LOGINShare
บทที่ 142
Related chapters
บอสเหวินรีบตามเร็ว! คุณภรรยาค่าตัวสามหมื่นล้าน บทที่ 143
“พ่อของลูกกับแม่ เราเปิดซุปเปอร์มาร์เก็ตเล็กๆด้วยกัน ลูกกับอาเสี่ย อาซิน เด็กสามคนที่อยู่ในวัยกำลังโต หลังเลิกเรียนก็พากันวิ่งไปยังร้านขายขนม พ่อของลูกโกรธมากจนเขาเรียกพวกลูกว่าลูกเศรษฐี พวกเราเปิดร้านขายของแท้ๆยังไม่พอให้พวกลูกกิน พ่อถือไม้มาจะตีพวกลูก แล้วพวกลูกก็วิ่งมาหลบที่หลังแม่ แม่ก็ช่วยป้องพวกลูกไว้ แล้วพวกลูกก็ พากันหัวเราะคิกคักวิ่งออกประตูไปเล่นกัน”“พ่อไม่ได้อยากจะตีพวกลูกจริงๆหรอก แม่ ห้ามเขาได้สองครั้งเขาก็ไม่เอาความแล้ว บอกพวกลูกว่าอย่ากินเยอะ คืนนี้เขาจะทำกุ้งตุ๋น......วันนั้นมันเป็นวันที่ดีมากจริงๆ......” นั่นสิ วันนั้นมันดีจริงๆ ก่อนหน้าที่กับดักชีวิตนั่นจะพังลงมา ชีวิตของพวกเขาเรียบง่ายและได้ถูกเติมเต็ม มันเป็นกับดักที่ทำให้ครอบครัวของพวกเขาไม่เหลือชิ้นดี โหลวฉางเยว่ยังนึกไม่ออกว่าสิ่งต่างๆ มันเปลี่ยนแปลงไปจนถึงจุดนั้นได้อย่างไร พอหลังจากที่เธอมีลู่ทางในการเชื่อมต่อแล้ว เธอก็พยายามที่จะลองตรวจสอบดู แต่คนเหล่านั้นก็หายไปราวกับอากาศ ไม่พบร่องรอยใด ๆ บางครั้งเธอก็สงสัยว่า ถ้าไม่ใช่เพราะกับดักนั้น ชีวิตของเธอในตอนนี้ จะแตกต่างไปจากเดิมมากแค่ไหนกันนะ? “อ
บอสเหวินรีบตามเร็ว! คุณภรรยาค่าตัวสามหมื่นล้าน บทที่ 144
ในช่วงฤดูหนาวหาวันที่อากาศดีๆอย่างนี้ยากนัก เหวินเหยียนโจวและซิ่วอวี้จึงนัดกันไปเล่นกอล์ฟ วันนี้ซิ่วอวี้พกทักษะการเล่นกับโชคที่ดีมากๆมาด้วย เขาทำโฮลอินวันได้ทันทีที่ตี ทั้งยังถูกเกลี้ยกล่อมให้แจกอั่งเปาและเลี้ยงข้าว ซิ่วอวี้เองก็ใจกว้างเช่นกัน เขาเซ็นเช็คให้ทีละคน และแจกเงินมากถึงห้าล้านกว่าบาทสำหรับหนึ่งเกม เหวินเหยียนโจวสวมชุดกีฬาสีขาว เสื้อสีดำ และแว่นกันแดด เขามองไปที่หลุมกอล์ฟบนเนินเขาและโบกไม้กอล์ฟในมือ “นายไม่จำเป็นต้องให้อั่งเปากับฉันก็ได้ ฉันจับตาดูบรั่นดีขวดนั้นของนายอยู่นานแล้ว ให้ขวดนั้นกับฉันก็พอ” ซิ่วอวี้ยิ้ม พร้อมกับตำหนิ “ฉันเก็บไว้สำหรับเปิดในงานเลี้ยงแต่งงาน นี่นายกล้ามากนะที่คิดเรื่องนี้” ลู่ไจ่เย่ไม่สนใจกีฬาประเภทนี้และแค่อยากร่วมสนุกเพียงเท่านั้น “พี่หรานแต่งงานแล้ว พี่อวี้จะแต่งงานเมื่อไหร่? พี่กับพี่สะใภ้อยู่ด้วยกันมาหลายปีแล้วไม่ใช่เหรอ?” “ปีนี้ซีหยุนไม่มีเวลา เพราะงั้นปีหน้าเราถึงจะเริ่มปรึกษากันเรื่องการแต่งงาน” ซิ่วอวี้หันไปหาเหวินเหยียนโจว “ยังไงก็ตาม ฉันได้ยินมาว่าตอนนี้คุณโหลวเป็นเลขาของเสิ่นซู่ฉินแล้วเหรอ?” เหวินเหยียนโจวเพียงพูดว่า “
บอสเหวินรีบตามเร็ว! คุณภรรยาค่าตัวสามหมื่นล้าน บทที่ 145
พอดีที่พี่สาวมาเยี่ยมแม่ โหลวจางเยว่จึงได้ฝากแม่ไว้กับพี่ แล้วออกจากโรงพยาบาลไป เฉียวซีซีบอกว่าเธอจับคนที่แพร่ข่าวลือได้แล้ว “เธอยังจำจางซือซือได้มั้ย” เป็นชื่อที่คุ้นมากๆ โหลวฉางเยว่คิดอยู่ครู่หนึ่ง “เป็นเด็กผู้หญิงที่พักอยู่หอพักเดียวกันกับพวกเราเมื่อตอนมหาวิทยาลัยหรือเปล่า?” “ใช่! เป็นเธอนั่นแหละ! ก็คือคนที่ชอบโยนถุงเท้าเหม็นๆทิ้งไปทั่วห้อง พอถึงตอนที่ต้องเข้าเวร ยัยนั่นก็จะแอบอยู่ข้างนอก ไม่กลับหอพัก แล้วก็ยังเป็นคนที่ชอบทิ้งผ้าอนามัยไว้ในโถส้วมนั่นอีกด้วย!” โหลวฉางเยว่ประหลาดใจ “คนที่โพสต์ข้อความนี้คือเธอคนนั้นอย่างนั้นเหรอ” “เป็นเป็นยัยนั่นร้อยเปอร์เซ็น! ในทวิตเตอร์ล่าสุดของยัยนั่น บอกว่ามีนัดกับเพื่อนๆเพื่อใช้เวลาช่วงบ่ายด้วยกัน โลเคชั่นอยู่ที่ร้านกาแฟ ตอนนี้ยัยนั่นคงยังอยู่ที่ร้านแน่ๆ เราไปที่นั่นกันตอนนี้เลย” โหลวฉางเยว่เรียกรถมารับ บนรถเธอโทรศัพท์หาหลี่ซิงรั่ว อธิบายเรื่องราวทั้งหมดสั้นๆให้ฟัง และถามเธอว่าตอนนี้เธอว่างรึเปล่า ช่วยไปกับพวกเขาได้มั้ย เรื่องแบบนี้น่าจะอยู่ในขอบเขตของกฎหมาย กลัวว่าเมื่อถึงเวลานั้นแล้วเกิดมีอะไรที่ไม่ชัดเจนขึ้นมา ก็ควรมีทนาย
บอสเหวินรีบตามเร็ว! คุณภรรยาค่าตัวสามหมื่นล้าน บทที่ 146
หลี่ซิงรั่วขมวดคิ้ว ไป๋โหยวมองไปที่เฉียวซีซี “คุณเฉียวเคยทำให้ฉันบาดเจ็บ แม้ว่าบาดแผลของฉันจะหายดีแล้ว แต่ฉันยังมีรอยแผลเป็นหลงเหลืออยู่ ยังมีหลักฐานร่องรอยของการบาดเจ็บ ฉันเก็บเอาไว้ทั้งหมด หากฉันโพสต์ลงอินเทอร์เน็ต อธิบายสิ่งที่เกิดขึ้น นี่คงไม่ได้กลายเป็นแค่การปล่อยข่าวลือใส่ร้ายหรอกใช่มั้ยคะ?” โหลวฉางเยว่ไม่เคยบอกหลี่ซิงรั่วเกี่ยวกับเรื่องนี้มาก่อน หลี่ซิงรั่วตั้งตัวไม่ทันและหันมองไปที่โหลวฉางเยว่เฉียวซีซีถูกบีบด้วยคำพูดและเงียบไปครู่หนึ่ง โหลวฉางเยว่พูดโดยสีหน้าเดิม “ได้ เธอสามารถโพสต์ทั้งหมดนั่นลงบนอินเทอร์เน็ตได้” “ตอนนี้ฉันดังมากในอินเตอร์เน็ต ชาวเน็ตทุกคนรู้ดีว่าฉันเป็นลูกสาวของคนในเหตุการณ์ทางการแพทย์ครั้งนั้น หากคุณโพสต์เหตุการณ์นั้นให้คนอื่นรู้ ชาวเน็ตก็จะติดตามเบาะแสและพบว่าคุณคือสมาชิกในครอบครัวที่ได้รับหัวใจบริจาคนั่น และมากไปกว่านั้นยังสามารถขุดเจอได้ไปว่าเราทุกคนทำงานที่ปี๋หยุน” ไป๋โหยวเม้มริมฝีปากของเธอ “แล้วไงล่ะ?” “ไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นหรอกนะ เพราะชาวเน็ตควบคุมได้ยากที่สุด แค่ผีเสื้อกระพือปีกก็ไม่มีใครรู้ว่าสุดท้ายจะเกิดแผ่นดินถล่มแบบไหน มาดูกัน
บอสเหวินรีบตามเร็ว! คุณภรรยาค่าตัวสามหมื่นล้าน บทที่ 147
โหลวฉางเยว่ไม่ได้ตอบอะไรมาก เธอกำลังช่วยแม่ของเธอเลือกพยาบาลผู้ดูแล ช่วงสุดสัปดาห์เธอต้องเดินทางไปทำธุรกิจกับเสิ่นซู่ชิน เธอไม่รู้ว่าจะใช้เวลานานแค่ไหนกว่าจะได้กลับมา อาจจะใช้เวลาหนึ่งสัปดาห์หรือครึ่งเดือน อีกทั้งพี่สาวเองก็จะต้องดูแลลูกสองเดือนกว่าของเธอด้วย ไม่มีเวลาที่จะแวะไปที่โรงพยาบาลมากนักเฉียวซีซีเลื่อนดูเว่ยป๋อ “ยัยจางซือซือคนขี้ขลาดคนนั้น ออกมาแถลงการณ์เรื่องที่เธอถูกตำหนิละ เขียนไว้ว่าเรื่องของเธอมันเป็นเพียงแค่ข่าวลือ เธอแค่บ่นไปเรื่อยเปื่อยในเว่ยป๋อของตัวเอง ไม่คิดว่าจะเกิดปัญหาใหญ่ขนาดนี้ ทุกคนได้โปรดอย่าเอาคำพูดของเธอมาคิดเป็นจริงเป็นจัง ในคอมเม้นมีแต่คนด่ายัยนั่นอยู่ด้วย” หลังจากนั้นไม่นาน เฉียวซีซีก็พูดขึ้นว่า จางซือซือได้ปิดพื้นที่แสดงความคิดเห็นไปแล้ว สองชั่วโมงต่อมา เฉียวซีซีพูดขึ้นอีกว่า จางซือซือออกจากระบบทวิตเตอร์ไปแล้ว “งั้นก็ช่างมันเถอะ พอแค่นี้แหละ” โหลวฉางเยว่ก็ไม่ได้มีอารมณ์ที่อยากจะไปตอแยแล้วเหมือนกัน เธอยังคงกังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้อยู่ตลอด เฉียวซีซีพึมพำขึ้นมาในตอนสุดท้าย “มัน พลิกผันไปเร็วมาก ถ้าฉันไม่ได้สัมผัสมันด้วยตัวเอง ฉันคงคิดว่า
บอสเหวินรีบตามเร็ว! คุณภรรยาค่าตัวสามหมื่นล้าน บทที่ 148
เมื่อมาถึงที่ชั้นล่างบริษัทของเฉียวซีซี โหลวฉางเยว่ก็ได้พบกับเฉียวซีซีและหลินอิงแฟนของเธอ เฉียวซีซีร้องไห้และดึงหลินอิงไว้ แต่หลินอิงกลับสะบัดมือออกด้วยความรังเกียจและขาดความอดทน และในขณะเดียวกัน เพื่อนร่วมงานของเฉียวซีซีต่างก็เฝ้าดูและพยายามถ่ายภาพผ่านหน้าต่างชั้นล่าง เฉียวซีซีล้มลงกับพื้น หลินอิงขึ้นรถแล้วจากไป เฉียวซีซีร้องไห้อย่างขมขื่น เด็กผู้หญิงที่ปกติไม่กังวล ร่าเริง และมีชีวิตชีวา กลายมาเป็นตัวตลกของคนทั้งบริษัท โหลวฉางเยว่วิ่งออกจากรถโดยไม่ลังเล ถอดเสื้อคลุมออกแล้วคลุมศีรษะของเฉียวซีซี เสิ่นซู่ชินกลับรถแล้วขับรถไปหาพวกเขา โหลวฉางเยว่ช่วยพยุงตัวของเฉียวซีซีขึ้นรถไป เฉียวซีซีฟุบตัวลงในอ้อมแขนของโหลวฉางเยว่ ร้องไห้อย่างขมขื่น “หลินอิน หลินอินบอกเลิกฉัน!” “คืนนั้นเขาไปรับฉันที่เวสเทิร์นพาเลซ พอเห็นฉันในสภาพนั้น เขาก็ถามฉันว่ามีอะไรเกิดขึ้นหรือเปล่า ฉันไม่กล้าบอกความจริง บอกแค่ว่าฉันเมาแล้วไปเจอเข้ากับอันธพาล แต่มีเยว่เยว่อยู่ด้วย ฉันเลยไม่ทันได้โดนทำอะไร” “วันนี้รูปพวกนั้นก็ถูกส่งไปให้เขาด้วย ฉันขอให้เขามารับฉันที่บริษัท เขาก็มา แต่พอเขามาถึงก็ด่าทอใส่ฉันท
บอสเหวินรีบตามเร็ว! คุณภรรยาค่าตัวสามหมื่นล้าน บทที่ 149
โหลวฉางเยว่พาเธอไปที่สถานีตำรวจเพื่อแจ้งความอย่างไรก็ตาม บัญชีที่เกี่ยวข้องกับการโพสต์รูปภาพลงในกลุ่มบริษัทของเฉียวซีซี ได้ออกจากกลุ่มทันทีหลังเกิดเหตุการณ์ดังกล่าว หลังจากการสอบสวนเพิ่มเติม พบว่าเป็นIPในต่างประเทศ ส่งผลให้การติดตามกลายเป็นเรื่องยากมาก โหลวฉางเยว่และเฉียวซีซีไปที่สำนักงานกฎหมายเพื่อตามหาหลี่ซิงรั่วอีกครั้ง หลี่ซิงรั่วพูดอย่างตรงไปตรงมามาก “ตำรวจน่าจะไม่สนใจดูแลเรื่องต่อแล้ว เว้นแต่ว่าคุณจะสามารถให้ข้อมูลที่ตรงประเด็นและมีประสิทธิภาพมากกว่านี้ได้” ประการแรก เรื่องนี้เป็นกรณีที่ไม่ได้สำคัญมากนัก ประการที่สอง เรื่องนี้ไม่ค่อยมีผลกระทบกับสังคมมากขนาดนั้น ประการที่สาม ไม่มีใครได้รับอันตรายจริงๆ ประการที่สี่ อีกฝ่ายจะต้องมีค่าใช้จ่ายในการสอบสวนในต่างประเทศ สรุปว่าเป็นเรื่องปกติที่ตำรวจจะไม่สนใจ โหลวฉางเยว่ยังคงคิดว่าจะทำอย่างไร แต่เฉียวซีซีดูเหมือนจะหมดเรี่ยวแรง เธอก้มศีรษะอย่างหดหู่ใจและพูดว่า “......ลืมมันไปซะเถอะ” “ช่างมันอย่างงั้นเหรอ? จะไม่สืบต่อแล้วจริงๆใช่มั้ย?” นี่ไม่ใช่สไตล์ปกติของเฉียวซีซี เฉียวซีซีดูหดหู่ใจ ก้มศีรษะลงแล้วพูดว่า “......ฝ่ายท
บอสเหวินรีบตามเร็ว! คุณภรรยาค่าตัวสามหมื่นล้าน บทที่ 150
“มันก็แค่ชื่อเรียก” หลี่ซิงรั่วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและขอให้เลขาของเขาซื้อเสื้อผ้ามาให้ เย่เหอหรานเอามือโอบเอวเธออีกครั้ง “คราวหน้าลองร้องดูสิ ผมรับรองว่าถ้าคุณร้องออกมา ผมจะทำให้คุณรู้สึกดีขึ้นได้” หลี่ซิงรั่วหลบมือของเขาและสั่งเขาทันที “ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ก็ออกไปสักที” เย่เหอหรานหัวเราะเบา ๆ ลุกขึ้นและสวมเสื้อผ้าของเขา ยืดคอปกของเขาในกระจกบานใหญ่ และพูดออกมาว่า “ผมเพิ่งเจอเลขาโหลวที่ชั้นล่าง เกิดอะไรขึ้นกับเธอและเพื่อนของเธอ เธอดูไม่มีจิตวิญญาณเลย” “ไม่มีอะไร” ในฐานะทนายความ แน่นอนว่าเป็นไปไม่ได้ที่จะเปิดเผยความเป็นส่วนตัวของลูกค้าแก่เขา “ผมเพิ่งหยิบโทรศัพท์ของคุณขึ้นมาและเห็นว่ารูปของเพื่อนเธอถูกโพสต์ในกลุ่มบริษัท มันค่อนข้างจะเกินไป” ทันทีที่เย่เหอหรานพูดแบบนั้น ใบหน้าที่เย็นชาของหลี่ซิงรั่วก็เริ่มไร้ความปรานีมากขึ้น “คุณตรวจสอบโทรศัพท์ของฉันเหรอ? คุณต้องให้ฉันสอนคุณมั้ย ว่าสิทธิความเป็นส่วนตัวคืออะไรกัน?” เย่เหอหรานเหลือบมองเธออย่างเกียจคร้าน “ก็แค่หยิบผิดอันเท่านั้น โทรศัพท์มือถือของเราเหมือนกันขนาดนั้น ไม่มีรหัสผ่านเหมือนกันทั้งคู่ และก็ไม่ได้สวมเคสด้วยสิ” สามคำสุ
Latest chapter
บอสเหวินรีบตามเร็ว! คุณภรรยาค่าตัวสามหมื่นล้าน บทที่ 418
พอแม่โหลวก็ได้ยินเสียงพ่อโหลวกลับมา จากนั้นเธอก็นำอาหารจานสุดท้ายมาเสิร์ฟที่โต๊ะ“งั้นก็มากินข้าวกันเถอะ วันนี้เย่ว่เยว่พาเหยียนโจวกลับมาด้วย เธอไม่ได้บอกเราล่วงหน้า พวกเราเลยไม่ได้เตรียมอะไรไว้ เลยมีแค่อาหารทำเองที่บ้าน ไม่รู้ว่าเหยียนโจวจะทานได้หรือเปล่า? ”เหวินเหยียนโจวลุกขึ้นยืน เหลือบมองใบหน้าซีดเซียวของพ่อโหลว และกระซิบเบา ๆ “เป็นผมที่ไม่ได้บอกเย่ว่เยว่ล่วงหน้าว่าผมจะอยู่ต่อ เธอถึงไม่ได้บอกกับทุกคน ไม่โทษเธอหรอกครับ”แม่ยายมองดูลูกเขย ยิ่งมองก็ยิ่งชอบเขามากขึ้น แม่โหลวไม่ได้มีความสุขขนาดนี้มานานแล้ว มีรอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าของเธอ เธอแสร้งดุออกไป “เหยียนโจว เธอก็อย่าให้ท้ายเยว่เยว่มากเกินไปสิ”แต่หลังจากที่พูดจบ เขาก็ปกป้องเธอ “แต่เยว่เยว่ของเราเป็นคนที่มีเหตุผลที่สุด ต่อให้ตามใจก็ไม่เป็นไรหรอกครับ”มุมปากของโหลวฉางเยว่โค้งงอขึ้นทุกคนมานั่งที่โต๊ะด้วยกัน แม่โหลวตักซุปเสิร์ฟให้เหวินเหยียนโจวก่อน จากนั้นจึงใช้ตะเกียบคีบผักใส่ในชามของเขา“เหยียนโจว ลองซุปปลาหน่อไม้เหลืองฤดูหนาวดูสิ หน่อไม้นั่นปลูกเองเชียวนะ ปลาก็เป็นของเพื่อนบ้านที่ไปจับมาจากทะเล”“แล้วก็ยังมีหมูเปรี้ยวหวานสั
บอสเหวินรีบตามเร็ว! คุณภรรยาค่าตัวสามหมื่นล้าน บทที่ 417
จนถึงตอนนี้โหลวฉางเยว่ก็ยังไม่เข้าใจความสัมพันธ์ระหว่างไป๋โหยวกับเขาอย่างถ่องแท้ เธอเหลือบมองเขา และอดไม่ได้ที่จะเริ่มคิดผู้ชายน่ะนะ ไม่ได้ “ไร้เดียงสา” ขนาดนั้น โดยเฉพาะผู้ชายอย่างเหวินเหยียนโจว ผู้หญิงสนใจเขาหรือเปล่า เขาก็สามารถมองออกได้ง่าย ๆเหวินเหยียนโจวรู้อยู่แล้วว่าไป๋โหยวชอบเขา แล้วเขาก็ยังตกลงที่จะให้เธอมาอยู่เคียงข้างเขาอีก นั่นก็เป็นเหมือนคำตอบรับโดยปริยายว่าเขายอมรับความรู้สึกของเธอแล้วไม่ใช่หรือไง?พอมาคิดรวมกับสิ่งที่เกิดขึ้นในวันส่งท้ายปีเก่าปีที่แล้ว ก็มีความคิดเห็นที่เกี่ยวกับเธอขึ้นมา เขาเย็นชาใส่เธอตลอด ดังนั้นที่เขาเก็บไป๋โหยวไว้ ไม่ใช่แค่เพราะว่าอยากจะทำให้เธอโกรธ แต่วางแผนที่จะทำให้ “เปลี่ยนใจ” ด้วยสินะ?โหลวฉางเยว่พูดด้วยความรำคาญ “แม่ของคุณชอบไป๋โหยวมากเลยเหรอคะ? เธอยังอยากให้คุณแต่งงานกับไป๋โหยวด้วยใช่ไหม? เนี่ยเหลียนอี้เคยบอกฉันว่าท่านประธานใหญ่เหวินยอมรับไป๋โหยวแล้วด้วย แต่เพราะด้วยเหตุผลบางอย่าง เขาก็ปฏิเสธกะทันหัน เป็นเพราะว่าท่านประธานใหญ่เหวินรู้เรื่องเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างไป๋โหยวกับแม่ของคุณรึเปล่าคะ? ”แม้ว่าโหลวฉางเยว่จะไม่ค่อยรู้เรื่องคร
บอสเหวินรีบตามเร็ว! คุณภรรยาค่าตัวสามหมื่นล้าน บทที่ 416
ถึงเวลาอาหารเย็นแล้ว แต่พ่อโหลวก็ยังไม่กลับมา พี่เลี้ยงจึงออกไปตามหาเขาเดิมทีโหลวฉางเยว่ต้องการช่วยแม่โหลววางจานและตะเกียบ แต่แม่โหลวก็ให้เธอไปอยู่เป็นเพื่อนเหวินเหยียนโจว เพราะเธอกลัวว่าลูกเขยคนจะอึดอัดถ้าต้องนั่งอยู่คนเดียว......จะเป็นแบบนั้นไปได้ยังไง? ต่อให้ฟ้าจะถล่ม ประธานเหวินก็ยังคงมั่นคงไม่ขยับเขยื้อนอยู่ดีแต่ยังไงโหลวฉางเยว่ยังคงเดินไปหาเขาเหวินเหยียนโจวอยู่บนโซฟาสำหรับสองคน เดิมทีเธอต้องการนั่งบนโซฟาเดี่ยวที่อยู่ข้าง ๆ แต่ประธานเหวินดึงเธอเข้ามานั่งกับเขาเขากระซิบข้างหูเธอ “คุณพูดอะไรกับแม่ของคุณบ้าง? ”หูของโหลวฉางเยว่ไวต่อความรู้สึกมาก เธอก็กระตุกตัวหลบอยู่ครู่หนึ่ง “ก็ไม่ได้พูดอะไรหนิคะ”“ไม่พูดงั้นเหรอ แล้ววทำไมท่าทีที่เธอมีต่อผมถึงได้เปลี่ยนไปมากขนาดนี้? ” เหวินเหยียนโจวบีบนิ้วของเธอ “คุณคิดว่าผมดูไม่ออกเหรอ? เมื่อกี้เธอไม่ค่อยพอใจผมเท่าไหร่ แล้วผมมีอะไรที่ทำให้แม่ยายไม่พอใจเหรอ? ”ความมั่นใจของประธานเหวินก็มาจากสภาพที่เหนือกว่าของเขา แต่ตราบใดที่พ่อแม่ไม่ขายลูกกิน สิ่งแรกที่พวกเขาจะพิจารณาเมื่อลูกจะแต่งงานก็คืออุปนิสัยของอีกฝ่ายการแสดงออกของโหลวฉางเยว่ยังคง
บอสเหวินรีบตามเร็ว! คุณภรรยาค่าตัวสามหมื่นล้าน บทที่ 415
แม่โหลวไม่ใช่คนโง่ แม้ว่าเหวินเหยียนโจวจะตอบด้วยท่าทีนอบน้อม แต่เธอก็มองออก ด้วยลักษณะท่าทางและนิสัยของเหวินเหยียนโจว คงไม่ใช่แค่มี “เงินเล็กน้อย” ถึงสามารถเลี้ยงเขามาได้แน่ ๆ “งั้นก็ดีมาก ดีแล้วล่ะ พวกลูกคบกันมาสามปี สิ่งที่ควรจะเรียนรู้ก็น่าจะเรียนรู้กันมาหมดแล้ว แม่เองก็ไม่มีอะไรที่จะต้องถามอีกแล้วล่ะ”เหวินเหยียนโจวไม่ชอบพูดอ้อมค้อม จู่ ๆ เขาก็จับมือโหลวฉางเยว่ “เมื่อกี้ผมเพิ่งขอเยว่เยว่แต่งงานครับ และเธอก็ตอบตกลงแล้วด้วย”โหลวฉางเยว่มองไปที่แม่ของโหลวโดยไม่รู้ตัวใบหน้าของแม่โหลวเปลี่ยนไปเล็กน้อย เธอไม่ได้มีความสุขมากนัก เธอฝืนยิ้มออกมาแล้วพูดว่า “เรื่องแต่งงานเป็นเรื่องใหญ่ จะเร่งรีบขนาดนี้ได้ยังไง พวกเรายังไม่ได้รู้จักเธอมากขนาดนั้นเลย เราเองก็ไม่เคยพบพ่อแม่ของเธอด้วย อย่างน้อยก็ควรจะหาเวลา ให้พวกเราทั้งสองตระกูลได้พูดคุยกันและปรึกษาหารือกันหน่อย”เหวินเหยียนโจวหยิบถ้วยชาขึ้นมา แต่เขาแค่เอามันมาใกล้จมูกแล้วดมกลิ่น เขาไม่ได้ดื่มมัน จากนั้นก็วางมันกลับไปที่เดิม สีหน้าเขาดูไม่ใส่ใจโหลวฉางเยว่รู้จักเขาดี เขารู้สึกว่าชาราคาถูกเกินไป เกินกว่าที่เขาจะเอาเข้าปากได้ และคำพูดเหล่า
บอสเหวินรีบตามเร็ว! คุณภรรยาค่าตัวสามหมื่นล้าน บทที่ 414
ระยะทางจากห้างสรรพสินค้าถึงบ้าน ก็ใช้เวลาประมาณสิบกว่านาที โหลวฉางเยว่ก็ครุ่นคิดว่าจะพูดอะไรดีอยู่ในใจ จะบอกพ่อโหลวแม่โหลวยังไงดี เกี่ยวกับเรื่องที่เธอกำลังจะแต่งงาน?จะให้อธิบายยังไง ว่าลูกสาวของพวกเขา ตอนเพิ่งออกจากบ้านก็เป็นแค่คนโสด แต่ผ่านไปได้แค่ครึ่งชั่วโมง กลับบ้านมาก็กลายเป็นคนที่กำลังจะแต่งงานอย่างงั้นเหรอ?เธอคิดไม่ตกเลยจริง ๆ เลยได้แต่พาเหวินเหยียนโจวเดินไปรอบ ๆ ตรอกเท่านั้น จนกระทั่งประธานเหวินเริ่มหมดความอดทน เขาคว้าหลังคอของเธอแล้วลากกลับบ้าน“ผมเคยได้ยินประโยคหนึ่งที่ว่า ‘แม้ลูกสะใภ้จะขี้เหร่ แต่ก็จำเป็นจะต้องเจอหน้าพ่อแม่สามีอยู่ดี’ ผมคงไม่ได้ไร้ความสามารถถึงขั้นทำให้คุณอายจนไม่กล้าพาผมไปเจอหน้าพวกท่านหรอกมั้ง? ”โหลวฉางเยว่คิดว่าเขามีความสามารถมากเกินไปต่างหาก เธอถึงไม่รู้ว่าจะบอกพ่อแม่ของเธอยังไงดีคิ้วของเหวินเหยียนโจวขยายออก และยกขึ้นเล็กน้อย แล้วเขาก็พูดด้วยหางเสียงว่า “หืม” โหลวฉางเยว่ทำได้แค่กัดฟัน แล้วพาเขาเข้าไปพ่อโหลวออกไปตั้งแต่เช้า ตอนนี้ยังไม่กลับมาแม่โหลวเพิ่งเห็นว่าเธอพาเพื่อนกลับบ้านมาด้วย แถมยังเป็นเพื่อนผู้ชายอีกต่างหาก รู้สึกประหลาดใจและตกใจม
บอสเหวินรีบตามเร็ว! คุณภรรยาค่าตัวสามหมื่นล้าน บทที่ 413
ผนังซีเมนต์สีเทาที่ได้รับแสงสว่างจากดวงอาทิตย์ ทำให้รู้สึกอบอุ่นเล็กน้อย ขณะที่เธอกำลังจัดเสื้อผ้าตัวเองอยู่ โหลวฉางเยว่ก็ไม่ได้เอ่ยปากพูดอย่างอื่น “......ฉันยังไม่ได้ตกลงอะไรเลยนะคะ คุณเลิกคิดเองเออเองได้แล้วค่ะ”เหวินเหยียนโจวก็ยังคงจัดการวางแผนเองอยู่ “ยังไงนี่ก็เป็นครั้งแรกที่ได้เข้าบ้านจริง ๆ คงดูไม่ดีถ้าเข้าไปมือเปล่า คุณช่วยพาผมไปที่ห้างสรรพสินค้าในตำบลของคุณหน่อยสิ แล้วคุณก็ช่วยเลือกของขวัญที่เหมาะกับพ่อแม่ของคุณด้วย”“......”“เด็กดี นี่เป็นครั้งแรกที่ผมได้พบกับพ่อแม่คุณ คุณต้องช่วยผมด้วยนะ”“......”โหลวฉางเยว่ลูบแหวน เธอไม่รู้ว่าเธอตัวชาเพราะการที่เขาเรียกเธอว่าเด็กดี หรือเป็นเพราะสับสนกับท่าทางที่เขายอมก้มหัวให้กันแน่ เธอค่อนข้างสับสนอย่างมาก แต่เธอก็ยังพาเขาไปที่ห้างสรรพสินค้าอยู่ดีโชคดีที่ชุมชนนี้เป็นพื้นที่ท่องเที่ยว เลยยังพอจะมีห้างสรรพสินค้าที่จำหน่ายสินค้าแบรนด์ระดับไฮเอนด์อยู่บ้างแต่ก่อนที่จะเข้าประตู เหวินเหยียนโจวก็ได้รับสายโทรศัพท์สายหนึ่ง เขามองไปที่ชื่อผู้โทร ขมวดคิ้วเล็กน้อย สีหน้าของเขาไม่ผ่อนคลายเหมือนตอนที่เผชิญหน้ากับเธอเมื่อกี้โหลวฉางเยว่มองไปที
บอสเหวินรีบตามเร็ว! คุณภรรยาค่าตัวสามหมื่นล้าน บทที่ 412
ทันทีที่คำพูดจบลงไม่ถึงวินาที เหวินเหยียนโจวก็ก้มศีรษะลงและจูบเธออย่างเร่าร้อนต่อให้มีการแย่งชิง การปล้นชิงทรัพย์ในเวลากลางวันแสก ๆ หรือแม้แต่ผู้คนรอบข้าง เขาก็ไม่สนใจทั้งนั้น เขาจับหลังศีรษะของเธอและใช้ลิ้นของเขารุกล้ำเข้าไปในพื้นที่ของเธอ โหลวฉางเยว่กลัวว่าจะถูกคนรู้จักเห็นเข้า เธอจึงได้แต่จับชุดสูทของเขาไว้แน่น “เหวิน เหวินเหยียนโจว...... ”เหวินเหยียนโจวค่อนข้างเฉยเมยกับเรื่องพวกนั้น เขาจูบเธอสักพักก่อนที่จะปล่อยริมฝีปากของเธอ เขาหอบเบา ๆ ต่อหน้าเธอ ทั้งเซ็กซี่และเย้ายวน “ไม่ใช่แค่การลอง แต่เป็นการตัดสินใจแล้ว เราจะคบกัน”เขาจับมือของโหลวฉางเยว่ขึ้นมา โดยไม่ให้โอกาสโหลวฉางเยว่ได้เห็นชัดเจนว่าเขากำลังทำอะไรอยู่ แล้วเขาก็สวมแหวนไว้บนนิ้วนางของเธอม่านตาของโหลวฉางเยว่หดตัวลง!เสียงของเหวินเหยียนโจวแหบแห้ง “เด็กดี ตอนนี้สำนักงานกิจการพลเรือนก็หยุดกันหมดแล้ว รอถึงเดือนหน้าวันที่เก้า ในเวลาราชการ เราค่อยไปจดทะเบียนกันนะ”อะ อะไรนะ?ว่ายังไงนะ ! ?เดี๋ยวนะ!พอโหลวฉางเยว่รู้ว่าเขาไม่ได้ล้อเล่น ประสาทของเธอก็แทบจะระเบิด!เธอปิดปากเหวินเหยียนโจวอย่างรวดเร็ว เพื่อหยุดไม่ให้เขาพูดเ
บอสเหวินรีบตามเร็ว! คุณภรรยาค่าตัวสามหมื่นล้าน บทที่ 411
เช้าวันรุ่งขึ้น โหลวฉางเยว่ถูกปลุกให้ตื่นด้วยเสียงสั่นของโทรศัพท์มือถือตีสี่ตีห้าเธอเพิ่งจะหลับตาลงได้ แต่ยังไม่ทันจะได้นอน เธอง่วงจนแทบจะทนไม่ไหว สุดท้ายก็ต้องเปิดเปลือกตาขึ้นด้วยความพยายามอย่างมาก เมื่อเธอเห็นว่าผู้โทรคือเหวินเหยียนโจว อาการง่วงนอนของเธอก็แทบจะถูกขับออกไปในทันทีเธอลุกขึ้นนั่ง มองดูซองจดหมายสีเหลืองอ่อนบนโต๊ะข้างเตียง พอนึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้ เธอก็อดไม่ได้ที่จะกัดริมฝีปากล่างของตัวเองหลังจากถอนหายใจและระงับอารมณ์ได้แล้ว เธอก็รับสาย “ฮัลโหล”เสียงเย็นชาของเหวินเหยียนโจว ก็ได้ลอยผ่านเคลื่อนโทรศัพท์ ส่งตรงไปถึงหูของเธอ และยังคงสามารถทำให้เธอขนลุกได้โดยไม่ทันตั้งตัว“คุณกำลังทำอะไรอยู่? ”“......นอนค่ะ”“คุณนอนที่ไหน? ” น้ำเสียงของชายคนนั้นเข้มขึ้นทันที “ผมอยู่ในห้องของคุณ แต่ก็ไม่เห็นคุณ คุณไปนอนที่ไหนเหรอ? ”สถานการณ์ของเขาตอนนี้เหมือนกำลังจับคนทำผิด......โหลวฉางเยว่ตกตะลึง “คุณอยู่ในห้องของฉันเหรอคะ? คุณไปหาฉันที่ซีเฉิงเหรอคะ? ”“ไม่ใช่ว่าเมื่อวานคุณทำงานเป็นวันสุดท้ายหรอกเหรอ? ผมเลยมารับคุณกลับเซินเฉิง” เหวินเหยียนโจวถามต่อว่า “ตอนนี้คุณอยู่ที่
บอสเหวินรีบตามเร็ว! คุณภรรยาค่าตัวสามหมื่นล้าน บทที่ 410
รักข้างเดียว......ลมพัดโดนผิวของโหลวฉางเยว่จนเกิดเป็นชั้นอนุภาคเล็ก ๆ เธอยังคงคิดว่ามันเป็นเรื่องที่ไม่น่าเชื่ออยู่เลย แต่จะให้เธอตรวจสอบยังไงกันล่ะว่ามันเป็นเรื่องจริงหรือเท็จกันแน่?โหลวฉางเยว่จำได้อีกว่า ในวันที่เธอเลี้ยงข้าวเขาที่ร้านอาหารส่วนตัว เขายังเคยถามเธอเกี่ยวกับลิ้นชักจดหมายรักอีกด้วยตอนนั้นเธอก็รู้สึกว่าทำไมเขาต้องใส่ใจเรื่องนี้มากขนาดนั้นด้วย พอลองมองดูตอนนี้แล้ว คงไม่ใช่ว่าปีนั้นเอง เขาก็เขียนจดหมายรักให้เธอด้วยหรอกนะ?จู่ ๆ โหลวฉางเยว่ก็ลุกขึ้นยืน ตาของเธอเป็นก็ประกาย จดหมายรักพวกนั้นเธอน่าจะยังเก็บไว้ที่บ้าน บ้านที่ตำบลเฟิงเสียน เธอโทรหาหลี่ซิงรั่วทันที“ซิงรั่ว เธอออกเดินทางรึยัง? ”“กำลังจะออกเดินทางแล้ว เกิดอะไรขึ้นเหรอ? ”“ฉันอยากกลับเซินเฉิงกับเธอด้วย สะดวกไหม? ”หลี่ซิงรั่วหยุดชะงักไปครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “สะดวกสิ เธอยังอยู่ที่ประตูร้านอาหารเดิมรึเปล่า? ฉันจะไปรับเธอ”ในไม่ช้า รถของหลี่ซิงรั่วก็ขับมาถึง โหลวฉางเยว่ก็เปิดประตูและเข้าไปจากนั้นหลี่ชิงรั่วจึงถามว่า “เป็นเพราะประธานเหวินหรือเปล่า? ”หัวใจของโหลวฉางเยว่เต้นเร็วขึ้นอย่างอธิบายไม่ได้ เธอรีบร้อ
