ตอนที่หลานอู๋เหยียนถูกพาออกมา เป็นเพราะได้รับเชื้อจากก๊าซพิษ ปอดกับหัวใจเกิดการสูญเสีย บวกกับบาดแผลที่ขาเสียเลือดมากเกินไป จะช่วยเหลือก็สายเกินไปแล้วเจียงเซิงเคลื่อนไหวดวงตา ไม่ได้พูดอะไรซือเย่เจ๋วมองดูเธอ "ทางด้านตำรวจผมอธิบายแทนคุณแล้ว คุณป้องกันตัวเองถึงได้ยิงปืน และคุณก็ไม่ได้คิดจะฆ่าเขา ดังนั้นจึงยิงแค่ที่ขา"เธอยิ้ม “ถ้าหากฉันต้องการฆ่าเขาจริง ๆ ล่ะ”เขาหรี่ตาลงไม่พูดจาเจียงเซิงหันหน้ามองไปทางนอกหน้าต่าง "อุบัติเหตุเมื่อสามปีก่อนเขาเป็นคนวางแผน คนที่ลงมือคือซูหลิงโหรว ถึงแม้ตอนนั้นฉันคิดอยากจะยิงหัวเขาให้กระจุยจริง ๆ แต่เมื่อได้เห็นกรรมที่เขาได้รับ ฉันก็ไม่ได้เสียดายขนาดนั้นแล้ว""เซิงเซิง"ซือเย่เจ๋วโน้มตัวมองเธอ จับใบหน้าของเธอให้หันมาจ้องตากับตัวเอง "รับปากผม ต่อไปไม่ว่าทำอะไร ก็ห้ามเอาชีวิตของตัวเองไปเสี่ยงอีก"เจียงเซิงหยุดนิ่ง จากนั้นก็ยิ้มขึ้นมา “แล้วคุณล่ะ?”เขาไม่ได้พูดอะไรเธอถาม "ซือเย่เจ๋ว สามปีก่อนคุณกันกระสุนแทนฉัน คุณไม่เคยคิดเลยว่า ถ้าหากคุณเป็นอะไรขึ้นมาจริง ๆ ฉันจะทำอย่างไร?"ซือเย่เจ๋วลดหน้าผากแตะหน้าผากของเธอและพูดเสียงเบา "งั้นต่อไปพวกเราสองคนห้
ซือเย่เจ๋วหยุดฝีเท้าลง แต่ไม่ได้หันกลับไป "ฉันไม่กลัวตาย ฉันแค่กลัวจะตายต่อหน้าเธอ"เขาหันหน้ามา "พรุ่งนี้ให้เหยียนเหยียนมาอยู่เป็นเพื่อนเธอเถอะ"**วันต่อมา เจียงเซิงนั่งพิงหัวเตียงอ่านหนังสือพิมพ์เป็นอย่างที่คิด หลานอู๋เหยียนตายไป หลังจากที่ความจริงของไวรัสถูกเปิดเผย คนเหล่านั้นผลักเรื่องทุกอย่างไปที่ตระกูลหลานแม้แต่เรื่องที่พวกเขากับตระกูลหลานทำก็ไม่ได้เอ่ยถึง พวกกเขาใช้ประโยชน์ตระกูลหลานศึกษาเทคนิคนี้ จนถึงตอนสุดท้ายตระกูลหลานล้มแล้ว หลานอู๋เหยียนตายแล้ว เช่นนั้นพวกเขาก็ไม่ต้องกังวลว่าจะได้รับผลกระทบไปด้วย"หม่ามี้!"เมื่อได้ยินเสียงใครบางคน เจียงเซิงมองไปทางนอกประตูอย่างประหลาดใจดวงตาของเธอแดงก่ำในทันที "เหยียนเหยียน?"เจียงเหยียนเหยียนเดินมาข้างเตียงอย่างรวดเร็ว เจียงเซิงกอดเขาเอาไว้ทันที "เหยียนเหยียน ใช้ลูกจริง ๆ เหรอ หม่ามี้คิดถึงพวกลูกมาก!"ตอนนี้ลูก ๆ อายุแปดขวบแล้ว ตอนนั้นยังเล็กกระจิดริดอยู่เลย เพิ่งไม่เจอกันสามปี เธอรู้สึกเหมือนนานมาก นานมาก ๆเจียงเหยียนเหยียนก็กอดเธอเอาไว้ "หม่ามี้ พวกเราก็คิดถึงหม่ามี้มาก พวกเราต่างรอหม่ามี้กลับไปอยู่นะครับ""หม่ามี้ เลิ
และสองวันมานี้ นอกจากสิบเจ็ดกับเหยียนเหยียนที่อยู่เป็นเพื่อนเธอในโรงพยาบาล ไม่เห็นเงาซือเย่เจ๋วด้วยซ้ำภายในรถ เจียงเซิงมองออกไปนอกหน้าต่าง ตอนนี้เข้าสู่ฤดูใบไม้ร่วงแล้ว ต้นแปะก๊วยที่อยู่สองข้างทางเริ่มเปลี่ยนเป็นสีทองเหลืองใบไม้สีทองที่ตกลงบนพื้นเหมือนปูพรมสีทองอร่าม ช่วยเพิ่มสีสันให้กับอาคารที่แปลกตาโดยรอบใบไม้ร่วงหล่นปลิวไปตามรถที่แล่นผ่านไปมาเจียงเซิงพาเจียงเหยียนเหยียนมายังคฤหาสน์สโตน เมื่อเดินเข้าไปในคฤหาสน์ ก็เห็นเซียวรอเธออยู่ในห้องรับแขก"คุณพ่อ" เจียงเซิงจับมือของเจียงเหยียนเหยียนเดินไปหาเขาเซียวมองดูเจียงเหยียนเหยียน "เด็กคนนี้คือ?""เขาคือลูกชายของหนูค่ะ" เจียงเซิงวางมือบนบ่าของเจียงเหยียนเหยียน "เจียงเหยียนเหยียน"เซียววางแก้วชาลงและยิ้มบาง "ที่แท้เธอก็มีลูกชายหนึ่งคน โตขนาดนี้แล้วเหรอ"เจียงเหยียนเหยียนตอบกลับแล้วพูดขึ้น "ไม่ใช่หนึ่งคนครับ แต่เป็นสามคน ผมยังมีน้องชายและน้องสามอีก"เมื่อเห็นสีหน้าของเซียวเผยความประหลาดใจออกมา เจียงเซิงยิ้มบางและไม่พูดจาเธอให้สิบเจ็ดพาเจียงเหยียนเหยียนไปเดินเล่น จากนั้นพูดคุยอยู่ภายในห้องกับเซียว เซียวฟังเล่ห์กลและแผนการระหว
ในระยะต่อมาไม่กี่วันหลังจากติดเชื้อในปีที่ 3 จะเริ่มไอเป็นเลือดอย่างต่อเนื่อง ภูมิต้านทานลดต่ำลงและเป็นไข้ต่ำต่อเนื่อง สุดท้ายตับก็แบกรับไม่ไหว จากนั้นเสียชีวิตในทันทีส่วนเจียงเซิงนึกอะไรขึ้นมาได้ จู่ ๆ ก็ลุกขึ้นยืน "ใช่แล้ว ถ้าหาก......ถ้าหากโม่จ้วงไวรัสไม่มีระยะฟักตัว เริ่มเป็นไข้ หรือกระทั่งไอเป็นเลือดตั้งแต่เริ่มติดเชื้อ ไวรัสประเภทนี้คืออะไร?"เซียวหันมามองเธอ "นี่คือโม่จ้วงไวรัสกลายพันธ์ โม่จ้วงไวรัสชนิดนี้จะมีอาการเร็วกว่าชนิดธรรมดา โดยทั่วไป หลังจากติดเชื้อ มีอายุขัยอยู่แค่สามสี่ปีเท่านั้น"อายุขัยสามถึงสี่ปี......เจียงเซิงหน้าซีดเซียวในทันทีทำไมถึงเป็นแบบนี้ มีอายุขัยแค่สามถึงสี่ปีเท่านั้น และตอนนี้ซือเย่เจ๋วติดเชื้อเป็นปีที่สามแล้ว!"เซิงเซิง หนูเป็นอะไร?" เซียวมองเธออย่างสงสัยเจียงเซิงตั้งสติขึ้นมาได้และพูดขึ้น "คุณพ่อ ถ้าหากติดเชื้อแล้ว ไม่มีวิธีอื่นแล้วเหรอคะ?"เซียวขมวดคิ้ว เหมือนกำลังครุ่นคิด "เทคนิคทางการแพทย์ในตอนนี้ยังค้นคว้าศึกษาไม่พบพยาธิวิทยา หรืออาจจะพบในหลายปีข้างหน้าถ้าหากติดเชื้อจริง ๆ งั้นก็ไม่มีวิธีแล้ว ในเมื่อฉันเคยทำการทดลองในตอนที่แม่ของหนูเข
บอดี้การ์ดปรากฏตัวที่ด้านนอก "ท่านเจ๋ว พี่เชว่ คุณเจียงมาแล้วครับ"ซือเย่เจ๋วหยุดชะงัก ตอบกลับด้วยหน้าตานิ่งเฉย "ให้เธอขึ้นมาเถอะ"เดิมทีอยากให้เหยียนเหยียนอยู่เป็นเพื่อนเธอ และไม่เจอกับเธอก่อนในช่วงนี้ สุดท้ายเธอก็มาอยู่ดีเจียงเซิงเดินเข้ามาจากด้านนอกอารมณ์บนใบหน้าลึกซึ้ง นิ่งเฉย มองไม่เห็นความผิดปกติใด ๆหลัวเชว่เดินออกไปและปิดประตูเจียงเซิงเดินไปที่หน้าโต๊ะ "คุณตั้งใจไม่เจอฉัน?"ซือเย่เจ๋วยิ้มเรื่อยเปื่อย "มีเหรอ?"เธอหยิบเอกสารที่อยู่ตรงหน้าเขาไปวางไว้ด้านข้าง "มี ฉันออกจากโรงพยาบาลแล้วคุณก็ไม่มาดูฉัน ทำไม เปลี่ยนใจอีกแล้วเหรอ?"เขายิ้มแต่ไม่ได้พูดอะไรเจียงเซิงสองมือค้ำบนโต๊ะ "ซือเย่เจ๋ว ถ้าคุณมีความคิดที่เปลี่ยนใจ งั้นเริ่มตั้งแต่วันพรุ่งนี้ ฉันก็จะไม่ปรากฏตัวต่อหน้าคุณอีก"เขาจ้องมองเธอโดยไม่ขยับเขยื้อน สีหน้าคลุมเครือส่วนเจียงเซิงนั่งลงบนโต๊ะ โน้มตัวไปหาเขา ผมยาวนุ่มของเธอเหมือนกับสาหร่ายทะเลร่วงหล่นไปตรงหน้าเธอ เพิ่มเสน่ห์มากขึ้นเธอยกนิ้วจิ้มไปที่กระเป๋าหน้าอกของเขา "ไม่พูด ฉันจะถือว่าคุณยอมรับแล้วนะ งั้นฉันจะทำครั้งสุดท้าย""ครั้งสุดท้ายอะไร?" เขาเค้นเสียงอ
เจียงเซิงโมโหจนพ่นลมออกทางจมูก และนอนอยู่ในอ้อมกอดของเขาโดยไม่ขยับเขยื้อน "ฉันเหนื่อย"ซือเย่เจ๋วพลิกตัว "เหนื่อย?"เจียงเซิงกอดคอเขาอย่างเอื่อยเฉื่อย "คุณแสดงความสามารถเถอะ""ปีศาจตัวน้อย" ซือเย่เจ๋วจูบเธออย่างลึกซึ้ง เป็นอีกคืนหนึ่งแห่งความบ้าบิ่นวันต่อมาเจียงเซิงตื่นขึ้นมาทำอาหารเช้า ได้ยินการเคลื่อนไหวจากด้านนอก เธอเงยหน้าขึ้น ท่านผู้เฒ่าก็เดินเข้ามาพร้อมกับบอดี้การ์ดสองคนเมื่อเห็นเจียงเซิง ท่านผู้เฒ่าตกตะลึงก่อน จากนั้นก็ขมวดคิ้ว "ทำไมเธอถึงมาอยู่ที่นี่?"เจียงเหยียนเหยียนกับหลัวเชว่เดินลงมาที่ชั้นล่างพอดี หลัวเชว่สีหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อย เดินเข้าไปด้วยท่าทางหวาดกลัว "ท่านผู้เฒ่า มาแล้วเหรอครับ""ฉันเคยบอกอะไรนายเอาไว้ไม่ใช่เหรอ นายทำหูทวนลมใช่ไหม?"คำพูดของท่านผู้เฒ่ากำลังพูดเรื่องที่ หลัวเชว่ปล่อยเธอให้เข้าใกล้ซือเย่เจ๋วหลัวเชว่ยังไม่ได้พูดอะไร เจียงเหยียนเหยียนก็พูดอย่างเย็นชาขึ้นมา "หม่ามี้ของผมจะเจอแด๊ดดี้ไม่ได้เหรอ?""ฉันดูแล้วพวกเธอจะก่อกบฏแล้ว!" ท่านผู้เฒ่าตะโกนขึ้นมา ไม่ไว้หน้าแม้กระทั่งเหยียนเหยียนเหลนชายคนนี้เจียงเซิงถอดผ้ากันเปื้อนออกอย่างนิ่งเฉย จากนั้
คิดว่า เขาคงจะเสียใจมากสินะ"ท่านเจ๋ว?" หลัวเชว่เห็นซือเย่เจ๋วที่ยืนอยู่ตรงบันไดตั้งนานแล้ว จึงตกตะลึงคำพูดเมื่อครู่เขาได้ยินหมดแล้ว?ซือเย่เจ๋วเดินลงมาช้า ๆ และหยุดอยู่ตรงหน้าเจียงเซิง เหมือนจะยิ้มแต่ก็ไม่ยิ้ม "ผมคิดว่าคุณออกไปตั้งนานแล้ว"เจียงเซิงจัดวางถ้วยชามบนโต๊ะ "ก่อนจะไป ฉันต้องทำอาหารเช้าให้ลูกชาย กับพ่อของลูกก่อนไม่ใช่เหรอ?"เมื่อได้ยินคำว่า "พ่อของลูก" เขาก็ยิ้มอย่างอ่อนโยน "ดูท่าครั้งนี้คุณทำให้คุณปู่ของผมคิดทบทวนตัวเองจนกินไม่ได้นอนไม่หลับไปอีกหลายวันเลย"เจียงเซิงรินงาปั่นร้อน ๆ ใส่แก้วให้เหยียนเหยียน "ฉันพูดตามความจริง ผิดด้วยเหรอ?"เขายิ้ม จากนั้นโอบกอดเธอเอาไว้และดมผมหอมของเธอโดยไม่สนใจคนอื่น ๆ ที่อยู่ในเหตุการณ์ "อืม เก่งมากครับ"เจียงเซิงเห็นว่าทุกคนอยู่ด้วย เธอหน้าแดงระเรื่อและใช้ข้อศอกดันเขาออก "อย่าเล่น รีบทานอาหารเช้า อีกเดี๋ยวฉันต้องกลับไปแล้วนะ""หม่ามี้ จะไปอีกแล้วเหรอครับ?"เจียงเหยียนเหยียนที่กำลังนั่งทานอาหารเช้าได้ยินคำว่า "กลับไป" สองคำนี้ สีหน้าก็ผิดหวังเล็กน้อยเจียงเซิงหัวใจสั่นคลอน ยื่นมือไปลูบหัวของเขา "หม่ามี้จะไปประเทศ M หน่อย ไปแค่ไม่ก
เซียวตกตะลึงอยู่นาน จากนั้นลดสายตาลง "จริงสินะ การเกิดมาของหนู เป็นเธอที่ทำให้ฉันเห็นว่าฉันทำสำเร็จแล้ว..."รถหยุดอยู่นอกอาคารห้องแล็บที่ด้านนอกมีผู้ชายหนึ่งคนกับผู้หญิงหนึ่งคนกำลังรออยู่ ทั้งสองคนเป็นคนประเทศ M อายุประมาณสามสิบกว่า ๆ และก็สวมชุดกาวน์สีขาวของเจ้าหน้าที่ทางการแพทย์ที่ใช้ในการทำงาน โดยมีบัตรประจำตัวห้อยอยู่ที่กระเป๋าเสื้อตอนที่ชายผมสกินเฮดเห็นเซียว เขาก็ยิ้มอย่างตื่นเต้นแล้วพูดขึ้น "คุณกลับมาแล้วจริง ๆ เหรอครับ?""เรื่องที่ฉันกลับมาอย่าให้คนอื่นรับรู้ก่อน รวมทั้งผู้อำนวยการ" เซียวพูดส่ังเขา เขาพยักหน้า "เข้าใจครับ ท่านนี้คือ......"เจียงเซิงไม่เคยปรากฏตัวต่อหน้าสื่อในประเทศ M ดังนั้นพวกเขาไม่รู้ก็เป็นเรื่องปกติมากเซียวมองดูเจียงเซิงและพูดแนะนำ "เธอคืออลิซ ลูกสาวของม่านม่าน"ผู้ชายและผู้หญิงสีหน้าตกตะลึงภายในห้องทำงาน เจียงเซิงรับกาแฟที่เธอยื่นมา แล้วยิ้มพูด "ขอบคุณค่ะคุณเซี่ยซา"เซี่ยซานั่งลงข้างหม่านั่ว เธอคือผู้ช่วยของหม่านั่ว และก็เป็นภรรยาของเขา "ไม่ต้องเกรงใจค่ะ ฉันกับหม่านั่วคิดไม่ถึงว่า คุณคือลูกสาวของคุณม่านม่าน"หม่านั่วมองไปทางเซียว "คุณม่านม่านตอ
*ถูกลูกเล่นของ Soul จิวเวลรี่ทำให้อ้วกแล้ว*แฟรงค์มองดูเธอ "เซิงเซิง จำนวนยอดขายของ Soul จิวเวลรี่ในวันนี้ลดลงอีกสิบเปอร์เซ็นต์แล้ว บริษัทได้รับสายโทรศัพท์เพื่อสละออเดอร์และคืนเงินหลายออเดอร์แล้วดวงตาของเจียงเซิงขยับเขยื้อน "ดูท่าพวกเขาอยากจะบีบบังคับให้ฉันยอมจำนนสินะ""งั้นคุณวางแผนจะทำอย่างไร?" แฟรงค์รู้ว่าเธอไม่เปิดเผยตัวตนเพราะมีเหตุผลของเธอ ถ้าหากมีวิธีอื่นก็จะดีอย่างมากเจียงเซิงยื่นแท็บเล็ตไปให้เขา และหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา "ทางด้านผิ่นเก๋อยืนยันเป็นมั่นว่าฉันลอกเลียนแบบทั้ง Soul จิวเวลรี่ ถึงเวลาที่ฉันควรจะตอบโต้แล้ว"ในขณะที่กระแส "การลอกเลียนแบบ" บนอินเทอร์เน็ตกำลังโด่งดัง คำค้นหายอดนิยมของเฟซบุ๊กก็มีเพิ่มขึ้นมาหนึ่งประเด็น*ผิ่นเก๋อของปลอม*ผิ่นเก๋อ จิวเวลรี่ถูกเปิดเผยออกมาว่าแอบลดวัสดุและขั้นตอนการก่อสร้าง ขายเครื่องประดับปลอมในราคาสูงและหลอกลวงลูกค้า และสร้างข่าวลือเรื่องที่โซราเสียชีวิต แม้กระทั่งข่าวลือที่เจ้าของผิ่นเก๋อมอมเหล้าเด็กสาวในคลับเฮ้าส์ก็ถูกเปิดโปงจนหมดเปลือกการเปิดเผยอย่างต่อเนื่องนี้ ทำให้เหตุการณ์ของ Soul จิวเวลรี่ถูกดันลงไปทันที เพียงแค่เรื่องที่
"ทำไม่ได้" ซือเย่เจ๋วเสียงทุ้มต่ำ จากนั้นจูบเธออย่างแรง และยิ่งอยู่ยิ่งรุนแรงขึ้นอาจเป็นช่วงปลายฤดูใบไม้ร่วง เมื่อคืนฝนตกหนักทำให้อุณหภูมิเปลี่ยนไปหนาวเย็นกะทันหัน ใบไม้สีเหลืองที่แห้งเหี่ยวปกคลุมบนพื้น สัมผัสกับแอ่งน้ำเจียงเซิงกับซือเย่เจ๋วเพิ่งไปส่งเจ้าตัวเล็กทั้งสองคนที่โรงเรียนประถมเอกชน จากนั้นตอนที่เดินทางไปส่งเจียงเซิงที่ Soul จิวเวลรี่ เจียงเซิงง่วงจนพิงร่างกายของเขาแล้วงีบหลับซือเย่เจ๋วหันหน้าไปจ้องมองเธอ จากนั้นก็ยกมือขึ้นรวบไรผมที่อยู่ตรงหน้าผากของเธอ "ยังง่วงเหรอ?""อืม"เจียงเซิงบ่นอย่างซื่อตรง "โทษคุณเลย"เขายิ้ม จากนั้นก็มก้มตัวมาที่ข้างหูของเธอ "หรือว่าไม่ใช่ความผิดของคุณเหรอ?"เจียงเซิงเงยหน้าขึ้นและวางคางบนไหล่เพื่อมองดูเขา "ไม่ได้ให้คุณทำสองยกทั้งคืนสักหน่อย"ซือเย่เจ๋วที่สูญเสียความทรงจำไม่เพียงควบคุมอารมณ์ไม่ได้ แถมยังมีกำลังวังชาเต็มเปี่ยม เกือบพรากชีวิตแก่ ๆ ของเธอซือเย่เจ๋วไม่ได้พูดอะไร แต่ในใจกลับรู้สึกพึ่งพอใจอย่างมากในตอนนี้โทรศัพท์ของเจียงเซิงดังขึ้น คุณอาแฟรงค์โทรมาหาเธอแต่เช้าเกรงว่าต้องมีเรื่องใหญ่แน่นอนเธอรับสาย "คุณอาแฟรงค์?""เซิงเซิง
แต่ชาวเน็ตส่วนใหญ่คิดว่านี่ไม่ใช่การลอกเลียนแบบ ต่อให้สไตล์เหมือนกันแต่ยังมีจุดเด่นอื่นอีก สถานการณ์แบบนี้ไม่สามารถจำกัดความว่าเป็นการลอกเลียนแบบได้ ขอถามกลับว่าคนที่พูดว่าลอกเลียนแบบมีสิทธิอะไรคิดว่าคนเขาจะต้องลอกเลียนแบบแน่นอนน่าจะเป็นเพราะผู้บริหารของผิ่นเก๋อ จิวเวลรี่เห็นว่านี่ไม่เพียงไม่ได้กดหัวคนอื่น แต่กลับเป็นวิธีที่ "ใจร้อนอยากประสบความสำเร็จแต่กลับทำให้เสียการ" จึงอยากเพิกถอนคำค้นหายอดนิยมออกแต่คิดไม่ถึงว่า พวกเขาไม่สามารถเพิกถอนได้ เพราะว่ามีคนทุ่มเงินจำนวนมากซื้อคำค้นหายอดนิยมนี้ ผิ่นเก๋อของพวกเขาออกเงินสองเท่า ฝ่ายตรงข้ามก็ออกเงินสี่เท่า ตอนนี้เล่นเกมทุ่มเงินซื้อคำค้นหายอดนิยมแล้วเจียงเซิงนั่งดูหน้าแชทเฟซบุ๊กอยู่ตรงหน้าคอมพิวเตอร์ แฟรงค์เดินเข้ามา "เซิงเซิง ผิ่นเก๋อยอมแพ้การเพิกถอนคำค้นหายอดนิยมแล้ว ดูท่าว่าจะทุ่มเงินไม่ไหวแล้ว"เจียงเซิงหรี่ตาลง "พวกเขาทำใจทุ่มเงินไม่ได้ แต่น่าจะมีวิธีอื่นอีก"ทางด้านเจียงเซิงทุ่มเงินซื้อคำค้นหายอดนิยมกับผิ่นเก๋อ ทางด้านซือเย่เจ๋วก็ทุ่มเงินล้มธุรกิจของหานซื่อกรุ๊ป หลัวเชว่มองดูจนตกตะลึงตาค้าง สามีภรรยาคู่นี้ตอนนี้เป็นคนโง่ที่เงินเ
เซียวเถียนเถียนใบหน้าร้อนผ่าวขึ้นมา เธอตกใจจนถอยหลังไปสองสามก้าว จากนั้นก็หันหลังวิ่งหนีไปเมื่อมาถึงนอกห้องทำงานของเจียงเซิง คนทั้งคนยังคงอยู่ในสภาพเครื่องรวน เมื่อเข้าไปข้างในก็ทรุดนั่งลงบนโซฟา ขาก็อ่อนแรงไปหมดเจียงเซิงเดินออกมาจากห้องทำงาน เห็นท่าทางเหม่อลอยของเซียวเถียนเถียน ก็ยิ้มบาง "เกิดอะไรขึ้น?"เซียวเถียนเถียนลุกนั่งทันที และวางกาแฟบนโต๊ะทำงานของเธอ "ซื้อ...ซื้อมาให้เธอ"เจียงเซิงเดินไปตรงหน้าโต๊ะแล้วหยิบกาแฟขึ้นมา เห็นเธอพูดจาติดขัดจึงถามขึ้น "เจอเรื่องอะไรมา ทำไมถึงตกใจขนาดนี้?""ก็...ก็ไม่ได้เจอเรื่องอะไร ก็แค่ระหว่างทางที่ซื้อกาแฟได้เจอกับหานเซิงเข้า เกือบจะทะเลาะกับเธอขึ้นมา"เจียงเซิงถือกาแฟเดินไปนั่งที่โต๊ะทำงาน "แค่นั้นเหรอ?"เธอเม้มริมฝีปากแล้วพูดว่า "ใช่""งั้นเธอทำไมหน้าแดงขนาดนี้?""นั่นเป็นเพราะว่าฉันร้อน!" เซียวเถียนเถียนโกรธขึ้นมาทันที เจียงเซิงมองท่าทางประหม่าของเธอออก จึงหรี่ตาจ้องมองเธออยู่นานต่อให้เจอกับหานเซิงแล้วทะเลาะกัน ก็ไม่ถึงกับทำให้เธอกลายเป็นแบบนี้ ท่าทางแบบนี้เห็นได้ชัดว่า...ทำเรื่องไม่ดีอะไรมา"อ่อใช่เซิงเซิง บนเฟซบุ๊กเรื่องลอกเลียนแ
"เธอ…"“ผู้ชายทุกคนชอบผู้หญิงที่อ่อนโยนและน่ารัก คนปากคอเราะรายอย่างเธอชีวิตนี้คงไม่มีคนชอบเธอหรอก”ขณะพูด เธอก็พูดเหน็บแนม "ถ้าไม่ใช่ว่าเธอเป็นลูกสาวตระกูลเซียว จะมีการแต่งงานเกี่ยวดองกันกับตระกูลลู่ที่ดีขนาดนี้เหรอ คุณชายลู่แต่งงานกับเธอซวยไปแปดชาติจริง ๆ"เซียวเถียนเถียนสีหน้าเคร่งขรึมลงทันที เธอง้างมือขึ้นจะฟาดหน้าของหานเซิงหานเซิงเงยหน้าขึ้นให้เธอตบแต่ฝ่ามือยังไม่ทันโดน ข้อมือก็ถูกคนจับเอาไว้ลู่ลี่เซินดึงเซียวเถียนเถียนไปข้างหลังแล้วมองดูเธอ "ลงมือต่อหน้าคนมากมายแบบนี้ ไม่รู้จักอายบ้างเหรอ?"ผู้คนรอบตัวพากันมองมาทางนี้ เหมือนกำลังจะรอดูฉากเด็ดอยู่ ถ้าหากเมื่อครู่เซียวเถียนเถียนตบลงไปจริง ๆ ก็จะมีคนถ่ายรูปเอาไว้และเอาเรื่องนี้ไปพูดกันแต่เซียวเถียนเถียนไม่ยอมแพ้ เธอสะบัดมือของเขาออก "นายยุ่งอะไรกับฉันด้วย""คุณชายลู่ คุณมาได้พอดีเลย คู่หมั้นของคุณร้ายกาจ เมื่อครู่ยังอยากจะตบฉันด้วย ถ้าคุณไม่ห้ามไว้ หน้าของฉันคงบวมไปแล้วหานเซิงท่าทางน่าสงสาร เธอมีความมั่นใจคิดว่าผู้ชายชอบแบบนี้กันหมด แทบอยากจะให้ลู่ลี่เซินเห็นใจเธอ สงสารเธอ และทะเลาะกับเซียวเถียนเถียนขึ้นมาแต่หานเซิง
กู้เฉินกวางยิ้มบางแต่ไม่ได้พูดอะไรหลัวเชว่มองไปที่ซือเย่เจ๋วและพูดไม่ออก นี่เห็นได้ชัดว่าถูกคุณเจียงควบคุมจนอยู่หมัดแล้ว......บริษัท Soul จิวเวลรี่สิบเจ็ดบอกว่าเจียงยี่กับผู้เฒ่าเจียงได้พาเจียงเฮงกลับเมืองจินเฉิงแล้วเงินห้าแสนกว่าบาทที่ต้ายฉิงใช้จ่ายไปตอนนี้ได้ตามกลับผ่านทางตำรวจแล้ว แต่ก็ตามกลับมาได้แค่แสนกว่าบาท แต่ต้ายฉิงถูกควบคุมการเดินทาง อยากจะหนีก็หนีไม่ได้เจียงเซิงก็ไม่ได้พูดอะไรมากมายหลังจากผ่านเรื่องนี้ไปผู้เฒ่าเจียงคงจะทำตัวดีไม่น้อย จากอายุของเธอในตอนนี้อยากจะดิ้นรนต่อไป เกรงว่าคงจะไม่มีโอกาสดิ้นรนแล้วหลายชายของตัวเองล้างผลาญครอบครัวใช้เงินสะสมของเธอจนหมด แถมยังถูกหลอก แม้แต่ลูกชายก็ยังไม่ยอมรับเธอ ตอนนี้เธอก็ไม่มีอารมณ์คิดถึงมรดกของพ่อของเธอแล้ว*อลิซลอกเลียนแบบโซรา*พาดหัวข่าวเฟซบุ๊กที่โดดเด่นบนหน้าจอทำให้เจียงเซิงที่เพิ่งดื่มน้ำแทบจะพ่นน้ำออกมาเธอลอกเลียนแบบตัวเอง?เมื่อเปิดดู ก็เป็นเรื่องประดับ*รุ่นคู่รัก*ที่เธอออกแบบคล้ายกับสไตล์การออกแบบของเธอก่อนหน้านี้ แต่ไม่รู้ว่าใครตั้งใจพูดตัดสินเรื่องนี้ว่าลอกเลียนแบบ ชาวเน็ตที่ไม่ผ่านกรองการครุ่นคิดก็เชื่อจ
กู้เฉินกวางถอดแว่นกันแดดออกแล้วใส่ไว้ในกระเป๋าตรงหน้าอก "สถานการณ์ของนายแบบนี้ คงไม่ต้องให้ฉันแนะนำตัวเองใช่ไหม?"ซือเย่เจ๋วก็มองออกว่าเขาคือใคร "อยู่ในวงการบันเทิงได้ไม่เลวเลยสินะ"กู้เฉินกวางหัวเราะเบา ๆ “คนอื่นบอกว่านายความจำเสื่อมฉันยังไม่เชื่อ”เขาเดินไปที่โซฟาแล้วนั่งลงด้วยตัวเอง หลัวเชว่รินชาให้เขาหนึ่งแก้วซือเย่เจ๋วลุกขึ้นยืนและเดินอ้อมโต๊ะทำงานไปตรงหน้าโซฟา จากนั้นก็ปลดกระดุมชุดสูทออกแล้วนั่งลง "แขกหายากสินะ มีธุระอะไรกับฉัน?""มีธุระจริง ๆ นั่นแหละ" กู้เฉินกวางยกแก้วน้ำชาขึ้น "ฉันคิดว่านายคงจะเคยรู้จักกับหานจื้อเหนียนสินะ?"ในตอนที่ซือเย่เจ๋วกำลังครุ่นคิดว่าหานจื้อเหนียนคือใคร หลัวเชว่ก็ก้มตัวชี้แนะ "ประธานหานคนนั้นเมื่อครั้งที่แล้ว"ซือเย่เจ๋วหรี่ตาลงและยิ้มอย่างมีความหมายลึกซึ้ง "ทำไม ตระกูลหานมุ่งเป้าไปที่นายเหรอ?"กู้เฉินกวางไม่ได้พูดอะไรซือเย่เจ๋วสีหน้าจริงจังขึ้นมา "ฉันว่านายก็อายุเยอะแล้ว ควรจะพิจารณาเรื่องการแต่งงานได้แล้ว?"กู้เฉินกวางวางแก้วชาลง และครุ่นคิด “เร่งให้ฉันแต่งงาน นายเป็นห่วงอะไร?”ซือเย่เจ๋วสีหน้าเคร่งขรึมเล็กน้อย จากนั้นกอดอกมองเขา "ตาข้าง
เจียงเซิงไม่ปฏิเสธ "ใช่ค่ะ" เธอหัวเราะเบา ๆ "รวมทั้งเงินห้าล้านบาทนั่นด้วย นั่นก็เป็นเงินที่ฉันให้ คุณก็ไม่ได้บอกคุณย่าว่าคุณมีเงินห้าล้านบาทใช่ไหม?"ผู้เฒ่าเจียงหันหน้ามองไปทางเจียงยี่เจียงยี่ไม่ได้พูดอะไร เห็นได้ชัดว่ายอมรับแล้ว"คุณไม่อยากยอมรับแม่ ไม่อยากยอมรับลูกชาย ฉันก็ไม่ก้าวก่ายคุณ ในเมื่อเงินเอาให้คุณแล้ว คุณอยากจะใช้อะไรก็เรื่องของคุณ"เจียงเซิงกอดอก สายตาเย็นชา "แน่นอนว่าถ้าหากคุณยอมเอาเงินไปใช้ในทางที่ต้อง ฉันอาจจะให้โอกาสคุณอีกครั้ง แต่น่าเสียดายที่คุณปรับเปลี่ยนตัวเองไม่ได้แล้ว เอาเงินให้คุณมากแค่ไหนก็ไม่มีประโยชน์ใด ๆ"มือที่วางอยู่บนขาของเจียงยี่กำแน่นอย่างอดไม่ได้ สีหน้าก็รู้สึกอับอายผู้เฒ่าเจียงมองดูเจียงเซิง "เซิงเซิง ในเมื่อเธอยังมีชีวิตอยู่ และก็ยอมช่วยอาของเธอกับลูกพี่ลูกน้องของเธอ...""คุณย่า คุณคิดมากเกินไปหรือเปล่า?" เจียงเซิงขัดคำพูดของเธอทันที "ฉันไม่ได้ช่วยพวกเขาโดยไม่มีเหตุผลหรอกนะคะ ฉันก็แค่ช่วยให้คุณได้เห็นความโหดร้ายของโลกนี้อย่างชัดเจน"ผู้เฒ่าเจียงมองไปทางเธอด้วยความเหม่อลอยเจียงเซิงลุกขึ้นเดินไปตรงหน้าต่าง และหันข้างมองไปทางพวกเขา "เพราะว
เพิ่งจะเข้าไปในห้อง เจียงยี่ก็อยู่ด้วย เจียงยี่นั่งอยู่บนเก้าอี้ บอดี้การ์ดที่อยู่ด้านหลังวางมือบนไหล่ของเขาไม่ให้เขาหนีไปได้ตอนที่ผู้เฒ่าเจียงเห็นผู้หญิงแปลกหน้าถูกพาตัวเข้ามา และคุกเข่าลงบนพื้น ก็งุนงงไปหมด "นี่คือ..."สิบเจ็ดพูดด้วยสีหน้านิ่งเฉย "ฉิงฉิงที่หลานชายของคุณพูดถึง คุณให้เธออธิบายกับคุณเองเถอะ"ฉิงฉิง?ผู้เฒ่าเจียงสายตามองไปที่ผู้หญิงคนนี้อีกครั้ง ต้ายฉิงร้องไห้แล้วคลานมาที่ข้างเตียง "คุณย่าเจียง ขอโทษนะคะ ฉันผิดไปแล้ว ฉันไม่ควรหลอกลวงเจียงเฮง ขอร้องพวกคุณปล่อยฉันไปเถอะค่ะ"ผู้เฒ่าเจียงนึกขึ้นได้ว่าเจียงเฮงหลานชายของเธอนำเงินก้อนนั้นให้กับผู้หญิงคนนี้ เธอก็รู้สึกโมโหขึ้นมา และผลักฉิงฉิงออก "เธอยังมีหน้ามาหาฉันอีก? เงินของหลานชายฉันล่ะ?"ต้ายฉิงถูกผลักล้มลงกับพื้น ไหล่ของเธอสั่นเทา น้ำตาไหลลงแก้ม ชั่วขณะไม่รู้ว่าควรจะพูดเรื่องเงินก้อนนั้นที่เธอใช้ไปหมดแล้วอย่างไรดี“ฉิงฉิง!”เจียงเฮงปรากฏตัวนอกประตูและเห็นต้ายฉิงนั่งอยู่บนพื้น เขาจึงรีบเดินไปประคองเธอ "คุณย่า ฉิงฉิงมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร"“แกยังจะพูดอีก?” ผู้เฒ่าเจียงหน้าเขียวหน้าดำ "นังเด็กคนนี้หลอกเอาเงินของแก เ