แดร์ริลรู้สึกขบขัน “ใครบอกว่าเธอเป็นทาสรับใช้” “ฉันเป็นทาสรับใช้ของคุณชาย” จีเวลพูดอย่างหนักแน่น “ฉันยินดีที่จะรับใช้คุณไปตลอดชีวิต” "ก็ได้ ๆ" แดร์ริลยิ้มในขณะที่เขาหยิบเกี๊ยวขึ้นมาแล้วยัดมันเข้าไปในปากของเธอ “กินซะ นี่คือคำสั่ง” "แน่นอน!" จีเวลพยักหน้า เธอก็กินเกี๊ยวเข้าไป จากนั้นเธอก็ร้องไห้ออกมา เธอเป็นเด็กเร่ร่อนมาตั้งแต่เด็ก ในทุกครั้งที่เธอเดินผ่านร้านนี้ เธออยากจะลองกินเกี๊ยวดูบ้าง แต่เธอไม่เคยคิดเลยว่าวันหนึ่งเธอจะได้มีโอกาสกินมัน มันเป็นการเปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหันแห่งโชคชะตาของเธอ แดร์ริลมองดูเธอและมอบรอยยิ้มที่อบอุ่นให้เธอหลังจากที่เขากินไปสองสามคำ เขาพูดเบา ๆ ว่า “ไม่เอาน่า ทำไมเธอถึงประทับใจเกี๊ยวน้ำมากเช่นนี้ ฉันจะซื้อให้เธอกินทุกวันเลย” คำ ๆ นั้นทำให้จีเวลร้องไห้หนักมากขึ้นกว่าเดิมและเธอก็ร้องไห้ตลอดระยะเวลาของมื้ออาหาร หลังจากที่พวกเขากินเสร็จ พวกเขาก็ออกจากร้านอาหารไป จีเวลถามด้วยความสงสัยหลังจากที่พวกเขาเดินออกมา “เราจะไปไหนกันคุณชาย?” แดร์ริลมองไปที่ถนนข้างหน้าและครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง “กลับไปพักผ่อนกันก่อนเถอะ จีเวล เธอพอจะรู้จักใครที่จะสามารถช่วยให้
“ฉันจะไปกับคุณชาย” จิวเวลจับแขนของแดร์ริลด้วยท่าทางหนักแน่น “ยัยเด็กโง่...” ท่าทางของเธอทำให้แดร์ริลพูดไม่ออกทันที เมื่อเขาเห็นเหตุการณ์ตรงหน้า มาร์คัสก็กัดฟัน “เอาล่ะ พาทั้งคู่ไป ในเมื่อพวกมันไม่กลัวความตาย!” ชายสองคนมัดมือจีเวล จากนั้นพวกเขาก็ถูกพาไปที่ห้องโถงเต้นรำ มีคำสำคัญถูกเขียนอยู่บนผนังของห้องโถงเต้นรำ ‘ความมั่งคั่ง’ ห้องโถงเต้นรำโภไคยเป็นห้องเต้นรำที่ใหญ่ที่สุดในเมืองไห่ นักข่าวหลายคนกำลังรวมตัวกันอยู่ที่ประตู พวกเขาอยู่ในระหว่างการสัมภาษณ์หญิงผู้มีเสน่ห์และสง่างาม เธอคือ เชอริล มาร์ค ผู้หญิงที่แดร์ริลบังเอิญได้เห็นเธอกำลังเปลี่ยนเสื้อผ้า เศรษฐีหนุ่มมากมายต่างก็คลั่งไคล้ในตัวเธอ! แดร์ริลสังเกตเห็นว่ากล้องในมือของนักข่าวเป็นแบบรุ่นเก่าทั้งหมด มันมาพร้อมกับขาตั้งกล้องที่หนักอื้อและควันสีขาวก็คลุ้งออกมาหลังจากที่พวกเขาถ่ายภาพในแต่ละครั้ง แชะ แชะ... ด้วยเสียงแชะอย่างต่อเนื่อง นักข่าวเหล่านั้นต่างก็ตื่นเต้นและกระตือรือร้นในขณะที่พวกเขาสัมภาษณ์เชอรีล “คุณมาร์ค คุณจะมีข่าวดีกับคุณลอยด์เมื่อไหร่?” “มีรายงานว่าคุณจะเข้าร่วมงานการกุศล คุณช่วยเล่ารายละเอียดให้เราฟั
มาร์คัสจ้องไปที่แดร์ริล “ไอ้นี่มันสวมเสื้อผ้าแปลก ๆ หรือว่าแกมาจากวงการภาพยนตร์ บางทีแกอาจจะเป็นแค่ตัวประกอบ เราไม่จำเป็นต้องกังวลกับคนไร้ประโยชน์เช่นนั้น ผมคงจะปวดใจถ้าหากมีอะไรเกิดขึ้นกับคุณ" “เชอรีล แย่แล้ว!” ใครบางคนตะโกนขึ้นในขณะที่พวกเขาผลักประตูและเดินเข้ามาด้วยท่าทางที่ตื่นตระหนก “เชอรีล ฉันเพิ่งได้รับข่าวมาว่า มิสเตอร์เซย์นถูกฆ่าตาย” อะไรนะ? เชอรีลสั่นสะท้านเมื่อเธอได้ยินเช่นนั้น เธอมองไปที่ชายคนนั้นและถามว่า “มิสเตอร์โจเซฟ เซย์น ตายแล้วเหรอ?” "ใช่แล้ว..." เชอรีลรู้สึกเป็นกังวล เธอพูดอย่างประหม่าว่า "ฉันควรจะทำยังไง? ฉันไม่รู้ว่าเขาตายได้ยังไง แต่เขาได้ให้สัญญากับฉันว่าเขาจะเขียนเพลงใหม่ให้กับฉัน ในเมื่อตอนนี้เขาตายไปแล้ว แล้วใครจะเป็นคนเขียนเพลงใหม่ให้ฉัน" ทวีปตะวันออกอันยิ่งใหญ่มีสี่นิกายหลัก สำนักกระบี่ สำนักหยก สำนักโอสถและสำนักพราน โจเซฟ เซย์นเป็นสาวกของสำนักพราน แม้ว่าสำนักพรานจะเป็นสำนักของการบ่มเพาะ แต่สาวกของพวกเขาก็มีพรสวรรค์เป็นพิเศษ สาวกบางคนสามารถเขียนบทกวีได้ บางคนสามารถแต่งเพลงได้ ในขณะที่บางคนสามารถเล่นเครื่องดนตรีได้มากมายเช่นกัน โจเซฟเป็นห
เขาต้องการให้เธอคุกเข่าลงเพื่อยอมรับเขาให้เป็นอาจารย์ของเธออย่างนั้นหรือ?สีหน้าท่าทีของเชอรีลเปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิงเมื่อเธอกรอกตามองไปที่แดร์ริล “อย่ามาทำอวดดี...”แดร์ริลยักไหล่ “ก็ดี ฉันคงไม่บังคับเธอ เธอก็โทรไปหาคู่หมั้นของเธอให้มามัดตัวฉันไว้อีกทีก็ได้ ต่อให้ฉันมีบทเพลง ฉันก็ไม่มีทางให้เธอ”เชอรีลกัดริมฝีปากขณะจ้องไปที่แดร์ริล เธอกัดฟันกรอดด้วยความเกลียดชัง เธอไม่ยินยอมที่จะเรียกเขาว่าอาจารย์!อย่างไรก็ตาม บทเพลงที่เขาได้ร้องออกมาเมื่อสักครู่ มันไพเราะเสนาะหูมากถ้าหากว่าเธอได้เอาบทเพลงนั้นไปร้องบนเวทีในวันถัดไป เธอคงจะโด่งดังมากกว่าเดิมอย่างแน่นอน“ฉันจะให้เวลาเธอสามวิ” แดร์ริลกล่าวด้วยรอยยิ้ม “ถ้าเธอไม่อยากจะยอมรับฉันเป็นอาจารย์ภายในสามวินาทีนี้ เธอก็คงไม่มีโอกาสอีกแล้ว”“สาม”“สอง”เชอรีลกัดริมฝีปากแทบจะเลือดไหล“หนึ่ง”ทันใดนั้นเชอรีลก็ตื่นตระหนกกระทื้บเท้าอย่างกระวนกระวาย “ฉันขอสัญญากับนาย”ตุ้บ...ขาอันเรียวงามของเชอรีลก็คุกเข่าลงอยู่เบื้องหน้าของแดร์ริล เธอเอยปากกล่าวอย่างนุ่มนวล “ฉันยินดีที่ได้เรียกนายว่าท่านอาจารย์”เชอรีลก้มโค้งคำนับแดร์ริล เหมือนกับว่าเขาเป็
แดร์ริลโบกมือและกล่าวด้วยรอยยิ้ม “ฉันไม่ได้มาจากสำนักพราน ฉันอาศัยอยู่ในป่าบนภูเขามานานมากและเพิ่งจะได้ออกมาข้างนอก” ‘โอ้ เป็นเพราะแบบนี้เอง?’เชอรีลกล่าวอย่างเคารพนับถือ “ถ้าเป็นอย่างนั้น ฉันจะบอกให้พวกเขาเตรียมห้องไว้สำหรับท่านอาจารย์ ท่านสามารถอาศัยอยู่ในห้องโถงเต้นรำโภไคยได้สักพัก”เธอจำเป็นต้องขึ้นแสดงร้องเพลงในวันถัดไป เธอจึงต้องการจะฝึกร้องบทเพลงนี้ให้ทันท่วงที“แจ่มเลย”ในเมื่อเขาได้ออกมาข้างนอกแล้ว แดร์ริลจึงยินยอมตกลงด้วยข้อตกลงของเชอรีล แดร์ริลและจีเวลก็ได้พักในห้องพักสุดหรูหราโอ่อ่าบนชั้นสองทันใดที่เขามาถึงที่ห้อง จีเวลก็รีบเข้าไปหาแดร์ริลและกล่าวถาม “คุณชาย ทำไมคุณหนูมาร์คถึงเรียกคุณเรียกว่าท่านอาจารย์”จีเวลนั้นรู้สึกสับสนงุนงงแดร์ริลยิ้มอ่อน ๆ “ฉันสอนเธอร้องเพลง แน่นอนที่เธอจะต้องเรียกฉันว่าท่านอาจารย์สิ”“คุณชาย คุณรู้วิธีแต่งเพลงด้วยเหรอ?” จีเวลกล่าวถามเสียงทุ่มแดร์ริลฉีกยิ้มและลูบผมของเธอ เขาไม่ได้กล่าวอะไรต่อก่อนที่พวกเขาจะเข้านอน จีเวลก็ขนน้ำมาเพื่อจะล้างเท้าให้กับแดร์ริล เธอดูแลเขาทุกหนทางที่เธอจะทำได้แดร์ริลรู้สึกสะเทือนใจ มันทำให้เขานึกถึงตอนท
ออโรร่าทุบมือลงไปบนโต๊ะเมื่อเธอได้ยินว่าสาวกนิกายตำหนักอมตะมาอยู่ที่นี่ มันเป็นเพียงการทุบโต๊ะธรรมดา แต่โต๊ะตัวนั้นก็แหลกสลายไม่เหลือชิ้นดี!จากนั้นออโรร่าก็ลุกขึ้นยืนอย่างทรนงด้วยสีหน้าท่าทางที่เย็นยะเยือก “ออกไปดูกันสักหน่อย”ออโรร่าเดินออกมาอย่างทรนงถือตัว บรรดาผู้อาวุโสสำนักง้อไบ๊รวมถึงแม่ชีมอรีนก็ห้อยอาศัยติดตามมาด้วยอย่างรีบเร่งด้านนอกประตูมีสาวกนิกายตำหนักอมตะนับพันคนมองเห็นได้จากที่ไกล ๆ พวกเขายืนเรียงเป็นหน้ากระดาน พวกเขามีมากมายเหลือเกิน!บุรุษผู้สง่างามองอาจในชุดขาวยืนอยู่บนก้อนหินใกล้ ๆ มือของเขาถือพัดและหน้าตาก็ดูคมสันหล่อเหลาบุรุษผู้นั้นคือเชสเตอร์สายตาอันเย็นยะเยือกของเขาสร้างความแตกต่างอย่างชัดเจนกับตัวตนที่สุขุมนุ่มลึกของเขาเมื่อออโรร่าปรากฏตัว เชสเตอร์ก็กล่าวน้ำเสียงเย็นชา “ท่านเจ้าสำนักออโรร่า ฉันมาที่นี่ก็เพื่อสิ่งเดียวเท่านั้นและมันก็คือสาวกของเธอ เมแกน ส่งตัวเธอมาให้ฉัน”เชสเตอร์หวนนึกถึงเหตุการณ์ตอนที่ภรรยาของเขาเสียชีวิต และมันทำให้เขาปวดร้าวหัวใจเมื่อตอนที่พวกเขากำลังทำสงครามกับกองทัพโลกใหม่ เชสเตอร์ต้องจำทนกล้ำกลืนกับความเคืองแค้นของเขาและไม่ได้ล
”นายอยากจะสู้กับฉันงั้นเหรอ? ฉันไม่คิดว่านายจะถึงขั้น” ออโรร่ากล่าวเย็นชาขณะเธอยกฝ่ามือขึ้นมาปะทะกับฝ่ามือของเชสเตอร์ตู้ม!เมื่อสองฝ่ามือประสานกัน คลื่นพลังอันเข้มข้นก็ระเบิดแตกกระจายออกมา!ถึงแม้ว่ากำลังภายในของเชสเตอร์จะบรรลุขึ้นมาอย่างก้าวกระโดด แต่มันก็ยังห่างชั้นเมื่อเทียบกับออโรร่าการโจมตีจากฝ่ามือของออโรร่าส่งตัวเชสเตอร์ลอยปลิวถอยร่นไป! หลังจากเขาร่วงลงถึงพื้น เขาก็กระอักเลือดเต็มปาก!“ท่านประมุขนิกาย!”“ท่านประมุขนิกาย เราจะช่วยท่านเอง”บรรดาสาวกนิกายตำหนักอมตะเดือนดาลทันทีเมื่อพวกเขาเห็นเหตุการณ์ทั้งหมดและพวกเขาก็ชักกระบี่ออกมา!อีกทางด้านหนึ่งออโรร่ายืนนิ่งอย่างหยิ่งทรนงราวกับเทพธิดา เธอแผ่รัศมีอันเข้มข้นออกมา เธอทำหน้าขึงขังขณะจ้องเขม็งไปที่บรรดาสาวกนิกายตำหนักอมตะที่อยู่เบื้องหน้าเธอ“ท่านประมุขนิกายวิลสัน ถ้าหากนายยืนยันที่จะจ้องจับผิดฉันในวันนี้ นายคงจะไม่ได้ประโยชน์อะไรเลยแม้แต่น้อย” ออโรร่ากล่าวเตือนเขาอย่างเย็นชาสาวกสำนักง้อไบ๊หลายคนได้รับบาดเจ็บจากการต่อสู้กับกองทัพโลกใหม่แต่ส่วนใหญ่หายดีแล้ว ออโรร่าสามารถที่จะเรียกสาวกมารวมกัน 50,000 ถึง 60,000 คนได้อย่า
ขณะที่ฝ่ามือของแดร์ริลเข้ามาใกล้ มาร์คัสก็ตกใจ แต่เขารีบง้างมือขึ้นมาเพื่อต้านทานการโจมตีตู้ม!ฝ่ามือประสานกันกลางอากาศ สีหน้าของมาร์คัสเปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิงเมื่อตัวเขาลอยปลิวถอยร่นไปมีเสียงร้องคร่ำครวญ มาร์คัสกระอักเลือดเต็มปาก ใบหน้าของเขาแดงฉาน! แล้วตัวเขาก็ค่อย ๆ ไถลลงกองกับพื้นมาร์คัสรู้สึกขวัญหนีดีฝ่อขณะเขามองไปที่แดร์ริลอย่างว่างเปล่า เขานั้นพูดไม่ออกบอกไม่ถูก!แดร์ริลยิ้มขณะเดินมามองมาคัสอย่างเย็นชา “ฉันอาจจะเคยเห็นคู่หมั้นของนายตอนเปลี่ยนเสื้อ แต่ฉันก็ได้ขอโทษเธอและแต่งเพลงให้กับเธอแล้ว คู่หมั้นของนายก็ตัดสินใจเรียกฉันว่าอาจารย์ของเธอเอง แต่แล้วทำไมนายก็ยังตัดสินใจจะมาฆ่าฉัน เอาล่ะทีนี้บอกฉันที นายคิดว่านายควรจะต้องตายไหม”จิตสังหารก็ฉายวับในแววตาของแดร์ริลทันที!ขณะที่มาร์คัสสบสายตาแดร์ริล ร่างกายของเขาก็สั่นสะท้านไปทั้งทรวง เขานั้นหวาดผวาจากนั้นเขาก็ลุกขึ้นมาคุกเข่าลงต่อหน้าแดร์ริล เขาวิงวอน “พี่ชาย... พี่ชายผู้ยิ่งใหญ่... ไม่สิ ท่านอาจารย์! ใช่แล้ว ท่านอาจารย์ ได้โปรดไว้ชีวิตผมด้วย ฉันไม่กล้าทำอีกต่อไปแล้ว ผมแค่คิดว่าท่านรอดตัวออกไปได้ง่ายเกินไปเท่านั้นเอง ผมไม่
”รอก่อน”จู่ ๆ ลูคัสก็คิดบางอย่างได้ขณะที่พวกเขากำลังจะเดินทางต่อและสั่งลูกน้องทั้งสองของตน “วางแดร์ริลลงและค้นตัวเขา เผื่อว่ามีของอะไร”ฮ่าฮ่าแดร์ริลไม่ใช่เพียงแค่ประมุขสำนักประตูสุราลัยเท่านั้นแต่ว่ายังเป็นจักรพรรดิของเวสต์ริงตัน เขาต้องมีของมีค่าอยู่กับตัวแน่‘ฉันอาจจะเจอคัมภีร์ล้ำค่าบนตัวเขาก็ได้หากว่าฉันหาของมีค่าก่อนที่จะเอาเขาไปส่งที่สำนักเสียงลวงตา’ลูคัสยิ้มพร้อมคิด“ครับ นายน้อย”ลูกน้องทั้งสองรับคำและวางแดร์ริลลงก่อนที่จะเริ่มค้นตัวเขาไม่นานก็เจอของสองอย่างบนตัวแดร์ริล อันหนึ่งคือเจดีย์ส่วนอีกอันคือย่ามใส่สัตว์เทพเจดีย์เจ็ดมหาสมบัตินั้นสามารถเปลี่ยนขนาดได้ ดังนั้นแดร์ริลจึงเปลี่ยนให้เล็กที่สุด สูงแค่ประมาณนิ้วโป้ง ตอนที่เขาไม่ได้ใช้งาน คนทั่วไปก็จะไม่คิดว่ามันเป็นของสำคัญและเป็นเรื่องยากที่จะรู้ถึงความลับของเจดีย์“เอ่อ…”ตอนนั้นลูคัสก็หยิบเจดีย์ขึ้นมา หมุนไปมาเพื่อดู เขานิ่วหน้าและบอกว่า “มันมีพลังวิญญาณและดูเหมือนเป็นของล้ำค่า แต่ว่าเอาไว้ใช้ทำอะไรกัน?”จากนั้นลูคัสก็ห้อยเจดีย์กลับไว้ที่คอของแดร์ริลเหมือนเดิมแล้วลูคัสก็หยิบย่ามใส่สัตว์เทพขึ้นมาอย่างยินดีแล
สีหน้าของจาค็อบมืดครึ้มเมื่อเขาพูดเช่นนั้น เขาเองก็รู้สึกสับสนที่จริงจาค็อบไม่เชื่อเหมือนกันว่าแดร์ริลจะเป็นคนเช่นนั้น แต่สถานการณ์ตรงหน้าก็ต่างไป อีกอย่างแดร์ริลก็เหม็นกลิ่นเหล้าจริง ๆแต่จาค็อบนั้นก็ทำอะไรรอบคอบสมกับที่เป็นประมุขของคฤหาสน์เกียรติกระบี่และตัดสินใจว่าจะรอให้แดร์ริลตื่นขึ้นมาก่อนที่จะถามเขา“ท่านลุง”แต่ลูคัสร้อนใจขึ้นมาทันทีและบอกอย่างจริงจังว่า “ไม่ว่าเรื่องจริงจะเป็นยังไง แดร์ริลก็เมาและมานอนที่เตียงปาร์คเกอร์จริง นี่อาจจะทำลายชื่อเสียงทั้งของปาร์คเกอร์และคฤหาสน์เกียรติกระบี่ หากว่าเรื่องหลุดออกไปว่าเราทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วคนอื่นเขาจะมองพวกเรายังไง? แล้วอนาคตปาร์คเกอร์จะแต่งงานได้ยังไง?”ลูคัสพูดอย่างเป็นการเป็นงานก่อนที่จะมองไปรอบ ๆ “ผมคิดว่าเราน่าจะมัดเขาไว้ก่อนแล้วค่อยสอบสวนเขาตอนที่ตื่นขึ้น ทำแบบนั้นก็ไม่เป็นการทำลายชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”หลายคนต่างก็พยักหน้าอย่างเห็นด้วยกับคำพูดของเขา“ใช่ อย่างน้อยเราก็น่าจะทำเพื่อชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”“แดร์ริลแข็งแกร่งมากไป หากว่าคำพูดของนายน้อยลูคัสที่ว่าเขาอยากทำเรื่องไม่เหมาะไม่ควรกั
”ญาติผู้น้อง”ตอนนั้นเองลูคัสที่แอบอยู่ด้านนอกก็รีบพาคนอีกสองคนเข้ามาทันที“เกิดอะไรขึ้น?” ลูคัสตะโกนเสียงดังอย่างเป็นห่วงก่อนที่จะมองแดร์ริลที่อยู่บนเตียงและทำหน้าตาประหลาดใจ “ทำ… ทำไมประมุขดาร์บี้ถึงได้มาอยู่ที่นี่?”ต้องบอกว่าลูคัสแสดงได้ดีมาก ปาร์คเกอร์ไม่ได้รู้เลยว่ามีเรื่องหมกเม็ดอะไรและคิดว่าลูคัสมาเพราะได้ยินเสียงร้องของเธอ“ฉัน…” ปาร์คเกอร์กัดปากแน่นหน้าแดงก่ำ และพูดอย่างอับอายว่า “ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน…”ตอนนี้ใจปาร์คเกอร์ว้าวุ่นมาก ผู้หญิงคนไหนที่อยู่ในสถานการณ์แบบนี้ก็ทำใจให้นิ่งได้ยากกันทั้งนั้น“โอ้ตาย”ตอนนั้นเอง จาค็อบและศิษย์คนอื่น ๆ ที่สังเกตเห็นความวุ่นวายก็เข้ามาเอ่อ…ทุกคนต่างก็อึ้งไปทันทีเมื่อได้เห็นสถานการณ์ในห้องและมีสีหน้าบรรยายไม่ถูก“ทะ… ทำไมแดร์ริลถึงได้อยู่ในห้องของคุณหนูปาร์คเกอร์?”“กลิ่นเหล้าเหม็นคลุ้งเลย…”“เป็นไปได้ไหมว่าแดร์ริลดื่มเหล้าย้อมใจแล้วอยากจะมาทำอะไรกับคุณหนูปาร์คเกอร์…”ฝูงชนต่างก็แสดงความคิดเห็นดัน ลูคัสทำสีหน้าตื่นตะลึงเหมือนกันแต่ว่าในใจนั้นแอบหัวเราะลั่น‘ฮ่าฮ่า ตอนนี้แดร์ริลอธิบายตัวเองยากแล้ว ทุกคนเห็นเขาแบบนี้แล้ว’“ปา
จากนั้นลูคัสก็เรียกลูกน้องออกมาสองคนและบอกว่า “เร็วเขาถอดเสื้อผ้าหมอนี่ออก”ลูกน้องทั้งสองรีบถอดเสื้อผ้าของแดร์ริลออกตามคำสั่ง“อุ้มเขาขึ้นแล้วไปกัน” ลูคัสโบกมือและเดินออกไปลูกน้องทั้งสองคนรีบยกแดร์ริลขึ้นแล้วเดินตามไป พวกเขาไม่ลืมเอาเสื้อผ้าของแดร์ริลไปด้วยพวกเขาอาศัยความมืดของยามค่ำคืน อุ้มแดร์ริลเข้าไปในห้องของปาร์คเกอร์ เธอยังไม่กลับมาที่ห้องตอนนี้เพราะว่าเธอมีธุระต้องจัดการพวกเขาโยนแดร์ริลไปนอนบนเตียงปาร์คเกอร์ก่อนที่ลูคัสจะนำคนของเขาอีกสองคนไปซ่อนอยู่ในมุมมืด“แดร์ริล”ลูคัสยิ้มชั่วร้ายออกมาเมื่อพวกเขาซ่อนมิดชิดแล้ว และพูดกับตัวเองว่า “อย่ามาว่าฉันที่ทำเรื่องชั่ว ๆ เลย ใครใช้ให้นายล่วงเกินประมุขสำนักเสียงลวงตาล่ะ? อีกอย่างญาติฉันก็ชอบนายมากนี่”ตอนแรกลูคัสวางแผนว่าจะเอาตัวแดร์ริลออกจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันทีหลังจากที่เขาเมา และส่งไปที่แท่นของสำนักเสียงลวงตา แต่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพิ่มการรักษาความปลอดภัยหลังจากเหตุต่อสู้เมื่อกลางวัน การแอบพาแดร์ริลออกไปจึงไม่ใช่เรื่องง่ายลูคัสตัดสินใจว่าจะถอดเสื้อผ้าแดร์ริลออกและเอาเขามาไว้บนเตียงปาร์คเกอร์ จากนันเขาก็จะรีบเข้ามาแล
”โอ้”แม้เบื้องหน้าลูคัสอาจจะดูนิ่ง แต่ว่าในใจเขายินดีและตื่นเต้นมากเมื่อเห็นแดร์ริลดื่มไวน์ลูคัสนั้นเชิญแดร์ริลมาดื่มไม่ใช่เพราะความชื่นชมแต่อย่างใด แต่เพื่อที่จะได้ทำตามคำสั่งของแจ็คกี้และจับตัวแดร์ริลไปลูคัสนั้นเจ้าเล่ห์ เขารู้ว่าคนแข็งแกร่งอย่างแดร์ริลไม่มีทางได้รับผลจากยาพิษธรรมดา ๆ แน่ ดังนั้นเขาเลยไม่โง่ขนาดที่จะวางยาในไวน์ไวน์นั้นไม่มียาพิษ แต่ว่าตัวไวน์เองต่างหากที่มีปัญหากรุ่นกรึ่มเป็นเหล้าแรงเป็นพิเศษของทวีปมหาสมุทรอำพัน เพียงแค่ดื่มไวน์นี้เข้าไปอึกใหญ่ก็อาจจะทำให้คนดื่มเมาไปได้ครึ่งเดือน แม้แต่ผู้บ่มเพาะหากว่าได้ดื่มเช้าไปก็ไม่อาจต้านทานความแรงของเหล้าได้ ทุกคนที่รู้จักไวน์นี้รู้ดีว่าต้องกินยาแก้ก่อนที่จะดื่มกรุ่นกรึ่มอย่างเพลิดเพลินแผนของลูคัสก็ง่าย ๆ เขาเจตนาจะไม่บอกแดร์ริลว่ากรุ่นกรึ่มนั้นแรงแค่ไหน แล้วก็รอให้แดร์ริลเมาค่อยจับเขามัดส่วนตัวลูคัสนั้นกินยาแก้ไปแล้ว เขาก็เลยไม่ต้องกังวล“ประมุขดาร์บี้” ลูคัสยิ้มและมองแดร์ริล “ไวน์เป็นไงบ้างครับ?”“ยอดเยี่ยม”แดร์ริลพยักหน้าและอดเอ่ยไม่ได้ “กลิ่นของไวน์นี้แรงมาก มันมีรสหวานติดปลายลิ้น เป็นไวน์ชั้นยอด”แดร์ริล
แจ็คกี้ไม่พูดอะไรอีก เขาหันหลังจากไปแล้วหายไปในความมืดยามค่ำคืนในพริบตา“เฮ้อ”ตอนนั้นเอง ลูคัสก็สูดหายใจเข้าลึกพร้อมสีหน้ายุ่งยากใจประมุขสั่งให้เขาหาทางเอาเอง แล้วเขาจะมีทางอะไรล่ะ?…ตอนนั้นเองที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่จาค็อบตั้งใจจัดเลี้ยงให้แดร์ริลเพื่อขอบคุณเขาสำหรับการยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือจากนั้นแดร์ริลก็ถูกจัดให้นอนพักในห้องพักแขกหลังจากกินอาหารเสร็จตอนนั้นที่แดร์ริลนอนอยู่บนเตียงแต่ยังไม่ได้หลับ สองชั่วโมงผ่านไปแต่ก็ยังไม่มีข่าวอะไรเรื่องเดบร้าจากคนของปาร์คเกอร์เขายังไม่รู้ที่อยู่ของเดบร้า แล้วเขาจะมีอารมณ์มาพักผ่อนได้อย่างไร?ก๊อก ก๊อกมีเสียงประจบเอาใจดังมาจากนอกห้อง “ประมุขดาร์บี้ คุณนอนหรือยังครับ?”‘หืม?’แดร์ริลนิ่วหน้า เขาลุกขึ้นและเดินไปดูแล้วก็ต้องอึ้งไปเขาเห็นว่าลูคัสยืนยิ้มกว้างอยู่ด้วยท่าทางสุภาพนอบน้อม“มีอะไรให้ช่วยเหรอ?” แดร์ริลถามเบื้องหน้าเขาดูนิ่ง ๆ แต่ในใจแดร์ริลรังเกียจหมอนี่มาก‘เจ้าโง่นี่มาหาฉันทำไมกัน?’“แหะแหะ…”ลูคัสยิ้มด้วยสีหน้านอบน้อมแล้วบอกว่า “ประมุขดาร์บี้ อย่าเพิ่งปฏิเสธผมนะครับ เมื่อตอนกลางวันผมล่วงเกินคุณไปเยอะ แต่คุณก็ใ
”ประมุขดาร์บี้ คุณน่าทึ่งจริง ๆ คุณไล่แจ็คกี้ไปได้”“ใช่แล้ว ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมคุณถึงได้เป็นผู้ทรงอิทธิพลแบบนี้”เหล่าแขกพากันมาทำความเคารพแดร์ริล พยายามที่จะเยินยอเขา แดร์ริลนั้นขี้เกียจที่จะรับมือกับพวกสอพลอพวกนี้ เขายิ้มและพูดปัด ๆ ไปไม่กี่ประโยคจาค็อบ โยฮันที่อยู่ข้างกายเขาเองก็มีทีท่าไม่แยแสพวกแขกก่อนหน้านี้แขกเหล่านี้พากันมาเยินยอจาค็อบตอนที่เห็นว่าคฤหาสน์เกียรติกระบี่นั้นมีอาวุธระดับม่วง แต่กลับหนีเขาเหมือนเห็นโรคร้ายตอนที่สำนักเสียงลวงตาโผล่มาจาค็อบรู้สึกว่าคงจะดีกว่านี้หากไม่คบหาสหายเหล่านี้ที่ต้องการเพียงแค่ผลประโยชน์จากเขาเหล่าแขกพากันอับอายที่จะหน้าด้านอยู่ต่อเมื่อรู้สึกได้ถึงท่าทีไม่แยแสของจาค็อบและท่าทีไม่สนใจของแดร์ริล ไม่นานพวกเขาก็จากไปคฤหาสน์เกียรติกระบี่กำลังทำความสะอาดบริเวณที่มีการต่อสู้จนเสร็จสิ้น ปาร์คเกอร์เองก้ไม่ลืมคำขอร้องของแดร์ริล และรีบส่งคนให้ออกไปหาข่าวของเดบร้าทันทีเวลาเดียวกันปาร์คเกอร์ก็เชื้อเชิญให้แดร์ริลอยู่ที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพราะว่ามันคงใช้เวลากว่าจะหาที่อยู่ของเดบร้าได้ แดร์ริลพยักหน้าตกลงไม่นานก็ถึงเวลาค่ำคืนตอนนั้นเองที่เท
ทุกคนต่างก็มองแดร์ริลเมื่อได้ยินคำพูดของเขาโดยเฉพาะพวกที่หวาดกลัวสำนักเสียงลวงตา พวกเขาต่างก็มีความคิดมากมายแจ็คกี้นั้นเป็นปีศาจร้ายที่ฆ่าคนไม่กะพริบตา เขานั้นเป็นคนชี้นิ้วสั่งเป็นสั่งตายคนอื่นได้ แต่ตอนนี้เขาแพ้ให้แดร์ริลแบบหมดท่า แล้วเขาจะโมโหจัดจนล้มพนันหรือไม่?“ฟู่”แจ็คกี้หน้าแดงก่ำ เขาสูดหายใจเข้าลึก “แม้ว่าฉันจะไม่ใช่คนดี แต่ฉันก็รักษาคำพูดและยอมรับว่าแพ้แล้ว”จากนั้นแจ็คกี้ก็โบกมือ “ทุกคนจงฟัง เราจะไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันที แล้วไปรวมตัวกันที่แท่นพิธีหลัก”สีหน้าแจ็คกี้เต็มไปด้วยความรู้สึกไม่เต็มใจตอนที่ตะโกนประโยคสุดท้ายออกมาที่จริงนั้นเขาไม่เต็มใจจะจากไปแบบนี้สักนิด เขาต้องการจะควบคุมคฤหาสน์เกียรติกระบี่และอาวุธระดับม่วงทั้งสามชิ้นนั้นก็อยู่ใกล้เพียงแค่เอื้อมแล้วแต่เขาไม่มีทางเลือกอื่นเพราะแดร์ริลทำให้เส้นเลือดหัวใจของเขาบาดเจ็บตอนที่ใช้ง้าวสวรรค์ ทำให้แจ็คกี้ไม่สามารถสู้ต่อไปได้“โอ้”เหล่าศิษย์สำนักเสียงลวงตานับพันต่างก็ไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ด้วยสีหน้ามืดครึ้มเมื่อได้ยินคำสั่งของแจ็คกี้“แดร์ริล ดาร์บี้”แจ็คกี้เดินไปสองสามก้าวก่อนที่จะหยุด เขาหันกลั
”ประมุขแจ็คกี้ การต่อสู้นี้จบแล้ว” สีหน้าแดร์ริลเย็นเยียบไม่แสดงอารมณ์ใดซูมแดร์ริลโบกง้าวด้วยกำลังที่มีเมื่อพูดจบ และกลิ่นอายที่สั่นสะเทือนฟ้าดินก็ปล่อยออกมาจากง้าวสวรรค์ก่อนที่จะมีลำแสงสีแดงเลือดพุ่งเข้าใส่แจ็คกี้แจ็คกี้แทบไม่ทันคิดขณะที่เขาสีหน้าเปลี่ยน เขารีบปล่อยพลังภายในออกมาและเปลี่ยนเครื่องจักรสังหารให้ป้องกันการโจมตีปังลำแสงสีเลือดทำลายเครื่องจักรเปลี่ยนร่างสังหารออกเป็นเสี่ยง ทำให้แจ็คกี้ร้องครางออกมาและปลิวถอยหลังไปมากกว่า 100 เมตร ก่อนที่จะร่วงกระแทกพื้นอย่างแรงการโจมตีของแจ็คกี้อาจจะดูรุนแรงตอนที่เขาโจมตีแดร์ริล แต่เขาก็ใช้พลังภายในไปเยอะแล้ว ตอนนี้แจ็คกี้ไม่สามารถรับการโจมตีได้เมื่อเจอกับง้าวสวรรค์ของแดร์ริลอะไรกัน?ทุกคนที่อยู่ด้านล่างต่างก็อ้าปากค้างเมื่อได้เห็นเรื่องตรงหน้าและมองแดร์ริลอย่างพูดไม่ออกพลังของชายหนุ่มคนนี้น่ากลัวมากแล้วอาวุธในมือเขาก็ดูพิเศษ มันดูคุ้นตาชอบกล…เฮือกตอนนั้นเองจาค็อบก็มองแดร์ริลด้วยความตกตะลึง แววตาเขาก็ตื่นเต้นมากเพื่อนของลูกสาวเขามีความสามารถขนาดนี้ คนเราจะดูกันแต่ภาพลักษณ์ภายนอกไม่ได้จริง ๆปาร์คเกอร์ตัวสั่นและมองแ