เช้าวันรุ่งขึ้นหลังจากทานข้าวเสร็จ ธารดาราก็หันไปร้องขอธันวากับสายธารให้ช่วยพาเธอไปเยี่ยมเตชินท์ที่ห้องพักของเจ้าตัว ซึ่งคนทั้งสองก็ตอบตกลง จากนั้นธันวาก็เข้ามาช่วยประคองธารดาราให้ลงไปนั่งที่เก้าอี้เคลื่อนย้ายผู้ป่วย ก่อนจะพาเธอกับสายธารออกไปยังห้องพักของเตชินท์
ซึ่งเมื่อพวกธารดาราเดินเข้าไปภายในห้อง พวกเธอก็เห็นภัสสรกำลังนั่งพูดคุยอยู่กับเตชินท์ พอคนทั้งคู่หันมาเห็นพวกเธออีกฝ่ายก็ส่งยิ้มมาให้ทันที จากนั้นพวกเธอจึงเข้าไปถามไถ่อาการบาดเจ็บของเตชินท์ แล้วหลังจากนั้นภัสสรก็เอ่ยชวนธันวากับสายธารให้ลงไปนั่งดื่มกาแฟที่ร้านค้าในโรงพยาบาลด้วยกัน
เตชินท์ที่แอบสำรวจร่องรอยจากการถูกทำร้ายตามร่างกายของธารดารา ตั้งแต่ที่หญิงสาวถูกพาเข้ามาภายในห้อง แล้วเมื่อเห็นว่าตอนนี้ในห้องพักเหลือเพียงแค่เขากับเธอ เตชินท์จึงเงยหน้าขึ้นมา ก่อนจะกล่าวว่า
“พี่ผึ้งครับ ผมขอโทษที่...”
ธารดาราเมื่อเดินทางมาถึงบ้านของเตชินท์ ป้าจีนก็ออกมาต้อนรับพร้อมกับพาเธอเดินขึ้นไปยังห้องนอนของเตชินท์ เนื่องจากตอนนี้ภัสสรก็อยู่บนห้องนั้นกับบุตรชาย หลังจากนั้นภัสสรก็นั่งพูดคุยอยู่กับพวกเธอครู่หนึ่ง ก่อนที่อีกฝ่ายจะเอ่ยขอตัวลงไปเคลียร์งานที่คั่งค้างของตัวเองต่อ การมาหาเตชินท์ในวันนี้ของธารดาราความตั้งใจส่วนหนึ่งก็คือการมาเยี่ยม อีกส่วนก็คือเธอต้องการจะมาให้คำตอบกับเตชินท์ แต่เมื่อเธอได้กลับเข้ามาในบ้านหลังนี้ มันก็ทำให้ธารดารานึกได้ถึงจุดเริ่มต้นที่ทำให้ตัวเองก้าวขากลับเข้ามาในชีวิตของเด็กหนุ่มตรงหน้าอีกครั้ง “พี่ผึ้งเป็นอะไรหรือเปล่าครับ?” เตชินท์เอ่ยถามเมื่อเห็นสีหน้าที่เริ่มเปลี่ยนไปของธารดารา “เต...เตจะต้องออกเดินทางวันไหนหรือคะ?” &
ตี๊ด ตี๊ด ตี๊ด... เสียงเตือนดังขึ้นมาจากโทรศัพท์มือถือ แต่มาดังในช่วงเย็นแบบนี้...ธารดาราหยิบโทรศัพท์มือถือของตัวเองขึ้นมาเปิดดู ‘ใช่จริงด้วย เสียงแจ้งเตือนความจำในวันสำคัญ’ แล้วเมื่อธารดาราเปิดเข้าไปดูเรื่องที่บันทึกให้แจ้งเตือน ‘ครบสามปีแล้วหรือนี่?’ ในวันที่ธารดารากับเตชินท์ตกลงคบหากันเป็นแฟน วันนั้นชายหนุ่มได้ตั้งแจ้งเตือนเอาไว้ทั้งในโทรศัพท์มือถือของตัวเองและของเธอ แล้วในวันนั้นเตชินท์ก็ได้ขอเปลี่ยนคำเรียกขาน โดยอีกฝ่ายขอให้ธารดาราเรียกแทนตัวเองด้วยชื่อ และเจ้าตัวก็ขอเรียกเธอแบบนั้นด้วยเช่นกัน ซึ่งเมื่อทั้งครอบครัวของเธอ และครอบครัวของเตชินท์รับรู้เรื่องการคบหากันแบบคนรักจากปากของพวกเธอ ทั้งสองครอบครัวก็ไม่ได้ขัดขวาง แล้วยังกล่าวคำอวยพรให้ค่อย ๆ รัก ค่อย ๆ เรียนร
ธารดาราเดินเข้าไปไม่ถึงสิบก้าวเธอก็เห็นสติ๊กเกอร์เรืองแสงเป็นรูปลูกศรสีเขียวติดอยู่ที่พุ่มไม้เตี้ยข้างถนน โดยปลายลูกศรชี้ไปยังกระดาษที่ถูกพับเป็นรูปสีเหลี่ยมผืนผ้า ซึ่งมันวางอยู่ไม่ห่างจากปลายลูกศรมากนัก ธารดาราจึงเดินเข้าไปดู...บนกระดาษแผ่นนั้นมีข้อความที่เขียนด้วยปากกาเรืองแสงสีส้ม (ยิ้มก่อนเปิดอ่าน)ซึ่งลายมือแบบนี้ธารดาราจำได้ทันทีว่า มันคือลายมือของเตชินท์ แล้วพอเธอเปิดเข้าไปอ่านด้านใน ก็มีข้อความเขียนด้วยปากกาเรืองแสงสีชมพูว่า... (ตามอ่านจดหมายมาเรื่อย ๆ นะครับ อย่าเพิ่งถอดใจไปก่อนนะ ผมรอคุณแฟนอยู่) “เล่นอะไรเนี่ยเต ออกมาเดี๋ยวนี้เลยนะ!” จากความรู้สึกเป็นห่วงเริ่มแปรเปลี่ยนเป็นความรู้สึกโมโห แต่ก็ไม่มีเสียงอะไรตอบกลับมา ธารดาราจึงได้แต่เดินมองหาลูกศรอันต่อไป ซึ่งมันก็ติดอยู่กับพุ่มไม้ที่อยู
หลังจากวันที่ธารดารารับปากเรื่องแต่งงานกับเตชินท์ พ่อกับแม่ของเธอและแม่ของเตชินท์ก็นัดกันไปดูฤกษ์แต่งงานให้กับพวกเธอทันที ซึ่งวันมงคลสมรสที่ผู้ใหญ่ทั้งสองครอบครัวหามาได้มีทั้งหมดสามวัน โดยเตชินท์กับธารดาราตกลงใจเลือกวันมงคลที่อยู่ในช่วงเดือนสิบสองของปีนี้ แล้วหลังจากนั้นความวุ่นวายจากการจัดเตรียมงานแต่งก็เริ่มต้นขึ้นทันที แต่ถึงแม้ว่าจะเหนื่อยหรืออาจจะมีบางเรื่องที่มันดูติดขัดไปบ้าง แต่สุดท้ายทุกอย่างก็ผ่านพ้นไปได้ด้วยดี ตลอดจนถึงวันแต่งงาน... วันงานมงคลสมรส... ในช่วงเช้าเริ่มต้นด้วยฝ่ายเจ้าบ่าวอย่างเตชินท์เดินทางมาจัดเตรียมขบวนขันหมาก ก่อนจะเคลื่อนขบวนตั้งแต่ปากซอยทางเข้าหมู่บ้าน ซึ่งพอมาถึงประตูบ้านเจ้าสาว...ขบวนเจ้าบ่าวก็ต้องหยุดชะงัก เพราะเจอเข้ากับเพื่อนเจ้าสาวของธารดารา รวมไปถึงบรรดาคุณครูในสถาบันสอนภาษายิ้มรับที่มาช่วยกันกั้นประตูเงินประตูทอง แต่ขบวนเจ้าบ
แล้วเมื่อเตชินท์ได้รับอนุญาต เขาก็กระตุกปมสายผูกเอวของหญิงสาวใต้ร่างพร้อมกับแหวกชุดคลุมออกทันที “อ่ะ! เตคะ!” ธารดาราตกใจจนเผลอยกมือทั้งสองข้างขึ้นมาปิดหน้าอกพร้อมกับหนีบขาของตนเองเอาไว้ “ผึ้งสวยขนาดนี้ อย่าปิดเลยนะครับ” พูดจบ เตชินท์ก็ยกมือทั้งสองข้างของธารดาราขึ้นมาจูบ ก่อนจะจับกางออก จากนั้นเขาก็ก้มลงจูบที่ริมฝีปาก ก่อนจะผละออกมาไล่เลียพร้อมกับขบเม้มไปตามร่างกายขาวผ่องของอีกฝ่าย ซึ่งในขณะเดียวกันฝ่ามือใหญ่ทั้งสองข้างของเตชินท์ก็ขยับกลับเข้ามาบีบขยำหน้าอกพอดีตัวของธารดารา แล้วเพียงไม่นานริมฝีปากหนาก็ก้มลงไปครอบครองยอดอกของหญิงสาวใต้ร่างทันที “อื้อ...เตคะ เต...” ธารดาราสั่นสะท้านเมื่อต้องรับสัมผัสจากฝ่ามือหนาที่เข้ามาบดคลึงอยู่ที่ทรวงอกของเธอ ไปพร้อมกับปลายลิ้นร้ายและริมฝีปากของคนบนร่างที่ทั้งไล่เลีย ขบกัด ดูดดึงยอดอกทั้งสองข้างของเธอสลับกันไปมา ซึ่งบางทีก็คล้ายกับว่าจะ
“เตคะ ตื่น! วันนี้เรามีแพลนที่ต้องไปทำกันหลายอย่างเลยนะคะ” ธารดาราเขย่าแขนคนที่โอบกอดร่างกายของเธอเอาไว้ จนเธอไม่สามารถขยับตัวออกมาได้ “ตอนนี้กี่โมงแล้วหรือครับ?” “สิบโมงค่ะ” “เมื่อรู้สึกตัว...ก็รีบปล่อยผึ้งได้แล้วค่ะ ผึ้งจะได้ลุกไปอาบน้ำ” “แต่ผมยังไม่อยากลุกเลยนี่ครับ” ธารดารามองสามีของตัวเองอย่างระอา เวลานี้อ้อมแขนของอีกฝ่ายก็ยังคงกอดรัดร่างกายเธอเอาไว้จนแน่น แถมเตชินท์ก็ยังขยับใบหน้าเข้ามาซุกไซร้ที่ซอกคอของเธออีก ธารดาราจึงกล่าวเสียงเข้มขึ้นว่า “เตคะ เราคุยกันไว้แล้วไม่ใช่หรือคะ? และวันนี้...มันก็วันที่ห้าแล้วนะคะ ที่ผึ้งยังไม่ได้ก้าวขาออกจากบ้านพักไปไหนเลย” “ขอโทษครับ” 
เตชินท์เดินออกมาจากห้องน้ำ เขาก็ไม่เห็นธารดารานั่งรออยู่บนเตียง หรือที่โต๊ะเครื่องแป้งเหมือนทุกคืนที่ผ่านมา แล้วเมื่อเขาหันไปมองแถวโถงทางเดิน เขาก็เห็นหญิงสาวกำลังนั่งดื่มเบียร์อยู่ที่หน้าเคาน์เตอร์บาร์น้ำ ‘ผึ้งดื่มเบียร์!’ ตั้งแต่รู้จักกันมาธารดาราไม่ใช่คนดื่ม หากไม่ใช่ในงานเลี้ยงหรืองานสังสรรค์ หญิงสาวไม่เคยหยิบเครื่องดื่มที่มีแอลกอฮอร์ขึ้นมาดื่มให้เห็นเลยสักครั้ง ‘แล้วนี่มันเกิดอะไรขึ้น?’ เตชินท์เดินเข้าไปหาธารดาราพร้อมกับเอ่ยเรียก และเอื้อมมือไปเขย่าที่ต้นแขนของหญิงสาวเบา ๆ “ผึ้งครับ” “เตอาบน้ำเสร็จแล้วหรือคะ?” “ครับ เออ...ผึ้งเป็นหรือเปล่าครับ? หรือว่ามี...” ถามยังไม่ทันจบ ธารดาราก็ลากเตชินท์
ธารดารานั่งมองความวุ่นวายในห้องรับแขก เนื่องจากตอนนี้พี่ธีร์หรือเด็กชายธีร์ธาดางามรุ่งวัยห้าขวบกำลังรับบทลงโทษจากผู้เป็นพ่อด้วยการไปนั่งเข้ามุมเป็นเวลาสามนาที หลังจากที่เจ้าตัวกระชากหุ่นยนต์ตัวโปรดออกมาจากมือของน้องฟ้าหรือเด็กหญิงเนตรนภา งามรุ่งวัยสามขวบครึ่ง เป็นเหตุให้น้องฟ้าล้มก้นกระแทกพื้นร้องไห้จ้า ซึ่งเหตุผลที่พี่ธีร์กระชากหุ่นยนต์ออกมาจากมือน้องฟ้าก็เพราะว่า น้องฟ้าจับหุ่นยนต์ตัวโปรดของพี่ธีร์ฟาดลงกับพื้นไปแล้วสองครั้ง ธารดาราก้มมองบุตรสาวตัวน้อยบนตัก เมื่อครู่เจ้าตัวเพิ่งจะร้องไห้ฟ้องพ่อว่าโดนพี่ชายแกล้ง แต่เวลานี้กลับนั่งอมยิ้มกินขนมอยู่บนตักของเธอเสียแล้ว นี่ขนาดเธอกับเตชินท์มีบุตรด้วยกันเพียงแค่สองคนนะเนี่ย! แล้วถ้าหากในวันนั้นชายหนุ่มไม่ยอมเปลี่ยนความคิดของตัวเอง แล้วยังคงยืนยันที่จะมีลูกด้วยกันให้ได้หกคนตามความคิดของเธอ
“เตคะ พรุ่งนี้เตต้องเข้าไปที่โรงงานกี่โมงหรือคะ?” ธารดาราเอ่ยถามเตชินท์ แต่มือทั้งสองข้างกับดวงตาก็ไล่ตรวจดูของใช้ในตะกร้า และกระเป๋าเสื้อผ้าให้กับบุตรทั้งสอง “ไม่เข้าครับ เพราะผมสั่งให้ไอ้นัฐเข้าไปตรวจดูการติดตั้งแทนผมแล้ว” “อย่างนั้นวันพรุ่งนี้...” พูดยังไม่ทันจบ เสียงของบุตรชายก็ดังขัดขึ้นมาเสียก่อน “คุณแม่ครับ น้าซูซี่โทรมาครับ” “ขอบคุณครับลูก” จากนั้นธารดาราก็เดินไปคุยโทรศัพท์กับเพื่อนสาว แต่ผ่านไปไม่ถึงสองนาที เธอก็เดินกลับมาหาเตชินท์ แล้วก็คงจะด้วยเพราะระยะเวลาในการพูดคุยที่ไม่ปกติ รวมกับความไม่พอใจเล็กน้อยที่เธอน่าจะเผลอแสดงออกทางสีหน้า เตชินท์จึงเอ่ยถามออกมาว่า “มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นหรือปล่าครับ?”
ธารดารานั่งมองความวุ่นวายในห้องรับแขก เนื่องจากตอนนี้พี่ธีร์หรือเด็กชายธีร์ธาดางามรุ่งวัยห้าขวบกำลังรับบทลงโทษจากผู้เป็นพ่อด้วยการไปนั่งเข้ามุมเป็นเวลาสามนาที หลังจากที่เจ้าตัวกระชากหุ่นยนต์ตัวโปรดออกมาจากมือของน้องฟ้าหรือเด็กหญิงเนตรนภา งามรุ่งวัยสามขวบครึ่ง เป็นเหตุให้น้องฟ้าล้มก้นกระแทกพื้นร้องไห้จ้า ซึ่งเหตุผลที่พี่ธีร์กระชากหุ่นยนต์ออกมาจากมือน้องฟ้าก็เพราะว่า น้องฟ้าจับหุ่นยนต์ตัวโปรดของพี่ธีร์ฟาดลงกับพื้นไปแล้วสองครั้ง ธารดาราก้มมองบุตรสาวตัวน้อยบนตัก เมื่อครู่เจ้าตัวเพิ่งจะร้องไห้ฟ้องพ่อว่าโดนพี่ชายแกล้ง แต่เวลานี้กลับนั่งอมยิ้มกินขนมอยู่บนตักของเธอเสียแล้ว นี่ขนาดเธอกับเตชินท์มีบุตรด้วยกันเพียงแค่สองคนนะเนี่ย! แล้วถ้าหากในวันนั้นชายหนุ่มไม่ยอมเปลี่ยนความคิดของตัวเอง แล้วยังคงยืนยันที่จะมีลูกด้วยกันให้ได้หกคนตามความคิดของเธอ
เตชินท์เดินออกมาจากห้องน้ำ เขาก็ไม่เห็นธารดารานั่งรออยู่บนเตียง หรือที่โต๊ะเครื่องแป้งเหมือนทุกคืนที่ผ่านมา แล้วเมื่อเขาหันไปมองแถวโถงทางเดิน เขาก็เห็นหญิงสาวกำลังนั่งดื่มเบียร์อยู่ที่หน้าเคาน์เตอร์บาร์น้ำ ‘ผึ้งดื่มเบียร์!’ ตั้งแต่รู้จักกันมาธารดาราไม่ใช่คนดื่ม หากไม่ใช่ในงานเลี้ยงหรืองานสังสรรค์ หญิงสาวไม่เคยหยิบเครื่องดื่มที่มีแอลกอฮอร์ขึ้นมาดื่มให้เห็นเลยสักครั้ง ‘แล้วนี่มันเกิดอะไรขึ้น?’ เตชินท์เดินเข้าไปหาธารดาราพร้อมกับเอ่ยเรียก และเอื้อมมือไปเขย่าที่ต้นแขนของหญิงสาวเบา ๆ “ผึ้งครับ” “เตอาบน้ำเสร็จแล้วหรือคะ?” “ครับ เออ...ผึ้งเป็นหรือเปล่าครับ? หรือว่ามี...” ถามยังไม่ทันจบ ธารดาราก็ลากเตชินท์
“เตคะ ตื่น! วันนี้เรามีแพลนที่ต้องไปทำกันหลายอย่างเลยนะคะ” ธารดาราเขย่าแขนคนที่โอบกอดร่างกายของเธอเอาไว้ จนเธอไม่สามารถขยับตัวออกมาได้ “ตอนนี้กี่โมงแล้วหรือครับ?” “สิบโมงค่ะ” “เมื่อรู้สึกตัว...ก็รีบปล่อยผึ้งได้แล้วค่ะ ผึ้งจะได้ลุกไปอาบน้ำ” “แต่ผมยังไม่อยากลุกเลยนี่ครับ” ธารดารามองสามีของตัวเองอย่างระอา เวลานี้อ้อมแขนของอีกฝ่ายก็ยังคงกอดรัดร่างกายเธอเอาไว้จนแน่น แถมเตชินท์ก็ยังขยับใบหน้าเข้ามาซุกไซร้ที่ซอกคอของเธออีก ธารดาราจึงกล่าวเสียงเข้มขึ้นว่า “เตคะ เราคุยกันไว้แล้วไม่ใช่หรือคะ? และวันนี้...มันก็วันที่ห้าแล้วนะคะ ที่ผึ้งยังไม่ได้ก้าวขาออกจากบ้านพักไปไหนเลย” “ขอโทษครับ” 
แล้วเมื่อเตชินท์ได้รับอนุญาต เขาก็กระตุกปมสายผูกเอวของหญิงสาวใต้ร่างพร้อมกับแหวกชุดคลุมออกทันที “อ่ะ! เตคะ!” ธารดาราตกใจจนเผลอยกมือทั้งสองข้างขึ้นมาปิดหน้าอกพร้อมกับหนีบขาของตนเองเอาไว้ “ผึ้งสวยขนาดนี้ อย่าปิดเลยนะครับ” พูดจบ เตชินท์ก็ยกมือทั้งสองข้างของธารดาราขึ้นมาจูบ ก่อนจะจับกางออก จากนั้นเขาก็ก้มลงจูบที่ริมฝีปาก ก่อนจะผละออกมาไล่เลียพร้อมกับขบเม้มไปตามร่างกายขาวผ่องของอีกฝ่าย ซึ่งในขณะเดียวกันฝ่ามือใหญ่ทั้งสองข้างของเตชินท์ก็ขยับกลับเข้ามาบีบขยำหน้าอกพอดีตัวของธารดารา แล้วเพียงไม่นานริมฝีปากหนาก็ก้มลงไปครอบครองยอดอกของหญิงสาวใต้ร่างทันที “อื้อ...เตคะ เต...” ธารดาราสั่นสะท้านเมื่อต้องรับสัมผัสจากฝ่ามือหนาที่เข้ามาบดคลึงอยู่ที่ทรวงอกของเธอ ไปพร้อมกับปลายลิ้นร้ายและริมฝีปากของคนบนร่างที่ทั้งไล่เลีย ขบกัด ดูดดึงยอดอกทั้งสองข้างของเธอสลับกันไปมา ซึ่งบางทีก็คล้ายกับว่าจะ
หลังจากวันที่ธารดารารับปากเรื่องแต่งงานกับเตชินท์ พ่อกับแม่ของเธอและแม่ของเตชินท์ก็นัดกันไปดูฤกษ์แต่งงานให้กับพวกเธอทันที ซึ่งวันมงคลสมรสที่ผู้ใหญ่ทั้งสองครอบครัวหามาได้มีทั้งหมดสามวัน โดยเตชินท์กับธารดาราตกลงใจเลือกวันมงคลที่อยู่ในช่วงเดือนสิบสองของปีนี้ แล้วหลังจากนั้นความวุ่นวายจากการจัดเตรียมงานแต่งก็เริ่มต้นขึ้นทันที แต่ถึงแม้ว่าจะเหนื่อยหรืออาจจะมีบางเรื่องที่มันดูติดขัดไปบ้าง แต่สุดท้ายทุกอย่างก็ผ่านพ้นไปได้ด้วยดี ตลอดจนถึงวันแต่งงาน... วันงานมงคลสมรส... ในช่วงเช้าเริ่มต้นด้วยฝ่ายเจ้าบ่าวอย่างเตชินท์เดินทางมาจัดเตรียมขบวนขันหมาก ก่อนจะเคลื่อนขบวนตั้งแต่ปากซอยทางเข้าหมู่บ้าน ซึ่งพอมาถึงประตูบ้านเจ้าสาว...ขบวนเจ้าบ่าวก็ต้องหยุดชะงัก เพราะเจอเข้ากับเพื่อนเจ้าสาวของธารดารา รวมไปถึงบรรดาคุณครูในสถาบันสอนภาษายิ้มรับที่มาช่วยกันกั้นประตูเงินประตูทอง แต่ขบวนเจ้าบ
ธารดาราเดินเข้าไปไม่ถึงสิบก้าวเธอก็เห็นสติ๊กเกอร์เรืองแสงเป็นรูปลูกศรสีเขียวติดอยู่ที่พุ่มไม้เตี้ยข้างถนน โดยปลายลูกศรชี้ไปยังกระดาษที่ถูกพับเป็นรูปสีเหลี่ยมผืนผ้า ซึ่งมันวางอยู่ไม่ห่างจากปลายลูกศรมากนัก ธารดาราจึงเดินเข้าไปดู...บนกระดาษแผ่นนั้นมีข้อความที่เขียนด้วยปากกาเรืองแสงสีส้ม (ยิ้มก่อนเปิดอ่าน)ซึ่งลายมือแบบนี้ธารดาราจำได้ทันทีว่า มันคือลายมือของเตชินท์ แล้วพอเธอเปิดเข้าไปอ่านด้านใน ก็มีข้อความเขียนด้วยปากกาเรืองแสงสีชมพูว่า... (ตามอ่านจดหมายมาเรื่อย ๆ นะครับ อย่าเพิ่งถอดใจไปก่อนนะ ผมรอคุณแฟนอยู่) “เล่นอะไรเนี่ยเต ออกมาเดี๋ยวนี้เลยนะ!” จากความรู้สึกเป็นห่วงเริ่มแปรเปลี่ยนเป็นความรู้สึกโมโห แต่ก็ไม่มีเสียงอะไรตอบกลับมา ธารดาราจึงได้แต่เดินมองหาลูกศรอันต่อไป ซึ่งมันก็ติดอยู่กับพุ่มไม้ที่อยู
ตี๊ด ตี๊ด ตี๊ด... เสียงเตือนดังขึ้นมาจากโทรศัพท์มือถือ แต่มาดังในช่วงเย็นแบบนี้...ธารดาราหยิบโทรศัพท์มือถือของตัวเองขึ้นมาเปิดดู ‘ใช่จริงด้วย เสียงแจ้งเตือนความจำในวันสำคัญ’ แล้วเมื่อธารดาราเปิดเข้าไปดูเรื่องที่บันทึกให้แจ้งเตือน ‘ครบสามปีแล้วหรือนี่?’ ในวันที่ธารดารากับเตชินท์ตกลงคบหากันเป็นแฟน วันนั้นชายหนุ่มได้ตั้งแจ้งเตือนเอาไว้ทั้งในโทรศัพท์มือถือของตัวเองและของเธอ แล้วในวันนั้นเตชินท์ก็ได้ขอเปลี่ยนคำเรียกขาน โดยอีกฝ่ายขอให้ธารดาราเรียกแทนตัวเองด้วยชื่อ และเจ้าตัวก็ขอเรียกเธอแบบนั้นด้วยเช่นกัน ซึ่งเมื่อทั้งครอบครัวของเธอ และครอบครัวของเตชินท์รับรู้เรื่องการคบหากันแบบคนรักจากปากของพวกเธอ ทั้งสองครอบครัวก็ไม่ได้ขัดขวาง แล้วยังกล่าวคำอวยพรให้ค่อย ๆ รัก ค่อย ๆ เรียนร
ธารดาราเมื่อเดินทางมาถึงบ้านของเตชินท์ ป้าจีนก็ออกมาต้อนรับพร้อมกับพาเธอเดินขึ้นไปยังห้องนอนของเตชินท์ เนื่องจากตอนนี้ภัสสรก็อยู่บนห้องนั้นกับบุตรชาย หลังจากนั้นภัสสรก็นั่งพูดคุยอยู่กับพวกเธอครู่หนึ่ง ก่อนที่อีกฝ่ายจะเอ่ยขอตัวลงไปเคลียร์งานที่คั่งค้างของตัวเองต่อ การมาหาเตชินท์ในวันนี้ของธารดาราความตั้งใจส่วนหนึ่งก็คือการมาเยี่ยม อีกส่วนก็คือเธอต้องการจะมาให้คำตอบกับเตชินท์ แต่เมื่อเธอได้กลับเข้ามาในบ้านหลังนี้ มันก็ทำให้ธารดารานึกได้ถึงจุดเริ่มต้นที่ทำให้ตัวเองก้าวขากลับเข้ามาในชีวิตของเด็กหนุ่มตรงหน้าอีกครั้ง “พี่ผึ้งเป็นอะไรหรือเปล่าครับ?” เตชินท์เอ่ยถามเมื่อเห็นสีหน้าที่เริ่มเปลี่ยนไปของธารดารา “เต...เตจะต้องออกเดินทางวันไหนหรือคะ?” &