ท่ามกลางความตื่นตระหนก แดร์ริลอยากที่จะรวบรวมพลังภายในของเขา แต่จากผงที่เขาสูดดมไปก่อนหน้านี้นั้นรุนแรงเกินไป กำลังของเขายังไม่ฟื้นขึ้นมาแดร์ริลกำลังสิ้นหวัง มือของเขาถูกบังคับให้แบออก ชายคนหนึ่งเงื้อมีดขึ้น ในขณะที่เขากำลังจะลงมีดนั้น สกายเลอร์ก็โหยหวนออกมา "เ-ี่ย หยุด!"ชายคนนั้นหยุดมีดกลางอากาศ เขาดูสับสน แต่เขาก็เดินถอยกลับมาสกายเลอร์เดินไปหาแดร์ริลทันทีแล้วมองไปที่แหวนนิ้วโป้งของแดร์ริลอย่างพินิจน์ "นายไปเอาแหวนนิ้วโป้งนี้มาจากไหน?" เขาอุทานสกายเลอร์ห้ามความปั่นป่วนในใจไม่ได้เลย เขาคุ้นเคยกับแหวนหยกขาวดำนี้ มันเป็นสัญลักษณ์ของหนึ่งในหกสำนักและพรรคใหญ่ เทียนซานแม้ว่าเทียนซานจะเป็นหนึ่งในหกสำนักและเป็นพรรคที่ถูกนับหน้าถือตา แต่พวกเขา—เหมือนกับนิกายจ้าวสวรรค์ มีความคลุมเครือทางศีลธรรม มากไปกว่านั้น คนระดับสูงขึ้นไปของนิกายนั้นรู้กันดีว่าเทียนซานกับจ้าวสวรรค์นั้นจับมือเป็นพันธมิตรกันไม่กี่ปีที่ผ่านมา ประมุขของทั้งสองนิกายได้พบกันอย่างลับ ๆ พวกเขาเข้าประเด็นทันที จากการช่วยเหลือของเทียนซาน ทำให้หกสำนักใหญ่ที่เหลือไม่สามารถปัดเป่าจ้าวสวรรค์ออกไปได้เหมือนอย่างที่เคย ความสัมพัน
แดร์ริลลอบสังเกตรอบข้าง เขาพลันเห็นว่าการตกแต่งภายในโถงนี้นั้นซับซ้อนกว่าที่อื่นเขาไม่ได้ทานอะไรมากนักตอนที่อยู่โอเรียนทอล เพิร์ล เขารู้สึกอายเล็กน้อยสกายเลอร์เป็นคนช่างสังเกต เขาหัวเราะ "นายท่านของกระผม ได้โปรดรอสักครู่ครับ กระผมจะให้คนไปเตรียมอาหารและไวน์ไว้ให้ท่าน เราจะดื่มจนหยดสุดท้าย! ฮ่าฮ่า! อย่างไรก็ตาม ท่านราชันย์บูรพาผู้ยิ่งใหญ่ หลังจากที่เราดื่มกินแล้ว เราสามารถจัดการเมแกน แคสเทลโล คนนั้นได้ด้วย เธอดึงดูดมากจริง ๆ ฮ่าฮ่า!""ถูก ถูกต้อง" แดร์ริลบอกปัดเมื่อสกายเลอร์ออกไป แดร์ริลก็คิดได้ว่ามันเป็นโอกาสที่ดีในการเดินดูรอบ ๆ เขาพยายามหาทางออก เหล่ายามเองก็ไม่ได้ห้ามแดร์ริลที่ออกจากห้อง ทั้งยังคำนับให้เขา แดร์ริลเริ่มได้ใจ เขาไม่ได้กลับไปที่โถงหลัก เขาเดินตามอุโมงค์ไป สำรวจไปในขณะที่ครุ่นคิดถึงแผนการต่อไป เขาจะช่วยเมแกนแดร์ริลพลันรู้สึกตัวว่าตัวเขาเข้ามาในพื้นที่ที่ถูกจำกัดไว้ พื้นที่หวงห้ามนี้เป็นห้องขนาดใหญ่ และไม่มีคนเฝ้าทางเข้า แต่มีป้ายที่เขียนไว้ว่า "ห้ามเข้าหากไม่ได้รับอนุญาต" โดยไม่ต้องคิด แดร์ริลเดินเข้าไปข้างในใจกลางของห้องนั้นเป็นชั้นวางไม้ ในชั้นวางนั้นมีสิ่ง
แดร์ริลหัวเราะใส่เมแกน เขากระซิบ "พวกนั้นนึกว่าผมเป็นราชันย์อะไรสักอย่าง ผมเลยตามน้ำไปกับพวกเขา"เมแกนประทับใจ ลูกเขยที่แต่งเข้าบ้านอื่นคนนี้พิสูจน์ตัวเองอีกครั้งแล้ว"ฉันก็นึกว่าอะไร ไม่แปลกที่พวกเขาดูแลแกดีนัก เพราะพวกเขาจำแกสลับกับคนอื่นนี่เอง!" เคนท์เย้ยหยัน "แล้ว เราจะรออะไรอยู่อีก? พวกเขาออกไปดื่มแล้ว แก้มัดพวกเราเดี๋ยวนี้!" เขาสั่ง...ไอ้ปัญญาอ่อนนี่น่าโดนตบสักที เสียงอันจองหองของเคนท์ทำให้แดร์ริลหงุดหงิด ชายหนุ่มจึงเมินเขาไปเมแกนก็กระสับกระส่ายเช่นกัน เธอจับคนของสกายเลอร์ไปมาก เขาต้องไม่ยอมปล่อยเธอไปง่าย ๆ แน่ ใครจะไปรู้ว่าเขาจะทำอะไรกับเธอเมื่อดื่มเสร็จท่ามกลางความตื่นตระหนกตกใจ เมแกนเริ่มสงสัย 'ทำไมแดร์ริลถึงยังสงบนัก?'ตุบ! ตุบ! ตุบ!ยามจากทั่วทุกที่เริ่มสลบ สกายเลอร์เองก็ไร้สติแล้วเช่นกัน เขาพิงกายอยู่ที่กำแพงเงียบ ๆ คนที่ยังมีสติอยู่ในคฤหาสน์ใต้ดินแห่งนี้มีเพียง แดร์ริล, เมแกน, และเคนท์"โอ้โห! ทำได้เยี่ยมนี่ เจ้าลูกเขยบ้านคนอื่น!" เคนท์ชม แม้ว่าเสียงของเขายังคงมีมาดอยู่ก็ตามแดร์ริลพบกุญแจที่อยู่บนตัวสกายเลอร์ เขาเดินไปที่เมแกน แล้วแก้ล็อคให้เธอ "ไปกันเถอะ ที่น
มีเพียงแค่แดร์ริลแล้วที่จะช่วยเขาได้ตอนนี้"แดร์ริล ได้โปรด ฉันขอร้อง ช่วยเขา" เมแกนกล่าวอย่างเป็นทุกข์แดร์ริลยิ้มอย่างนุ่มนวล "ยังไง? คุณต้องขอร้องยังไง? มันต้องมีความจริงใจกว่านี้สิ""คุณหมายความว่าไง?" เมแกนถามเสียงเบา"เอาเป็น ถ้าคุณเรียกผม "พี่ชายที่ยอดเยี่ยมของฉัน" แล้วผมจะปล่อยเขาไป" แดร์ริลเสนอด้วยความขี้เล่นใบหน้าของเมแกนแดง เธอกัดริมฝีปากแล้วคิดอย่างหนัก นี่เป็นครั้งแรกที่มีคนขออะไรแบบนี้จากเธอ เธอมีตำแหน่งที่สูง และทุกคนก็มักจะเรียกเธอว่าพี่สาวเคนท์ทนการอัปยศนี้ไม่ได้อีก เขาต้องการจะขัดขวาง แต่เขาก็นึกได้ว่าชีวิตเขาอยู่ในมือของแดร์ริล เขากลืนศักดิ์ศรีลงคอไปเลย"ถ้าคุณไม่ทำ ผมก็จะไปแล้ว" แดร์ริลเดินไปด้วยความร่าเริง ในเวลาเดียวกัน เขาก็คิด 'ให้ตายสิ เมแกนคนนี้สมบูรณ์แบบในทุกด้าน เสียของชะมัดที่เธอต้องแต่งงานกับเคนท์"อย่าไป! พี่… พี่ชายที่ยอดเยี่ยมของฉัน" เมแกนกล่าวเสียงเบาหวิว เมื่อเสียงของเธอถูกเปล่งออกไป เธอก็งุดหน้าลงด้วยความอับอาย"โอเค เห็นแก่ความจริงใจของคุณ ผมจะยอมรับคำขอของคุณ" แดร์ริลกล่าวอย่างสนุกสนานเคนท์คิดอย่างหงุดหงิด แต่ก็ถอนหายใจอย่างโล่งอกยัง
ลิลี่ดูหดหู่"เกิดอะไรขึ้น?" แดร์ริลถาม เขาดีใจที่ได้เจอลิลี่ลิลี่ถอนหายใจ "คุณย่าสั่งเรียกประชุมตระกูลน่ะ"แดร์ริลขมวดคิ้ว 'ประชุมตระกูลอีกแล้ว? คุณย่าลินดันนี่ดูจะชอบการประชุมตระกูลมากเลยนะเนี่ย เธอต้องการอะไรกันแน่?'"ผมจะไปกับคุณ" แดร์ริลเสนอ ในระหว่างเขาจึงได้รู้เหตุผลของการเรียกประชุม เทรนท์ ยัง ถูกจับ ในตอนแรกเขาตกลงจะซื้อหุ้นยี่สิบเปอร์เซ็นของมูลค่าทรัพย์สินของตระกูลลินดัน แต่ดีลนั้นไม่สำเร็จ คนมากมายโทษว่าเป็นความผิดของลิลี่ เพราะเธอไม่ให้ความร่วมมือมนุษย์นั้นเห็นแก่ตัว ถ้าพวกเขาต้องเลือกระหว่างเงินกับครอบครัว คนมากมายจะเลือกอย่างแรกโดยไม่ลังเลการกระทำของเทรนท์นั้นชั่วร้าย ทุกคนล้วนโกรธเขามากเมื่อวาน แต่เมื่อคิดอีกที พวกเขา โดยเฉพาะคุณย่าลินดัน รู้สึกว่าลิลี่นั้นตื่นตูมเกินไปกับแค่ปัญหาเล็ก ๆการประชุมวันนี้จึงมุ่งเป้ามาที่ลิลี่โดยเฉพาะ"ฉันจะทำยังไงดี? พวกเขาต้องตําหนิฉันแน่" ลิลี่ถามด้วยความกระวนกระวาย"ไม่ต้องกังวลนะ คุณยังมีผม" แดร์ริลปลอบลิลี่รู้สึกดีขึ้น เธอนึกไปถึงเมื่อวานว่าแดร์ริลนั้นปกป้องเธอจากการเล่นงานเทรนท์ นั่นทำให้เธอประทับใจอย่างแท้จริงแต่เธอก็
หลังจากได้ยินคำพูดของคุณย่าลินดัน ลิลี่ก็ทรุดลงไปด้วยความสิ้นหวังวิลเลียมและคนที่เหลือก็ชอบใจอย่างตื่นเต้น พวกเขาไม่สนใจว่าลิลี่จะมีความสุขไหม เรื่องที่สำคัญคือพวกเขาจะสามารถเริ่มก่อตั้งบริษัทใหม่จากเงินของเทรนท์แดร์ริลแค่นเสียงหัวเราะจากบทสนทนา"เธอหัวเราะอะไร?" คุณย่าลินดันถามอย่างโมโหแดร์ริลเยาะเย้ย "ผมหัวเราะให้ตระกูลนี้! ตระกูลลินดันที่ยิ่งใหญ่ไม่สามารถแม้กระทั่งจัดการทรัพย์สินของตัวเอง แล้วยังโยนความผิดให้ผู้หญิงอีก และที่น่าสมเพชกว่านี้คืออะไรรู้ไหม เพียงเพื่ออนาคตที่ว่าของลินดัน คุณกระทั่งยอมสังเวยหลานสาวของตัวเอง""ปัญหาของตระกูลเราไม่มีอะไรเกี่ยวกับเธอ! ลิลี่จะต้องมีความสุขกับเทรนท์ ไม่ใช่คนขี้แพ้แบบเธอ!" คุณย่าลินดันตําหนิแดร์ริลสูดหายใจเต็มปอด แล้วกล่าวต่อ "ในที่สุดแล้ว พวกคุณก็แค่เสียใจที่หุ้นส่วนใหญ่ของตระกูลลินดันไปตกอยู่ในมือของคนอื่น เพราะพวกคุณมันไม่มีความสามารถ พวกคุณยอมขายหญิงสาวในตระกูลเพื่อแลกเปลี่ยนกับศักดิ์ศรีของตัวเอง""แก..."เมื่อถูกกล่าวหาว่าเป็นขี้แพ้ต่อหน้าสาธารณะ คุณย่าลินดันทนไม่ไหวอีกต่อไป เธอกรีดร้อง "เอาตัวมันออกไป! เอามันออกไปเดี๋ยวนี้!"
พอล เจมส์ เรียกเธอว่าพี่สะใภ้ นี่ลิลี่มีชู้รึเปล่า? ทุกคนงุนงงไปหมดจากนั้นพอลก็เดินมาหาแดร์ริล แล้วคำนับให้เขา!"พี่ ถ้าผมรู้ว่าพี่สะใภ้คือลิลี่ ผมคงไม่ต้องวิ่งไปวิ่งมาแบบนี้"แดร์ริลไม่ได้กล่าวอะไร เขาเพียงแค่พยักหน้า"ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ผมไปก่อนนะครับ" พอลกล่าว แล้วจากไปทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วเกินไป เมื่อพอลจากไป เหล่าลินดันถึงตั้งสติได้มันเกิดอะไรขึ้นกัน? หุ้นห้าสิบเอ็ดเปอร์เซ็นเป็นของลิลี่?คุณย่าลินดันจ้องไปที่ลิลี่ด้วยความไม่ชอบมาพากล เธอต้องการคำอธิบาย แต่เธอพูดไม่ออกในอีกด้านหนึ่ง ลิลี่กำลังสั่นเทา มันเหมือนเธอกำลังฝัน เธอซ่อนความสงสัยไม่ได้เลย เธอถามแดร์ริล "แดร์ริล นายกับพอล...""ก็แค่เพื่อนน่ะครับ" แดร์ริลตอบง่าย ๆ เขาต้องการหยุดลิลี่จากการตรวจสอบตัวเขา เขากล่าว "ผมต้องไปแล้ว ไม่อย่างนั้นผมคงไปทำงานสาย" จากนั้นเขาก็หันหลังจากไปในรถ เขากังวลเล็กน้อย เขาส่งข้อความให้ลิลี่ "กอดหุ้นนั้นไว้ให้ดี ๆ ต่อให้คุณย่าลินดันเปิดปากขอ คุณก็ห้ามให้เธอ จากนี้ไป คุณจะเป็นเจ้าของอสังหาริมทรัพย์ของลินดัน"ลิลี่ ผู้ซึ่งยังคงตะลึงได้รับข้อความ เธอก็ตอบกลับทันที 'เข้าใจแล้ว"หลังจากเรื
สามปีก่อน แดร์ริลและพ่อแม่ของเขาถูกเตะออกจากตระกูล หลังจากนั้นพ่อแม่เขาก็ใช้ชีวิตในชนบทมาตลอด แดร์ริลมักจะไปเยี่ยมพวกเขาในทุก ๆ ไม่กี่วัน"แดร์ริล พ่อได้ยินมาจากลุงของลูกไม่กี่วันก่อนว่าเขามอบ บริษัท แพลทินัม ให้ลูกดูแล พ่อแทบไม่เชื่อ พ่อเลยต้องมาดูด้วยตาตัวเอง" แดเนียลหัวเราะอย่างสดใส“อย่างนั้นลูกก็เป็นประธานของบริษัทแพลทินัมจริง ๆ?" แม่ของเขา ลูน่า ถามแดร์ริลพยักหน้า แล้วอธิบาย "พ่อครับ แม่ครับ สิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อสามปีก่อนถูกจัดฉาก และเราก็ได้ทุกอย่างคืนแล้ว ลุงเดรกเป็นคนมอบบริษัทแพลทินัมให้ผม"เขาหัวเราะอย่างสบายใจ "สามปีที่ผ่านมา ผมทำให้พ่อแม่กังวล ตอนนี้เรื่องมันผ่านไปแล้ว สองวันก่อน ผมกำลังคิดว่าจะบอกเรื่องนี้กับพ่อแม่ยังไงตอนที่พ่อแม่มาที่นี่"แดเนียลถอนหายใจอย่างโล่งอก เขากล่าวด้วยความรู้สึก "มันดีแล้วที่ความเข้าใจถูกแก้ไข เราไม่ต้องกังวลอีกแล้ว พวกเราสบายใจได้แล้วสินะ"แดร์ริลพยักหน้า เขาเสนอ "พ่อครับ แม่ครับ ในเมื่อผมอยู่ที่นี่ ทั้งสองคนก็ไม่ต้องกลับไปที่ชนบทแล้วนะ"แม้ว่าชนบทจะเงียบสงบ และอากาศก็บริสุทธิ์ แต่ที่นั่นไม่สะดวกแกเนียลคิดอยู่ครู่หนึ่ง เขามองลูน่า แล้ว
”รอก่อน”จู่ ๆ ลูคัสก็คิดบางอย่างได้ขณะที่พวกเขากำลังจะเดินทางต่อและสั่งลูกน้องทั้งสองของตน “วางแดร์ริลลงและค้นตัวเขา เผื่อว่ามีของอะไร”ฮ่าฮ่าแดร์ริลไม่ใช่เพียงแค่ประมุขสำนักประตูสุราลัยเท่านั้นแต่ว่ายังเป็นจักรพรรดิของเวสต์ริงตัน เขาต้องมีของมีค่าอยู่กับตัวแน่‘ฉันอาจจะเจอคัมภีร์ล้ำค่าบนตัวเขาก็ได้หากว่าฉันหาของมีค่าก่อนที่จะเอาเขาไปส่งที่สำนักเสียงลวงตา’ลูคัสยิ้มพร้อมคิด“ครับ นายน้อย”ลูกน้องทั้งสองรับคำและวางแดร์ริลลงก่อนที่จะเริ่มค้นตัวเขาไม่นานก็เจอของสองอย่างบนตัวแดร์ริล อันหนึ่งคือเจดีย์ส่วนอีกอันคือย่ามใส่สัตว์เทพเจดีย์เจ็ดมหาสมบัตินั้นสามารถเปลี่ยนขนาดได้ ดังนั้นแดร์ริลจึงเปลี่ยนให้เล็กที่สุด สูงแค่ประมาณนิ้วโป้ง ตอนที่เขาไม่ได้ใช้งาน คนทั่วไปก็จะไม่คิดว่ามันเป็นของสำคัญและเป็นเรื่องยากที่จะรู้ถึงความลับของเจดีย์“เอ่อ…”ตอนนั้นลูคัสก็หยิบเจดีย์ขึ้นมา หมุนไปมาเพื่อดู เขานิ่วหน้าและบอกว่า “มันมีพลังวิญญาณและดูเหมือนเป็นของล้ำค่า แต่ว่าเอาไว้ใช้ทำอะไรกัน?”จากนั้นลูคัสก็ห้อยเจดีย์กลับไว้ที่คอของแดร์ริลเหมือนเดิมแล้วลูคัสก็หยิบย่ามใส่สัตว์เทพขึ้นมาอย่างยินดีแล
สีหน้าของจาค็อบมืดครึ้มเมื่อเขาพูดเช่นนั้น เขาเองก็รู้สึกสับสนที่จริงจาค็อบไม่เชื่อเหมือนกันว่าแดร์ริลจะเป็นคนเช่นนั้น แต่สถานการณ์ตรงหน้าก็ต่างไป อีกอย่างแดร์ริลก็เหม็นกลิ่นเหล้าจริง ๆแต่จาค็อบนั้นก็ทำอะไรรอบคอบสมกับที่เป็นประมุขของคฤหาสน์เกียรติกระบี่และตัดสินใจว่าจะรอให้แดร์ริลตื่นขึ้นมาก่อนที่จะถามเขา“ท่านลุง”แต่ลูคัสร้อนใจขึ้นมาทันทีและบอกอย่างจริงจังว่า “ไม่ว่าเรื่องจริงจะเป็นยังไง แดร์ริลก็เมาและมานอนที่เตียงปาร์คเกอร์จริง นี่อาจจะทำลายชื่อเสียงทั้งของปาร์คเกอร์และคฤหาสน์เกียรติกระบี่ หากว่าเรื่องหลุดออกไปว่าเราทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วคนอื่นเขาจะมองพวกเรายังไง? แล้วอนาคตปาร์คเกอร์จะแต่งงานได้ยังไง?”ลูคัสพูดอย่างเป็นการเป็นงานก่อนที่จะมองไปรอบ ๆ “ผมคิดว่าเราน่าจะมัดเขาไว้ก่อนแล้วค่อยสอบสวนเขาตอนที่ตื่นขึ้น ทำแบบนั้นก็ไม่เป็นการทำลายชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”หลายคนต่างก็พยักหน้าอย่างเห็นด้วยกับคำพูดของเขา“ใช่ อย่างน้อยเราก็น่าจะทำเพื่อชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”“แดร์ริลแข็งแกร่งมากไป หากว่าคำพูดของนายน้อยลูคัสที่ว่าเขาอยากทำเรื่องไม่เหมาะไม่ควรกั
”ญาติผู้น้อง”ตอนนั้นเองลูคัสที่แอบอยู่ด้านนอกก็รีบพาคนอีกสองคนเข้ามาทันที“เกิดอะไรขึ้น?” ลูคัสตะโกนเสียงดังอย่างเป็นห่วงก่อนที่จะมองแดร์ริลที่อยู่บนเตียงและทำหน้าตาประหลาดใจ “ทำ… ทำไมประมุขดาร์บี้ถึงได้มาอยู่ที่นี่?”ต้องบอกว่าลูคัสแสดงได้ดีมาก ปาร์คเกอร์ไม่ได้รู้เลยว่ามีเรื่องหมกเม็ดอะไรและคิดว่าลูคัสมาเพราะได้ยินเสียงร้องของเธอ“ฉัน…” ปาร์คเกอร์กัดปากแน่นหน้าแดงก่ำ และพูดอย่างอับอายว่า “ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน…”ตอนนี้ใจปาร์คเกอร์ว้าวุ่นมาก ผู้หญิงคนไหนที่อยู่ในสถานการณ์แบบนี้ก็ทำใจให้นิ่งได้ยากกันทั้งนั้น“โอ้ตาย”ตอนนั้นเอง จาค็อบและศิษย์คนอื่น ๆ ที่สังเกตเห็นความวุ่นวายก็เข้ามาเอ่อ…ทุกคนต่างก็อึ้งไปทันทีเมื่อได้เห็นสถานการณ์ในห้องและมีสีหน้าบรรยายไม่ถูก“ทะ… ทำไมแดร์ริลถึงได้อยู่ในห้องของคุณหนูปาร์คเกอร์?”“กลิ่นเหล้าเหม็นคลุ้งเลย…”“เป็นไปได้ไหมว่าแดร์ริลดื่มเหล้าย้อมใจแล้วอยากจะมาทำอะไรกับคุณหนูปาร์คเกอร์…”ฝูงชนต่างก็แสดงความคิดเห็นดัน ลูคัสทำสีหน้าตื่นตะลึงเหมือนกันแต่ว่าในใจนั้นแอบหัวเราะลั่น‘ฮ่าฮ่า ตอนนี้แดร์ริลอธิบายตัวเองยากแล้ว ทุกคนเห็นเขาแบบนี้แล้ว’“ปา
จากนั้นลูคัสก็เรียกลูกน้องออกมาสองคนและบอกว่า “เร็วเขาถอดเสื้อผ้าหมอนี่ออก”ลูกน้องทั้งสองรีบถอดเสื้อผ้าของแดร์ริลออกตามคำสั่ง“อุ้มเขาขึ้นแล้วไปกัน” ลูคัสโบกมือและเดินออกไปลูกน้องทั้งสองคนรีบยกแดร์ริลขึ้นแล้วเดินตามไป พวกเขาไม่ลืมเอาเสื้อผ้าของแดร์ริลไปด้วยพวกเขาอาศัยความมืดของยามค่ำคืน อุ้มแดร์ริลเข้าไปในห้องของปาร์คเกอร์ เธอยังไม่กลับมาที่ห้องตอนนี้เพราะว่าเธอมีธุระต้องจัดการพวกเขาโยนแดร์ริลไปนอนบนเตียงปาร์คเกอร์ก่อนที่ลูคัสจะนำคนของเขาอีกสองคนไปซ่อนอยู่ในมุมมืด“แดร์ริล”ลูคัสยิ้มชั่วร้ายออกมาเมื่อพวกเขาซ่อนมิดชิดแล้ว และพูดกับตัวเองว่า “อย่ามาว่าฉันที่ทำเรื่องชั่ว ๆ เลย ใครใช้ให้นายล่วงเกินประมุขสำนักเสียงลวงตาล่ะ? อีกอย่างญาติฉันก็ชอบนายมากนี่”ตอนแรกลูคัสวางแผนว่าจะเอาตัวแดร์ริลออกจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันทีหลังจากที่เขาเมา และส่งไปที่แท่นของสำนักเสียงลวงตา แต่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพิ่มการรักษาความปลอดภัยหลังจากเหตุต่อสู้เมื่อกลางวัน การแอบพาแดร์ริลออกไปจึงไม่ใช่เรื่องง่ายลูคัสตัดสินใจว่าจะถอดเสื้อผ้าแดร์ริลออกและเอาเขามาไว้บนเตียงปาร์คเกอร์ จากนันเขาก็จะรีบเข้ามาแล
”โอ้”แม้เบื้องหน้าลูคัสอาจจะดูนิ่ง แต่ว่าในใจเขายินดีและตื่นเต้นมากเมื่อเห็นแดร์ริลดื่มไวน์ลูคัสนั้นเชิญแดร์ริลมาดื่มไม่ใช่เพราะความชื่นชมแต่อย่างใด แต่เพื่อที่จะได้ทำตามคำสั่งของแจ็คกี้และจับตัวแดร์ริลไปลูคัสนั้นเจ้าเล่ห์ เขารู้ว่าคนแข็งแกร่งอย่างแดร์ริลไม่มีทางได้รับผลจากยาพิษธรรมดา ๆ แน่ ดังนั้นเขาเลยไม่โง่ขนาดที่จะวางยาในไวน์ไวน์นั้นไม่มียาพิษ แต่ว่าตัวไวน์เองต่างหากที่มีปัญหากรุ่นกรึ่มเป็นเหล้าแรงเป็นพิเศษของทวีปมหาสมุทรอำพัน เพียงแค่ดื่มไวน์นี้เข้าไปอึกใหญ่ก็อาจจะทำให้คนดื่มเมาไปได้ครึ่งเดือน แม้แต่ผู้บ่มเพาะหากว่าได้ดื่มเช้าไปก็ไม่อาจต้านทานความแรงของเหล้าได้ ทุกคนที่รู้จักไวน์นี้รู้ดีว่าต้องกินยาแก้ก่อนที่จะดื่มกรุ่นกรึ่มอย่างเพลิดเพลินแผนของลูคัสก็ง่าย ๆ เขาเจตนาจะไม่บอกแดร์ริลว่ากรุ่นกรึ่มนั้นแรงแค่ไหน แล้วก็รอให้แดร์ริลเมาค่อยจับเขามัดส่วนตัวลูคัสนั้นกินยาแก้ไปแล้ว เขาก็เลยไม่ต้องกังวล“ประมุขดาร์บี้” ลูคัสยิ้มและมองแดร์ริล “ไวน์เป็นไงบ้างครับ?”“ยอดเยี่ยม”แดร์ริลพยักหน้าและอดเอ่ยไม่ได้ “กลิ่นของไวน์นี้แรงมาก มันมีรสหวานติดปลายลิ้น เป็นไวน์ชั้นยอด”แดร์ริล
แจ็คกี้ไม่พูดอะไรอีก เขาหันหลังจากไปแล้วหายไปในความมืดยามค่ำคืนในพริบตา“เฮ้อ”ตอนนั้นเอง ลูคัสก็สูดหายใจเข้าลึกพร้อมสีหน้ายุ่งยากใจประมุขสั่งให้เขาหาทางเอาเอง แล้วเขาจะมีทางอะไรล่ะ?…ตอนนั้นเองที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่จาค็อบตั้งใจจัดเลี้ยงให้แดร์ริลเพื่อขอบคุณเขาสำหรับการยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือจากนั้นแดร์ริลก็ถูกจัดให้นอนพักในห้องพักแขกหลังจากกินอาหารเสร็จตอนนั้นที่แดร์ริลนอนอยู่บนเตียงแต่ยังไม่ได้หลับ สองชั่วโมงผ่านไปแต่ก็ยังไม่มีข่าวอะไรเรื่องเดบร้าจากคนของปาร์คเกอร์เขายังไม่รู้ที่อยู่ของเดบร้า แล้วเขาจะมีอารมณ์มาพักผ่อนได้อย่างไร?ก๊อก ก๊อกมีเสียงประจบเอาใจดังมาจากนอกห้อง “ประมุขดาร์บี้ คุณนอนหรือยังครับ?”‘หืม?’แดร์ริลนิ่วหน้า เขาลุกขึ้นและเดินไปดูแล้วก็ต้องอึ้งไปเขาเห็นว่าลูคัสยืนยิ้มกว้างอยู่ด้วยท่าทางสุภาพนอบน้อม“มีอะไรให้ช่วยเหรอ?” แดร์ริลถามเบื้องหน้าเขาดูนิ่ง ๆ แต่ในใจแดร์ริลรังเกียจหมอนี่มาก‘เจ้าโง่นี่มาหาฉันทำไมกัน?’“แหะแหะ…”ลูคัสยิ้มด้วยสีหน้านอบน้อมแล้วบอกว่า “ประมุขดาร์บี้ อย่าเพิ่งปฏิเสธผมนะครับ เมื่อตอนกลางวันผมล่วงเกินคุณไปเยอะ แต่คุณก็ใ
”ประมุขดาร์บี้ คุณน่าทึ่งจริง ๆ คุณไล่แจ็คกี้ไปได้”“ใช่แล้ว ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมคุณถึงได้เป็นผู้ทรงอิทธิพลแบบนี้”เหล่าแขกพากันมาทำความเคารพแดร์ริล พยายามที่จะเยินยอเขา แดร์ริลนั้นขี้เกียจที่จะรับมือกับพวกสอพลอพวกนี้ เขายิ้มและพูดปัด ๆ ไปไม่กี่ประโยคจาค็อบ โยฮันที่อยู่ข้างกายเขาเองก็มีทีท่าไม่แยแสพวกแขกก่อนหน้านี้แขกเหล่านี้พากันมาเยินยอจาค็อบตอนที่เห็นว่าคฤหาสน์เกียรติกระบี่นั้นมีอาวุธระดับม่วง แต่กลับหนีเขาเหมือนเห็นโรคร้ายตอนที่สำนักเสียงลวงตาโผล่มาจาค็อบรู้สึกว่าคงจะดีกว่านี้หากไม่คบหาสหายเหล่านี้ที่ต้องการเพียงแค่ผลประโยชน์จากเขาเหล่าแขกพากันอับอายที่จะหน้าด้านอยู่ต่อเมื่อรู้สึกได้ถึงท่าทีไม่แยแสของจาค็อบและท่าทีไม่สนใจของแดร์ริล ไม่นานพวกเขาก็จากไปคฤหาสน์เกียรติกระบี่กำลังทำความสะอาดบริเวณที่มีการต่อสู้จนเสร็จสิ้น ปาร์คเกอร์เองก้ไม่ลืมคำขอร้องของแดร์ริล และรีบส่งคนให้ออกไปหาข่าวของเดบร้าทันทีเวลาเดียวกันปาร์คเกอร์ก็เชื้อเชิญให้แดร์ริลอยู่ที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพราะว่ามันคงใช้เวลากว่าจะหาที่อยู่ของเดบร้าได้ แดร์ริลพยักหน้าตกลงไม่นานก็ถึงเวลาค่ำคืนตอนนั้นเองที่เท
ทุกคนต่างก็มองแดร์ริลเมื่อได้ยินคำพูดของเขาโดยเฉพาะพวกที่หวาดกลัวสำนักเสียงลวงตา พวกเขาต่างก็มีความคิดมากมายแจ็คกี้นั้นเป็นปีศาจร้ายที่ฆ่าคนไม่กะพริบตา เขานั้นเป็นคนชี้นิ้วสั่งเป็นสั่งตายคนอื่นได้ แต่ตอนนี้เขาแพ้ให้แดร์ริลแบบหมดท่า แล้วเขาจะโมโหจัดจนล้มพนันหรือไม่?“ฟู่”แจ็คกี้หน้าแดงก่ำ เขาสูดหายใจเข้าลึก “แม้ว่าฉันจะไม่ใช่คนดี แต่ฉันก็รักษาคำพูดและยอมรับว่าแพ้แล้ว”จากนั้นแจ็คกี้ก็โบกมือ “ทุกคนจงฟัง เราจะไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันที แล้วไปรวมตัวกันที่แท่นพิธีหลัก”สีหน้าแจ็คกี้เต็มไปด้วยความรู้สึกไม่เต็มใจตอนที่ตะโกนประโยคสุดท้ายออกมาที่จริงนั้นเขาไม่เต็มใจจะจากไปแบบนี้สักนิด เขาต้องการจะควบคุมคฤหาสน์เกียรติกระบี่และอาวุธระดับม่วงทั้งสามชิ้นนั้นก็อยู่ใกล้เพียงแค่เอื้อมแล้วแต่เขาไม่มีทางเลือกอื่นเพราะแดร์ริลทำให้เส้นเลือดหัวใจของเขาบาดเจ็บตอนที่ใช้ง้าวสวรรค์ ทำให้แจ็คกี้ไม่สามารถสู้ต่อไปได้“โอ้”เหล่าศิษย์สำนักเสียงลวงตานับพันต่างก็ไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ด้วยสีหน้ามืดครึ้มเมื่อได้ยินคำสั่งของแจ็คกี้“แดร์ริล ดาร์บี้”แจ็คกี้เดินไปสองสามก้าวก่อนที่จะหยุด เขาหันกลั
”ประมุขแจ็คกี้ การต่อสู้นี้จบแล้ว” สีหน้าแดร์ริลเย็นเยียบไม่แสดงอารมณ์ใดซูมแดร์ริลโบกง้าวด้วยกำลังที่มีเมื่อพูดจบ และกลิ่นอายที่สั่นสะเทือนฟ้าดินก็ปล่อยออกมาจากง้าวสวรรค์ก่อนที่จะมีลำแสงสีแดงเลือดพุ่งเข้าใส่แจ็คกี้แจ็คกี้แทบไม่ทันคิดขณะที่เขาสีหน้าเปลี่ยน เขารีบปล่อยพลังภายในออกมาและเปลี่ยนเครื่องจักรสังหารให้ป้องกันการโจมตีปังลำแสงสีเลือดทำลายเครื่องจักรเปลี่ยนร่างสังหารออกเป็นเสี่ยง ทำให้แจ็คกี้ร้องครางออกมาและปลิวถอยหลังไปมากกว่า 100 เมตร ก่อนที่จะร่วงกระแทกพื้นอย่างแรงการโจมตีของแจ็คกี้อาจจะดูรุนแรงตอนที่เขาโจมตีแดร์ริล แต่เขาก็ใช้พลังภายในไปเยอะแล้ว ตอนนี้แจ็คกี้ไม่สามารถรับการโจมตีได้เมื่อเจอกับง้าวสวรรค์ของแดร์ริลอะไรกัน?ทุกคนที่อยู่ด้านล่างต่างก็อ้าปากค้างเมื่อได้เห็นเรื่องตรงหน้าและมองแดร์ริลอย่างพูดไม่ออกพลังของชายหนุ่มคนนี้น่ากลัวมากแล้วอาวุธในมือเขาก็ดูพิเศษ มันดูคุ้นตาชอบกล…เฮือกตอนนั้นเองจาค็อบก็มองแดร์ริลด้วยความตกตะลึง แววตาเขาก็ตื่นเต้นมากเพื่อนของลูกสาวเขามีความสามารถขนาดนี้ คนเราจะดูกันแต่ภาพลักษณ์ภายนอกไม่ได้จริง ๆปาร์คเกอร์ตัวสั่นและมองแ