ขณะนี้มีสาขาย่อยอีกหลายสาขากระจายอยู่ทั่วทุกภูมิภาคของประเทศไทย และมีแผนจะควบรวมกิจการกับบริษัทไฟแนนซ์ชื่อดังของฮ่องกงในอนาคตอันใกล้นี้
“วันนี้ลมอะไรหอบแกมาวะไอ้เสือ”
ปู่พจน์แซวหลานชายคนโปรดในทันทีที่เจอหน้า
“ลมของความคิดถึงครับปู่...ผมคิดถึงปู่”
พยัคฆ์ช่างประจบ
“ประจบปู่แต่เช้า...จะอ้อนเอาอะไรหรือเปล่า”
ปู่พจน์รู้ทัน แต่ก็ตามใจพยัคฆ์เสมอ เพราะเป็นหลานชายคนแรก ตอนที่พยัคฆ์ยังเป็นเด็กและใช้ชีวิตอยู่ที่ประเทศอังกฤษ ปู่พจน์ก็เดินทางไปเยี่ยมบ่อยๆ
“ไม่ได้ประจบครับปู่...”
พยัคฆ์ตรงเข้ามาสวมกอดร่างท้วมของบุรุษผู้สูงวัยกว่า
“มีอะไรหรือเปล่าเจ้าเสือ”
คนเป็นปู่ถาม
“เดือนหน้าผมจะต้องไปอยู่ฮ่องกงแล้วนะครับ...ป๋าเพิ่งคุยกับผมเมื่อเช้า”
ดูเหมือนว่าคนที่ตกใจกว่าปู่พจน์กลับกลายเป็นพลอยขวัญ
“ไอ้ธนาพ่อแกมันยังไม่เลิกล้มความตั้งใจจะคลุมถุงชนอีกหรือวะ...”
ปู่พจน์เผยในสิ่งที่พยัคฆ์ไม่เคยรู้มาก่อน
“หมายความว่ายังไงครับปู่”
หัวคิ้วของพยัคฆ์ชิดเข้าหากัน
“ก็ไอ้ ‘จางเหว่ย’ ยังไงล่ะ เจ้าของบริษัทไฟแนนซ์ชื่อดังในฮ่องกง ไอ้จางเหว่ยคนนี้แหละเป็นเพื่อนกับพ่อแก เคยคุยกันเอาไว้ว่าจะให้แกกับลูกสาวมันแต่งงานกัน แต่พ่อแกรอให้แกเรียนจบ...ที่เรียกตัวกลับเมืองไทยก็เพราะอย่างนี้แหละ”
“จริงหรือครับปู่”
พยัคฆ์ตกใจเล็กน้อย
“จริง”
ปู่พจน์ตอบสั้นๆ เมื่อเห็นพยัคฆ์เงียบไปชั่วครู่เหมือนครุ่นคิด ปู่พจน์จึงเสริมขึ้นว่า
“พ่อแกคงอยากให้ตระกูลเรากับครอบครัวจางเหว่ยได้เกี่ยวดองกัน...เพราะมันหมายถึงการร่วมทุนทางธุรกิจ”
พยัคฆ์รู้สึกหัวเสียเล็กน้อยกับสิ่งที่ได้รู้ แต่ก็เข้าใจในเหตุผลของบิดา เพราะการร่วมทุนหรือควบรวมกิจการจะทำให้บริษัทมีความแข็งแกร่ง และกลายเป็นที่รู้จักไปทั่วโลก โดยเฉพาะในอาเซียน
“ปู่สบายดีนะครับ...ดูหน้าตาสดใสกว่าวันแรกที่ผมเห็น”
พยัคฆ์ถามเพราะตั้งใจมาเยี่ยมปู่พจน์ พยายามไม่คิดถึงเรื่องราวที่ยังมาไม่ถึง
“ช่วงนี้ปู่ไม่ค่อยเหงา...หนูขวัญแวะมาอ่านหนังสือให้ปู่ฟังทุกวัน...”
เสียงของนายใหญ่ของคฤหาสน์บอกความชื่นชมในตัวพลอยขวัญ ที่หล่อนมีเวลาก็เพราะว่าสอบเสร็จแล้ว และตอนนี้ก็เรียนจบแล้ว รอแค่รับปริญญาเท่านั้น
ตอนสายๆ ของทุกวัน พลอยขวัญมักจะเอาหนังสือนิยายมาอ่านให้ปู่พจน์ฟังเป็นประจำ ทั้งเพชรพระอุมาและล่องไพรที่ปู่พจน์ชอบ
พลอยขวัญช่างเอาอกเอาใจ ทำให้นายใหญ่ของบ้านไม่เหงา ปกติปู่พจน์เป็นคนเอาแต่ใจตัวเอง จัดอยู่ในประเภทคนแก่ที่เรื่องมาก เอาใจยาก แต่กลับถูกชะตากับพลอยขวัญ ถึงขั้นยอมให้เข็นรถออกมาสูดอากาศทั้งเช้าทั้งเย็นกันเลยทีเดียว
“นอกจากจะมาอยู่เป็นเพื่อนคุย...หนูขวัญยังเข็นรถให้ปู่...พาออกมาชมสวนทุกเช้าทุกเย็น”
ฟังดูก็รู้ว่านายใหญ่ของบ้านเอ็นดูพลอยขวัญจนออกนอกหน้า
“ถ้าเป็นแบบนี้ แสดงว่าตำแหน่ง ‘หลานคนโปรด’ ของผมคงถูกแย่งไปแล้ว”
พยัคฆ์แกล้งทำหน้าง้ำใส่หญิงสาว
“ก็ช่วยไม่ได้...แกมัวแต่ติดผู้หญิงนี่หว่า...ข่าวว่าพาสาวฝรั่งทรงโตกลับมาด้วย”
ปู่พจน์รู้เรื่องนี้เพราะว่าพลอยขวัญเล่าให้ฟัง
“อ๋อ...ผู้หญิงที่มากับผมชื่อเจนนี่ครับ เป็นเพื่อนครับปู่ อันที่จริงก็อยู่ในระยะดูใจกัน...แต่ยังเร็วเกินไปที่จะเรียกว่าแฟน”
พลอยขวัญแอบอมยิ้ม ดีใจกับสิ่งที่ได้ยินจากปากของพยัคฆ์ และโล่งใจที่เจนนี่กลับไปแล้ว
“คุณปู่อยากไปเที่ยวด้านโน้นมั้ย...ผมจะพาไป”
พลอยขวัญถอยออกมา ปล่อยให้พยัคฆ์เข้ามาทำหน้าที่เข็นรถให้ปู่
“ดีเหมือนกัน”
ร่างท้วมที่นั่งอยู่บนรถเข็นเหลียวกลับมามองหน้าหลานชายแล้วพยักหน้า ด้วยรู้ว่าเป็นโอกาสดีที่จะได้ใช้เวลาร่วมกัน เพราะอีกไม่กี่วันพยัคฆ์ต้องไปดูแลงานที่สาขาฮ่องกงแล้ว
รถเข็นของนายใหญ่ที่มีร่างสูงของพยัคฆ์เป็นคนเข็น เคลื่อนผ่านทางเดินที่ปกคลุมไว้ด้วยใบเขียวขจีของพุ่มกระดังงาร่มครึ้ม ก้านกิ่งเลื้อยระไปตามหลังคาของทางเดินทอดยาวออกมาจากเรือนไม้สักหลังใหญ่ โดยมีร่างบอบบางของพลอยขวัญเดินตามมาจากทางด้านหลัง
ในเวลาต่อมา
หลังจากพยัคฆ์เข็นรถเข็นพาปู่กลับมาส่งเพื่อให้พยาบาลพิเศษที่จ้างมาดูแลรับช่วงดูแลต่อไป ก็เอ่ยถาม
“วันนี้ว่างมั้ยขวัญ”
พยัคฆ์ถามหญิงสาวที่กำลังก้าวเดินตามออกมา
“คะ...เฮียว่าไงนะคะ”
ท่าทางของพลอยขวัญเหมือนกำลังใจลอย
“ถามว่าว่างมั้ย...เฮียกำลังหาเพื่อนไปข้างนอก...จะไปด้วยกันมั้ย”
พยัคฆ์ชวน
คำว่า ‘เพื่อน’ สะกิดใจของพลอยขวัญอย่างแรง สำหรับหล่อนนั้นคงมีเพียงแค่คำว่า ‘เพื่อน’ เท่านั้นกระมัง...ที่ผู้ชายคนนี้จะให้ได้
“ไปค่ะ”
คนถูกชวนรีบพยักหน้า
“งั้นอีกครึ่งชั่วโมงมาเจอกันที่เทอเรซหน้าบ้านนะ”
นัดเวลาเอาไว้แล้วพยัคฆ์ก็แยกออกมา
ทว่าร่างสูงของเฮียเสือยังเดินออกมาไม่ไกลเท่าไร พลันสายตาก็เหลือบไปเห็นพีรพงษ์เดินตรงรี่เข้ามาหาพลอยขวัญเมื่อสบโอกาส
“ขวัญ...”
พีรพงษ์ร้องทัก
“คะ...คุณพีร์”
“เมื่อกี้เห็นขวัญเดินมากับเฮียเสือ...เอ่อ...ไปไหนกันมา?”
พีรพงษ์ทำหน้าสงสัย ความอยากรู้เร่งเร้าให้ถามทั้งๆ ที่รู้ว่าอาจจะเป็นการเสียมารยาท
“ไปเรือนคุณปู่ค่ะ”
พลอยขวัญตอบตามตรง
“คุณพีร์มีอะไรหรือเปล่าคะ”“พี่กะว่าจะชวนขวัญออกไปดูหนัง”พีรพงษ์รีบบอก“คงไม่ได้แล้ว...เมื่อกี้เฮียเสือเพิ่งชวนขวัญออกไปข้างนอก”“ว้า...เฮียตัดหน้ากันซะแล้ว...ว่าแต่ขวัญอยากไปดูหนังมั้ยล่ะ...ถ้าอยากไปดูหนังเดี๋ยวพี่คุยกับเฮียเสือให้ สงสัยว่าเฮียเสืออาจจะไม่ว่างแล้วแหละ”“ทำไมคะ”“เมื่อกี้ป๋าเพิ่งเรียกหาเฮีย”พีรพงษ์เพิ่งแยกมาจากเจ้าสัวธนาเมื่อครู่“งั้นรอเดี๋ยวนะ...พี่จะไปขอเฮียว่าขวัญจะไปกับพี่”“ดะ เดี๋ยว...”พลอยขวัญยังไม่ทันได้ตัดสินใจ พีรพงษ์ก็ก้าวยาวๆ ตามหลังพยัคฆ์ไปด้วยความใจร้อน“เฮีย...”พีรพงษ์เรียกพี่ชาย“มีไรวะ”พยัคฆ์หันมาตามเสียงเรียกที่ดังขึ้นทางด้านหลัง“ผมขออนุญาตชวนขวัญไปดูหนังกับผมได้มั้ยเฮีย”“ก็ไปบอกขวัญสิ...มาบอกเฮียทำไม”พยัคฆ์ย่นหน้าผาก“ผมชวนแล้วครับ...แต่ขวัญเกรงใจ บอกว่ารับนัดเฮียเอาไว้แล้ว”พีรพงษ์ทำเสียงผิดหวัง“ไม่เป็นไรนี่...ถ้าขวัญอยากไปดูหนังกับแก”พยัคฆ์รู้ว่าเรื่องนี้คนกลางอย่างพลอยขวัญควรตัดสินใจด้วยตัวเอง“ครับ...ขวัญอยากไปดูหนังกับผม”พีรพงษ์ทึกทักให้คำพูดของตัวเองมีน้ำหนัก“งั้นก็ตามสบาย”พยัคฆ์พยักหน้า จากนั้นเสียงแหลมของป้าชื่นก็ดังลั่นขึ้นมา
“จริงหรือพี่พีร์...ยัยขวัญเสร็จพี่แล้วจริงอะ”วายุถามย้ำ“จริงสิวะ...”พีรพงษ์มีนิสัยขี้คุย ครั้นแล้วก็ต้องตกใจเมื่อเห็นพยัคฆ์เดินกลับมาที่โต๊ะ“ลืมกระเป๋าสตางค์”พยัคฆ์บอกพลางเอื้อมมือมาหยิบกระเป๋าสตางค์ที่วางเอาไว้กับกุญแจรถแล้วเดินออกมาด้วยความรู้สึกซึ่งบอกไม่ถูกมือข้างหนึ่งกำแน่นด้วยความลืมตัวที่รู้ว่าพลอยขวัญเสร็จน้องชายของตัวเองเสียแล้ว รู้สึกผิดหวังที่หล่อนง่ายกับผู้ชายทุกคน“พี่พีร์...”วายุมองหน้าพีรพงษ์“ไรวะ”“ดูท่าทางเฮียเสือสนใจยัยขวัญเหมือนกันนะ”วายุตั้งข้อสังเกต“โธ่...เฮียเสือจะรักใครจริง ก็เห็นอยู่ว่าที่ผ่านๆ มาแกใช้ผู้หญิงเปลืองแค่ไหน...จนทุกวันนี้น่าจะตั้งฉายาว่า ‘เฮียเสือจอมเสียบ’ เพราะว่าแกเสียบแล้วทิ้งทุกราย ไม่งั้นจะยกยัยเจนนี่ให้พวกเรากินหรือวะ”พีรพงษ์พูดเหมือนคนที่รู้จักนิสัยพี่ชายของตัวเองเป็นอย่างดี ทำให้วายุนึกถึงประสบการณ์เซ็กซ์สุดสยิวแบบสองรุมหนึ่งเมื่อสัปดาห์ก่อน คิดแล้วก็ตื่นเต้นขึ้นมาอีก“มีเรื่องนึงกูเพิ่งรู้มาว่ะ...มึงรู้หรือยัง?”พีรพงษ์กระซิบ“เรื่องอะไร”คิ้วของวายุขมวดเข้าหากัน“ป๋าจะส่งเฮียเสือไปฮ่องกง”พีรพงษ์กล่าว แววตาดีใจราวกับว่ามันเป็นข
“สุขสันต์วันเกิดค่ะพี่พีร์”พลอยขวัญชนแก้ว ยกไวน์ขึ้นดื่มจนพร่องไปเกือบครึ่งแก้ว หารู้ไม่ว่าตัวเองกำลังตกอยู่ในดงอสูร“วันนี้ขวัญสวยจัง”พีรพงษ์ชมพลางเขย่าแก้วเบาๆ สายตาเจ้าเล่ห์จับจ้องน้ำสีอำพันที่หมุนวนอยู่ในแก้ว แววตาครุ่นคิด ก่อนจะยกขึ้นกระดกดื่มลงลำคอรวดเดียว“พี่พีร์คะ...ขวัญเหมือนจะไม่สบาย”ยานอนหลับที่ผสมอยู่ในแก้วไวน์เริ่มออกฤทธิ์ หญิงสาวกล่าวพลางยกมือขึ้นแตะขมับ“เป็นอะไรจ๊ะขวัญ”พีรพงษ์ถามทั้งที่รู้ แอบหัวเราะหึๆ“เวียนหัวนิดหน่อยค่ะ”พลอยขวัญตอบไปตามที่รู้สึก“ไปนอนพักที่โซฟาในห้องพี่ก่อนก็ได้”เข้าทางของพีรพงษ์พลอยขวัญเริ่มสะลึมสะลือ รู้ว่ากำลังถูกประคองมานั่งลงบนโซฟาที่ตั้งอยู่ในห้องนอน หลังจากนั้นก็รู้สึกตาลาย มึนศีรษะขึ้นมาอย่างรวดเร็ว ทำให้เห็นภาพใบหน้าของพีรพงษ์รางๆ ก่อนจะสลับมาเป็นภาพใบหน้าเบลอๆ ของวายุ เหมือนภาพหลอน ซ้อนทับกันเข้ามาซ้ำๆครั้นแล้วสติสัมปชัญญะของหล่อนก็หลุดลอยไป พร้อมกับร่างที่ถูกประคองให้เอนราบลงนอนบนโซฟา“เสร็จกู”พีรพงษ์หัวเราะหึๆ ยกฝ่ามือทั้งสองข้างขึ้นถูกัน นึกกลัดมันในอารมณ์ วันนี้จะเสียบให้จมดุ้น“พี่พีร์...นี่พี่ต้องใช้วิธีสกปรกกับยัยขวัญถึง
วันรุ่งขึ้น พีรพงษ์ตื่นเช้าขึ้นมาพร้อมกับอาการสะลึมสะลือ ก่อนจะพบว่าตัวเองนอนหลับเป็นตายอยู่ที่โซฟามาตลอดทั้งคืน‘เกิดไรขึ้นวะ’มึนงง ถามตัวเองในใจ หลังจากพยายามสั่นศีรษะที่รู้สึกปวดจนหนักอึ้ง พยายามลำดับความทรงจำ จากนั้นก็รีบลุกขึ้นมาคว้าโทรศัพท์มือถือที่วางเอาไว้ข้างโซฟา หยิบขึ้นมากดดู ดีใจที่เห็นภาพของตัวเองกับพลอยขวัญที่ถูกจัดฉากเอาไว้ยังอยู่ในโทรศัพท์มือถือ‘เมื่อคืน...’พีรพงษ์สลัดศีรษะแรงๆ อีกหลายครั้ง พยายามนึกถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้ จำได้ว่าตัวเองกำลังหาความสำราญกับเรือนร่างของพลอยขวัญอยู่ดีๆ จากนั้นก็จดจำอะไรไม่ได้อีกเลยเมื่อหายจากอาการมึนงง พีรพงษ์ก้าวยาวๆ เข้ามาหาวายุที่ห้องนอน เพราะอยากสอบถามว่าเกิดอะไรขึ้นเมื่อคืนนี้“ไอ้วา...”เสียงเข้มเรียกน้องชายต่างมารดาในทันทีที่ผลักประตูเข้ามาเห็นวายุนอนเหยียดยาวกดโทรศัพท์มือถือเล่นอยู่บนเตียง“อะไรพี่พีร์...”วายุสะดุ้ง แกล้งทำไม่รู้ไม่ชี้ ทั้งที่พอจะเดาได้ว่าพี่ชายเข้ามาทำไม“นอนดูคลิปโป๊อยู่ล่ะสิมึง...”พีรพงษ์แซว“แหะๆ...”วายุหัวเราะ เพราะว่ากำลังดูคลิปโป๊ในกลุ่มไลน์“กูถามอะไรหน่อย”พีรพงษ์เดินเข้ามาใกล้“ว่า...”
วันรุ่งขึ้น“วันนี้เงียบจังนะคะป้าชื่น”พลอยขวัญกล่าวกับป้าชื่นในตอนใกล้ค่ำของวันหนึ่งเมื่อลงมาที่เทอเรซหน้าบ้านแล้วพบว่าบ้านดูเงียบเชียบผิดปกติ“ก็วันนี้เป็นวันเสาร์นี่คะ...คุณๆ ออกไปข้างนอกกันหมด เจ้าสัวไปตีกอล์ฟกับคุณคนางค์ คุณพีร์กับคุณวาไปตีเทนนิสอยู่ที่สปอร์ตคลับ คุณชุลีคงกำลังนั่งจั่วไพ่กับเพื่อนๆ ส่วนคุณวิไลคงกำลังอยู่ในสปานวดตัวนวดหน้า”ป้าชื่นสาธยายอย่างคนที่อยู่มานานจนรู้ว่าคนในบ้านชอบกิจกรรมอะไรกันบ้าง“แล้วคุณเสือล่ะคะ?”พลอยขวัญรีบถาม ดูเหมือนว่าที่ป้าชื่นบอกนั้นจะตกหล่นไปหนึ่งคน“อ้อ...ป้าลืมไป คุณเสือคงกำลังว่ายน้ำอยู่บนดาดฟ้า...รายนี้มีโลกส่วนตัวสูงค่ะ”ป้าชื่นตอบดวงตาของพลอยขวัญวาวขึ้นด้วยความดีใจ ใบหน้าซ่อนยิ้มเอาไว้ไม่มิด เมื่อรู้ว่าวันนี้คนที่หล่อนคิดถึงนั้นอยู่บ้านในเวลาต่อมาที่สระว่ายน้ำซึ่งอยู่บนดาดฟ้าของคฤหาสน์หลังใหญ่ น้ำสีครามใสแจ๋ว หลังคาดาดฟ้าเปิดโล่งรับแสงแดด รอบๆ สระได้รับการตกแต่งเอาไว้ด้วยต้นปาล์มและลีลาวดีออกดอกสีขาวดกสะพรั่งไปทุกกิ่งก้าน ริมสระน้ำขนาดใหญ่มีเตียงอาบแดดเรียงรายเป็นแนว“เฮียคะ...”พลอยขวัญเรียกคนที่กำลังลอยคออยู่เหนือผิวน้ำ เรือนร่าง
“อย่า...เฮียปล่อยขวัญนะ” พลอยขวัญอุทานด้วยความตกใจ สองมือรัวตีแผงอกแกร่งของคนหื่น แต่พยัคฆ์ไม่สนใจ มือใหญ่ของซาตานกระชากร่างของหล่อนรวบอุ้มเอาไว้ในอ้อมแขน“ว้าย! เฮีย”พละกำลังมหาศาลของคนตัวใหญ่ทำให้พลอยขวัญหมดหนทางขัดขืน สุดท้ายก็ถูกอุ้มมาวางลงบนเตียงอาบแดดใกล้มุมด้านหลังของสระว่ายน้ำ “อย่านะเฮีย...ปล่อยขวัญนะ” สองมือฟาดรัว ยื้อยันร่างกำยำที่โถมทับลงมาบนตัวหล่อน“อย่าทำเล่นตัวไปหน่อยเลยน่ะ...รับรองว่ามันกว่าเอากับไอ้พีร์แน่ๆ...อย่างเธอต้องเจอใหญ่เท่าแขนถึงจะอิ่ม”พยัคฆ์เบียดลำตัวหนาแทรกเข้าสู่หว่างขาที่ถูกง้างจนอ้ากว้างออกจากกัน เปิดรับลำตัวใหญ่โตของเขา“ยะ อย่า...ไม่นะเฮีย”เสื้อยืดตัวบางถูกเลิกขึ้นไปกองอยู่เหนือทรวงอกอวบใหญ่ บราเซียร์ถูกกระชากออกจากสองเต้าเต่งตึง เผยให้เห็นปทุมคู่งามอะร้าอร่ามจนพยัคฆ์เผลอตวัดลิ้นเลียริมฝีปากตัวเอง สายตาจับจ้องอยู่ที่ปลายถันสีชมพูเป็นทรงสวย“อ๊ะ...”พลอยขวัญสะดุ้งเฮือก ขนลุกไปทั้งร่างเมื่อริมฝีปากของพยัคฆ์ครอบลงมาดูดกระซวกหัวนมอย่างแรง หนวดเคราสากถากทิ่มผิวเนื้ออ่อนๆ จนเป็นรอยแดง ท่าทางของเฮียเสือในวันนี้ดูราวกับพวกซาดิสม์
“อย่า...”พลอยขวัญดิ้น มือใหญ่ของเฮียหื่นกดแผ่นหลังให้หล่อนคุกเข่าลงบนเตียง หันสะโพกอวบขาวออกมาหาเขาที่ยืนประกบอยู่ทางด้านหลัง งัดแก่นกายใหญ่ยาวออกมาจากกางเกงว่ายน้ำ ลำแข็งตั้งตระหง่านพร้อมกระหน่ำ“รับรองว่าใหญ่กว่าของไอ้พีร์หลายเท่า...สะใจเธอแน่ๆ”สบถหยาบพร้อมกับกระชากกางเกงว่ายน้ำลงไปกองอยู่ที่ปลายเท้า ดวงตาวาวโรจน์ไปด้วยความต้องการ ดุ้นเนื้ออลังการถูกช้อนขึ้นมาจดจ่อเข้ากับกลีบสวาทที่แอ่นอ้าจนอูมทะลักออกมาจากง่ามขาทางด้านหลัง“ฮึก...”ร่างของหญิงสาวกระตุกเฮือก ก่อนจะร้องครางเสียงสั่น เมื่อดุ้นเนื้อสีเข้มคล้ำยาวใหญ่เหมือนดุ้นมะระจีนถูกกดให้ส่วนปลายเปียกเยิ้มส่ายเสียดลงในกลีบสีชมพูแบะอ้า มือใหญ่ขยำสะโพกแล้วกระชากเข้ามารับความแข็งแกร่ง เสียบแทงเข้ามาล้ำลึกสุดโคนพวงสวรรค์พั่บ...เสียงเนื้อกับเนื้อบดแน่นเข้าด้วยกัน น้ำเสียวทะลักซ่าน สาดสวนออกมาอาบท่อนเนื้อขนาดเท่าแขน เสียบคาอยู่ในรูเนื้อฟิตแน่นของหล่อนอั้ก...เสียงเนื้อกับเนื้อกระทบเข้าหากันดังสนั่น ร่างน้อยๆ ของพลอยขวัญผวาเกร็ง มือทั้งสองข้างเกาะขอบเตียงอีกฟากเอาไว้แน่น ลำตัวแอ่นโย้ โยกถลำไปข้างหน้าเพราะพยัคฆ์กระเด้าเข้ามาแรงมาก“ฮึก..
“ฮือๆ...”พลอยขวัญร้องไห้ ค่อยๆ หยัดกายขึ้นจากพื้นทั้งน้ำตานองใบหน้า คว้าเสื้อผ้าขึ้นมาสวมใส่ ค่อยๆ ก้าวลงบันไดมาจากดาดฟ้า...คงถึงเวลาที่หล่อนจะต้องก้าวออกไปจากชีวิตของผู้ชายใจร้ายคนนี้เสียทีอีกสัปดาห์ต่อมาตอนใกล้ค่ำของวันหนึ่ง ที่เรือนไม้หลังใหญ่ของปู่พจน์ พยัคฆ์เอนหลังอยู่ในท่ากึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่บนเก้าอี้ไม้ ภายใต้ร่มประดู่ ข้างกายมีขวดบรั่นดีตั้งเอาไว้บนโต๊ะเล็กๆ ดวงตาเหม่อลอยทอดมองเวิ้งฟ้าสีแดงหม่น‘นี่ฉันกำลังหลงเสน่ห์เธอใช่ไหม...พลอยขวัญ’พยัคฆ์พึมพำ...ถามตัวเองอยู่ในใจ ยกบรั่นดีขึ้นดื่มราวกับต้องการข่มความเจ็บปวดใจที่ผุดวาบเข้ามารบกวนสมาธิอยู่ตลอดเวลาก่อนจะหลับตาลงช้าๆ ราวกับต้องการสำรวจลึกลงในจิตใจของตัวเอง กระทั่งค้นพบว่าความรู้สึกคิดถึงที่กำลังก่อตัวอยู่เงียบเชียบ รุมรึงรุนแรงอยู่ภายในใจของเขานั้น...เป็นเพราะรู้ว่าตัวเองหลงรักพลอยขวัญเข้าแล้ว‘พอกันที...ขวัญ’ภาพของพลอยขวัญกับพีรพงษ์ที่นอนอยู่บนเตียงเดียวกัน ทำให้พยัคฆ์โกรธจนต้องกัดกรามกรอดตอนนี้คงถึงเวลาแล้ว...ที่เขาต้องสลัดพลอยขวัญออกไปจากความทรงจำ ตัดใจจากผู้หญิงร่านสวาทรักสนุกกับผู้ชายไม่เลือกหน้าคนนี้เสียทีทั้งที่ก
“แหม...ตอนปอกมะละกอดูเงอะงะ...แต่พอจับสากตำลงในครกนี่ถนัดนะคะคุณเสือ” ป้าชื่นหัวเราะพยัคฆ์เองก็เขินๆ ไม่เคยคิดมาก่อนเหมือนกันว่าตัวเองจะต้องมานั่งตำส้มตำให้เมียที่กำลังแพ้ท้อง “นี่ค่ะใส่เลย” ป้าชื่นส่งถ้วยใส่ถั่วฝักยาวหั่นมาให้ “พอแล้วค่ะ...ไม่ต้องตำจนแหลก” ป้าชื่นตักมะละกอที่ขูดเป็นเส้นใส่ลงในครก” “ใส่น้ำปลาสองช้อนค่ะ” “ไงต่อครับ”“น้ำตาลปี๊บอีกครึ่งช้อนค่ะ...มะนาวด้วยค่ะ แล้วก็กุ้งแห้ง ถั่วลิสง เท่านั้นก็แซบแล้วล่ะค่ะ”เสียงกระแทกสากลงครกของเฮียเสือดังลั่นออกมาจากครัว ทำให้พลอยขวัญอดสงสัยไม่ได้เพราะว่าสามีหายมานาน กระทั่งลงมาเห็น“ทำอะไรกันอยู่คะป้าชื่น…”คนที่ชะโงกหน้าเข้ามาในครัวเอ่ยถามด้วยความสงสัย สีหน้าตกใจเล็กน้อยที่เห็นเฮียเสือกำลังนั่งตำส้มต้มอย่างเอาจริงเอาจัง“เฮียลงมาตำส้มตำให้ขวัญจ้ะ”สามีตอบเสียงหวาน ออกอาการเขินนิดๆ ตั้งใจว่าจะแอบยกจานส้มตำไปให้หล่อนถึงที่ แต่ความก็แตกเสียก่อนที่จะได้เซอร์ไพรส์ภรรยาทว่าสิ่งที่ได้เห็น ก็ทำให้พลอยขวัญปลื้มใจจนพูดอะไรไม่ออก ใครเลยจะคิดว่าจะได้เห็นภาพของเฮียเสือมานั่
“เฮียจ๋า...ขวัญรักเฮีย”เสียงกระซิบสั่นพร่า ดวงตาพริ้ม หลังจากความทรมานได้ลุล่วงไปสู่อาการออกัสซั่มรุนแรงเมื่อถึงสวรรค์“เฮียก็รักขวัญจ้ะ...ยอดรักของเฮีย”พยัคฆ์บอกขณะท่อนเนื้อยังเสียบคา สวรรค์ชั้นเจ็ดกำลังพร่าเลือนอยู่ภายใต้เปลือกตาของเขาเช่นกัน รับรู้ในความเสียวซ่านสุดจะบรรยายไม่ต่างจากหล่อนเนื้อตัวของพลอยขวัญอ่อนเปลี้ยเหมือนขี้ผึ้งที่ถูกไฟลน พยัคฆ์เชี่ยวชาญชั้นเชิงกามสุดๆ เขาเปิดฉากจู่โจมหล่อนอีกครั้งทั้งล่างทั้งบน ขณะสองเต้าเต่งตึงกำลังโดนดูดเสียงดังจ๊วบจั๊บ ที่ง่ามขาก็โดนลำนิ้วทิ่มทะลวงเข้าใส่เสียงดังพลั่กๆ จนน้ำหล่อลื่นทะลักสวนนิ้วออกมา ลีลาดุเด็ดของเฮียเสือสุดหื่นทำเอาพลอยขวัญเสียวกระสันไปทุกสรรพางค์กาย“ขวัญจ๋า...รอบนี้ขย่มให้เฮียนะจ๊ะ...ขึ้นให้เฮียนะครับ”พยัคฆ์บอกพลางรั้งเอวของพลอยขวัญให้ตามมาทรุดร่างอรชรลงนั่งบนโซฟาที่ตั้งอยู่กลางห้อง“ค่ะ...”พลอยขวัญมองท่อนเนื้อล้อมเม็ดมุกตะปุ่มตะป่ำด้วยสีหน้าแบ่งรับแบ่งสู้ รู้ว่าอาจจะเจ็บระบมบ้างตอนที่กลีบเสียวแสนบอบบางจะต้องกลืนเม็ดมุกตะปุ่มตะป่ำเข้าไปจนสุดตอแต่ความเสียวซ่านจากสัมผัสเสียดสีที่ทำเอาติดใจ ก็ทำให้แม่ลูกอ่อนสูดหายใจแรง รว
“ลองจับให้ถนัด”พยัคฆ์ชักท่อนเนื้อฝังมุกออกมาจากรูสวาทฟิตแน่นพลอยขวัญยิ่งลูบไล้ก็ยิ่งรู้สึกร้อนผ่าวในช่องท้อง แอบขมิบกลีบหมุบๆ เพราะอยากหนีบอยากกลืนดุ้นเนื้อฝังมุกของเฮียเสือ“เฮียจ๋า...ขวัญจะขาดใจแล้ว...ขวัญอยาก”“งั้นเฮียจะกระแทกให้แตกเลยนะจ๊ะ”พยัคฆ์คว้าข้อเท้าของแม่ลูกอ่อนขึ้นมาพาดเอาไว้บนบ่าบึกบึนของตัวเองอีกครั้งจากนั้นก็ช้อนท่อนเนื้อแข็งแกร่งขึ้นมากำแน่น บีบจนหัวมังกรแดงก่ำมีน้ำหล่อลื่นเหนียวๆ เล็ดไหลออกมาปริ่มปลาย ขนาดมหึมาของมันทำให้มือของตนซึ่งแม้จะมีขนาดใหญ่มาก...แต่ก็ยังไม่สามารถกำได้รอบ“อูย...แน่นรูสุดๆ”พลอยขวัญพริ้มตา หน้าบูดหน้าเบ้ พยัคฆ์ส่ายเสียดหัวมังกรกระแซะเสียบเข้าใส่กลีบเนื้อสีชมพูจนเผยอแยะแบะอ้าออกทีละน้อยก่อนที่แม่ลูกอ่อนจะร้องครางลั่นกับความพิสดารของอาวุธประจำกายของสามีที่กำลังเคลื่อนเข้ามาคับแน่นในช่องทางบอบบางจนสุดโคนพวงสวรรค์ เนื้อแนบเนื้อจนเส้นขนของหล่อนกับเขาเสียดสีกันร้อนผ่าว ราวจะลุกติดไฟขึ้นมาได้“อ่า...ฮึก...”พลอยขวัญหลับตาปี๋ อานุภาพของเม็ดมุกที่เสียบเข้ามาเสียดสีในกลีบเนื้อบอบบาง ทำให้หล่อนรู้สึกเจ็บในตอนแรก แต่ความเสียวกระสันที่มีมากกว่า ก็ทำใ
“อ๊อย...ขวัญจะขาดใจ”คนหื่นยังคงตั้งปลายลิ้นเป็นลำแข็ง เสียบแทงเข้าไปในรูสวาทของหล่อนไม่ยั้งแจ๊บๆ ๆ ๆ ๆเสียงปลายลิ้นสากกวาดเลียผนังเนื้อนุ่มแน่นบอบบางในระหว่างสองกลีบอย่างเร่าร้อน“ชอบมั้ย”ถามขณะแบะบีบจนกลีบปลิ้นออกมารับปลายลิ้นจ้วงทะลวงเข้าเลียรูสวาทอย่างเมามัน การจู่โจมแบบดิบเถื่อน เร่าร้อน ถึงอกถึงใจ ทำให้เลือดในกายของหญิงสาวราวจะเดือดขึ้นมาได้“ชอบค่ะ...อ่า...ซี้ด”พลอยขวัญเสียวจนต้องขมิบกลีบเนื้อรัวๆ เมื่อเฮียเสือดูดกลีบสีชมพูจนปลิ้นทะลักออกมารับปลายลิ้นหนา จ้วงเลียเข้ามาดูดกินน้ำคาวสวาทหอมหวานของหล่อนอย่างเอร็ดอร่อย“ห้ามไปให้ผู้ชายคนอื่นทำแบบนี้นะ”พยัคฆ์หวง“ขวัญไม่เคยให้ใครทำ...ขวัญให้เฮียคนเดียว”หญิงสาวกล่าวตามความจริง นอกจากพยัคฆ์ก็ไม่เคยมีผู้ชายคนไหนได้ทำกับร่างกายของหล่อนขนาดนี้“ขวัญรักเฮียคนเดียว”หล่อนใช้คำพูดที่ทำให้หัวใจของสามีพองโต ไม่ต่างจากลูกโป่งที่สูบลมจนเต็ม“ชื่นใจเฮียที่สุด”“ไม่ไหวแล้วค่ะเฮียขา...ขวัญเสียวเหลือเกิน”“จ้ะ...เดี๋ยวเฮียเสียบให้ ขวัญจะได้หายทรมานเสียที”พยัคฆ์มองสองมือของหล่อนที่ขยุ้มขยำจนผ้าปูที่นอนยับย่น รู้ว่าหล่อนกำลังทรมานมาก เขารีบกระเ
พยัคฆ์ค่อยๆ บีบคลำสองเต้าซึ่งอวบขาวและคัดไปด้วยน้ำนมแม่ลูกอ่อน สองเต้าของหล่อนขาวจนแลเห็นเส้นเลือดสีเขียวกระจายเป็นสายรางๆ อยู่ภายใต้ความเปล่งปลั่งนวลเนียน“นมคัดมาก...เฮียช่วยนะ” พลอยขวัญขัดขืนเล็กน้อยพอเป็นพิธี มือน้อยๆ ทุบตีไหล่ของคนหื่นที่คร่อมลงมาจูบฟัดร่างอวบอัดแล้วดูดนมเมามัน“อ๊อย...ขวัญเสียวหัวนม”ทรวงอกของแม่ลูกอ่อนแอ่นหยัดขึ้นด้วยความเสียวซ่าน หัวนมโดนดูดจนปูดบาน น้ำนมสีขาวทะลักไหลออกมาชุ่มปากคนเป็นพ่อของลูก“เสียวล่ะสิ”พยัคฆ์กระตุกยิ้ม“เสียวค่ะ”พลอยขวัญยอมรับว่าหล่อนรักผู้ชายคนนี้หมดหัวใจ ไม่ว่าเขาจะสัมผัสแตะต้องตรงส่วนไหนของร่างกาย หล่อนก็รู้สึกมีอารมณ์ไปหมด“จากนี้เฮียขอแย่งลูกกินนมทุกวันนะครับ”บอกขณะกอดจูบแล้วดูดนมพัลวัน ก่อนที่มือซุกซนข้างหนึ่งจะล้วงเข้ามาที่ง่ามขาอวบขาว สอดนิ้วกลางแหวกกลีบ“อ๊อย...”พลอยขวัญสะดุ้ง ขมิบกลีบสวาทรัดดุ้นนิ้วของเฮียที่เสียบเข้ามา“ขอเฮียใช้นิ้วให้ลื่นก่อนนะครับ...”พยัคฆ์กระซิบข้างหู ดูดนมขณะเสียบนิ้วกลางรัวๆ จนแม่ลูกอ่อนร้องคราง ไม่นานน้ำหล่อลื่นเหนียวๆ ก็หลั่งออกมาชุ่มมือของเฮียเสืออีกระลอกพยัคฆ์ร้อนแรงและหื่นมาก ใช้เล่ห์สา
“ระยำ...” พยัคฆ์ปรี่เข้าหาหยางไห่ด้วยความโกรธจัด ไม่ใช่เรื่องยากเลยสักนิดที่พยัคฆ์จะกระทืบหยางไห่ให้ตายคามือ เพราะพยัคฆ์มีโครงร่างสูงใหญ่และแข็งแกร่งกำยำกว่ามากหากสุดท้ายพยัคฆ์ก็เลือกที่จะไม่ใช้กำลัง แต่ตัดสินใจที่จะก้าวเดินออกมาจากเหตุการณ์อันน่าอัปยศอดสูด้วยหัวใจที่ยอมรับความจริง...ว่าเหมยฮัวรักคนอื่น เช่นเดียวกับเขา...ที่รู้ซึ้งแล้วว่าผู้หญิงที่หัวใจของตนปรารถนาจะใช้ชีวิตร่วมกันไปจนวาระสุดท้ายของชีวิตก็คือ ‘พลอยขวัญ’ พยัคฆ์สูดหายใจแรง ครั้นเมื่อระงับความโกรธได้ก็หันไปหาเหมยฮัวที่ยืนตาแดงๆ คล้ายจะร้องไห้ “ผมขอโทษที่มาขัดจังหวะความสุขของคุณสองคน สนุกกันต่อเถอะครับ ขอบคุณนะเหมยฮัว...ขอบคุณที่ทำให้ผัวโง่ๆ อย่างผมตาสว่างเสียที...ขอบคุณที่ทำให้รู้ว่าคุณไม่ได้รักผม...ต่อจากนี้ไปผมจะถือว่าหัวใจของเราสองคนเป็นอิสระจากกัน” สุ้มเสียงของพยัคฆ์มีความขมขื่นอย่างเห็นได้ชัด หากก็ยอมรับว่าโชคชะตาได้ลิขิตเอาไว้แล้ว พยัคฆ์ไม่เคยคาดคิดมาก่อนเลยว่าชีวิตคู่ของตนกับเหมยฮัวจะต้องปิดฉากลงเพราะเรื่องบัดสีที่เกิดขึ้นในวันนี้...แต่มันก็เกิดขึ้นแล้วจริงๆ
“อูย...ซี้ด...”เมื่อดุ้นเนื้อร้อนผ่าวเคลื่อนเข้ามาจนมิดสุดโคนพวงสวรรค์ พยัคฆ์ก็ขยับเบาๆ ก่อนจะกระเด้ารัวแรงลึกเต็มอารมณ์หื่นพลั่กๆ ๆ ๆ ๆ “อ๊ายยยย...อูย...ขวัญเสียว”ดวงตาของหญิงสาวหรี่พริ้ม เพราะคนข้างหลังทิ่มรัวเข้ามาชุดใหญ่ สองมือของหล่อนเกาะขอบเคาน์เตอร์เอาไว้แน่น แอ่นบั้นท้ายรับการลงทัณฑ์อันดิบเถื่อนของพยัคฆ์ด้วยความเต็มใจ“อ่า...แน่นสุดๆ เลยขวัญจ๋า...ของขวัญรัดของเฮียปลิ้นเลยจ้ะ”สายตาของเฮียเสือจับจ้องอยู่ที่ภาพของแท่งเนื้อกำลังเสียบความแข็งแกร่งเข้าๆ ออกๆ เสียบรัวจนพลอยขวัญขมิบไม่ทัน ส่งผลให้น้ำหล่อลื่นหลั่งซ่านออกมาอาบดุ้นเอ็นของพยัคฆ์“อ๊อย...เฮีย”ไหล่ทั้งสองข้างของพลอยขวัญส่ายสะบัด เพราะก้นกลมกลึงตึงเต่งอวบขาวแอ่นหยัดขึ้นรับความแข็งแกร่งที่เสียบแทงเข้ามารัวๆ ทรวงอกอวบใหญ่เบียดแนบกับพื้นเคาน์เตอร์เพราะฝ่ามือของเฮียที่กดเอาไว้“เฮีย...ขวัญไม่ไหวแล้ว” หล่อนเร่งเร้าพลั่กๆ ๆ ๆพยัคฆ์สนองให้ เสียงเนื้อกับเนื้อสลักแน่นเข้าด้วยกัน เนื้อตัวของพลอยขวัญบิดเร่าทรมาน สองเต้าอวบคัดเบียดบดอยู่กับพื้นเคาน์เตอร์แกรนิตโต้จนมีน้ำนมสีขาวไหลเลอะออกมาข้างลำตัว“อีกนิด...เฮียจะแตกแล้ว
“คิดว่าไปไหน”คนที่หวาดระแวงหึงหวงจนขึ้นสมองรู้สึกโล่งใจที่รู้ว่าหล่อนอยู่ในครัว“ทำอะไร”สายตาจับอยู่ที่บั้นท้ายหนั่นแน่นของพลอยขวัญ ขณะหล่อนกำลังก้มๆ เงยๆ ทำอะไรสักอย่าง“ขวัญกำลังจะเจียวไข่ให้ตาหนูค่ะ...ตาหนูชอบทานไข่เจียว...ว่าแต่เฮียเข้ามาทำไม...หิวแล้วหรือคะ”ถามขณะมือเรียวเอื้อมหยิบไข่กำลังจะตอกลงในถ้วย“ใช่...เฮียหิว...แต่ไม่ใช่หิวข้าว”เฮียเสือตอบเสียงกระเส่า ทว่าในขณะที่พลอยขวัญเหลียวมามอง หล่อนก็มีอันต้องสะดุ้งตกใจเพราะได้ยินเสียงล็อกประตู จากนั้นร่างหนาของคนหื่นก็ตรงรี่เข้ามาสวมกอดหล่อนจากทางด้านหลัง“อุ๊ย...”พลอยขวัญตกใจ มือสั่นจนเกือบตอกไข่ไม่ตรงถ้วย“เฮียหิวขวัญ...อยากกินขวัญ...ขอจัดหนักให้ขวัญทิ้งทวนก่อนเฮียไปฮ่องกงนะ...ขวัญจะได้อิ่มนานๆ ในระหว่างเฮียไม่อยู่ ดีมะ”พยัคฆ์กระซิบกระซาบพร้อมกับจูบไซ้ซอกคอ หอมแก้มหล่อนลนลานพลอยขวัญรู้ว่าเขาเอาจริง หล่อนไม่รอดแน่ๆ ยืนยันด้วยแท่งเนื้อมหึมาของเขาที่กำลังแข็งเป็นดุ้น ไถถูมอบความอบอุ่นอยู่กับบั้นท้ายหนั่นแน่นของหล่อนเหมือนค้นหาช่องทางของความสุข“เฮีย...มะ ไม่...เดี๋ยวใครมาเห็น”พลอยขวัญกลัว แต่ก็เริ่มเกิดอาการร้อนวูบวาบหลังจาก
“คุณขวัญมีแขกค่ะ”บัวผันตอบ ที่รู้ก็เพราะว่าเพิ่งเดินออกมาจากห้องรับแขก“ใคร...แขกที่ไหน...ผู้หญิงหรือผู้ชาย”ความหึงหวงพลอยขวัญทำให้พยัคฆ์รีบถาม“ผู้ชายค่ะ”บัวผันตอบตามตรง คำว่า ‘ผู้ชาย’ ทำให้พยัคฆ์หูผึ่ง คิ้วขมวดเข้าหากัน“ใคร”เสียงเข้มดุจนน่ากลัว“คุณเมฆค่ะ”“ดีเลย...ฝากตาหนูเดี๋ยว...อยากเห็นหน้านักไอ้พวกชอบย่องมาตีท้ายครัวคนอื่นตอนผัวไม่อยู่”พยัคฆ์ก้าวยาวๆ ตรงไปยังห้องรับแขกของบ้าน ปู่พจน์รู้สึกตกใจที่เห็นพยัคฆ์แสดงอาการหวงเมียจนออกนอกหน้าที่หน้าห้องรับแขกพยัคฆ์ผลักประตูเข้าไปโดยไม่เคาะ ตอนนั้นเมฆกับพลอยขวัญกำลังนั่งคุยกัน จึงหันมามองร่างสูงใหญ่ไซส์ฝรั่งเกินกว่าร้อยแปดสิบเซนติเมตรที่ยืนตระหง่านอยู่หน้าประตู สีหน้าถมึงทึง แววตาเหี้ยมเกรียมดูน่ากลัวสุดๆพยัคฆ์ยังไม่พูดอะไร เดินอาดๆ เข้ามานั่งเคียงข้างพลอยขวัญ โอบไหล่แล้วหอมแก้มเสียงดังฟอด ประกาศให้รู้กันไป...ว่าผู้หญิงคนนี้เมียกู“นายใช่ไหมที่ชื่อเมฆ”พยัคฆ์ถามไม่เกรงใจ“ครับ...”เมฆพยักหน้า ไม่คิดว่าจะได้เจอสามีของพลอยขวัญ เพราะไม่รู้ว่าพยัคฆ์มา“ผู้หญิงคนนี้เป็นเมียผม...คุณมีธุระอะไรกับเมียผม”พยัคฆ์ถามเสียงเข้ม ขณะมือโอบเอวข