ดวงตากลมโตมองสร้อยข้อมือที่สลักชื่อของเขาและเธออยู่ในกล่องตาไม่กะพริบ แม้จะกลับมาถึงห้องตั้งแต่เมื่อสิบนาทีที่แล้วแต่สายตาของชมพูก็ยังคงจ้องมองสร้อยข้อมือในกล่องอยู่อย่างนั้นจนเสียงของกันต์ดังขึ้น"กินได้แล้ว"เสียงเข้มดังขึ้นมาพร้อมกับจานใส่กุ้งเผาซึ่งถูกแกะเรียบร้อยแล้วถูกนำมาวางไว้ตรงหน้าของหญิงสาว"พี่กันต์แกะเองทั้งหมดเลยเหรอคะ"ชมพูตาพราว เธอวางกล่องใส่สร้อยลงบนโต๊ะตำแหน่งที่ยังว่างหันมาสนใจกับกุ้งตัวสีส้มในจาน"อืม กินสิ""แล้วพี่กันต์ไม่กินเหรอคะ""ฉันมือเลอะ"เขาชูฝ่ามือทั้งสองข้างให้เธอได้ดูซึ่งมันก็เลอะจริง ๆ อย่างที่เขาว่า"ทานสักคำก่อนนะคะ มาค่ะ เดี๋ยวชมพูป้อน"กุ้งสีส้มเคลือบไปด้วยน้ำจิ้มถูกตักยื่นไปตรงหน้าของชายหนุ่มดวงตาคมก้มมองหน้าสวยสลับกับกุ้งในช้อนก่อนจะอ้าปากลิ้มรสชาติ"อร่อยไหมคะ""อืม เธอทานเถอะ ฉันไปล้างมือก่อน"ชายหนุ่มบอกเธอก่อนจะลุกขึ้นเดินเข้าไปล้างมือในห้องครัว ก่อนจะกลับออกมาพร้อมขวดน้ำเปล่าและแก้วน้ำอีกสองใบ"พรุ่งนี้ต้องนั่งเรือไปถ่ายงานที่เกาะ พี่กันต์ไหวใช่ไหมคะ""ฉันไหว ว่าแต่เธอเถอะ ไหวหรือเปล่า""ก็น่าจะไหวนะคะ"ชมพูตอบอีกฝ่ายก่อนจะอ้าปากงับกุ้งตัวโตเข้
"อืม เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็จะเดินทางกลับแล้ว""...""ชมพูนอนพักอยู่ ไม่ได้เป็นอะไรมาก""...""ให้ทานยาแล้ว""อืม พี่กันต์""แค่นี้ก่อนนะ"ติ๊ดชายหนุ่มกดวางสายจากกองทัพเมื่อได้ยินเสียงของคนที่กำลังนอนอยู่บนเตียงเรียกชื่อเขาแต่เมื่อชายหนุ่มหันไปมองก็ต้องพบกับความเงียบอีกครั้ง เมื่อกี้เขาไม่ได้หูฝาดไปได้ยินเสียงเธอเรียกชื่อเขาจริง ๆ "ละเมอเหรอ"เขาโน้มตัวลงไปมองหน้าเธอ เสียงผ่อนลมหายใจเข้าออกยังคงสม่ำเสมอทั้งที่ดวงตาของเธอยังปิด เธอคงละเมอเรียกชื่อเขาจริง ๆ ดวงตาคมสะดุดสร้อยข้อมือมีชื่อของเขาสลักเอาไว้ ยังดีที่ตอนเธอเข้าไปช่วยเด็กผู้หญิงคนนั้นมันไม่หลุดหายไปกับกระแสน้ำ ชายหนุ่มดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมร่างสวย ก่อนเขาจะเอนกายล้มตัวลงบนเตียงเสริม ยกท่อนแขนข้างที่สวมสร้อยข้อมือขึ้นมาให้อยู่เหนือใบหน้าชมพู ชื่อของหญิงสาวถูกสลักอยู่บนแผ่นเงิน พอ ๆ กับชื่อของเขาที่สลักอยู่บนแผ่นเงินสร้อยข้อมือของเธอ พลางนึกย้อนกลับไปตอนเมื่อเธอได้ยินเขาบอกเช่นนั้นกับป้าเจ้าของร้านขายเครื่องประดับ'พี่กันต์พูดผิดหรือเปล่าคะ''ผิดอะไร''ของผู้ชายต้องสลักชื่อของพี่กันสิคะ จะมาใส่ชื่อของชมพูได้ยังไงกัน'เธอหันมาเคลียร์กับ
เพล้ง เพล้ง เพล้ง"กรี๊ด"ตึก ตึก ตึก"เป็นอะไรไปปิ่น""ฮึก พี่อัศวิน"พี่ชายรีบพุ่งเข้าไปกอดน้องสาวเมื่อได้ยินเสียงโวยวายดังขึ้นมาจากห้องรับแขกของบ้านหลังใหญ่ข้าวของมากมายล้วนเป็นสิ่งของราคาแพงแตกกระจัดกระจายเต็มพื้น เสียงกรีดร้องของคุณหนูเล็กของบ้านทำให้ไม่มีแม่บ้านคนไหนกล้าเข้ามาใกล้นอกเสียจากพี่ชายเพียงคนเดียวที่ยังอยู่ภายในบ้านตอนนี้"ฮึก พี่วิน""เป็นอะไรไปปิ่น บอกพี่""ฮึก น้องเกลียดมัน น้องเกลียดนังชมพู เกลียด"น้ำเสียงเคียดแค้นดังขึ้นยามเมื่อเอ่ยถึงผู้หญิงอีกคนที่เข้ามาพัวพันกับผู้ชายที่เธอชอบมาตั้งแต่ไหนแต่ไรอัศวินหันไปมองต้นตอของมูลเหตุเรื่องนี้ก็พอเข้าใจว่าทำไมน้องสาวของเขาถึงได้อาละวาดขึ้นมาได้สาวสวยที่เขาคอยเฝ้าตามรับตามส่งไปเข้าใกล้ของรักของหวงน้องสาวของเขานั่นเอง"ปิ่น น้องใจเย็น ๆ นะ""ไม่ น้องอยากจะฆ่ามันไปวิน มันกล้ามายุ่งกับผู้ชายของน้อง""ปิ่น น้องจะทำแบบนั้นไม่ได้"อัศวินเตือนน้องสาวอย่างมีสติ ถ้าหากผลีผลามทำอะไรบ้า ๆ ลงไป ก็มีแต่เสียกับเสียถึงแม้จะมีเงินและอำนาจอยู่ในมือก็จริงแต่ใช่ว่าการกำจัดใครบางคนจะใช่เรื่องง่าย"แล้วพี่วินจะให้น้องทำยังไง พี่วินดูมันสิ มันก
"ชมพูยังไม่ตื่นนอนอีกเหรอยาย"ยี่หวาอดถามไม่ได้เพราะตั้งแต่เธอกลับมาจากซื้อของยังไม่เห็นชมพูเดินลงมา"ยังเลย ข้าว่าเตรียมของเสร็จจะขึ้นไปดูอยู่ เอ็งมาก็ดีแล้วขึ้นไปดูน้องมันหน่อย กองทัพเอาของวางไว้ตรงนี้""ได้ครับยาย""ขอบใจมากนะที่มาช่วยนังยี่หวามัน"เสียงยายสายใจพูดคุยกับกองทัพดังอยู่ชั้นล่างเมื่อยี่หวาก้าวขาขึ้นบันไดมาชั้นบนแอด"ชมพู ยาย มานี่เร็ว"ยี่หวาพุ่งเข้าไปหาชมพูที่นอนกระสับกระส่ายอยู่ใต้ผ้าห่ม ใบหน้าสวยซีดเผือดมีเหงื่อผุดขึ้นเต็มใบหน้า เพียงแค่ใช้ฝ่ามือแตะลงบนร่างกายหัวใจของยี่หวาหล่นวูบลงไปอยู่ปลายเท้ากับความร้อนของพิษไข้ตึง ตึง ตึงเสียงฝีเท้าหนัก ๆ วิ่งตามขึ้นมา เป็นกองทัพและยายสายใจนั่นเอง"ชมพู""ไข้ขึ้นสูงมากเลยยาย""เอ็งวิ่งไปเรียกแท็กซี่ กองทัพอุ้มน้องทียายจะพาชมพูไปหาหมอ""ได้ครับยาย"ยี่หวาหลีกทางวิ่งลงไปชั้นล่าง แม้แต่กองทัพเองยังตกใจเมื่อได้สัมผัสตัวร้อนฉ่าด้วยพิษไข้จากร่างกายของชมพู"ลำดวน เอ็งอยู่เฝ้าร้านให้ข้าด้วยนะ"ลำดวนได้แต่ยืนงง มองนักมวยของค่ายอุ้มร่างไร้สติของชมพูขึ้นไปยังรถแท็กซี่ที่จอดรอรับอยู่"เกิดอะไรขึ้นกองทัพ"ด้วยความอยากรู้จึงเอ่ยถามมองเห็นรถแท็ก
"เดี๋ยวยายกับยี่หวาจะเป็นคนเฝ้าชมพูเอง ขอบใจกันต์มากนะที่ช่วยดูแลเรื่องค่ารักษา""ไม่เป็นอะไรหรอกครับ ที่ชมพูเป็นแบบนี้ก็เพราะผม"ชายหนุ่มมองไปยังร่างสวยบนเตียงคนไข้"แต่ถึงอย่างไรยายก็ต้องขอบใจ ยี่หวาเดี๋ยวเอ็งกลับบ้านไปเอาเสื้อผ้ามานะ ส่วนเรื่องร้านให้นังลำดวนมันเปิดขายไป ขายได้เท่าไหร่ก็ให้มันเก็บเงินเอาไว้เลยข้าไม่เอา""ได้จ้ะยาย""เดี๋ยวยี่หวากลับพร้อมพวกเราเลยก็ได้ จะได้ไม่ต้องเปลืองเงินนั่งแท็กซี่"กองทัพออกความคิดเห็น ทุกคนหันไปมองร่างสวยของชมพูที่นอนหลับเพราะฤทธิ์ยาอยู่บนเตียงคนไข้ จากใบหน้าขาวใสอมชมพูตอนนี้มีเปลี่ยนเป็นสีขาวซีด"เดี๋ยวพรุ่งนี้ผมจะมาเยี่ยมชมพูใหม่นะครับยาย""ขอบใจมากนะกันต์"แม้จะเป็นห่วงอีกฝ่ายแต่สุดท้ายเขาก็ทำได้เพียงหมุนตัวเดินออกมาจากห้องพักของคนไข้อย่างเงียบ ๆ โดยมี ยี่หวา กองทัพ และเข็มทิศเดินตามหลังออกมา"หลานยาย หายได้แล้วนะลูก"ฝ่ามือสั่นเทาของยายสายใจลูบศีรษะหลานสาวคนสวย ฝ่ามือเหี่ยวย่นไปตามกาลเวลากุมมือสวยของหญิงสาวเอาไว้ไม่ห่าง"ตัวยังอุ่น ๆ อยู่เลย เดี๋ยวยายไปขอผ้าเช็ดตัวกับกะละมังจากนางพยาบาลมาเช็ดตัวให้นะ"ยายสายใจวางมือของหลานไว้บนหน้าอก หญิงชราห
ปักกิ่ง ประเทศจีนปึงใบหน้าสวยของหญิงสาวบึ้งตึงดวงตาวาววับราวกับต้องการฆ่าใครสักคนให้ตาย ความร้อนระอุเกิดขึ้นอยู่ภายในใจยากจะหาอะไรมาดับความเดือดดาลภายในใจของเธอได้"ไปตามแบล็กมาพบฉันที่ห้อง""ได้ครับนายหญิง"โจนาฟรีบทำตามคำสั่งของผู้เป็นนายเพียงไม่นานร่างสูงใหญ่ของนิลกาฬพี่ชายคนโตก็เดินเข้ามาภายในห้องทำงานของน้องสาวคนรองภายในบ้านหลังใหญ่"มีอะไรถึงให้คนไปตามพี่มา"พี่ชายคนโตเอ่ยถามน้องสาวคนรองในขณะหย่อนกายนั่งลงบนเก้าอี้ตัวใหญ่ตรงหน้าโต๊ะทำงาน"พี่แน่ใจใช่ไหมว่าวันนั้นไม่มีใครเห็นแผนการของเรา""ทำไม""แมทธิวโทรมาหาฉัน บอกว่าเจอชมพูที่เมืองไทยแล้วก็รู้ด้วยว่าวันนั้นมันเกิดอะไรขึ้น"ข่าวใหม่ทำให้พี่ชายคนโตเริ่มนั่งไม่ติด"มันเป็นแบบนี้ไปได้ยังไง""ฉันก็ไม่รู้"น้องสาวคนรองถอนหายใจหนัก ๆ ออกมาด้วยความอัดอั้น หรือว่าครั้งนี้มันจะสุดทางแล้วจริง ๆ "ตอนนี้ป๊ากับอากงสั่งคนออกกวาดล้างศัตรูไปทั่วทั้งแผ่นดินเพื่อตามหายัยพิงค์ ถ้าหากยังไม่เจอตัวพิงค์ พี่เกรงว่า...""อะไรมันจะเกิดก็ต้องเกิด"เธอคงช่วยน้องสาวได้เพียงเท่านี้ ตลอดเวลาหลายเดือนที่เธอคิดแผนพาพิงค์ไวท์หนีไปอยู่เมืองไทย ทำให้คนที่บ้านคิด
"เก็บของครบแล้วใช่ไหม"น้ำเสียงราบเอ่ยถามเมื่อเห็นร่างสวยของชมพูก้าวขาออกมาจากห้องน้ำด้วยสภาพชุดเตรียมพร้อมสำหรับเดินทางกลับ"ครบแล้วค่ะ ว่าแต่พี่ยี่หวากับยายล่ะคะ""ขนของส่วนที่เหลือไปไว้ที่รถน่ะ"ชมพูพยักหน้ารับรู้เดินมาเก็บเสื้อผ้าในส่วนที่เหลือใส่ลงในกระเป๋าวันนี้หมออนุญาตให้เธอกลับบ้านได้ ยี่หวาคะยั้นคะยอให้โทรบอกชายหนุ่มทั้งที่จริงแล้วเธอตั้งใจว่าจะนั่งรถแท็กซี่กลับแต่โชคชะตาคงอยากให้เธอและเขาอยู่ใกล้เพราะยี่หวาดันโทรไปรายงานถึงอาการของเธอและบอกนักมวยชื่อดังว่าวันนี้หมออนุญาตให้เธอกลับบ้านได้หลังจากนั้นประมาณหนึ่งชั่วโมงร่างสูงใหญ่ของชายหนุ่มก็เดินเข้ามาภายในห้องพักด้วยสีหน้าเรียบนิ่งพร้อมกับคำทักทายที่ว่า'ฉันมารับเธอกลับบ้าน'แล้วคนอย่างชมพูจะปฏิเสธอะไรได้เมื่อทั้งยายสายใจและพี่ยี่หวาเปิดทางให้เธอซะขนาดนี้"เดี๋ยวฉันไปจัดการค่ารักษาพยาบาลส่วนที่เหลือก่อน เธอยืนรออยู่ตรงนี้นะ""ให้ชมพูจ่ายส่วนที่เหลือเองได้ไหมคะพี่กันต์""ทำไม""พี่กันต์จ่ายค่ารักษาพยาบาลให้ยายหมู แถมยังมาจ่ายค่ารักษาพยาบาลให้ชมพูอีก ชมพูเกรงใจ"เธอรู้สึกเกรงใจเขาจริง ๆ ไม่ได้เสแสร้งแกล้งทำ และอีกอย่างค่ารักษาข
"กันต์คะ"ร่างสูงใหญ่ซึ่งกำลังออกกำลังกายอยู่บนลู่วิ่งสะดุ้งเฮือกเมื่อหมอปิ่นวิ่งมาหยุดอยู่ตรงหน้าลู่วิ่งของเขาอย่างไม่ทันตั้งตัว"ครับ"ชายหนุ่มขานรับหลังจากก้าวขาลงมาจากลู่วิ่ง สายตาเรียบนิ่งเหมือนเช่นเคยจ้องผู้หญิงในชุดทำงานตรงหน้า"วันนี้ปิ่นออกเวรเร็ว รับรถผ่านร้านขนมเจ้าดังเลยแวะซื้อมาฝากค่ะ""ไม่เห็นต้องลำบากเลยครับ"เขาบอกหญิงสาวในขณะที่ยื่นมือไปรับถุงใส่ขนมมาจากมือของเธอ"สำหรับกันต์ ปิ่นไม่ลำบากเลยค่ะ"สายตาของคุณหมอสาวไปสะดุดเข้ากับบางสิ่งบางอย่างบนข้อมือแกร่งในระหว่างที่ชายหนุ่มยื่นมือมารับเกิดความรู้สึกไม่พอใจแต่ปิ่นหทัยเลือกที่จะไม่แสดงอาการผ่านใบหน้า"ว่าแต่วันนี้กันต์มีเวลาว่างไหมคะ เสร็จจากซ้อมมวยแล้วใช่ไหม""คุณปิ่นมีอะไรหรือเปล่าครับ""คือปิ่นได้ตั๋วหนังเรื่องใหม่จากเพื่อนมาสองใบ ปิ่นไม่รู้จะชวนใครไปดูเป็นเพื่อนดี จะให้ไปนั่งดูคนเดียวก็ไม่กล้า กันต์พอจะมีเวลาไปดูหนังเป็นเพื่อนปิ่นไหมคะ"เธอส่งสายตาวิงวอนชายหนุ่มอย่างเต็มที่ ฝ่ามืออุ่นนุ่มยื่นมาแตะท่อนแขนแกร่งเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อโดยที่ให้ดูไม่น่าเกลียดจนเกินไป"นะคะกันต์ ปิ่นไม่อยากไปนั่งดูหนังคนเดียว กันต์ไปเป็นเพื่อนป
ริมฝีปากของทั้งสองบดจูบกันอย่างดูดดื่มด้วยความต้องการทันทีเมื่อทั้งคู่ก้าวเขาผ่านประตูห้องพักสุดหรูของหญิงสาว ปังเพียงแค่ชายหนุ่มออกแรงใช้ปลายเท่าสะกิดประตูบานใหญ่ก็พร้อมจะปิดอย่างรู้หน้าที่"อืม พี่กันต์คะ"ริมฝีปากสั่นระริกเปล่งเสียงเรียกชายหนุ่ม ไฟแห่งความต้องการลุกโชนในดวงตาของทั้งคู่ "อืม ชมพู""ชมพู อ๊าส์ ต้องการพี่""พี่ก็ต้องการเธอ"ชายหนุ่มถอดเสื้อผ้าจนตัวเปลือย อุ้มร่างสวยของแฟนสาวไปวางไว้บนโซฟา จัดการถอดกระโปรงตัวสวยออกเหลือทิ้งไว้เพียงแต่ตัวเสื้อด้านบนที่จัดการปลดกระดุมแถวหน้าออกจนหมดเผยให้เห็นทรวดทรงสวยงามอย่างที่เขาเคยเห็นและสัมผัสมันมาก่อนแผล็บปลายเล็บทั้งสิบจิกลงบนเนื้อหนังของโซฟาตัวหนาเมื่อเรียวขาของเธอนั้นถูกชายหนุ่มจับอ้าเป็นรูปตัวเอ็มก่อนที่เขาจะนั่งคุกเข่าลงบนพรหมโน้มตัวลงไปกดปลายลิ้นลงบนร่องเปียกชื้น"อื้อ""ครางออกมา อย่ากลั้น""ฮึก พี่กันต์ขา"ไม่คิดว่าปลายลิ้นของเขาจะทำให้ทั่วทั้งร่างของเธอสั่นเทาได้ขนาดนี้ "อ๊าส์ พี่กันต์ ชมพู อืม""น้ำเธอหวาน ฉันชอบ"ชายหนุ่มเอ่ยปากชมเสียงสั่น โน้มตัวลงไปดูดดื่มน้ำหวานอีกครั้งอย่างหิวโหยจนหญิงสาวต้องยกเอวจนตัวลอย"อ๊าส์"น้
บรรยากาศภายในร้านอาหารสุดหรูติดอยู่กับริมแม่น้ำเจ้าพระยา บรรยากาศแบบเอาท์ดอร์มีโคมไฟตกแต่งเองเอาไว้ตามพุ่มไม้ มีสวนหย่อมของทางร้านอยู่ถัดออกไปไม่ไกลไว้ให้ลูกค้าได้ถ่ายรูปชื่นชมกับบรรยากาศภายในร้านได้อย่างสบายใจ"คุณนิลกาฬนี่ ลงทุนขนาดนี้เลยเหรอวะ""ลาภปากของพวกเราแล้วไหมล่ะ""แตกต่างจากเจ้าของค่ายคนเก่าเยอะ""มึงช่วยดูด้วย ลูกชายเจ้าพ่อมาเฟียจากประเทศจีนเลยนะน่ะ ธรรมดาซะที่ไหน""อิ่มแล้วเหรอว่ะไอ้กันต์""กินได้เรื่อย ๆ ไม่รีบ"ชายหนุ่มยกแก้วเหล้าขึ้นดื่มเพื่อดับความกระหาย มองบรรยากาศภายในร้านนั่งฟังนักมวยคนอื่น ๆ พูดถึงเจ้าของค่ายคนใหม่"คุณนิลกาฬใจป้ำสุด ๆ ไปเลยว่ะ ปิดร้านอาหารเลี้ยงฉลองพวกเราทุกคนในค่ายเลย แถมยังใจดีให้พวกเราพายายกับพี่ลำดวนและน้องดอกแก้วมาด้วย"กองทัพหันไปมองโต๊ะที่ยายสายใจ พี่ลำดวนและลูกสาวกำลังนั่งร่วมโต๊ะกับยายหมูแม่บ้านของค่าย"เออ ไอ้กองทัพ กูว่าจะถามมึงตั้งแต่ที่ร้านของยายแล้ว ยี่หวาไปไหนวะทำไมกูไม่เห็น""ไปธุระสำคัญ กูโทรไปถามแล้ว เดี๋ยวจะตามมา"กองทัพตอบเพื่อนก่อนจะยกแก้วเหล้าขึ้นดื่มในขณะที่ใช้สายตามองไปยังร่างหล่อของเพื่อนซึ่งกำลังนั่งมองแม่น้ำสายใหญ่"มองอะ
หลายเดือนผ่านไปปึก ปึก ปึกโห่ กรี๊ด"ไอ้กันต์ สู้มันเว้ย""ใจเย็น ๆ ไอ้กันต์ ล็อกเป้าหมาย หาจุดอ่อนของมันให้ได้"เสียงโห่ร้องดังมาพร้อมกับเสียงของอาจารย์ยอดและเพื่อนร่วมค่ายดังสนั่นstadium ทุกคนต่างจับจ้องมวยคู่เอกของการชกในไฟล์นี้ ดวงตาคมกริบวาววับจับจ้องคู่ต่อสู้อย่างไม่ละสายตา เพื่อหาจังหวะเข้าน็อกอีกฝ่ายเพื่อเร่งจบเกมในครั้งนี้ให้ได้ปึก ปึก ปึกแต่ดูเหมือนว่ามันจะไม่ง่าย เหมือนว่าอีกฝ่ายจะเตรียมตัวมาพร้อม"ชก""ยายว่าพี่กันต์จะชนะไหม ฉันตื่นเต้นจังเลยยาย""เออ ข้ารู้แล้ว ข้าก็ตื่นเต้นไม่แพ้เอ็งหรอก ใช่ไหมนังลำดวน""ใช่จ้ะป้า"ลำดวนต่อป้าสายใจในขณะที่เรียวแขนของเธอทั้งสองข้างโอบกอดลูกสาวเอาไว้ทุกตนต่างพากันแห่มาให้กำลังใจชายหนุ่มกับการขึ้นชกในครั้งนี้เนื่องด้วยไฟล์ชกครั้งนี้เป็นครั้งยิ่งใหญ่ในรอบปีเลยก็ว่าได้ การเปลี่ยนเจ้าของค่ายคนใหม่ดูเหมือนว่าจะทำให้อะไรมันดีขึ้น นักธุรกิจใหญ่ผู้มีอำนาจจากประเทศจีนได้รับช่วงต่อเป็นเจ้าของค่ายคนใหม่ ผลักดันให้นักมวยในค่ายได้มีรายการชกทุกคน โดยมีอาจารย์ยอดและเลขาของเขาคอยเป็นผู้ประสานงานให้ ประสิทธิภาพของนักมวยในค่ายหลังจากได้อยู่กับเจ้าของ
ปึก"นี่คือเอกสารทั้งหมดที่พิงค์จะต้องอ่านให้หมดภายในวันนี้ ทำความเข้าใจกับมันให้ครบแล้วสรุปงานมาให้เจ้อ่านตอนเย็น"อึก"หะ...หมดนี่เลยเหรอคะ""ใช่ ทำไม น้อยเกินไปเหรอ""เอ่อ ไม่ค่ะ กำลังพอดีเลย"พิงค์ไวท์กลืนน้ำลายลงคอด้วยความยากลำบากเมื่อมองแฟ้มเอกสารตรงหน้าสิบกว่าเล่ม'อ่านให้หมดภายในวันนี้ แล้วสรุปงานให้เจ้อ่าน มันจะโหดเกินไปไหม'"เจ้ให้คนยกโต๊ะทำงานมาไว้ให้แล้วนะ ไม่เข้าใจตรงไหนก็ถามเจ้ได้""ขอบคุณนะคะเจ้""ตั้งใจเรียนรู้งานนะ เจ้เอาใจช่วย"ฝ่ามืออบอุ่นของพี่สาวคนรองวางลงบนศีรษะทำให้พิงค์ไวท์ยิ้มออกมาได้"ขอบคุณนะคะเจ้"พิงค์ไวท์รู้สึกดีใจที่มีพี่สาวแสนดีกับเธอขนาดนี้ นับว่าเป็นเรื่องโชคดีที่เธอได้เกิดมาอยู่ในครอบครัวที่อบอุ่นเอกสารกองใหญ่ถูกเปิดอ่านครั้งแล้วครั้งเล่าในขณะที่พิงค์ไวท์สรุปงานใส่แผ่นกระดาษไปด้วยความตั้งใจ โดยมีสายตาคมกริบของผู้เป็นพี่สาวคอยเหลือบมองอยู่เป็นบางครั้งคราวก๊อก ก๊อก ก๊อก"เชิญ"ประตูห้องทำงานบานใหญ่ถูกเปิดออกทันทีเมื่อคนด้านในอนุญาต พลอยทับทิมมองผู้เป็นพี่ชายเดินหอบหิ้วของกินมากมายเดินเข้ามา และยังมีบางส่วนที่บอดี้การ์ดของพี่ชายถือเอาไว้"จะขนไปเลี้ยงแข
"ป๊ากับอากงมีอะไรอยากจะคุยกับหนูเหรอคะ"หญิงสาวถามขึ้นมาทันที เมื่อเธอทรุดกายนั่งลงบนโซฟาระหว่างกลางพี่ชายกับพี่สาวทั้งสองภายในห้องทำงานของบิดา"ก่อนที่จะคุยเรื่องอื่น ป๊ามีเรื่องจะถามหมวย แค่หมวยเล็กคนเดียวที่จะต้องตอบคำถามป๊า""อะไรคะ"พิงค์ไวท์มองหน้าบิดาและอากงด้วยสายตาไม่ไว้วางใจสักเท่าไหร่"ผู้ชายที่ชื่อกันต์ เป็นอะไรกับหมวยเล็ก""พี่กันต์เป็นคนที่หนูรักค่ะ""แค่นั้น""เราสองคนมีอะไรกันแล้วที่ทะเลก่อนหมวยจะกลับมาที่นี่ค่ะ"ปัง"นี่หมวย"ทุกคนภายในห้องทำงานต่างมีสีหน้าแตกตื่นเมื่อได้ฟังคำสารภาพผิดของพิงค์ไวท์"หมวยรักพี่กันต์ค่ะ เราสองคนรักกัน พี่กันต์ไม่ได้บังคับ หมวยสมยอมเอง"เธอบอกบิดาแค่นั้น ถ้าท่านรู้ว่าเธอเป็นซื้อถุงยางอนามัยให้ชายหนุ่มคงเป็นลมล้มพับลงไปนั่งกองอยู่กับพื้นแน่ เผลอ ๆ อากงของเธอคงจะช็อกหัวใจวาย"ให้ตายเถอะหมวย หนูเป็นผู้หญิงนะลูก""แต่เราสองคนป้องกันนะคะ แล้วอีกอย่างเรื่องนี้หมวยเป็นคนเริ่มก่อนเอง""เฮ้อ เอาไงดีครับป๊า เรื่องมันเป็นแบบนี้ไปแล้ว""เชื้อไม่ทิ้งแถวไม่มีผิด สมแล้วกับที่เป็นหลานของอาหมิง"องกงพยักหน้าในขณะที่นึกถึงภรรยาที่ล่วงลับ หลานชายคนโตและหลานสาวคน
"อาหมวย""อากงขา"อากงอ้าแขนโอบกอดหลานสาวคนสวยทันทีเมื่อเธอเดินเข้ามาในคฤหาสน์หลังใหญ่ "อากงขอโทษนะลูก อากงขอโทษ""หนูก็ต้อง ฮึก ขอโทษที่หนีไป"ชายชรากอดร่างของหลานสาวเอาไว้ในอ้อมแขนแน่น เขาเฝ้านับวันเวลาที่จะได้เจอหลานสาวคนนี้เพื่อที่อยากจะบอกขอโทษในสิ่งที่ทำผิดพลาดไป"หนูขอโทษที่ทำให้ทุกคนต้องเป็นห่วง ฮึก ขอโทษนะคะ อากง ป๊า เฮีย เจ้""หนูก็ต้องขอโทษป๊ากับอากงเหมือนกัน""ผมด้วยครับ ขอโทษครับป๊า ขอโทษครับอากง"ประมุขใหญ่ทั้งสองมองหน้าลูกหลานทั้งสาม "ครั้งนี้ป๊ากับอากงจะถือว่าเป็นความผิดของลูกครั้งแรก แต่คราวหน้าคราวหลังอย่าทำแบบนี้อีกเข้าใจไหม อยากจะไปไหนมาไหนให้บอกป๊า""ค่ะ/ครับ""เพราะว่าต่อไปป๊ากับอากงจะไม่บังคับพวกลูกทั้งสามคนเหมือนกับที่ผ่านมาอีกแล้ว ที่ผ่านมาป๊ากับอากงอยากจะขอโทษลูกทั้งสามคนในทุก ๆ เรื่อง แต่ตอนนี้ไม่ว่าพวกลูกทั้งสามคนอยากทำอะไรทำได้เลย ป๊าขอเพียงแค่อย่างเดียว ก่อนจะทำอะไรขอให้พวกลูกทั้งสามคนคิดให้รอบคอบก่อนที่จะลงมือทำ เข้าใจไหม""เข้าใจค่ะ/ครับ"ทั้งสามพยักหน้า พุ่งเข้ากอดบิดาและอากงของพวกเขา"ป๊ากับอากงรักพวกหนูทั้งสามคนมากนะลูก""พวกหนูก็รักป๊ากับอากงมากเหมือน
ร่างสูงใหญ่ทรุดกายนั่งลงบนเตียงนอนภายในห้องพักอย่างคนอ่อนแรกด้วยสีหน้าไม่ยิ้มแย้ม เพราะในตอนนี้เขากำลังไม่มีความสุข ปลายนิ้วแตะสัมผัสลงบนสร้อยข้อมือลูบคลำชื่อของหญิงสาวที่สลักอยู่"ไอ้กันต์"สายตาเหม่อลอยเงยมองหน้าผู้มาใหม่ กองทัพและยี่หวาเดินนำหน้าเข็มทิศเข้ามาในห้องพัก ทั้งสาวมองสภาพอันแสนน่าเศร้าของชายหนุ่มในตอนนี้ด้วยความเห็นใจ"น้องชมพูไปแล้วนะ"กองทัพเดินเข้ามาหา วางฝ่ามืออุ่นร้อนลงบนไหล่หนาออกแรงบีบอย่างต้องการให้กำลังใจกองทัพหันไปมองหน้ายี่หวา ราวกับต้องการให้เธออธิบายเรื่องพวกนี้ให้อีกฝ่ายได้เข้าใจ"อันที่จริงแล้ว ชมพูไม่ใช่น้องสาวของฉันและไม่ได้เป็นหลานสาวของยายอย่างที่ใคร ๆ รู้"ยี่หวาเกริ่นขึ้นมาในขณะที่สายตาของเธอยังคงจ้องหน้าชายหนุ่ม"วันนั้นฉันกลับมาจากตลาด เห็นผู้หญิงคนหนึ่งกำลังโดนฉุดไปทำร้าย ฉันก็เลยช่วยเธอเอาไว้และพากลับมาที่บ้าน ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเธอเป็นใคร แต่พอเธอตื่นขึ้นมา เธอก็บอกฉันว่าเธอชื่อชมพูไม่มีญาติพี่น้องที่ไหน"ทุกต่างตั้งใจฟังในสิ่งที่ยี่หวาเล่าออกมา"ฉันกับยายสงสารเพราะเห็นว่าเป็นผู้หญิงตัวเล็ก ๆ คนเดียวก็เลยให้พักอยู่ที่บ้าน และบอกทุกคนว่าชมพูเป็นหลาน
"เรื่องในคลับวันนั้น ผมกับปิ่นรวมหัวกันวางยาลูกสาวของท่านจริงครับ""เพราะอะไร""น้องสาวของผมชอบพอนักมวยในค่ายของผมครับ"อัศวินชี้นิ้วไปยังร่างสูงใหญ่ของกันต์ดึงสายตาของหลงเฟยหยางให้หันมองตาม"ผมกับปิ่นรวมหัวกันวางแผนกีดกันลูกสาวของท่านกับนักมวยในค่าย แต่ผมสาบานได้เลยนะครับว่าคืนนั้นผมไม่ได้มีอะไรกับลูกสาวของท่านเลยจริง ๆ จะให้ผมไปสาบานที่ไหนก็ได้"ชายหนุ่มยกมือชูสามนิ้วด้วยท่าทางร้อนรนกลัวว่าคนตรงหน้าจะไม่เชื่อ"ส่วนเรื่องวันนี้ที่เกิดขึ้น ก็เป็นฝีมือของผมกับน้องสาวเหมือนกันครับ นักมวยในค่ายของผมกับน้องสาว ที่จริงแล้วทั้งสองคนไม่ได้มีอะไรกันจริง ๆ ""...""มันเป็นแค่เพียงแผนจัดฉากเพื่อที่จะทำให้ลูกสาวของท่านเข้าใจผิด โดยมีผู้หญิงคนนั้นเป็นคนลงมือ"เมื่อถึงทางตันอัศวินจึงยอมปริปากพูดออกมาจนหมด เขาซัดทอดไปถึงผู้ร่วมขบวนการครั้งนี้อย่างน้ำหอมที่กำลังยืนตัวสั่น"ฉันถูกคุณอัศวินบังคับค่ะ เขากับหมอปิ่นขู่ ถ้าฉันไม่ยอมทำตามเขาจะปล่อยคลิปฉาวที่เราสองคนมีอะไรกัน""ฉันขอโทษคุณพิงค์ไวท์ด้วยนะคะ ฉันขอโทษนายด้วยนะกันต์"ชายหนุ่มเค้นเสียงหัวเราะในลำคอ สะบัดใบหน้าหันไปมองทางอื่น นึกรังเกียจผู้หญิงอย่างอ
ทันทีเมื่ออัศวินพูดจบ ทุกคนในค่ายก็ต่างหันไปมองชมพูซึ่งกำลังยืนร้องไห้อยู่ในอ้อมกอดของพี่สาวเป็นสายตาเดียวแม้แต่ชายหนุ่มอย่างกันต์เองก็ตาม"ชมพู ชื่อแท้จริงของเธอคือ พิงค์ไวท์ น้องสาวคนเล็กของฉัน ทีนี้รู้แล้วใช่ไหมว่าจุดจบของแกควรออกมาเป็นแบบไหน""มะ...ไม่จริง เป็นไปไม่ได้"อัศวินส่ายหน้าอย่างคนไม่สามารถยอมรับความจริงได้ เพราะถ้าเป็นเช่นนั้นจริง วันนี้คือวันที่เขาจะได้ใช้ชีวิตอยู่บนโลกใบนี้"เป็นไปได้สิ เพราะนี่มันคือเรื่องจริง"อัศวินกระตุกยิ้ม เผชิญหน้ากับคุณนภดลอย่างไม่เกรงกลัว "ตกใจเหรอครับ ไม่ต้องตกใจหรอกนะครับ เพราะว่าวันนี้ยังมีอีกหลายเรื่องที่จะทำให้คุณตกใจ""ไม่จริงใช่ไหม เรื่องหนี้เจ็ดสิบล้าน"น้ำเสียงที่สั่นจากปากของคุณนภดลนั้นยิ่งฟังดูน่าขำ"ถามลูกชายของคุณเองเถอะครับว่าจริงไหม อันที่จริงแล้วผมก็ไม่ได้อยากจะพูดถึงเรื่องนั้นในตอนนี้หรอกนะครับ ถ้าลูกชายของคุณกับลูกสาวของคุณไม่ทำเลวระยำกับน้องสาวของผมเอาไว้"ปิ่นหทัยตัวสั่นเมื่อนิลกาฬเผลอชี้ปลายกระบอกปืนมาทางเธอ"วันนี้ผมก็เลยต้องจัดการทุกอย่างให้มันจบ"แกรก"ว่าไงครับเรื่องเงินที่ค้างผมอยู่"ปลายกระบอกปืนถูกจ่อไปยังศีรษะของอัศว