หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง เย่ชิงหวู่ที่ได้สติก็เริ่มแนะนำ "นายท่านหลิน ข้างหน้าคือดวงดาวสีน้ำเงิน ซึ่งเป็นดาวเคราะห์ที่ตระกูลเย่ของฉันอาศัยอยู่ คุณคิดว่ายังไง? มันสวยงามมากใช่ไหม? คุณจะไม่เสียใจอย่างแน่นอนที่เลือกอยู่ที่นี่ เมื่อคุณมาถึงดวงดาวสีน้ำเงิน ฉันก็จะพาคุณไปเพลิดเพลินกับทิวทัศน์โดยรอบ"การอยู่กับหลินตง เธอสามารถผ่อนคลายและพูดอะไรก็ได้ตามต้องการถ้าเป็นคนอื่น เย่ชิงหวู่คงไม่แนะนำมากมายขนาดนี้"อืม! มันสวยงามจริงๆ และฉันคงต้องรบกวนตระกูลเย่ของคุณสักพัก" หลินตงกล่าว"จะเป็นแบบนั้นได้ยังไงนายท่านหลิน เป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ตระกูลเย่ของฉันรับใช้คุณ มันจะรบกวนได้อย่างไร ทั้งตระกูลเย่จะต้อนรับการมาถึงของคุณ""เทพธิดาเย่ อย่าพูดแบบนั้นสิ ในฐานะเพื่อน เราควรปฏิบัติต่อกันอย่างเท่าเทียมกัน อย่าเรียกฉันว่านายท่านหลินแบบนั้น ไม่ดีกับครอบครัวของคุณที่จะได้ยินเรื่องนี้ และฉันก็รู้สึกอึดอัดที่จะได้ยินชื่อเรียกเช่นนี้ด้วย คุณควรเรียกฉันว่าหลินตง""เป็นไปไม่ได้! แล้ว...ถ้าฉันเรียกคุณว่าคุณชายหลินล่ะ? "เย่ชิงหวู่คิดสักครู่แล้วพูดเธอไม่กล้าเรียกหลินตงโดยตรงแม้แต่องค์หญิงสิบเก้าก็ยังเรียกเ
ไม่นานมานี้ บุคคลสำคัญคนหนึ่งได้เป็นฝ่ายติดต่อตระกูลเกอและขอให้พวกเขาดำเนินการกับตระกูลเย่ในตอนแรก ตระกูลเกอลังเลเล็กน้อย เพราะเย่ชิงหวู่ซึ่งเป็นหนึ่งในสี่เทพธิดาแห่งกาแล็กซีทางช้างเผือก ยังคงมีเส้นสายอยู่บ้างสิ่งนี้ไม่เป็นประโยชน์ต่อตระกูลเกออย่างไรก็ตาม หลังจากยืนยันตัวตนของผู้ยิ่งใหญ่คนนี้แล้ว ตระกูลเกอจึงตัดสินใจดำเนินการกับตระกูลเย่เพราะตัวตนของผู้ยิ่งใหญ่คนนี้ค่อนข้างน่ากลัวตระกูลนี้มีอิทธิพลอย่างมากในกองทหารของอาณาจักรการเกี่ยวข้องกับบุคคลดังกล่าวเป็นสิ่งที่ตระกูลเกอทำได้แค่ฝันเท่านั้นแม้ว่าพวกเขาจะเป็นตระกูลอันดับหนึ่งของดวงดาวสีน้ำเงิน แต่พวกเขาก็ไม่สามารถควบคุมดวงดาวสีน้ำเงินได้อย่างสมบูรณ์เมื่อความคิดดังกล่าวเกิดขึ้น กองกำลังอื่นๆ ทั้งหมดในดวงดาวสีน้ำเงินจะรวมตัวกันเพื่อต่อต้านพวกเขาเมื่อเผชิญกับพันธมิตรของกองกำลังเหล่านี้ ตระกูลเกอสามารถหลบเลี่ยงอันตรายได้เพียงชั่วคราวเท่านั้นแต่ถ้าเรื่องที่คนใหญ่คนนี้มอบหมายให้จัดการได้ดี ด้วยการสนับสนุนของอีกฝ่าย ตระกูลเกอก็มีแนวโน้มที่จะใช้โอกาสนี้เพื่อควบคุมดวงดาวสีน้ำเงินอย่างสมบูรณ์ดังนั้นตระกูลเย่จึงถูกกำหนดให้ก
ผู้นำตระกูลเกอ คนเหล่านี้ไม่มีความสัมพันธ์ใดๆ กับตระกูลเย่เลย พวกเขาเป็นเพียงคนรับใช้รับจ้าง โปรดให้พวกเขาออกไป สมาชิกที่แท้จริงของตระกูลเย่จะไปกับคุณ" เย่หงทู่กล่าว"ถ้าแกยอมตกลงก็ไม่เป็นไร ใครจะไปรู้ว่าแกมีแผนอะไรหรือเปล่า ถ้าแกปล่อยสายเลือดของตระกูลเย่ไป นายท่านจะทำการสืบสวน และตระกูลเกอของฉันก็ไม่สามารถชดใช้ได้ ไม่มีใครที่นี่สามารถออกไปได้ ทุกคนต้องกลับไปที่ตระกูลเกอกับฉันและถูกส่งไปที่คุกของตระกูลเกอของฉัน รอให้นายท่นผู้นั้นมา ไม่ว่าพวกแกจะเป็นหรือตายก็ขึ้นอยู่กับนายท่านคนนั้นเช่นกัน""ไม่! ฉันจะไม่ไป! ฉันไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับตระกูลเย่ ฉันแค่ถูกจ้างโดยพวกเขา ฉันจะไม่ไปที่คุกของตระกูลเกอ ฉันอยากออกจากที่นี่" คนรับใช้ของตระกูลเย่กล่าวเสียงดังคุกของตระกูลเกอไม่ใช่สถานที่ที่ดีนั่นคือนรกบนดินที่ฉาวโฉ่ของดวงดาวสีน้ำเงินเมื่อเข้าไปข้างในแล้ว การมีชีวิตอยู่จะรู้สึกแย่กว่าการตายไม่มีใครอยากไปที่แบบนั้น"ฉันไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับตระกูลเย่ และฉันก็จะไม่ไปที่คุกของตระกูลเกอด้วย"ผู้คนมากมายเริ่มส่งเสียงดังทั้งตระกูลเย่ตกอยู่ในความโกลาหลบางคนเริ่มหลบหนีระหว่างที่เกิดความโกลาหล
ตอนนี้ทั้งตระกูลเย่ตกอยู่ในสภาวะสิ้นหวังคนที่ถูกยานรบปลายแหลมสีดำโจมตีโดยตรงถูกทำลายล้างจนหมดสิ้น ไม่เหลือร่องรอยใดๆ ไว้แต่ผู้คนจำนวนมากได้รับบาดเจ็บสาหัสผู้คนนับไม่ถ้วนคอยช่วยเหลือผู้บาดเจ็บที่อยู่รอบๆ พวกเขา ร้องไห้และคร่ำครวญเย่หงทู่เฝ้าดูทุกอย่าง แต่ในฐานะผู้นำตระกูลเย่ เขาไม่มีพลังอำนาจนี่คือความน่าเศร้าของตระกูลเล็กๆนั่นคือเหตุผลที่เขาใฝ่ฝันเสมอมาที่จะทำให้ตระกูลเย่ให้กลายเป็นตระกูลใหญ่ที่ไม่มีใครกล้ารังแกเขาไม่ต้องการรังแกคนอื่น แต่คนอื่นก็ไม่สามารถรังแกตระกูลเย่ของเขาได้เช่นกัน"ไปกันเถอะ! เย่หงทู่ สมาชิกที่เหลือของตระกูลเย่ของแก อย่าบังคับให้เรลงมืออีก มิฉะนั้น ตระกูลเย่ของแกก็จะมีจำนวนน้อยลงเรื่อยๆ" เกอชางชิงกล่าวอย่างเย็นชาสำหรับเขา การฆ่าคนสองสามร้อยคนนี้ก็เหมือนกับการเหยียบมดสองสามร้อยตัว ไม่คุ้มที่จะพูดถึงเลยเย่หงทู่จ้องมองยานรบปลายแหลมสีดำบนท้องฟ้าอยู่ครู่หนึ่งในที่สุดก็ได้ข้อสรุปเขาสั่งให้เย่หงเว่ยและคนอื่นๆ รวบรวมผู้รอดชีวิตพวกเขาเตรียมตัวออกเดินทางพร้อมกับตระกูลเกออย่างไรก็ตาม ในขณะนี้มีเสียงดังกึกก้องจากบนท้องฟ้าสมาชิกทุกคนของตระกูลเย่ต
หลังจากลงจอดบนพื้นแล้ว ประตูของยานรบแปดเหลี่ยมก็เปิดออกร่างที่งดงามพุ่งออกมาจากด้านใน จากนั้นก็มีเสียงดังขึ้น"พ่อ!"เย่หงทู่คุ้นเคยกับเสียงนี้ดีเกินไปนั่นคือเย่ชิงหวู่ ลูกสาวของเขา"ชิงหวู่!"เย่หงทู่ตะโกนด้วยความตื่นเต้นเย่ชิงหวู่มาหาเย่หงทู่ในไม่ช้าเมื่อเห็นเย่ชิงหวู่มาถึงพวกเย่หงเว่ยและคนที่เหลือก็รีบตามมา"ชิงหวู่!""ชิงหวู่!""ชิงหวู่!"สามคนตะโกนพร้อมกัน"อาสอง อาสาม อาสี่ ดีจังที่พวกคุณทุกคนสบายดี "ชิงหวู่พูดอย่างสดใสแต่แล้วเธอก็ถามอีกครั้ง: "แม่ของฉันอยู่ที่ไหน น้องชายของฉันอยู่ที่ไหน ปู่ของฉันอยู่ที่ไหน และป้าๆ อยู่ที่ไหนกันหมด?"เย่หงทู่และน้องชายทั้งสามของเขาสบตากัน ไม่แน่ใจชั่วขณะว่าจะตอบอย่างไรญาติผู้หญิงของตระกูลเย่ รวมถึงทายาท ต่างก็ถูกส่งไปที่บ้านหลักล่วงหน้าเพื่อความปลอดภัยด้วยข้อเท็จจริงนี้พิสูจน์ได้ว่าการทำเช่นนั้นเป็นสิ่งที่ถูกต้องหากคนพวกนั้นอยู่กับพวกเขาเป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอนที่จะจากไปบางทีบางคนอาจเสียชีวิตไปแล้วจากการโจมตีครั้งก่อนของตระกูลเกอตอนนี้เย่หงทู่ต้องการบอกลูกสาวของเขาจริงๆ ว่าทุกคนสบายดีแต่ตระกูลเกอยังอยู่ที่นั่น
เมื่อเกอจื้อเหวินเห็นเย่ชิงหวู่ เขาก็กลายเป็นหัวร้อนในความคิดของเขา หากสิ่งที่เขาไม่สามารถได้มันมาก็ต้องถูกทำลาย และไม่ควรให้คนอื่นได้มันไปครองยิ่งไปกว่านั้น เกอจื้อเหวินยังถือว่าเย่ชิงหวู่เป็นของเขาไปแล้วเมื่อนานมาแล้วหลังจากที่เย่ชิงหวู่โด่งดังขึ้นอย่างรวดเร็วและกลายเป็นหนึ่งในสี่เทพธิดาผู้ยิ่งใหญ่ ตระกูลเกอก็เตือนเกอจื้อเหวินไม่ให้ไปยั่วยุเย่ชิงหวู่อีก และเขาจะถูกถอดสถานะผู้สืบทอดของตระกูลเกอไปสิ่งนี้ทำให้เกอจื้อเหวินเดือดดาลอยู่ในใจเสมอมาเกอจื้อเหวินจะปล่อยโอกาสที่จะคิดบัญชีกับตระกูลเย่ใอย่างเปิดเผยได้อย่างไรในตอนนี้ด้วยคำสั่งของเกอจื้อเหวิน ผู้สืบทอดของตระกูลเกอยานรบปลายแหลมสีดำที่ชาร์จเต็มแล้วและพร้อมที่จะโจมตีตระกูลเย่อีกครั้งแต่เสียงหนึ่งก็สั่งให้หยุดทันที"หยุดเดี๋ยวนี้!!!"คนที่พูดไม่ใช่คนอื่นเป็นเกอชางชิง ผู้นำตระกูลเกอเกอจื้อเหวินค่อนข้างบ้า ถึงขั้นเสียสติด้วยซ้ำแต่เกอชางชิงไม่ใช่ถ้าเย่ชิงหวู่สามารถกลับมาด้วยยานรบแปดเหลี่ยมได้ เขาก็รู้ว่ามันยุ่งยากพอสมควรยานรบแปดเหลี่ยม ไม่ใช่สิ่งที่สามารถใช้เงินซื้อมาได้แม้แต่ตระกูลเกอก็มีเรือเพียงลำเดียวใช้
คนคนนี้เป็นใคร?เขาเดาได้ว่าใครเป็นคนลงมือกับตระกูลเย่ตั้งแต่แรกเห็นโดยไม่ต้องคิด?และแม้แต่เขาเองก็ไม่รู้คุณชายหลินคนนี้ปรากฏตัวขึ้นตั้งแต่เมื่อไหร่ เขาก็เป็นทายาทของกองกำลังที่ยิ่งใหญ่แน่นอนคนที่ไม่ควรยั่วยุ!เกอชางชิงได้ยืนยันในใจของเขาแล้วว่าคนคนนี้ไม่ควรถูกยั่วยุและเกอจื้อเหวินเห็นสีหน้าและแววตาของเย่ชิงหวู่เขาซึ่งเพิ่งสงบสติอารมณ์ลง ก็ถูกไฟแห่งความหึงหวงครอบงําจิตใจอีกครั้งทันทีโดยเฉพาะอย่างยิ่งหลินตงดูเท่กว่าเขา ดูดีมากกว่า และสามารถขี่ยานรบแปดเหลี่ยมได้ แสดงถึงสถานะที่เหนือกว่าของเขาเองมากอย่างน้อยเขาก็ไม่มีคุณสมบัติที่จะใช้ยานรบแปดเหลี่ยมของตระกูลเกอไอ้หมาคู่นี้!พวกเขากล้าที่จะเมินเขาและแลกเปลี่ยนสายตาที่อ่อนโยนอย่างเปิดเผย"ไอ้หมาคู่นี้!!! แกคงเบื่อหน่ายกับชีวิตแล้วจริงๆ วันนี้ ฉันจะบอกแกว่านี่คือดวงดาวสีน้ำเงิน อาณาเขตของตระกูลเกอของฉัน แกไม่สามารถทำอะไรก็ได้ ทุกคนเตรียมพร้อมที่จะโจมตี และฉันต้องการทำให้ไอ้หมาคู่นี้หายไปจนไม่เหลือกระดูก" เกอจื้อเหวินคำรามหลินตงเหลือบมองตามเสียงนั้นและมองไปที่เกอจื้อเหวินในเวลาเดียวกัน พลังจิตวิญญาณมหาศาลก็ตามมาและมาถึงใ
"กะ... กะ...แกพูดใหม่อีกครั้งสิ! เกิดอะไรขึ้นกับจื้อเหวิน?" เกอชางชิงถามด้วยความกังวล"ท่านผู้นำตระกูล หลังจากที่นายน้อยพูดจบ เขาก็เลือดออกจากทวารทั้งเจ็ดแล้วตาย ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเขาตายได้ยังไง""ตาย... ตายจริงเหรอ? "เกอชางชิงพึมพำ"ท่านผู้นำตระกูล ฉันเพิ่งตรวจสอบและพบว่านายน้อยตายจริง นอกจากรูปร่างของเขาแล้ว ร่างกายของเขายังคงสมบูรณ์ แต่อวัยวะภายในของเขาถูกบดขยี้จนแหลกละเอียด"ประตูของยานรบปลายแหลมสีดำลำหนึ่งเปิดออกเกอชางชิงก้าวออกมาและเข้าไปในยานรบปลายแหลมสีดำของเกอจื้อเหวินเห็นได้ชัดว่าไปตรวจสอบสถานการณ์ของเกอจื้อเหวินฉากทั้งหมดเงียบลงแต่ใบหน้าของตระกูลเย่ทุกคนแสดงความสุขทุกคนหันไปมองหลินตงเพราะหลินตงมีความเป็นไปได้สูงสุดที่จะลงมือหลังจากนั้นไม่นาน เกอชางชิงก็เดินออกมาและยืนกลางอากาศ มองไปที่หลินตง เขาข่มความเศร้าโศกในใจเอาไว้ แล้วกำหมัดแน่นถามอย่างเคารพ "ฉันอยากรู้ว่าคุณชายหลินท่านนี้เป็นใครและมาจากไหนกัน?"เขาไม่ได้พูดถึงสาเหตุการตายของเกอจื้อเหวิน และไม่ได้ถามว่าเป็นฝีมือของหลินตงหรือเปล่า แต่ถามอย่างเคารพว่าหลินตงเป็นใครหลินตงเหลือบมองเกอชางชิงไม่ใช่
ป้าเทียนหลบหมัดดาวสวรรค์สยบมารของเฉินจิงจื่อหานได้เพียงฉิวเฉียด แต่ยังไม่ทันได้โต้กลับ หมัดอีกข้างของเฉินจิ้งจื่อหานหมัดอีกข้างก็พุ่งเข้าใส่ทันทียังคงเป็นหมัดดาวสวรรค์สยบมารอันทรงพลัง ป้าเทียนถึงกับมองเห็นอย่างลางๆ ที่เหนือหมัดดาวสวรรค์สยบมารของเฉินจิงจื่อหานมีดาวเคราะห์สีแดงเพลิงขนาดมหึมาความร้อนแผ่ซ่าน ทำให้เขารู้สึกว่าผิวหนังกำลังร้อนแสบหมัดนี้ เขาหลบไม่ทัน จึงทำได้แค่รับมันไว้อย่างเต็มแรงหมัดราชันย์!!!แต่ป้าเทียนก็ไม่ยอมแพ้สวนกลับด้วยหมัดราชันย์ สุดยอดไม้ตายของมังกรทลายฟ้าฟาดใส่เเฉินจิงจื่อหานเต็มแรงเฉินจิงจื่อหานเผยสีหน้าเหยียดหยามถึงหมัดของป้าเทียนจะดูทรงพลังไม่น้อยแต่หากเทียบกับ หมัดดาวสวรรค์สยบมาร หนึ่งในสุดยอดวิชาของสำนักดาวสวรรค์แล้ว ยังห่างกันเกินไป และไม่ได้อยู่ในระดับเดียวกันด้วยซ้ำและที่สำคัญ ตอนนี้เฉินจิงจื่อหานยังมีศาสตราเทพมายาที่พ่อมอบให้---เปลวตะวันสนับมือถูกสร้างขึ้นมาโดยเฉพาะ เพื่อใช้คู่กับหมัดดาวสวรรค์สยบมาร เมื่อทั้งสองผสานรวมกัน พลังจะยิ่งรุนแรงยิ่งกว่าเดิมแม้จะยังเทียบไม่ได้กับตอนที่หลินตงใช้ดาบกำราบมารร่ายวิชาดาบกำราบมารแต่ถึงอย่างนั
ไม่แน่อาจจะมีชิ้นที่สาม หรือชิ้นที่สี่ก็ได้และคนที่ดีใจที่สุดท่ามกลางทุกคน คงหนีไม่พ้นป้าเทียนแห่งมังกรทลายฟ้าเขามีวิชาหมัดราชันย์ ซึ่งต้องอาศัยสนับมือช่วยเสริมพลัง จึงจะสามารถปลดปล่อยพลังออกมาอย่างเต็มที่ไม่ทันได้ออกแรง ก็มีคนเอามาประเคนถึงหน้าสนับมือศาสตราเทพมายาคู่นั้น ต้องเป็นของเขาป้าเทียนเมื่อได้สนับมือมาครอบครองแล้ว พลังของหมัดราชันย์ จะต้องเพิ่มขึ้นแบบก้าวกระโดดอย่างแน่นอน“ฮ่าๆ นึกไม่ถึงจริงๆ พวกแกรู้ได้ยังไงว่า ฉันกำลังต้องการสนับมือศาสตราเทพมายาอยู่? ถึงกับรีบเอามาส่งให้ฉันถึงที่ ถ้าเป็นแบบนี้ ฉันก็ไม่เกรงใจล่ะนะ สนับมือคู่นี้ ใครก็ห้ามแย่ง ส่วนของอย่างอื่น ฉันไม่ต้องการ” ป้าเทียนพูดพร้อมหัวเราะเสียงดัง“ได้เลย! ป้าเทียน! สนับมือคู่นี้ให้คุณ ส่วนศาสตราเทพมายาชิ้นอื่น ไม่ว่าจะมีอีกกี่ชิ้น คุณห้ามแตะต้องเด็ดขาด”“ใช่! ป้าเทียน สนับมือคู่นั้นให้คุณ แล้วต่อให้หลินตงไม่มีศาสตราเทพมายาเหลืออีก เราก็จะไม่แย่งกับคุณ แต่คุณก็ต้องให้สัญญาว่า จะเอาแค่สนับมือเท่านั้น”“ตกลง!!! ฉันจะเอาแค่สนับมือ ส่วนของชิ้นอื่นให้พวกคุณ” ป้าเทียนตอบกลับ"สัญญา!!!""สัญญา!!!"“ดูท่าพวกแก
ท่ามกลางฝูงอสูรยักษ์สีทองอาณาจักรนิรันดระดับเซียนเดินดินกว่าสิบตัวที่ล้อมรอบอยู่ ทุกตัวดูฮึกเหิมและพร้อมเปิดฉากโจมตีหลินตงไม่ได้รู้สึกหวาดกลัวแม้แต่น้อย และพูดด้วยสีหน้าเรียบเฉย "ฉันคิดไว้อย่างดีแล้ว ก็อยากให้พวกนายได้ศาสตราเทพมายามากกว่านี้เหมือนกัน แต่มันก็ช่วยไม่ได้! หามาได้แค่อันเดียวเอง ฉันก็ไม่ใช่นักมายากล จะเสกของตามใจพวกนายได้ยังไง""ทุกคน! ดูท่าหลินตงจะไม่คิดยกศาสตราเทพมายาให้ พวกเราจะรออะไรกันอีก ลงมือเลยเถอะ! แค่ฆ่าหลินตงให้ได้ ไม่ว่าเขาจะมีศาสตราเทพมายากี่ชิ้น สุดท้ายก็เป็นของพวกเราทั้งนั้นแหละ!" หยวนหมิงที่อยู่ข้างๆ เร่งเร้าเขาอยากจัดการหลินตงให้จบๆ โดยเร็วถ้าปล่อยไว้นานเกินไป อาจมีเรื่องไม่คาดคิดเกิดขึ้นก็ได้เพราะหยวนหมิงสังเกตเห็นบางอย่างผิดปกติเมื่อต้องเผชิญหน้ากับปรมาจารย์ระดับเดียวกันมากมายขนาดนี้หลินตงไม่เผยความกลัวแม้แต่น้อย มีเพียงความเยือกเย็นส่วนชายหนุ่มที่มากับเขา ก็แสดงสีหน้าเหยียดหยามออกมาแค่แวบเดียวแม้สีหน้านั้นจะปรากฏเพียงแวบเดียว แต่ก็ยังถูกหยวนหมิงสังเกตเห็นที่เกิดสถานการณ์แบบนี้ไม่อย่างนั้นสองคนนี้ก็ซื่อบื้อมากหรือไม่ก็ยังไม่ได้เอาไ
แผนฆ่าคนไม่ให้มือตัวเองเปื้อยนเลือด เรียกได้ว่าสมบูรณ์แบบแทบไม่ต้องเปลืองแรงใด ๆ ก็สามารถกำจัดมังกรเก้าหัวได้อย่างไรก็ตาม วิกฤตนั้นได้รับการแก้ไขอย่างง่ายดายโดยหยวนหมิงหลินตงมองดูท่าทางของอสูรยักษ์สีทองมากกว่าสิบตัวที่อยู่รอบตัวเขาเขารู้ว่าคำพูดของหยวนหมิงมีอิทธิพลต่อพวกเขาแล้วศาสตราเทพมายาชิ้นเดียว ก็สามารถทำให้พวกเขาต่อสู้จนตายได้ไม่ต้องพูดถึงหลายชิ้นหรือแม้แต่สิบชิ้นประเด็นสำคัญคือหลินตงไม่มีทางอธิบายสถานการณ์นี้ได้เดิมทีตั้งใจจะยืมมีดฆ่าศัตรู แต่จู่ ๆ ก็ถูกตลบหลังโดยไม่ทันตั้งตัวตอนนี้กลับกลายเป็นเขาเองที่จนมุม ไม่มีทางให้ถอยแล้วหลินตงส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้แน่นอนว่าหยวนหมิง ผู้ซึ่งสามารถขึ้นสู่อาณาจักรนิรันดรและกลายเป็นผู้นำเผ่ามังกรเก้าหัว ไม่ใช่คนโง่ในขณะเดียวกัน เฉินจิงจื่อหานเฝ้าดูทุกอย่างดำเนินไปด้วยความสนใจอย่างยิ่งด้วยฐานะของเขา จึงไม่จริงจังกับอารยธรรมระดับกลางเช่นนี้มากนักแม้ว่าคู่ต่อสู้จะมีจำนวนมากและทรงพลัง แต่ถ้าเขาต่อสู้อย่างจริงจังและใช้ไพ่เด็ดทั้งหมด เขาก็ไม่กลัวสัตว์ร้ายมากกว่าสิบตัวเหล่านี้ท้ายที่สุดแล้ว อารยธรรมระดับสูงนั้นเกินกว่าที่
ปรมาจารย์อาณาจักรนิรันดรของอสูรกาแล็กซีต่างก็พยักหน้ารับรู้ขณะที่พวกเขากำลังเตรียมโจมตีและสังหารหยวนหมิงและหยวนเซิงจู่ๆ หยวนหมิงก็คิดวิธีที่ดีในการหาทางออกขึ้นมาเขาตะโกนทันที "ทุกคน ได้โปรดอย่าหลงกลอุบายของหลินตง เป้าหมายของเขา คือการใช้ศาสตราเทพมายาเพื่อล่อพวกเราอสูรกาแล็กซีให้ต่อสู้กันเอง ตราบใดที่เราร่วมมือกันฆ่าเขา ศาสตราเทพมายาก็จะเป็นของทุกคนไม่ใช่เหรอ? มังกรเก้าหัวของฉันสัญญาว่าจะไม่เข้าร่วมการแย่งชิงนี้ พวกคุณได้ไตร่ตรองยัง? มีศาสตราเทพมายาเพียงหนึ่งเดียว แล้วทุกคนจะแบ่งกันอย่างไร? มันจะเป็นการต่อสู้ที่ดุเดือดอีกครั้งภายใอสูรกาแล็กซี ซึ่งหลินตงได้วางแผนไว้แล้ว จิตใจของเขาชั่วร้ายเกินกว่าจะปล่อยไว้ได้"หลังจากหยุดชั่วครู่ หยวนหมิงก็พูดต่อ "นอกจากนี้ หลินตงยังเจอศาสตราเทพมายาในซากปรักหักพังโบราณอีกด้วย ใครเล่าจะรับประกันได้ว่าเขาเจอเพียงชิ้นเดียว? ถ้าเขาเจอเพียงชิ้นเดียวจริง ๆ แล้วศาสตราเทพมายาล้ำค่าขนาดนี้ เขาจะเต็มใจเอาออกมาให้ทุกคนเหรอ? ฉันคิดว่า เขาต้องพบหลายชิ้นแน่ๆ ตอนนี้เอาออกมาเพียงชิ้นหนึ่งเพียง เพื่อกระตุ้นความขัดแย้งภายในอสูรกาแล็กซีของเรา"“สิ่งที่เราควรทำตอนน
พวกมันก็ไม่จำเป็นต้องซ่อนตัวอีกต่อไป"หลินตง! ในเมื่อแกรู้แล้ว ก็จงคิดให้ดีและมอบศาสตราเทพมายาในมือของแกมา ด้วยวิธีนี้ แกจะยังสามารถรักษาชีวิตของแกได้ อย่ารอให้พวกเราลงมือ มิฉะนั้นแล้ว แม้ว่าแกจะอยู่ในอาณาจักรนิรันดร แกก็จะไม่สามารถหยุดยั้งการโจมตีของผู้แข็งแกร่งมากมายเช่นเราได้""ใช่แล้ว! หลินตง ตราบใดที่แกมอบศาสตราเทพมายาในมือของแก เราสัญญาว่าจะไม่ทำร้ายแกและจะส่งแกออกจากอสูรกาแล็กซีอย่างปลอดภัย ไม่อย่างนั้นก็อย่าโทษเราที่หยาบคาย""มอบศาสตราเทพมายามา แล้วจะไว้ชีวิตแก!!!"กลุ่มปรมาจารย์ทรงพลังแห่งอาณาจักรนิรันดรพูดขึ้นบังคับให้หลินตงส่งมอบดาบกำราบมารในมือของเขาหยวนหมิงรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติถ้าหลินตงส่งมอบศาสตราเทพมายาจริงๆ เขาจะได้รับอนุญาตให้ออกจากอสูรกาแล็กซีได้หรืออย่างไรแล้วมังกรเก้าหัวของเขาจะเกิดอะไรขึ้น?ไม่เพียงแต่พวกเขาต้องเสียหายอย่างหนักเท่านั้น แถมยังปล่อยเสือกลับเข้าป่าอีก เท่ากับว่าทิ้งปัญหาไว้ให้ระเบิดทีหลังไม่แน่นอน!!!ไม่สามารถปล่อยให้หลินตงมอบศาสตราเทพมายาได้!ในขณะนั้น หลินตงก็พูดขึ้นอย่างกะทันหัน "ถ้าพวกแกทุกคนต้องการดาบเล่มนี้ ก็ไม่ใช่ว่าจะเป็
"พี่หง หลินตงจะตกอยู่ในอันตรายหรือเปล่า? ได้โปรดช่วยหลินตงด้วยพี่หง" หวงฝู่ซีเยว่พูดเสียงดังคำพูดของเธอทำให้ยุนซีและคนอื่นๆ นึกขึ้นได้คนเดียวที่สามารถช่วยหลินตงได้ในตอนนี้ คงจะเป็นไป๋หลี่เหยียนหงผู้แสนจะลึกลับทุกคนพูดขึ้นเพื่อขอความช่วยเหลือจากเธอ"พี่หง ได้โปรดช่วยหลินตงด้วย""ใช่แล้ว! พี่หง! ได้โปรดช่วยหลินตงด้วย...."เมื่อทุกคนรีบร้อนขอความช่วยเหลือเสียงของไป๋หลี่เหยียนหงก็ดังก้องอยู่ในหูของทุกคน"ไม่ต้องกังวล ในเมื่อมีจื่อหานอยู่ที่นี่ หลินตงก็จะไม่เป็นไรแน่นอน พวกเขาไม่มีความกล้าที่จะทำร้ายหลินตง"เมื่อได้ยินคำพูดของไป๋หลี่เหยียนหงทุกคนสามารถคลายความกังวลได้ชั่วคราวอย่างไรก็ตาม พวกเธอยังคงจ้องมองร่างของหลินตงข้างหน้าด้วยความกังวลหลินตงมองไปที่อสูรยักษ์สีทองมากกว่าสิบตัวรอบตัวเขาอย่างอธิบายไม่ถูกสถานการณ์แบบนี้มันอะไรกัน?เมื่อสักครู่ไม่มีใครสนใจคำพูดของหยวนหมิงทำไมทุกคนถึงเปลี่ยนใจกะทันหัน?อาจเป็นเพราะการโจมตีก่อนหน้านี้ของเขามีรัศมีกว้างเกินไปงั้นเหรอ?แต่จากข้อมูลที่หลินตงได้รับมาอาณาจักรนิรันดรอันสูงส่งเหล่านี้ไม่สนใจความเป็นหรือความตายของสิ่งมีชีวิ
คนแบบเดียวกันมักจะดึงดูดกันเองเผ่ามังกรเก้าหัวก็ไม่ได้ดีไปกว่ากันมากนักไม่ต้องพูดถึงสองคนนี้หากอยู่บนโลก คงทำให้เด็กๆ กลัวจนร้องไห้กลางดึกแน่ๆ แถมอาจใช้เป็นยันต์กันเลยทีเดียวหยวนหมิงมองอสูรยักษ์สีทองทั้งสองตัว ที่เข้าร่วมสนามรบด้วยความรู้สึกขุ่นเคืองในใจพวกเขาคงมาถึงนานแล้ว แต่เพิ่งจะลงมือตอนนี้ถ้าไม่ใช่เพราะหลินตงหยิบศาสตราเทพมายาออกมา ก็ยังไม่แน่ใจว่าพวกเขาจะปรากฏตัวหรือไม่!ล้วนเป็นพวกเลวทรามทำได้ทุกอย่างถ้าแลกกับผลประโยชน์แต่หยวนหมิงลืมคิดไปว่ามังกรเก้าหัวก็เหมือนกันไม่ใช่เหรอ?ต่างก็ไม่มีใครดีไปกว่าใครสถานการณ์ปัจจุบันกลายเป็นสี่ต่อสามแม้ว่าหยวนเซิงจะได้รับบาดเจ็บบ้าง แต่ก็ยังมีแรงเหลือพอสู้ได้แม้ว่าในใจจะไม่พอใจ แต่หยวนหมิงก็พูดอย่างสุภาพว่า "ขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือของคุณ! หากวันนี้ฉันฆ่าศัตรูได้ มังกรเก้าหัวของฉันจะตอบแทนคุณอย่างงาม""ฮ่าๆ พี่หยวนหมิงไม่ต้องทำแบบนั้นก็ได้ สองเผ่าของเราเป็นเพื่อนเก่ากัน เผ่ามังกรเก้าหัวของคุณกำลังมีปัญหา เราจะยืนดูเฉยๆ ได้อย่างไร!" หมาป่านรกสามหัวหัวเราะและพูด"พี่หมาป่า! มิตรภาพก็ส่วนมิตรภาพ แต่บุญคุณก็ต้องชดใช้ให้ชัด
หลินตงใช้ศาสตราเทพมายาโจมตีเพียงครั้งเดียว จนทำให้มังกรเก้าหัวได้รับความเสียหายอย่างหนัก ซ้ำยังทำให้พวกเขาเสียหน้าหนักมากในอสูรกาแล็กซี“หลินตง! แกดูถูกกันเกินไปแล้ว!!! ที่นี่คืออสูรกาแล็กซี ไม่ใช่กาแล็กซี่ทางช้างเผือก แกอยากจะจุดชนวนสงครามหรือไง?” หยวนหมิงจ้องเขม็งไปยังหลินตงที่ยืนอยู่ไกล พูดพร้อมกัดฟันด้วยความโกรธหลินตงเหวี่ยงดาบกำราบมารในมือเป็นวง และเก็บเข้าฝักไป เขาหัวเราะอย่างเย็นชา จากนั้นตอบกลับด้วยเสียงเรียบนิ่งว่า "หยวนหมิง! แกเลิกขู่ได้แล้ว! คิดว่าตัวเองเป็นแทนอสูรกาแล็กซีทั้งหมดเหรอ! แล้วที่เกิดขึ้นเมื่อกี้ ฉันก็แค่ป้องกันตัวเท่านั้นเอง ส่วนผลที่ตามมา ไม่ใช่ความผิดของฉัน แต่เป็นพวกแกต่างหาก ที่แกว่งเท้าหาเสี้ยนเอง"“แก…”หยวนหมิงถึงจุกจนพูดไม่ออก เมื่อโดนหลินตงตอกกลับจากนั้นหันไปยังความว่างเปล่า ตะโกนดังเสียงหนักแน่นว่า "ทุกท่าน! หลินตง ไอ้คนนอกผู้นี้ ได้กระทำการอุกอาจในอสูรกาแล็กซีของฉัน! ยิ่งไปกว่านั้น ยังทำให้มังกรเก้าหัวของฉันตายเจ็บนับไม่ถ้วน เพื่อชำระแค้นให้แก่พี่น้องของฉัน และเพื่อรักษาศักดิ์ศรีของอสูรกาแล็กซีแห่งนี้ ฉันหยวนหมิง ขอวิงวอนต่อทุกท่าน ได้โปรดร่วมม