บทที่ 11

"ภาพประไพคีรี......"เจียงเฉินพึมพำเบา ๆ

นี่คือแผนที่สมบัติของตระกูลเจียง

ก่อนที่คุณปู่จะเสียชีวิต เขาเคยบอกเขาว่า ตระกูลเจียงอาจถูกทำลายได้ แต่แผนที่ห้ามสูญหาย

ตลอดสิบปีที่ผ่านมา เจียงเฉินไม่เคยลืมเลือน

"เสี่ยวเฮย เตรียมตัวให้พร้อม คืนนี้จะลงมือกัน"

"ครับ"เสี่ยวเฮยพยักหน้า

"พอละ นายไปก่อนเถอะ ภรรยาฉันใกล้เลิกงานแล้ว เธอไม่อยากให้ฉันไปยุ่งกับคนที่ดูไม่น่าไว้ใจ นายดูไม่เหมือนคนดี ถ้าภรรยาเห็นเข้าอีกล่ะก็ เธอจะต้องบ่นฉันอีกแน่ๆ."

สีหน้าของเสี่ยวเฮยแข็งทื่อ

ก็แค่ดำไปหน่อยเองทำไมถึงกลายเป็นคนไม่ดีไปได้ล่ะ

"ยืนงงทำไม ไปให้พ้นสิ"เจียงเฉินเตะไปหนึ่งที

เสี่ยวเฮยหันหลังแล้วเดินจากไป

เจียงเฉินมองดูเวลา ก็ถึงเวลาเลิกงานแล้ว ถังฉูฉู่ควรจะออกมาแล้ว

เขาผลักข้างๆมอเตอร์ไซค์ไฟฟ้า ไปทางบริษัทหย่งเล่อ ยังไม่ทันเดินไปถึง ก็เห็นผู้หญิงคนหนึ่งเดินออกมาจากอาคาร

หญิงสูงร้อยแปดสิบ สวมใส่ชุดทำงาน เสื้อเชิ้ตสีขาว กระโปรงทรงเอสีดำ รองเท้าส้นสูงสีแดง

ผู้หญิงคนหนึ่งที่มีผมลอนสีน้ำตาลเกาลัดถือกระเป๋าเอกสารในมือ เดินไปอย่างมีสไตล์และเต็มไปด้วยความสง่างาม

"ฉูฉู่"

ชายคนหนึ่งเดินเข้ามาทันที เขาถือช่อดอกไ