บทที่ 156

"สวัสดีพี่เขย! สวัสดีคุณลุง สวัสดีคุณป้า! สวัสดีลูกพี่ลูกน้อง!" หลินตงทักทายผู้คนมากมาย

แต่หลายคนเพิกเฉยต่อหลินตง

จากนั้นหลินตงก็ตระหนักได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติกับบรรยากาศในที่เกิดเหตุ

ดวงตาของลูกพี่ลูกน้องจูจูแดงเล็กน้อยราวกับว่าเธอเพิ่งร้องไห้

ลุงจูฮวากุ้ยก็นั่งอยู่ที่นั่นด้วยความโกรธเล็กน้อย

"บ้านเขย นี่คือหลานชายของฉัน เป็นลูกชายของครอบครัวน้องชายคนที่สามของฉัน! ตอนนี้เขากำลังศึกษาอยู่ที่วิทยาลัยในเจียงเฉิง!" หลินกั๋วยิงแนะนำหลินตงให้รู้จักกับหลาย ๆ คน

หลังจากแนะนำตัวแล้ว หลินตงก็เดินตามป้าเข้าไปในครัวเพื่อช่วย บรรยากาศในห้องรับแขกเคร่งเครียดเกินไปและเขาไม่อยากอยู่ที่นั่น

แต่เขาถูกป้าหลินกั๋วยิงไล่ออกมา ส่วนป้าคนที่สี่ของเขาหยูเหลียนก็อยู่ในครัวเช่นกันและไม่ต้องการความช่วยเหลือจากเขา

หลินตงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากนั่งอยู่ในห้องรับแขกและแกล้งทำเป็นดูทีวี

เดิมทีเขาต้องการแสดงไพ่ของเขากับป้าโดยตรง และขอให้พวกเขาติดตามเขากลับไปที่เจียงเฉิง แต่ตอนนี้มีคนมากมาย จึงยากที่จะพูด ดังนั้นเขาจึงทำได้แค่มองหาโอกาสอย่างช้า ๆ เท่านั้น

ในเวลานี้ พ่อปู่ในอนาคตของลูกพี่ลูกน้องเริ่มพูดขึ้น

"