บทที่ 339

เจียงเซิงเงยหน้าขึ้นมองดูซือเย่เจ๋วที่ถูก "มองข้าม" ที่นั่งหึงหวงอยู่ตรงข้าม จึงตักเนื้อชิ้นหนึ่งใส่ในจานข้าวของเขาด้วยความหวังดี: "เด็กดี พวกเรายังคงเอ็นดูคุณ"

ซือเย่เจ๋ว: "..."

คำพูดนี้คุ้นเคยอย่างหน้าประหลาดใจ

เจียงนวนนวนกินข้าวคำโต ดวงตาใสแป๋วมองดูซือเย่เจ๋ว: "แด๊ดดี้ วันนี้คุณอานักแสดงบอกว่าคุณย่าของพวกเราก็เป็นคนในวงการบันเทิง ทำไมพวกเราไม่เคยเห็นคุณย่าคะ?"

เจียงนวนนวนเพิ่งถามจบ จู่ ๆ บรรยากาศบนโต๊ะเปลี่ยนไปแปลกประหลาด

เจียงเซิงก้มหน้าลง เรื่องแม่ของเขา เขาน่าจะไม่อยากเอ่ยถึงหรอกมั้ง

แต่สิ่งที่เธอไม่คาดคิดก็คือ ซือเย่เจ๋วยังคงตอบนวนนวนว่า "ใช่ แต่คุณย่าของพวกลูกไม่อยู่แล้ว"

เด็กน้อยทั้งสามต่างก็ตกตะลึง

ความหมายของคำว่าไม่อยู่มีสองอย่าง หนึ่งคือคนไม่อยู่ กับอย่างหนึ่งคือคนไม่อยู่บนโลกนี้แล้ว

หลังทานอาหารเย็นเสร็จ เจียงเซิงล้างจานอยู่ในห้องครัว

ฉันไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่ ตอนที่วางจานมือลื่น จานตกแตกบนพื้น

ตอนที่เธอนั่งยองเก็บเศษชิ้นส่วน ปลายแหลมคมบาดนิ้วของเธอ มีเลือดออกมาอย่างรวดเร็ว

ซือเย่เจ๋วที่ได้ยินเสียงในครัวก็รีบวางนวนนวนบนโซฟา ลุกขึ้นเดินอย่างเร่งรีบไปที่ห้องค