”ไสหัวไป! อย่ามาเกะกะ!” โอดินเตะจัสตินออกไป“ลูกพี่ผมขอร้อง ผมขอร้องจริง ๆ ๆได้โปรด...” ใบหน้าของจัสตินอาบไปด้วยเลือดขณะที่เขายังคงโอดครางต่อไป “ลูกพี่ เธอไม่ได้ตั้งใจที่จะเดินชนพี่จริง ๆ พี่จะกระทืบผมอีกก็ได้ถ้าพี่ยังไม่หายโกรธ ผมขอร้องอย่าแตะตัวเธอเลยนะ”ลิลี่รู้สึกซาบซึ้งกับคำกล่าวของเขาและรู้สึกไม่สบายใจเป็นอย่างยิ่งที่เห็นสภาพของจัสตินถูกทำร้าย“จุ๊ จุ๊” โอดินมองไปที่จัสตินด้วยรอยยิ้มและกล่าว “ฉันไม่รู้มาก่อนเลยว่าไอ้ขี้แพ้อย่างนายก็มีความรู้สึกลึกซึ้งขนาดนี้ ฮ่าฮ่า! ก็ได้ ฉันจะไม่แตะต้องตัวเธอ แต่ฉันอยากจะให้นายคลานมาตรงนี้”โอดินยกขาข้างหนึ่งมาวางพาดลงไปบนม้านั่ง จากนั้นเขาก็ชี้ไปที่ช่องว่างใต้หว่างขาของเขา“ฮ่าฮ่า มันคงตลกน่าดู!”“ไอ้เวร คลานเข้าไปเลย”“ตราบใดที่นายคลานเข่าลอดไป โอดินก็จะปล่อยตัวเธอ! ฮ่าฮ่า!”พรรคพวกของโอดินต่างรุมเยาะเย้ยในขณะที่ผู้คนภายในโรงเตี๊ยมเหลือบมองด้วยความสนอกสนใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นสีหน้าของจัสตินตรึงเครียดขึ้นมาและกล่าว “ลูกพี่ ผมขอร้องอย่าทำให้มันยากสำหรับเราไปมากกว่านี้เลย...”“ไอ้บัดซบ!” โอดินเตะจัสติน “ฉันให้โอกาสนายเพราะเห็นว่าสงส
ตำนานกล่าวเอาไว้ว่า มัตเตโอ แฮนสันมีวิชาเฉพาะตัวในยุทธภพและมีรอยเครื่องหมายพระจันทร์เสี้ยวบนหน้าผากตั้งแต่เกิดเขาเป็นคนที่เที่ยงธรรมและร้ายกาจ ด้วยความดื้อรั้นและอารมณ์ร้อนสุดขีดของเขา ใครก็ตามที่เข้ามายุ่มย่ามกับเขาก็จะพบกับจุดจบมีข่าวลือเมื่อร้อยปีก่อนว่าเจ้าสำนักเมฆขาวได้สร้างความขุ่นเคืองใจอย่างไม่ได้ตั้งใจให้กับมัตเตโอ ซึ่งต่อมามัตเตโอได้หักแขนของบรรดาสาวกสำนักเมฆขาวไปถึง 8,000 คน เหตุการณ์นี้สร้างความตกตะลึงไปทั้งยุทธภพในโลกใหม่ ผู้คนต่างขนานนามเขาว่า นักบุญกาลีตำนานยังเล่าขานไว้ว่ามัตเตโอชอบปลีกวิเวกท่องเที่ยวไปตามภูเขาและลำธารอย่างสันโดษ ไม่มีใครคาดคิดว่าจะได้มาพบกับเขาที่นี่!โอดินและพรรคพวกของเขาขนลุกขนพองในทันที พวกเขาเหงื่อแตกไหลท่วม“ไอ้พวกที่บังอาจมารบกวนข้า... มันยกโทษให้ไม่ได้! พวกเจ้าทั้งหมดน่าจะฆ่าตัวตายไปซะ...” มัตเตโอกล่าวอย่างหนักแน่นและเย็นยะเยือก ขณะจ้องมองไปที่โอดินและพรรคพวกโอดินและพรรคพวกต่างหันมามองหน้ากัน พวกเขาทั้งกลัวทั้งตกใจในเวลาเดียวกันพวกเขาจะต้องถึงกับปลิดชีพตัวเองทิ้งเพียงเพราะว่าไปทำอาหารของเขาหกเลอะเทอะอย่างนั้นหรือ?โอดินกลืนไม่เข้า
’อยากจะให้ข้าเป็นอาจารย์ของเจ้างั้นเหรอ?’มัตเตโอหรี่ตามองจัสติน จากนั้นเขาก็หัวเราะออกมาอย่างดูแคลนและหันหลังเดินจากไปเขาคิดภายในใจ ‘เดี๋ยวนี้ไม่ว่าจะทอม ดิ๊กหรือแฮรี่ก็ต้องการยกย่องข้าให้เป็นท่านอาจารย์ของพวกเขา’“ท่าน ท่าน!” จัสตินร้องตะโกนในขณะที่เขาก้มกราบอย่างไม่หยุดหย่อนดูเหมือนว่ามัตเตโอจะทำเป็นไม่ได้ยินเสียงของเขา ขณะที่เดินห่างออกไปจากนั้นลิลี่ก็เข้ามาพยุงตัวจัสตินลุกขึ้นยืน “จัสติน ทำไมคุณถึงอยากเป็นลูกศิษย์ของเขา?”จัสตินปาดคราบเลือดที่เปื้อนอยู่ออกไปและกล่าว “ลิลี่ ที่นี่มันไม่ใช่จักรวาลโลก มันยากมากที่จะตามหาแดร์ริลและผมเองก็ต้องแข็งแกร่งมากกว่านี้เพื่อปกป้องคุณ”จัสตินรีบลุกขึ้นยืนและวิ่งตามมัตเตโอไป ในระหว่างที่ลิลี่ทำได้เพียงแค่ถอนหายใจและวิ่งตามไปมัตเตโออยู่มีกำลังภายในอยู่ที่ระดับเท่าไหร่? เขาเดินไปเพียงไม่กี่ก้าวก็รู้ตัวทันทีว่าจัสตินยังคงวิ่งไล่ตามเขาอยู่ “เจ้า ทำไมเจ้ายังมีหน้ามาวิ่งไล่ตามข้าอีก? เจ้าไม่กลัวว่าข้าจะฆ่าทิ้งรึไง?”จากนั้นรัศมีอันทรงพลังก็ปะทุออกมาจากตัวมัตเตโอจัสตินก็หยุดเดินทันทีและกลืนน้ำลายเฮือกใหญ่ด้วยสีหน้าที่หวาดผวาจากนั้นไม่ก
จากนั้นลิลี่ก็ปิดประตู“ฝันดี” จัสตินกล่าวตอบด้วยหัวใจที่ทุกข์ระทม อย่างไรก็ตามเขาไม่ได้กลับไปที่ห้อง แต่หันหลังเดินออกจากโรงแรมไปแทนด้วยน้ำตาที่ไหลพรั่งพรูออกมาอย่างควบคุมไม่ได้“อ๊าก!” จัสตินร้องไห้สะอื้นใส่ท้องฟ้าด้านนอกของโรงแรม และปลดปล่อยความอึดอัดใจและความรู้สึกผิดที่เขามีเขานั้นรู้สึกผิดหวังและไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดี ในเมื่อตอนแรกเขามาที่นี่ก็เพื่อปกป้องลิลี่และช่วยเธอตามหาแดร์ริลถ้าหากเป็นเช่นนั้น แล้วทำไมเขาถึงรู้สึกไม่พอใจ?เขาต้องฝ่าฟันความน่าอับอายมากมายมหาศาลตลอดการเดินทาง แต่สิ่งที่เขาได้รับกลับมามีเพียงแค่คำว่า ‘ขอบคุณ’ จากเทพธิดาของเขามันคุ้มค่าไหม? กับทุกสิ่งทุกอย่างที่เขาได้ทำลงไป?“ฮี่ ฮี่” จัสตินเดินไปร่อนเร่ไปตามท้องถนนกับเสียงหัวเราะเยาะเย้ยตัวเขาเองเขาไม่รู้ตัวว่าเขาเดินออกมานานแค่ไหน จนกระทั่งเขาได้ยินเสียงฝีเท้าของคนจากด้านหลัง และเขาก็หันหลังกลับไปดูและรู้สึกตกตะลึงชายผู้ยืนอยู่ด้านหลังของเขาคือ มัตเตโอ แฮนสันมัตเตโอยิ้มอ่อน ๆ และกล่าว “เจ้ายกย่องเทพธิดาคนนั้นไว้สูงส่งมากจนกลายเป็นว่ามันสำคัญกว่าชีวิตของตัวเจ้าเอง แต่แล้วเจ้าก็เพียงแค่ทางผ่านขอ
จัสตินวิ่งออกไปจากโรงแรมด้วยความร้อนรนและมาถึงที่บาร์“เอาสุรามาให้ฉัน!” เขาร้องโวกเวกโวยวายใส่เจ้าของด้วยความโศกเศร้าที่เขาทนแบบรับไว้ไม่ไหว! ความคิดที่ว่าลิลี่ถูกกระทำชำเราทำร้ายจิตใจเขาอย่างหนักหน่วงถึงอย่างไรเธอก็เป็นเทพธิดาอันดับหนึ่งในใจของเขามานานหลายปี!เขาดื่มสุราหม้อใหญ่อย่างเมามายเพียงเพื่อจะลืมปัญหาที่เขาได้สร้างไว้…ภายในห้องที่โรงแรมทันทีที่ลิลี่มีสติกลับคืนมาและรู้ตัวว่าเธอกำลังอยู่ในอ่างอาบน้ำ เธอก็จ้องเขม็งไปที่มัตเตโอและอยากที่จะสังหารเขาทิ้ง!“แก... แก!” ลิลี่สูญเสียความบริสุทธิ์ไปแล้ว และไม่อยากจะทำใจเชื่อว่าเธอไม่ได้เป็นสาวพรมจรรย์อีกต่อไปมันจะต้องเป็นฝันร้ายอย่างแน่นอน เธอคงจะฝันไปมัตเตโอสวมกำลังสวมเสื้อผ้าของเขา และเดินเข้ามาหาลิลี่ด้วยรอยยิ้ม “แม่คนงาม เจ้าน่าจะมีความสุขที่เจ้าได้เป็นผู้หญิงของข้าแล้ว เจ้าจะร้องไห้ทำไม?”เขานั้นเป็นถึงรองเจ้าสำนักประกายแสง ซึ่งเป็นบุคคลที่มีบารมีสูงส่ง เธอควรจะรู้สึกเป็นเกียรติที่เธอได้มาเป็นผู้หญิงของเขาเขาปฏิเสธไม่ได้หลังจากที่ได้พบกับผู้หญิงมามากมาย และมีเพียงลิลี่คนเดียวในสายตาของเขาที่สมบูรณ์แบบไร้ที่ติ ยัง
เสียงตบนั้นดังสนั่นก้องกังวาลไปทั่วทุกสารทิศ…อีกด้านหนึ่งในทวีปตะวันออกอันยิ่งใหญ่ที่เมืองดอกชบาแดร์ริลและจีเวลกำลังนอนหลับอยู่ในโรงแรมแห่งหนึ่งและได้ยินเสียงฆ้องและกลองดังมาจากภายนอกแดร์ริลตื่นขึ้นอย่างกะทันหันและกลิ้งตัวไปมาบนพื้นก่อนจะคลุมโปงตัวเองไว้ใต้ผ้าห่มในขณะที่เขายังคงได้ยินเสียงปั่นป่วนจากภายนอกจีเวลและเขาเช่าห้องนอนร่วมกันและแน่นอนว่าจีเวลจะต้องนอนบนเตียง ส่วนตัวเขาจะต้องนอนที่พื้น“ทำไมข้างนอกมันเสียงดังขนาดนี้?” จีเวลกล่าวถามขึ้นมาก่อนจะมุ่งหน้าไปที่หน้าต่างเพื่อมองออกไป“แดร์ริล มานี่เร็ว!” ทันใดนั้นจีเวลก็หมดความสงสัยลงไปในทันทีและรู้สึกตื่นเต้นเป็นลิงโลดราวกับเด็กน้อยถนนด้านล่างพลุกพล่านไปด้วยผู้คนมากมายพ่อค้าแม่ขายก็โห่ร้องตะโกนกันเต็มสองข้างทางของถนน บ้างก็ขายขนมเค้ก บ้างก็ขายตะเกียงไฟ บ้างก็ขายลูกกวาด มันเป็นงานเทศกาลที่ดูมีชีวิตชีวา“ดูมีชีวิตชีวามาก! ไปดูกันเถอะ!” จีเวลหัวเราะแล้วลากตัวแดร์ริลลงไปชั้นล่างแดร์ริลยังคงสะลึมสะลือ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ถูกเพราะถูกจีเวลลากไปเขาอดใจไม่ได้ที่ต้องกล่าวถามกับบริกรที่เขาพบในชั้นล่าง “ทำไมข้างนอกถึงคึกคักขนาด
สาวงามบนเวทีพูดใส่ไมโครโฟนว่า “ท่านสุภาพสตรีและสุภาพบุรุษ ดิฉันมีนามว่า เพนนี ดิฉันได้รับเกียรติให้เป็นพิธีกรในการแข่งขันร่ายบทกวี สำหรับตอนนี้ เมื่อฉันบอกหัวข้อของการแข่งขันในครั้งนี้แล้ว ขอให้ทุกคนเตรียมตัววางองค์ประกอบของบทกวีของตนเองไว้ ใครก็ตามที่เขียนได้ดีที่สุดจะได้รับตำแหน่ง ปราชญ์ดอกชบา! คุณคงจะรู้ดีว่า ตำแหน่งนี้เป็นเกียรติสูงสุดของเหล่านักวิชาการและนักอ่านเขียน!”เพนนีกวาดสายตามองดูฝูงชน “เอาล่ะ เมื่อเข้าสู่ฤดูใบไม้ร่วงแล้ว ดังนั้นหัวข้อของการแข่งขันร่ายบทกวีในปีนี้คือ ‘ฤดูใบไม้ร่วง’ ใครก็ตามที่ร่ายบทกวีได้ไพเราะที่สุดจะเป็นผู้ชนะ!”“ผมมีบทกวี!”ชายวัยกลางคนรูปร่างอ้วนท้วมปรากฏตัวขึ้นผ่านฝูงชนและเดินออกไปยังเวทีทันใดนั้น สายตาของทุกคนก็จับจ้องไปที่เขาด้วยความประหลาดใจที่ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของพวกเขา หัวข้อนี้เพิ่งจะถูกประกาศ แล้วเขาจะแต่งบทกวีได้รวดเร็วเช่นนี้ได้อย่างไร?ดังนั้น พวกเขาจึงอยากรู้อยากเห็นและต้องการที่จะได้ยินบทกวีของเขาขึ้นมาทันทีเพนนีที่อยู่บนเวทีเองก็ประหลาดใจ จากนั้นเธอก็ยิ้มเบา ๆ และพูดว่า “โปรดร่ายบทกวีของคุณได้เลย”ชายรูปร่างอ้วนท้วมพยักหน้า เขาน
"อะไรนะ? เพื่อนยากผู้นี้ต้องการร่ายบทกวีเหรอ?”“ฮ่า ฮ่า!”“เขาคงจะเป็นบ้าไปแล้ว เขาต้องการทำเพื่อเรียกร้องความสนใจ!”ท่ามกลางเสียงหัวเราะของฝูงชน จีเวลทนไม่ได้ที่จะกระทืบเท้าของเธอ เธอตะโกนขึ้นว่า “อย่าหัวเราะเยาะนายท่านแดร์ริลนะ! เขาเป็นผู้มีพรสวรรค์! ฉันพนันได้เลยว่า ไม่มีใครในที่นี้สามารถเอาชนะเขาได้!”เพนนีที่อยู่บนเวทียิ้มบาง ๆ และพูดว่า “แน่นอน ถ้าอย่างนั้นก็เชิญเลยน้องเล็ก แล้วอย่าหาว่าฉันไม่เตือนนะ เพราะผลที่ตามมามันจะร้ายแรงถ้าหากว่าคุณมาที่นี่เพื่อสร้างปัญหา”แดร์ริลไม่ได้ตอบโต้ เขามองเห็นพู่กันที่อยู่ตรงมุมเวที เขาจึงเดินเข้าไปและหยิบพู่กันขึ้นมาก่อนที่เขาจะจุ่มมันลงในหมึก"คุณกำลังพยายามทำอะไร? วางพู่กันนั้นลงเดี๋ยวนี้!” เพนนีกระทืบส้นสูงของเธอ เธอเดินเข้าไปหาแดร์ริลในขณะที่เธอมั่นใจว่าแดร์ริลอยู่ที่นี่เพื่อสร้างปัญหาความโกลาหลเกิดขึ้นในหมู่ฝูงชน มีใครหน้าไหนที่จะกล้าสร้างปัญหาในการแข่งขันร่ายบทกวีที่ถูกจัดขึ้นทุก ๆ สามปีเช่นนี้บ้างแดร์ริลยิ้มในขณะที่เขาเดินไปที่เสาหินขนาดใหญ่เสาหินมีความสูงเกือบสามเมตรและมีคำว่า 'การแข่งขันร่ายบทกวี พบปะเพื่อนฝูงผ่านบทกวี!' ถูก
”รอก่อน”จู่ ๆ ลูคัสก็คิดบางอย่างได้ขณะที่พวกเขากำลังจะเดินทางต่อและสั่งลูกน้องทั้งสองของตน “วางแดร์ริลลงและค้นตัวเขา เผื่อว่ามีของอะไร”ฮ่าฮ่าแดร์ริลไม่ใช่เพียงแค่ประมุขสำนักประตูสุราลัยเท่านั้นแต่ว่ายังเป็นจักรพรรดิของเวสต์ริงตัน เขาต้องมีของมีค่าอยู่กับตัวแน่‘ฉันอาจจะเจอคัมภีร์ล้ำค่าบนตัวเขาก็ได้หากว่าฉันหาของมีค่าก่อนที่จะเอาเขาไปส่งที่สำนักเสียงลวงตา’ลูคัสยิ้มพร้อมคิด“ครับ นายน้อย”ลูกน้องทั้งสองรับคำและวางแดร์ริลลงก่อนที่จะเริ่มค้นตัวเขาไม่นานก็เจอของสองอย่างบนตัวแดร์ริล อันหนึ่งคือเจดีย์ส่วนอีกอันคือย่ามใส่สัตว์เทพเจดีย์เจ็ดมหาสมบัตินั้นสามารถเปลี่ยนขนาดได้ ดังนั้นแดร์ริลจึงเปลี่ยนให้เล็กที่สุด สูงแค่ประมาณนิ้วโป้ง ตอนที่เขาไม่ได้ใช้งาน คนทั่วไปก็จะไม่คิดว่ามันเป็นของสำคัญและเป็นเรื่องยากที่จะรู้ถึงความลับของเจดีย์“เอ่อ…”ตอนนั้นลูคัสก็หยิบเจดีย์ขึ้นมา หมุนไปมาเพื่อดู เขานิ่วหน้าและบอกว่า “มันมีพลังวิญญาณและดูเหมือนเป็นของล้ำค่า แต่ว่าเอาไว้ใช้ทำอะไรกัน?”จากนั้นลูคัสก็ห้อยเจดีย์กลับไว้ที่คอของแดร์ริลเหมือนเดิมแล้วลูคัสก็หยิบย่ามใส่สัตว์เทพขึ้นมาอย่างยินดีแล
สีหน้าของจาค็อบมืดครึ้มเมื่อเขาพูดเช่นนั้น เขาเองก็รู้สึกสับสนที่จริงจาค็อบไม่เชื่อเหมือนกันว่าแดร์ริลจะเป็นคนเช่นนั้น แต่สถานการณ์ตรงหน้าก็ต่างไป อีกอย่างแดร์ริลก็เหม็นกลิ่นเหล้าจริง ๆแต่จาค็อบนั้นก็ทำอะไรรอบคอบสมกับที่เป็นประมุขของคฤหาสน์เกียรติกระบี่และตัดสินใจว่าจะรอให้แดร์ริลตื่นขึ้นมาก่อนที่จะถามเขา“ท่านลุง”แต่ลูคัสร้อนใจขึ้นมาทันทีและบอกอย่างจริงจังว่า “ไม่ว่าเรื่องจริงจะเป็นยังไง แดร์ริลก็เมาและมานอนที่เตียงปาร์คเกอร์จริง นี่อาจจะทำลายชื่อเสียงทั้งของปาร์คเกอร์และคฤหาสน์เกียรติกระบี่ หากว่าเรื่องหลุดออกไปว่าเราทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วคนอื่นเขาจะมองพวกเรายังไง? แล้วอนาคตปาร์คเกอร์จะแต่งงานได้ยังไง?”ลูคัสพูดอย่างเป็นการเป็นงานก่อนที่จะมองไปรอบ ๆ “ผมคิดว่าเราน่าจะมัดเขาไว้ก่อนแล้วค่อยสอบสวนเขาตอนที่ตื่นขึ้น ทำแบบนั้นก็ไม่เป็นการทำลายชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”หลายคนต่างก็พยักหน้าอย่างเห็นด้วยกับคำพูดของเขา“ใช่ อย่างน้อยเราก็น่าจะทำเพื่อชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”“แดร์ริลแข็งแกร่งมากไป หากว่าคำพูดของนายน้อยลูคัสที่ว่าเขาอยากทำเรื่องไม่เหมาะไม่ควรกั
”ญาติผู้น้อง”ตอนนั้นเองลูคัสที่แอบอยู่ด้านนอกก็รีบพาคนอีกสองคนเข้ามาทันที“เกิดอะไรขึ้น?” ลูคัสตะโกนเสียงดังอย่างเป็นห่วงก่อนที่จะมองแดร์ริลที่อยู่บนเตียงและทำหน้าตาประหลาดใจ “ทำ… ทำไมประมุขดาร์บี้ถึงได้มาอยู่ที่นี่?”ต้องบอกว่าลูคัสแสดงได้ดีมาก ปาร์คเกอร์ไม่ได้รู้เลยว่ามีเรื่องหมกเม็ดอะไรและคิดว่าลูคัสมาเพราะได้ยินเสียงร้องของเธอ“ฉัน…” ปาร์คเกอร์กัดปากแน่นหน้าแดงก่ำ และพูดอย่างอับอายว่า “ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน…”ตอนนี้ใจปาร์คเกอร์ว้าวุ่นมาก ผู้หญิงคนไหนที่อยู่ในสถานการณ์แบบนี้ก็ทำใจให้นิ่งได้ยากกันทั้งนั้น“โอ้ตาย”ตอนนั้นเอง จาค็อบและศิษย์คนอื่น ๆ ที่สังเกตเห็นความวุ่นวายก็เข้ามาเอ่อ…ทุกคนต่างก็อึ้งไปทันทีเมื่อได้เห็นสถานการณ์ในห้องและมีสีหน้าบรรยายไม่ถูก“ทะ… ทำไมแดร์ริลถึงได้อยู่ในห้องของคุณหนูปาร์คเกอร์?”“กลิ่นเหล้าเหม็นคลุ้งเลย…”“เป็นไปได้ไหมว่าแดร์ริลดื่มเหล้าย้อมใจแล้วอยากจะมาทำอะไรกับคุณหนูปาร์คเกอร์…”ฝูงชนต่างก็แสดงความคิดเห็นดัน ลูคัสทำสีหน้าตื่นตะลึงเหมือนกันแต่ว่าในใจนั้นแอบหัวเราะลั่น‘ฮ่าฮ่า ตอนนี้แดร์ริลอธิบายตัวเองยากแล้ว ทุกคนเห็นเขาแบบนี้แล้ว’“ปา
จากนั้นลูคัสก็เรียกลูกน้องออกมาสองคนและบอกว่า “เร็วเขาถอดเสื้อผ้าหมอนี่ออก”ลูกน้องทั้งสองรีบถอดเสื้อผ้าของแดร์ริลออกตามคำสั่ง“อุ้มเขาขึ้นแล้วไปกัน” ลูคัสโบกมือและเดินออกไปลูกน้องทั้งสองคนรีบยกแดร์ริลขึ้นแล้วเดินตามไป พวกเขาไม่ลืมเอาเสื้อผ้าของแดร์ริลไปด้วยพวกเขาอาศัยความมืดของยามค่ำคืน อุ้มแดร์ริลเข้าไปในห้องของปาร์คเกอร์ เธอยังไม่กลับมาที่ห้องตอนนี้เพราะว่าเธอมีธุระต้องจัดการพวกเขาโยนแดร์ริลไปนอนบนเตียงปาร์คเกอร์ก่อนที่ลูคัสจะนำคนของเขาอีกสองคนไปซ่อนอยู่ในมุมมืด“แดร์ริล”ลูคัสยิ้มชั่วร้ายออกมาเมื่อพวกเขาซ่อนมิดชิดแล้ว และพูดกับตัวเองว่า “อย่ามาว่าฉันที่ทำเรื่องชั่ว ๆ เลย ใครใช้ให้นายล่วงเกินประมุขสำนักเสียงลวงตาล่ะ? อีกอย่างญาติฉันก็ชอบนายมากนี่”ตอนแรกลูคัสวางแผนว่าจะเอาตัวแดร์ริลออกจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันทีหลังจากที่เขาเมา และส่งไปที่แท่นของสำนักเสียงลวงตา แต่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพิ่มการรักษาความปลอดภัยหลังจากเหตุต่อสู้เมื่อกลางวัน การแอบพาแดร์ริลออกไปจึงไม่ใช่เรื่องง่ายลูคัสตัดสินใจว่าจะถอดเสื้อผ้าแดร์ริลออกและเอาเขามาไว้บนเตียงปาร์คเกอร์ จากนันเขาก็จะรีบเข้ามาแล
”โอ้”แม้เบื้องหน้าลูคัสอาจจะดูนิ่ง แต่ว่าในใจเขายินดีและตื่นเต้นมากเมื่อเห็นแดร์ริลดื่มไวน์ลูคัสนั้นเชิญแดร์ริลมาดื่มไม่ใช่เพราะความชื่นชมแต่อย่างใด แต่เพื่อที่จะได้ทำตามคำสั่งของแจ็คกี้และจับตัวแดร์ริลไปลูคัสนั้นเจ้าเล่ห์ เขารู้ว่าคนแข็งแกร่งอย่างแดร์ริลไม่มีทางได้รับผลจากยาพิษธรรมดา ๆ แน่ ดังนั้นเขาเลยไม่โง่ขนาดที่จะวางยาในไวน์ไวน์นั้นไม่มียาพิษ แต่ว่าตัวไวน์เองต่างหากที่มีปัญหากรุ่นกรึ่มเป็นเหล้าแรงเป็นพิเศษของทวีปมหาสมุทรอำพัน เพียงแค่ดื่มไวน์นี้เข้าไปอึกใหญ่ก็อาจจะทำให้คนดื่มเมาไปได้ครึ่งเดือน แม้แต่ผู้บ่มเพาะหากว่าได้ดื่มเช้าไปก็ไม่อาจต้านทานความแรงของเหล้าได้ ทุกคนที่รู้จักไวน์นี้รู้ดีว่าต้องกินยาแก้ก่อนที่จะดื่มกรุ่นกรึ่มอย่างเพลิดเพลินแผนของลูคัสก็ง่าย ๆ เขาเจตนาจะไม่บอกแดร์ริลว่ากรุ่นกรึ่มนั้นแรงแค่ไหน แล้วก็รอให้แดร์ริลเมาค่อยจับเขามัดส่วนตัวลูคัสนั้นกินยาแก้ไปแล้ว เขาก็เลยไม่ต้องกังวล“ประมุขดาร์บี้” ลูคัสยิ้มและมองแดร์ริล “ไวน์เป็นไงบ้างครับ?”“ยอดเยี่ยม”แดร์ริลพยักหน้าและอดเอ่ยไม่ได้ “กลิ่นของไวน์นี้แรงมาก มันมีรสหวานติดปลายลิ้น เป็นไวน์ชั้นยอด”แดร์ริล
แจ็คกี้ไม่พูดอะไรอีก เขาหันหลังจากไปแล้วหายไปในความมืดยามค่ำคืนในพริบตา“เฮ้อ”ตอนนั้นเอง ลูคัสก็สูดหายใจเข้าลึกพร้อมสีหน้ายุ่งยากใจประมุขสั่งให้เขาหาทางเอาเอง แล้วเขาจะมีทางอะไรล่ะ?…ตอนนั้นเองที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่จาค็อบตั้งใจจัดเลี้ยงให้แดร์ริลเพื่อขอบคุณเขาสำหรับการยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือจากนั้นแดร์ริลก็ถูกจัดให้นอนพักในห้องพักแขกหลังจากกินอาหารเสร็จตอนนั้นที่แดร์ริลนอนอยู่บนเตียงแต่ยังไม่ได้หลับ สองชั่วโมงผ่านไปแต่ก็ยังไม่มีข่าวอะไรเรื่องเดบร้าจากคนของปาร์คเกอร์เขายังไม่รู้ที่อยู่ของเดบร้า แล้วเขาจะมีอารมณ์มาพักผ่อนได้อย่างไร?ก๊อก ก๊อกมีเสียงประจบเอาใจดังมาจากนอกห้อง “ประมุขดาร์บี้ คุณนอนหรือยังครับ?”‘หืม?’แดร์ริลนิ่วหน้า เขาลุกขึ้นและเดินไปดูแล้วก็ต้องอึ้งไปเขาเห็นว่าลูคัสยืนยิ้มกว้างอยู่ด้วยท่าทางสุภาพนอบน้อม“มีอะไรให้ช่วยเหรอ?” แดร์ริลถามเบื้องหน้าเขาดูนิ่ง ๆ แต่ในใจแดร์ริลรังเกียจหมอนี่มาก‘เจ้าโง่นี่มาหาฉันทำไมกัน?’“แหะแหะ…”ลูคัสยิ้มด้วยสีหน้านอบน้อมแล้วบอกว่า “ประมุขดาร์บี้ อย่าเพิ่งปฏิเสธผมนะครับ เมื่อตอนกลางวันผมล่วงเกินคุณไปเยอะ แต่คุณก็ใ
”ประมุขดาร์บี้ คุณน่าทึ่งจริง ๆ คุณไล่แจ็คกี้ไปได้”“ใช่แล้ว ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมคุณถึงได้เป็นผู้ทรงอิทธิพลแบบนี้”เหล่าแขกพากันมาทำความเคารพแดร์ริล พยายามที่จะเยินยอเขา แดร์ริลนั้นขี้เกียจที่จะรับมือกับพวกสอพลอพวกนี้ เขายิ้มและพูดปัด ๆ ไปไม่กี่ประโยคจาค็อบ โยฮันที่อยู่ข้างกายเขาเองก็มีทีท่าไม่แยแสพวกแขกก่อนหน้านี้แขกเหล่านี้พากันมาเยินยอจาค็อบตอนที่เห็นว่าคฤหาสน์เกียรติกระบี่นั้นมีอาวุธระดับม่วง แต่กลับหนีเขาเหมือนเห็นโรคร้ายตอนที่สำนักเสียงลวงตาโผล่มาจาค็อบรู้สึกว่าคงจะดีกว่านี้หากไม่คบหาสหายเหล่านี้ที่ต้องการเพียงแค่ผลประโยชน์จากเขาเหล่าแขกพากันอับอายที่จะหน้าด้านอยู่ต่อเมื่อรู้สึกได้ถึงท่าทีไม่แยแสของจาค็อบและท่าทีไม่สนใจของแดร์ริล ไม่นานพวกเขาก็จากไปคฤหาสน์เกียรติกระบี่กำลังทำความสะอาดบริเวณที่มีการต่อสู้จนเสร็จสิ้น ปาร์คเกอร์เองก้ไม่ลืมคำขอร้องของแดร์ริล และรีบส่งคนให้ออกไปหาข่าวของเดบร้าทันทีเวลาเดียวกันปาร์คเกอร์ก็เชื้อเชิญให้แดร์ริลอยู่ที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพราะว่ามันคงใช้เวลากว่าจะหาที่อยู่ของเดบร้าได้ แดร์ริลพยักหน้าตกลงไม่นานก็ถึงเวลาค่ำคืนตอนนั้นเองที่เท
ทุกคนต่างก็มองแดร์ริลเมื่อได้ยินคำพูดของเขาโดยเฉพาะพวกที่หวาดกลัวสำนักเสียงลวงตา พวกเขาต่างก็มีความคิดมากมายแจ็คกี้นั้นเป็นปีศาจร้ายที่ฆ่าคนไม่กะพริบตา เขานั้นเป็นคนชี้นิ้วสั่งเป็นสั่งตายคนอื่นได้ แต่ตอนนี้เขาแพ้ให้แดร์ริลแบบหมดท่า แล้วเขาจะโมโหจัดจนล้มพนันหรือไม่?“ฟู่”แจ็คกี้หน้าแดงก่ำ เขาสูดหายใจเข้าลึก “แม้ว่าฉันจะไม่ใช่คนดี แต่ฉันก็รักษาคำพูดและยอมรับว่าแพ้แล้ว”จากนั้นแจ็คกี้ก็โบกมือ “ทุกคนจงฟัง เราจะไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันที แล้วไปรวมตัวกันที่แท่นพิธีหลัก”สีหน้าแจ็คกี้เต็มไปด้วยความรู้สึกไม่เต็มใจตอนที่ตะโกนประโยคสุดท้ายออกมาที่จริงนั้นเขาไม่เต็มใจจะจากไปแบบนี้สักนิด เขาต้องการจะควบคุมคฤหาสน์เกียรติกระบี่และอาวุธระดับม่วงทั้งสามชิ้นนั้นก็อยู่ใกล้เพียงแค่เอื้อมแล้วแต่เขาไม่มีทางเลือกอื่นเพราะแดร์ริลทำให้เส้นเลือดหัวใจของเขาบาดเจ็บตอนที่ใช้ง้าวสวรรค์ ทำให้แจ็คกี้ไม่สามารถสู้ต่อไปได้“โอ้”เหล่าศิษย์สำนักเสียงลวงตานับพันต่างก็ไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ด้วยสีหน้ามืดครึ้มเมื่อได้ยินคำสั่งของแจ็คกี้“แดร์ริล ดาร์บี้”แจ็คกี้เดินไปสองสามก้าวก่อนที่จะหยุด เขาหันกลั
”ประมุขแจ็คกี้ การต่อสู้นี้จบแล้ว” สีหน้าแดร์ริลเย็นเยียบไม่แสดงอารมณ์ใดซูมแดร์ริลโบกง้าวด้วยกำลังที่มีเมื่อพูดจบ และกลิ่นอายที่สั่นสะเทือนฟ้าดินก็ปล่อยออกมาจากง้าวสวรรค์ก่อนที่จะมีลำแสงสีแดงเลือดพุ่งเข้าใส่แจ็คกี้แจ็คกี้แทบไม่ทันคิดขณะที่เขาสีหน้าเปลี่ยน เขารีบปล่อยพลังภายในออกมาและเปลี่ยนเครื่องจักรสังหารให้ป้องกันการโจมตีปังลำแสงสีเลือดทำลายเครื่องจักรเปลี่ยนร่างสังหารออกเป็นเสี่ยง ทำให้แจ็คกี้ร้องครางออกมาและปลิวถอยหลังไปมากกว่า 100 เมตร ก่อนที่จะร่วงกระแทกพื้นอย่างแรงการโจมตีของแจ็คกี้อาจจะดูรุนแรงตอนที่เขาโจมตีแดร์ริล แต่เขาก็ใช้พลังภายในไปเยอะแล้ว ตอนนี้แจ็คกี้ไม่สามารถรับการโจมตีได้เมื่อเจอกับง้าวสวรรค์ของแดร์ริลอะไรกัน?ทุกคนที่อยู่ด้านล่างต่างก็อ้าปากค้างเมื่อได้เห็นเรื่องตรงหน้าและมองแดร์ริลอย่างพูดไม่ออกพลังของชายหนุ่มคนนี้น่ากลัวมากแล้วอาวุธในมือเขาก็ดูพิเศษ มันดูคุ้นตาชอบกล…เฮือกตอนนั้นเองจาค็อบก็มองแดร์ริลด้วยความตกตะลึง แววตาเขาก็ตื่นเต้นมากเพื่อนของลูกสาวเขามีความสามารถขนาดนี้ คนเราจะดูกันแต่ภาพลักษณ์ภายนอกไม่ได้จริง ๆปาร์คเกอร์ตัวสั่นและมองแ