LOGINShare
บทที่ 465
Related chapters
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 466
ตามคำแนะนำหลินตงมาถึงที่หมายแล้วป่าดงดิบอันกว้างใหญ่ตรงข้ามป่าดงดิบเป็นประเทศขนาดกลางบางแห่งพวกเขาต่างอิจฉาทรัพยากรจำนวนมหาศาลที่ต้าเซี่ยครอบครองดังนั้นหลังจากที่จักรวรรดิอินทรีครอบครองอำนาจส่วนใหญ่ของต้าเซี่ย ประเทศเหล่านี้ก็เริ่มส่งคนบางส่วนไปทดสอบด้วยต้าเซี่ยได้ส่งคนเข้าไปข้างในตั้งแต่เนิ่น ๆ แล้ว แต่ยังไม่ทราบสถานการณ์เฉพาะเจาะจง เนื่องจากข้อมูลไม่สามารถส่งออกได้เนื่องจากการรบกวนของสนามแม่เหล็กแต่คาดว่าน่าจะเจอปัญหาไม่อย่างนั้นต้องส่งคนออกมาส่งข่าวกรองแล้วดังนั้นจึงเรียกหลินตงมาดูสมาชิกสภาคนอื่น ๆ อีกหลายรายในระดับครึ่งเทพก็ถูกส่งไปยังสถานที่ต่าง ๆ เช่นกันประเทศขนาดกลางไม่มีผู้พิทักษ์มีเพียงประเทศขนาดใหญ่และสองจักรวรรดิใหญ่เท่านั้นที่มีผู้พิทักษ์แน่นอนว่ามันเป็นแค่ผิวเผินเท่านั้นหากประเทศขนาดกลางถูกควบคุมโดยตระกูลที่สืบทอดกันมาแต่โบราณ จะต้องมีผู้พิทักษ์อยู่อย่างลับ ๆหลินตงกระโจนเข้าไปในป่าดงดิบพอเข้าไปในป่าดงดิบแสงก็สลัวลงเพราะแสงถูกบังด้วยต้นไม้สูงและพืชพรรณหลินตงวิ่งไปอย่างรวดเร็วจากข้อมูลที่เขาได้รับ ทีมหมาป่าหนึ่งทีมและทีมอีแร้งสองคนสมาชิก
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 467
"พวกเราตายไม่เป็นไร แต่ต้องส่งข่าวกลับไป ไม่เช่นนั้นพวกเราต้าเซี่ยจะประสบความสูญเสียมากขึ้น ไปเร็ว นี่คือคำสั่ง!!!" ติงห้าวสั่งอย่างเฉียบขาด"ผม...ผม...""อย่าชักช้าอยู่เลย ถ้ายังไม่ไปก็ไม่ทันแล้ว"ติงห้าวเพิ่งพูดจบเสียงล้อเลียนดังขึ้นในหูของทุกคน"ตอนนี้เหมือนจะไม่ทันแล้ว ทำยังไงดี?""ใครครับ???""ใครพูด???"ติงห้าวและสมาชิกในทีมที่แข็งแรงทั้งสี่ของเขาลุกขึ้นอย่างรวดเร็วจากที่ซ่อนของพวกเขาเห็นคนสวมหน้ากากสามคนยืนอยู่บนกิ่งไม้ที่อยู่ตรงข้ามสูงไม่กี่เมตรเป็นคนกลุ่มนี้แหละ!!!คนที่เพิ่งโจมตีพวกเขาคือคนกลุ่มนี้ที่สวมหน้ากาก"พวกนายเป็นใครกันแน่? ทำไมต้องสวมหน้ากาก? ไม่อยากให้คนอื่นค้นพบโฉมหน้าที่แท้จริงของพวกนายเหรอ? หรือพวกนายอยากจะโยนความผิดให้ใคร?" ติงห้าวถาม"อยากหลอกถามเราเหรอ? นายไม่มีคุณสมบัติที่จะรู้ตัวตนของเรา!!!" ชายสวมหน้ากากด้านขวากล่าว"ทำไม? กลัวต้าเซี่ยของเราไปแก้แค้นเหรอ? เลยไม่กล้าบอกฉัน?""ฮ่าฮ่าฮ่า!!! น่าขำ!!! ในเมื่อพวกเรากล้าลงมือกับพวกนายยังจะกลัวต้าเซี่ยของพวกนายแก้แค้นด้วย? ตอนนี้ต้าเซี่ยเป็นเพียงมังกรแก่ตัวหนึ่งเท่านั้น พอซ่งซือหมินตาย มังกรอย่าง
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 468
คนที่มาถึงคือหลินตงโดยธรรมชาติในเวลานี้เขาจับคอของชายสวมหน้ากากด้วยมือเดียว ทำให้เขาไม่สามารถขยับได้ติงห้าวรู้สึกว่าคนที่ช่วยเหลือพวกเขาดูคุ้นเคย แต่เขาจำไม่ได้ในทันที"หัวหน้าติง เขา...เขา...เขาไม่ใช่ลูกคนรวยสมาชิกนอกระบบที่เราไปรับเมื่อครั้งที่แล้วเหรอ?" สมาชิกในทีมคนหนึ่งกล่าว"คนไหน?" ติงห้าวถามพวกเขาไปรับลูกคนรวยสมาชิกนอกระบบมามากมาย เขาจะจำได้อย่างไรว่าเป็นคนไหน?"ก็คนที่โค่นล้มพวกเราทั้งหมดคนนั้น!"ด้วยคำใบ้ดังกล่าว ติงห้าวก็จำได้ทันทีเพราะพวกเขารับคนใหม่ทั้งทีมถูกโค่นล้มลงกับพื้นเพียงครั้งเดียว เขาจะลืมได้อย่างไรที่แท้เป็นเขา!!!คนนี้แข็งแกร่งมาก!!!ดูเหมือนว่าครั้งที่แล้วที่เขาต่อสู้กับเรา เขาไม่ได้ใช้เต็มกำลังเลยหลินตงยืนอยู่บนกิ่งไม้และบีบคอของชายสวมหน้ากาก"พวกนายเป็นใคร? ครั้งนี้มากี่คน? ทั้งหมดมีพลังระดับไหน? จุดประสงค์คืออะไร?" หลินตงถามหลังจากเขาเพิ่งเข้าไปในป่าดึกดงดิบ เขาก็วิ่งมาตลอดทาง พลังจิตวิญญาณก็ขับเคลื่อนอย่างเต็มที่ ไม่นานก็พบคนที่เขาคุ้นเคยทีมหมาป่าซ่อนตัวอยู่ที่นี่สมาชิกในทีมสองคนได้รับบาดเจ็บสาหัสและมีลูกทีมน้อยกว่าตอนที่ไปรับเขาค
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 469
หลังจากที่หลินตงเห็นพวกเขาก็กระโดดขึ้นไปในอากาศมุ่งหน้าไปอย่างรวดเร็วเขาต้องประหยัดเวลา ตามหาคนของต้าเซี่ยให้เร็วที่สุดบางทีถ้าเขาล่าช้าไปสักนาทีหนึ่งวีระบุรุษของต้าเซี่ยอาจจะตายไปหนึ่งคนเมื่อหลินตงเพิ่งลอยขึ้นไปในอากาศ สมาชิกที่ได้รับบาดเจ็บของทีมติงห้าวซึ่งไม่ได้ไปไกลก็หันกลับมามองที่หลินตงเห็นแล้วก็อึ้ง!!!เขาเห็นหลินตงลอยขึ้นไปในอากาศและลอยไปข้างหน้า"หัว...หน้า! ผม...ผมเห็นหลิน...หลินตงเขาลอย...ลอยได้!!!" ชายผู้บาดเจ็บพูดตะกุกตะกักอะไรนะ!!!!!ติงห้าวตกใจ!"นายไม่ได้ดูผิดไปนะ???" ติงห้าวถาม"ไม่แน่นอน!!!" ผู้บาดเจ็บคนนั้นตอบสมาชิกในทีมอีกหลายคนมองดูติงห้าวด้วยความตกใจติงห้าวสงบลงและพูดว่า "ทุกคนลืมเรื่องนี้ซะ! จากนี้ไปจะห้ามใครพูดถึงมันอีก ไม่งั้นลงโทษตามกฎทหาร""ครับ!!! หัวหน้า!!!"แน่นอนว่าทุกคนเข้าใจถึงความสำคัญของเรื่องนี้ในเวลาเดียวกัน พวกเขาทั้งหมดก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกหลินตงมีความแข็งแกร่งเช่นนี้ โอกาสที่เพื่อนร่วมทีมคนอื่นจะรอดก็สูงมากหวังว่าพวกเขาจะอดทนรอจนกว่าหลินตงจะพบพวกเขากลุ่มหกคนรีบมุ่งหน้าไปยังต้าเซี่ยอย่างเงียบ ๆหลินตงยังคงสำรวจภา
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 470
ด้วยวิธีนี้สามารถไม่สนใจการรบกวนของสนามแม่เหล็กได้?บนโลกที่มีสนามแม่เหล็กขนาดใหญ่มากขึ้น เครือข่ายดังกล่าวสามารถครอบครองตลาดได้อย่างรวดเร็วอย่างแน่นอนเมื่อถึงตอนนั้นเขาจะสามารถควบคุมเครือข่ายทั้งโลกได้ ทุกสิ่งบนเครือข่ายจะต้องเชื่อฟังเขาใช่ไหม?เขาคือพระเจ้าของเครือข่ายทั่วโลกแต่ระบบสามารถรองรับปริมาณที่มากเช่นนี้ได้หรือไม่ ยังต้องผ่านการทดสอบอีกตอนนี้ไม่ใช่เวลามาคิดเรื่องนี้ รอจนกว่าภารกิจนี้จะเสร็จสิ้นหลินตงยังคงก้าวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วแต่ครั้งนี้เขาไม่ได้เดินไปข้างหน้าโดยตรง แต่ขยายขอบเขตการค้นหาและเดินหน้าด้วยเส้นทางรูปตัวเอสตราบใดที่มีคนเคยต่อสู้ พลังจิตวิญญาณของหลินตงสามารถหาความแตกต่างได้อย่างแน่นอนในไม่ช้าหลินตงก็ค้นพบว่าเส้นทางการต่อสู้หลายเส้นทางมาบรรจบกันบรรจบกันเหรอ???จิตวิญญาณหลินตงสั่นสะเทือน ติดตามเส้นทางเดียวนี้โดยเร็วที่สุดและหลินตงตามไปจนสุดเส้นทางทั้งสองฝ่ายกำลังเผชิญหน้ากันฝ่ายหนึ่งเป็นชาวต้าเซี่ย เหลืออีกประมาณสิบคน ผู้นําคือสมาชิกทีมมังกรที่ลึกลับที่สุดของต้าเซี่ย - หลงชีในอีกด้านหนึ่ง ทุกคนสวมหน้ากากแบบเดียวกัน มีคนยี่สิบหรือสามสิบค
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 471
ในครั้งนี้หลงชีตั้งใจแน่วแน่ว่าจะตาย และต้องให้อีกฝ่ายทิ้งอะไรไว้บ้างศัตรูมียอดฝีมือจุดสูงสุดรายการมังกรสามคน ซึ่งสามารถมุ่งเน้นไปที่การโจมตีเพียงคนเดียวและเป็นการโจมตีที่ไม่ป้องกันโดยสิ้นเชิงเขามีโอกาสโจมตีเพียงครั้งเดียว เมื่อโจมตี ไม่ว่าจะโดนหรือไม่โดน เขาจะไม่มีความสามารถในการต่อต้านใด ๆ อีกต่อไป ได้แต่รับการโจมตีของศัตรูเท่านั้นในเวลานั้นเขาได้รับบาดเจ็บสาหัสอยู่แล้วจะต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัยด้วยความแข็งแกร่งเต็มที่ของหลงชีโดยไม่คำนึงถึงอาการบาดเจ็บ รวดเร็วมากและในพริบตาเดียวเขาก็อยู่ตรงหน้าจุดสูงสุดรายการมังกรใช้กำลังทั้งหมดส่งระเบิดครั้งสุดท้ายในชีวิตนี้ในฐานะชาวต้าเซี่ย เขาไม่เสียใจเลย!!!"หมัดถล่ม!!!"หลงชีตะโกนในใจและต่อยชายสวมหน้ากากที่ใกล้ที่สุดที่หน้าอกตรงหัวใจในขณะนี้ ขาใช้ท่าสังหารอันทรงพลังของมวยสิงอี้ - หมัดถล่มที่มีชื่อเสียงของต้าเซี่ยหากหมัดนี้โดนแม้ว่าคู่ต่อสู้จะอยู่ในอันดับสูงสุดของรายการมังกร เขาก็จะไม่สามารถต้านทานได้อย่างแน่นอนเนื่องจากหัวใจเป็นส่วนที่เปราะบางที่สุดของร่างกายมนุษย์เมื่อหัวใจได้รับบาดเจ็บจากแรงกระแทกที่รุนแรง เบาบาดเจ็บสาห
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 472
ผลกระทบของการต่อสู้ของยอดฝีมือระดับสูงอย่างจุดสูงสุดของรายการมังกรไม่ใช่สิ่งที่คนในรายการเสือสามารถรับได้หลินตงยืนอยู่ตรงหน้าหลงชีและถอนหายใจด้วยความโล่งอกสุดท้ายก็ตามทันถ้าช้ากว่านี้อีกหน่อยต้าเซี่ยจะสูญเสียนายพลอีกคนยอดฝีมือระดับสูงอย่างจุดสูงสุดของรายการมังกร สามารถทำหน้าที่เป็นรากฐานที่สำคัญของประเทศในประเทศเล็ก ๆ บางแห่งได้แล้วแม้แต่สำหรับจักรวรรดิอย่างต้าเซี่ยก็เป็นความสูญเสียครั้งใหญ่"พวกคุณพยุงคนลงไป ต่อไปมอบให้เป็นหน้าที่ผม!" หลินตงกล่าวฝั่งต้าเซี่ยจึงออกมาไม่กี่คน ประคองหลงชีลงไปการต่อสู้ทั้งหมดที่เพิ่งเกิดขึ้น ตั้งแต่หลงชีลงมืออย่างกะทันหัน จนถึงอีกฝ่ายได้รับบาดเจ็บหนึ่งคน จากนั้นสองคนของอีกฝ่ายก็โจมตีหลงชีพร้อมกัน สองคนสุดท้ายถูกหลินตงที่มาถึงทันเวลาโจมตีและลอยไปด้วยกัน ล้วนเสร็จสมบูรณ์ในเวลาอันสั้นจนถึงตอนนี้ คนเหล่านี้ไม่สามารถฟื้นตัวได้พวกเขาไม่เคยเห็นหลินตงมาก่อนแม้แต่สมาชิกสองคนของทีมอีแร้งก็ไม่เคยเห็นหลินตง ดังนั้นพวกเขาจึงไม่รู้จักในบรรดาทีมอีแร้งมีเพียงหมายเลขเก้าและหัวหน้าทีมโจวเจิ้งหัวเท่านั้นที่เคยเห็นหลินตงและหลินตงแสดงความแข็งแกร่งอย
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 473
เพียงไม่ถึงครึ่งนาทีหลินตงกลับไปยังจุดที่เขาเพิ่งยืนอยู่ทีมชายสวมหน้ากากมากกว่ายี่สิบคนที่อยู่ฝั่งตรงข้ามถูกหลินตงต่อยล่วงพื้นยกเว้นยอดฝีมือสามคนที่อยู่จุดสูงสุดของรายการมังกร คนอื่น ๆ ทั้งหมดถูกหลินตงโจมตีเพียงครั้งเดียวพวกเขาไม่สามารถทนต่อการโจมตีของหลินตงระดับครึ่งเทพได้ไม่ต้องพูดถึงพวกเขา แม้แต่จุดสูงสุดรายการมังกรทั้งสามก็ไม่สามารถต้านทานการโจมตีเต็มกำลังของหลินตงได้เหตุผลที่หลินตงเก็บจุดสูงสุดรายการมังกรทั้งสามไว้ ก็เพราะเขาต้องการพาพวกเขากลับไปที่ต้าเซี่ย เพื่อดูว่ามีวิธีใดที่จะทำให้พวกเขาเปิดปากเรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องธรรมดาอย่างแน่นอนมีกองกำลังไม่มากนักในโลกที่สามารถส่งยอดฝีมือจำนวนมากพร้อมกันได้ยังต้องหาข้อมูลเพิ่มเติมก่อนจึงจะสามารถรับมือได้ในขณะที่หลินตงยุติการต่อสู้ที่นี่ในสนามรบหลักเซวียกังได้โจมตีสั่วปางลงไปที่พื้นหลายครั้งแต่ความแข็งแกร่งทางกายภาพของผู้พิทักษ์ระดับเทพ ถึงขีดจำกัดแล้ว แม้ว่าการโจมตีเบื้องต้นดังกล่าวจะต้องทนมากกว่าสิบครั้ง แต่ก็ยากที่จะสร้างความเสียหายให้กับรากฐานได้สั่วปางยืนอยู่ตรงข้ามกับเซวียกังอีกครั้งเซวียกังมองไปที่การต่อสู้
Latest chapter
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1203
หลินตงและคนอื่นๆ ยังคงเดินหน้าไปสู่เป้าหมายโดยไม่รู้ว่าที่ตั้งของโลกถูกเปิดเผยโดยสมาชิกที่รอดชีวิตของตระกูลเฟิงเขาคิดว่าตราบใดที่สมาชิกหลักของตระกูลเฟิงถูกกำจัดไปโดยสิ้นเชิง ก็ไม่มีใครรู้ที่ตั้งของโลก แต่เขากลับเพิกเฉยต่อคนอื่นๆในขณะเดียวกัน การใช้ระบบของหลินตงเพื่อซ่อนตำแหน่งของโลกก็เป็นข้อบกพร่องที่สำคัญเช่นกันหลังจากซ่อนตัวแล้ว หมายความว่าไม่สามารถพบโลกได้บนแผนที่ระหว่างดวงดาวในกรณีนั้น ไม่มีใครรู้ว่าโลกได้กลายเป็นดาวเคราะห์อารยธรรมระดับสูงของอาณาจักรกาแล็กซีแล้วสิ่งนี้ทำให้จูหงจื่อมั่นใจยิ่งขึ้นว่าโลกเป็นดาวเคราะห์พื้นเมืองที่มีสิ่งมีชีวิตอาศัยตอนนี้เขากำลังพยายามทุกวิถีทางที่เป็นไปได้ ซื้อลูกปัดคำสาปโลหิตอย่างลับๆ และคัดเลือกยอดฝีมือที่เชื่อถือได้ในตระกูลจูมียอดฝีมือในระดับดวงดาวและแม้แต่ในจักรวาลแต่จูหงจื่อไม่สามารถบอกเรื่องนี้กับตระกูลได้ไม่อย่างนั้นสิ่งที่เป็นของเขาแต่เดิมจะถูกครอบครัวเอาไปแม้ว่าจูหงจื่อจะได้รับค่าตอบแทนบางส่วนในภายหลัง แต่ช่องว่างนั้นก็ใหญ่มากเมื่อเทียบกับการได้รับดาวเคราะห์พื้นเมืองที่มีสิ่งมีชีวิตอาศัยและยังเป็นดาวเคราะห์พื้นเมืองที่มีส
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1202
ดูเหมือนว่าวันแห่งการก้าวขึ้นสู่ตำแหน่งของจูหงจื่อจะไม่ไกลเกินเอื้อมแม้ว่าจูหงจื่อจะขาดพรสวรรค์ จะละทิ้งเส้นทางแห่งการฝึกฝนแต่นั่นไม่ได้หมายความว่าเขาไม่อยากแข็งแกร่งขึ้นและได้รับความสนใจจากตระกูลพรสวรรค์ไม่ใช่สิ่งที่สามารถชดเชยได้ด้วยการพยายามเขาละทิ้งการฝึกฝนเพราะไม่มีทางเลือกตอนนี้ที่โอกาสดีๆ เช่นนี้สำหรับเขาที่จะพัฒนาพรสวรรค์ของเขาและก้าวข้ามทายาทคนแรกและคนที่สองในตระกูล จูหงจื้อจะปล่อยโอกาสนี้ไปได้อย่างไรตระกูลเฟิงสะดุดกับโอกาสอันยิ่งใหญ่เช่นนี้ แต่กลับถูกตระกูลไป๋กวาดล้างในช่วงเวลาสำคัญ? และตอนนี้ ข่าวนี้ก็มาถึงมือเขาแล้ว?เป็นไปได้ไหมว่าเขาคือบุตรแห่งโชคชะตาที่แท้จริง?ในขณะนี้ ความทะเยอทะยานที่ดับไปแล้วของจูหงจื้อจู่ๆ ก็ลุกโชนขึ้น ทำให้เขารู้สึกตื่นเต้นมากจนหน้าแดงหากเขาสามารถนำกลุ่มคนไปยังดาวเคราะห์นี้อย่างลับๆ และจับผู้คนบนดาวเคราะห์นั้นประทับตราทาส ใครเล่าจะกล้าดูถูกเขาในภายหลัง?ตอนนี้ สายตาของจูหงจื้อไม่ได้จำกัดอยู่แค่ตระกูลของเขาอีกต่อไปเขาสามารถกลายเป็นอัจฉริยะระดับสุดยอดได้ เทียบได้กับหลงอ้าวเทียนแห่งอาณาเขตจักรพรรดิ และกลายเป็นบุคคลที่ผู้หญิงนับไม่ถ้
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1201
ชายหนุ่มในห้องรับรองพิเศษชื่อจูหงจื่อ ซึ่งเป็นทายาทของตระกูลใหญ่ในอาณาเขตจักรพรรดิแม้ว่าตระกูลจูจะยังห่างไกลเมื่อเทียบกับแปดตระกูลใหญ่ แต่พวกเขาก็ยังถือว่ามีอำนาจในอาณาเขตจักรพรรดิพรสวรรค์ของจูหงจื่อไม่สูงนัก ซึ่งทำให้ต้องใช้ความพยายามเป็นสองเท่าและได้ผลลัพธ์เพียงครึ่งเดียวในทางปฏิบัติ นอกจากนี้ ตัวเขาเองยังขี้เกียจและชอบผู้หญิงมาก เขาอยู่ไม่ได้แม้แต่วันเดียวหากขาดพวกเธอเขาจึงเลิกคิดที่จะพัฒนาตัวเองมานานแล้ว แทนที่จะเป็นเช่นนั้น เขากลับพึ่งพาชื่อเสียงของตระกูลเพื่อใช้ชีวิตที่เสเพลภายในอาณาเขตของพวกเขาอย่างไรก็ตาม ความสามารถของจูหงจื่อในการอยู่รอดจนถึงวันนี้ก็เป็นสิ่งที่ล้ำลึกมากเช่นกัน เขาไม่เคยยั่วยุผู้ที่มีภูมิหลังที่เขาไม่เข้าใจท้ายที่สุดแล้ว อาณาเขตจักรพรรดิในฐานะศูนย์กลางของกาแล็กซีทางช้างเผือกทั้งหมด เต็มไปด้วยผู้คนที่เขาไม่สามารถล่วงเกินได้ความผิดพลาดเพียงเล็กน้อยอาจนำไปสู่การล่มสลายของตระกูลได้เมื่อเขาด้ยินอีกฝ่ายพูดว่าเขามาจากหนึ่งในแปดตระกูลใหญ่ ตระกูลเฟิงนั่นกลับทำให้จูหงจื้อหัวเราะเขาพูดด้วยน้ำเสียงเยาะเย้ย "แกมาจากตระกูลเฟิงเหรอ? แกคิดจะหลอกฉันหรือไง? ตระ
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1200
หลังจากที่ทั้งสองพูดจบ พวกเขาก็กำลังจะเอาตัวชายหนุ่มไปชายหนุ่มก็รู้ถึงผลที่ตามมาจากการถูกพาตัวไปเช่นกัน และพยายามดิ้นรนหลบหนีทันทีแต่ชายวัยกลางคนสองคนจะปล่อยให้เขาทำสำเร็จได้อย่างไร?คนหนึ่งคว้าแขนเขา ยกขึ้น และดึงออกไปโดยใช้กำลังผู้ชมรอบข้างไม่เพียงแต่ไม่พูดอะไรเพื่อหยุด แต่ยังมีท่าทีเยาะเย้ย เหยียดหยาม และไม่สนใจ"ปล่อยฉัน ปล่อยนะ ฉันอยากพบเจ้านายของคุณ ฉันมีข่าวสำคัญมากที่จะขายให้เขา ข่าวนี้ใหญ่มาก ถ้าคุณไม่พาฉันไปด้วย คุณจะต้องเสียใจ เมื่อเจ้านายของคุณสืบสวน เขาจะฆ่าคุณแน่นอน" ชายหนุ่มพยายามดิ้นรนเสียงดังชายทั้งสองเพิกเฉยต่อเขาและลากเขาไปข้างหน้าต่อไป“ฉันสาบาน! ฉันสาบานว่าครั้งนี้เป็นเรื่องจริง! โปรดเชื่อฉัน! ถ้าฉันโกหก ฉันจะยอมถูกประหารชีวิตด้วยการแขวนคอ!”เมื่อได้ยินเช่นนี้ ชายทั้งสองก็หยุดลง สบตากัน และถามว่า “แกพูดจริงเหรอ?”“ฉันพูดจริง! พูดจริงสุดๆ!” ชายหนุ่มตอบอย่างรีบร้อน"หนูน้อย แกต้องคิดให้ดี ถ้าเจ้านายรู้ว่าแกโกหกเขา ไม่เพียงแต่แกจะเจอสิ่งที่เลวร้ายยิ่งกว่าความตาย แต่เรายังจะถูกพาดพิงไปด้วย อย่าโทษเราที่ระบายความโกรธของเราต่อครอบครัวของแก" ชายวัยกลางคนคนหน
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1199
เรื่องราวบนดาวเคราะห์ปาเค่อเสร็จสิ้นลงอย่างสมบูรณ์แล้วเดิมที หลินตงเห็นใจปาหรู่ในการเดินทางครั้งนี้ ดังนั้นจึงยอมไปกับเขาด้วยไม่เคยคาดหวังว่าจะได้รับผลประโยชน์มากมายเช่นนี้เขาไม่เพียงแต่ได้รับสมบัติวิเศษอีกชิ้นหนึ่งคือศิลาแห่งมวลชีวิตเท่านั้น แต่เขายังได้รับแต้มศักดิ์สิทธิ์ 50,000 แต้มด้วยสิ่งนี้ทำให้เขาก้าวไปอีกขั้นหนึ่งในการก้าวผ่านด่านปัจจุบันของเขาฉันเชื่อว่าอีกไม่นานเขาจะกลายเป็นผู้พิชิตจักรวาลอย่างแท้จริงในกาแล็กซีทางช้างเผือกเช้าวันรุ่งขึ้น หลินตงออกจากดาวเคราะห์ปาเค่อพร้อมกับเย่ชิงหวู่และปาหรู่ ภายใต้การจ้องมองและความเคารพของผู้คนนับล้านบนดาวเคราะห์ปาเค่อเหลือเวลาอีกสามเดือนก่อนงานเลี้ยงระดับรัฐตอนนี้ยังเร็วเกินไปที่จะรีบกลับหลินตงตรวจสอบข้อมูลทั้งหมดที่ชายชราหลินตงจากอีกมิติเวลาทิ้งไว้ให้เขาเขาพบดาวเคราะห์พื้นเมืองที่อยู่ใกล้เคียง ด้วยความเร็วของยานรบดวงดารา ใช้เวลาเดินทางเพียงครึ่งเดือนเท่านั้น เขาไม่แน่ใจว่าผู้อยู่อาศัยบนดาวเคราะห์ถูกค้นพบและถูกประทับตราทาสหรือไม่ จึงตัดสินใจสืบสวนก่อนยานรบดวงดารากำหนดเส้นทางและออกเดินทางอย่างรวดเร็ว............หลัง
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1198
เหรียญกาแลกติกห้าล้านล้านเหรียญสามารถติดอาวุธให้ดาวเคราะห์ขนาดเล็กที่มีประชากรเพียงไม่กี่ล้านคนได้ ซึ่งแน่นอนว่าสามารถติดอาวุธให้ทุกคนได้แม้แต่ผู้ที่มีคุณสมบัติเหมาะสมทุกคนบนดาวเคราะห์ปาเค่อก็สามารถมีหุ่นยนต์หนักได้ในกรณีนั้น ความแข็งแกร่งของดาวเคราะห์ปาเค่อสามารถเพิ่มขึ้นแบบทวีคูณได้อย่างแน่นอนอูทัวปังเงียบไปหลังจากฟังคำพูดของหลินตงแนวคิดเดิมของเขาคือการมอบศิลาแห่งมวลชีวิตให้กับหลินตงโดยตรงเพื่อเป็นการตอบแทนความเมตตาอันยิ่งใหญ่ของเขาในการช่วยดาวเคราะห์ปาเค่อแต่ข้อเสนอแนะที่หลินตงเสนอมาทำให้เขาปฏิเสธได้ยากจริงๆนี่คือโอกาสที่จะทำให้ดาวเคราะห์ปาเค่อแข็งแกร่งขึ้นและแข่งขันได้มากขึ้น โดยมีความสามารถในการป้องกันตัวเองเมื่อต้องเผชิญหน้ากับศัตรูอูทัวปังในฐานะผู้ปกครองดาวเคราะห์ปาเค่อในปัจจุบัน ไม่สามารถปฏิเสธได้เพราะเขาเคยประสบกับความรู้สึกไร้พลังเมื่อถูกกองกำลังอันทรงพลังรุกราน และเห็นผู้คนของเขาล้มตายทีละคน จากเกือบพันล้านเหลือเพียงไม่กี่ล้านคนในตอนนี้ แต่เขากลับไร้พลังอย่างไรก็ตาม หากเห็นด้วยก็จะขัดแย้งกับเจตนาเดิมของอูทัวปังดังนั้น เขาจึงกำลังดิ้นรนทางอุดมการณ์อย่างดุเ
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1197
ศิลาศักดิ์สิทธิ์?นี่คืออะไร?ความอยากรู้กระตุ้นให้หลินตงมองดูการแนะนำด้านล่างระบบต่อไป!“ศิลาแห่งมวลชีวิตเป็นสสารพิเศษที่เติบโตในจักรวาล มันมีค่ามากและเป็นของสมบัติที่หายากของจักรวาล”"การก่อตัว: การกำเนิดศิลาศักดิ์สิทธิ์นั้นยากมาก ต้องตกผลึกจากน้ำอมตะในจักรวาล....""หน้าที่: ศิลาศักดิ์สิทธิ์จะปล่อยลมหายใจแห่งชีวิตที่แข็งแกร่ง ซึ่งสามารถดูดซับได้โดยเผ่าพันธุ์ทั้งหมดในจักรวาลและช่วยเพิ่มพลังชีวิต.....""มูลค่า: เหรียญกาแลกติกห้าล้านล้านเหรียญ"ระบบให้คำแนะนำโดยละเอียดเกี่ยวกับศิลาแห่งมวลชีวิตอย่างไรก็ตาม หลินตงได้พูดถึงการแนะนำสั้นๆ เท่านั้น และในที่สุดก็โฟกัสไปที่มูลค่ามูลค่าห้าล้านล้านเหรียญ?แม้จะไม่ดีเท่าเหล็กดาวเก้าแฉก แต่ก็ยังเป็นสิ่งที่พิเศษ!ไม่คาดคิดว่าจะพบสมบัติหายากเช่นนี้ในสถานที่เล็กๆ แห่งนี้ศิลาแห่งมวลชีวิตนั้น แทบไม่มีประโยชน์สำหรับหลินตงเลยแม้แต่น้อยแต่มันก็เป็นสิ่งที่มีค่าอย่างยิ่งสำหรับการขยายอายุขัยของคนๆ หนึ่ง ซึ่งจะต้องมีประโยชน์ในที่สุดและที่สำคัญที่สุด เขาสามารถรับ 50,000 แต้มศักดิ์สิทธิ์จากสิ่งนี้ได้นี่คือสิ่งที่หลินตงต้องการมากที่สุดในขณะนี
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1196
ล้อเล่นหรือเปล่า ตอนนี้เขาก้าวเข้าสู่อาณาจักรนิรันดรครึ่งขั้นไปแล้ว เขาต้องการอะไรอีกเหรอ?เขาไม่ได้ขาดอะไรเลยนอกจากแต้มศักดิ์สิทธิ์ของเขานอกจากนี้ ยังมีอะไรดีๆ จากสถานที่เล็กๆ อย่างดาวเคราะห์ปาเค่อล่ะ?อย่างไรก็ตาม ทันทีที่หลินตงพูดจบสายตาของเขาก็ถูกดึงดูดไปที่สิ่งของในกล่องที่อูทัวปังถือไว้ทันทีนี่คืออะไร?หินรูปวงรีเหรอ?หินรูปวงรีที่แผ่รัศมีออกมาจางๆทันทีที่อูทัวปังเปิดกล่อง ห้องก็เต็มไปด้วยบรรยากาศที่สดชื่นหลินตงรู้สึกว่าเซลล์ของเขากระโดดโลดเต้นอย่างมีความสุราวกับว่าเขาอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจด้วยความสบายใจนี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้สัมผัสประสบการณ์แบบนี้ไม่ต้องสงสัยเลยว่า ต้องเป็นของดี!!!"นายท่าน ได้โปรดอย่าปฏิเสธเลย สิ่งที่ท่านทำเพื่อดาวเคราะห์ปาเค่อของเรา เราไม่มีอะไรจะตอบแทน นี่คือสมาชิกในเผ่าของเราที่ค้นพบมันเมื่อหลายสิบปีก่อนในเหมือง ตอนนั้นฉันเกือบจะตายแล้ว เมื่อหินก้อนนี้ถูกส่งมาให้ ฉันดีใจมากที่ได้เห็นและเก็บมันไว้ข้างกาย ฉันไม่เคยคิดว่าสุขภาพของฉันจะดีขึ้นอย่างน่าอัศจรรย์ตั้งแต่นั้นมาและจะมีชีวิตอยู่จนถึงทุกวันนี้""ฉันค่อยๆ เรียนรู้ว่าทุกอย่างเป็นเพราะหิน
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1195
สามวันต่อมาหลินตงพบปาหรู่และบอกเขาว่าเขากำลังจะออกจากดาวเคราะห์ปาเค่อ"นายท่านกำลังจะไปที่ไหนเหรอ?" ปาหรู่ถาม"อืม! ดาวเคราะห์ปาเค่อกำลังไปในทิศทางที่ถูกต้อง ฉันควรจะจากไปแล้ว" หลินตงตอบ"นายท่านรออีกวันได้ไหม ปล่อยให้ฉันจัดการเรื่องต่างๆ เสร็จก่อน แล้วฉัันจะไปกับท่าน""ปาหรู่! นายควรอยู่ที่นี่ ประชาชนของดาวเคราะห์ปาเค่อต้องการนาย""นายท่าน! ฉันต้องไปกับท่าน ไม่ใช่แค่เพื่อตอบแทนความเมตตาของท่าน แต่เพื่อสิ่งนี้ด้วย"ปาหรู่ชี้ไปที่ตราทาสบนหน้าผากของเขาและพูดต่อ "ฉันจะปลดข้อจำกัดของตราทาสได้ก็ต่อเมื่อติดตามท่านเท่านั้น และให้เผ่าได้รับอิสรภาพอย่างแท้จริง"หลินตงมองดูท่าทางจริงใจของปาหรู่เมื่อรู้ว่าเขาได้ตัดสินใจในใจแล้ว"เอาล่ะ! ฉันจะให้เวลานายหนึ่งวันในการเตรียมตัว พรุ่งนี้เราจะออกจากดาวเคราะห์ปาเค่อ เนื่องจากนายจะติดตามฉัน จากนี้ไป ก็อย่าเรียกข้าว่านายท่านเลย เรียกฉันว่าคุณชายอย่างชิงหวู่ก็แล้วกัน"หลังจากหลินตงพูดจบ เขาก็หันหลังแล้วจากไปปาหรู่คำนับอย่างขอบคุณอยู่ด้านหลังเขาและกล่าวว่า "ขอบคุณคุณชาย!"ตอนกลางคืนหลินตงกำลังเตรียมตัวพักผ่อน"ก๊อกๆ!!"เสียงเคาะประตูดังข
