"คุณพ่อ!"ซาร่าและเรเชลตะโกนขึ้นพร้อมกันในขณะที่น้ำตาของพวกเขาไหลลงมาอย่างควบคุมไม่ได้สายตาอันน่าสะพรึงกลัวปะทุออกมาจากดวงตาของโซรันในเวลานั้น โซรันเกือบจะเสียกำลังภายในทั้งหมดของเขาไปแล้ว เขากำลังยื้อชีวิตของเขาเอาไว้ด้วยลมหายใจเพียงอย่างเดียว แต่แล้วเขาก็ถูกแทงด้วยหอก แล้วเขาจะยื้อมันไว้ได้อย่างไร? อย่างไรก็ตาม เขายังคงกัดฟันแน่นและใช้กำลังทั้งหมดที่มีเพื่อยืนขึ้นองค์รัชทายาทฉีกยิ้มอย่างเย็นชาเมื่อเขาเห็นว่าโซรันอ่อนแอเพียงใด “จัดการซะ! อย่าทำให้มันยืดเยื้อ!”เขาไม่ต้องการเสียเวลาในการทำลายครอบครัวเล็ก ๆ มากไปกว่านี้จากนั้น องครักษ์จำนวนมากก็พุ่งเข้าหาโซรันตามคำสั่งของเขาในทันที องครักษ์หลายคนเดินเข้ามาจากด้านหลังด้วยความเร็วราวกับสายฟ้าก่อนที่พวกเขาจะแทงโซรันด้วยหอกที่ด้านหน้าและด้านหลังของเขา!สวบ!หอกยาวหลายอันได้แทงทะลุร่างของโซรัน!สวบ!เลือดไหลพุ่งออกมาจากร่างของโซรัน เขารู้สึกว่าพลังของเขาเริ่มจะหมดลง!โซรันเดินเซและถอยหลังไปหลายก้าว เขาพยายามกัดฟันและทรงตัวเอาไว้“ถ้าพวกแกต้องการทำลายคาร์เตอร์ ก็ข้ามศพฉันไปก่อน!” ใบหน้าของโซรันกลายเป็นสีขาว แต่กลับไม่มีร่องรอย
’แดร์ริล... กลับมาแล้ว?’ ในเวลานั้นโซรันและซูซานต่างหันมามองหน้ากันในขณะที่ตกใจพอ ๆ กับคนอื่น ๆ ที่เหลือ‘นั่นมันแดร์ริลงั้นเหรอ? เขา เขายังไม่ตาย!’ในขณะเดียวกันบรรดาทหารหลวงก็ต่างตกตะลึงมึนงง โดยเฉพาะองค์รัชทายาทกับสีหน้าอันเยือกเย็นของเขา‘ชายคนนี้พร้อมจะปกป้องจักรวาลโลกด้วยชีวิตของตัวเอง? แดร์ริลใช้พลังสุดความสามารถของเขาเพื่อทำให้การพิชิตของโลกใหม่ล้มเหลวอย่างนั้นเหรอ?’เมื่อปีก่อน ทุก ๆ สำนักต่างบอกว่าแดร์ริลเสียชีวิตไปแล้ว ใครจะไปรู้ว่าเขายังไม่ตาย!องค์รัชทายาทรู้สึกคับข้องใจกับความคิดเช่นนั้นและเปล่งรังสีสังหารออกมาอย่างแข็งกร้าว“พ่อทูนหัว!” แดร์ริลตัวสั่นพร้อมกับดวงตาแดงก่ำเขาเห็นได้ว่าตระกูลคาร์เตอร์กำลังตกอยู่ในที่นั่งลำบาก โดยเฉพาะพ่อทูนหัวและน้าซูซานที่กำลังเสียเลือดมาก ความขุ่นเคืองในตัวแดร์ริลยิ่งทวีคูณเพิ่มมากขึ้นเรื่อย ๆ“พ่อทูนหัว ผมขอโทษที่ผมมาช้าเกินไป...” ดวงตาของแดร์ริลแดงก่ำขณะที่น้ำตาไหลอาบนองหน้า เขาสวมกอดโซรันและสะอื้นไห้เมื่อเขาได้ยินว่าราชวงศ์โลกใหม่ต้องการที่จะกวาดล้างตระกูลคาร์เตอร์ให้สิ้นซาก แดร์ริลก็วิ่งกลับมาหาสุดชีวิตอย่างไม่ลดละ!เขาไม่ท
’อะไร? จะให้คุกเข่าขอขมาแดร์ริลงั้นเหรอ?’ เรเชลตัวสั่นสะท้านอย่างขัดขืนและตะคอกเสียงแข็ง “ไม่! หนูจะไม่มีวันคุกเข่า!”“แกพูดว่าอะไรนะ?” ดวงตาของโซรันลุกโชนเป็นฝืนไฟ ขณะที่เขาตัวสั่นในความโกรธอย่างเดือดดาล“หึ!” เรเชลสูดลมหายใจเข้าลึกพร้อมกับใบหน้าอันงดงามของเธอที่เปี่ยมไปด้วยความขัดขืน “หนูยอมรับก่อนหน้านี้ หนูเป็นคนล่อลวงแดร์ริลไปที่ปล่องภูเขาไฟ แต่หนูไม่เสียใจที่ได้ทำลงไป! ถ้าหากมีโอกาสอีกหน หนูก็จะเลือกทำแบบเดินอีกครั้ง! เขาโชคดีที่รอดมาได้ ไม่มีวันที่หนูจะยอมขอโทษเขาไปตลอดชีวิต นับประสาอะไรกับคุกเข่า!”“สารเลว!” โซรันเดือดดาล ทันทีที่เขาชี้หน้าเรเชลเขานั้นแทบจะเป็นลมในเวลาเดียวกัน ซูซานค่อย ๆ ลุกขึ้นยืนข้าง ๆ พวกเขา เธอกัดฟันอดทนกับความเจ็บปวดจากอาการบาดเจ็บและตบเข้าไปที่หน้าของเรเชลซูซานใช้แรงทั้งหมดที่เหลืออยู่ของเธอตบหน้าเรเชล ทำให้เรเชลส่งเสียงร้องอู้อี้ลงไปนอนกองกับพื้น รอยประทับสีแดงฉานปรากฏเด่นชัดอยู่บนแก้มของเรเชล“นี่แกจะทำให้พ่อแกโกรธจนอกแตกตายรึไง? คุกเข่าลงและขอโทษพี่ทูนหัวของแกซะ เดี๋ยวนี้!” ซูซานตำหนิด่าทอขณะที่มองหน้าเรเชลลูกสาวคนโตของเธอหุนหันพลันแล่นและเอ
คนเดียวที่หลงเหลืออยู่ในขณะนั้นก็คือ องค์รัชทายาท เขาถึงกับตกใจหน้าซีดเซียว ทหารหลวงกว่าหมื่นนายต้องมาเสียชีวิตเพราะน้ำมือของผู้หญิงคนนี้!ใบหน้าของเขาสั่นกระตุกในขณะที่พุ่งตัวบุกเข้าโจมตีเดบร้าพร้อมกับกระบี่เล่มยาวในมืออย่างดุเดือด!อย่างไรก็ตาม องต์รัชทายาทนั้นอยู่ในระดับที่ต่ำกว่าเดบร้าหนึ่งระดับและแทบจะต่อกรไม่ได้กับสองกระบวนท่าของเดบร้า เขาได้รับบาดเจ็บฉึก!ในที่สุด เดบร้าก็สบโอกาส ขณะที่เธอสะบัดข้อมือและชักกระบี่เล่มยาวออกมาพร้อมกับแสงเจิดจรัสที่ปลายกระบี่ ก่อนจะเสียบแทงทะลุขั้วหัวใจขององค์รัชทายาทองค์รัชทายาทสั่นสะท้านไปทั้งตัว เมื่อกระบี่แทงทะลุตัวเขา!ตุ้บ! สติของเขาเริ่มจางหายไปในขณะที่เขาทรุดลงกับพื้นและสิ้นลมหายใจในทันทีเฮือก!เมื่อเห็นเหตุการณ์เช่นนั้น ตระกูลคาร์เตอร์ทั้งหมดก็แทบจะหยุดหายใจและตกอยู่ในความเงียบงัน‘ผู้หญิงคนนี้... แข็งแกร่งมาก! เธอทรงพลังเกินไป!’เดบร้าไม่ได้แสดงสีหน้าท่าทางใด ๆขณะที่เธอเดินกลับมายืนข้างแดร์ริลและหันไปกล่าวกับเขาเบา ๆ “เรียบร้อย”แดร์ริลพยักหน้า แต่เขานั้นไม่ได้ดีใจเลยแม้แต่น้อยคฤหาสน์ตระกูลคาร์เตอร์เปรียบเสมือนบ้านหลังที่
แดร์ริลยืนอยู่ตรงนั้นพร้อมกับความกระอักกระอ่วนใจเป็นอย่างยิ่งเขารู้สึกอึดอัดเพราะเขาไม่อยากจะแต่งงานกับเรเชล คาร์เตอร์เลยแม้แต่นิดเดียว! เหมือนกับที่โบราณได้ว่าไว้ ‘ไม่มีอะไรดีจากการบังคับฝืนใจให้คบหากัน’ ถึงแม้ว่าเขาจะได้สัญญากับพ่อทูนหัวของเขาไว้ แต่เรเชลกับเขาคงไม่มีความสุขที่จะได้คบหากันอย่างแน่นอนเขายิ้มเจื่อน ๆ ขณะที่เขาคิดวกวนอยู่ในหัวและกำลังจะตอบปฏิเสธทันใดนั้น แม่ของเขา ลูน่าก็ห้ามใจตัวเองไม่ได้ที่จะต้องกล่าว “โซรัน ฉันว่าเราควรจะลืมเรื่องที่จะให้ลูกของเราแต่งงานกันได้แล้ว ในเมื่อแดร์ริลกับเรเชลนั้นไม่เข้าคู่กันเสียเลย การบังคับคลุมถุงชนพวกเขาคงจะเละไม่เป็นท่า”“เธอหมายความว่ายังไง?!”เรเชลลุกพรวดพราดขึ้นมาทันทีขณะเธอตัวสั่นไปด้วยความโกรธเคือง เธอชี้หน้าลูน่าและตะคอกใส่ “อายุเยอะกันจนป่านนี้แล้ว ทำไมพูดจาน่ารังเกียจแบบนี้? คิดว่าฉันยินดีที่จะได้แต่งงานกับลูกชายของแกงั้นเหรอ? คิดว่าฉันอยากได้เขารึไง?”เธอรู้สึกร้อนรนเป็นอย่างมาก ขณะที่เธอยอมตกลงที่จะแต่งงานกับแดร์ริลแล้ว แต่ลูน่ากลับมาปฏิเสธเช่นนี้? เธอเป็นใคร? เรเชลรู้สึกอับอายขายขี้หน้าเป็นอย่างยิ่งกับภาพลักษณ์ที่ชอ
”ประชาชนแห่งเมืองอตูลา ฟังให้ดี พวกแกมีแค่หนึ่งชั่วโมงที่จะยอมแพ้และเปิดประตูเมืองให้กับเรา ไม่อย่างนั้น พวกแกทั้งหมดจะต้องตาย” โดน็อกกล่าวด้วยน้ำเสียงที่แข็งกร้าวเหี้ยมโหด! มันไม่ได้เสียงดัง แต่รัศมีที่แผ่กระจายออกมาทำให้ผู้คนภายในเมืองถึงกับสำลักรัดคอเมื่อได้ยินเสียงเขาชาร์ลีลอยตัวขึ้นในอากาศและกล่าวกับโดน็อกอย่างเย็นชา “คนจากทวีปเวสต์ริงตันกล้าดียังไงถึงมาโจมตีพวกเราในโลกใหม่? ตราบใดที่ฉันยังอยู่ที่นี่ แกก็ฝันไปเถอะว่าจะได้โจมตีเมืองอตูลา!”“ฮ่าฮ่า!” เมื่อได้ยินเช่นนั้น โดน็อกก็หัวเราะออกมาเสียงดังสนั่น “แกหมายความว่าจะไม่ยอมแพ้ใช่ไหม?”ฉะฉิ้ง!ทันทีที่โดน็อกกล่าวจบ เขาไม่ได้กล่าวอะไรต่อ และขวานแยกนภาก็ปรากฏขึ้นในมือของเขาอย่างถนัดถนี่หึ่ง!ทันใดนั้น รังสีของแสงระยิบระยับก็ปะทุขึ้นมาจากขวานแยกนภา ในเวลาเดียวกัน รัศมีที่ก้าวร้าวก็ปกคลุมไปทั่วพื้นดิน!โฮก!เสียงคำรามของมังกรก็ดังสนั่นทะลุทะลวงก่อนที่แสงอันเจิดจ้าของขวานแยกนภาซึ่งเคยแยกโลกมาก่อนจะพุ่งเข้ามาหาตัวชาลี!ครืด!ชาร์ลี วาร์ดไม่สามารถจะหลบหลีกการโจมตีได้ และมันทำให้ตัวของเขาปลิวกระเด็นลอยไปไกลกว่าสองสามร้อยเมตรจาก
ทันใดนั้น ที่ประตูทางเข้าของห้องโถงหลัก เจ้าศักดินาเคนนี่ เบรด ก็รีบวิ่งเข้ามาท่าทางเหงื่อแตกไหลท่วมเขาเพิ่งจะได้รับข่าวการรุกรานของทวีปเวสต์ริงตันและจะมารายงานข่าวนี้ให้กับจักรพรรดิด้วยตัวเอง!อย่างไรก็ตาม เขาก็ถูกกีดกันโดยทหารยามทันทีที่เขามาถึงหน้าประตู “เจ้าศักดินาเคนนี่ ท่านเข้าไปไม่ได้!”เจ้าศักดินาเคนนี่กรอกตามองไปที่ทหารยามและกล่าวอย่างหยาบคาย “ทำอะไรของแก? ฉันต้องเข้าไปพบท่านจักพรรดิ!”‘ทหารยามสมัยนี้มารยาททรามขึ้นทุกวัน มันไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง พวกมันกล้าดียังไงถึงมากีดกันฉัน?’ทหารยามมีท่าทีตะขิดตะขวงใจ และยิ้มเจื่อน ๆ “ได้โปรดเจ้าศักดินาเคนนี่ อย่าโมโหไปเลย ท่านจักรพรรดิสั่งไว้ว่าไม่ให้ใครเข้าไปข้างใน”เจ้าศักดินาเคนนี่ เบรด ถึงกับต้องขมวดคิ้ว “ทำไม?”“ท่านจักรพรรดิกำลังปรึกษาหารือในเรื่องที่เป็นความลับ” ทหารยามกล่าวอย่างสัตย์จริงและรีบกล่าวเสริม “นอกจากท่านจักรพรรดิแล้ว ทั้งเลขาธิการแคว้นและเทพธิดาสงครามท่านแม่ทัพสโลนก็อยู่ในนั้นด้วย กระผมเกรงว่าพวกเขากำลังปรึกษากันในเรื่องที่สำคัญมาก ได้โปรดอย่าถือโทษโกรธพวกกระผมเลย เจ้าศักดินาเคนนี่”“ฉันต้องเข้าไปให้ได้!” เจ้าศ
และอย่าลืมลูกชายที่แสนฉลาดและน่าเอ็นดูของเขาเขาถือว่าสองคนนี้คือครอบครัวที่แสนอบอุ่นของเขา เขาคงไม่มีความสุขไปตลอดชีวิตถ้าหากเขายอมปล่อยโมนิก้าและเด็กทารกไป‘ไม่ ไม่มีทางที่ฉันจะยอมให้มันเกิดขึ้น’ สีหน้าของเขาเคร่งเครียดและกลายเป็นเยือกเย็นเมื่อเขาคิดเช่นนั้นเขามุ่งหน้าไปที่ห้องสมุดและเรียกหาไทเลอร์ กิลทันทีที่เขากลับไปถึงพระราชวังกวนเป๋งไทเลอร์ กิล นั้นคือคนที่เจ้าศักดินาเคนนี่ เบรดไว้ใจมากที่สุด ไทเลอร์ติดตามเขามานานหลายปีและเป็นคนที่ซื่อสัตย์ภักดีที่สุดกับเขาคนหนึ่งภายในห้องสมุด เจ้าศักดินาเคนนี่ เบรด เปิดประเด็นทันทีเมื่อเห็นไทเลอร์เดินเข้ามาในห้อง และกล่าวอย่างปวดใจ “ไทเลอร์ นายรู้จักแดร์ริล ดาร์บี้ จากจักรวาลโลกไหม?”‘แดร์ริล ดาร์บี้?’ ไทเลอร์ตกตะลึงไปชั่วขณะ ก่อนจะรีบกล่าวตอบ “รู้ครับ ก่อนหน้านี้กองทัพโลกใหม่ที่บุกไปรุกรานจักรวาลโลกพ่ายแพ้ก็เพราะเขา แต่เขาตายแล้วไม่ใช่เหรอ? ทำไมจู่ ๆ ท่านมานึกถึงเขา?”“เฮ้อ!” เจ้าศักดินาเคนนี่สูดลมหายใจเข้าลึก ดวงตาเศร้าสร้อยและกล่าว “เขายังไม่ตาย”‘อะไร? เขายังมีชีวิตอยู่?’ ไทเลอร์เคร่งเครียดขึ้นมาแต่ก่อนที่เขาจะดึงสติกลับมาได้ เจ้า
”รอก่อน”จู่ ๆ ลูคัสก็คิดบางอย่างได้ขณะที่พวกเขากำลังจะเดินทางต่อและสั่งลูกน้องทั้งสองของตน “วางแดร์ริลลงและค้นตัวเขา เผื่อว่ามีของอะไร”ฮ่าฮ่าแดร์ริลไม่ใช่เพียงแค่ประมุขสำนักประตูสุราลัยเท่านั้นแต่ว่ายังเป็นจักรพรรดิของเวสต์ริงตัน เขาต้องมีของมีค่าอยู่กับตัวแน่‘ฉันอาจจะเจอคัมภีร์ล้ำค่าบนตัวเขาก็ได้หากว่าฉันหาของมีค่าก่อนที่จะเอาเขาไปส่งที่สำนักเสียงลวงตา’ลูคัสยิ้มพร้อมคิด“ครับ นายน้อย”ลูกน้องทั้งสองรับคำและวางแดร์ริลลงก่อนที่จะเริ่มค้นตัวเขาไม่นานก็เจอของสองอย่างบนตัวแดร์ริล อันหนึ่งคือเจดีย์ส่วนอีกอันคือย่ามใส่สัตว์เทพเจดีย์เจ็ดมหาสมบัตินั้นสามารถเปลี่ยนขนาดได้ ดังนั้นแดร์ริลจึงเปลี่ยนให้เล็กที่สุด สูงแค่ประมาณนิ้วโป้ง ตอนที่เขาไม่ได้ใช้งาน คนทั่วไปก็จะไม่คิดว่ามันเป็นของสำคัญและเป็นเรื่องยากที่จะรู้ถึงความลับของเจดีย์“เอ่อ…”ตอนนั้นลูคัสก็หยิบเจดีย์ขึ้นมา หมุนไปมาเพื่อดู เขานิ่วหน้าและบอกว่า “มันมีพลังวิญญาณและดูเหมือนเป็นของล้ำค่า แต่ว่าเอาไว้ใช้ทำอะไรกัน?”จากนั้นลูคัสก็ห้อยเจดีย์กลับไว้ที่คอของแดร์ริลเหมือนเดิมแล้วลูคัสก็หยิบย่ามใส่สัตว์เทพขึ้นมาอย่างยินดีแล
สีหน้าของจาค็อบมืดครึ้มเมื่อเขาพูดเช่นนั้น เขาเองก็รู้สึกสับสนที่จริงจาค็อบไม่เชื่อเหมือนกันว่าแดร์ริลจะเป็นคนเช่นนั้น แต่สถานการณ์ตรงหน้าก็ต่างไป อีกอย่างแดร์ริลก็เหม็นกลิ่นเหล้าจริง ๆแต่จาค็อบนั้นก็ทำอะไรรอบคอบสมกับที่เป็นประมุขของคฤหาสน์เกียรติกระบี่และตัดสินใจว่าจะรอให้แดร์ริลตื่นขึ้นมาก่อนที่จะถามเขา“ท่านลุง”แต่ลูคัสร้อนใจขึ้นมาทันทีและบอกอย่างจริงจังว่า “ไม่ว่าเรื่องจริงจะเป็นยังไง แดร์ริลก็เมาและมานอนที่เตียงปาร์คเกอร์จริง นี่อาจจะทำลายชื่อเสียงทั้งของปาร์คเกอร์และคฤหาสน์เกียรติกระบี่ หากว่าเรื่องหลุดออกไปว่าเราทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วคนอื่นเขาจะมองพวกเรายังไง? แล้วอนาคตปาร์คเกอร์จะแต่งงานได้ยังไง?”ลูคัสพูดอย่างเป็นการเป็นงานก่อนที่จะมองไปรอบ ๆ “ผมคิดว่าเราน่าจะมัดเขาไว้ก่อนแล้วค่อยสอบสวนเขาตอนที่ตื่นขึ้น ทำแบบนั้นก็ไม่เป็นการทำลายชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”หลายคนต่างก็พยักหน้าอย่างเห็นด้วยกับคำพูดของเขา“ใช่ อย่างน้อยเราก็น่าจะทำเพื่อชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”“แดร์ริลแข็งแกร่งมากไป หากว่าคำพูดของนายน้อยลูคัสที่ว่าเขาอยากทำเรื่องไม่เหมาะไม่ควรกั
”ญาติผู้น้อง”ตอนนั้นเองลูคัสที่แอบอยู่ด้านนอกก็รีบพาคนอีกสองคนเข้ามาทันที“เกิดอะไรขึ้น?” ลูคัสตะโกนเสียงดังอย่างเป็นห่วงก่อนที่จะมองแดร์ริลที่อยู่บนเตียงและทำหน้าตาประหลาดใจ “ทำ… ทำไมประมุขดาร์บี้ถึงได้มาอยู่ที่นี่?”ต้องบอกว่าลูคัสแสดงได้ดีมาก ปาร์คเกอร์ไม่ได้รู้เลยว่ามีเรื่องหมกเม็ดอะไรและคิดว่าลูคัสมาเพราะได้ยินเสียงร้องของเธอ“ฉัน…” ปาร์คเกอร์กัดปากแน่นหน้าแดงก่ำ และพูดอย่างอับอายว่า “ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน…”ตอนนี้ใจปาร์คเกอร์ว้าวุ่นมาก ผู้หญิงคนไหนที่อยู่ในสถานการณ์แบบนี้ก็ทำใจให้นิ่งได้ยากกันทั้งนั้น“โอ้ตาย”ตอนนั้นเอง จาค็อบและศิษย์คนอื่น ๆ ที่สังเกตเห็นความวุ่นวายก็เข้ามาเอ่อ…ทุกคนต่างก็อึ้งไปทันทีเมื่อได้เห็นสถานการณ์ในห้องและมีสีหน้าบรรยายไม่ถูก“ทะ… ทำไมแดร์ริลถึงได้อยู่ในห้องของคุณหนูปาร์คเกอร์?”“กลิ่นเหล้าเหม็นคลุ้งเลย…”“เป็นไปได้ไหมว่าแดร์ริลดื่มเหล้าย้อมใจแล้วอยากจะมาทำอะไรกับคุณหนูปาร์คเกอร์…”ฝูงชนต่างก็แสดงความคิดเห็นดัน ลูคัสทำสีหน้าตื่นตะลึงเหมือนกันแต่ว่าในใจนั้นแอบหัวเราะลั่น‘ฮ่าฮ่า ตอนนี้แดร์ริลอธิบายตัวเองยากแล้ว ทุกคนเห็นเขาแบบนี้แล้ว’“ปา
จากนั้นลูคัสก็เรียกลูกน้องออกมาสองคนและบอกว่า “เร็วเขาถอดเสื้อผ้าหมอนี่ออก”ลูกน้องทั้งสองรีบถอดเสื้อผ้าของแดร์ริลออกตามคำสั่ง“อุ้มเขาขึ้นแล้วไปกัน” ลูคัสโบกมือและเดินออกไปลูกน้องทั้งสองคนรีบยกแดร์ริลขึ้นแล้วเดินตามไป พวกเขาไม่ลืมเอาเสื้อผ้าของแดร์ริลไปด้วยพวกเขาอาศัยความมืดของยามค่ำคืน อุ้มแดร์ริลเข้าไปในห้องของปาร์คเกอร์ เธอยังไม่กลับมาที่ห้องตอนนี้เพราะว่าเธอมีธุระต้องจัดการพวกเขาโยนแดร์ริลไปนอนบนเตียงปาร์คเกอร์ก่อนที่ลูคัสจะนำคนของเขาอีกสองคนไปซ่อนอยู่ในมุมมืด“แดร์ริล”ลูคัสยิ้มชั่วร้ายออกมาเมื่อพวกเขาซ่อนมิดชิดแล้ว และพูดกับตัวเองว่า “อย่ามาว่าฉันที่ทำเรื่องชั่ว ๆ เลย ใครใช้ให้นายล่วงเกินประมุขสำนักเสียงลวงตาล่ะ? อีกอย่างญาติฉันก็ชอบนายมากนี่”ตอนแรกลูคัสวางแผนว่าจะเอาตัวแดร์ริลออกจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันทีหลังจากที่เขาเมา และส่งไปที่แท่นของสำนักเสียงลวงตา แต่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพิ่มการรักษาความปลอดภัยหลังจากเหตุต่อสู้เมื่อกลางวัน การแอบพาแดร์ริลออกไปจึงไม่ใช่เรื่องง่ายลูคัสตัดสินใจว่าจะถอดเสื้อผ้าแดร์ริลออกและเอาเขามาไว้บนเตียงปาร์คเกอร์ จากนันเขาก็จะรีบเข้ามาแล
”โอ้”แม้เบื้องหน้าลูคัสอาจจะดูนิ่ง แต่ว่าในใจเขายินดีและตื่นเต้นมากเมื่อเห็นแดร์ริลดื่มไวน์ลูคัสนั้นเชิญแดร์ริลมาดื่มไม่ใช่เพราะความชื่นชมแต่อย่างใด แต่เพื่อที่จะได้ทำตามคำสั่งของแจ็คกี้และจับตัวแดร์ริลไปลูคัสนั้นเจ้าเล่ห์ เขารู้ว่าคนแข็งแกร่งอย่างแดร์ริลไม่มีทางได้รับผลจากยาพิษธรรมดา ๆ แน่ ดังนั้นเขาเลยไม่โง่ขนาดที่จะวางยาในไวน์ไวน์นั้นไม่มียาพิษ แต่ว่าตัวไวน์เองต่างหากที่มีปัญหากรุ่นกรึ่มเป็นเหล้าแรงเป็นพิเศษของทวีปมหาสมุทรอำพัน เพียงแค่ดื่มไวน์นี้เข้าไปอึกใหญ่ก็อาจจะทำให้คนดื่มเมาไปได้ครึ่งเดือน แม้แต่ผู้บ่มเพาะหากว่าได้ดื่มเช้าไปก็ไม่อาจต้านทานความแรงของเหล้าได้ ทุกคนที่รู้จักไวน์นี้รู้ดีว่าต้องกินยาแก้ก่อนที่จะดื่มกรุ่นกรึ่มอย่างเพลิดเพลินแผนของลูคัสก็ง่าย ๆ เขาเจตนาจะไม่บอกแดร์ริลว่ากรุ่นกรึ่มนั้นแรงแค่ไหน แล้วก็รอให้แดร์ริลเมาค่อยจับเขามัดส่วนตัวลูคัสนั้นกินยาแก้ไปแล้ว เขาก็เลยไม่ต้องกังวล“ประมุขดาร์บี้” ลูคัสยิ้มและมองแดร์ริล “ไวน์เป็นไงบ้างครับ?”“ยอดเยี่ยม”แดร์ริลพยักหน้าและอดเอ่ยไม่ได้ “กลิ่นของไวน์นี้แรงมาก มันมีรสหวานติดปลายลิ้น เป็นไวน์ชั้นยอด”แดร์ริล
แจ็คกี้ไม่พูดอะไรอีก เขาหันหลังจากไปแล้วหายไปในความมืดยามค่ำคืนในพริบตา“เฮ้อ”ตอนนั้นเอง ลูคัสก็สูดหายใจเข้าลึกพร้อมสีหน้ายุ่งยากใจประมุขสั่งให้เขาหาทางเอาเอง แล้วเขาจะมีทางอะไรล่ะ?…ตอนนั้นเองที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่จาค็อบตั้งใจจัดเลี้ยงให้แดร์ริลเพื่อขอบคุณเขาสำหรับการยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือจากนั้นแดร์ริลก็ถูกจัดให้นอนพักในห้องพักแขกหลังจากกินอาหารเสร็จตอนนั้นที่แดร์ริลนอนอยู่บนเตียงแต่ยังไม่ได้หลับ สองชั่วโมงผ่านไปแต่ก็ยังไม่มีข่าวอะไรเรื่องเดบร้าจากคนของปาร์คเกอร์เขายังไม่รู้ที่อยู่ของเดบร้า แล้วเขาจะมีอารมณ์มาพักผ่อนได้อย่างไร?ก๊อก ก๊อกมีเสียงประจบเอาใจดังมาจากนอกห้อง “ประมุขดาร์บี้ คุณนอนหรือยังครับ?”‘หืม?’แดร์ริลนิ่วหน้า เขาลุกขึ้นและเดินไปดูแล้วก็ต้องอึ้งไปเขาเห็นว่าลูคัสยืนยิ้มกว้างอยู่ด้วยท่าทางสุภาพนอบน้อม“มีอะไรให้ช่วยเหรอ?” แดร์ริลถามเบื้องหน้าเขาดูนิ่ง ๆ แต่ในใจแดร์ริลรังเกียจหมอนี่มาก‘เจ้าโง่นี่มาหาฉันทำไมกัน?’“แหะแหะ…”ลูคัสยิ้มด้วยสีหน้านอบน้อมแล้วบอกว่า “ประมุขดาร์บี้ อย่าเพิ่งปฏิเสธผมนะครับ เมื่อตอนกลางวันผมล่วงเกินคุณไปเยอะ แต่คุณก็ใ
”ประมุขดาร์บี้ คุณน่าทึ่งจริง ๆ คุณไล่แจ็คกี้ไปได้”“ใช่แล้ว ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมคุณถึงได้เป็นผู้ทรงอิทธิพลแบบนี้”เหล่าแขกพากันมาทำความเคารพแดร์ริล พยายามที่จะเยินยอเขา แดร์ริลนั้นขี้เกียจที่จะรับมือกับพวกสอพลอพวกนี้ เขายิ้มและพูดปัด ๆ ไปไม่กี่ประโยคจาค็อบ โยฮันที่อยู่ข้างกายเขาเองก็มีทีท่าไม่แยแสพวกแขกก่อนหน้านี้แขกเหล่านี้พากันมาเยินยอจาค็อบตอนที่เห็นว่าคฤหาสน์เกียรติกระบี่นั้นมีอาวุธระดับม่วง แต่กลับหนีเขาเหมือนเห็นโรคร้ายตอนที่สำนักเสียงลวงตาโผล่มาจาค็อบรู้สึกว่าคงจะดีกว่านี้หากไม่คบหาสหายเหล่านี้ที่ต้องการเพียงแค่ผลประโยชน์จากเขาเหล่าแขกพากันอับอายที่จะหน้าด้านอยู่ต่อเมื่อรู้สึกได้ถึงท่าทีไม่แยแสของจาค็อบและท่าทีไม่สนใจของแดร์ริล ไม่นานพวกเขาก็จากไปคฤหาสน์เกียรติกระบี่กำลังทำความสะอาดบริเวณที่มีการต่อสู้จนเสร็จสิ้น ปาร์คเกอร์เองก้ไม่ลืมคำขอร้องของแดร์ริล และรีบส่งคนให้ออกไปหาข่าวของเดบร้าทันทีเวลาเดียวกันปาร์คเกอร์ก็เชื้อเชิญให้แดร์ริลอยู่ที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพราะว่ามันคงใช้เวลากว่าจะหาที่อยู่ของเดบร้าได้ แดร์ริลพยักหน้าตกลงไม่นานก็ถึงเวลาค่ำคืนตอนนั้นเองที่เท
ทุกคนต่างก็มองแดร์ริลเมื่อได้ยินคำพูดของเขาโดยเฉพาะพวกที่หวาดกลัวสำนักเสียงลวงตา พวกเขาต่างก็มีความคิดมากมายแจ็คกี้นั้นเป็นปีศาจร้ายที่ฆ่าคนไม่กะพริบตา เขานั้นเป็นคนชี้นิ้วสั่งเป็นสั่งตายคนอื่นได้ แต่ตอนนี้เขาแพ้ให้แดร์ริลแบบหมดท่า แล้วเขาจะโมโหจัดจนล้มพนันหรือไม่?“ฟู่”แจ็คกี้หน้าแดงก่ำ เขาสูดหายใจเข้าลึก “แม้ว่าฉันจะไม่ใช่คนดี แต่ฉันก็รักษาคำพูดและยอมรับว่าแพ้แล้ว”จากนั้นแจ็คกี้ก็โบกมือ “ทุกคนจงฟัง เราจะไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันที แล้วไปรวมตัวกันที่แท่นพิธีหลัก”สีหน้าแจ็คกี้เต็มไปด้วยความรู้สึกไม่เต็มใจตอนที่ตะโกนประโยคสุดท้ายออกมาที่จริงนั้นเขาไม่เต็มใจจะจากไปแบบนี้สักนิด เขาต้องการจะควบคุมคฤหาสน์เกียรติกระบี่และอาวุธระดับม่วงทั้งสามชิ้นนั้นก็อยู่ใกล้เพียงแค่เอื้อมแล้วแต่เขาไม่มีทางเลือกอื่นเพราะแดร์ริลทำให้เส้นเลือดหัวใจของเขาบาดเจ็บตอนที่ใช้ง้าวสวรรค์ ทำให้แจ็คกี้ไม่สามารถสู้ต่อไปได้“โอ้”เหล่าศิษย์สำนักเสียงลวงตานับพันต่างก็ไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ด้วยสีหน้ามืดครึ้มเมื่อได้ยินคำสั่งของแจ็คกี้“แดร์ริล ดาร์บี้”แจ็คกี้เดินไปสองสามก้าวก่อนที่จะหยุด เขาหันกลั
”ประมุขแจ็คกี้ การต่อสู้นี้จบแล้ว” สีหน้าแดร์ริลเย็นเยียบไม่แสดงอารมณ์ใดซูมแดร์ริลโบกง้าวด้วยกำลังที่มีเมื่อพูดจบ และกลิ่นอายที่สั่นสะเทือนฟ้าดินก็ปล่อยออกมาจากง้าวสวรรค์ก่อนที่จะมีลำแสงสีแดงเลือดพุ่งเข้าใส่แจ็คกี้แจ็คกี้แทบไม่ทันคิดขณะที่เขาสีหน้าเปลี่ยน เขารีบปล่อยพลังภายในออกมาและเปลี่ยนเครื่องจักรสังหารให้ป้องกันการโจมตีปังลำแสงสีเลือดทำลายเครื่องจักรเปลี่ยนร่างสังหารออกเป็นเสี่ยง ทำให้แจ็คกี้ร้องครางออกมาและปลิวถอยหลังไปมากกว่า 100 เมตร ก่อนที่จะร่วงกระแทกพื้นอย่างแรงการโจมตีของแจ็คกี้อาจจะดูรุนแรงตอนที่เขาโจมตีแดร์ริล แต่เขาก็ใช้พลังภายในไปเยอะแล้ว ตอนนี้แจ็คกี้ไม่สามารถรับการโจมตีได้เมื่อเจอกับง้าวสวรรค์ของแดร์ริลอะไรกัน?ทุกคนที่อยู่ด้านล่างต่างก็อ้าปากค้างเมื่อได้เห็นเรื่องตรงหน้าและมองแดร์ริลอย่างพูดไม่ออกพลังของชายหนุ่มคนนี้น่ากลัวมากแล้วอาวุธในมือเขาก็ดูพิเศษ มันดูคุ้นตาชอบกล…เฮือกตอนนั้นเองจาค็อบก็มองแดร์ริลด้วยความตกตะลึง แววตาเขาก็ตื่นเต้นมากเพื่อนของลูกสาวเขามีความสามารถขนาดนี้ คนเราจะดูกันแต่ภาพลักษณ์ภายนอกไม่ได้จริง ๆปาร์คเกอร์ตัวสั่นและมองแ