LOGINShare
บทที่ 205
Related chapters
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 206
แต่ถึงอย่างนั้น ฉือหว่านก็ยังคงนอนไม่หลับอยู่ดี ไม่นานนัก “ก็อก ก๊อก” เสียงเคาะประตูดังขึ้นอีกครั้งใครอีกล่ะ?ฉือหว่านเดินไปเปิดประตูห้องผู้ป่วย และพบว่าเป็นเลขาจ้าวที่รีบร้อนมาหาเธอ “คุณนาย”ฉือหว่านเดินออกไป “เลขาจ้าว คุณมาทำไม?”สีหน้าของเลขาจ้าวเต็มไปด้วยความเร่งรีบ “คุณนายครับ ท่านประธานถูกวางยา ตอนอยู่ที่บ้านตระกูลฉือ คุณช่วยไปดูท่านประธานที่สวนหลวงหน่อยเถอะครับ”“เขาสั่งให้คุณหาเด็กใหม่ที่สะอาดไปให้แล้วไม่ใช่เหรอ ฉันไม่ไปหรอก” ฉือหว่านพูดพลางจะกลับเข้าไปในห้อง“คุณนายครับ!” เลขาจ้าวเรียกเธอไว้ทันที “ที่ท่านประธานพูดไป...เป็นเพราะโกรธ พูดไปเพราะประชดคุณ คุณฟังไม่ออกจริงๆ เหรอครับ?”มือที่จับลูกบิดของฉือหว่านชะงักเล็กน้อย“คุณนายครับ วันนั้นที่วิลล่าพักร้อน คุณชายลู่บาดเจ็บเพราะปกป้องคุณก็จริง แต่คุณจะเห็นแค่เขาคนเดียวไม่ได้ คุณควรเห็นด้วยว่า มือของท่านประธาน...บาดเจ็บเพราะคุณ!”ฉือหว่านค่อยๆ หันหลังกลับ เธอมองเลขาจ้าว “แล้วมือของเขา...เกี่ยวอะไรกับฉัน?”เลขาจ้าวหยิบมือถือขึ้นมา แล้วเปิดคลิปวิดีโอจากกล้องวงจรปิดให้ดู “คุณนายครับ คุณดูเองเถอะ”ฉือหว่านเปิดวิดีโอ ในภาพเธ
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 207
ฮั่วซือหานเงยหน้าขึ้น เขาเห็นเงาร่างหนึ่งเบาบางราวกับไร้ฝุ่น ฉือหว่านมาแล้ว!ฮั่วซือหานเม้มริมฝีปากบาง “เธอมาทำไม? ใครให้เธอมา?”ฉือหว่านเดินเข้ามาในห้องรับแขก มาหยุดอยู่ตรงหน้าเขา“เลขาจ้าว!” ฮั่วซือหานเรียกหา “เลขาจ้าว คนที่ฉันให้คุณเตรียมไว้ล่ะ ทำไมยังไม่มาอีก?”ไม่มีเสียงตอบรับไม่มีใครตอบเขาฉือหว่านก็ไม่พูดอะไรฮั่วซือหานยกมือขึ้นดึงกระดุมเสื้อเชิ้ต แล้วพูดกับฉือหว่านว่า “ออกไป”ฉือหว่านก้มตามองเขาด้วยขนตายาวสวย “งั้นฉันไปจริงๆ นะ”เธอหมุนตัวจะเดินออกไปแต่ในวินาทีถัดมา มือใหญ่แข็งแรงข้างหนึ่งเอื้อมเข้ามา คว้าแขนเรียวของเธอไว้แน่น เสียงทุ้มต่ำกดดันดังขึ้นผ่านการขบฟัน “ฉือ...หว่าน!”เขาเรียกชื่อเธอด้วยความโมโหฉือหว่านหันกลับมา กะพริบตาอย่างซุกซนเจ้าเล่ห์มองเขา “เรียกฉันทำไม?”ฮั่วซือหานเอื้อมมือดึงแรง ร่างบอบบางของเธอล้มลงไปนั่งบนตักแกร่งของเขาโดยตรงตัวเขาร้อนจัด ราวกับลาวาหลอมละลาย ยาปลุกกำหนัดออกฤทธิ์มานานแล้ว เขาฝืนทนไว้ได้ด้วยแรงใจเพียงอย่างเดียวตั้งแต่กลับมาจากสวนหลวง ดวงตาเขาก็แดงก่ำ สติเริ่มเลือนลางตอนนี้พอได้กอดร่างนุ่มนิ่มไว้ ฮั่วซือหานก็ซบใบหน้าลงบนเส
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 208
ฉือหว่านชะงัก แล้วรีบดิ้นทันที “ฮั่วซือหาน อย่านะ!”ฮั่วซือหานดึงเธอมากอดไว้ กดเธอลงบนโซฟา แล้วก้มหน้าลงจูบริมฝีปากแดงของเธอเธอดิ้นสุดแรง ฮั่วซือหานทนไม่ไหว เผลอทำแจกันตกแตก หนังสือพิมพ์กับนิตยสารกระจัดกระจายเกลื่อนพื้น...ไม่นานฉือหว่านก็ไม่ขยับอีก หน้าผากเธอกระแทกกับพนักโซฟา น้ำตาไหลซึมจากหางตาชายหนุ่มที่อยู่บนร่างเธอถึงกับชะงัก ดวงตาสีดำมืดเต็มไปด้วยความไม่อยากเชื่อ มองเธออย่างตกตะลึง “เธอยัง...ซิงเหรอ?”เขาเคยคิดว่าเธอไม่ใช่ครั้งแรกแล้วเขาไม่กล้านึกเลยว่าเธอจะเป็นครั้งแรกฉือหว่านลุกขึ้นกัดไหล่เขาอย่างแรงเธอกัดแน่น ราวกับจะกัดเอาเนื้อชิ้นหนึ่งจากไหล่เขาไปจริงๆกรามคมของฮั่วซือหานขบแน่นจนตึงไปหมด กล้ามเนื้อทั้งตัวเกร็ง เผลอครางออกมาเบาๆ อย่างเจ็บปวดเธอแทบจะกัดเขาตายอยู่แล้วฮั่วซือหานบีบแก้มเธอให้คลายปากออกเขาใช้มือซ้าย ฉือหว่านเห็นรอยแผลยาวกลางฝ่ามือเขา แผลที่ได้จากตอนช่วยชีวิตเธอแต่แค่นั้น มันไม่พอจะลบล้างเรื่องเลวร้ายที่เขาทำไว้กับเธอน้ำตาเอ่อคลอในดวงตาฉือหว่าน เธอจ้องเขาทั้งน้ำตาหัวใจของฮั่วซือหานเหมือนโดนบางอย่างกระแทกเข้าเต็มแรง เหมือนมีบางส่วนในใจเขาร่
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 209
ฮั่วซือหานยังไม่ตื่น และเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะให้คำตอบอะไรเธอในตอนนี้จู่ๆ โทรศัพท์ของฉือหว่านก็สว่างขึ้น มีสายเรียกเข้าเป็นโหลวซินเยว่โทรมาฉือหว่านกดรับสาย เสียงตื่นตระหนกของโหลวซินเยว่ดังมาทันที “หวานหว่าน เธออยู่ไหน รีบกลับหอเถอะ ฮวนเอ๋อร์เกิดเรื่องแล้ว!”อะไรนะ?เยี่ยฮวนเอ่อร์เกิดเรื่อง?ฉือหว่านวางสาย แล้วค่อยๆ ขยับออกจากอ้อมกอดของฮั่วซือหานอย่างเบามือ เธอเก็บเสื้อผ้าที่กระจัดกระจายอยู่บนพรมขึ้นมาใส่ แล้วรีบออกไปจากที่นั่นหลังจากฉือหว่านออกไปได้ไม่นาน “แกร๊ก” เสียงประตูสวนหลวงเปิดออก มีใครบางคนเดินเข้ามาอย่างเงียบเชียบคนนั้นก็คือโหลวซินเยว่!โหลวซินเยว่มาแล้ว!เธอเห็นฮั่วซือหานที่กำลังนอนหลับอยู่บนโซฟา รวมถึงเสื้อผ้าที่หล่นอยู่บนพรม ใครมองก็รู้ว่าเมื่อคืนนี้ที่นี่เพิ่งเกิดอะไรขึ้นเมื่อคืนฮั่วซือหานอยู่กับฉือหว่านโหลวซินเยว่ยกมือปลดกระดุมเสื้อ แล้วถอดเสื้อผ้าของตัวเองออก จากนั้นก็นอนลงข้างๆ ฮั่วซือหานเธอมองใบหน้าหล่อเหลาที่แสนสูงส่งของเขาด้วยสายตาหลงใหล นี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้อยู่ใกล้เขาขนาดนี้ฮั่วซือหาน มหาเศรษฐีอันดับหนึ่งของไห่เฉิง เขาช่างสูงค่าเหลือเกินโห
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 210
“หลังจากคุณนายเข้าไปในห้องพักคนไข้ ผมก็ทำตามคำสั่งของท่านประธานทันทีครับ หาผู้หญิงที่ยังบริสุทธิ์มาให้”คนนั้นก็คือโหลวซินเยว่ฮั่วซือหานใบหน้าไร้ความรู้สึก “รู้แล้ว”เขาเดินเข้าไปในห้องอาบน้ำ เปิดน้ำเย็นจัดราดตัวเองสายน้ำเย็นเฉียบไหลจากศีรษะลงมา เขาหลุบตามองต่ำ ล้างตัวเงียบๆบนตัวของเขามีรอยขีดข่วนหลายแห่ง บนไหล่ยังมีรอยฟันลึก เขาเคยคิดว่าเป็นร่องรอยที่ฉือหว่านทิ้งไว้แต่เปล่าเลยเมื่อคืนมันก็แค่ความฝันฝันกลางวันที่เขากับฉือหว่านอยู่ด้วยกันเธอไม่เคยมาเลยแต่เขากลับไปนอนกับเพื่อนของเธอฮั่วซือหานถูตัวแรงๆ อย่างบ้าคลั่ง อยากลบร่องรอยพวกนั้นออกให้หมดปัง! สุดท้ายหมัดของเขาก็พุ่งใส่ผนังอย่างแรง...โหลวซินเยว่แต่งตัวเรียบร้อย ยืนรออยู่ในห้องทำงานไม่นาน ฮั่วซือหานก็เดินเข้ามา เขาอาบน้ำแล้ว เปลี่ยนเป็นเชิ้ตขาวกับกางเกงสแล็คสีดำเรียบร้อย ใบหน้าหล่อเหลานั้นไร้อารมณ์โดยสิ้นเชิง กลับมาเป็นชายหนุ่มผู้สูงส่งเย็นชาดังเดิม ความเย็นชาและห่างเหินแผ่ซ่านออกมาทั้งเนื้อทั้งตัวเลขาจ้าวเอ่ยเรียก “ท่านประธาน”ฮั่วซือหานนั่งลงบนเก้าอี้ทำงาน เขาเงยหน้าขึ้นมองโหลวซินเยว่ “นี่เช็คหนึ่งใบ
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 211
ฉือหว่านรีบกลับไปที่หอพักหญิง ก็เห็นเยี่ยฮวนเอ่อร์ที่ได้รับบาดเจ็บ“หวานหว่าน ฉันไม่เป็นไรหรอก แค่เดินพลาดข้อเท้าพลิกนิดหน่อย ข้อเท้าเลยบวมขึ้นมา แต่ฉันทายาหม่องแล้ว ไม่นานก็หาย ซินเยว่โทรเรียกเธอกลับมาทำไมเนี่ย เรื่องแค่นี้เองไม่เห็นต้องรีบขนาดนั้นเลย”ที่แท้เยี่ยฮวนเอ่อร์ก็แค่ข้อเท้าพลิกโหลวซินเยว่โทรมาบอกว่าเยี่ยฮวนเอ่อร์เกิดเรื่อง แต่ไม่ได้บอกว่าเกิดอะไรขึ้น ทำเอาฉือหว่านตกใจแทบแย่“งั้นเธอนั่งพักตรงนี้ อย่าวิ่งไปวิ่งมาอีกนะ”“รู้แล้วล่ะ”ฉือหว่านตรวจดูข้อเท้าที่บวมแดงของเยี่ยฮวนเอ่อร์ พอแน่ใจว่าไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงก็โล่งใจ จากนั้นก็หยิบชุดนอนเข้าไปในห้องน้ำ แล้วอาบน้ำอุ่นทั้งตัวของเธอปวดเมื่อยไปหมด เต็มไปด้วยรอยจ้ำที่ฮั่วซือหานฝากไว้เมื่อคืน เยอะแยะจนแทบนับไม่ถ้วนภาพเมื่อคืนลอยเข้ามาในหัวของฉือหว่านอีกครั้ง เขาอยู่บนตัวเธอ และมองเธอตลอดเวลาใช้สายตาร้อนแรงและตรงไปตรงมานั่นจ้องเธอเธอเอามือปิดตาเขาไว้ “ห้ามมอง”เขาจับมือลง แล้วก้มลงจูบเธอ “หวานหว่าน เธอสวยมาก”เธอแทบจะละลายไปกับจูบร้อนแรงของเขาฉือหว่านหลับตาแน่น รีบสลัดภาพพวกนั้นออกไปจากหัว ตอนนี้เขาน่าจะตื่นแล้วสิ
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 212
ขณะนั้นเสียงเรียกเข้าของโทรศัพท์ฉือหว่านก็ดังขึ้น คนที่โทรมาคือลู่หนานเฉิง“หวานหว่าน วันนี้ฉันจะออกจากโรงพยาบาลแล้วนะ ถ้าเธอไม่มา ฉันจะออกเองละนะ”ฉือหว่านตบหน้าผากตัวเองเบาๆ เธอลืมไปเลยว่าวันนี้ลู่หนานเฉิงออกจากโรงพยาบาลเธอรีบมุ่งหน้าไปโรงพยาบาลทันที...ฮั่วซือหานก็มาถึงโรงพยาบาลเช่นกัน เขาไปที่ห้องพิเศษ VIP และเห็นฉือเจียวฉือเจียวนอนอยู่บนเตียง สวมชุดผู้ป่วยตัวใหญ่ ใบหน้าซีดขาวราวกระดาษ ยังคงไม่ได้สติฮั่วซือหานเดินไปที่ข้างเตียง “ฉือเจียวเป็นอะไร?”“ประธานฮั่ว เมื่อคืนคุณทิ้งเจียวเจียวไว้คนเดียว เธอเสียใจมากจนช็อก ล้มลงไปกับพื้น ต้องถูกส่งเข้าห้องผ่าตัดด่วนเพื่อช่วยชีวิต”“แม้ตอนนี้เธอจะรอดมาได้แล้ว แต่ก็ยังไม่ฟื้นเลย”ฉือไห่ผิงกับหลี่หลันต่างก็เต็มไปด้วยความวิตกและเครียด พวกเขาไม่เคยคิดเลยว่าฮั่วซือหานจะผลักฉือเจียวออกในสถานการณ์แบบนั้น แถมยังทิ้งเธอไว้คนเดียวอีกฮั่วซือหานรู้สึกผิดและเสียใจอย่างมาก เมื่อคืน ฉือเจียวผลักเขาลงเตียง พยายามจะจูบเขา แต่ในหัวของเขากลับมีแต่ภาพของ…ฉือหว่านเขาเอาแต่คิดถึงฉือหว่าน สุดท้าย เขาก็ผลักฉือเจียวออก แล้วออกจากบ้านตระกูลฉือไปห
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 213
ฮั่วซือหานบอกว่า เขากับฉือหว่านจบกันแล้วฉือเจียวดีใจจนแทบคลั่ง เธอโถมตัวเข้าไปกอดเขาแน่น “ซือหาน ฉันรู้ว่าฉือหว่านเก่งเรื่องอ่อยผู้ชาย คุณเผลอรู้สึกกับเธอบ้างฉันไม่โทษหรอก ฉันรู้ว่าคุณไม่มีวันทิ้งฉัน เพราะคนที่คุณรักที่สุดก็คือฉัน”เขาอาจจะรู้สึกกับฉือหว่านอยู่บ้าง แต่คนที่เขารักที่สุด ก็ยังเป็นเด็กสาวในถ้ำคนนั้น เด็กคนนั้นก็คือฉือเจียวฮั่วซือหานยกมือกอดเธอกลับฉือไห่ผิงมองภาพตรงหน้าอย่างโล่งใจ ขอแค่ฉือเจียวมีความสุข เขาในฐานะพ่อก็พอใจแล้วหลี่หลันเองก็รู้สึกดีขึ้น แต่พอคิดถึงฉือหว่าน แววตาของเธอก็แฝงไปด้วยความเคียดแค้นไม่เคยคิดเลยว่าเด็กบ้านนอกอย่างฉือหว่าน จะทำให้ฮั่วซือหานถึงกับรู้สึกอะไรขึ้นมาบ้างได้นังเด็กบ้านี่!...ฉือหว่านรีบไปที่โรงพยาบาล ลู่หนานเฉิงจัดของเตรียมตัวออกจากโรงพยาบาลเรียบร้อยแล้ว“คุณชายลู่ ขอโทษทีนะคะ วันนี้ฉันมีเรื่องเลยมาช้า” ฉือหว่านเอ่ยอย่างรู้สึกผิดลู่หนานเฉิงยิ้มมุมปาก “ไม่เป็นไร ไปกันเถอะ”“ค่ะ เดี๋ยวฉันช่วยถือของ”ฉือหว่านเดินไปยกกระเป๋า แต่กระเป๋าหนักมาก บวกกับตัวเธอที่ปวดระบมไปหมด พอออกแรงยกเลยเซล้มไป“หวานหว่าน ระวัง!”ลู่หนานเฉิงรี
Latest chapter
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 214
เธอทำได้เพียงถามเพื่อนสนิทของตัวเองเท่านั้นติ๊ง!ซูเสี่ยวฝูตอบกลับมา “แสดงว่าเพื่อนเธอเอาไม่อยู่ไงล่ะ สามีนอนกับหล่อนครั้งเดียวก็เบื่อแล้ว”จริงเหรอ?เป็นแบบนั้นจริงๆ เหรอ?ความรักที่ยืนยาวได้ ต้องมีความเข้ากันในทุกด้าน โดยเฉพาะเรื่องบนเตียงฉือหว่านรู้ดีว่าผู้ชายอย่างฮั่วซือหาน เป็นคนที่ให้ความสำคัญกับเรื่องนั้นสูงมาก เขาต้องการผู้หญิงที่ทำให้เขามีความสุขในเรื่องบนเตียงเมื่อคืน เธอไม่สามารถมัดใจเขาไว้ได้เลยเหรอ?ฮั่วซือหานนอนกับเธอครั้งเดียว ก็เบื่อแล้ว?ติ๊ง!ข้อความจากซูเสี่ยวฝูเด้งเข้ามาอีกครั้ง “หวานหว่าน เพื่อนที่เธอพูดถึงคงไม่ใช่ตัวเธอเองหรอกนะ? เธอกับประธานฮั่วมีอะไรกันเหรอ?”ฉือหว่านไม่รู้จะตอบยังไง เธอเลยเลือกที่จะปฏิเสธไปก่อน “ไม่ใช่ฉันหรอก”หลังวางมือถือ เธอก็เข้าสู่ห้วงฝันอันวุ่นวายพอลืมตาตื่นอีกครั้งก็เป็นตอนเช้าแล้ว เธอลุกขึ้นไปล้างหน้าแปรงฟันตามปกติแต่จู่ๆ เธอก็นึกเรื่องสำคัญขึ้นได้ เมื่อคืนฮั่วซือหานไม่ได้ป้องกัน!เขากดเธอไว้ถึงสามรอบ รุนแรงและควบคุมตัวเองไม่ได้เลยสักครั้ง และทุกครั้งก็จบที่ปล่อยในเมื่อวานเธอลืมกินยาคุมหัวใจฉือหว่านเต้นแรงจนวูบวา
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 213
ฮั่วซือหานบอกว่า เขากับฉือหว่านจบกันแล้วฉือเจียวดีใจจนแทบคลั่ง เธอโถมตัวเข้าไปกอดเขาแน่น “ซือหาน ฉันรู้ว่าฉือหว่านเก่งเรื่องอ่อยผู้ชาย คุณเผลอรู้สึกกับเธอบ้างฉันไม่โทษหรอก ฉันรู้ว่าคุณไม่มีวันทิ้งฉัน เพราะคนที่คุณรักที่สุดก็คือฉัน”เขาอาจจะรู้สึกกับฉือหว่านอยู่บ้าง แต่คนที่เขารักที่สุด ก็ยังเป็นเด็กสาวในถ้ำคนนั้น เด็กคนนั้นก็คือฉือเจียวฮั่วซือหานยกมือกอดเธอกลับฉือไห่ผิงมองภาพตรงหน้าอย่างโล่งใจ ขอแค่ฉือเจียวมีความสุข เขาในฐานะพ่อก็พอใจแล้วหลี่หลันเองก็รู้สึกดีขึ้น แต่พอคิดถึงฉือหว่าน แววตาของเธอก็แฝงไปด้วยความเคียดแค้นไม่เคยคิดเลยว่าเด็กบ้านนอกอย่างฉือหว่าน จะทำให้ฮั่วซือหานถึงกับรู้สึกอะไรขึ้นมาบ้างได้นังเด็กบ้านี่!...ฉือหว่านรีบไปที่โรงพยาบาล ลู่หนานเฉิงจัดของเตรียมตัวออกจากโรงพยาบาลเรียบร้อยแล้ว“คุณชายลู่ ขอโทษทีนะคะ วันนี้ฉันมีเรื่องเลยมาช้า” ฉือหว่านเอ่ยอย่างรู้สึกผิดลู่หนานเฉิงยิ้มมุมปาก “ไม่เป็นไร ไปกันเถอะ”“ค่ะ เดี๋ยวฉันช่วยถือของ”ฉือหว่านเดินไปยกกระเป๋า แต่กระเป๋าหนักมาก บวกกับตัวเธอที่ปวดระบมไปหมด พอออกแรงยกเลยเซล้มไป“หวานหว่าน ระวัง!”ลู่หนานเฉิงรี
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 212
ขณะนั้นเสียงเรียกเข้าของโทรศัพท์ฉือหว่านก็ดังขึ้น คนที่โทรมาคือลู่หนานเฉิง“หวานหว่าน วันนี้ฉันจะออกจากโรงพยาบาลแล้วนะ ถ้าเธอไม่มา ฉันจะออกเองละนะ”ฉือหว่านตบหน้าผากตัวเองเบาๆ เธอลืมไปเลยว่าวันนี้ลู่หนานเฉิงออกจากโรงพยาบาลเธอรีบมุ่งหน้าไปโรงพยาบาลทันที...ฮั่วซือหานก็มาถึงโรงพยาบาลเช่นกัน เขาไปที่ห้องพิเศษ VIP และเห็นฉือเจียวฉือเจียวนอนอยู่บนเตียง สวมชุดผู้ป่วยตัวใหญ่ ใบหน้าซีดขาวราวกระดาษ ยังคงไม่ได้สติฮั่วซือหานเดินไปที่ข้างเตียง “ฉือเจียวเป็นอะไร?”“ประธานฮั่ว เมื่อคืนคุณทิ้งเจียวเจียวไว้คนเดียว เธอเสียใจมากจนช็อก ล้มลงไปกับพื้น ต้องถูกส่งเข้าห้องผ่าตัดด่วนเพื่อช่วยชีวิต”“แม้ตอนนี้เธอจะรอดมาได้แล้ว แต่ก็ยังไม่ฟื้นเลย”ฉือไห่ผิงกับหลี่หลันต่างก็เต็มไปด้วยความวิตกและเครียด พวกเขาไม่เคยคิดเลยว่าฮั่วซือหานจะผลักฉือเจียวออกในสถานการณ์แบบนั้น แถมยังทิ้งเธอไว้คนเดียวอีกฮั่วซือหานรู้สึกผิดและเสียใจอย่างมาก เมื่อคืน ฉือเจียวผลักเขาลงเตียง พยายามจะจูบเขา แต่ในหัวของเขากลับมีแต่ภาพของ…ฉือหว่านเขาเอาแต่คิดถึงฉือหว่าน สุดท้าย เขาก็ผลักฉือเจียวออก แล้วออกจากบ้านตระกูลฉือไปห
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 211
ฉือหว่านรีบกลับไปที่หอพักหญิง ก็เห็นเยี่ยฮวนเอ่อร์ที่ได้รับบาดเจ็บ“หวานหว่าน ฉันไม่เป็นไรหรอก แค่เดินพลาดข้อเท้าพลิกนิดหน่อย ข้อเท้าเลยบวมขึ้นมา แต่ฉันทายาหม่องแล้ว ไม่นานก็หาย ซินเยว่โทรเรียกเธอกลับมาทำไมเนี่ย เรื่องแค่นี้เองไม่เห็นต้องรีบขนาดนั้นเลย”ที่แท้เยี่ยฮวนเอ่อร์ก็แค่ข้อเท้าพลิกโหลวซินเยว่โทรมาบอกว่าเยี่ยฮวนเอ่อร์เกิดเรื่อง แต่ไม่ได้บอกว่าเกิดอะไรขึ้น ทำเอาฉือหว่านตกใจแทบแย่“งั้นเธอนั่งพักตรงนี้ อย่าวิ่งไปวิ่งมาอีกนะ”“รู้แล้วล่ะ”ฉือหว่านตรวจดูข้อเท้าที่บวมแดงของเยี่ยฮวนเอ่อร์ พอแน่ใจว่าไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงก็โล่งใจ จากนั้นก็หยิบชุดนอนเข้าไปในห้องน้ำ แล้วอาบน้ำอุ่นทั้งตัวของเธอปวดเมื่อยไปหมด เต็มไปด้วยรอยจ้ำที่ฮั่วซือหานฝากไว้เมื่อคืน เยอะแยะจนแทบนับไม่ถ้วนภาพเมื่อคืนลอยเข้ามาในหัวของฉือหว่านอีกครั้ง เขาอยู่บนตัวเธอ และมองเธอตลอดเวลาใช้สายตาร้อนแรงและตรงไปตรงมานั่นจ้องเธอเธอเอามือปิดตาเขาไว้ “ห้ามมอง”เขาจับมือลง แล้วก้มลงจูบเธอ “หวานหว่าน เธอสวยมาก”เธอแทบจะละลายไปกับจูบร้อนแรงของเขาฉือหว่านหลับตาแน่น รีบสลัดภาพพวกนั้นออกไปจากหัว ตอนนี้เขาน่าจะตื่นแล้วสิ
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 210
“หลังจากคุณนายเข้าไปในห้องพักคนไข้ ผมก็ทำตามคำสั่งของท่านประธานทันทีครับ หาผู้หญิงที่ยังบริสุทธิ์มาให้”คนนั้นก็คือโหลวซินเยว่ฮั่วซือหานใบหน้าไร้ความรู้สึก “รู้แล้ว”เขาเดินเข้าไปในห้องอาบน้ำ เปิดน้ำเย็นจัดราดตัวเองสายน้ำเย็นเฉียบไหลจากศีรษะลงมา เขาหลุบตามองต่ำ ล้างตัวเงียบๆบนตัวของเขามีรอยขีดข่วนหลายแห่ง บนไหล่ยังมีรอยฟันลึก เขาเคยคิดว่าเป็นร่องรอยที่ฉือหว่านทิ้งไว้แต่เปล่าเลยเมื่อคืนมันก็แค่ความฝันฝันกลางวันที่เขากับฉือหว่านอยู่ด้วยกันเธอไม่เคยมาเลยแต่เขากลับไปนอนกับเพื่อนของเธอฮั่วซือหานถูตัวแรงๆ อย่างบ้าคลั่ง อยากลบร่องรอยพวกนั้นออกให้หมดปัง! สุดท้ายหมัดของเขาก็พุ่งใส่ผนังอย่างแรง...โหลวซินเยว่แต่งตัวเรียบร้อย ยืนรออยู่ในห้องทำงานไม่นาน ฮั่วซือหานก็เดินเข้ามา เขาอาบน้ำแล้ว เปลี่ยนเป็นเชิ้ตขาวกับกางเกงสแล็คสีดำเรียบร้อย ใบหน้าหล่อเหลานั้นไร้อารมณ์โดยสิ้นเชิง กลับมาเป็นชายหนุ่มผู้สูงส่งเย็นชาดังเดิม ความเย็นชาและห่างเหินแผ่ซ่านออกมาทั้งเนื้อทั้งตัวเลขาจ้าวเอ่ยเรียก “ท่านประธาน”ฮั่วซือหานนั่งลงบนเก้าอี้ทำงาน เขาเงยหน้าขึ้นมองโหลวซินเยว่ “นี่เช็คหนึ่งใบ
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 209
ฮั่วซือหานยังไม่ตื่น และเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะให้คำตอบอะไรเธอในตอนนี้จู่ๆ โทรศัพท์ของฉือหว่านก็สว่างขึ้น มีสายเรียกเข้าเป็นโหลวซินเยว่โทรมาฉือหว่านกดรับสาย เสียงตื่นตระหนกของโหลวซินเยว่ดังมาทันที “หวานหว่าน เธออยู่ไหน รีบกลับหอเถอะ ฮวนเอ๋อร์เกิดเรื่องแล้ว!”อะไรนะ?เยี่ยฮวนเอ่อร์เกิดเรื่อง?ฉือหว่านวางสาย แล้วค่อยๆ ขยับออกจากอ้อมกอดของฮั่วซือหานอย่างเบามือ เธอเก็บเสื้อผ้าที่กระจัดกระจายอยู่บนพรมขึ้นมาใส่ แล้วรีบออกไปจากที่นั่นหลังจากฉือหว่านออกไปได้ไม่นาน “แกร๊ก” เสียงประตูสวนหลวงเปิดออก มีใครบางคนเดินเข้ามาอย่างเงียบเชียบคนนั้นก็คือโหลวซินเยว่!โหลวซินเยว่มาแล้ว!เธอเห็นฮั่วซือหานที่กำลังนอนหลับอยู่บนโซฟา รวมถึงเสื้อผ้าที่หล่นอยู่บนพรม ใครมองก็รู้ว่าเมื่อคืนนี้ที่นี่เพิ่งเกิดอะไรขึ้นเมื่อคืนฮั่วซือหานอยู่กับฉือหว่านโหลวซินเยว่ยกมือปลดกระดุมเสื้อ แล้วถอดเสื้อผ้าของตัวเองออก จากนั้นก็นอนลงข้างๆ ฮั่วซือหานเธอมองใบหน้าหล่อเหลาที่แสนสูงส่งของเขาด้วยสายตาหลงใหล นี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้อยู่ใกล้เขาขนาดนี้ฮั่วซือหาน มหาเศรษฐีอันดับหนึ่งของไห่เฉิง เขาช่างสูงค่าเหลือเกินโห
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 208
ฉือหว่านชะงัก แล้วรีบดิ้นทันที “ฮั่วซือหาน อย่านะ!”ฮั่วซือหานดึงเธอมากอดไว้ กดเธอลงบนโซฟา แล้วก้มหน้าลงจูบริมฝีปากแดงของเธอเธอดิ้นสุดแรง ฮั่วซือหานทนไม่ไหว เผลอทำแจกันตกแตก หนังสือพิมพ์กับนิตยสารกระจัดกระจายเกลื่อนพื้น...ไม่นานฉือหว่านก็ไม่ขยับอีก หน้าผากเธอกระแทกกับพนักโซฟา น้ำตาไหลซึมจากหางตาชายหนุ่มที่อยู่บนร่างเธอถึงกับชะงัก ดวงตาสีดำมืดเต็มไปด้วยความไม่อยากเชื่อ มองเธออย่างตกตะลึง “เธอยัง...ซิงเหรอ?”เขาเคยคิดว่าเธอไม่ใช่ครั้งแรกแล้วเขาไม่กล้านึกเลยว่าเธอจะเป็นครั้งแรกฉือหว่านลุกขึ้นกัดไหล่เขาอย่างแรงเธอกัดแน่น ราวกับจะกัดเอาเนื้อชิ้นหนึ่งจากไหล่เขาไปจริงๆกรามคมของฮั่วซือหานขบแน่นจนตึงไปหมด กล้ามเนื้อทั้งตัวเกร็ง เผลอครางออกมาเบาๆ อย่างเจ็บปวดเธอแทบจะกัดเขาตายอยู่แล้วฮั่วซือหานบีบแก้มเธอให้คลายปากออกเขาใช้มือซ้าย ฉือหว่านเห็นรอยแผลยาวกลางฝ่ามือเขา แผลที่ได้จากตอนช่วยชีวิตเธอแต่แค่นั้น มันไม่พอจะลบล้างเรื่องเลวร้ายที่เขาทำไว้กับเธอน้ำตาเอ่อคลอในดวงตาฉือหว่าน เธอจ้องเขาทั้งน้ำตาหัวใจของฮั่วซือหานเหมือนโดนบางอย่างกระแทกเข้าเต็มแรง เหมือนมีบางส่วนในใจเขาร่
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 207
ฮั่วซือหานเงยหน้าขึ้น เขาเห็นเงาร่างหนึ่งเบาบางราวกับไร้ฝุ่น ฉือหว่านมาแล้ว!ฮั่วซือหานเม้มริมฝีปากบาง “เธอมาทำไม? ใครให้เธอมา?”ฉือหว่านเดินเข้ามาในห้องรับแขก มาหยุดอยู่ตรงหน้าเขา“เลขาจ้าว!” ฮั่วซือหานเรียกหา “เลขาจ้าว คนที่ฉันให้คุณเตรียมไว้ล่ะ ทำไมยังไม่มาอีก?”ไม่มีเสียงตอบรับไม่มีใครตอบเขาฉือหว่านก็ไม่พูดอะไรฮั่วซือหานยกมือขึ้นดึงกระดุมเสื้อเชิ้ต แล้วพูดกับฉือหว่านว่า “ออกไป”ฉือหว่านก้มตามองเขาด้วยขนตายาวสวย “งั้นฉันไปจริงๆ นะ”เธอหมุนตัวจะเดินออกไปแต่ในวินาทีถัดมา มือใหญ่แข็งแรงข้างหนึ่งเอื้อมเข้ามา คว้าแขนเรียวของเธอไว้แน่น เสียงทุ้มต่ำกดดันดังขึ้นผ่านการขบฟัน “ฉือ...หว่าน!”เขาเรียกชื่อเธอด้วยความโมโหฉือหว่านหันกลับมา กะพริบตาอย่างซุกซนเจ้าเล่ห์มองเขา “เรียกฉันทำไม?”ฮั่วซือหานเอื้อมมือดึงแรง ร่างบอบบางของเธอล้มลงไปนั่งบนตักแกร่งของเขาโดยตรงตัวเขาร้อนจัด ราวกับลาวาหลอมละลาย ยาปลุกกำหนัดออกฤทธิ์มานานแล้ว เขาฝืนทนไว้ได้ด้วยแรงใจเพียงอย่างเดียวตั้งแต่กลับมาจากสวนหลวง ดวงตาเขาก็แดงก่ำ สติเริ่มเลือนลางตอนนี้พอได้กอดร่างนุ่มนิ่มไว้ ฮั่วซือหานก็ซบใบหน้าลงบนเส
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 206
แต่ถึงอย่างนั้น ฉือหว่านก็ยังคงนอนไม่หลับอยู่ดี ไม่นานนัก “ก็อก ก๊อก” เสียงเคาะประตูดังขึ้นอีกครั้งใครอีกล่ะ?ฉือหว่านเดินไปเปิดประตูห้องผู้ป่วย และพบว่าเป็นเลขาจ้าวที่รีบร้อนมาหาเธอ “คุณนาย”ฉือหว่านเดินออกไป “เลขาจ้าว คุณมาทำไม?”สีหน้าของเลขาจ้าวเต็มไปด้วยความเร่งรีบ “คุณนายครับ ท่านประธานถูกวางยา ตอนอยู่ที่บ้านตระกูลฉือ คุณช่วยไปดูท่านประธานที่สวนหลวงหน่อยเถอะครับ”“เขาสั่งให้คุณหาเด็กใหม่ที่สะอาดไปให้แล้วไม่ใช่เหรอ ฉันไม่ไปหรอก” ฉือหว่านพูดพลางจะกลับเข้าไปในห้อง“คุณนายครับ!” เลขาจ้าวเรียกเธอไว้ทันที “ที่ท่านประธานพูดไป...เป็นเพราะโกรธ พูดไปเพราะประชดคุณ คุณฟังไม่ออกจริงๆ เหรอครับ?”มือที่จับลูกบิดของฉือหว่านชะงักเล็กน้อย“คุณนายครับ วันนั้นที่วิลล่าพักร้อน คุณชายลู่บาดเจ็บเพราะปกป้องคุณก็จริง แต่คุณจะเห็นแค่เขาคนเดียวไม่ได้ คุณควรเห็นด้วยว่า มือของท่านประธาน...บาดเจ็บเพราะคุณ!”ฉือหว่านค่อยๆ หันหลังกลับ เธอมองเลขาจ้าว “แล้วมือของเขา...เกี่ยวอะไรกับฉัน?”เลขาจ้าวหยิบมือถือขึ้นมา แล้วเปิดคลิปวิดีโอจากกล้องวงจรปิดให้ดู “คุณนายครับ คุณดูเองเถอะ”ฉือหว่านเปิดวิดีโอ ในภาพเธ
