บทที่ 268

"วันนี้เจอหมูป่า ตอนปีนขึ้นไปบนต้นไม้อาจไม่ระวังจนเผลอบิดเท้าไปมั้ง" เพราะเธอมุ่งหน้าจะปีนขึ้นที่สูงเท่านั้น ความเจ็บปวดที่ข้อเท้าแพลงจึงถูกกลบไปด้วยความกลัวในใจเธอ เมื่อได้สติกลับมาถึงพบว่าได้รับบาดเจ็บ

"ทำไมคุณถึงอยู่ในเขตหวงห้าม สถานที่นี้อันตรายมาก"

"นี่เป็นพื้นที่หวงห้ามงั้นเหรอ?" เจียงเซิงสับสน

หลัวหยิงพยักหน้า และคนข้างๆ เธอก็ตอบว่า "ป่าลึกนี้เป็นป่าลึกดึกดำบรรพ์ที่ยังไม่ได้รับการพัฒนา มีสัตว์ร้ายมากมายอยู่ในนี้ด้วย ที่คุณพบแค่หมูป่าก็ถือว่าโชคดีมาก"

แม้แต่พวกเขาก็ไม่กล้าเข้ามาแบบง่ายๆ การเจอหมูป่าก็ไม่ได้เป็นอันตายอะไร หากคนที่ไม่มีประสบการณ์เจอกับหมีหรือฝูงหมาป่า มีชีวิตมากแค่ไหนก็ไม่พอใช้

เจียงเซิงเงียบ แต่คิดอะไรบางอย่างได้ ใบหน้าของเขาก็ดูแย่ลง

ตอนที่กลับมาถึงค่ายฝึกก็ดึกมากแล้ว เมื่อพวกครูฝึกกลับมา ใบหน้าที่เคร่งเครียดของพวกเขาก็ผ่อนคลายลงเล็กน้อย

แต่เนื่องจากเจียงเซิงบุกเข้าไปในพื้นที่หวงห้าม เขาก็โกรธมากเช่นกัน "เขตหวงห้ามคือสถานที่แบบไหนคุณไม่รู้หรือไง? เข้าไปเพียงลำพังจะรนหาที่ตายหรือไง?"

"ขอโทษค่ะ"

เมื่อเห็นเจียงเซิงขอโทษจากใจจริง ครูฝึกก็ไม่ได้พูดอะไรมาก "ใน