บทที่ 16

แต่ว่าผมไม่ได้สัมผัสโดนริมฝีปากสีแดงที่อ่อนนุ่มใด ๆ ได้แต่จูบกับอากาศเท่านั้น

เมื่อผมลืมตาขึ้น จากนั้นก็พบว่าพี่สะใภ้ยืนอยู่ที่หน้าประตูห้องอาบน้ำ มือทั้งสองข้างกอดอกจ้องมองผมอยู่

จ้องมองสีหน้าของผมอย่างพิจารณา

“เอ้อร์โก่ว เมื่อกี้นี้เธอทำอะไรน่ะ?” พี่สะใภ้ถามผม

ผมร้อนตัวมาก

เดิมทีอยากจะทำเรื่องไม่ดี ผลปรากฏว่ายังไม่ทันได้ทำเรื่องไม่ดี แถมยังถูกพี่สะใภ้จับได้อีก

นี่มันน่าอับอายมากเหลือเกิน

อีกทั้งสิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือ ความกล้าหาญของผมที่รวบรวมขึ้นอย่างยากลำบาก ได้ถูกพี่สะใภ้ทำลายลงในพริบตา

ผมติดอ่าง สายตาลนลาน ไม่กล้ามองพี่สะใภ้เลยสักนิด

“พี่สะใภ้ ผมผิดไปแล้วครับ ต่อไปผมไม่กล้าทำอีกแล้ว”

“เธอค่อย ๆ อาบน้ำเถอะ พี่ไปทำกับข้าวก่อน”

พี่สะใภ้พูดจบ ก็หันหลังเดินออกไป

ในใจของผมเสียใจเป็นอย่างยิ่ง

เมื่อครู่นี้ทำไมผมถึงได้พูดแบบนั้นกับพี่สะใภ้กันนะ?

พี่สะใภ้จะต้องคิดว่าผมเป็นพวกหน้าหม้อแน่ ๆ

ผมตบหน้าตัวเองแรง ๆ หนึ่งที

“เอ้อร์โก่วเอ๊ยเอ้อร์โก่ว ทำไมนายถึงพูดจาแบบนั้นกับพี่สะใภ้ของตัวเองนะ?”

“พี่สะใภ้ไม่ได้ตบหน้านายสักฉาด ก็ถือว่าดีเท่าไหร่แล้ว”

อารมณ์ของผมไม่สงบ ไม่มีกะจิตกะ