงสัยเมื่อได้เห็นท่าทางของลูกสาว“เรื่อง... ลินค่ะ” วนิดาพูดออกมาเสียงเรียบ“ดา... แม่ว่าเราอย่า...” คุณหญิงวรมลที่กำลังจะห้ามลูกสาวไม่ให้พูดถึงไพลิน แต่คุณหญิงพูดยังไม่ทันจบ วนิดาก็พูดสวนขึ้นมาทันที“คุณแม่ไม่อยากช่วยให้พี่นนท์ฟื้นเหรอคะ” วนิดาพูดออกมาด้วยความอยากรู้คุณหญิงวรมลนิ่งเงียบไม่พูดอะไรออกมา เพราะรู้ดีว่าวนิดากำลังคิดจะทำอะไร“คุณแม่ลองคิดดูดีๆ นะคะ ที่พี่นนท์ต้องเป็นแบบนี้เพราะใคร” วนิดาพูดออกมาพร้อมกับมองหน้าผู้เป็นแม่อย่างรอคำตอบ“ก็เพราะนังลินไง!! ตานนท์ถึงต้องเป็นแบบนี้!!” คุณหญิงวรมลพูดออกมาด้วยน้ำเสียงจงเกลียดจงชัง“คุณแม่คะ…” วนิดามองหน้าคุณแม่อย่างไม่เข้าใจคุณหญิง

  • บำเรอลับ คุณชายไร้ใจ   บำเรอลับ 43 | อุบัติเหตุ

    บรึ้มมมมโคร่มมมมม!!!!!!!!!!ภายในเวลาไม่นานก็มีเสียงอุบัติเหตุดังขึ้นมาเสียงดัง ผู้คนมากมายที่อยู่ในบริเวณนั้นต่างก็รีบเข้าไปดูและรีบโทรแจ้งเจ้าหน้าที่ให้มาช่วยเหลือยังจุดเกิดเหตุทันทีอุบัติเหตุในครั้งนี้พบเป็นรถเก๋งคันหรูขับมาด้วยความเร็วพุ่งชนกับรถสิบล้อขนส่งสินค้าของบริษัทแห่งหนึ่ง จนทำให้มีผู้บาดเจ็บสาหัสหนึ่งคน นั่นก็คือวรานนท์...เสียงโทรศัพท์มือถือของคุณวรมลดังขึ้นมาเสียงดัง“สวัสดีค่ะ” เสียงปลายสายพูดขึ้นมาเสียงเรียบทันทีที่รู้ว่าคุณหญิงวรมลนั้นกดรับสาย“ค่ะ” คุณหญิงวรมลพูดออกมาอย่างไม่ค่อยสบอารมณ์นัก“ญาติของคุณวรานนท์ใช่มั้ยคะ?” เสียงหญิงสาวที่อยู่ปลายสายก็เอ่ยถามออกมาด้วยท่าทางเร่งรีบ“ค่ะ... ใช่ค่ะ ฉันเป็นแม่ของตานนท์ มีเรื่องอะไรเหรอคะ?” คุณหญิงวรมลได้ยินเสียงหญิงสาวที่อยู่ปลายสายพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่ไม่ค่อยสู้ดีนัก จึงรีบถามกลับไปด้วยความเป็นห่วงวรานนท์“ตอนนี้คุณวรานนท์เกิดอุบัติเหตุที่xxxและตอนนี้อยู่ที่ห้องฉุกเฉินโรงพยาบาลxxxค่ะ อาการของคนไข้ตอนนี้ห้าสิบห้าสิบ หน่วยแพทย์ฉุกเฉินกำลังช่วยเหลืออย่างเต็มที่ ฉันจึงติดต่อเพื่อที่จะแจ้งให้ญาติทราบและมาดูอาการค่ะ” เสียงปล

  • บำเรอลับ คุณชายไร้ใจ   บำเรอลับ 42 | ลาก่อน

    @คอนโดวรานนท์ตลอดทางที่กลับมาจากเกาะไม่ว่าจะเป็นตอนนั่งเรือหรือตอนที่นั่งรถกลับมาที่คอนโด ตลอดทางไพลินได้แต่นั่งเงียบไม่พูดไม่จาอะไรจนมาถึงคอนโดเมื่อมาถึงคอนโด วรานนท์ก็รีบเปลี่ยนเสื้อผ้าใหม่ทันที เพราะต้องรีบเข้าไปเคลียร์งานที่บริษัท“พี่จะเข้าบริษัทนะ” วรานนท์พูดออกมาเสียงเรียบเมื่อเห็นไพลินนั่งอยู่ที่โซฟาไพลินที่นั่งอยู่ก็พยักหน้าพร้อมรอยยิ้มให้วรานนท์ทันที เธอพยายามทำตัวให้ปกติ ให้เหมือนกับทุกๆ วันและทุกๆ ครั้งที่ได้อยู่ด้วยกันกับเขา ถึงแม้ว่าข้างในใจเธอจะแตกสลายไปจนไม่เป็นชิ้นดี แต่เธอก็ต้องทำตัวให้เป็นปกติให้ได้ถึงใบหน้าสวยจะเต็มไปด้วยรอยยิ้มแต่ความจริงแล้วมีเพียงน้ำตาที่ไหลอยู่ภายใน วันนี้แล้วที่จะต้องจากเขาไป และนี่คงเป็นครั้งสุดท้ายแล้วจริงๆ ที่จะได้มีความสุขด้วยกัน และได้เห็นรอยยิ้มของกันและกันแบบนี้ ทุกสิ่ง ทุกความทรงจำที่เกี่ยวกับเขา เธอจะเก็บทุกอย่างไว้ในใจตลอดไป...“ค่ะ... แล้วพี่นนท์จะกลับตอนไหนคะ?” ไพลินพูดออกมาเสียงเบา เมื่อได้เห็นว่าวรานนท์อยู่ในชุดที่พร้อมจะออกไปทำงาน ไม่ได้อยู่ในชุดเสื้อยืดกางเกงขาสั้นเหมือนกับชุดตอนที่ใส่กลับจากเกาะ“ตอนเย็นนะหรือไม่ก็อาจจะค่ำ

  • บำเรอลับ คุณชายไร้ใจ   บำเรอลับ 41 | งานด่วน

    “ไปเดินเล่นกันเถอะค่ะพี่นนท์” ไพลินพูดออกไปทันทีที่เห็นวรานนท์นั่งเล่นอยู่ในห้องนั่งเล่น“อารมณ์ไหนเนี่ย?” ร่างหนาที่กำลังนั่งเล่นอยู่ก็ถามออกมาเสียงเรียบด้วยความสงสัยและแปลกใจ“คือ... ลินอยากไปดูพระอาทิตย์ตกค่ะ ลินอยากรู้ว่าตอนเช้าที่พระอาทิตย์ขึ้นกับตอนเย็นที่พระอาทิตย์ตกแบบไหนจะสวยกว่ากันค่ะ” ไพลินพูดออกไปด้วยท่าทางตื่นเต้นถึงภายนอกไพลินจะดูมีความสุขกับการที่ได้อยู่กับวรานนท์ แต่ภายในใจเธอกลับเต็มไปด้วยความเศร้า พรุ่งนี้เธอก็ต้องจากเขาไป จะไม่มีวันที่จะได้กลับมาเจอกันอีก“พี่ว่า... แบบลินสวยกว่านะ” ร่างหนาลุกขึ้นเดินไปจับมือไพลิน แล้วเดินออกจากบ้าน ตรงไปที่หาดทรายขาว โดยที่ไม่รู้เลยว่าร่างบางที่เดินอยู่ข้างๆ ตอนนี้เขินอายจนใบหน้าแดงกร่ำ เพราะคำพูดของเขา“ลินเคยมาทะเลมั้ย?” เมื่อเดินมาถึงชายหาด วรานนท์จึงเอ่ยถามไพลินขึ้นมาทันที“นี่เป็น... ครั้งแรกค่ะ” ไพลินพูดออกไปพร้อมกับรอยยิ้มจางๆ“จริงเหรอ?” วรานนท์ถามย้ำออกไป เพราะไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่ได้ยิน“จริงค่ะ... นี่เป็นครั้งแรกแล้วก็เป็นที่แรกด้วยค่ะ” ไพลินพูดออกไปตามความจริง“แปลกดีนะ” วรานนท์พูดออกไปด้วยท่าทางสงสัย“แปลก... แปลกอะ

Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status