Share
บทที่ 12
Related chapter
ติงเอ้อร์โก่วผู้อับโชค บทที่ 13
“พี่สะใภ้ ผมไม่เคยคิดแบบนั้นเลยด้วยซ้ำ” ผมรีบแสดงความคิดเห็นออกมาพี่สะใภ้ยิ้มพร้อมพูดออกมาว่า "พี่รู้น่า เพราะว่าเธอไม่เหมือนพวกผู้ชายน่ารังเกียจพวกนั้น"“อีกอย่างเป็นเพราะว่าเธอทั้งซื่อสัตย์ทั้งจริงใจ แถมยังใจดีอีก อย่างนั้นพี่ถึงให้เธอไปทำอย่างว่ากับเพื่อนสนิทของพี่ได้น่ะสิ”“แต่หวังเจี้ยนกั๋วไม่ใช่ เขาออกไปหาเมียน้อยนอกบ้านเหมือนกัน แถมยังอยากจะใช้เล่ห์เหลี่ยมจัญไรนี่เพื่อหย่ากับหลี่ลี่เจียงอีก”“ถ้าหากว่าตอนแรกเขาไม่ได้เจอกับพวกเรา แล้วไปเจอกับผู้ชายอื่นอะไรก็ไม่รู้เองข้างนอก งั้นหลี่ลี่เจียวก็น่าจะตกที่นั่งลำบากแล้วสิ”“ที่หวังเจี้ยนกั๋วทำแบบนี้ ไม่ใช่เพียงเพราะอยากจะหย่าให้เร็วที่สุด สำคัญไปกว่านั้นคือ เขาเองก็รู้ว่าภรรยาของเขานั้นหิวกระหายมาก ต้องการถูกผู้ชายทำให้ขึ้นสวรรค์”เมื่อได้ยินพี่สะใภ้พูดแบบนี้ ผมก็รู้สึกมีพลังขึ้นมาทันที“พี่สะใภ้ พี่หมายความว่า พี่ลี่เจียวไม่ใช่ว่าไม่อยาก แต่ด้วยชื่อเสียงและบุคลิกของเธอเอง จึงทำให้เธอเปิดใจได้ยากใช่ไหม”พี่สะใภ้พยักหน้าอย่างหนักแน่น“ใช่น่ะสิ ไม่งั้นพี่จะคอยให้เธอช่วยทำให้เธอเปิดใจอยู่เรื่อยทำไม?”“กล้าพนันได้เลย ว่าตอนดึก
ติงเอ้อร์โก่วผู้อับโชค บทที่ 14
หัวใจผมรู้สึกคันยุบยิบสาเหตุหลักมาจากที่พี่สะใภ้บอกว่าจะช่วยผม แต่ผลที่เกิดขึ้นกลับเป็นแบบนี้ ถ้าก่อนหน้านี้เขาไม่ได้พูดกับผมแบบนั้น หัวใจผมก็คงไม่คันยุบยิบขนาดนี้หรอกผมมองดูพี่สะใภ้ แล้วพูดออกไปด้วยความกล้าอย่างมากว่า "พี่สะใภ้ หรือว่าพี่มาช่วยผมอาบหน่อยสิ"“หืม? ให้พี่ช่วยเธออาบเหรอ?”"แล้วพี่คิดว่ายังไงล่ะ?"ผมพูดตามที่ใจคิดจริง ๆ ว่า "จริงๆ แล้วผมไม่ได้อยากให้พี่ช่วยผมอาบหรอก พี่แค่ช่วยผมถูหลังหน่อยก็พอ"“นั่นก็ไม่ได้เหมือนกัน” พี่สะใภ้ปฏิเสธลูกเดียว ทำให้ผมอึดอัดอยู่ในใจ “ทำไมล่ะ?” ผมเอ่ยถามอย่างไม่สบอารมณ์พี่สะใภ้ตอบว่า "เธอเองก็โตขนาดนี้แล้ว แก้ผ้ายืนท่นโท่อยู่นั่น เธอคิดว่ามันเหมาะสมแล้วเหรอ? ““แต่ก่อนที่ผมจะใส่กางเกงใน ก็ไม่ใช่ว่าพี่เคยเห็นมันมาแล้วเหรอ?” ผมกระซิบเบาๆ รู้สึกว่ายังไม่อยากยอมแพ้ แค่อยากจะให้พี่สะใภ้เข้าไปกับผมด้วย พี่สะใภ้ดีดหน้าผากของผมเข้าจัง “เธอก็พูดแล้วนี่ ว่าเมื่อกี้เธอใส่กางเกงอยู่ เดี๋ยวตอนอาบน้ำก็ต้องถอดจนหมด เหมือนกันตรงไหน?”“อะไรที่ไม่เหมือน?” ผมพึมพำอย่างไม่ยอมแพ้ ใจคิดว่าคงไม่ได้ถอดออกแค่ผ้าชิ้นเดียวหรอกมั้ง สิ่งที่พี่ควรดูก็ไม่ไ
ติงเอ้อร์โก่วผู้อับโชค บทที่ 15
หลังจากที่ผมเข้ามาให้ห้องน้ำ ผมก็เริ่มถอดเสื้อออก จากนั้นก็ถอดกางเกง พี่สะใภ้ยืนมองผมอยู่ข้าง ๆ พูดตามตรง ผมเองก็ยังเขินมากเช่นกัน รู้สึกเหมือนว่าวินาทีถัดไปที่พวกเราจะทำอะไรกันเลยแถมพี่สะใภ้ยังใส่เสื้อผ้าบางเบา จึงทำให้ริมฝีปากของผมแห้งผากไม่นาน ผมก็ถอดเสื้อผ้าทั้งหมดออก เหลือไว้เพียงแค่กางเกงในตัวเดียวแถมยังถูกยกให้ตึงขึ้นสูงอีกผมยังคงรู้สึกขวยเขินอยู่เล็กน้อย ไม่กล้าสู้หน้ากับพี่สะใภ้โดยตรง ผมเปิดฝักบัว น้ำเย็นก็ไหลลงมาบนร่างกายของผม ผมแค่รู้สึกนิดหน่อยแต่ก็ไม่ถึงขั้นหนาว ภายในใจยังคงเร่าร้อนพี่สะใภ้หยิบผ้าขึ้นมาเริ่มถูหลังให้ผม “ย่อลงหน่อย เธอสูงขนาดนี้ พี่จะเอื้อมยังไงถึง”พี่สะใภ้ตบลงบนก้นผม ทำให้ผมสะท้านไปทั้งตัว หัวใจของฉันยิ่งร้อนขึ้นอย่างกระสับกระส่ายแต่ผมบอกตัวเองเสมอว่า คนที่อยู่ข้างหลังคือผู้หญิงของพี่ตง แล้วก็เป็นพี่สะใภ้ของผมอีกด้วย ผมไม่สามารถคิดอกุศลกับเธอได้ เธอช่วยผมถูหลังได้ ผมก็ขอบคุณทั้งฟ้าทั้งสวรรค์แล้วแหละ ผมทำตามที่พี่สะใภ้พูด ก้มลงให้เอวพาดอยู่บนอ่างล้างมือ พี่สะใภ้ที่ยืนอยู่ข้างกายผม ก็เริ่มถูหลังให้ผม ตอนที่พี่สะใภ้ขยับถูให้ผมอ
ติงเอ้อร์โก่วผู้อับโชค บทที่ 16
แต่ว่าผมไม่ได้สัมผัสโดนริมฝีปากสีแดงที่อ่อนนุ่มใด ๆ ได้แต่จูบกับอากาศเท่านั้นเมื่อผมลืมตาขึ้น จากนั้นก็พบว่าพี่สะใภ้ยืนอยู่ที่หน้าประตูห้องอาบน้ำ มือทั้งสองข้างกอดอกจ้องมองผมอยู่จ้องมองสีหน้าของผมอย่างพิจารณา“เอ้อร์โก่ว เมื่อกี้นี้เธอทำอะไรน่ะ?” พี่สะใภ้ถามผมผมร้อนตัวมากเดิมทีอยากจะทำเรื่องไม่ดี ผลปรากฏว่ายังไม่ทันได้ทำเรื่องไม่ดี แถมยังถูกพี่สะใภ้จับได้อีกนี่มันน่าอับอายมากเหลือเกินอีกทั้งสิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือ ความกล้าหาญของผมที่รวบรวมขึ้นอย่างยากลำบาก ได้ถูกพี่สะใภ้ทำลายลงในพริบตาผมติดอ่าง สายตาลนลาน ไม่กล้ามองพี่สะใภ้เลยสักนิด“พี่สะใภ้ ผมผิดไปแล้วครับ ต่อไปผมไม่กล้าทำอีกแล้ว”“เธอค่อย ๆ อาบน้ำเถอะ พี่ไปทำกับข้าวก่อน”พี่สะใภ้พูดจบ ก็หันหลังเดินออกไปในใจของผมเสียใจเป็นอย่างยิ่งเมื่อครู่นี้ทำไมผมถึงได้พูดแบบนั้นกับพี่สะใภ้กันนะ?พี่สะใภ้จะต้องคิดว่าผมเป็นพวกหน้าหม้อแน่ ๆผมตบหน้าตัวเองแรง ๆ หนึ่งที“เอ้อร์โก่วเอ๊ยเอ้อร์โก่ว ทำไมนายถึงพูดจาแบบนั้นกับพี่สะใภ้ของตัวเองนะ?”“พี่สะใภ้ไม่ได้ตบหน้านายสักฉาด ก็ถือว่าดีเท่าไหร่แล้ว”อารมณ์ของผมไม่สงบ ไม่มีกะจิตกะ
ติงเอ้อร์โก่วผู้อับโชค บทที่ 17
“ถ้าหากไม่มีความสามารถ ต่อให้มอบตำแหน่งเทพเจ้าแก่เขา เขาก็ทำได้ไม่ดี”“ปู่ของผมยังบอกอีกว่า ตอนนี้ผมอายุยังน้อย ต้องฝึกฝนให้มาก ๆ ดังนั้นได้ไปโรงพยาบาลแพทย์แผนจีนหรือไม่ ผมไม่ได้ใส่ใจเลยสักนิด”ที่ผมพูดทั้งหมดคือเรื่องจริง แล้วก็เป็นความในใจด้วยเช่นกันพี่สะใภ้ใช้สายตาชื่นชมมองผมพร้อมกับพูดว่า “เธอเป็นเด็กดี ภายภาคหน้าจะต้องมีอนาคตที่ดีแน่นอน”ในขณะที่พูด สายตาก็บังเอิญเหลือบมองไปทางด้านล่างของผม ก็เห็นว่าตรงนั้นปูดขึ้นมาอีกแล้วพี่สะใภ้ตกตะลึง “เธอเพิ่งอาบน้ำเย็นมา ทำไมถึงเป็นแบบนี้อีกแล้ว?”ผมเองก็จนปัญญามากเช่นกัน “ผมก็ไม่รู้เหมือนกันครับ ผมออกมาจากห้องน้ำได้ไม่นาน มันก็เป็นแบบนี้แล้ว”“เฮ้อ เป็นเพราะเธอไม่เคยลิ้มรสผู้หญิงมาก่อน อดกลั้นมานานเกินไป ดังนั้นถึงได้ถูกกระตุ้นได้ง่ายขนาดนี้”“พี่รู้ว่าเธออยากมาก แต่เธอจะสนใจในตัวพี่ไม่ได้อีกเด็ดขาด จำเอาไว้ พี่เป็นพี่สะใภ้ของเธอ”“คืนนี้ เธอก็ทำตามที่พี่บอก แอบข้ามไปจากที่ระเบียง”“เมื่อเธอได้รู้ว่าหลี่ลี่เจียวเป็นคนแบบไหน เธอก็จะรู้ว่าควรหรือไม่ควรจีบเธอแล้ว”ผมพยายามควบคุมความคิดของตัวเอง พยักหน้าอย่างว่าง่ายไม่กล้ามีความคิ
ติงเอ้อร์โก่วผู้อับโชค บทที่ 18
จู่ ๆ โทรศัพท์มือถือที่อยู่ในกระเป๋าของผมก็สั่นขึ้นผมรีบควักโทรศัพท์มือถือออกมา พร้อมกับปรับเป็นโหมดปิดเสียงจากนั้นก็เปิดไลน์เป็นข้อความที่พี่สะใภ้ส่งมาให้ผมข้อความที่พี่สะใภ้ส่งข้อความเป็นตัวอักษร เนื้อหาคือ‘ฉันส่งคลิปตอนหนึ่งให้หลี่ลี่เจียว เธอจะต้องดูแน่นอน เธอรอดูอะไรดี ๆได้เลย’ผมเข้าใจในทันทีว่าคลิปที่พี่สะใภ้ส่งให้หลี่ลี่เจียวคือคลิปอะไรแล้วก็ไม่รู้ว่าวัน ๆพี่สะใภ้เอาคลิปมาจากไหนเยอะแยะแต่ว่าผมเองก็ไม่มีแก่ใจจะไปคิดมากขนาดนั้น ได้แต่มองเข้าไปด้านในผ่านผ้าม่านด้วยความตื่นเต้นเห็นหลี่ลี่เจียวนำโทรศัพท์วางไว้ที่หน้าอก ใบหน้าแดงระเรื่อย เหมือนว่ามีความลังเลเล็กน้อยผ่านไปครู่หนึ่ง เธอเลือกชุดนอนลูกไม้สีดำตัวหนึ่งออกมาจากตู้เสื้อผ้า จากนั้นไปที่ห้องน้ำที่อยู่ในห้องนอนไม่นานนัก ก็ได้ยินเสียงน้ำไหลซ่าดังลอยออกมาจากในห้องน้ำหลี่ลี่เจียวไปอาบน้ำจริงด้วยเธอเชื่อฟังพี่สะใภ้จริง ๆ ด้วยแฮะเรื่องนี้ทำให้ผมค่อนข้างประหลาดใจเลยทีเดียวเพราะผมคิดว่าหลี่ลี่เจียวจะต่อว่าพี่สะใภ้อย่างรุนแรงมากซะอีกดูท่าพี่สะใภ้จะพูดเอาไว้ไม่ผิด หลี่ลี่เจียวถูกผู้ชายของเธอละเลยมาเป็นเวลา
ติงเอ้อร์โก่วผู้อับโชค บทที่ 19
ถ้าหากเมื่อครู่นี้ผมที่ถูกผีสิงพุ่งออกไปแล้วทำอะไรหลี่ลี่เจียว นั่นจะต้องจบเห่แน่แล้วจริง ๆด้วยลักษณะนิสัยของหลี่ลี่เจียว ดีไม่ดีเธออาจจะแจ้งความก็ได้และผมก็ต้องถูกจับด้วยข้อหาข่มขืน ชีวิตนี้คงไม่มีโอกาสได้ลืมตาอ้าปากคนที่ลุ่มหลงในกามราคะย่อมนำพาชีวิตสู่หายนะได้โดยง่าย คำพูดนี้พูดได้ถูกต้องมากจริง ๆเมื่อครู่นี้ผมบุ่มบ่ามเกินไปจริง ๆพี่สะใภ้ให้ผมมาเพื่อดูว่าหลี่ลี่เจียวทำเรื่องแบบอย่างว่าหรือไม่ แต่ไม่ได้ให้ผมทำอะไรหลี่ลี่เจียวหัวใจของผมมีความหวาดกลัวหลงเหลืออยู่ รีบปีนกลับมาจากระเบียงบ้านทันที แล้วก็ไม่ได้สนใจว่าคนที่โทรศัพท์มาหาหลี่ลี่เจียวคือใครกันแน่?พี่สะใภ้นอนอยู่ในห้องนอน เมื่อเห็นผมกลับมา ก็รีบลงมาจากเตียงนอนทันที“เป็นยังไงบ้าง?”ผมพูดอย่างไม่สบายใจ “ทำแล้ว พี่ลี่เจียวทำมันจริง ๆด้วย”“เธอเห็นไหมละ ฉันพูดถูกใช่ไหมล่ะ ผู้หญิงขี้เหงาที่ไม่ได้ถูกผู้ชายแตะต้องมาเป็นเวลานาน จะไม่รู้สึกเปล่าเปลี่ยวได้ยังไงกัน?”ในขณะที่พี่สะใภ้กำลังพูด ก็พบว่าอารมณ์ของผมผิดปกติไปเล็กน้อย“เธอเป็นอะไรไป? ทไมสีหน้าถึงดูไม่ค่อยดีเท่าไหร่เลยล่ะ?”ในใจของผมรู้สึกหวาดกลัวเป็นอย่างมาก เม
ติงเอ้อร์โก่วผู้อับโชค บทที่ 20
ผมส่ายหน้า แล้วก็กลัดกลุ้มในเวลาเดียวกัน “ไม่รู้ครับ”พี่สะใภ้พูดว่า “เป็นเพราะหวังเจี้ยนกั๋วกำลังจงใจทำให้หลี่ลี่เจียวรู้สึกคลุมเครือ ทุกครั้งที่เธอโทรศัพท์ ก็มักจะพูดว่าฉันคิดถึงเธอเสมอ พูดว่าฉันต้องการเธอประมาณนั้น”“ให้หลี่ลี่เจียวรู้สึกอึดอัด แต่ก็ไม่ทำให้เธอ”ผมอดไม่ได้ที่จะด่า “สามีของพี่ลี่เจียวไม่ใช่มนุษย์เกินไปแล้วจริง ๆ ตัวเองมีคนอื่นอยู่ข้างนอกแล้ว ทำไมถึงยังทำแบบนี้กับพี่ลี่เจียวล่ะ”พี่สะใภ้ก็ด่าตามเช่นกัน “ใช่นะสิ หวังเจี้ยนกั๋วไม่ใช่มนุษย์ หักหลัง กลั่นแกล้ง ตอนนี้ยังวางแผนที่จะทำร้ายภรรยาของตัวเองอีก”“เรียกได้ว่าเป็นเดนมนุษย์ในเดนมนุษย์!”ผมได้ยินแล้วก็สงสารจับใจรู้สึกว่าพี่ลี่เจียวน่าสงสารมากเกินไปแล้วสามีของตัวเองมีคนอื่นอยู่ข้างนอก แต่ตนเองยังถูกกักขังอยู่ในกรงอีกทั้งพี่ลี่เจียวยังคงทำตามหน้าที่ของตัวเองอย่างดี แม้ว่าสามีของเธอจะไม่กลับมาเกินครึ่งปีแล้ว เธอก็ไม่มีทางทำเรื่องที่น่าละอายใจต่อของสามีของเธอพี่สะใภ้จ้องมองผม ถามอีกว่า “เธอจะต้องประหลาดใจมาก หลี่ลี่เจียวเป็นเพื่อนสนิทของฉัน ทำไมฉันถึงจะไม่บอกเรื่องจริงกับเธอใช่ไหมล่ะ?”ผมสงสัยแบบนี้จริง ๆ
Latest chapter
