ถ้าหากว่าวันนี้พี่ชายทั้งหกคนไม่มาช่วยเหลือเอาไว้ พ่อแม่บุญธรรมก็จะยังคงเอะอะโวยวายอยู่ทันใดนั้น หลินตงเย่ก็พูดกับเธอ“กรุ๊ปของพวกเรามีธรรมเนียมประเพณีในการเวนคืน ผู้เซ็นชื่อเป็นคนแรกโดยปกติจะได้สิทธิประโยชน์ดีที่สุด นอกจากเงินค่าเวนคืนแล้ว ยังมีค่าชดเชยอื่นๆอีกด้วย”“จริงเหรอ?”จ้าวซีซียิ้ม“ถึงอย่างไรจะมีหรือไม่มีก็ไม่สำคัญแล้ว เพียงแค่พ่อแม่บุญธรรมไม่สามารถทำสิ่งแย่ๆก็เพียงพอแล้ว”อันที่จริงภายในใจของเธอยังคงรู้สึกกังวลเล็กน้อย ถึงอย่างไรบริษัทแห่งนี้ก็เป็นของพี่ชายใหญ่ของหลินซีครั้งที่แล้วฮั่วซานซานก็จงใจขัดขวาง ครั้งนี้นางตัวแสบ หลินซีจะทำอะไรบางอย่างไว้เช่นกันหรือไม่?หลินตงเย่มองไปที่เธอ“ซีซี มีความกังวลอะไร สามารถบอกพี่ได้ไหม?”“พี่ชายใหญ่ พี่คิดว่าเพราะเรื่องอะไรที่จะทำให้กวางเจิ้ง พร็อพเพอร์ตี้ กรุ๊ปหยุดการเวนคืนกะทันหัน หรือว่ามีการแก้ไขรายชื่อผู้เวนคืน หรือข้อมูลบัตรธนาคาร?”“ซีซี ทำไมเธอถึงคิดเช่นนี้ละ?เป็นไปไม่ได้เด็ดขาด กฎระเบียบและการจัดการขององค์กรของพวกเราเข้มงวดมาก เธอสบายใจได้เลย พี่จะช่วยเธอจับตาดูความคืบหน้าของเรื่องนี้”จ้าวซีซีเงียบไปครู่หนึ่ง“โอเคค่ะ ร
หลังจากที่จ้าวซีซีเห็นคนที่คุ้นเคย ก็หันกลับไปโบกมือให้กับหลินเป่ย“พี่ชายสาม ฉันต้องไปทำงานแล้วนะคะ”หลินเป่ยก็มองเห็นผู้ชายทางด้านนั้นอย่างอัตโนมัติ ชื่อฉินเฟิงอะไรนั่นเขามองดูสภาพแวดล้อมตรงหน้าอีกครั้ง หยิบโทรศัพท์มือถือออกมา และเปิดดูรูปภาพที่หลินซีส่งมาในกลุ่มวันนี้ [นี่เป็นภาพสถานที่จัดงานแต่งงาน พี่ๆมีคำแนะนำอะไรดีๆสามารถบอกมาได้เลยนะคะ พรุ่งนี้ช่วงบ่าย ทุกคนอย่าลืมมาถึงสถานที่ให้ตรงเวลาด้วยนะคะ]หลินเป่ยเปิดรูปภาพดูอย่างละเอียด นี่ไม่ใช่สถานที่ที่เขาเห็นอยู่ตอนนี้เหรอ?หรือที่บอกว่าซีซีรับทำโอทีจัดสถานที่งานแต่งงาน ก็คือที่นี่เหรอ?ช่างเป็นเรื่องบังเอิญจริงๆหลินเป่ยครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง จึงตัดสินใจบอกเรื่องนี้กับพี่ชายใหญ่ทางด้านนี้ จ้าวซีซีเดินเข้าไปที่สถานที่จัดตกแต่งงานกับรุ่นพี่ฉินเฟิงแล้วหลังจากที่เธอเห็นภาพวาดการออกแบบที่ติดตั้งทั้งหมดแล้ว แสดงท่าทียิ้มออกมา“สวยงามมาก”“ซีซี เป็นเพราะสุนทรียศาสตร์ของเธองดงาม ลูกค้าพึงพอใจอย่างมาก”“แท้จริงแล้ว ดอกไม้เหล่านี้สวยงามมาก คงไม่ใช่ที่ที่เรามีใช่ไหม ถึงอย่างไรก็ตามคาดว่าฤดูกาลนี้คงไม่มีดอกไม้สวยสดงดงามเช่นนี้”จ้าว
"อวยพรให้พวกคุณไม่มีลูก มีหลานเต็มเมืองเหรอ?"จ้าวซีซีพูดอย่างเย็นชา "หลินซี หยุดกลอุบายของเธอซะ"เธอพูดประโยคทิ้งท้ายนี้ไว้และหันหลังเดินจากไป กะว่าจะไม่อยู่ที่นี่ต่อไป"จ้าวซีซี เธอวางแผนจะแอบหนีเหรอ? สําหรับเธอแล้วความเป็นจริงนี้โหดร้ายมากสินะ พอโชคของฉันมาทีหนึ่งก็มากกว่าเงินเดือนทั้งปีของเธอเสียอีก นี่คงเป็นความแตกต่างระหว่างเรา!"จ้าวซีซีหันหน้ากลับมา แววตาสงบไร้อารมณ์ "ถ้าเธออยากให้ฉันออกแบบต่อก็ได้ และถ้าเธอไม่กลัวว่าฉันจะทำอะไรไม่ดีลงไปในงาน แล้วบังเอิญทําให้เธอซวยไปด้วย"หลังจากที่เธอพูดจบ สีหน้าของหลินซีก็เปลี่ยนไปไม่น้อยในที่สุดหลินซีก็ดึงดันพูดว่า "จ้าวซีซี เธอไม่กล้าทําแบบนี้หรอก! อย่าคิดว่าจะใช้วิธีตื้นๆ ที่เคยจัดการกับฮั่วซานซาน เธอคิดว่าฉันโง่เหมือนฮั่วซานซานเหรอ?"จ้าวซีซีแสยะยิ้ม "เธอจะลองดูก็ได้นะ ยังไงเธอก็ไม่อยากให้ฉันใช้ชีวิตสงบสุขอยู่แล้ว แม้แต่กับทุกคนก็อย่าหวังว่าจะสงบสุข!"หลินซีกัดฟันแน่น "เธอทําแบบนี้ สตูดิโอนี้เธอก็ต้องรับผิดชอบด้วย! และก่อนที่เธอจะมาวันนี้เธอไม่รู้เลยว่าฉันเป็นลูกค้า เธอคงไม่กล้าทำอะไรลงไปนะ"แม้ว่าจะไม่ค่อยลงรอยกับจ้าวซีซี แต่จ
หลังจากได้ยินเสียงของยัยตัวแสบ จ้าวซีซีก็หันหน้ากลับมามองแล้วเห็นหลินซีจริง ๆฮ่าๆ สงสัยจะมาหาเรื่องกันใช่ไหม?แต่ทว่าทำไมเธอถึงมาอยู่ที่นี่ได้ เจ้าซีซีก้าวขาใหญ่และวิ่งไปหาพี่ชายสาม โชคดีที่พี่สามอยู่ที่นี่หลินเป่ยก็เห็นหลินซีที่กำลังเดินออกมาจากทางนั้น หัวใจของเขาเต้นเร็วขึ้นไม่น้อย เขาก็ไม่คิดว่าจะเจอเธอในเวลานี้เขาต้องปกป้องซีซี!ตอนนี้ยังไม่ถึงเวลาที่จะเปิดเผย!ในพริบตา จ้าวซีซีก็วิ่งมานั่งเบาะข้างคนขับ "พี่สาม รีบไป!""โอเค"หลินเป่ยไม่ได้ถามมาก แตะคันเร่งและออกจากที่นี่ไปหลินซีมองรถที่แล่นจากไปอย่างไม่น่าเชื่อ เธอไม่ทันสังเกตว่าผู้ชายที่ขับรถเมื่อกี้คือพี่หลินเป่ยไหม หรือว่าตัวเองมองผิดไป?หลินซีตกใจและนึกถึงฉากเมื่อสักครู่นี้ ยิ่งคิดยิ่งรู้สึกว่าไม่ใช่ เธอมั่นใจว่าคือพี่หลินเป่ยแน่ เธอไม่ได้มองผิดไป!พี่ชายสามไปอยู่กับจ้าวซีซีได้อย่างไร?เมื่อกี้จ้าวซีซีนั่งรถของพี่สามไปอย่างสนิทสนมคุ้นเคย เห็นได้ชัดว่าทั้งสองคนก็รู้จักกันและไม่ใช่ครั้งแรกที่พบกันทันใดนั้นหลินซีก็เกิดความตื่นตระหนกอย่างมากในใจเจ้าซีซีสนิทสนมกับพี่สามของตัวเองขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่?เจ้าซี
จ้าวซีซีพยักหน้า จากนั้นทั้งสองก็หยุดหัวข้อสนทนาเมื่อสักครู่นี้พร้อมกันเธอมองออกนอกหน้าต่าง นึกถึงสถานที่จัดงานแต่งงานที่ออกแบบมากับมือ จู่ ๆ ก็รู้สึกถึงความประชดประชันพรุ่งนี้เป็นวันที่หลินซีหมั้นกับฮั่วหานฮุยเธอเหลือบตาลงมา เผยให้ถึงเห็นการเยาะเย้ยตัวเองแม้จะรู้มานานแล้วว่าจะต้องมีวันนี้ แต่เมื่อรอให้เวลานี้มีถึงกับตัวจริง ๆ ภายในใจของเธอกลับรู้สึกว่างเปล่าขึ้นมาทันทีเมื่อรถขับมาถึงโรงพยาบาล หลินเป่ยจอดรถและพูดว่า "ซีซี คุณรอผมอยู่ที่นี่สักพัก ผมจัดการธุระนี้เสร็จแล้วจะออกไปกับคุณ""ไม่เป็นไรพี่สาม ยังไงฉันก็ต้องกลับไปที่สตูดิโอ มื้อค่ำนี้พวกเรากลับบ้านเร็วไปกินข้าวกันเถอะ"หลินเป่ยมองเธอ "อย่าทํางานหนักเกินไปล่ะ"หลังจากที่จ้าวซีซีส่งพี่สามเดินเข้าไปในโรงพยาบาล จากนั้นเธอก็เรียกแท็กซี่ไปโรงพยาบาลเอกชนไม่รู้ว่าทําไม จู่ ๆ เธอก็อยากไปเยี่ยมคุณย่าฮั่วฮั่วหานฮุยหมั้นกับหลินซีสัปดาห์นี้ สัปดาห์หน้าก็เป็นวันผ่าตัดของคุณย่าฮั่วมีหลินซีเป็นพี่ชายที่เก่งของอยู่ ๆ คุณย่าฮั่วน่าจะปลอดภัย นี่เป็นสิ่งเดียวที่เธอรู้สึกโชคดีในตอนนี้จ้าวซีซีซื้อดอกไม้ช่อหนึ่งไปเยี่ยมคุณย่าฮั่ว
จ้าวซีซีรู้สึกว่าฝ่ามือของผู้ชายแห้งและทรงพลังมาก สีหน้าท่าทางของเธอค่อนข้างไม่เป็นธรรมชาติเธออยากดึงมือตัวเองกลับมามาก แต่คุณย่ากลับจับมือทั้งสองแน่นและวางไว้ด้วยกัน เหมือนกับว่ากําลังกล่าวคำขอร้องสุดท้าย "ถ้าการผ่าตัดของฉันครั้งนี้มีความผิดพลาดอะไรขึ้นมา พวกคุณสองคนต้องรักกันไว้นะ ตอนนี้ก็มีลูกแล้ว จะทำตัวเหมือนเมื่อก่อนไม่ได้แล้ว"จ้าวซีซีได้ยินคําพูดของคุณย่าฮั่ว ภายในใจสะอึกสะอื้นอยู่พักหนึ่ง "คุณย่า มันจะไม่มีอะไรเกิดขึ้นทั้งนั้น คุณต้องมาดูลูกของพวกเรา"คุณย่าฮั่วหัวเราะด้วยความปลื้มปีติ "ใช่แล้ว ฉันจะต้องดูวันที่เขาคลอดออกมาด้วยตาของฉันเอง"ลำคอของจ้าวซีซีขยับเล็กน้อย แม้ว่าทุกคนจะคิดว่าเธอไม่ได้ตั้งครรภ์จริงเพื่อหลอกให้คุณย่าทําการผ่าตัด แต่มีเพียงเธอเท่านั้นที่รู้ว่าเรื่องการตั้งครรภ์นี้เป็นความจริงผู้ชายที่อยู่ข้าง ๆ เธอกระซิบว่า "คุณย่า ผมจะดูแลเธอและลูกของพวกเราให้ดี ท่านไม่ต้องกังวล"เมื่อได้ยินประโยคนี้ จ้าวซีซีก็เผยแสดงสายตาเยอะเย้ยออกมาเล็กน้อยแต่ว่าเขาต้องหมั้นกับหลินซีพรุ่งนี้แล้วเมื่อได้ยินประโยคนี้ จ้าวซีซีก็รู้สึกว่าพวกผู้ชายนี่โกหกเก่งชะมัดคุณย่าฮั่
คนๆ นี้ช่างแตกต่างจากคนอื่นจริง ๆฮั่วหานฮุยโกรธจนดึงเนกไทออก "ที่จริงแล้ว การที่ผมหมั้นกับหลินซีคือ...""พอได้แล้วคุณฮั่ว คุณไม่จําเป็นต้องอธิบายให้ฉันฟัง เพราะคนฐานะอย่างฉันไม่มีสิทธิ์ถาม ยิ่งไปกว่านั้นไม่มีสิทธิ์ฟังด้วยซ้ำ! "หลังจากที่จ้าวซีซีทิ้งท้ายประโยคนี้ไว้ ก็กลับหลังหันเดินจากไปเธอมองขึ้นไปบนเพดานเพื่อยับยั้งตัวเองไม่ให้น้ำตาไหลออกมาฮั่วหานฮุยมองเงาของเธอที่เดินจากไป ยกมือขึ้นทุบกําแพงอย่างรุนแรง ความเจ็บปวดแผดเผาไปทั่วร่างกายผู้ช่วยหลี่เห็นเลือดซึมออกมา รีบเรียกพยาบาลมาพันแผลทันที แต่หลังจากเห็นสีหน้าของเจ้านายที่ไม่ค่อยดี เขาก็ไม่กล้าพูดอะไรสักคําเพราะผู้ชายที่ใจเย็นและเป็นนักวางแผนมาตลอด ตอนนี้กลับเผยแสดงท่าทีที่ไร้หนทางผู้ช่วยหลี่ถอนหายใจเล็กน้อย ตั้งแต่หลังจากที่นายท่านและนายหญิงฟ้องหย่ากัน นับวันยิ่งห่างเหินและมีอารมณ์ต่อกันมากขึ้นเรื่อย ๆวินาทีต่อมา โทรศัพท์ของฮั่วหานฮุยก็ดังขึ้นเขากดรับด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ "ฮัลโหล?""ลูกชาย พรุ่งนี้เป็นวันที่ดีของลูก คืนนี้ลูกกลับมากินข้าวที่บ้านเถอะ หลินซีก็อยู่ด้วย... "ฮั่วหานฮุยฟังไม่จบก็วางสาย มองออกไปข้างนอกเห
ทันทีที่เห็นคําเหล่านี้ หลินซีรู้สึกเลือดที่ไหลเวียนในร่างกายได้เย็นลงไปจนทั่วการยกเลิกการเป็นบุตรบุญธรรม หมายความว่าอย่างไร?ทันใดนั้นหลินซีก็รู้สึกว่า เธอไม่เข้าใจความหมายของประโยคนี้ ทําไมต้องยกเลิกความสัมพันธ์ในการรับเลี้ยงบุตรบุญธรรม?คุณนายฮั่วพูดหยั่งเชิงว่า "หลินซี เกิดอะไรขึ้นกับคุณ? ทำไม่จู่ ๆ สีหน้าเปลี่ยนไปไม่ดีเลย!"หลินซีหยิบโทรศัพท์ลงไปใต้โต๊ะอาหาร และเธอฝืนใจบีบรอยยิ้มออกมา "ไม่มีอะไร แค่จู่ ๆ ก็รู้สึกปวดท้องนิดหน่อย เมื่อบ่ายน่าจะกินอะไรไม่ค่อยสะอาด""งั้นให้หมอประจำบ้านเราช่วยดูเถอะ ที่แท้กินอะไม่ระวังนี่เอง ฉันนึกว่าพี่ใหญ่ของคุณพูดอะไรถึงทําให้สีหน้าเธอเปลี่ยนไปขนาดนี้""ไม่มี พี่ใหญ่ของฉันบอกว่ายุ่งเกินไปที่จะมาทานอาหารเย็น ถามฉันว่ากินข้าวหรือยัง อีกทั้งยังบอกให้ฉันเข้านอนเร็ว ๆ เพื่อเตรียมงานหมั้นในวันพรุ่งนี้ด้วย"หลินซีอดทนต่อความโกรธและแต่งเรื่องโกหกที่สวยงามขึ้นมาเธอลุกขึ้นถือโทรศัพท์และพูดว่า "ป้าฮั่ว ฉันไปเข้าห้องน้ำก่อน ป้ากินก่อนเถอะ ไม่ต้องรอฉัน"หลินซีถือโทรศัพท์ตรงไปที่ห้องน้ำ เธอปิดประตู นั่งบนชักโครกคนเดียวและเปิดเอกสารในโทรศัพท์อีกครั้ง