(ขวางไว้!... ห้ามจันทร์เจ้าไปไหน จนกว่าผมจะไปถึง ถ้าคุณไม่รู้ว่าจะทำยังไงที่จะรั้งเธอไว้ อุบัติเหตุไง… มันจะรั้งจันทร์เจ้าไว้ได้จนกว่าผมจะไปถึง) อีธานสั่งเสียงเฉียบขาด เมื่อเรื่องที่หวั่นใจมันเป็นเรื่องจริง เตชิลาไม่ได้ไร้ญาติขาดมิตร เธอมีบุพการีที่รักปานดวงใจ ถึงเธอจะไปซ่อนตัว แต่เธอก็ยังมีผู้ปกครอง
(ครับ…) หัวหน้าทีมค้นหารับคำ เขาส่งภาษามือให้บรรดาลูกน้องนับสิบ เริ่มกระจายโอบล้อมบ้านเช่านี้ไว้เงียบๆ
“ห้ามให้คุณเตชิลาออกเดินทางจนกว่าท่านประธานจะมาถึง ทุกวิธีที่พวกคุณคิดวาทำได้ รั้งเธอไว้ให้ได้ ถ้ายังไม่อยากตกงานทุกคน” หัวหน้าทีมกำชับลูกน้องทุกคนด้วยเสียงเคร่งเครียด ทีมงานทุกคนรับคำสั่งเร่งรีบกระจายโอบล้อมรีสอร์ตโทรมๆ เอาไว้ และเฝ้าดูอย่างไม่ให้คลาดสายตา
“ป๋า…” เตชิลาโผเข้าไปกอดบิดา เมื่อรถยนต์จอดสนิท เธอรีบลงมาจากห้องพักทันที ที่ผู้เป็นพอโทร.เข้าโทรศัพท์ส
บทที่1.อีธาน มาส์วาเลส อีธาน มาส์วาเลสเจ้าพ่อสื่อสิ่งพิมพ์ยักษ์ใหญ่ของสเปน เขาหลบสายตาปาปารัสซีมาพักผ่อนในวันหยุด เพื่อฉลองวันคริสต์มาสอีฟที่เมืองไทย โดยหนีบนางแบบสาวชื่อดังของสเปนมาด้วย หลังจากจบบทรักอันเร่าร้อนยาวนานกว่าสามชั่วโมงในห้องสวีทสุดหรู อีธานจึงเดินออกมานอนชมวิวริมทะเลที่ระเบียงห้อง ปล่อยให้นางแบบสาวทรงโตนอนหมดแรงเพียงลำพังบนเตียงใหญ่ เขานอนตากแดดรับลมเย็นๆ สัมผัสกลิ่นไอทะเลจนกระทั่งเบื่อ พอดีมองเห็นสาวสวยคนหนึ่งหล่อนกำลังลอยคอเล่นน้ำอย่างสนุกสนานในสระว่ายน้ำของโรงแรม เขาจับตามองหญิงผู้นั้นด้วยความสนใจ หุ่นของหล่อนเหมือนนาฬิกาทรายน่าฟัดบนเตียงของเขา แต่แล้วก็มีบางสิ่งทำให้อีธานทนไม่ไหว เขาสังเกตเห็นสายตาหนุ่มๆ หลายคนแถวนั้น แอบมองหล่อนเช่นเดียวกัน ความหวงที่ผุดขึ้นกลางใจ ส่งผลให้อีธานย้ายตัวเองจากการนอนรับลมที่ระเบียงห้อง ลงมานอนเอกขเนกอยู่ที่เก้าอี้ผ้าใบริมสระ เขาแอบมองสาวเจ้าผ่านแว่นกันสีดำแดดอันโต เตชิลาเริงร่ากลางสระน้ำ โดยไม่สนใจสายตาของหนุ่มๆ ที่มองเธอเพราะความสนใจ เธอรู้ตัวดีว่าตนเองสวยไม่แพ้นางแบบชื่อดัง แต่เตชิลาไม่ได้สนใจอาชีพที่ใช้เรือนร่างแล
บทที่ 2.เตชิลา(จันทร์เจ้า) ตรีทิพย์อาภา ปราโมทขอตัวไปทักทายเพื่อนสนิทที่พาครอบครัวมาพักผ่อนที่ชายทะเลเหมือนๆ กัน ปล่อยให้เตชิลาอยู่เพียงลำพังเพราะท่านมั่นใจในตัวบุตรสาว เตชิลาสามารถดูแลตัวเองได้ดี เธอจึงลงสระไปอีกครั้ง เพราะอยากเล่นน้ำมากๆ ก่อนจะขึ้นไปพักผ่อนด้านบนโรงแรมพร้อมกับมารดา เงือกน้อยรูปร่างเร้าใจแหวกว่ายอยู่กลางสายน้ำอย่างร่าเริง มีอีธานว่ายวนอยู่ใกล้ๆ จนหนุ่มๆ แถวนั้นถอนใจกันเป็นแถว เพราะหากมีหนุ่มหล่อขนาดนั้นสนใจ คงไม่มีผู้หญิงคนไหนสนใจพวกตน อีธานพยายามหาช่องทางเพื่อเข้าไปใกล้ชิดหล่อนมากขึ้น เขาหวังจะดื่มด่ำกับเรือนร่างงดงาม เพราะคิดว่าตัวเองน่าจะมีภาษีกว่าชายสูงวัยที่เพิ่งเดินจากไปถ้าถามถึงความร่ำรวยอีธานเป็นต่อหลายขุมเห็นๆ และถ้าถามถึงพละกำลังอีธานมั่นใจว่า ตนเองสามารถทำให้หญิงผู้นี้แทบจะสำลักความสุขจนล้นใจ เธอน่าจะลืมบทรักอัดจืดชืดที่ชายสูงวัยมอบให้เลยทีเดียว “สวัสดีคนสวย ผมอีธาน มาส์วาเลสยินดีที่ได้รู้จักครับ” ใครบางคนทักทายเธอ เมื่อเธอพักเหนื่อย ยืนเกาะขอบสระลอยตัวอยู่เฉยๆ “ค่ะสวัสดี...” เตชิลาทักทายตอบ เป็นมารยาทเจ้าบ้านที่มีห
เอพิลเดินลงจากเตียงทั้งที่ยังเปลือย เธอเดินไปเคาะประตูห้องน้ำเรียกชายหนุ่ม เพราะเห็นว่าเขาเงียบหายไปนาน เธอเหนอะหนะไปทั้งตัว อยากอาบน้ำล้างคราบต่างๆ บ้าง อีธานเปิดประตูออกมาสีหน้าเคร่งๆ เขายังไม่สามารถสลัดภาพหญิงสาวผู้นั้นออกไปจากใจได้ ชายหนุ่มเบี่ยงตัวหลบนางแบบสาว เมื่อเธอทำท่าโผเข้ามาหา เอพิลจึงหมดความสนใจเธอเดินสวนกับอีธานเข้าไปอาบน้ำชำระร่างกายด้านใน ไม่ได้ติดใจสีหน้าบึ้งๆ ของเขาซักนิด อีธานรูดม่านผ้าหนาหนัก เปิดแสงสว่างให้ส่องเข้ามาภายในห้อง โดยที่ยังไม่ได้นุงผ้าเช่นกัน...เพราะเขาคิดว่าตัวเองอยู่ในห้องส่วนตัว อาวุธหนักกลางหว่างขาผงาดง้ำ เขาทอดสายตามองทะเลอย่างเลื่อนลอยเตชิลามองมาจากฝั่งตรงข้าม เธอมองเห็นภาพที่ทำให้หัวใจเต้นแรงได้อย่างชัดเจน “วี๊ดดดดด!!” เธอเผลอตัวกรี๊ดลั่นตกใจที่พบเจอกับภาพที่สั่นขั้วหัวใจ ก่อนจะวิ่งตัวปลิวกลับเข้าไปในห้องของตัวเอง ปิดประตูระเบียงมือไม่สั่น และยังจำภาพความใหญ่โตของชายแปลกหน้าได้ติดตา “อี้...อีตาบ้า หน้าไม่อายเดินแก้ผ้าอะไร กลางวันแสกๆ จันทร์เจ้าจะเป็นตากุ้งยิงไหมหะ?!!” เตชิลายกมือขยี้นัยน์ตาใต้แว่นสายตา รีบวิ่งเข้าห้องน้ำล้าง
บทที่3.ต่างคนต่างคิดถึงแต่คนละความหมายครอบครัวตรีทิพย์อาภา ประกอบไปด้วยพ่อ แม่ ลูก สามชีวิตลงมาทานอาหารเช้าพร้อมกัน เตชิลาขยันยิ้ม เมื่อมีความสุขล้นอก ที่ได้ทำอย่างที่ตัวเองต้องการ เธอได้เล่นน้ำสมใจ ปราโมทมองบุตรสาวอย่างเป็นห่วง วัย22ปี ยังเด็กนัก ประสบการณ์ชีวิตก็ไม่มี แต่กำลังจะออกไปเผชิญกับโลกกว้างที่มีแต่อันตราย “จันทร์เจ้าตกลงจะไปทำงานที่ไหนนะลูก?” ศรีไพรเอ่ยถามบุตรสาวก่อนจะยกแก้วกาแฟขึ้นจิบ “ยังไม่รู้เลยค่ะแม่ จันทร์เจ้าสมัครไว้หลายที่ แต่ยังไม่มีที่ไหนเรียกตัวไปสัมภาษณ์ซักเจ้า!” เตชิลาบ่นเสียงอุบอิบ ช่างภาพส่วนใหญ่เป็นเพศชาย ผู้หญิงอย่างเธอจึงถูกเมิน เนื่องจากการถ่ายภาพต้องสมบุกสมบันพอตัว ผู้หญิงบอบบางอย่างเธอจึงถูกมองข้าม “ถ้าไม่ได้ที่ไหนซักที่ จันทร์เจ้าก็ต้องกลับไปทำกับพ่อซินะ” ปราโมทเอ่ยยิ้มๆ “ป๋าอ่ะ...มันต้องมีซักที่ละค่ะที่เห็นในฝีมือของจันทร์เจ้า ลูกสาวป๋าไม่ใช่กระจอกนะคะ ใบรับประกันก็มี โล่เกียรติยศก็มากมาย” เตชิลาแก้ตัวเสียงเง้างอด ทั้งๆ ที่แอบหวั่นใจอยู่เหมือนกัน “ลูกสาวพ่อเก่งนะ แต่จะมีคนมองเห็นไหมไม่รู้” “
เตชิลาเช่าเก้าอี้ที่ตั้งอยู่ริมทะเลให้ปราโมทได้นั่งพัก เธอสั่งของกิน กับเบียร์เย็นๆ แก้วใหญ่ ก่อนจะถลาลงทะเลเล่นน้ำอย่างสนุกสนาน มีสายตาห่วงใยของปราโมทคอยมองอยู่ตลอดเวลา เธอโผไปตามกระแสคลื่นที่ซัดเข้าหาฝั่ง หัวเราะคิกคักทุกครั้งยามสายน้ำซัดถูกลำตัว พอเหนื่อยก็หยุดพัก นอนลอยตัวอยู่กลางน้ำ ปราโมทนั่งมองเพลินๆ จนรู้สึกง่วง ท่านเผลอหลับไปปล่อยให้เตชิลาเล่นน้ำทะเลเพียงลำพัง อีธานซุ่มมองเงียบๆ อยู่นาน พอเห็นคู่ขาป๋าแก่ๆ ของสาวที่พึงใจหลับสนิท เขาก็โผลงน้ำทะเล ขยับเขาไปจนเกือบถึงตัวเตชิลา อีธานดำน้ำไปโผล่ใกล้ๆ ร่างอวบอิ่มที่ใส่ชุดว่ายน้ำแบบสปอร์ต เผยผิวเนียนบริเวณหน้าท้องให้หนุ่มๆ นั่งมองจนน้ำลายไหล เตชิลาตกใจ!! เธอผวาหลบ เมื่อจู่ๆ ก็มีคนแปลกหน้าโผล่ไปใกล้ๆ กับเสียงทักทายคุ้นหู “คนสวย เล่นน้ำคนเดียวไม่เบื่อหรือครับ” เตชิลาเขม้นมองคนแปลกหน้า แต่สิ่งที่เห็นไม่ชัด เธอจึงพยายามหาทางหนี เธอตัวเตรียมขึ้นฝั่ง อีธานโมโหจนหนวดกระตุก ไม่เคยเลยซักครั้งที่สาวๆ จะหันหลังหนีเขา นี่เป็นครั้งแรกกับคนที่กำลังสนใจ เขาจึงเอื้อมมือคว้าปลายเท้าของเตชิลาไว้ ก่อนจึงลากเข้าหาตัวเองแรงๆ เตชิลาพยา
บทที่4.คิดหรือว่าจะยอมแพ้ “ป๋าขา…จันทร์เจ้าอยากขึ้นไปบนห้องแล้วค่ะ เราไปหาแม่กัน่เถอะค่ะ” เตชิลาเขย่าแขนปราโมทแรงๆ หลังจากวิ่งหนีอีธานมาได้ บิดาหลับสนิท จนเปิดโอกาสให้ผู้ชายคนนั้นเข้าถึงตัวเธอ เธอพยายามกลั้นน้ำตาเอาไว้จนสุดฤทธิ์ ไม่อยากให้บิดาตกใจ ปราโมทงัวเงียตื่นขึ้นมา ท่านขยับตัวลุกตามแรงดึงของบุตรสาว หญิงสาวสอดแขนโอบเอวบิดา ซุกหน้ากับแผ่นอกของท่าน ซ่อนหยดน้ำตาที่ไหลออกมากับเสื้อของพ่อ“จันทร์เหนื่อยแล้วค่ะ เราขึ้นไปนอนเล่นกับแม่ดีกว่า เย็นๆ ค่อยลงมาหาอะไรทานก็ได้ค่ะ” “เอางั้นหรือ ไปก็ไป” ปราโมทพยักหน้างึกงัก ท่านเดินตามแรงรั้งของบุตรสาว เตชิลาเหลือบมองไปกลางทะเล ตรงที่อีธานยืนอยู่ แม้จะเห็นแค่เงารางเลือน เตชิลาก็มั่นใจว่าชายแปลกหน้าคนนั้น มองตามเธอกับบิดาไปจนลับตา
แต่แล้ว...เหตุการณ์ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น เธอถูกกระชากอย่างแรง จนแว่นตากระเด็นหลุดมือไป ถลาล้มลงบนพื้นทรายก่อนจะกลิ้งไปอยู่ใต้พุ่มไม้ข้างทาง โดยมีร่างสูงใหญ่ของใครบางคนคร่อมทับ เตชิลาดิ้นแรงๆ ด้วยความตกใจ น้ำตาไหลเอ่อ กรีดร้องสุดเสียง “กรี๊ด ปล่อยนะ ปล่อยจันทร์เจ้า ปล่อย!!” อีธานปิดปากอิ่มที่ร่ำร้องให้คนช่วยด้วยริมฝีปากหนาหนักของตัวเอง เขาขบเม้มเรียวปากอิ่ม หยอกเย้าเรียวปากสีระเรื่อ ดูดซับความหวานอย่างตะกรุมตะกราม กลิ่นแอลกอฮอล์ระเหยออกมาทางลมหายใจของเขา ยามคนตัวใหญ่จุมพิตอย่างดุดัน น้ำตาเตชิลาไหลปรี่ เธอหวาดกลัวจนตัวสั่นเทา เวลาผ่านไปไม่นาน แรงดิ้นรนค่อยๆ ช้าลง เมื่อเผลอตัวหลงวนอยู่ในความวาบหวามที่คนใจร้ายชักนำ ชายหนุ่มผละห่างไปอย่างแสนเสียดาย อีธานเปิดโอกาสให้เตชิลาได้สูดลมหายใจบ้าง ก่อนจะฉกวูบกลับลงมาที่เดิม ดูดซับความหวานฉ่ำที่ยังเหลืออยู่ปลายลิ้นอุ่นร้อนแทรกเข้าไปในโพรงปาก เลาะเล็มหยอกเย้าเรียวลิ้นเล็กๆ และดูดดื่มหความหวานละไมด้วยความชื่นชอบ ฝ่ามือใหญ่รวบสองมือน้อยขึ้นไปชูไว้เหนือศีรษะ จนหน้าอกอวบอัดแอ่นขึ้นชนกับแผ่นหนา“อย่าร้องนะคนสวย ถ้าเธอร้องผ
บทที่5.ความจริงที่น่าตกใจ อีธานเดินพล่านอยู่ในห้องตัวเอง เขาไม่เข้าใจและกำลังงง ผู้หญิงคนนั้ลื่นกว่าที่เขาคิดไว้ หล่อนยั่วเย้าให้เขาแทบคลั่ง แล้วจู่ๆ ก็สลัดเขาทิ้ง โผกลับไปหาผัวแก่ของหล่อนเหมือนเดิมเกิดอะไรขึ้น?อีธานเฝ้าถามตัวเอง เสน่ห์ของเขาใช้ไม่ได้ผลกับหล่อนงั้นเหรอ? ชายหนุ่มแย้งในใจ มันเป็นไปไม่ได้ที่หล่อนจะไม่รู้สึกรู้สา เขาสัมผัสได้ถึงความปรารถนาที่มีให้กัน แต่ทำไมล่ะ?ทำไมหล่อนถึงเลือกที่จะเดินจากไป แทนการสุขสมกับเขา ในช่วงเวลาที่เขาและเธอต้องการ“อะไรวะ…ทำไมเป็นแบบนี้ไปได้!!” อีธานยกมือเสยผมตัวเอง เขาทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟากว้าง ภายในห้องสวีท สีหน้าเคร่งเครียด ริ้วรอยความงงยังไม่เลือนไปจากวงหน้า ชายหนุ่มเงยหน้ามองโคมไฟระย้า ที่ห้อยอยู่กลางห้อง เขาพยายามคิดหาสาเหตุ เขาพลาดตรงไหน? “เกิดอะไรขึ้นจันทร์เจ้าทำไมคุณถึงทำแบบนี้&rd
(ขวางไว้!... ห้ามจันทร์เจ้าไปไหน จนกว่าผมจะไปถึง ถ้าคุณไม่รู้ว่าจะทำยังไงที่จะรั้งเธอไว้ อุบัติเหตุไง… มันจะรั้งจันทร์เจ้าไว้ได้จนกว่าผมจะไปถึง) อีธานสั่งเสียงเฉียบขาด เมื่อเรื่องที่หวั่นใจมันเป็นเรื่องจริง เตชิลาไม่ได้ไร้ญาติขาดมิตร เธอมีบุพการีที่รักปานดวงใจ ถึงเธอจะไปซ่อนตัว แต่เธอก็ยังมีผู้ปกครอง (ครับ…) หัวหน้าทีมค้นหารับคำ เขาส่งภาษามือให้บรรดาลูกน้องนับสิบ เริ่มกระจายโอบล้อมบ้านเช่านี้ไว้เงียบๆ “ห้ามให้คุณเตชิลาออกเดินทางจนกว่าท่านประธานจะมาถึง ทุกวิธีที่พวกคุณคิดวาทำได้ รั้งเธอไว้ให้ได้ ถ้ายังไม่อยากตกงานทุกคน” หัวหน้าทีมกำชับลูกน้องทุกคนด้วยเสียงเคร่งเครียด ทีมงานทุกคนรับคำสั่งเร่งรีบกระจายโอบล้อมรีสอร์ตโทรมๆ เอาไว้ และเฝ้าดูอย่างไม่ให้คลาดสายตา “ป๋า…” เตชิลาโผเข้าไปกอดบิดา เมื่อรถยนต์จอดสนิท เธอรีบลงมาจากห้องพักทันที ที่ผู้เป็นพอโทร.เข้าโทรศัพท์ส
บทที่20.ตามหาจนเจอกับการจากไปอย่างไม่เหลียวมองของเตชิลาเตชิลาโทรศัพท์หาบิดาอีกครั้ง หลังจากซ่อนตัวอยู่จนครบหนึ่งอาทิตย์ เธอเข้มแข็งขึ้น และพร้อมที่จะเผชิญหน้ากับความหลอกลวงโดยไม่เกรงกลัว (ป๋าขาจันทร์เจ้าอยากกลับบ้านแล้ว จันทร์เจ้าอยากกอดป๋ากับแม่ ป๋ามารับจันทร์เจ้าหน่อยได้ไหมคะ จันทร์เจ้าจะรออยู่ที่นี่ ป๋ามาถึงค่อยโทร.หาจันทร์เจ้านะคะ จันทร์เจ้าจะรอ)เสียงที่เคยรื่นเริงแผ่วเครือ ปราโมทใจหายวูบ เขาเร่งเดินทางแข่งกับเวลาเพื่อบุตรสาวทีเดียว (พ่อกับแม่กำลังเป็นห่วงลูกพอดี ถ้าหนูไม่ติดต่อมาในวันนี้ พ่อกับแม่ก็กำลังจะเดินทางไปภูเก็ตเพื่อตามหาหนูอยู่เหมือนกัน พ่อกับแม่ก็อยากกอดจันทร์เจ้านะลูก ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นหนูก็ยังคงเป็นลูกสาวคนสวยของพ่อเหมือนเดิม เราสามคนเป็นครอบครัวเดียวกัน พ่อจะคอยช่วยเป็นกำลังใจให้หนูนะ)&nb
บทที่19.เมียผมหายใครช่วยตามหาหน่อยเพราะกลัวบิดา มารดาจะเป็นห่วง เตชิลาจึงจำใจติดต่อหาท่าน เพื่อให้บุพการีสบายใจ(ป๋าขา จันทร์เจ้าขอเที่ยวต่อที่ภูเก็ตอีกสองสามวันนะคะ พอเที่ยวทั่วแล้วจันทร์เจ้าถึงจะกลับ ป๋าไม่ต้องเป็นห่วงค่ะ) เธอฝืนทำเสียงร่าเริง แสร้งทำเป็นเพราะอยากเที่ยวเต็มแก่เลยยังไม่ยอมกลับ(เกิดอะไรขึ้นจันทร์เจ้า? หนูปิดบังอะไรพ่ออยู่ใช่ไหม เสียงหนูเหมือนกำลังร้องไห้ เกิดอะไรขึ้น...ตอนนี้จันทร์เจ้าอยู่ที่ไหน ป๋าจะไปรับ ไม่ต้องกลัวว่าใครทั้งนั้น) ปราโมทถามเสียงเครียด เสียงผิดปกตินิดเดียวเขาก็จับได้ เวลานี้บุตรสาวกำลังไม่สบายใจอย่างแรง(ปะ เปล่า...เปล่าค่ะไม่มีอะไรทั้งนั้นค่ะ จันทร์เจ้ายังอยากจะเล่นน้ำทะเลต่อแค่นั้นเอง) เตชิลารีบแก้ตัว มือเรียวยกขึ้นเช็ดน้ำตาที่ไหลออกมาเงียบๆ พยายามบังคับเสียงตัวเองไม่ให้สั่น(ตอนนี้จันทร์เจ้าคงยังไม่พร้อม พ่อจะรอวันที่ลูกพร้อมกว่านี้ เรื่องบางเรื่องหนูต้องให้พ่อกับแม่ช่วย มันอาจจะร้ายแรงในความรู้สึกของลูก แต่พ่อกับแม่ก็ยังเป็นเหม
บทที่18.สิงโตคำราม อีธานกลับมาตั้งหลักที่Thai port สีหน้าเคร่งเครียด เมื่อเดินทางมาถึงตึกเขาก็เรียกประชุมผู้บริหารทั้งหมดทันที ผู้บริหารระดับสูงพากันแปลกใจ เพราะอีธานอยู่ในช่วงลาพักร้อน แต่วันนี้เขากลับมาปรากฏตัวที่ตึกสำนักงานใหญ่ พร้อมทั้งเรียกประชุมผู้บริหารทุกคนพร้อมกัน เรื่องที่จะประชุมนั้นต้องเป็นเรื่องใหญ่ ถึงขั้นคอขาดบาดตายเลยทีเดียว ไม่เช่นนั้นคนที่ทรงอำนาจแบบอีธานคงไม่ร้อนใจ ถึงขนาดเรียกทุกฝ่ายเข้าประชุมพร้อมกันแบบนี้อุณหภูมิในห้องประชุมเย็นเฉียบ อีธานนั่งหมุนปากกาในมือเล่น เขากำลังคิดอะไรบางอย่าง เอียนเดินเข้ามาทีหลังคนอื่น เพราะติดงานสำคัญ เขาเริ่มทำงานตามสั่งตั้งแต่เมื่อวันก่อน เอกสารหลายแผ่นกับภาพถ่ายหลายใบที่เอียนนำติดเข้ามาด้วย ส่งผลให้ทุกคนมองเอียนด้วยความสนใจ ทุกคนในที่นี้ล้วนรู้ดีว่าเอียนเป็นเหมือนมือขวาของอีธาน ทุกครั้งที่มีเรื่องสำคัญเอียนมักจะเป็นคนแรกที่รู้เรื่องก่อน สมชายกระแซะเข้ามาใกล้ๆ และกร
บทที่17.หนี เตชิลากระโจนขึ้นรถโดยสารคันแรกที่จอดรับเธอ สีหน้าซีดเซียวดวงตาแดงฉาน เธอร้องไห้ให้กับความหลอกลวง หลังจากก้าวออกไปจากที่นี่ เตชิลาสัญญา เธอจะจำสิ่งที่อีธานทำกับเธอ...จนวันตาย รถโดยสารประจำทางเคลื่อนตัวออกไปจากจุดหน้าโรงแรม เมื่อผู้โดยสารขึ้นรถจนเต็ม เตชิลานั่งก้ทมหน้า กำมือแน่น หญิงสาวนั่งเหม่อ เธอไม่รู้ว่าตัวเองจะไปไหน ครั้งจะกลับบ้าน ก็เกรงว่าความทุกข์ที่แบกไว้ จะทำให้บุพการีพลอยร้อนใจไปด้วย“ค่าโดยสารด้วยครับ ลงไหนล่ะ?” หญิงสาวส่ายหน้า เธอไม่รู้จุดหมายปลายทางเหมือนกัน“เป็นใบ้หรือไงถามก็ไม่พูด เสียดายความสวยชะมัด!!”กระเป๋ารถบ่นเบาๆ“ไม่รู้จะไปไหน ขอไปสุดทางเลยแล้วกัน”“ได้ครับเพ่ สุดทางยี่สิบห้าบาทคร๊าฟ” เตชิลาหยิบสตางค์จ่ายค่าโดยสาร เธอนั่งนิ่งๆ ปล่อยให้สายลมพัดกระทบใบหน้า มองสองข้างทางอย่างเลื่อนลอย จิตใจลอยเคว้งคว้าง“อยากลงต
“อ๊ะ…อ๊า…” เอวสอบขยับสอดใส่ จังหวะเร็วรัวเพิ่มความเร้าอารมณ์ จนสุดท้ายก็จบลงที่ปลายทาง...พร้อมกับโปรยเชื้อพันธุ์อุ่นซ่านสาดใส่แอ่งสวาท เตชิลาเอื้อมมือคว้าสายรุ้งทอดยาวไว้ในกำมือ เธอกรีดร้องสุดเสียง ร่างอ่อนบางทรุดฮวบลงบนเตียง หลังจากเกร็งตัวรับแรงกระแทกของอีธานครั้งสุดท้าย “ไปอาบน้ำกันดีกว่าจันทร์เจ้ายังไม่ได้อาบน้ำเลย ตั้งแต่เมื่อคืน” อีธานอุ้มเตชิลาขึ้นสู่วงแขน โดยที่ยังไม่ถอดถอนตัวตนออกไป“อืมมม อูยยย อ๊า…” เตชิลาครางเสียงอ่อนระโหย เมื่อเขาขยับเดิน ส่วนที่เชื่อมต่อกันก็เสียดสีจนเสียวสยิว อีธานเริ่มขยับสะโพกช้าๆ จนเตชิลาต้องโอบเรียวขากับเอวหนาให้แน่นขึ้น ชายหนุ่มกุมบั้นท้ายงอนงาม ดันลำตัวเตชิลาชิดพนังห้องน้ำ มือใหญ่เอื้อมเปิดน้ำให้ไหลลงมาเพื่อประหยัดเวลาในการอาบน้ำให้สั้นลง สายน้ำที่ไหลไปตามร่างกาย จากลำตัวตกลงบนยอดอกเต่งตึง อีธานขยับกายตอกตรึงไม่ลดละ เขากระแทกบั้นเอวเข้าใส่รัวเร็ว เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังก้องห้องน้ำกว้าง แข่งกับเสียงครางกระเส่าไม่ขาดของทั้ง
บทที่16.ความแตก อีธานบิดกายไล่ความเมื่อยล้าเขาดึงแขนออกมาจากใต้ศีรษะของเตชิลา เธอนอนหนุนแขนของเขาแทนหมอนมาทั้งคืน ชายหนุ่มค่อยๆ เบี่ยงตัวลงจากที่นอน ค่ำคืนที่ผ่านมาเขาสุขจนหาอะไรมาเปรียบไม่ได้ เขายังไม่อยากให้เตชิลาตื่นขึ้นมา เพราะเธอรับศึกหนักมาทั้งคืนจนเกือบรุ่งเช้า กว่าจะได้นอนหลับเตชิลาต้องแบกรับความทรมานแสนหวานที่เขามอบให้ ชายหนุ่มยืนมองเธอด้วยแววตาหวานเชื่อม ไม่น่าเชื่อว่าหญิงสาวผู้นี้จะมอบความสุขให้เขาอย่างล้นเหลือ ความรู้สึกอิ่มเอมหลังครอบครองเรือนกายงดงามบริสุทธิ์ คือความภูมิใจที่ได้เป็นเจ้าของเธอเป็นคนแรก ความหวงแหนเกิดขึ้นภายในใจ เขาโน้มตัวลงมองใกล้ๆ เมื่อสะดุดตากับริ้วรอยบางอย่าง ปลายนิ้วแข็งแรงไล้ไปตามผิวกายที่ที่มีรอยช้ำ อีธานด่าตัวเองในใจ เขาทำรุนแรงกับเธอเช่นนี้ได้ยังไง เผลอตัวขบย้ำจนเป็นริ้วรอยแบบนี้ อีธานรีบชักมือที่ลูบไล้ผิวเนื้อเนียนละเอียดของเตชิลา อารมณ์สงบนิ
อีธานดื่มชิมความหวานล้ำของอกอิ่มจนสมใจ เขาลากปลายลิ้นสากหนาไปตามลำตัวบาง ทิ้งรอยรักไว้เป็นทาง ตามแต่อารมณ์นำพา ก่อนจะหยุดนิ่งเหนือเนินเนื้ออวบอัดที่ยังคงมีซับในปิดบังความงดงามเอาไว้อยู่ ปลายนิ้วแข็งแรงสอดเข้าไปที่ใต้ซับในดึงรั้งลงมาตามเรียวขางามที่ไร้เรี่ยวแรง นับเป็นครั้งที่สามในรอบวันที่อีธานตกตะลึง ใจกลางร่างสาวงดงามเหนือสิ่งใด มีกลุ่มไหมบางเบาสีดำสนิทปกปิดความอวบอัด กับเนินเนื้ออวบอูมที่เบียดชิด ยั่วให้เลือดในกายของชายหนุ่มเต้นพล่าน ความกระสันซ่านเกินควบคุม “อย่า…ได้โปรดจันทร์เจ้ากลัว” เสียงหวานวิงวอนเบาๆ แต่ตอนนี้อีธานหูดับ เขาไม่ได้ยินเสียงอื่นใด ยังคงมองความสวยงามแรกแย้มของเนินเนื้อด้วยสายตาหิวกระหาย และลดตัวลงดอมดมอย่างไม่รั้งรอ ปลายนิ้วแข็งแรงกรีดผ่านรอยแยกของร่างกายสาว จนพบกับน้ำค้างฉ่ำหวานที่ไหลออกมาจนชุ่มชื้น ค่อยขยับปลายนิ้วอย่างช้าๆ เตชิลาครางหนักขึ้น เธอเสียดเสียวเกินจะทน ตุ่มไตกลางร่างเป็นของเล่นชิ้นใหม่ที่อีธานค้นพบ เขาละเลงเล่นอย่างสนุกสนาน จนเตชิลาแอ่นเกร็งไปทั้งเรือนกาย มือเรียวบางขย
บทที่15.ค่ำคืนแสนหวานกับคนรู้ใจ ภาพที่ปรากฏบนกระจกเงาหลังจากเตชิลาบรรจงแต่งหน้าสุดฝีมือ งานเลี้ยงที่อเล็กเสนอ อาหารมื้อค่ำสุดหรูชุดเดรสสั้นเสมอเข่าสีโอรสแกมทอง ขับให้ผิวขาวผ่องของเตชิลานวลผ่องมากขึ้น ตัวผ้าพลิ้วๆ แนบเรือนร่าง เผยให้เห็นสัดส่วนยวนตา เธอปล่อยผมตรงยาวเหยียดลงกลางหลังโดยไม่ได้ทำอะไรเพิ่ม แค่หวีให้ผมเรียบเป็นมันระยับมากขึ้น ดวงหน้าหวานเนียนละเอียด แต่งแต้มเปลือกตาด้วยสีส้มทอง มองดูหวานซึ้ง ยิ่งขึ้นทาลิปสติกสีส้มอมชมพูด้วยแล้ว ยิ่งทำให้เรียวปากอิ่มเย้ายวนน่ามอง เตชิลาอมยิ้มเอียงคอมองตัวเองผ่านกระจกเงา ด้วยความพอใจ เธอกำลังจะออกไปนอกห้อง เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นเสียก่อน ตืดดดดดดดด... (จันทร์เจ้าเสร็จยัง เดี๋ยวพี่ปุ้ยแวะไปรับ บอกตรงๆ เลยนะกำลังตื่นเต้นที่จะได้ดินเนอร์กับคุณอเล็กนะ เลยต้องหาตัวช่วย)(จันทร์