LOGINShare
47
Last Updated:
2024-12-05 12:37:54
Related chapters
คุณหมอตัวประกอบขอเป็นพระเอก 48
“หมอไอไปเอายามาจากไหน มาเที่ยว ต้องพกยาขนาดนี้?” ถามหน้ายุ่งมองถุงยาบนหน้าตักที่มีของจากกระเป๋ามากมาย ปรกติไปไหนมาไหนด้วยกันของทุกอย่างมักอยู่ในกระเป๋าของเขาคนเดียวเพราะความสะดวกในการหยิบใช้ เธอสูดหายใจเข้าลึกพอได้กลิ่นยาดมจากมือหนาที่เอื้อมมาแตะตรงปลายจมูก พอให้อาการเวียนหัวดีขึ้นบ้าง “ยาสามัญประจำบ้าน ต้องติดตัวไว้...” “ดูคุณไม่ตกใจเลยนะคะ เมื่อก่อนหมอออกจะเป็นห่วงฉัน” “พี่จะตกใจทำไม? ถ้าอริสกินยาพลาดไปเม็ดหรือกินผิด มีโอกาสที่จะท้องได้อยู่แล้ว มันไม่มีวิธีอะไรป้องกันได้ร้อยเปอร์เซ็นต์” คำแนะนำของสัตวแพทย์หนุ่มที่เรียนวิชาแพทย์พื้นฐานมา สร้างความหวั่นไหวให้หญิงสาวได้ไม่น้อย ดวงตาคู่สวยกลอกไปมา ท่าทางเป็นกังวล “แล้ว... ถ้าฉันท้องไม่รู้ตัว ฉันยังกินยาคุม ลูกในท้องฉันจะเป็นอะไรไหมคะ?”“เป็นแน่นอน! อันตรายมาก ช่วง 20 สัปดาห์แรกของการตั้งครรภ์ ภาวะแท้งมันเกิดขึ้นได้ไม่ยากอยู่แล้ว... เราเอากันมันสุด ๆ แต่ลูกของเรา... ลูกพ่อ...” เสียงสั่นขาดหายไป ชายหนุ่มยกมือขึ้นป้องปากเหมือนว่าเขาจะร้องไห้ออกมากับการกระทำ ไม่ต่างจากว่าภรรยาของเขาเป็นฆาตกรฆ่
Last Updated : 2024-12-05คุณหมอตัวประกอบขอเป็นพระเอก 49
ชินดนัยส่งเสียงกวนประสาทมาตามสายตามประสา ถึงจะรู้ตัวว่าบางคนไม่ชอบใจนักกับการที่เขาโทรหาอริสาบ่อย ๆ จึงขาดการติดต่อไป “เออ... เป็นไงบ้างพี่ชิน? หนูไม่ว่างโทรหาเลย” [กกหมอหมาอยู่ล่ะสิ รู้หรอก]“รู้อีก.. แสนรู้ไปหมดทุกเรื่องเหมือนน้องพายจริง ๆ นะ”[แหม... พี่รู้จักครูอริสามากี่ปีแล้วครับ เออ... พี่ว่าจะโทรมาบอกหลายวันละ... ช่วงนี้มีเรื่องแปลก ๆ พี่อี้ด พี่แต๋ม บอกว่าเห็นพวกไอ้เมธพนธ์ไปด้อม ๆ มอง ๆ แถวอุทยานฯ วันต่อมาสัตว์ในอุทยานก็หายไปเฉย เขาหากันอยู่หลายตัว] เป็นเรื่องน่าตกใจขนาดว่าคนหน้านิ่งอย่างเธอเบิกตากว้าง ก่อนจะขมวดคิ้วมุ่นใช้ความคิดโดยที่สายตายังไม่ละไปจากประตูห้องน้ำ“พี่หมายถึง.. สัตว์ป่าในอุทยานแห่งชาติอ่ะนะ?” [เออดิ บางตัวเจ้าหน้าที่อุทยานเจอปลอกคอสัญญาณดาวเทียมที่ไว้ส่องดูสัตว์แบบเรียลทามถูกตัดสัญญาณ เป็นเศษอยู่ในเขตย่อยขยะ พี่ว่าแม่งทำเรื่องชั่วอีกแน่] “ลุงชากับผู้หมวดรู้เรื่องนี้ไหม?” ถามฉับพลันที่ได้ยินเสียงประตู ดวงตาคู่สวยหรี่ตรงก็รีบบอกลา “แค่นี้ก่อนนะพี่ชิน... ไว้ค่อยคุยกัน” กดวางสายเรียบร้อยดี
Last Updated : 2024-12-05คุณหมอตัวประกอบขอเป็นพระเอก 50
“ผมว่าพวกมันไม่น่าจะเป็นอะไรแล้วล่ะ อืม.. ฟาร์มปิดพอดี พนักงานไม่มาทำงาน หมอไปเก็บขี้ม้าละกัน” “อะไรนะ... ครับ?” ถามพลันหัวเราะยังกับว่าเป็นเรื่องตลก “คุณจะให้หมอมาเก็บขี้มา...?” หนุ่มใหญ่วัยห้าสิบสองไหวไหล่ย้ำด้วยน้ำเสียงหนักแน่น “ใช่... ไม่ได้พูดผิด ผมวานหมอเก็บขี้ม้าหน่อย จะเก็บหรือไม่เก็บ? ขี้ม้าน่ะ” คิ้วเข้มหนาบนวงหน้าหล่อเหลาขมวดมุ่นมองคนข้าง ๆ การกระทำและคำพูดของพิภพทำให้เขานึกถึงละครหลังข่าว แม่สามีกดขี่ทำร้ายลูกสะใภ้ยังสั่งให้ไปเก็บขี้ม้า เหมือนเจ้าตัวจะลืมไปว่าเขาไม่ได้มาเพื่อขอร้อง “คุณอาแกล้งผมหรือว่ายังไง ถึงได้ไม่ตอบสักคำว่าจะยกลูกสาวให้ไหม? ญาติดีกับผมเถอะ ผมมาขอลูกสาวดี ๆ หรือคุณไม่กลัวอริสโกรธ ไม่กลับมาเหยียบฟาร์มอีกเลย อันที่จริงผมไปอยู่กับเมียสองคนได้นะ” “ไอ้หมอหมา...!” เสียงสบถด่าผ่านไรฟัน กรามแกร่งกัดกันแน่นเป็นสันนูน ไม่ได้รู้ว่าอีกคนก็โมโห สัตวแพทย์หนุ่มเก็บงำแววตาวาวโรจน์ร้อนลุกดั่งไฟไว้ในน้ำเสียงนิ่งเรียบ “ผมยอมทำให้ก็ได้นะครับ...” ในความหมายกำกวมว่าทำได้ทั้งสองอย่าง รถเบรกอย่า
Last Updated : 2024-12-05คุณหมอตัวประกอบขอเป็นพระเอก 51
ปลายจมูกโด่งเป็นสันคมสูดกลิ่นหอมบนแก้มนวลอย่างชื่นอกชื่นใจ ปรามเสียงหวาน “ข้างในกลิ่นแรงครับ อยู่กับพ่อไปนะที่รัก” พอร่างสูงในเสื้อยืดกางเกงยีน ด้วยความที่ชอบแต่งตัวเหมือน ๆ กันเข้าครัวไป อริสาหย่อนก้นนั่งลงข้าง ๆ พ่อ รอจนคนสำลักควันสงบลงได้สักพัก สบประสานสายตาด้วยความรู้สึกที่แตกต่าง “อริส... ทำไมไม่รับโทรศัพท์พ่อเลยลูก?” ในน้ำเสียงว่าท้อแท้ใจเหลือเกินกับการพยายามตามตัวลูกสาวกลับบ้าน ได้รับคำตอบในน้ำเสียงเย็นยะเยียบ “พ่อพูดไม่รู้เรื่องค่ะ หนูยังยืนยันคำเดิม หนูไม่หมั้นไม่แต่งกับพี่เตหรือใครทั้งนั้น หนูเป็นเมียหมอไอ” พิภพได้แต่หวังว่าสิ่งที่ลูกสาวพูดมาไม่เป็นความจริง แม้ว่ามันจะเป็นไปไม่ได้เลยหากน้ำมันได้อยู่กับกองไฟ ยิ่งกับลูกสาวของเขาเองที่เป็นคนทำอะไรแบบเถรตรงยังดื้อรั้นหัวชนฝาเท่า ๆ เขา “ลูกกับ... ไอ้หมอ?” “ค่ะ... หนูเต็มใจให้เขาเองเพราะหนูรักเขา” คนได้ยินถอนหายใจหนัก ยกมือกุมขมับ สะกดกลั้นความโกรธไว้ให้ถึงที่สุด ตัดสินใจถามเรื่องที่เขาไม่เคยถามกับลูกสาวมาก่อน “ลูก.. ได้ป้องกัน
Last Updated : 2024-12-05คุณหมอตัวประกอบขอเป็นพระเอก 52
อริสาเป็นลูกคุณหนูเท่าไร เวลาเธออยู่ที่นี่กลับเป็นคนกินง่ายอยู่ง่าย นอนเยอะ! กว่าคนทั่วไป อารมณ์ขึ้น ๆ ลง ๆ ผิดแปลกจนเขาสังเกตเห็นได้ เช้านี้ไอศูรย์ตื่นมาทำกับข้าวไว้ให้ด้วยความที่เมื่อวานเย็นกลับไวกว่าคนที่โหมงานฟาร์มจนดึกดื่น ยังอุตส่าห์แวะไปเก็บเสื้อผ้า ข้าวของเครื่องใช้มาเสียเยอะแยะให้เขาอดดีใจไม่ไหว กลิ่นหอมกรุ่นของอาหารคงจะลอยไปแตะจมูกคนนอนให้ตื่นเต็มตา หญิงสาวจึงลุกตามมาหาเขาที่ห้องครัว ทำด้อม ๆ มอง ๆ อยู่ว่าเขากำลังทำอะไร “ตื่นแล้วเหรอ? กินข้าวต้มก่อนนะ พี่ทำเสร็จพอดี” ในท่าทีเป็นห่วงเป็นใย ธรรมชาติของร่างกายที่ดึงดูดกันและกันตลอดเวลา ร่างบางในชุดกระโปรงนอนสีดำเป็นเงามันก้าวเข้ามากอดเอวของเขาไว้ ใบหน้าสดสวยซีดเซียวซุกลงบนแผงอกกว้าง “ไปทำงานไม่ไหวแน่เลย... รู้สึกไม่สบาย อยากไปหาหมอค่ะ” มีบางอย่างเกิดขึ้นจนอริสาจำเป็นต้องบอกไปแบบนั้น และก็แน่ว่าเธอคงไม่ได้หมายถึงตัวเขา... “มาสิครับ... มาหาพี่หมอได้ตลอด... ยินดีต้อนรับ” “หมอไอว่าฉันเป็นหมาเหรอ? เดี๋ยวเถอะ เดี๋ยวจะโดน...” จู่ ๆ เธอก็เกิดไม่พอใจเขาขึ้นมา ชายหนุ
Last Updated : 2024-12-05คุณหมอตัวประกอบขอเป็นพระเอก 52
อริสาเป็นลูกคุณหนูเท่าไร เวลาเธออยู่ที่นี่กลับเป็นคนกินง่ายอยู่ง่าย นอนเยอะ! กว่าคนทั่วไป อารมณ์ขึ้น ๆ ลง ๆ ผิดแปลกจนเขาสังเกตเห็นได้ เช้านี้ไอศูรย์ตื่นมาทำกับข้าวไว้ให้ด้วยความที่เมื่อวานเย็นกลับไวกว่าคนที่โหมงานฟาร์มจนดึกดื่น ยังอุตส่าห์แวะไปเก็บเสื้อผ้า ข้าวของเครื่องใช้มาเสียเยอะแยะให้เขาอดดีใจไม่ไหว กลิ่นหอมกรุ่นของอาหารคงจะลอยไปแตะจมูกคนนอนให้ตื่นเต็มตา หญิงสาวจึงลุกตามมาหาเขาที่ห้องครัว ทำด้อม ๆ มอง ๆ อยู่ว่าเขากำลังทำอะไร “ตื่นแล้วเหรอ? กินข้าวต้มก่อนนะ พี่ทำเสร็จพอดี” ในท่าทีเป็นห่วงเป็นใย ธรรมชาติของร่างกายที่ดึงดูดกันและกันตลอดเวลา ร่างบางในชุดกระโปรงนอนสีดำเป็นเงามันก้าวเข้ามากอดเอวของเขาไว้ ใบหน้าสดสวยซีดเซียวซุกลงบนแผงอกกว้าง “ไปทำงานไม่ไหวแน่เลย... รู้สึกไม่สบาย อยากไปหาหมอค่ะ” มีบางอย่างเกิดขึ้นจนอริสาจำเป็นต้องบอกไปแบบนั้น และก็แน่ว่าเธอคงไม่ได้หมายถึงตัวเขา... “มาสิครับ... มาหาพี่หมอได้ตลอด... ยินดีต้อนรับ” “หมอไอว่าฉันเป็นหมาเหรอ? เดี๋ยวเถอะ เดี๋ยวจะโดน...” จู่ ๆ เธอก็เกิดไม่พอใจเขาขึ้นมา ชายหนุ
Last Updated : 2024-12-05คุณหมอตัวประกอบขอเป็นพระเอก 53
ได้ยินคำว่า ‘ลูก’ มือที่ค้างอยู่บนอากาศหยุดลงกำมันแน่น ตัวสั่นเทาหายใจหอบเพราะความโกรธ และด้วยฮอร์โมนคนท้องหรืออย่างไรไม่รู้ น้ำหยดใสไหลพรากจากดวงตาคู่สวยลงอาบแก้มไม่ขาดสาย “ฮึก... ฉันบอกว่าไม่พร้อมไง ทำไมพี่ไม่ฟังฉันเลย... ทำไมเอาแต่ใจขนาดนี้” หัวใจชายหนุ่มกระตุกวูบกับน้ำตาของแฟนสาวที่เขาไม่เคยทำให้เธอร้องไห้แม้สักครั้ง มือหนาเอื้อมไปกุมมือเรียวที่สะบัดมือของเขาออกอย่างไร้เยื่อใย น้ำเสียงของเขาจึงเบาลง “โธ่... อริส อย่าเป็นแบบนี้สิ พี่อายุสามสิบห้าแล้วนะครับ ไม่มีตอนนี้จะมีตอนไหน คนดี... ต่อไปนี้พี่จะยอมอริสทุกอย่าง... อริสครับ พี่ขอโทษนะ” “ทุกอย่าง...?” คนถามย้ำยกมือขึ้นปาดแก้มไว ๆ กับข้อแลกเปลี่ยนที่คาดว่าเธออาจได้ใช้มัน “คุณต้องฟังฉันทุกอย่าง คุณจะทำมันใช่ไหม?” “ครับ... ต่อไปนี้พี่จะไม่ขัดใจอริสเลย อย่าร้องไห้นะที่รัก” ริมฝีปากที่เอ่ยถ้อยคำหนักแน่นแตะลงบนแก้มร้อนผ่าว ซับหยาดน้ำตาจนเกลี้ยงเกลา หญิงสาวพริ้มตาปิดลงรับสัมผัสแสนอ่อนโยนของสามี ฝ่ามืออุ่นร้อนที่ยกขึ้นล้อมกรอบใบหน้า พาความรู้สึกมากล้นท่วมทะลักในใจ เธอ
Last Updated : 2024-12-05คุณหมอตัวประกอบขอเป็นพระเอก 54
“นั่นอ่านหนังสืออะไร?” ไม่ทันได้คำตอบ แขกทั้งสองคนก็ปรากฏตัว ต่างคนยกมือไหว้กัน รวมถึงอริสาที่วางหนังสือลงประนมมือนอบน้อม “สวัสดีค่ะ ป้าขวัญ พี่เต” “สวัสดีจ้ะลูก เป็นไงบ้างน่ะเรา? ป้าไม่เจอหน้าเลยนะ” ขวัญฤดีแย้มยิ้มอย่างสดชื่น ก่อนจะนั่งลงข้าง ๆ กันกับลูกชายในฝั่งตรงข้ามกับเจ้าของบ้าน “สบายดีค่ะ ป้าขวัญกับพี่เตสบายดีนะคะ?” “ก็ดีเนอะแม่ เรื่อย ๆ” เตชินแย่งตอบ ดีใจอยู่ที่ได้พบหน้ากันหลังไม่ได้พบกันนานนับเดือน ถึงจะยังงง ๆ อยู่ว่าทำไมเธอถึงได้ดูอารมณ์ดียังทักทายเขาก่อน “วันมะรืนนี้ ผมว่าจะไปทำบุญให้แก้วอีกรอบ พี่ขวัญว่างหรือเปล่า?” พิภพถามด้วยสีหน้าระรื่นความสุขที่ได้กลับมานั่งรับประทานอาหารพร้อมหน้าพร้อมตา ถึงจะคอยชะเง้อคอมองประตูหาหญิงสาวรุ่นลูกอีกคนหนึ่งว่าจะมาหาเขาไหม แต่ก็ไม่มีวี่แวว... “ช่วงบ่าย ๆ พี่ว่าน่าจะได้นะภพ พี่ไม่ได้ติดธุระอะไร อยากไปหาแก้วอยู่เหมือนกัน” ระหว่างที่ลูกสาวเจ้าของบ้านไม่อยู่ ขวัญฤดียังมาเยี่ยมเยียนบ้าง เว้นแต่เตชินที่ยุ่ง ๆ อยู่กับกิจการร้านทองธุรกิจครอบครัว พิภพนั้นไปอุดหนุน
Last Updated : 2024-12-05
Latest chapter
คุณหมอตัวประกอบขอเป็นพระเอก 62
“ลูก...?” เป็นคำถามแรกของอริสา ที่ตอนนี้ก็ยังรู้สึกผิดในวินาทีที่เธอไม่ควรพรวดพราดออกไปหาอันตรายอย่างนั้น ไอศูรย์พยักหน้าเบา ๆ พาความปลื้มปิติขึ้นในหัวใจ เรี่ยวแรงของเธอตอนนี้ทำได้แค่ยกมือข้างที่เต็มไปด้วยสายน้ำเกลือขึ้นสะกิดบ่าแกร่ง แม้ว่าอยากกอดเขาแน่น ๆ สักแค่ไหน “ฉันขอโทษ... พี่... เป็นห่วงฉันมากเลยใช่ไหม?” “ไม่เป็นไร... เราไม่เป็นไรพี่ก็ดีใจแล้ว” ใบหน้าหล่อเหลาเกรอะคราบน้ำตาผละออกมองดวงหน้าซีดขาวราวกระดาษ เบียดตัวนั่งลงข้างเตียง กุมมือน้อยไว้แผ่วเบา ไม่ให้เธอได้รู้สึกถึงความเจ็บแม้สักนิดกับรอยเข็มบนนั้น “ไม่เป็นไรทำไมตาแดงคะ? กินข้าวหรือยัง ได้นอนบ้างหรือเปล่าเนี่ย?” เสียงพร่าของคนป่วยตัดพ้อ อริสาสัมผัสได้ถึงมืออันอบอุ่นของชายทั้งสอง ไม่ลืมหันไปทางอีกคนที่คงหวาดกลัวไม่ต่าง จากดวงตาแดงก่ำที่พายุความโศกเศร้าได้สงบลงไปสักพัก “ไม่เป็นไรแล้วนะลูกพ่อ” ใบหน้างามพริ้มระบายยิ้มจาง ๆ “หนูไม่เป็นไร... พ่ออย่าร้องไห้ เวลาพ่อร้องไห้ พ่อจะมองอะไรไม่เห็น...” แล้วเลื่อนสายตาไปทางชายที่ยังคงจ้องหน้าเธออยู่ไม่ห่าง ไม่ได้มองคน
คุณหมอตัวประกอบขอเป็นพระเอก 61
กว่าสิบชั่วโมงที่ผ่านมาเขาไม่ต่างจากคนเสียสติ ในวินาทีที่อุ้มร่างโชกเลือดไปหาอาจารย์ในโรงพยาบาลสัตว์ หยาดน้ำตาเปียกชุ่มใบหน้าอย่างที่ตัวเขาเองไม่เคยจะร้องไห้ให้ใครได้เท่านี้ แม้แต่ในวันที่แม่จากไป เขาเสียใจแต่ยังคงความเป็นบุรุษที่เข้มแข็งเช่นพ่อ รถพยาบาลที่มาได้อย่างรวดเร็วที่สุด แต่ละนาทีช่างยาวนาน ผู้ชายตัวโต ๆ อย่างเขาแค่นั่งสั่นอยู่ตรงนั้นไม่รับรู้สิ่งใดแม้เสียงเรียกของเพื่อนที่คอยให้กำลังใจอยู่ตลอด เขายังจินตนาการไม่ออกเหมือนกันว่าถ้าไม่ได้เห็นรอยยิ้ม ใบหน้าสวย ๆ ของผู้หญิงคนนี้อีกตลอดไป ชีวิตที่เหลือจะเป็นอย่างไร กับลูกที่ได้เห็นหน้าเพียงครั้งผ่านจอสีเทาดำ สิ่งมีชีวิตที่ทำให้เขารักแต่แรกพบเหมือนอริสา... ความหวังอันเบาบาง เด็กที่เกิดจากความรักของเขาและเธอยังรอปาฏิหาริย์ “พี่จะรีบกลับมานะ... เราไม่ต้องห่วงพี่ พี่จะดูแลตัวเอง...” ในน้ำเสียงและแววตาแสนอ่อนโยน มือหนาค่อยเลื่อนขึ้นปัดไรผมบนขมับอย่างที่เขาชอบทำ ก่อนจะหยัดกายลุกจากเก้าอี้ที่นั่งมานานนับชั่วโมง มองเปลือกตาที่ยังคงปิดอยู่อย่างนั้น ก่อนออกจากห้องไป ชายหนุ่มตั้งใจจะตรงกลับบ้าน
คุณหมอตัวประกอบขอเป็นพระเอก 60
“ไหวไหมลุงชา?” ใบหน้าซีดขาวของชายวัยหกสิบขยับเบา ๆ มือกระชับอาวุธในมือไว้เหนือเข่า แม้เลือดโชกชุ่มกาย ตัวต้นเหตุของบาดแผลฉกรรจ์นั้นนอนอยู่ข้าง ๆ ถึงห้าตัว พวกมันสามารถมีน้ำหนักตัวสูงสุดได้ถึงหกสิบสองกิโลกรัม มีอุ้งเท้าอันใหญ่โต แรงกัดมหาศาลด้วยกรามอันทรงพลังยังออกล่าเป็นฝูง หมาป่าสีเทาเกรวูฟที่กำลังหิวโหยดุร้ายถูกลักลอบมากับรถบรรทุกไม่มีป้ายทะเบียน ไม่ไกลจากฟาร์มของพิภพมากนัก คำขอความช่วยเหลือของพลตำรวจเอกปรีชา ประจวบเหมาะพอดีกับหญิงสาวจะออกไปตามล่าหาเสือโคร่ง ดันได้รางวัลเป็นหมาป่าขย้ำคอคนแก่อยู่กับลูกปืนจากพวกลักลอบค้าของเถื่อน ปัง! ปัง! กระสุนแสกผ่านเหล็กหนา เมอร์เซเดสเบนซ์สีดำสนิทรุ่นกันกระสุนของท่านนายพลอยู่ในสภาพยับเยิน ผู้หมวดสาวในร่างชายหนุ่มยิงสวนกลับไปเพียงครั้ง ก่อนแนบหลังไว้กับที่กำบัง หันไปถามนายตำรวจใหญ่ “ท่านรองกำลังเสริมใกล้ถึงรึยัง? กระสุนจะหมด...” “อือ... ข้างหน้า...” แรงตอบเฮือกสุดท้ายของพลตำรวจเอกปรีชาที่เอนร่างลงนอนพักไหล่ของหญิงสาว สติพร่าเลือนเต็มที “ลุงชา ๆ !” เรียกเสียงดัง มือเรียวเขย่าบ
คุณหมอตัวประกอบขอเป็นพระเอก 59
มือหนากำหมัดแน่นแม้จะมีแค่รีโมตในมือ แววตาวาวโรจน์สาดประกายไปยังรายการตลก ซึ่งเขาไม่มีอารมณ์จะดูมันเหมือนทุก ๆ วัน “ถ้าแกจะมาตอกย้ำฉันก็ไปเถอะ… ไปไหนก็ไป...” “โธ่… พ่อ… ไอ้เมธพนธ์มันโคตรร้ายเลยนะพ่อ หนูไม่ชอบมัน ทำไมพ่อต้องเป็นแบบนี้ด้วย หนูไม่เข้าใจ” พ่อที่พูดไม่รู้เรื่องยังดีกว่าคุณพ่อเซ็งโลก ทำหูทวนลม อริสาพยายามเซ้าซี้เรื่องเดิม ๆ อยู่อย่างนั้น ทว่าคงไม่มีคำตอบจากร่างสูงในสภาพอิดโรย ขอบตาดำคล้ำด้วยความที่คงนอนคิดอะไรหลาย ๆ อย่าง จนเธอถึงกับถอนหายใจเสียงดัง ยกมือขึ้นลูบบ่าลูบหลังปลอบประโลม “พ่ออกหักยังไงพ่อยังมีหนู หนูไม่ทิ้งพ่ออยู่แล้ว... พ่อเหนื่อย พ่อหยุดงานไปนะ ดูตลกดูหนัง หนูไปทำป๊อปคอร์นให้” พิภพยิ้มเจื่อน ไม่ได้ดีใจกับคำปลอบของลูกสาวเลย ในที่สุดเขาก็ต้องถาม “อะไรนะ? แกบอกว่าฉันอกหัก?” “ใช่... พ่ออกหักแน่นอน ถ้าพ่อยังนั่งอยู่แบบนี้นะ เอาจริง ๆ ถ้าหนูเป็นพ่อ หนูปล้ำน้องพายไปนานแล้ว ไม่ปล่อยให้เสือโหยคาบไป ป่านนี้กินอิ่มท้องไปแล้วมั้ง เอาเถอะ...ไว้หนูแนะนำเพื่อนสาว ๆ สวย ๆ เอ๊าะ ๆ ให้พ่อใหม่ส
คุณหมอตัวประกอบขอเป็นพระเอก 58
“เซ็นแล้ว... ผมมีของขวัญให้พี่สาวคุณด้วยนะ แต่ว่า... มันอยู่ในมือถือ ไม่รู้ว่าอยากดูไหม?” “คุณ... หมายความว่าไง?” ขณิกาหน้าชาวาบ เพียงชายตรงหน้าสลัดคราบเทพบุตรเป็นซาตานร้ายใช่... ตลอดระยะเวลาที่รู้จักกันมาขณิการู้ว่าถ้าเขาร้าย เขาจะร้ายได้แค่ไหน! “พี่ยักษ์ก็หมายความอย่างที่พูด ของขวัญให้คนรักไอ้พิภพอย่างน้องพาย อืม... แต่พี่ว่านะ มันรักลูกสาวกับเมียเก่าที่สุด ไม่มีเศษซากความรักเหลือเผื่อแผ่ให้ส่วนเกินหรอก” “คุณทำแบบนั้นไม่ได้นะคุณเมฆ อย่าไปยุ่งกับพี่อริสเลย... ที่แล้วมาก็ให้แล้วกันไปเถอะนะ พายขอ” ทั้งน้ำเสียงและแววตาเว้าวอน มือเรียวเอื้อมไปแตะลงบนท่อนแขนแกร่งที่สะบัดออกอย่างไม่ไยดี “อย่ามาแตะต้องตัวผม...” ท่าทางเย็นชาของเขาสั่นคลอนหัวใจอย่างรุนแรง ริมฝีปากคู่งามเม้มเข้าหากันจนเหยียดตรง ยามสบมองวงหน้าหล่อเหลาของคนที่เคยอบอุ่น อ่อนโยนกับเธอมาเสมอ “พี่สาวคุณก็ทำร้ายคนของผมนะอย่าลืม ที่เล่นอะไรแบบเด็ก ๆ น่ะ คุณเมฆไม่ทำ ผมเป็นคนเล่นใหญ่” “คุณเมฆ... คุณเป็นอะไรของคุณเนี่ย... คุยกับพายดี ๆ ได้ไหม
คุณหมอตัวประกอบขอเป็นพระเอก 57
นายหัวฟาร์มม้าดูจะทำตัวหม่นหมองลงทุกวันจนคนรอบกายพลอยเครียดตาม สิ่งหนึ่งที่เธอชื่นชมขณิกาคือไม่หวั่นไหวไปกับผู้ชายมากคารมอย่างเมธพนธ์ที่ไม่ได้หน้าตาขี้ริ้วขี้เหร่ ยังมีฐานะร่ำรวยกับธุรกิจสีเทาที่จับอยู่ ความเจ้าเล่ห์ของนายเมธพนธ์นับว่าเป็นตัวร้ายได้อย่างสมบูรณ์แบบ ขณะที่อีกคนไม่ได้เข้าใจในความหมายของเธอเลย หันกลับไปทางภรรยาที่เสียชีวิตในวัยสามสิบเจ็ดปี “แกไม่รักแม่แกแล้วหรือ? อริส” หญิงสาวสะบัดศีรษะอย่างหัวเสีย และที่ว่าจะไม่พูดก็ไม่น่าไหว... “แม่ตายไปตั้งกี่ปีแล้วพ่อ นี่คือชีวิตของคนเป็น คนที่ต้องเอาใจใส่คือคนที่ยังอยู่ ไม่ใช่คนตาย” หัวใจหนุ่มใหญ่พลันกระตุกวาบกับคำพูดตรง ๆ ของลูกสาว เขาไม่เคยสนใจความสุขนั้นเลย ยังพยายามยัดเยียดความคิดให้ลูกแต่งงานกับเตชิน เพราะเป็นความต้องการของคนตาย... เพราะเขาเป็นฆาตกร... ยังไม่สามารถทำตามคำสั่งเสียสุดท้ายของภรรยาได้ ดวงตาคู่คมเอ่อคลอหยดน้ำใสกับทุกความรู้สึกผิดในอดีต เสียงทุ้มสั่นเครือ “มาไหว้แม่ก่อน” หน้าเจดีย์ที่มีกระเบื้องหลากสีใต้ร่มไม้ พ
คุณหมอตัวประกอบขอเป็นพระเอก 56
“เจ้าหน้าที่จากกรมปศุฯ กำลังมา ผมตั้งไลน์กลุ่มใหม่มาสามกลุ่ม ให้ลูกศิษย์มาช่วย รุ่นไหนใครสมัครใจมาก็มา บางคนไปเช่าอพาร์ทเม้นต์ คอนโดฯ ไม่ไกล บางคนก็มาบ้านผม ตอนนี้เต็มมาก เพื่อน ๆ รุ่นหมอ ไปอยู่บ้านหมอละกันนะ” “ฮะ? อะไรนะ... ครับ? บ้านผม?” สีหน้าของเขาตกใจยิ่งกว่าเมื่อสักครู่ เพราะนอกจากเขาจะต้องทำงานล่วงเวลาซึ่งพอเข้าใจได้ แต่การต้องสละพื้นที่ในบ้าน... “ได้ยินว่าหมอเพิ่งซื้อบ้านใหม่นี่ หลังใหญ่กว่าบ้านผมอีก โครงการคฤหาสน์เหลือ ๆ ห้องเยอะแยะ” “อาจารย์ครับ... อาจารย์ออกจะกำไร ระดับผู้อำนวยการโรงพยาบาลสัตว์เอกชน มีคลินิกครบวงจร สัตว์เล็กใหญ่ เปิดยี่สิบสี่ชั่วโมงอีก ขนมหมาของใช้หมาแมวนี่ก็ขายดี๊ดี.. ผมไม่ได้ส่วนแบ่งสักบาท” ไอศูรย์ยิ้มเจื่อนประชดอย่างสุภาพ คุณหมอรุ่นใหญ่ก็ทำแบบเดียวกัน “บ้านหมอออกจะรวย ผมนี่สิลูกสี่ เดือนนี้ก็ยอดตก ตั้งแต่หมอมีเมียน่ะ” ตาคมสาดประกายวับใส่ลูกศิษย์ที่แค่ยกยิ้มตอบ “ผมมารักษาสัตว์นะครับ ไม่ได้มาเป็นเซลล์ขายของ ลูกอาจารย์โต ๆ หมดแล้ว ลูกผมยังว่ายน้ำอยู่ในท้องคุณแม่เลย” “จริงรึหมอ? ผมดีใจด้ว
คุณหมอตัวประกอบขอเป็นพระเอก 55
“อาภพลืม ๆ เรื่องของผมกับอริสเถอะครับ น้าแก้วแค่เห็นว่าผมกับน้องน่ารักดี ไม่เห็นต้องไปคิดจริงจัง ผมไม่อยากสร้างเวรสร้างกรรม ไปพรากคนรักกันมันบาปกรรม น้องพายเคยบอกผม” พิภพแค่ได้ยินชื่อคนรักเขาจึงได้สติกลับมา หยิบกล่องเล็ก ๆ สีแดงใบหนึ่งออกมาจากกระเป๋าเสื้อเชิ้ต วางลงบนโต๊ะเบา ๆ มันเคยเป็นของสำคัญที่สุดของเขาที่ดื้อรั้นมาจนสุดทาง คงไม่มีหวังอะไรอีก “ก่อนแก้วเสีย แก้วให้อาไว้ ให้อาให้เต อยากเอาไปทำอะไรก็ทำเถอะ...” เตชินหน้าตะลึงงัน กล่องกำมะหยี่สีแดงเก่า ๆ เบื้องหน้าสายตา เดาได้ไม่ยากเลยว่าข้างในเป็นอะไร และด้วยเหตุใดเจ้าของบ้านจึงกำชับนักหนาว่าเขาจะต้องมาในวันนี้ “อาขอไปคุยกับลูกก่อนนะ” ในสายตาอาลัยอาวรณ์เป็นครั้งสุดท้ายกับแหวนแต่งงานที่เขาให้กับอดีตภรรยาผู้ล่วงลับไปด้วยควันบุหรี่มือสองของเขาเอง พร้อมคำสั่งเสียซึ่งเขาไม่สามารถทำมันได้ ร่างสูงลุกไปทิ้งสองแม่ลูกไว้ “น้าแก้วนะน้าแก้ว... คนเขาวุ่นวายกันไปหมดเพราะแหวนน้าแก้ววงเดียวเนี่ย” คนบ่นคว้ากล่องมาเก็บไว้ลวก ๆ อย่างไม่พอใจ โครม! เสียงของหล่นกระจายจากที่ไหนสักแห่งใน
คุณหมอตัวประกอบขอเป็นพระเอก 54
“นั่นอ่านหนังสืออะไร?” ไม่ทันได้คำตอบ แขกทั้งสองคนก็ปรากฏตัว ต่างคนยกมือไหว้กัน รวมถึงอริสาที่วางหนังสือลงประนมมือนอบน้อม “สวัสดีค่ะ ป้าขวัญ พี่เต” “สวัสดีจ้ะลูก เป็นไงบ้างน่ะเรา? ป้าไม่เจอหน้าเลยนะ” ขวัญฤดีแย้มยิ้มอย่างสดชื่น ก่อนจะนั่งลงข้าง ๆ กันกับลูกชายในฝั่งตรงข้ามกับเจ้าของบ้าน “สบายดีค่ะ ป้าขวัญกับพี่เตสบายดีนะคะ?” “ก็ดีเนอะแม่ เรื่อย ๆ” เตชินแย่งตอบ ดีใจอยู่ที่ได้พบหน้ากันหลังไม่ได้พบกันนานนับเดือน ถึงจะยังงง ๆ อยู่ว่าทำไมเธอถึงได้ดูอารมณ์ดียังทักทายเขาก่อน “วันมะรืนนี้ ผมว่าจะไปทำบุญให้แก้วอีกรอบ พี่ขวัญว่างหรือเปล่า?” พิภพถามด้วยสีหน้าระรื่นความสุขที่ได้กลับมานั่งรับประทานอาหารพร้อมหน้าพร้อมตา ถึงจะคอยชะเง้อคอมองประตูหาหญิงสาวรุ่นลูกอีกคนหนึ่งว่าจะมาหาเขาไหม แต่ก็ไม่มีวี่แวว... “ช่วงบ่าย ๆ พี่ว่าน่าจะได้นะภพ พี่ไม่ได้ติดธุระอะไร อยากไปหาแก้วอยู่เหมือนกัน” ระหว่างที่ลูกสาวเจ้าของบ้านไม่อยู่ ขวัญฤดียังมาเยี่ยมเยียนบ้าง เว้นแต่เตชินที่ยุ่ง ๆ อยู่กับกิจการร้านทองธุรกิจครอบครัว พิภพนั้นไปอุดหนุน
