LOGINShare
( 12 ) ไบโพล่า
Last Updated:
2025-03-26 21:58:22
Related chapters
นางบำเรอ SM20+ ( 13 ) ไม่ใช่ผีแต่เป็นผัว!
หลังจากที่คิงส์เดินออกจากห้องไปก็สร้างความงุนงงให้กับเดียร์ไม่น้อย เพราะผู้ชายคนนี้เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายเหมือนกับว่าเป็นคนที่อารมณ์ไม่คงที่ไม่แน่นอน อยากจะดีก็ดีแบบใจหาย พอบทจะร้ายก็ร้ายแบบไม่ไว้หน้าใคร“อะไรของเค้า แค่ฉันไม่กินโจ๊กแค่นี้ถึงกับต้องโมโหขนาดนี้เลยเหรอ” ร่างบางนั่งบ่นพึมพำ ในใจก็ยังรู้สึกหงุดหงิดอยู่ที่ถูกปลุกขึ้นมาขณะที่กำลังนอนเช้าวันต่อมา เดียร์กลับมานอนต่อโดยที่ไม่ได้กินอะไรเลย เธอผล็อยหลับไปอีกครั้งด้วยความเพลียจากพิษไข้ ตื่นขึ้นมาอีกทีตะวันก็สาดส่องเข้ามาจากทางหน้าระเบียงห้องของเธอ“อือ….” เธอพลิกตัวบิดขี้เกียจเบาๆ เพราะส่วนล่างยังไม่หายรู้สึกเจ็บ แต่พิษไข้ก็ทุเลาลงจากเมื่อวานแล้วครืด ครืด ครืด“อือ…ใครโทรมา” เดียร์พูดอึมอำก่อนจะคว้าโทรศัพท์มากดรับเลยโดยที่ไม่ได้ดูว่าปลายสายเป็นใคร “ฮัลโหลใครโทรมาแต่เช้าเนี่ย!”( ฉันเองพิงค์ )“อ่าว มีอะไรหรือเปล่าโทรมาแต่เช้าเลย” น้ำเสียงแผ่วเบาลงเมื่อรู้ว่าปลายสายคือเพื่อนสนิท( นี่มันไม่เช้าแล้วนะเดียร์ นี่แกเป็นอะไรของแกหรือเปล่าเนี่ย ทำไมถึงได้ตื่นสายตะวันโด่งขนาดนี้ )“อือ ฉันเป็นไข้ไม่สบายนิดหน่อยน่ะ ว่าแต่แกเถอะมีอะไร”( ฉั
Last Updated : 2025-03-26นางบำเรอ SM20+ ( 14 ) ทางเลือก
เดียร์ Talk “นายคิงส์!!” ฉันร้องอุทานเสียงดัง เมื่อเจ้าของเสียงที่ฉันกลัวแทบตายคือผู้ชายคนนี้ นี่ฉันอุตส่าห์ปิดล็อกทุกอย่างเรียบร้อยหมดแล้วนะเขายังเข้ามาได้อีก “นายเข้ามาในห้องของฉันได้ยังไง!?”“ก็ไม่เห็นจะยากตรงไหนเลย ปีนเข้ามาตรงระเบียงห้องของเธอแล้วก็ใช้ความสามารถพิเศษปลดล็อคประตูแค่นั้น ไม่เห็นจะยากอะไรเลย” เขาพูดออกมาอย่างไม่สะทกสะท้าน นี่ไม่รู้สึกอะไรเลยจริงๆ เหรอ เข้ามาในห้องคนอื่นอย่างกับเป็นห้องของตัวเองแบบนี้“ปล่อยฉันนะ!” ฉันรีบผลักเขาออกไป เมื่อนึกขึ้นได้ว่าตัวฉันมีแค่ผ้าขนหนูผืนเดียวห่อหุ้มร่างกายอยู่“จะอายทำไม? มากกว่านี้ฉันก็เห็นมาแล้ว” เขามองหน้าฉันแล้วกระตุกยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์“ไอ้ทุเรศ!” ฉันสบถด่าอย่างหยาบคาย ก่อนจะรีบเดินไปใส่เสื้อผ้าให้เรียบร้อย แล้วเดินกลับออกมาอีกครั้ง “เมื่อไหร่นายจะเลิกเข้าออกห้องของฉันอย่างนี้สักที นี่มันไม่ใช่ห้องของนายนะ หัดมีมารยาทซะบ้าง”“แล้วยังไง?” เขาทำหน้าลอยไปลอยมา เหมือนกับว่าคำพูดของฉันมันไม่ได้มีความหมายอะไรเลยแต่ก็เอาเถอะต่อให้ฉันพูดอะไรไปก็คงไม่มีความหมาย เหมือนกับสีซอให้ควายฟังนั่นแหละ“เอ้อ ฉันมีเรื่องอยากจะถามนายเรื่องนึง”“
Last Updated : 2025-03-26นางบำเรอ SM20+ ( 15 ) อยากรู้
กริ๊ง กริ๊งเสียงสวรรค์มาโปรดจนได้ คิงส์รีบผละตัวออกจากฉันไปเมื่อมีเสียงกริ่งดังขึ้นที่หน้าประตู“ใครมา?” เขาหันมาขมวดคิ้วถามฉัน“เอ่อ…น่าจะเป็นพนักงานน่ะ เดี๋ยวฉันมานะ” ฉันรีบเดินไปที่หน้าประตูทันที มาทันเวลาจริงๆ เลย นายคิงส์มันกำลังจะเสียบฉันอยู่อีกแล้วเชียว“มีคนฝากของมาให้คุณเดียร์ค่ะ” พนักงานยื่นถุงอาหารให้ฉัน“ขอบคุณมากๆ นะคะ”“ยินดีค่ะ”ฉันเดินถือถุงกลับเข้ามาในห้อง ก่อนจะวางลงบนโต๊ะ“มองหน้าฉันทำไม?” ฉันถามนายคิงส์เมื่อเห็นเขายืนมองหน้าฉันจนคิ้วขมวด“ใครซื้อมาให้?”“ซื้อเอง แล้วให้พนักงานเอาขึ้นมาให้” ฉันตอบ“แน่ใจนะ?”“ถามทำไม?” ฉันเลิกคิ้วถามอย่างงงๆ ก่อนจะเดินไปหยิบถ้วยมาจัดแจงจะกินก๋วยเตี๋ยวเพราะกำลังหิวคิงส์เดินมาหยุดยืนตรงหน้าฉันก่อนจะยื่นโทรศัพท์ที่เปิดอยู่หน้าแชทให้ฉันดู“นี่นายเอาโทรศัพท์ฉันไปทำไม?” ฉันรีบคว้าโทรศัพท์แต่นายคิงส์มันชักกลับไปก่อน “เอามานะ!”“กับของฉันไม่ยอมกิน แต่ไอ้เด็กนี่ซื้อให้เธอกลับกินได้”“เอ้า! แล้วมันยังไงล่ะ ก็แค่ของกิน” นายนี่เป็นไรมากป่าวเนี่ย แค่ฝากคนอื่นซื้อของมาให้แค่นั้นเอง จะมาโกรธเพราะฉันไม่ยอมกินของที่เขาซื้อมาแค่นั้นเหรอ บ้าบอจริง“
Last Updated : 2025-03-26นางบำเรอ SM20+ ( 16 ) สถานะที่ไม่ชัดเจน
คอนโดเดียร์ Talk หลังเลิกงานฉันก็ซื้อของกลับมากินที่คอนโดตามปกติ ฉันไม่ค่อยไปนั่งกินอยู่ที่ร้านเท่าไหร่ส่วนใหญ่จะซื้อกลับมาที่ห้องเพราะมันสะดวกสบายมากกว่าติ๊ด~ฉันใช้คีย์การ์ดแตะที่หน้าประตูตามปกติ แล้วก็เดินเข้าไปพรึบ!“อ๊ะ! อะไรเนี่ย!? นายคิงส์!” ฉันตกใจเพราะเขาผลักตัวฉันเข้ามาแล้วแทรกตัวมาจนของในมือฉันหล่นลงพื้นหมด “นายเข้ามาทำไม!?”“ล็อคห้องทำไม?”“เอ้า ฉันไปทำงานไม่มีใครอยู่ห้องฉันก็ต้องล็อคตามปกติมั้ย ถ้ามีคนเข้ามาขโมยของของฉันขึ้นมาจะทำยังไง นายจะรับผิดชอบเหรอ?” ถามแปลกๆ นะผู้ชายคนนี้“เออช่างแม่ง เอาคีย์การ์ดมาให้ฉันอันนึง”“ทำไมฉันต้องให้ด้วย” ฉันก้มลงเก็บของที่ตกอยู่ที่พื้น แล้วถือเอาไปวางไว้บนโต๊ะด้านใน ฉันมีคีย์การ์ดสำรองอยู่นั่นแหละแต่ทำไมฉันต้องให้เขาด้วยล่ะ“ถ้าเธอไม่ให้ ฉันก็จะพังประตูของเธอเข้ามาทุกครั้ง”“ไอ้บ้า! ฟังฉันดีๆ นะ ฉันยอมรับข้อเสนอของนายแต่มันไม่ได้แปลว่านายจะมีสิทธิ์ทุกอย่างในตัวฉัน ที่นี่มันพื้นที่ส่วนตัวของฉันเพราะฉะนั้นกรุณาให้ความเป็นส่วนตัวกับฉันด้วย”“แล้วยังไง ก็แค่ขอคีย์การ์ดมันแปลว่าไม่ได้ให้ความส่วนตัวตรงไหน”“ถ้าฉันให้ไป นายก็จะมาตามวุ่นวาย
Last Updated : 2025-03-26นางบำเรอ SM20+ ( 17 ) โมโห
หลายวันต่อมาติ๊ด~ฉันแตะคีย์การ์ดเข้าห้องมาตามปกติเหมือนทุกวัน บางทีใช้ชีวิตอยู่แบบนี้มันก็น่าเบื่อเหมือนกันนะ ฉันว่าจะออกไปดื่มสักหน่อยคลายเครียดหลังจากที่โหมงานหนักมาทั้งอาทิตย์แล้ว ตั้งแต่ที่ฉันหายป่วยฉันก็เดินหน้าทำงานอย่างเดียวไม่ได้สนใจอะไรเลย นายคิงส์ก็มาหาฉันบ้างไม่มาบ้างไม่รู้ว่าป่านนี้ไปอยู่ไหนแล้ว แต่ก็ดีฉันจะได้สบายใจได้สักวันเขาคงจะเอาคำพูดของฉันกลับไปคิดอยู่ละมั้ง ฉันไม่ได้จะพูดให้เขารู้สึกไม่ดี แต่ฉันแค่อยากจะบอกว่าสิ่งที่เขาทำมันไม่ได้ดีเลย หนำซ้ำจะทำให้ฉันรู้สึกไม่ดีมากขึ้นไปอีก ถ้าเขาจะต้องมาฆ่าคนตายเพราะว่าฉันเป็นต้นเหตุที่ทำให้เขาทำเรื่องแบบนี้ฉันคงรู้สึกผิดไปตลอดชีวิตเวลาต่อมาฉันกลับมาอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าใส่ชุดเดรสสีดำสั้นแต่งหน้าแต่งตานิดหน่อยให้มันดูไม่จืดเท่าไหร่จากนั้นก็ขับรถไปที่คลับทันทีคลับคราม“สวัสดีครับคุณเดียร์ เจอกันอีกแล้วนะครับ” การ์ดที่หน้าคลับเอ่ยทักทายฉัน ตามประสาคนรู้จักกัน“สวัสดีค่ะ มาอย่างนี้เป็นประจำอยู่แล้วนะ ยังไม่ชินอีกเหรอ”“ครับ เชิญด้านในเลยครับ”“ขอบคุณค่ะ”ฉันไม่ได้รับสิทธิพิเศษอะไรหรอกนะ แต่ฉันมาบ่อยจนคนในคลับจำหน้าฉันได้หมดแล้
Last Updated : 2025-03-26นางบำเรอ SM20+ ( 18 ) เธอเป็นของฉัน SM20+
แก่นกายใหญ่ถูกกระแทกเข้าร่องแคบจากด้านด้านหลังโดยไร้น้ำหล่อลื่นใดๆ ความฝืดเคืองทำให้หญิงสาวถึงกับต้องเม้มปากแน่นด้วยความเจ็บปวด“อ๊ะ ฉะ ฉันเจ็บนะ อื้มม”“เจ็บสิดี จะได้จำว่าเธอเป็นของของฉัน!” ร่างใหญ่พูดเสียงเหี้ยม ก่อนจะก้มลงมองส่วนล่างแล้วโยกขยับเอวเข้าออกอย่างเนิบนาบ ถึงแม้ภายในห้องจะมืดสนิทแต่มันก็ไม่ใช่อุปสรรคเลยสำหรับเขาปึก ปึก ปึก“อ่าส์ เสียวอื้มม แน่นดีชิบ” ร่างสูงใหญ่เปล่งเสียงครางกระเส่า พร้อมกับถาโถมเอวสอบเข้าร่องแคบอย่างเน้นๆ โดยไม่ได้สนใจเลยว่าเธอจะรู้สึกยังไงในตอนนี้“อ๊ะ บะ เบาหน่อยสิ ฉันเจ็บ” ถึงมันจะผ่านมาหลายวัน แต่นี่ก็เป็นเซ็กซ์ที่รุนแรงไม่ต่างจากคราวนั้นเลยและมันก็ทำให้เธอรู้สึกเจ็บปวดไม่น้อยกับการกระทำของเขา“อืมมไม่!” ชายหนุ่มสวนกลับน้ำเสียงเข้มขรึม ก่อนจะเลื่อนมือไปรวบผมของเธอเป็นหางม้าแล้วดึงให้เธอเชิดหน้าขึ้นมองเพดาน พร้อมกับกระแทกแก่นกายใหญ่เข้าอย่างรัวๆตรับ ตรับ ตรับปึก ปึก ปึก“ร้องครางออกมาสิ”“อื้มม ฉันจุก มะ ไม่ไหวอ๊าา”“ต้องไหวสิ เพราะต่อจากนี้เธอยังต้องรับแรงกระแทกจากฉันอีกมาก” เขาพูด พลางกระแทกท่อนเอ็นใหญ่เข้าร่องแคบอย่างเน้นๆ รัวๆ “และก็จำไว้ ว่
Last Updated : 2025-03-26นางบำเรอ SM20+ ( 19 ) ตีมึน
เช้าวันต่อมาร่างเล็กขยับตัวไปมาเมื่อแสงแดดในยามเช้าสาดส่องมาโดนที่ใบหน้าของเธอ ก่อนจะหันมองรอบๆ ตัว ก็เห็นว่าชายหนุ่มยังคงนอนอยู่บนเตียงข้างเธอ เมื่อคืนก็ไม่รู้ว่ากว่าจะเสร็จภารกิจรักปาไปกี่โมงกี่ยามแล้ว รู้แต่ว่าร่างกายของเธออ่อนแอและอ่อนเพลียมาก“อื้มม นายคิงส์”“อือ…” เขาเอ่ยตอบเสียงพึมพำ เหมือนว่าตื่นแล้วแต่ยังไม่ลืมตา“นายยังไม่กลับบ้านอีกเหรอ”“ไม่!” เขาตอบเสียงเข้มและชัดเจนมาก“อื้ออ นี่ฉันหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย”“ตีสาม…” เขาตอบ“โห….นี่นายไปอดอยากปากแห้งมาจากไหนกัน” ถ้านับจากเวลาโดยรวมหลังจากที่เธอกลับมาจากคลับแล้ว ก็ประมาณ 3 ชั่วโมงนิดๆ เพราะกว่าเธอจะกลับมาก็ปาเข้าไปเที่ยงคืนแล้ว“…” ไร้เสียงตอบรับใดใดจากคนข้างๆ เขายังคงนอนหลับตานิ่งอยู่แบบนั้น“อื้อปล่อย! ฉันจะไปอาบน้ำ” เดียร์พยายามดันแขนแกร่งให้ออกไปจากตัวของเธอแต่ทว่า…กลับถูกชายหนุ่มคว้าเข้าไปกอดแน่นขึ้นกว่าเดิม“วันนี้ไม่มีงานไม่ใช่เหรอจะรีบไปไหน นอนอยู่นี่แหละไม่ต้องอาบ” เสียงเข้มพูดอยู่ข้างหูของเธอ ลมหายใจอุ่นๆ ที่พ่นออกมาใส่ใบหูของเธอทำเอาเธอรู้สึกขนลุกไม่น้อยเลย“ใครจะไปสกปรกเหมือนนายล่ะ ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ ฉัน
Last Updated : 2025-03-26นางบำเรอ SM20+ ( 20 ) ดื้อด้าน
เดียร์ Talkฉันรีบวิ่งกลับเข้าไปในห้องนอนเพราะนายคิงส์ยังอยู่ในห้อง ฉันจะให้พิงค์รู้ไม่ได้เด็ดขาดไม่งั้นเป็นเรื่องใหญ่แน่“นี่นาย รีบออกไปก่อนพิงค์กำลังมาที่นี่”“แล้วไง?” เขานั่งมองดูทีวีนิ่งๆ ขณะที่ฉันกำลังร้อนรนจนนั่งไม่ติด“นายต้องออกไปก่อน พิงค์จะมาเห็นนายที่นี่ไม่ได้นะ” ฉันพูดอย่างร้อนใจ และฉันก็คิดว่าพิงค์ใกล้จะถึงแล้วด้วย มันชอบโทรมาบอกตอนกำลังจะถึงห้องฉัน“ไม่ออก” ดื้อด้านจริงวะไอ้บ้านี่“นี่นาย ทำไมพูดยากงี้นะ ตอนเด็กดื้อด้านมากเลยรึไงเนี่ย” ฉันเริ่มจะหงุดหงิดกับความดื้อด้านของผู้ชายคนนี้แล้วล่ะ ไม่เคยเจอใครพูดยากอย่างนี้มาก่อนเลย สองแสบลูกของพิงค์ก็ยังไม่ได้พูดยากขนาดนี้“มาก็มาไปสิ ฉันก็อยู่ที่นี่แหละ ไม่ออกไปหรอก”“ไม่ได้นะ พิงค์พาสองแสบมาด้วย พวกแกต้องเข้ามาวิ่งเล่นในนี้แน่” ทุกครั้งที่สองแสบได้มาคือต้องมาวิ่งเล่นในห้องของฉัน หรือไม่ก็มาเปิดแอร์นอนเล่นในนี้ และถ้าเขาไม่ออกไปสองแสบต้องมาเห็นแน่ๆ“แล้วจะให้ไปไหนล่ะ?”“กลับด่วนๆ เลย”“….” คิงส์หันหน้ามามองฉันนิ่งๆ ซึ่งฉันทำได้วิธีเดียวคือทำหน้าตาอ้อนวอนให้เขายอมออกไปแต่โดยดี “เออๆ ก็ได้”เขายอมลุกออกจากที่นอนของฉันแล้วหยิบก
Last Updated : 2025-03-26
Latest chapter
นางบำเรอ SM20+ ตอนพิเศษ ( คุณพ่อมาเฟีย )
3 ปีต่อมา“คุณลุงขา…” เสียงเด็กน้อยดังมาแต่ไกลทันทีที่ลงมาจากรถ ก่อนที่ร่างอ้วนกลมจะวิ่งเข้าใส่ลุงครามจนเกือบหงายหลังไป “คิดถึงคุณลุงจังเลยค่ะ”“เหรอครับ ลุงก็คิดถึงเด็กอ้วนของลุงเหมือนกันครับ” มือหนาบีบแก้มยุ้ยเบาๆ อย่างมันเขี้ยว“น้องดารินครับ เข้าบ้านไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนนะครับ เล่นมาทั้งวันมีแต่เหงื่อทั้งนั้นเลย” คิงส์พูดขึ้นจากทางด้านหลังลูกสาว“ค่ะคุณพ่อ”แกตอบรับคำพูดของผู้เป็นพ่อแต่โดยดี ก่อนจะวิ่งดุ๊กดิ๊กเข้าไปด้านใน“แล้วมึงล่ะ มีอะไรหรือเปล่าถึงได้แวะมา” ถึงแม้จะเป็นครอบครัวที่สนิทและรู้จักมักคุ้นกันเป็นอย่างดี แต่ก็ไม่ได้ไปมาหาสู่กันบ่อยนัก เพราะทุกคนต่างมีหน้าที่เป็นของตัวเอง จะมาเจอกันสักครั้งก็ต่อเมื่อมีงานหรือปาร์ตี้เล็กๆ ระหว่างครอบครัว“กูเพิ่งกลับมาจากออสเตรเลียน่ะ ก็เลยซื้อของมาฝากหลานสาวกับหลานชาย ไม่ได้แวะเอามาให้สักทีวันนี้ผ่านมาพอดีก็เลยแวะเอามาให้” ครามบอก“อ๋อ ขอบใจมากนะ”“อือ..กูกลับละ”“อืม…ขับรถกลับดีๆ นะมึง อย่าไปไถลเล่นกับฟุตบาทล่ะ”“เออ!”เป็นคำพูดที่ห่วงใยแต่ก็ยังไม่วายสอดแทรกเรื่องกวนบาทาใส่กัน ไม่รู้เลยว่าใครจอมยั่วใครจอมโมโหกันแน่ เพราะทั้งสอง
นางบำเรอ SM20+ ตอนพิเศษ ( คุณพ่อมาเฟีย )
บ้านพักริมทะเล“อ่า…สดชื่นจัง…” คิงส์กางแขนออกกว้างแอ่นอกรับลมบริสุทธิ์จากผืนทะเล แต่จู่ๆ ก็มีมือปริศนามาผลักเขาออกไป“ยืนกีดขวางฉิบหายมึงเนี่ย!” ครามพูดด้วยน้ำเสียงที่ดูหงุดหงิด แต่ดูเหมือนจะแกล้งคนข้างๆ มากกว่า“ก็ทางเดินมีตั้งมากมายมึงไม่เดิน มาเดินเอาตรงที่กูยืนอยู่เนี่ยนะ!?” คิงส์หันไปต่อว่า ตรงที่เขายืนเป็นหน้าบ้านก็จริงแต่บ้านก็กว้างพอที่จะไปเดินทางอื่นได้“นี่มันบ้านกู กูจะเดินไปตรงไหนก็ได้ไม่ผิด” ครามทำหน้าเฉยชาใส่คิงส์ ราวกับว่าไม่รู้สึกอะไรกับการกระทำของตัวเองเลย“มันไม่ผิดหรอก มันอยู่ที่มารยาทต่างหากไอ้เวร! กูรู้ว่าบ้านหลังนี้เป็นของมึง แต่กูมายืนอยู่ตรงนี้ก่อนมึง” คิงส์หันไปเท้าเอวด่าอยู่ด้วยกันสองคนไม่ได้เลยจริงๆ สองคนนี้ มีอันเป็นต้องหาเรื่องทะเลาะกันอยู่ตลอด ส่วนมากก็จะเป็นเรื่องบ้าๆ บอๆ ที่ด่ากัน“แล้วไง? กูไม่ได้สนใจเรื่องนี้สักหน่อย”“มึงนี่มันกวนตีนไม่เปลี่ยนเลยนะ ถ้าเป็นเมื่อก่อนกูกับมึงก็คงจะวางมวยกันไปแล้ว”“มาดิ ตอนนี้ยังวางได้นะ”“เดี๋ยวกูจะฟ้องเมียมึง” คิงส์พูดขู่“ฟ้องเรื่องอะไร๊ กูไม่ได้มีเรื่องปิดบังอย่างเช่นเรื่องแต่งรถเหมือนมึงสักหน่อย”“ให้กูพูดจริงๆ เ
นางบำเรอ SM20+ ตอนพิเศษ ( คุณพ่อมาเฟีย )
“กูขออุ้มหลานหน่อย” ครามยื้อแขนที่รอรับเด็กสาวตัวน้อย แต่กลับถูกคิงส์พาเดินหนีออกไป “ไอ้คิงส์! กูบอกขออุ้มหลานหน่อย”“กูไม่ให้อุ้ม” คิงส์หันมาตอบกลับเสียงแข็งกร้าว“แต่นี่หลานกู”“หลานมึง แต่ลูกกู”ทั้งสองยืนเถียงกันอย่างเอาเป็นเอาตาย เพราะไม่มีใครยอมใครเลย อีกคนก็อยากอุ้มหลาน อีกคนก็หวงลูกราวกับจงอางหวงไข่ ไม่ยอมให้ใครได้แตะต้องลูกสาวเลยโดยเฉพาะคราม“เฮ้ย! มึงจะหวงทำไมวะ กูแค่ขออุ้มหลานหน่อยแค่นี้เอง ไม่ได้พาไปไหนสักหน่อย” ครามพูดแย้งออกไป“กูไม่ให้อุ้ม เดี๋ยวมึงเอาลูกกูไป” คิงส์หวงลูกสาวมาก เพราะแกทั้งน่ารักขี้อ้อน ตัวอ้วนกลมแถมแก้มซาลาเปาหน้าหยิกเล่น ใครเห็นก็ต้องเป็นหลง โดยเฉพาะครามที่ชอบเด็กผู้หญิงตัวอ้วนๆ กลมๆ มาก“กูขออุ้มนิดเดียว มึงก็ยืนโด่อยู่ตรงนี้ กูจะเอาลูกมึงไปไหนได้”“มึงอยากได้ลูกผู้หญิงอีก ทำไมมึงถึงไม่ทำเอาเองล่ะ เหอะ! หรือว่าหมดน้ำยาแล้ว?” คิงส์หัวเราะเย้ยหยันคนตรงหน้า“น้ำยากูยังไม่หมดหรอก แต่เมียกูไม่ยอมมีลูกให้อีกนี่หว่า บอกว่ามีแค่สองคนก็พอแล้ว” ครามถอนหายใจเฮือกใหญ่“มึงมันไม่มีน้ำยาเองนี่หว่า”“แล้วมึงล่ะ ทำไมไม่มีอีก”“กูทำหมันแล้วจะมีได้ไงวะ คนอย่างกูอะมันน้
นางบำเรอ SM20+ ( 90 ) The end
6 เดือนต่อมาบ้านแสนอบอุ่น“แอ้ แอ้” เสียงของน้องดารินดังอ้าวออกมาถึงข้างนอก ฉันชะโงกหน้าเข้าไปมองก็เห็นว่าแกกำลังนั่งเล่นอยู่กับพี่ชายอยู่ ส่วนคิงส์ก็คอยนั่งดูแลอยู่ข้างๆ ตอนนี้พากันหลงเด็กน้อยคนนี้ทั้งพี่ชายทั้งพ่อเลย“ดูท่าคุณหนูไทเกอร์กับคุณคิงส์จะพากันหลงคุณหนูดารินจนโงหัวไม่ขึ้นแล้วนะคะเนี่ย” ป้าอิ่มพูดขึ้น“ใช่ค่ะป้าอิ่ม” สิ่งที่ฉันกลัวที่สุดคือกลัวว่าพี่น้องจะไม่รักกัน กลัวว่าจะมีคนมาพูดทำพี่น้องทะเลาะกัน แต่ตอนนี้ฉันไม่ต้องกลัวอะไรอีกแล้วน้องไทเกอร์มีวุฒิภาวะของความเป็นพี่มาก คอยดูแลน้องอยู่ตลอด ทุกวันหลังเลิกเรียนก็จะมาเล่นอยู่กับน้อง อายุห่างกันมากไม่ใช่ปัญหาเลย ดีซะอีกที่จะมีพี่ชายคนโตคอยดูแลน้องสาวคนเล็กคนนี้น้องไทเกอร์แกเข้าใจดีว่าทำไมฉันถึงต้องดูแลเอาใจใส่น้องมากเป็นพิเศษ แต่ฉันก็ไม่เคยละเลยแกเลยสักครั้ง ฉันทำให้แกได้เห็นว่าต่อให้จะมีน้องอีกซักกี่คนความรักที่ฉันมีให้แกก็ยังเหมือนเดิม“แล้วคุณเดียร์ ไม่คิดจะมีคุณหนูอีกซักคนเหรอคะ”“ไม่ล่ะค่ะป้า เดียร์ผ่าคลอดน่ะค่ะคุณหมอบอกว่าถ้าท้องอีกอาจจะเสี่ยงแท้งต้องยุติการตั้งครรภ์ค่ะ เดียร์แพ้ยามากค่ะ โดยเฉพาะยาชากับยาสลบ”“ตายจร
นางบำเรอ SM20+ ( 89 ) คลอดลูกสาว
โรงพยาบาล“ทำไมต้องวางยาสลบเธอด้วยล่ะครับหมอ ปกติแค่ผ่าคลอดให้แค่ยาชาก็ได้นี่นา” คนตัวสูงเอ่ยถามคุณหมอขณะที่กำลังวุ่นวายกันอยู่ภายในห้อง“คนไข้แจ้งมาล่วงหน้าแล้วนะครับว่าแพ้ยาชา และการวางยาสลบแบบนี้มันจะปลอดภัยดีกว่านะครับ ถ้าคนไข้มีอาการแทรกซ้อนขณะที่กำลังผ่าคลอด อาจจะทำให้เป็นอันตรายทั้งแม่และเด็กได้ครับ”“เธอกับลูกจะปลอดภัยใช่ไหมครับหมอ มีกับลูกของผมจะปลอดภัยใช่ไหมครับ” ชายหนุ่มเอ่ยถามเสียงสั่นคลอน กลัวว่าลูกและภรรยาจะเป็นอะไรไป ถึงจะรู้มาบ้างว่าเธอแพ้ยา แต่ก็ไม่คิดว่าเธอจะแพ้หนักขนาดนี้ และคำพูดของเดียร์พี่เคยพูดเอาไว้ก็ลอยเข้ามาในหัวของเขาทันที ( ตอนที่ฉันผ่าคลอดน้องไทเกอร์ ฉันแพ้ยาชาหนักมากจนหัวใจของฉันหยุดเต้นไปหลายครั้ง แต่ฉันก็กลับมาได้ในที่สุด )“ครับผม หมอรับรองครับว่าภรรยาและลูกของคุณจะต้องปลอดภัย”“…” ถึงคุณหมอจะยืนยันและรับรองแบบนั้น ก็ไม่ได้ทำให้เขาสบายใจอยู่ดีคิงส์ยืนรออยู่หน้าห้องผ่าตัดอย่างใจจดใจจ่อ รอคุณหมอออกมาบอกข่าวดีกับเขาเวลาต่อมาแกร่ก~ประตูสีขาวบานใหญ่ถูกเปิดออกตามด้วยร่างสูงที่ใส่ชุดกาวน์ปิดหน้าปิดตาเดินออกมาหยุดยืนอยู่ตรงหน้าของคิงส์“เมียกับลูกของผมเป็น
นางบำเรอ SM20+ ( 88 ) สองเรา
หลายวันต่อมา“อืม…”“เป็นยังไงบ้าง สบายดีไหมแบบนี้” คิงส์เอ่ยถามภรรยาด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน พลางไล่บีบนวดตามขาให้เธอบรรเทาอาการปวด“ดีขึ้นเยอะเลยล่ะ เฮ้อ..”“เมื่อไหร่จะคลอดครับลูกสาวพ่อหืม…พ่อตั้งหน้าตั้งตารอแล้วนะ รีบๆ ออกมานะครับ” ว่าแล้วก็พลางลูบที่ท้องใหญ่ไปมา“โอ๊ะ!?” เดียร์ร้องอุทานเพราะตกใจที่ลูกในท้องถีบอย่างแรงเมื่อคิงส์พูดจบ ราวกับว่ารับรู้ได้และอยากออกมาเต็มทนแล้ว เพียงแต่ยังไม่ครบกำหนดที่จะออกมาเท่านั้น“เป็นไร! จะคลอดเหรอ?” คิงส์เอ่ยถามด้วยความตกใจ เมื่อได้ยินเสียงร้องของภรรยา“เปล่า ลูกดิ้นอะ ดิ้นแรงเลย” เดียร์บอก“เหรอ ขอจับหน่อยนะ” คิงส์เลื่อนมือไปสัมผัสกับหน้าท้องของเธออีกครั้ง เพราะอยากจะรับรู้ถึงความเคลื่อนไหวภายในนั้น “ดิ้นจริงด้วย ดูสิถีบมือฉันใหญ่เลยอะ”เขาเอ่ยขึ้นด้วยความดีใจเมื่อสัมผัสได้ถึงสิ่งมีชีวิตในท้องใหญ่ของเธอ ดวงตาคมแดงก่ำราวกับคนกำลังจะร้องไห้ มือหนาก็ยังเลื่อนสัมผัสไปมาอยู่แบบนั้น“สงสัยแกจะได้ยินสิ่งที่คุณพูดนะ ดิ้นใหญ่เลย”“เหรอ…รีบๆ ออกมานะครับ พ่ออยากอุ้มอยากหอมแก้มหนูจะแย่แล้ว”ก๊อก ๆ ๆ ๆ“คุณพ่อคุณแม่ครับ นอนหรือยังครับ” เสียงเล็กๆ ด้านนอกตะโก
นางบำเรอ SM20+ ( 87 ) สุขสันต์วันเกิดคุณแม่เดียร์
หกเดือนต่อมาเดียร์ Talkตอนนี้ท้องของฉันมันใหญ่ขึ้นมากเลยแหละ ไม่ได้ลูกแฝดหรอกแต่ได้ลูกผู้หญิงสมใจอยากคุณพ่อเขาเลย พี่ชายก็อยากได้น้องผู้หญิงเหมือนกัน เห็นบอกว่าอยากเป็นพี่ชายคนโตอยากคอยดูแลน้องสาว แต่อายุห่างกันพอสมควรเลยล่ะ กว่าคนในท้องจะคลอดน้องไทเกอร์ก็ปาไปหกขวบแล้ว พี่ชายกับน้องสาวอายุห่างกันหกปีเลยทำไงได้ล่ะ ก็มันมีแต่เรื่องวุ่นวายนี่นา กว่าจะสงบลงได้ก็สาหัสเหมือนกันนะ“อื้ม…ปวดขาจัง” ฉันบ่นพึมพำพลางทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟา ก่อนจะเอนตัวในท่าที่สบายที่สุด ท้องของฉันมันใหญ่มากทำอะไรก็ลำบากไปหมด ใหญ่กว่าน้องไทเกอร์อีก แต่อาจจะเป็นเพราะน้องไทเกอร์เป็นท้องแรกก็เลยไม่ใหญ่เท่าไหร่“รับของว่างมั้ยคะคุณเดียร์ เดี๋ยวป้าให้เด็กจัดมาให้”“ขอบคุณค่ะป้า” ฉันไม่ได้แค่ท้องใหญ่อย่างเดียวนะ ยังหิวตลอดเวลาอีกด้วยกินเยอะมาก“สักครู่นะคะ”“ค่ะป้า”วันๆ ฉันทำได้แค่นั่งเล่นอยู่ภายในห้อง ออกไปเดินเล่นตามในสวนบ้างเป็นบางครั้ง คิงส์ไม่ยอมให้ฉันเดินออกไปไหนโดยที่ไม่มีเขาไปด้วย เพราะกลัวว่าฉันจะไปลื่นล้มเกิดอุบัติเหตุแล้วเป็นอันตรายแต่ความจริงฉันก็ไม่อยากเดินออกไปไหนหรอก เพราะมันลำบากไหนจะปวดขาอีก เดินก้าวไป
นางบำเรอ SM20+ ( 86 ) แพ้ท้องแทนเมีย
อ้วกก อ้วกก อ้วกกนี่คือเสียงของคิงส์ที่กำลังมีอาการแพ้ท้องแทนเมียอย่างหนัก ชนิดที่ว่าไม่เป็นอันกินอันนอนกันเลยทีเดียว เขาอยากมีลูกอีกคนมากตอนนี้ก็สมใจอยากผู้เป็นพ่อแล้ว แต่ก็ต้องแลกมาด้วยการแพ้ท้องแทนเมียอย่างหนักหน่วง กินอะไรก็แทบจะไม่ได้ แค่ได้กลิ่นอาหารก็อ้วกพุ่งแล้ว กินได้แค่ของเปรี้ยวๆ เท่านั้นที่จะบรรเทาจากอาการพวกนี้“เป็นยังไงบ้างเนี่ยคุณ” เดียร์เข้ามาถามผู้เป็นสามีที่กำลังนั่งหมดแรงอยู่ข้างโถส้วมด้วยความเป็นห่วง ถ้าเทียบกับอาการแพ้ท้องของเธอตอนที่ท้องลูกคนแรกยังถือว่าเบามากกับลูกคนนี้“อืม…ไหวฉันไหว..” คิงส์ทำมือเป็นรูปโอเคส่งให้ภรรยาดู เพราะตอนนี้แทบจะไม่มีเรี่ยวแรงโต้ตอบกลับแล้ว “ไอ้สังกะสีมัน…เอามะม่วงขึ้นมาให้หรือยัง”“ใกล้แล้วๆ ออกมานั่งข้างนอกก่อนสิ”“อืม…”“ค่อยๆ นะ” เดียร์เข้าไปพยุงร่างใหญ่ให้ออกมานั่งข้างนอกหลังจากที่รู้ว่าตัวเองนั้นกำลังท้องเธอก็แข็งแรงดีทุกอย่างไม่มีความผิดปกติอะไร มีเพียงคิงส์เท่านั้นที่แพ้ท้องเป็นแทนเธอทุกอย่าง“ไอ้สังกะสีมันไปเอามะม่วงถึงไหน ทำไมไปนานจังเลย” คิงส์เริ่มบ่นและก็เริ่มมีอาการหัวเสีย เพราะลูกน้องไม่ได้ดั่งใจ“ใจเย็นก่อนสิ เดี๋ยววาป
นางบำเรอ SM20+ ( 85 ) เมื่อไหร่จะมีลูก
หลายวันถัดมาคิงส์ Talkจะว่าผมเร่งมีลูกก็ได้นะครับ แต่ผมก็อายุปานนี้แล้วนี่นาความจริงน่าจะมีลูกอายุเป็นสิบขวบเหมือนกับไอ้ครามได้แล้ว นี่ลูกชายคนโตของผมอายุแค่ห้าขวบเองแต่อายุผมปาไปสามสิบกว่าแล้ว ทำไมผมไม่คิดได้ตั้งแต่แรกนะว่าการมีลูกมันดีขนาดไหน มาคิดได้ก็จนตัวเองจะแก่แล้ว ผมอยากมีลูกสาวอีกสักคนนึงหรือจะเป็นลูกชายก็ได้ หรือจะเป็นแฝดก็ดี ผมได้หมดอะครับตอนนี้ ขอแค่มีผมอยากอุ้มเด็กตัวเล็กๆ เพราะตอนน้องไทเกอร์ผมก็ไม่มีโอกาสได้เจอหรือได้เห็นเลยมารู้อีกทีก็โตแล้ว ผมอยากดูแลตอนที่เดียร์เธอกำลังท้อง ผมรู้ว่ามันทดแทนกันไม่ได้ แต่ผมก็อยากจะทำให้เธอได้รู้ว่าผมใส่ใจเธอมากแค่ไหน ผมพร้อมจะดูแลเธอมากแค่ไหน ผมจะไม่ทำให้เธอต้องรู้สึกว่าตัวเองโดดเดี่ยวอีกแล้ว ผมจะคอยอยู่ข้างๆ เธอ ไม่ทิ้งเธอไปไหนผมรู้ว่าการที่ผู้หญิงคนหนึ่งจะต้องอุ้มท้องจนกว่าจะคลอดและเลี้ยงลูกคนเดียวมันรู้สึกยังไง ผมยอมรับเลยว่าเธอเก่งมากที่ผ่านจุดนั้นมาได้เธอเก่งมากครับ ไม่แปลกเลยที่น้องไทเกอร์จะรักเธอมากขนาดนี้“คุณพ่อคร้าบ โดดมาเร็ว”“ครับผม” ผมตะโกนตอบลูกชายไป ตอนนี้ผมพาเดียร์กับลูกมาเที่ยวอยู่ที่ทะเล ก่อนที่โรงเรียนของแกจะเปิด
