รู้สึกถึงความบ้าคลั่งของจ้าวซวนในที่สุดหลินตงจึงรู้ความร้ายแรงของเรื่องนี้ผู้หญิงคนนี้บ้าไปแล้วจริง ๆ!!!เขารีบผลักจ้าวซวนออกไปอย่างแรง"พี่ซวน!!! คุณใจเย็น ๆ หน่อย" หลินตงพูดเสียงดัง"หลินตง ได้โปรดรับปากฉันได้ไหม? ฉันไม่ต้องการให้คุณรับผิดชอบ แค่คืนนี้เท่านั้น! ขอแค่ผ่านคืนนี้ไป เราก็ต่างคนต่างไป" จ้าวซวนกล่าวทั้งน้ำตา"เกิดอะไรขึ้นกันแน่? พี่ซวน เมื่อก่อนคุณไม่เป็นแบบนี้!""เมื่อก่อนคือเมื่อก่อน! ตอนนี้คือตอนนี้""แบบนี้มันไม่ยุติธรรมกับคุณ!!!""ฉันไม่สน!!! ขอแค่ผ่านคืนนี้ไป เราต่างคนต่างไป และฉันก็ไม่ต้องการให้คุณรับผิดชอบด้วย""แต่ผมทำแบบนั้นไม่ได้!""ทำไมล่ะ! ผู้ชายอย่างพวกคุณก็เป็นแบบนี้กันหมดไม่ใช่เหรอ? ทำไมคุณถึงเป็นเหมือนพวกเขาไม่ได้?"จ้าวซวนพูดจบก็เริ่มจูบหลินตงไปทั่วหลินตงไม่มีทางเลือกจริง ๆผู้หญิงคนนี้บ้าไปแล้วตอนนี้ไม่ฟังอะไรเลยเขาทำได้เพียงผลักจ้าวซวนออกไป กดบนโซฟา ลุกขึ้นจากไปอย่างรวดเร็วทิ้งประโยคหนึ่งก่อนจากไปว่า "พี่ซวน!!! คุณสงบสติอารมณ์หน่อย! พรุ่งนี้ผมค่อยมาหาคุณ""ฮือฮือฮือฮือฮือ!!!"ในห้องนั่งเล่นขนาดใหญ่ เหลือเพียงจ้าวซวนร้องไห้อยู่คน
ตัวเองไม่มีข้ออ้างที่จะเลื่อนอีกแล้วเธอไม่อยากรับแต่ถ้าไม่รับก็จะทำให้อีกฝ่ายโกรธได้ในเมื่อผลลัพธ์ถูกกำหนดไว้แล้วงั้นช้าหรือเร็วจะต่างกันตรงไหน?แต่น่าเสียดายที่เมื่อคืนไม่สามารถหยุดหลินตงไว้ได้ มอบสิ่งที่มีค่าที่สุดของตัวเองให้เขา เพื่อให้ตัวเองมีสิ่งที่สามารถจำได้ในอนาคตตัวเองแย่ขนาดนั้นเลยเหรอ?ป้อนเข้าปากแล้วก็ยังไม่เอา?ในเวลานี้จ้าวซวนก็รู้สึกโกรธขึ้นมาเล็กน้อยหลินตง นี่เป็นสิ่งที่คุณไม่อยากได้เอง หวังว่าคุณจะไม่มาเสียใจภายหลังจ้าวซวนรับโทรศัพท์"คุณจ้าว! เตรียมตัวเป็นยังไงบ้างแล้ว?" เสียงตื่นเต้นของโมเสสวอล์คเกอร์ดังมาจากโทรศัพท์"เพิ่งตื่น! ให้ฉันแต่งตัวก่อน แล้วจะโทรหาคุณทีหลัง" จ้าวซวนตอบอย่างเย็นชา"ได้เลย! งั้นผมจะรอการมาเยือนของคุณจ้าว แต่หวังว่าคุณจะเร็วหน่อย ความอดทนของผมมีจำกัด"วางสายของโมเสสวอล์คเกอร์จ้าวซวนลุกขึ้นเดินไปที่กระเป๋าเดินทางของตัวเอง หยิบเครื่องสำอางออกมา แล้วเดินเข้าไปในห้องนอนนั่งหน้ากระจกและเริ่มแต่งหน้าในเมื่อไม่มีทางเลือกงั้นเธอก็ไม่สามารถให้โมเสสวอล์คเกอร์มีเหตุผลโจมตีได้เขาบอกให้เธอแต่งตัวให้สวย ๆ หน่อยถ้าเธอไปในสภา
"วอล์คเกอร์ ฉันไม่อยากพูดเรื่องไร้สาระกับคุณ แค่วันนี้ครั้งเดียวเถอะ! ต่อไปอย่ามายุ่งกับฉันอีก" จ้าวซวนกล่าวด้วยเสียงเย็นชา"มันขึ้นอยู่กับว่าคุณจ้าวจะทำให้ผมพอใจได้หรือเปล่า! ตราบใดที่ผมพอใจ คุณและคนรอบข้างคุณก็จะมีชีวิตที่ดีขึ้น แต่ถ้าผมไม่พอใจ งั้นก็ขอโทษด้วย" โมเสสวอล์คเกอร์กล่าวขณะเทเหล้า"ฉันยอมตกลงแล้ว คุณยังต้องการอะไรอีก?""ผมต้องการอะไรอีกเดี๋ยวผมจะบอกคุณ มาดื่มก่อน!!!"โมเสสวอล์คเกอร์พูดจบก็ยื่นเหล้าในมือให้จ้าวซวนแก้วหนึ่ง"ฉันไม่ดื่มเหล้า!!!" จ้าวซวนปฏิเสธ"คุณจ้าวไม่ให้เกียรติผมเหรอ?" โมเสสวอล์คเกอร์หรี่ตาถาม"ฉัน... ฉันดื่มไม่เป็น!!!" จ้าวซวนอธิบาย"วันนี้คุณต้องดื่มเหล้าแก้วนี้ ไม่ดื่มก็ต้องดื่ม ไม่งั้นอย่าหาว่าผมไม่เตือนคุณ การอุทิศตนของคุณก็เสียประโยชน์เปล่า ได้คุณแล้ว ผมก็ยังจะให้คุณชดใช้ด้วยสิ่งที่รักทั้งหมด""นาย..."จ้าวซวนจ้องมองโมเสสวอล์คเกอร์ด้วยความโกรธโมเสสวอล์คเกอร์ยังคงยิ้มแย้มแจ่มใสจ้าวซวนทำได้เพียงรับแก้วเหล้าด้วยมือที่สั่นเทาตอนที่มือของทั้งสองส่งมอบแก้วเหล้า มือของจ้าวซวนถูกโมเสสวอล์คเกอร์สัมผัสทำให้เธอหวาดกลัวจนเกือบจะถือแก้วเหล้าไว้ไ
อยากให้เธอเรียนแบบทีวีโมเสสวอล์คเกอร์รออยู่ครู่หนึ่งและเห็นจ้าวซวนยังคงไม่มอง เขาพูดอย่างโกรธเคืองว่า "คุณจ้าวหมายความว่าไงกันแน่? คุณอยากทำให้ผมโกรธเหรอ? ทำให้ความพยายามของคุณในวันนี้สูญเปล่าเหรอ? สาวบริสุทธิ์อย่างคุณถ้าไม่เรียนรู้ ไม่มีทางทำให้ผมพอใจได้ คุณต้องคิดให้ดี!"จ้าวซวนกำลังเตรียมหันไปดูทีวีอย่างจนใจมีเสียงที่เย็นชาทะลุกระดูกดังขึ้นในห้อง"นายอยากสบายแบบไหน? ฉันทำงานแทนได้!!!"จ้าวซวนได้ยินเสียงนี้ จู่ ๆ ตัวของเธอก็เหมือนถูกอะไรบางอย่างกระแทก ค่อย ๆ หันไปมองชายหนุ่มที่นั่งไขว่ห้างเทเหล้าอยู่บนเก้าอี้ในขณะนี้สุดท้ายเธอก็กลั้นไว้ไม่ได้ น้ำตาเริ่มไหลออกมาอย่างบ้าคลั่งเหมือนเขื่อนแตกเธออยากร้องไห้ออกมาดัง ๆแต่รู้สึกว่าไม่ใช่เวลา จึงรีบเอามือปิดปากตัวเอง พยายามไม่ให้ตัวเองร้องไห้ออกมา"นายเป็นใคร?" โมเสสก็ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง หันไปมองชายหนุ่มที่นั่งอยู่ไม่ไกลจากตัวเองแล้วถามไอ้หมอนี่มานั่งอยู่ตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่?เมื่อกี้เขาไม่สังเกตเห็นเลยแม้แต่น้อยจะเป็นไปได้ยังไง???เขาคือใคร?หนึ่งในห้ากองกำลังหลักของโลก ทายาทอันดับที่สองของตระกูลโมเสสการดำรงอยู่ของร
ชายหนุ่มที่ปรากฏตัวขึ้นอย่างกะทันหันนี้ย่อมเป็นหลินตงแน่นอนหลังจากที่เขาพบว่ามีบางอย่างผิดปกติกับจ้าวซวนเมื่อคืนนี้ เขาไม่ได้จากไป แต่พักค้างคืนอยู่ฝั่งตรงข้ามชั้นเดียวกันกับจ้าวซวนตอนนั้นเขาซื้อบ้านสองหลังที่อยู่ติดกันในหมู่บ้านนั้น จ้าวซวนพักหลังหนึ่งและเขาพักหลังหนึ่งแน่นอนว่าแม้ว่าจะไม่มีบ้านที่นั่น เขาก็ไม่สามารถจากไปได้สถานการณ์ของจ้าวซวนค่อนข้างร้ายแรงอย่างเห็นได้ชัดเขาไม่วางใจที่จะจากไปแบบนี้ ถ้าเกิดอุบัติเหตุขึ้นจะทำอย่างไร?สถานะของผู้หญิงคนนี้ในหัวใจของเขาไม่ได้ต่ำกว่ายุนซีมากนักถึงขนาดที่ทั้งคู่อยู่ในใจของเขามีความรู้สึกที่เท่าเทียมกันด้วยดังนั้นเขาจึงใช้พลังจิตวิญญาณสังเกตความเคลื่อนไหวของจ้าวซวนตลอดทั้งคืนในเมื่อจ้าวซวนไม่พูด เขาก็บังคับถามได้ยาก ได้แต่ใช้วิธีนี้เท่านั้นจนกระทั่งตอนเช้าหลินตงพบว่าจ้าวซวนออกไปข้างนอก จึงรีบตามไปตลอดทางแต่ตอนที่เขาออกจากหมู่บ้าน เขาไปขับรถ แต่จ้าวซวนนั่งแท็กซี่ออกไปหลินตงก็ไม่รู้ว่าจ้าวซวนไปทางไหน ได้แต่ขอความช่วยเหลือจากหน่วยข่าวกรองเท่านั้นหน่วยข่าวกรองได้ระดมการเฝ้าระวังจำนวนมากเพื่อหาทิศทางของยานพาหนะที่จ้าวซวนน
หยุดร้องไห้มือสองข้างปล่อยหลินตง เงยหน้ามองเขาหลินตงก้มหัวลงตอบสนองจ้าวซวนด้วยรอยยิ้มอันอบอุ่น"หลิน... หลินตง ไม่... ไม่ใช่อย่างที่คุณคิด วอล์คเกอร์ไม่ได้บังคับฉัน! ฉัน... ฉันทำด้วยความเต็มใจ" จ้าวซวนพูดติดอ่างเล็กน้อยในเวลานี้เธอยังคงไม่ต้องการให้หลินตงเป็นศัตรูกับตระกูลโมเสสแม้ว่าเธอจะไม่รู้ภูมิหลังของหลินตงแต่ในมุมมองของเธอ ไม่ว่าภูมิหลังของหลินตงจะเป็นอย่างไร ก็ไม่สามารถเป็นคู่แข่งของตระกูลโมเสสได้หลินตงยิ้มและส่ายหัวเช็ดน้ำตาที่เหลืออยู่บนใบหน้าจ้าวซวนออกเบา ๆหลังจากคิดอยู่ครู่หนึ่งเขาก็เข้าใจได้อย่างคร่าว ๆ ว่าเกิดอะไรขึ้นผู้ชายคนนี้ที่ชื่อวอล์คเกอร์น่าจะเป็นคนที่มีภูมิหลังที่ทรงพลังมากเขาชอบจ้าวซวนแต่จ้าวซวนปฏิเสธเป็นผลให้เขาใช้ตัวตนของตัวเองกดดันจ้าวซวน ต้องการได้ตัวเธอแม้ว่าจ้าวซวนจะกลับมาที่ต้าเซี่ย เขาก็ยังไม่ปล่อยและตามมาบางทีตัวตนของวอล์คเกอร์อาจทรงพลังเกินไป จึงทำให้จ้าวซวนคิดว่าตัวเองไม่ใช่คู่ต่อสู้ของวอล์คเกอร์เลยไม่เคยบอกตัวเองเลือกที่จะแบกรับทั้งหมดนี้อย่างเงียบ ๆต้องการเสียสละร่างกายของเธอเพื่อปกป้องทุกอย่างจึงทำให้เกิดเหตุการณ์บ
หลินตงใช้มือทั้งสองข้างจับหัวที่ส่ายไปมาของจ้าวซวนเบา ๆ เช็ดน้ำตาบนใบหน้าของเธอให้แห้ง แล้วก้มตัวจูบบนหน้าผากของเธอเบา ๆ พูดด้วยเสียงอ่อนโยนว่า "พี่ซวน ไม่ต้องกลัว!!! เชื่อผมนะ! มีผมอยู่ทุกอย่างก็ไม่ใช่ปัญหา ในโลกนี้ไม่มีใครสามารถบังคับให้คุณทำสิ่งที่คุณไม่ชอบได้ ไม่มีใครทำได้!!!"จ้าวซวนตกตะลึง!นี่เป็นครั้งแรกที่หลินตงริเริ่มที่จะจูบเธอเธอรู้สึกว่าตัวเองมีความสุขมากในขณะนี้และคำพูดของหลินตงก็เหมือนมีเวทย์มนตร์ ค่อย ๆ สงบจิตใจที่วิตกกังวลของเธอลงอย่างช้า ๆเดิมทีมีหลายพันคำ แต่สุดท้ายก็พูดได้เพียงประโยคเดียว"อืม!!! ฉันเชื่อคุณ!!!"หลินตงปล่อยจ้าวซวน ยืนตัวตรงแล้วหันไปมองพวกโมเสสวอล์คเกอร์สามคนโมเสสวอล์คเกอร์รู้สึกหนาวสั่นไปทั้งตัวทันทีความรู้สึกของการเผชิญหน้ากับความตายแบบเมื่อกี้ปรากฏขึ้นอีกครั้งแม้แต่สองระดับครึ่งเทพที่อยู่ข้างหลังเขาก็รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติตอนนี้หลินตงยังไม่ได้ปล่อยพลังสิ่งที่แผ่ออกมาเป็นเพียงเจตนาฆ่าของตัวเองแค่นี้ก็ทำให้ทั้งสามคนเหมือนตกลงไปในถ้ำน้ำแข็งแล้วชายหนุ่มคนนี้เป็นใครกันแน่?ช่างน่ากลัวเหลือเกิน!!!"พูดมา!!! พวกนายอยากตายแบบ
เขาก็อยู่ในจุดสูงสุดของระดับเทพไม่ว่าผลที่ตามมาจะเป็นอย่างไรยังไงเขาโมเสสวอล์คเกอร์ก็ต้องฆ่าพอดีเขายังไม่เคยต่อสู้กับจุดสูงสุดของระดับเทพเลยอย่างมากก็สู้กันสักครั้งทดสอบขีดจำกัดพลังการต่อสู้ของตัวเองพอดี"นาย... นายเป็นใครกันแน่???" โมเสสวอล์คเกอร์ถามอย่างสั่นเทาคาดไม่ถึงว่าจะมีคนกล้าพูดแบบนี้หลังจากรู้ตัวตนของเขา?สถานะการณ์เกินความคาดหมายเล็กน้อยหลินตงไม่เพียงแต่รู้จักตระกูลโมเสสเท่านั้นยังรู้ด้วยว่ามีห้ากองกำลังหลักในโลกที่มีจุดสูงสุดระดับเทพเห็นได้ชัดว่าตัวตนก็ไม่ได้ต่ำ!!!หรือว่าเป็นลูกหลานของผู้บริหารระดับสูงของต้าเซี่ย?ทำยังไงดี? ? ?โมเสสวอล์คเกอร์กำลังคิดหาวิธีหนีเขาสาบานว่าตราบใดที่สามารถรอดชีวิตกลับไปได้ต่อไปจะไม่ก้าวออกจากขอบเขตอิทธิพลของตระกูลโมเสสอย่างเด็ดขาดแม้ว่าจะต้องออกมาก็จะต้องพาผู้พิทักษ์ระดับเทพมาด้วย"ฉันเป็นใครนายไม่ต้องสนใจ! นายแค่ต้องรู้ว่าการทำให้พี่ซวนของฉันขุ่นเคือง แม้ว่านายจะหนีกลับไปที่ตระกูลโมเสส ฉันก็จะต้องฆ่านายให้ได้""งั้น... งั้นนายกล้าปล่อยฉันไปไหม? พอฉันกลับไปที่ตระกูล นายค่อยมาฆ่าฉัน ตราบใดที่นายกล้ามา ฉันจะไม่หนี