“รดาเข้ามาหาผมหน่อย” เสียงจากโทรศัพท์ภายในที่ดังขึ้นบนโต๊ะทำงานของแพรรดาทำให้หญิงสาวรีบวางงานในมือลงแล้วรีบเดินเข้าไปยังห้องของรองประธานบริษัททันทีเพราะเธอคิดว่าคงมีเรื่องอะไรด่วน เนื่องจากเมื่อครู่หญิงสาวเพิ่งจะเอากาแฟไปให้แต่เขาก็ไม่เห็นจะใช้งานอะไร“มีอะไรด่วนเหรอคะท่านรอง”“เรื่องที่พักและตั๋วเครื่องบินพร้อมแล้วใช่ไหม”“พี่อรจัดการเรียบร้อยแล้วค่ะ ส่วนเรื่องข้อมูลทั้งหมดรดาส่งเข้าเมลให้ท่านรองแล้วนะคะ ท่านรองไม่อยู่หลายวันรดาคงต้องเหงาแน่เลย จริงๆ แล้วรดาก็อยากไปด้วยนะคะ รดาเรียนที่อเมริกาเลยไม่ค่อยได้ไปเที่ยวแถวยุโรป ครั้งหน้าท่านรองให้รดาไปด้วยได้ไหมคะ” แพรรดาเดินอ้อมมาทางด้านหลัง สองมือเล็กนวดไปบนหัวไหล่อย่างประจบทิวัตถ์เบี่ยงตัวเองออกจากพนักเก้าอี้เล็กน้อยเพื่อให้หญิงสาวนวดได้ถนัดขึ้น“แบบนี้ดีไหมคะ แรงไปหรือเปล่า”“ดีแล้ว”“ขยับมาอีกนิดสิคะแบบนี้นวดไม่ค่อยถนัดเลย”“แค่นี้ก็พอแล้ว คุณไปทำงานต่อเถอะ” ทิวัตถ์พยายามเว้นระยะห่างทั้งที่ตอนนี้ในใจนั้นอยากจะให้หญิงสาวทำมากว่าแค่นวดหัวไหล่“ถ้าอยากนวดก็เรียกใช้รดาได้ตลอดเลยนะคะ” แพรรดาก้มมากระซิบที่ข้างหูผู้เป็นเจ้านายก่อนจะเอื้อมมือ
งานวันเกิดของนักธุรกิจชื่อดังมีแขกมาร่วมงานกันมากกว่าที่แพรรดาจะนึกถึง มันเลยทำให้เลขานุการอย่างแพรรดาได้มีโอกาสรู้จักใครหลายๆ คนเพิ่มมากขึ้น เธอเดินตามทิวัตถ์ไปทั่วงานจนรู้สึกปวดขาไปหมดหลังจากทางเจ้าภาพเป่าเค้กวันเกิดแล้วหญิงสาวและเจ้านายเลยเดินมาหาเครื่องที่ซุ้มอาหาร“ขอบคุณค่ะ” หญิงสาวหยิบน้ำส้มจากพนักงานที่คอยบริการมาดื่มด้วยความกระหาย“งานวันเกิดครบรอบ 60 ปี แขกก็จะเยอะหน่อยผมลืมบอกคุณล่วงหน้า”“หมายถึงอะไรคะ”“ก็ถ้าบอกคุณก่อนคุณจะได้ไม่สวมรองเท้าสูงแบบนี้ไง”“ถ้าไม่สวมรองเท้าสูงๆ เวลาใส่ชุดแบบนี้มันก็ไม่สวยสิคะ”“ไม่เมื่อยเหรอ”“นิดหน่อยค่ะ”“คุณชอบออกงานแบบนี้ไหม”“รดาไม่เคยมางานที่คนเยอะแบบนี้ ตอนแรกก็คิดว่าจะน่าเบื่อ แต่จริงๆ แล้วมันไม่น่าเบื่อนะคะ มันทำให้รดาเจอคนมากขึ้นรู้จักคนมากขึ้น ตำแหน่งเลขาอย่างรดาการได้เจอคนมากแบบนี้มันก็ดีกับงานที่ทำด้วย”“สงสัยว่าผมคงต้องพาคุณออกงานบ่อยๆ”“ถ้าได้มากับท่านรองรดายินดีมาทุกงานค่ะ” แพรรดาส่งยิ้มตาเป็นประกาย ถ้าเขาพาเธอออกงานบ่อยโอกาสใกล้ชิดกันก็มากขึ้นและไม่ได้อยู่ในบริษัทเธอก็ไม่ต้องระแวงอะไร“รอตรงนี้ก่อนนะ เดี๋ยวผมกลับมา” ทิวัตน์เห
รถคันหรูจอดใต้ต้นไม้ใหญ่หน้าคอนโดมิเนียมของแพรรดา ตลอดระยะทางจากโรงแรมอันเป็นสถานที่จัดงานมาจนถึงที่นี่ทิวัตถ์ได้แต่นั่งเงียบจนแพรรดากลัวว่าเขาจะโกรธเรื่องที่เธอกับภีมวัชช์สนิทสนมกัน แต่ใจหนึ่งก็แอบคิดว่าที่เขาเอาแต่เงียบก็อาจจะเป็นเพราะกำลังหึงเธอก็เป็นได้“ขอบคุณนะคะที่มาส่ง”“คุณรู้สึกขอบคุณจริงเหรอรดา” เขาพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่ไม่ค่อยจะพอใจเท่าไหร่“ทำไมถามแบบนั้นล่ะคะ”“ผมคิดว่าคุณอยากให้เพื่อนผมมาส่งเสียอีก”“ท่านรองหมายถึงคุณภีมเหรอคะ”“ก็ใช่นะสิ ผมเห็นว่าเขากับคุณคุยกันถูกคอเหมือนสนิทกันมานาน”“เราคุยกันเรื่องที่รดากับน้องของเขามีชื่อคล้ายกันค่ะ”“แค่นั้นเหรอ”“คุณภีมบอกว่าท่านรองเคยจะหมั้นกับน้องสาวของเขา แต่ท่านรองก็ปฏิเสธจริงไหมคะ”“เรื่องนี้มีทั้งจริงและไม่จริง”“พอจะเล่าให้รดาฟังได้ไหมคะ”“มันเป็นเรื่องส่วนตัวของผม”“รดาขอโทษค่ะ รดาก็แค่อยากรู้ว่าเพราะอะไรท่านรองถึงเปลี่ยนใจ แต่ท่านรองไม่อยากเล่าก็ไม่เป็นไรค่ะ”“เพื่อนผมให้มาถามเหรอ”“เปล่านะคะราดก็แค่อยากรู้เอง”“เรื่องหมั้นมันเป็นเรื่องที่ผู้ใหญ่เขาคุยกันไว้ตั้งนานแล้ว ผมไม่เห็นด้วยตั้งแต่แรก ตอนนี้ยุคสมัยมันเปลี่ยนไป
แพรรดาตื่นนอนตั้งแต่เช้าและรีบออกจากคอนโดมิเนียมเร็วกว่าทุกวันเพราะกลัวว่าเช้านี้ท่านรองของเธอจะมารับแต่หญิงสาวคงคิดเข้าข้างตนเองมากไปหน่อยเพราะเธอมาถึงบริษัทเกือบสองชั่วโมงแล้วแต่เจ้านายก็ยังมาไม่ถึง หญิงสาวได้แต่นั่งมองไปทางลิฟต์ว่าเมื่อไหร่เข้าจะเข้ามาทำงานจนกระทั่งสิบโมงเช้าเจ้านายของเธอจึงเดินเข้ามาพร้อมกับหญิงสาวคนหนึ่ง เขาเดินเข้าห้องไปแล้วส่วนหญิงสาวคนนั้นไม่ได้ตามเข้าไปด้วย“สวัสดีจ้ะรดา”“สวัสดีค่ะคุณปราง” แพรรดาจำได้ว่าเธอคือลูกสาวของลูกค้าคนสำคัญที่เธอเคยเจอมาแล้วครั้งหนึ่งระหว่างที่ตามเจ้านายไปทำงาน“ปรางซื้อขนมมาฝากจ้ะ”“ขอบคุณค่ะคุณปราง” แพรรดายกมือไหว้แล้วรับขนมเค้กที่ใส่กล่องสวยงามมาถือไว้“ปรางฝากรดาจัดขนมถุงนี้ใส่จานให้หน่อยนะ” เธอส่งขนมให้กับแพรรดาอีกถุง“ได้ค่ะคุณปรางแล้วจะรับกาแฟด้วยไหมคะ”“ขอบใจจ้ะ ปรางขอกาแฟดำนะจ้ะ”“เดี๋ยวรดาเอาเข้าไปให้นะคะ”“ขอบใจจ้ะ”แพรรดารีบทำตามคำสั่งแม้จะขัดใจอยู่บ้างแต่เธอก็ต้องทำทุกอย่างไปตามหน้าที่บางที่เหตุการณ์เมื่อคืนในอาจจะทำให้ทิวัตถ์ไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่วันนี้เขาถึงได้ดูเย็นชา ขนาดที่ว่าเดินผ่านเธอไปโดยไม่มองหน้า ก็มันไม่ใช่ความ
รถของรองประธานหนุ่มยังจอดไม่สนิทแพรรดาก็แทบจะวิ่งเข้าไปหา เธอทำทุกอย่างไปตามความรู้สึกโดยลืมคิดเรื่องแก้แค้นไปจนหมดสิ้น รอยยิ้มที่มีให้กับทิวัตถ์ในตอนนี้เป็นรอยยิ้มที่ออกมาจากหัวใจของเธอจริงๆ“ท่านรองมารับรดาจริงๆ ด้วย” หญิงสาวพูดหลังจากที่เขาเอากระเป๋าเดินทางเก็บแล้วขึ้นมานั่งในตำแหน่งคนขับ“นี่ยังคิดว่าผมล้อเล่นอยู่หรือไง”“รดาก็แค่ไม่อยากจะเชื่อ แล้วท่านประธานไม่ว่าเหรอคะที่คุณไม่ไปด้วย”“ไม่หรอกครับ ผมบอกท่านไว้ล่วงหน้าแล้วว่าจะไม่ไป”“แต่ท่านรองไม่เห็นบอกรดาเลยว่าจะไม่ไป” ใบหน้าสวยเต็มไปด้วยความสังสัย“คุณไม่ได้ถามผมนี่ คุณเอาแต่คิดเองว่าผมจะไป”แพรรดาย่นหน้าใส่เขาก่อนจะยิ้มเมื่อเห็นว่าท่านรองประธานหนุ่มที่ปกติเคยสวมแต่สูทนั้นเปลี่ยนมาสวมกางเกงยีนกับเสื้อยืดคอกลมดูแปลกตา“มันตลกมาเลยเหรอรดา ผมเห็นคุณเอาแต่จ้องผมตั้งแต่ออกจากคอนโดแล้วนะ”“เปล่าค่ะ รดาแค่ไม่ชินแต่ท่านริงแต่งตัวแบบนี้ก็หล่อไปอีกแบบนะคะดูเป็นวัยรุ่นเลยค่ะ”“ก็ผมยังไม่แก่นี่” เขาหันมายิ้มซึ่งน้อยครั้งมากที่แพรรดาจะเห็น“แต่เราก็แต่งตัวเข้ากันดีนะคะ”ทิวัตถ์หันมามองหญิงสาวที่สวมเสื้อเชิ้ตแขนสั้นตัวโตปลดกระดุมสองเม็ดพอใ
แพรรดาออกมาจากห้องนอนก็ตรงไปยังบันไดที่ทอดยาวลงไปยังผืนน้ำทะเลเบื้องหน้า เธอแหวกว่ายอยู่ในน้ำสีฟ้าสดใสอย่างผ่อนคลาย ไม่นานนักทิวัตถ์ก็ตามลงมา“ชอบที่นี่ไหม”“ชอบค่ะ รดาไม่คิดเลยว่าจะได้มาที่นี่”“มีที่ไหนบ้างล่ะที่อยากไป”“หลายที่เลยค่ะ รดาเอาแต่เรียนเลยไม่ค่อยได้เที่ยวเท่าไหร่ คุณวัตถ์มาเที่ยวบ่อยไหมคะ”“ก็มีบ้างแต่ไม่ค่อยบ่อยเท่าไหร่”“รดาถามได้ไหมคะว่าไปเที่ยวกับใคร”“ถ้าบอกไปคนเดียวคุณก็คงไม่เชื่อ”“ใครจะเชื่อล่ะค อย่างคุณวัตถ์คงพาสาวๆ ไปด้วยใช่ไหม”“ครับ” เขาเลือกที่จะตอบตามความจริง“แล้วเคยพาใครมาที่นี่ไหม”“ครั้งแรกครับ”“คุณวัตถ์ไม่ชอบทะเลเหรอคะ”“ผมชอบทะเลนะ แต่ก็เที่ยวแค่ในประเทศเพราะไม่ค่อยมีเวลามาก”“รดาพอเข้าใจค่ะ เป็นผู้บริหารก็เหนื่อยเหมือนกันนะคะไม่ค่อยมีเวลาหยุดพักเลย”“ผมชินแล้ว ว่าแต่รดาเถอะมาเป็นเลขาผมเดือนกว่าแล้วเหนื่อยไหม”“แรกๆ ก็เหนื่อยค่ะ แต่ตอนนี้รดาปรับตัวได้แล้ว”“ผมหวังว่าเราจะทำงานด้วยกันได้นานๆนะ”“มันอยู่ที่คุณวัตถ์ว่าจะจ้างรดานานแค่ไหน” หญิงสาวขยับเข้าใกล้เขามากขึ้นสองแขนคล้องไปบนลำคอแล้วเอียงศีรษะลงบนแผงออกอย่างประจบ“ถ้าคุณทำงานดีและน่ารักแบบนี้ผมไม
ชายหนุ่มอุ้มคนที่นอนอ่อนระทวยมาวางยังเตียงกว้างแล้วทับทาบร่างเปลือยเปล่าของตนเองตามลงไป ร่างกายของทั้งสองเบียดกันอย่างแนบชิด ปากประกบจูบอย่างหนักหน่วงแพรรดาหลับตาพริ้มปล่อยกายปล่อยใจไปกับเขาอย่างเต็มที่ สองมือใหญ่คลึงเคล้นเต้าคู่งามอย่างแรงแต่เธอกลับรู้สึกดีและแอ่นลำตัวเข้าหา ร่างกายที่ตอบสนองมาจากจิตใต้สำนึก เธอไม่อาจควบคุมมันได้เลยสักนิด มือเล็กกลูบไปตามมัดกล้ามอย่างหลงใหล นิ้วเรียวกดบนแผ่นหลังเมื่อเขาจงใจดูดยอดถันสีสวยเข้าปากอย่างแรง ท้องน้อยของหญิงสาวขมวดเกร็งอีกครั้ง เธอรู้สึกถึงความเปียกชื้นที่มันมากขึ้นเรื่อยๆ ตามแรงกระตุ้นของชายตรงหน้า ในวินาทีนี้หญิงสาวได้ตาร้องครางอย่างรัญจวนเพราะการปรนเปรอที่แสนชำนาญของเขา“รดาหอมหวานไปทั้งตัวเลยนะ”ปากร้อนที่ขบเม้มจนผิวกายสาวขึ้นรอยจนทั่วทั้งร่างสร้างความเสียวซ่านให้กับหญิงสาวเพิ่มมากขึ้นอีกกลิ่นกายและเสียงครางที่แสนหวานของแพรรดากระตุ้นความต้องการของเขาจนแทบคลั่ง ทิวัถต์จับเรียวขาของเธอให้แยกออกจากนั้นแทรกกายลงตรงกลางหว่างขา มือใหญ่รีบคว้าถุงยางที่ซื้อมาเตรียมไว้สวมให้กับตัวเองอย่างรวดเร็วก่อนจะค่อยกดปลายท่อนเอ็นไปบนกุหลาบดอกสวย ขณะปลาย
แสงทองของเช้าวันใหม่ที่ส่องทะลุผ้าม่านสีทึบเข้ามานั้นไม่ได้ทำให้คนที่นอนกอดกันอยู่รู้สึกเลยว่าถึงเวลาที่ทั้งสองต้องตื่นนอนกันแล้ว เวลาผ่านไปจนเกือบเที่ยงแพรรดาถึงได้รู้สึกตื่น แต่เธอก็ยังไม่กล้าขยับเพราะตอนนี้ท่อนแขนของเขายังโอบรัดตัวเธออยู่หญิงสาวหน้าแดงระเรื่อเมื่อนึกไปถึงเรื่องที่ผ่านมาไม่กี่ชั่วโมงก่อนหน้าเธอกับเขาร่วมรักกันอย่างไม่รู้เหนื่อย เธอจำไม่ได้ว่าตนเองกรีดร้องเพราะความสุขสมไปกี่ครั้งต่อกี่ครั้งรู้แต่ทุกครั้งมีแต่ความสุขจนแทบขาดใจ แม้จะรู้สึกเจ็บแต่ความสุขที่ได้รับมันก็ทดแทนกันได้เป็นอย่างดีแพรรดารู้ว่าตนเองเป็นผู้หญิงใจง่ายที่ยอมนอนกับเขาทั้งที่เพิ่งได้มาทำงานด้วยกันแค่เดือนเศษแต่ถ้านับเวลาที่เธอแอบชอบเขามันก็นานนับสิบปีแล้ว มันอาจจะดูไม่เข้าท่าแต่เธอก็โตพอที่จะรับผิดชอบตนเองได้ถ้าหากหลังจากนี้ความสัมพันธ์จะเปลี่ยนไปในทิศทางไหนแพรรดาก็ยินดีจะรับกับสิ่งที่ตามมาเมื่อคืนเขาสัญญากับเธอว่าจะไม่มีคนอื่นแต่ก็ไม่รู้ว่าที่ทิวัตถ์พูดแบบนั้นเพราะอยากให้เธอตายใจหรือเปล่า ถ้าหากเข้าเบื่อเธอขึ้นมาก็คงจะทิ้งไปอย่างไม่ยาก แต่หญิงสาวก็ยังไม่อยากจะคิดถึงเรื่องที่ยังมาไม่ถึงเพราะตอนนี้
วันนี้ก็ครบสิบวันแล้วที่แพรรดากลับมาอยู่ที่บ้านและมันก็ตรงกับวันหยุดภีมวัชช์เลยชวนภัทรานิษฐ์มาค้างที่บ้านตั้งแต่เมื่อวานเพราะอยากให้น้องสาวได้มีเพื่อนคุยบ้าง“เราจะไปไหนกันเหรอพัด ทำไมพัดต้องให้แพรใส่ชุดนี้ด้วยล่ะ” แพรรดามองชุดกระโปรงสีหวานที่ดูเรียบร้อยขัดกับตัวเธออย่างมาก“พัดอยากไปไหว้พระ”“อ๋อ แล้วก็ไม่บอกกันตั้งแต่แรก ว่าแต่ชุดนี้แพงน่าดูเลยนะ ขอถามหน่อยว่าใครจ่าย”“ที่ถามนี่ไม่รู้นิสัยพัดเหรอ เรื่องอะไรพัดจะยอมซื้อของแพงๆ ละ”“นั่นสินะ พี่ภีมเป็นคนจ่ายใช่ไหม” เพราะภัทรานิษฐ์เป็นคนประหยัดมากเสื้อผ้าราคาแพงแบบนี้ไม่มีทางที่เพื่อนจะยอมซื้อ“อือ เขาเป็นคนจ่าย”“พี่ชายแพรนี่ก็น่ารักดีนะ แต่ชุดนี้สวยถูกใจแพรมากเลยนะ”“พัดก็ว่าสวยนะเหมาะกับแพรมากแล้วถ้าจะให้ดีกว่านี้พัดว่าแพรแต่งหน้าสักหน่อยดีไหม”“ต้องแต่งด้วยเหรอเราแค่ไปวัดเองนะ”“ก็ชุดสวยแล้วหน้าก็ต้องเป๊ะสิ”ช่วยแต่งให้หน่อยสิ แต่อย่าเข้มมากนะ พัดแต่งหน้าเก่งกว่าแพรเยอะเลย แพรอยากให้พัดย้ายมาอยู่ที่นี่จังแพรจะได้ไม่เหงา”“แล้วพัดจะมาหาแพรบ่อยๆ”“สัญญาแล้วนะ”“ก็ก็ถ้าพี่ภีมไปรับนะ เพราะให้พัดมาเองพัดขี้เกียจขับรถ”“พี่ภีมเต็มใจไปรับ
เกือบหนึ่งสัปดาห์แล้วที่ทิวัตถ์มาทำงานโดยไม่มีเลขาหน้าห้องต้องเดือดร้อนคุณอรดีอีกอย่างเคย เพราะครั้งนี้เขายืนยันแล้วว่าจะไม่หาเลขาคนใหม่ เพราะยังรอให้แพรรดากลับมาทำงานด้วยทุกครั้งที่ประตูห้องทำงานเปิดออกเขาก็รีบเงยหน้าขึ้นมองด้วยความเคยชิน แต่พอเห็นว่าคนที่เดินเข้ามาไม่ใช่แพรดาใบหน้าก็กลับมานิ่งอย่างเดิมพอไม่มีแพรรดาเขาก็รู้สึกเหมือนชีวิตไร้สีสัน มันเหมือนขาดอะไรไปบางอย่าง เพราะสองเดือนมานี้เขามีแพรรดาข้างกายตลอดเวลา เขาไม่กลับไปนอนที่คอนโดมิเนียมของคนเองอย่างเคยเพราะไม่ว่าจะมองไปมุมไหนก็เอาแต่คิดถึงแพรรดาจนนอนไม่หลับบ้านของมารดาจึงเป็นที่แห่งเดียวที่ทำให้เขาผ่อนคลาย“แม่ว่าวัตถ์ดูเครียดไปนะ หาเวลาพักหน่อยไหม”“ผมยังไหวครับแม่รอพักทีเดียวดีกว่า”“แล้วได้ติดต่อน้องไปบ้างไหม น้องว่ายังไงบ้าง”“ผมว่าโทรไปน้องแพรก็คงไม่รับโทรศัพท์ผมเหรอครับแม่ อย่างโทรให้เสียเวลาเลย”“ไม่คุยกันแล้วจะเข้าใจกันไหมล่ะ ป่านนี้น้องอาจจะกำลังรอให้วัตถ์โทรไปหาก็ได้นะ”“แม่คุยกับอาณีมาใช่ไหม”“ใช่ อาณีบอกแม่ว่าน้องเอาแต่ซึมไม่สดใสเหมือนก่อน แม่อยากให้วัตถ์โทรไปหาน้องบ้างไปคุยกันให้รู้เรื่อง”“แพรดื้อครับแม่ผมไ
แพรรดานอนมองเพดานห้องหลังจากที่ตื่นขึ้นมาในสายของอีกวันโดยที่ข้างกายว่างเปล่า ทิวัตถ์คงไปจากเธอแล้วอย่างที่เธอต้องการ หญิงสาวรู้สึกถึงชัยชนะของตัวเองที่ทำทุกอย่างได้ตามแผน ทำให้เขาหลงรักแล้วปฏิเสธเขาอย่างที่ไร้เยื่อใย แต่ชัยชนะนั้นก็แลกมาด้วยความเจ็บปวดอย่างที่สุดหญิงสาวยืนมองตัวเองในกระจกแล้วยิ้มเมื่อนึกถึงชัยชนะ แต่รอยยิ้มนั้นกลับเปื้อนไปด้วยน้ำตาแห่งความเสียใจ ยิ่งเห็นร่องรอยที่เขาฝากไว้ก็ยิ่งคิดถึงเขามากขึ้นไปอีกเวลาที่ได้ใกล้ชิดเขาไม่ถึงสองเดือนแต่มันกลับเต็มไปด้วยความทรงจำที่แสนหวาน ท่านรองที่ดูเย็นชาของเธอนั้นกลายเป็นชายอีกคนที่ช่างอ้อนและเร่าร้อนอย่างที่สุดเวลาที่ด้วยกันอยู่บนเตียง แพรรดาไม่รู้ว่าต้องใช้เวลานานแค่ไหนเธอถึงจะลืมเรื่องราวที่เกิดขึ้นได้หลังจากอาบน้ำและทานอาหารแช่แข็งที่ซื้อมาเมื่อวานแล้วแพรรดาก็เก็บกวาดห้องอีกครั้ง เธอคิดว่าจากนี้จะปล่อยที่นี่ให้คนอื่นเช่าเพราะตัวเองคงจะกลับไปอยู่ที่บ้านกับครอบครัวและคงไม่กลับมาทำงานที่กรุงเทพอีกแล้วหญิงสาวโทรไปบอกบิดามารดาว่าขอเวลาเก็บของและขอไปเจอเพื่อนอีกหนึ่งวันก่อนจะกลับไปที่บ้านในวันพรุ่งนี้จากนั้นก็โทรนัดเพื่อนๆ ออกมาฉ
“อ่า..ของเมียแน่นจังอย่าเพิ่งตอดแรงนะ พี่จะทนไม่ไหวเอา”“แพรก็จะทนไม่ไหว มันเสียว อื้อออ...”แพรรดาผวาขึ้นมากอดเขาแน่นเมื่อเขาดันความใหญ่ยาวเข้าไปในตัวเธอทีเดียวจนสุดโคน“โอ้วว..แพรจ๋า ทั้งแน่นทั้งตอดกะจะฆ่ากันหรือไง”ทิวัตถ์กัดฟันกรอดเพราะโพรงอ่อนนุ่มตอดรัดอย่างแรงจนต้องรีบถอนตัวออกแล้วขยับเข้าไปใหม่ เขาโน้มตัวเข้าหาประกบจูบบดเบียดแลกลิ้นเป็นพัลวัน มือนวดคลึงเต้าอวบบีบขยี้ปลายยอดจนเธอเสียวไปถึงท้องน้อยสะโพกขยับเข้าออกไปตามแรงปรารถนา แพรรดาปล่อยกายปล่อยใจให้เป็นไปตามความรู้สึกส่วนลึก ร่างกายตอบสนองเขาไปตามสัญชาตญาณไม่ว่าเขาจะจับจูงไปทิศทางไหนหญิงสาวก็พร้อมจะตามเขาไปทุกที่ ทุกจังหวะที่ท่อนเอ็นร้อนครูดกับโพรงอ่อนนุ่มนั้นร้อนแรงจนหญิงสาวครางแทบไม่เป็นภาษา “สะเสียว พี่วัตถ์แพรเสียว ดูดแรงๆ นะคะ” หญิงสาวเสียวซ่านกับปากร้อนที่กำลังดูดกินยอดอก ยิ่งเขาดูดแรงเธอก็ยิ่งตอดรัดทำให้ชายหนุ่มรู้สึกเสียวซ่านไปทั่วทั้งตัว แรงบีบเพิ่มขึ้นอย่างไม่ปรานี สะโพกก็ยังคงทำงานอย่างไม่มีพัก“แพรจะไม่ไหว”“คนเก่งของพี่ ให้พี่แรงอีกใช่ไหม”เขาถามอย่างรู้ใจ พอเห็นใบหน้าหวานที่แดงก่ำพยักขึ้นลง
แพรรดาเดินกลับมาอย่างไม่เร็วนักเพราะดื่มไปค่อนข้างเยอะ แต่ก็ไม่ถึงกับเมาจนเดินกลับห้องของตัวเองไม่ถูก หญิงสาวกดรหัสเปิดยังไม่ทันได้ปิดลงมือของใครบางคนก็ดึงประตูแล้วแทรกตัวเขามาในห้องโดยที่หญิงสาวไม่ทันได้ระวัง พอกันหลับไปมองก็ต้องตกใจ ใบหน้าสวยโกรธขึ้นมาทันที“คุณวัตถ์”“เมื่อวานยังเรียกพี่วัตถ์อยู่เลยทำไมวันนี้เรียกคุณวัตถ์ล่ะ”“ฉันจะเรียกยังไงมันก็เรื่องของฉัน”“ผัวเมียที่ไหนเขาพูดกันแบบนี้นะ” เขาเดินเข้ามาใกล้แพรรดาถอยหนีจนแผ่นหลังชนกับผนังห้อง“อย่ามาพูดแบบนี้ในห้องฉันนะ และก็กลับออกไปได้แล้วก่อนที่ฉันจะตะโกนให้คนมาช่วย” แพรรดาขู่เพราะเห็นท่าทางของเขาแล้วมันไม่น่าไว้ใจเลย“เรื่องผัวเมียมีใครที่ไหนเขาอยากจะยุ่งล่ะ พี่ว่าเรามาคุยกันดีๆ นะ”“ฉันไม่มีอะไรจะคุยกับคุณแล้ว เชิญกลับไปได้แล้วค่ะ”“ถ้าไม่อยากจะคุยงั้นเปลี่ยนมาเป็นครางแทนดีไหมล่ะ” เขาก้าวเขามาประชิดตัวสองมือกับเธอไว้ ใบหน้าหล่อก้มลงต่ำจนแพรรดารู้สึกถึงลมหายใจอุ่นที่รดแก้ม“อย่านะคุณวัถต์” แพรรดาเอามือดันใบหน้าของเขาไว้ แต่แทนที่เขาจะสะทกสะท้านเขากลับดึงมือนั้นขึ้นจูบไปที่นิ้วพลางส่งสายตามองราวกับกำลังจะกลืนกินเธอลงไปทั้งตัว
ถึงแม้วันนี้จะไม่ต้องออกไปทำงานแต่เช้าแพรรดาก็ตื่นตามเวลาปกติเพราะความเคยชิน หญิงสาวเริ่มเก็บของใช้ที่จำเป็นลงกระเป๋า เพราะคิดจะย้ายกลับไปอยู่ที่บ้าน “เฮ้อ” แพรรดาถอนหายใจเพราะยิ่งจัดของใจก็ยิ่งว้าวุ่นขึ้นเรื่อยๆ เธอไม่คิดว่าวันที่จะต้องลาออกจากงานและกลับไปช่วยงานที่บ้านจะมาถึงเร็วขนาดนี้ ถ้าเมื่อคืนไม่คุยกับพี่ชายจนเพลินความลับที่เก็บไว้ก็น่าจะยังคงเป็นความลับอยู่ แต่ในเมื่อทิวัตถ์รู้ความจริงแล้วแพรรดาก็คงไม่กล้าไปทำงานกับเขาอีก เรื่องระหว่างเธอกับเขามันเกิดขึ้นเร็วและก็จบเร็วจนน่าใจหาย แพรรดายอมรับว่ายังรักเขาอยู่และความรักก็มากขึ้นเมื่อได้ใกล้ชิด มันคงต้องใช้เวลาอีกมากกว่าที่เธอจะเลิกรักเขาได้ แต่ก็ต้องยอมรับความจริงว่าเธอกับเขาไม่มีทางกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ เธอดีใจที่เขาบอกว่าอยากจะหมั้นแต่ถ้าเธอยอมก็เท่ากับว่าแผนการที่เธอวางไว้มันก็จะพังไม่เป็นท่าแล้วคนชอบเอาชนะอย่างเธอก็ไม่มีทางยอม แพรรดายอมเจ็บดีกว่าจะหมั้นกับเขาเพราะถ้าเป็นแบบนั้นก็เท่ากับเธอเป็นคนแพ้หญิงสาวนอนกลิ้งไปมาอยู่บนเตียงหลังจากจัดของได้แค่เพียงนิด เพราะพี่ชายบอกเธอว
งานแต่งงานของปรีญาดามีแขกมาร่วมงานมากจนแพรรดาคิดไม่ถึงและหนึ่งในนั้นก็มีพี่ชายของรวมอยู่ด้วย ระหว่างที่ทุกคนกำลังสนุกสนานกับอาฟเตอร์ปาร์ตี้นั้นหญิงสาวก็เลยมีโอกาสออกมาคุยกับพี่ชายตามลำพัง “พี่ไม่คิดว่าแพรจะมางานนี้ด้วย” “แพรเป็นเลขาพี่วัตถ์นี่ค่ะก็ต้องมาด้วยอยู่แล้วไม่เห็นแปลกอะไรเลย” “แต่เขาไม่ได้มาในนามบริษัทนะ ระหว่างแพรกับเขามีอะไรที่พี่ไม่รู้หรือเปล่า” “ไม่มีค่ะ พี่ภีมอย่าคิดมากเลย” “แต่พี่เห็นสายตาไอ้วัตถ์ที่มองแพรแล้วพี่พอจะดูออกนะ พี่ว่าตอนนี้เพื่อนของพี่คงไม่คิดกับแพรแค่เลขาแล้ว” “ก็ดีสิคะ” “ในเมื่อเขาเองก็คิดกับแพรเกินเลขาแล้ว พี่ว่าแพรก็ควรบอกความจริงกับเขาได้แล้ว” “ขอเวลาอีกนิดได้ไหม” “แพรรจะรออะไรอีก บอกความจริงเขาไปเถอะ มันไม่สนุกหรอกนะถ้าเราคนที่เรารู้สึกดีๆ ด้วยมาหลอก” “แพรไม่เคยหลอกนะคะพี่ภีม ในใบสมัครงานแพรก็เขียนความจริงทุกอย่าง ทั้งชื่อทั้งนามสกุลรวมถึงที่อยู่ที่บ้าน พี่วัตถ์ไม่สังเกตเองแล้วจะมาว่าแพรหลอกได้ยังไง” “พี่ถามหน่อยสิ แพรต้องตอบพี่ตรงๆ
ทิวัตถ์ใช้ทิชชู่เช็ดทำความสะอาดคราบขาวขุ่นที่เปรอะเปื้อนออกจากกุหลาบงามจนสะอาดก่อนจะช่วยเธอสวมชุดให้กลับไปเป็นอย่างเดิม “คุณคงไม่มีแรงขับรถแน่ๆ ให้ผมไปส่งนะ” เขาพูดขณะเดินไปเปิดตู้เย็นเล็กแล้วหยิบน้ำดื่มมาเปิดฝาแล้วส่งให้กับแพรรดา “ส่งที่คอนโดของรดานะคะ” พูดจบแพรรดาก็รับน้ำมาดื่มด้วยความกระหาย “พรุ่งนี้วันเสาร์นะครับที่รัก ไปค้างด้วยกันนะ ยังไม่อิ่มเลยอยากกลับไปกินต่อ” “กินจุเกินไปแล้วนะคะ เมื่อกี้ก็กินไปตั้งสองรอบยังไม่พออีกเหรอ” หญิงสาวมองค้อน เพราะยังเหนื่อยไม่หายกับบทรักที่เขามอบให้เมื่อครู่ “แค่สองรอบเองครับ เมียผมกินอร่อยผมก็อยากกินเยอะๆ ได้ไหมล่ะ” “ไม่รู้สิคะ” แพรรดาไม่รู้จริงๆ ว่าเธอจะไหวไหมถ้าเขาจะจับเธอกินอีก เพราะตอนนี้หญิงสาวก็ทรงตัวแทบไม่อยู่ “ไม่รู้แสดงว่าต้องลอง เอาละ ไปที่รถเถอะ เดินไหวไหม” “ไหวค่ะ” แพรรดาเดินตามเขามาที่รถด้วยความสบายใจเพราะเวลานี้ไม่มีใครอยู่ในบริษัทแล้ว “ขอนอนพักได้ไหม ถึงแล้วปลุกรดาด้วยนะคะ” “ได้สิ” เขาดึงเข็มขัดนิรภัยมาคาดแล้วปรับ
“ลองเสนอมาสิคะ”“ถ้าคุณไม่ให้ผมไปที่โรงแรม แล้วมีที่อื่นให้ผมไปไหมล่ะ”“ท่านรองอยากไปไหนล่ะคะ”“เลิกงานแล้วนะ”“คุณวัตถ์อยากไปไหนล่ะคะ” หญิงสาวเปลี่ยนสรรพนาม“อยากไปสวรรค์ ได้ไหมล่ะ พาไปได้หรือเปล่า”“ในห้องทำงานเหรอคะ” แพรรดาถามอย่างไม่แน่ใจ“ใช่สิ ถ้าผมหมดแรงอยู่ในห้องนี้ผมก็คงไปไหนไม่ได้ รดาคิดว่าทำให้ผมหมดแรงได้ไหม”“รดาไม่รู้ว่าคุณจะหมดแรงหรือเปล่าเอาเป็นว่ารดาจะทำคุณไปถึงสวรรค์อย่างที่อยากไปเลยล่ะคะ”เพราะกลัวเสียเขาให้กับคนอื่นแพรรดาเลยยอมทำตามคำขอของเขา มันดูกล้าบ้าบิ่นมากที่มีอะไรกันในห้องทำงานแต่เวลานี้ทุกคนก็กลับบ้านไปหมดแล้วแพรรดาถอดเสื้อตัวนอกของตนเอง แล้วคุกเข่าตรงหน้าท่านรองประธานหนุ่มสองมือลูบคลำความเป็นชายที่ซ่อนอยู่ในกางเกงผ้าเนื้อดีจนมันค่อยตื่นตัวขึ้น เธอเงยหน้าขึ้นสบตาเขาแล้วยิ้มที่มุมปากเมื่อเห็นว่าตัวเขากำลังมองลงมาด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความต้องการ“อื้ม....รดา”เขาครางออกมาอย่างห้ามไม่อยู่เมื่อแพรรดาใช้ใบหน้าซุกไซร้อยู่นอกกางเกง เพียงแค่นี้ความเสียวก็แล่นพล่านไปทั่วกาย“ผมถอดให้นะ รดาจะได้กินถนัด”ถ้าหากจะรอให้เธอเป็นคนถอดเขาคงแทบคลั่ง ชายหนุ่มรีบจัด