บทที่ 73

"พี่เซียว ผมชื่อหลินตง ต่อไปพี่เรียกผมว่านายน้อยหลินก็ได้!"

"นายน้อยหลิน คุณอย่าเรียกผมว่าพี่เซียวเลย เรียกผมว่าพ่อจวินก็พอ!"

"ได้เลย พ่อจวิน ฉันอยากประลองกับนาย"

หลินตงอยากทดสอบความแข็งแกร่งของตัวเองมานานแล้ว

ตั้งแต่ร่างกายและจิตวิญญาณถึงขีดจำกัดแล้ว หลินตงไม่เพียงแต่มีสัมผัสที่หกดีขึ้นมาก แม้แต่ในร่างกายก็รู้สึกมีพลังที่ไม่สิ้นสุด

"นายน้อยหลิน เชิญ!" เซียวพ่อจวินกล่าว

เขาก็อยากเห็นพลังของชายหนุ่มคนนี้ที่สามารถคุกคามเขาได้

ทั้งสองยืนห่างกันมากกว่าสิบเมตร

หลินตงไม่มีทักษะอะไร

บางอย่างเป็นเพียงประสาทสัมผัสที่เฉียบแหลมและพลังระเบิดในร่างกาย

เขาพยายามระดมพลังในร่างกายให้เต็มร่างกาย

ลมหายใจที่หลินตงปล่อยออกมาในขณะนี้เหมือนไทแรนโนซอรัสโบราณ

เซียวพ่อจวินรู้สึกถึงแรงกดดันที่รุนแรงมาก นอกจากความตกใจในใจแล้ว ยังแผ่กลิ่นไอเลือดของตัวเองที่อยู่บนขอบความเป็นและความตายตลอดหลายปีที่ผ่านมา

หลินตงกระทืบพื้นอย่างแรงด้วยเท้าทั้งสองข้าง ร่างกายของเขาก็พุ่งเข้าหาเซียวพ่อจวินทันทีและต่อยอีกฝ่าย

เนื่องจากมันเป็นเพียงการประลอง หลินตงจึงไม่มีความเข้าใจที่ชัดเจนเกี่ยวกับความแข็งแกร่งของตัวเอง ดัง