LOGINShare
บทที่ 282
Related chapters
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 283
ฉินเลี่ยเดินตามเข้ามาแม่ของฉินเจิงกอดร่างของฉินเจิง และปฏิเสธที่จะปล่อยพ่อบ้านก็ไม่รู้ว่าจะทำยังไงดี! ทำได้แต่ยืนรออยู่ในห้องรับแขกเท่านั้นหลังจากเข้าไปในห้อง ชายชราฉินก็นั่งบนโซฟาแล้วหายใจเข้าลึก ๆ"พ่อ! เกิดอะไรขึ้นกันแน่? ตกลงเจิงเอ๋อไปมีเรื่องกับใคร?" ฉินเลี่ยถาม"เสี่ยวเลี่ย เรื่องนี้ช่างมันเถอะ! จัดการให้เรียบร้อย อย่างอื่นไม่ต้องถาม" ชายชราฉินพูดอย่างเหนื่อยใจ"พ่อ! ผมไม่เข้าใจ เจิงเอ๋อตายอย่างน่าสังเวชมาก ผมที่เป็นหัวหน้าตระกูลไม่คู่ควรที่จะรู้ว่าแม้แต่ศัตรูคือใครเหรอ? และจะอธิบายให้ทางตระกูลซ่างกวนอย่างไร? เจิงเอ๋อเป็นทายาทของตระกูลฉินของเราและยังมีข้อตกลงกับตระกูลซ่างกวน ถึงจะเป็นมหาเศรษฐีชั้นสูงเหล่านั้น เราก็ไม่สามารถปล่อยไปแบบนี้ได้ เจิงเอ๋อยังมีความสัมพันธ์ที่ดีกับนายน้อยตระกูลจ้าวด้วยไม่ใช่เหรอ? ตราบใดที่เราสองสามตระกูลร่วมมือกัน ใครก็อย่าคิดลอยนวล" ฉินเลี่ยกล่าวอย่างตื่นเต้นเล็กน้อยเขาไม่สามารถยอมรับวิธีการจัดการแบบนี้ของพ่อได้ แม้แต่ศัตรูเป็นใครก็ไม่บอกเขา"เสี่ยวเลี่ย บางเรื่อง ไม่รู้ดีจะดีกว่า เลือกลูกนอกสมรสคนหนึ่งที่เก่งที่สุดกลับมาปลูกฝังเป็นผู้สืบทอดคนต
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 284
เช้าวันรุ่งขึ้น ครอบครัวเฟิ๋งเหมียวสามคนมาที่บ้านของจ้าวหยางนอกจากนี้เขายังแสดงให้ครอบครัวจ้าวหยางทราบข้อมูลเกี่ยวกับจ้าวซวนที่พวกเขาค้นหาทางออนไลน์ภาพนี้ทำให้ครอบครัวจ้าวหยางมีความสุขมากตอนนี้จ้าวซวนมีมูลค่าหลายหมื่นล้านเหรอ?จ้าวเที่ยจู้และภรรยาของเขาไม่เข้าใจถึงเรื่องการมีมูลค่านับหมื่นล้านแต่จ้าวหยางได้เปลี่ยนคำอธิบายให้พวกเขา ตอนนี้จ้าวซวนเป็นคนรวยที่สุดในเมืองของพวกเขา เป็นคนที่รวยที่สุดเจ้าหน้าที่ในเมืองต้องเกรงใจเมื่อเห็นจ้าวซวน เพราะเธอสามารถนำการลงทุนมาสู่ท้องถิ่นและขับเคลื่อนการพัฒนาเศรษฐกิจในท้องถิ่นได้จ้าวเที่ยจู้และภรรยาของเขาที่ทำงานในสวนมาตลอดชีวิตเกือบเป็นลมนี่คือลูกหลานที่เจริญ! ! !ผ่านการค้นหาทางอินเทอร์เน็ตในที่สุดจ้าวหยางก็ระบุได้ว่าจ้าวซวนอยู่ในเมืองหมอตู และแม้แต่ตําแหน่งเฉพาะของตงไหลอินเตอร์เนชั่นแนลก็ถูกตรวจสอบอย่างชัดเจนแล้วกลุ่มหกคนรีบไปที่ในเมือง เมื่อพวกเขามาถึงในเมือง จ้าวหยางแนะนำให้ขึ้นเครื่องบินไปโดยตรง ตามที่เขาพูด ตอนนี้จ้าวซวนเป็นคนใหญ่คนโตแล้ว ครอบครัวของพวกเขาไม่สามารถทําให้เธออับอายได้จากนั้นเมื่อได้รับการอนุมัติจากทุกคน พวกเข
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 285
ว่ากันว่าค่าตัวสูงถึงระดับหมื่นล้านแล้วครอบครัวเธอแต่งตัวแบบนี้เหรอ?นี่มาจากชนบทใช่ไหม? ? ?นี่จะเป็นไปได้อย่างไร? ? ?ไม่ได้หลอกกันใช่ไหม? ? ?แต่สิ่งที่อีกฝ่ายพูดมีเหตุมีผล ยังไงก็โทรไปถามคุณจ้าว เพื่อยืนยันก่อนดีกว่า ไม่อย่างนั้นอาจจะเดือดร้อนจริง ๆ"พวกคุณกรุณารอสักครู่ค่ะ! ฉันจะโทรหาคุณจ้าวเดี๋ยวนี้ค่ะ!"ผู้หญิงที่แผนกต้อนรับพูดและเริ่มโทรออก"ฮัลโหล! สวัสดีค่ะ นี่คือห้องทำงานของผู้จัดการ!""สวัสดีค่ะ! เลขาซู จากแผนกต้อนรับค่ะ มีแขกหลายคนมาหาคุณจ้าวค่ะ และบอกว่าพวกเขาเป็นญาติของคุณจ้าวค่ะ""โอ้ ญาติของคุณจ้าวเหรอ? ให้พวกเขารอสักครู่ ฉันจะไปถามคุณจ้าวก่อน" ซูเซี๋ยกล่าวจ้าวซวนกำลังจัดการเอกสารในห้องทำงาน ช่วงนี้เธอยุ่งมาก!ทั้งเรื่องของมูลนิธิ และเรื่องการลงทุนอีก"ตึ้งตึ้งตึ้ง!!!""ตึ้งตึ้งตึ้ง!!!"เสียงเคาะประตูดึงขึ้น!"เชิญเข้ามา!!!"ซูเซี๋ยเปิดประตูเข้ามาแล้วพูดว่า "คุณจ้าว! มีแขกหลายคนมาหาคุณที่แผนกต้อนรับและบอกว่าพวกเขาเป็นญาติของคุณ!""ญาติของฉัน?" จ้าวซวนเงยหน้าขึ้นและตกตะลึงนึกถึงเจ้าหยางพวกเขาทันทีเธอรู้ดีว่าเมื่อเธอมีชื่อเสียงและปรากฏตัวในทีวี พว
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 286
ประตูห้องประชุมเปิดออกจ้าวซวนเดินเข้ามาด้วยท่าทางจริงจัง"พี่สาว!" จ้าวหยางเรียกด้วยรอยยิ้มจ้าวซวนไม่สนใจจ้าวหยาง ไม่ได้ทักทายทุกคน และนั่งตรงที่นั่งหลักจ้าวเที่ยจู้เห็นว่าจ้าวซวนหยาบคายมากและไม่สนใจพวกเขา ตอนนี้ถึงขั้นไม่ทักทายกันเลยจึงโกรธมากเขาสอนจ้าวซวนมาตั้งแต่เด็ก คิดว่าจ้าวซวนยังคงเหมือนเดิม ตราบใดที่เขาอารมณ์เสียก็จะกลัว"นังลูกสารเลว ปีกกล้าขาแข็งแล้วใช่ไหม? ทิ้งพวกเราไว้ที่บ้านให้ทนทุกข์ทรมาน เงินก็ไม่ส่งกลับบ้าน แต่ตัวเองกลับมาเสพสุขที่นี่ คันหนังอีกแล้วใช่ไหม?" จ้าวเที่ยจู้เปิดปากด่าในฐานะพ่อของจ้าวซวน เขาเชื่อว่าตั้งแต่เขาให้กำเนิดจ้าวซวน เขามีคุณสมบัติที่จะควบคุมทุกอย่างเกี่ยวกับเธอตอนนี้เมื่อเห็นจ้าวซวนเพลิดเพลินกับความสุขที่นี่ในขณะที่พวกเขาต้องทนทุกข์ทรมานที่บ้าน แน่นอนว่าก็รู้สึกโกรธเป็นธรรมดา"ฉันเคยบอกไปแล้วว่าฉันจะไม่ให้พวกคุณอีกแม้แต่บาทเดียว บุญคุณที่พวกคุณเลี้ยงดู ฉันได้ชดใช้ไปหมดแล้ว หลายปีมานี้ ฉันอดอยากปากแห้ง เงินทั้งหมดก็ให้พวกคุณแล้ว แล้วผลลัพธ์ล่ะ?" จ้าวซวนกล่าวด้วยสีหน้าไร้อารมณ์จ้าวเที่ยจู้โกรธมากจนตัวสั่นกับคำพูดของจ้าวซวน เขายืนขึ้นแล
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 287
โทรมาหาเธอรู้เพียงแต่ขอเงินไม่เคยถามเธอเลยว่าเธอเป็นยังไงบ้าง!ไม่ว่าเธอจะจ่ายเงินให้กับครอบครัวนี้มากแค่ไหน ไม่ว่า จ้าวหยางจะแย่แค่ไหน สถานะของเธอก็ยังคงแตกต่างอย่างมากเพียงเพราะเธอเป็นผู้หญิงและจ้าวหยางเป็นผู้ชายในสายตาจ้าวเที่ยจู้ผู้หญิงจะแต่งงานออกไป ในขณะที่ผู้ชายจะสืบสานสายตระกูลต่อไปดังนั้นเขาจึงสามารถขอสิ่งของจากตัวเองได้ไม่จำกัด แล้วปล่อยให้จ้าวหยางทำอะไรก็ได้จ้าวซวนหยิบโทรศัพท์มือถือของเธอออกมาแล้วโทรออก"ซูเซี๋ย มาที่ห้องประชุมหน่อย""ได้ค่ะ! คุณจ้าว!"ในไม่ช้า ซูเซี๋ยเลขาผู้จัดการก็เปิดประตูห้องประชุม"คุณจ้าว มีอะไรสั่งมาได้เลยค่ะ?""พาพวกเขาออกไป ถ้าไม่ให้ความร่วมมือก็เรียกฝ่ายรักษาความปลอดภัยส่งคนมาสองสามคน ถ้าพวกเขาก่อความวุ่นวายในบริษัทหรือหน้าบริษัท ก็แจ้งตำรวจโดยตรง บอกว่าพวกเขาส่งผลกระทบต่อการดำเนินงานตามปกติของบริษัท ทำให้บริษัทเสียหายมหาศาล ฟ้องพวกเขาโดยตรง ให้พวกเขาเข้าไปนั่งในคุกสักหน่อย" จ้าวซวนพูดจบก็ออกจากห้องประชุมโดยไม่กลับมานี่? ? ?จ้าวหยางตกตะลึง!จ้าวเที่ยจู้ก็ตกตะลึงเช่นกัน!หลี่ชุนยิงก็ตกตะลึงเช่นกัน!ครอบครัวเฟิ๋งเหมียวสามคนก็
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 288
จ้าวเที่ยจู้และคนอื่น ๆ ไปแล้ว!ภายใต้การข่มขู่ของชายร่างใหญ่หลายคนจากแผนกรักษาความปลอดภัย พวกเขาจึงต้องออกไปเนื่องจากมาจากสถานที่เล็ก ๆ และไม่เคยพบเจอโลกมากนักเมื่อจ้าวซวนเอาจริงกับพวกเขา พวกเขาก็ทำอะไรไม่ได้พวกเขาไม่กล้าก่อปัญหาในตงไหลอินเตอร์เนชั่นแนล แผนกรักษาความปลอดภัยไม่ได้กินหญ้า พวกเขารู้สึกผิดเมื่อเห็นชายร่างใหญ่สองสามคน นอกจากนี้ พวกเขาอาจต้องเข้าไปนั่งในคุกสองสามวันหลังจากฝึกฝนมาสองเดือน จ้าวซวนก็ค่อนข้างน่ากลัวในฐานะผู้หญิงที่แข็งแกร่งพวกเขาไม่กล้าเดิมพันว่าจ้าวซวนจะฟ้องพวกเขาจริงหรือไม่ทำได้เพียงจากไปอย่างสิ้นหวังเท่านั้น!การละเมิดกฎหมายเป็นสิ่งที่จ้าวเที่ยจู้ และภรรยาของเขาซึ่งเป็นชาวนามาตลอดชีวิตทำไม่ได้อย่างแน่นอน หากพวกเขาเข้าไปนั่งในคุกสองสามวันจริง ๆ พวกเขาจะไม่สามารถเงยหน้าขึ้นเหมือนคนในหมู่บ้านไปตลอดชีวิตและตายไปก็ไม่สามารถไปเผชิญหน้ากับบรรพบุรุษของตระกูลจ้าวได้ครั้งนี้มาที่นี่ด้วยความดีใจและกลับมาด้วยความอับอายพ่อแม่ของเฟิ๋งเหมียวโกรธมาก พวกเขาไม่ได้รับผลประโยชน์ใด ๆ เลย และต้องจ่ายค่าเดินทางอีกจ้าวซวนยืนอยู่ข้างหน้าต่างห้องทำงานของเธอ มองดูร
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 289
ใครจะเชื่อ? ? ?ฉินเจิงเป็นยอดฝีมือระดับแนวหน้า สมรรถภาพทางกายไม่ต้องพูดถึงยิ่งไปกว่านั้น คนในระดับนี้จะได้รับการตรวจร่างกายเกือบทุกเดือน ดังนั้นจึงเป็นไปไม่ได้เลยที่จะเกิดเหตุกะทันหันถึงขั้นเสียชีวิตแต่ตระกูลฉินเพิ่งเผยแพร่ข่าวดังกล่าวตระกูลฉินยังนำลูกชายนอกกฎหมายของฉินเลี่ยกลับมาจากภายนอกเพื่อแทนที่ฉินเจิงในฐานะผู้สืบทอดของ ตระกูลฉินเรื่องนี้ไม่เชื่อไม่ได้!ฉินเจิงต้องตายแน่แล้วส่วนจะเสียชีวิตอย่างไรนั้นยังไม่ทราบแน่ชัด มีเพียงส่วนน้อยที่เข้าใจสถานการณ์เล็กน้อย แต่ก็ไม่มากนักแต่สิ่งที่ทุกคนรู้ก็คือเขาไม่ได้ตายจากการเจ็บป่วยกะทันหันอย่างที่ตระกูลฉินพูดอย่างแน่นอนผู้คนจำนวนมากขึ้นเรื่อย ๆ อยากรู้เกี่ยวกับสาเหตุการเสียชีวิตของฉินเจิง และเริ่มสืบสวนไปในส่วนต่าง ๆ แต่ผลลัพธ์ก็ไม่ดีแม้แต่คนที่รู้อะไรบางอย่างก็ไม่กล้าพูดเรื่องไร้สาระ เนื่องจากกองกำลังที่เกี่ยวข้องก็น่ากลัวเกินไปและทุกคนก็กลัวที่จะหาเรื่องใส่ตัวจิงตูเกรทวอลล์คลับผู้นำของแก๊งอันธพาลมารวมตัวกันทั้งหมดการตายของหนึ่งในแปดราชาแก๊งอันธพาล สำหรับแก๊งอันธพาลนั้น ไม่ใช่เรื่องเล็ก"หัวหน้า! ตกลงฉินเจิงเป็นอะ
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 290
โจวหวยหลี่กำลังเดินทางไปสนามบินเขาได้โทรหาผู้อำนวยการโจวลี่หมินแล้ว ทำการระงับการศึกษาและเดินทางไปต่างประเทศโจวลี่หมินต้องปฏิเสธอยู่แล้ว โจวหวยหลี่เป็นหน้าตาของมหาวิทยาลัยเจียงหนาน และประธานสภานักศึกษาถ้าเขาจากไป ก็ไม่ได้หมายความว่ามหาวิทยาลัยเจียงหนานไม่สามารถรักษาคนเก่งไว้ได้เหรอ?ผู้อำนวยการโจวลี่หมินจะไม่เห็นด้วยอย่างแน่นอนกับเรื่องแบบนี้ที่ทำให้ชื่อเสียงของมหาวิทยาลัยเจียงหนาน เสื่อมเสียแต่โจวหวยหลี่มุ่งมั่นที่จะจากไปมาก ไม่ว่าโจวลี่หมินจะพยายามโน้มน้าวเขาอย่างไรมันก็ไม่มีประโยชน์ แม้แต่คำขู่ก็พูดออกมา ก็ยังไม่สามารถหยุดความมุ่งมั่นของโจวหวยลี่ที่จะจากไปได้สุดท้ายก็ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่ยอม แต่ให้เขากลับมาเรียนให้จบให้เร็วที่สุดแม้ว่าโจวหวยหลี่จะตอบตกลงอย่างจริงใจก็ตามแต่จะกลับมาได้หรือไม่นั้นก็ขึ้นอยู่กับสถานการณ์หากฉินเจิงโค่นหลินตงได้ เขาอาจจะกลับมาภายในไม่กี่วันถ้าฉินเจิงไม่สามารถโค่นหลินตงได้ ก็ไม่รู้ว่าจะต้องรอนานแค่ไหนเมื่อเทียบกับการเรียนใด ๆ ชีวิตมีความสำคัญมากกว่าในเวลานี้มีสายเข้ามาที่โทรศัพท์มือถือของเขา เป็นสายจากเพื่อนที่เขาโตมาด้วยกัน ทั้งสองคนเป
Latest chapter
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1411
ป้าเทียนหลบหมัดดาวสวรรค์สยบมารของเฉินจิงจื่อหานได้เพียงฉิวเฉียด แต่ยังไม่ทันได้โต้กลับ หมัดอีกข้างของเฉินจิ้งจื่อหานหมัดอีกข้างก็พุ่งเข้าใส่ทันทียังคงเป็นหมัดดาวสวรรค์สยบมารอันทรงพลัง ป้าเทียนถึงกับมองเห็นอย่างลางๆ ที่เหนือหมัดดาวสวรรค์สยบมารของเฉินจิงจื่อหานมีดาวเคราะห์สีแดงเพลิงขนาดมหึมาความร้อนแผ่ซ่าน ทำให้เขารู้สึกว่าผิวหนังกำลังร้อนแสบหมัดนี้ เขาหลบไม่ทัน จึงทำได้แค่รับมันไว้อย่างเต็มแรงหมัดราชันย์!!!แต่ป้าเทียนก็ไม่ยอมแพ้สวนกลับด้วยหมัดราชันย์ สุดยอดไม้ตายของมังกรทลายฟ้าฟาดใส่เเฉินจิงจื่อหานเต็มแรงเฉินจิงจื่อหานเผยสีหน้าเหยียดหยามถึงหมัดของป้าเทียนจะดูทรงพลังไม่น้อยแต่หากเทียบกับ หมัดดาวสวรรค์สยบมาร หนึ่งในสุดยอดวิชาของสำนักดาวสวรรค์แล้ว ยังห่างกันเกินไป และไม่ได้อยู่ในระดับเดียวกันด้วยซ้ำและที่สำคัญ ตอนนี้เฉินจิงจื่อหานยังมีศาสตราเทพมายาที่พ่อมอบให้---เปลวตะวันสนับมือถูกสร้างขึ้นมาโดยเฉพาะ เพื่อใช้คู่กับหมัดดาวสวรรค์สยบมาร เมื่อทั้งสองผสานรวมกัน พลังจะยิ่งรุนแรงยิ่งกว่าเดิมแม้จะยังเทียบไม่ได้กับตอนที่หลินตงใช้ดาบกำราบมารร่ายวิชาดาบกำราบมารแต่ถึงอย่างนั
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1410
ไม่แน่อาจจะมีชิ้นที่สาม หรือชิ้นที่สี่ก็ได้และคนที่ดีใจที่สุดท่ามกลางทุกคน คงหนีไม่พ้นป้าเทียนแห่งมังกรทลายฟ้าเขามีวิชาหมัดราชันย์ ซึ่งต้องอาศัยสนับมือช่วยเสริมพลัง จึงจะสามารถปลดปล่อยพลังออกมาอย่างเต็มที่ไม่ทันได้ออกแรง ก็มีคนเอามาประเคนถึงหน้าสนับมือศาสตราเทพมายาคู่นั้น ต้องเป็นของเขาป้าเทียนเมื่อได้สนับมือมาครอบครองแล้ว พลังของหมัดราชันย์ จะต้องเพิ่มขึ้นแบบก้าวกระโดดอย่างแน่นอน“ฮ่าๆ นึกไม่ถึงจริงๆ พวกแกรู้ได้ยังไงว่า ฉันกำลังต้องการสนับมือศาสตราเทพมายาอยู่? ถึงกับรีบเอามาส่งให้ฉันถึงที่ ถ้าเป็นแบบนี้ ฉันก็ไม่เกรงใจล่ะนะ สนับมือคู่นี้ ใครก็ห้ามแย่ง ส่วนของอย่างอื่น ฉันไม่ต้องการ” ป้าเทียนพูดพร้อมหัวเราะเสียงดัง“ได้เลย! ป้าเทียน! สนับมือคู่นี้ให้คุณ ส่วนศาสตราเทพมายาชิ้นอื่น ไม่ว่าจะมีอีกกี่ชิ้น คุณห้ามแตะต้องเด็ดขาด”“ใช่! ป้าเทียน สนับมือคู่นั้นให้คุณ แล้วต่อให้หลินตงไม่มีศาสตราเทพมายาเหลืออีก เราก็จะไม่แย่งกับคุณ แต่คุณก็ต้องให้สัญญาว่า จะเอาแค่สนับมือเท่านั้น”“ตกลง!!! ฉันจะเอาแค่สนับมือ ส่วนของชิ้นอื่นให้พวกคุณ” ป้าเทียนตอบกลับ"สัญญา!!!""สัญญา!!!"“ดูท่าพวกแก
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1409
ท่ามกลางฝูงอสูรยักษ์สีทองอาณาจักรนิรันดระดับเซียนเดินดินกว่าสิบตัวที่ล้อมรอบอยู่ ทุกตัวดูฮึกเหิมและพร้อมเปิดฉากโจมตีหลินตงไม่ได้รู้สึกหวาดกลัวแม้แต่น้อย และพูดด้วยสีหน้าเรียบเฉย "ฉันคิดไว้อย่างดีแล้ว ก็อยากให้พวกนายได้ศาสตราเทพมายามากกว่านี้เหมือนกัน แต่มันก็ช่วยไม่ได้! หามาได้แค่อันเดียวเอง ฉันก็ไม่ใช่นักมายากล จะเสกของตามใจพวกนายได้ยังไง""ทุกคน! ดูท่าหลินตงจะไม่คิดยกศาสตราเทพมายาให้ พวกเราจะรออะไรกันอีก ลงมือเลยเถอะ! แค่ฆ่าหลินตงให้ได้ ไม่ว่าเขาจะมีศาสตราเทพมายากี่ชิ้น สุดท้ายก็เป็นของพวกเราทั้งนั้นแหละ!" หยวนหมิงที่อยู่ข้างๆ เร่งเร้าเขาอยากจัดการหลินตงให้จบๆ โดยเร็วถ้าปล่อยไว้นานเกินไป อาจมีเรื่องไม่คาดคิดเกิดขึ้นก็ได้เพราะหยวนหมิงสังเกตเห็นบางอย่างผิดปกติเมื่อต้องเผชิญหน้ากับปรมาจารย์ระดับเดียวกันมากมายขนาดนี้หลินตงไม่เผยความกลัวแม้แต่น้อย มีเพียงความเยือกเย็นส่วนชายหนุ่มที่มากับเขา ก็แสดงสีหน้าเหยียดหยามออกมาแค่แวบเดียวแม้สีหน้านั้นจะปรากฏเพียงแวบเดียว แต่ก็ยังถูกหยวนหมิงสังเกตเห็นที่เกิดสถานการณ์แบบนี้ไม่อย่างนั้นสองคนนี้ก็ซื่อบื้อมากหรือไม่ก็ยังไม่ได้เอาไ
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1408
แผนฆ่าคนไม่ให้มือตัวเองเปื้อยนเลือด เรียกได้ว่าสมบูรณ์แบบแทบไม่ต้องเปลืองแรงใด ๆ ก็สามารถกำจัดมังกรเก้าหัวได้อย่างไรก็ตาม วิกฤตนั้นได้รับการแก้ไขอย่างง่ายดายโดยหยวนหมิงหลินตงมองดูท่าทางของอสูรยักษ์สีทองมากกว่าสิบตัวที่อยู่รอบตัวเขาเขารู้ว่าคำพูดของหยวนหมิงมีอิทธิพลต่อพวกเขาแล้วศาสตราเทพมายาชิ้นเดียว ก็สามารถทำให้พวกเขาต่อสู้จนตายได้ไม่ต้องพูดถึงหลายชิ้นหรือแม้แต่สิบชิ้นประเด็นสำคัญคือหลินตงไม่มีทางอธิบายสถานการณ์นี้ได้เดิมทีตั้งใจจะยืมมีดฆ่าศัตรู แต่จู่ ๆ ก็ถูกตลบหลังโดยไม่ทันตั้งตัวตอนนี้กลับกลายเป็นเขาเองที่จนมุม ไม่มีทางให้ถอยแล้วหลินตงส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้แน่นอนว่าหยวนหมิง ผู้ซึ่งสามารถขึ้นสู่อาณาจักรนิรันดรและกลายเป็นผู้นำเผ่ามังกรเก้าหัว ไม่ใช่คนโง่ในขณะเดียวกัน เฉินจิงจื่อหานเฝ้าดูทุกอย่างดำเนินไปด้วยความสนใจอย่างยิ่งด้วยฐานะของเขา จึงไม่จริงจังกับอารยธรรมระดับกลางเช่นนี้มากนักแม้ว่าคู่ต่อสู้จะมีจำนวนมากและทรงพลัง แต่ถ้าเขาต่อสู้อย่างจริงจังและใช้ไพ่เด็ดทั้งหมด เขาก็ไม่กลัวสัตว์ร้ายมากกว่าสิบตัวเหล่านี้ท้ายที่สุดแล้ว อารยธรรมระดับสูงนั้นเกินกว่าที่
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1407
ปรมาจารย์อาณาจักรนิรันดรของอสูรกาแล็กซีต่างก็พยักหน้ารับรู้ขณะที่พวกเขากำลังเตรียมโจมตีและสังหารหยวนหมิงและหยวนเซิงจู่ๆ หยวนหมิงก็คิดวิธีที่ดีในการหาทางออกขึ้นมาเขาตะโกนทันที "ทุกคน ได้โปรดอย่าหลงกลอุบายของหลินตง เป้าหมายของเขา คือการใช้ศาสตราเทพมายาเพื่อล่อพวกเราอสูรกาแล็กซีให้ต่อสู้กันเอง ตราบใดที่เราร่วมมือกันฆ่าเขา ศาสตราเทพมายาก็จะเป็นของทุกคนไม่ใช่เหรอ? มังกรเก้าหัวของฉันสัญญาว่าจะไม่เข้าร่วมการแย่งชิงนี้ พวกคุณได้ไตร่ตรองยัง? มีศาสตราเทพมายาเพียงหนึ่งเดียว แล้วทุกคนจะแบ่งกันอย่างไร? มันจะเป็นการต่อสู้ที่ดุเดือดอีกครั้งภายใอสูรกาแล็กซี ซึ่งหลินตงได้วางแผนไว้แล้ว จิตใจของเขาชั่วร้ายเกินกว่าจะปล่อยไว้ได้"หลังจากหยุดชั่วครู่ หยวนหมิงก็พูดต่อ "นอกจากนี้ หลินตงยังเจอศาสตราเทพมายาในซากปรักหักพังโบราณอีกด้วย ใครเล่าจะรับประกันได้ว่าเขาเจอเพียงชิ้นเดียว? ถ้าเขาเจอเพียงชิ้นเดียวจริง ๆ แล้วศาสตราเทพมายาล้ำค่าขนาดนี้ เขาจะเต็มใจเอาออกมาให้ทุกคนเหรอ? ฉันคิดว่า เขาต้องพบหลายชิ้นแน่ๆ ตอนนี้เอาออกมาเพียงชิ้นหนึ่งเพียง เพื่อกระตุ้นความขัดแย้งภายในอสูรกาแล็กซีของเรา"“สิ่งที่เราควรทำตอนน
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1406
พวกมันก็ไม่จำเป็นต้องซ่อนตัวอีกต่อไป"หลินตง! ในเมื่อแกรู้แล้ว ก็จงคิดให้ดีและมอบศาสตราเทพมายาในมือของแกมา ด้วยวิธีนี้ แกจะยังสามารถรักษาชีวิตของแกได้ อย่ารอให้พวกเราลงมือ มิฉะนั้นแล้ว แม้ว่าแกจะอยู่ในอาณาจักรนิรันดร แกก็จะไม่สามารถหยุดยั้งการโจมตีของผู้แข็งแกร่งมากมายเช่นเราได้""ใช่แล้ว! หลินตง ตราบใดที่แกมอบศาสตราเทพมายาในมือของแก เราสัญญาว่าจะไม่ทำร้ายแกและจะส่งแกออกจากอสูรกาแล็กซีอย่างปลอดภัย ไม่อย่างนั้นก็อย่าโทษเราที่หยาบคาย""มอบศาสตราเทพมายามา แล้วจะไว้ชีวิตแก!!!"กลุ่มปรมาจารย์ทรงพลังแห่งอาณาจักรนิรันดรพูดขึ้นบังคับให้หลินตงส่งมอบดาบกำราบมารในมือของเขาหยวนหมิงรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติถ้าหลินตงส่งมอบศาสตราเทพมายาจริงๆ เขาจะได้รับอนุญาตให้ออกจากอสูรกาแล็กซีได้หรืออย่างไรแล้วมังกรเก้าหัวของเขาจะเกิดอะไรขึ้น?ไม่เพียงแต่พวกเขาต้องเสียหายอย่างหนักเท่านั้น แถมยังปล่อยเสือกลับเข้าป่าอีก เท่ากับว่าทิ้งปัญหาไว้ให้ระเบิดทีหลังไม่แน่นอน!!!ไม่สามารถปล่อยให้หลินตงมอบศาสตราเทพมายาได้!ในขณะนั้น หลินตงก็พูดขึ้นอย่างกะทันหัน "ถ้าพวกแกทุกคนต้องการดาบเล่มนี้ ก็ไม่ใช่ว่าจะเป็
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1405
"พี่หง หลินตงจะตกอยู่ในอันตรายหรือเปล่า? ได้โปรดช่วยหลินตงด้วยพี่หง" หวงฝู่ซีเยว่พูดเสียงดังคำพูดของเธอทำให้ยุนซีและคนอื่นๆ นึกขึ้นได้คนเดียวที่สามารถช่วยหลินตงได้ในตอนนี้ คงจะเป็นไป๋หลี่เหยียนหงผู้แสนจะลึกลับทุกคนพูดขึ้นเพื่อขอความช่วยเหลือจากเธอ"พี่หง ได้โปรดช่วยหลินตงด้วย""ใช่แล้ว! พี่หง! ได้โปรดช่วยหลินตงด้วย...."เมื่อทุกคนรีบร้อนขอความช่วยเหลือเสียงของไป๋หลี่เหยียนหงก็ดังก้องอยู่ในหูของทุกคน"ไม่ต้องกังวล ในเมื่อมีจื่อหานอยู่ที่นี่ หลินตงก็จะไม่เป็นไรแน่นอน พวกเขาไม่มีความกล้าที่จะทำร้ายหลินตง"เมื่อได้ยินคำพูดของไป๋หลี่เหยียนหงทุกคนสามารถคลายความกังวลได้ชั่วคราวอย่างไรก็ตาม พวกเธอยังคงจ้องมองร่างของหลินตงข้างหน้าด้วยความกังวลหลินตงมองไปที่อสูรยักษ์สีทองมากกว่าสิบตัวรอบตัวเขาอย่างอธิบายไม่ถูกสถานการณ์แบบนี้มันอะไรกัน?เมื่อสักครู่ไม่มีใครสนใจคำพูดของหยวนหมิงทำไมทุกคนถึงเปลี่ยนใจกะทันหัน?อาจเป็นเพราะการโจมตีก่อนหน้านี้ของเขามีรัศมีกว้างเกินไปงั้นเหรอ?แต่จากข้อมูลที่หลินตงได้รับมาอาณาจักรนิรันดรอันสูงส่งเหล่านี้ไม่สนใจความเป็นหรือความตายของสิ่งมีชีวิ
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1404
คนแบบเดียวกันมักจะดึงดูดกันเองเผ่ามังกรเก้าหัวก็ไม่ได้ดีไปกว่ากันมากนักไม่ต้องพูดถึงสองคนนี้หากอยู่บนโลก คงทำให้เด็กๆ กลัวจนร้องไห้กลางดึกแน่ๆ แถมอาจใช้เป็นยันต์กันเลยทีเดียวหยวนหมิงมองอสูรยักษ์สีทองทั้งสองตัว ที่เข้าร่วมสนามรบด้วยความรู้สึกขุ่นเคืองในใจพวกเขาคงมาถึงนานแล้ว แต่เพิ่งจะลงมือตอนนี้ถ้าไม่ใช่เพราะหลินตงหยิบศาสตราเทพมายาออกมา ก็ยังไม่แน่ใจว่าพวกเขาจะปรากฏตัวหรือไม่!ล้วนเป็นพวกเลวทรามทำได้ทุกอย่างถ้าแลกกับผลประโยชน์แต่หยวนหมิงลืมคิดไปว่ามังกรเก้าหัวก็เหมือนกันไม่ใช่เหรอ?ต่างก็ไม่มีใครดีไปกว่าใครสถานการณ์ปัจจุบันกลายเป็นสี่ต่อสามแม้ว่าหยวนเซิงจะได้รับบาดเจ็บบ้าง แต่ก็ยังมีแรงเหลือพอสู้ได้แม้ว่าในใจจะไม่พอใจ แต่หยวนหมิงก็พูดอย่างสุภาพว่า "ขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือของคุณ! หากวันนี้ฉันฆ่าศัตรูได้ มังกรเก้าหัวของฉันจะตอบแทนคุณอย่างงาม""ฮ่าๆ พี่หยวนหมิงไม่ต้องทำแบบนั้นก็ได้ สองเผ่าของเราเป็นเพื่อนเก่ากัน เผ่ามังกรเก้าหัวของคุณกำลังมีปัญหา เราจะยืนดูเฉยๆ ได้อย่างไร!" หมาป่านรกสามหัวหัวเราะและพูด"พี่หมาป่า! มิตรภาพก็ส่วนมิตรภาพ แต่บุญคุณก็ต้องชดใช้ให้ชัด
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1403
หลินตงใช้ศาสตราเทพมายาโจมตีเพียงครั้งเดียว จนทำให้มังกรเก้าหัวได้รับความเสียหายอย่างหนัก ซ้ำยังทำให้พวกเขาเสียหน้าหนักมากในอสูรกาแล็กซี“หลินตง! แกดูถูกกันเกินไปแล้ว!!! ที่นี่คืออสูรกาแล็กซี ไม่ใช่กาแล็กซี่ทางช้างเผือก แกอยากจะจุดชนวนสงครามหรือไง?” หยวนหมิงจ้องเขม็งไปยังหลินตงที่ยืนอยู่ไกล พูดพร้อมกัดฟันด้วยความโกรธหลินตงเหวี่ยงดาบกำราบมารในมือเป็นวง และเก็บเข้าฝักไป เขาหัวเราะอย่างเย็นชา จากนั้นตอบกลับด้วยเสียงเรียบนิ่งว่า "หยวนหมิง! แกเลิกขู่ได้แล้ว! คิดว่าตัวเองเป็นแทนอสูรกาแล็กซีทั้งหมดเหรอ! แล้วที่เกิดขึ้นเมื่อกี้ ฉันก็แค่ป้องกันตัวเท่านั้นเอง ส่วนผลที่ตามมา ไม่ใช่ความผิดของฉัน แต่เป็นพวกแกต่างหาก ที่แกว่งเท้าหาเสี้ยนเอง"“แก…”หยวนหมิงถึงจุกจนพูดไม่ออก เมื่อโดนหลินตงตอกกลับจากนั้นหันไปยังความว่างเปล่า ตะโกนดังเสียงหนักแน่นว่า "ทุกท่าน! หลินตง ไอ้คนนอกผู้นี้ ได้กระทำการอุกอาจในอสูรกาแล็กซีของฉัน! ยิ่งไปกว่านั้น ยังทำให้มังกรเก้าหัวของฉันตายเจ็บนับไม่ถ้วน เพื่อชำระแค้นให้แก่พี่น้องของฉัน และเพื่อรักษาศักดิ์ศรีของอสูรกาแล็กซีแห่งนี้ ฉันหยวนหมิง ขอวิงวอนต่อทุกท่าน ได้โปรดร่วมม
