แดร์ริลปลดปล่อยอารมณ์ที่ไร้ความรู้สึกออกมาในขณะที่เขาเพิกเฉยต่อคำพูดของแม่ชีแห่งโชคชะตา ในตอนนั้น ร่างกายของเขาเต็มไปด้วยความโกรธและมันก็เพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง! แดร์ริลยืนอยู่บนหลังนกอินทรีหิมะในขณะที่เขามองลงมายังพื้นดิน เขาสามารถมองเห็นร่างของเหล่าพี่น้องของสำนักประตูสุราลัยมากมาย พวกเขาทั้งตายและได้รับบาดเจ็บ! “พวกแกทำร้ายพี่น้องของฉัน พวกแกจะต้องตาย!” แดร์ริลพูดด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น วินาทีต่อมา เขายกมือขึ้นและมังกรนพเก้าก็ปรากฏขึ้นกลางอากาศ พวกมันบินวนอยู่รอบ ๆ แดร์ริล! “มังกรนพเก้าทะยานฟ้า!” แดร์ริลคำรามสุดเสียงในขณะที่เขาชี้ไปยังค่ายของโลกใหม่! เสียงคำรามดังก้องกังวาร! เสียงคำรามชัดเจนในขณะที่มังกรนพเก้าพุ่งลงไปบนพื้น “อ๊าก!” ทหารของกองทัพโลกใหม่หลายร้อยคนกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด เมื่อมังกรเหล่านั้นโจมตีพวกเขา จากนั้นพวกเขาก็ทรุดตัวลงกับพื้นอยู่บนกองเลือด ในเวลานั้น เหล่านิกายหลักของจักรวาลโลกต่างก็พูดไม่ออก! ทุกคนกำลังตกตะลึง! พลังของแดร์ริลช่างน่ากลัวยิ่งนัก! แดร์ริลไม่ได้แปรพักต์อย่างนั้นเหรอ? หรือว่าพวกเขากำลังเข้าใจผิด? แม่ชีแห่งโชคชะตากัดริมฝีปากแน
ดวงตาของแดร์ริลแดงก่ำในขณะที่พลังงานภายในของเขาเพิ่มขึ้น ดาบกลืนโลหิตสาดแสงสีแดงออกมามันดูเหมือนมังกรนองเลือดที่สามารถจะฆ่าใครก็ตามที่มันเจอ! "สำนักประตูสุราลัยจะไม่ยอมแพ้ เราจะสู้จนตัวตาย ฆ่ามัน!" ฆ่ามัน! ฆ่ามัน! ฆ่ามัน! ราวกับว่าสาวกเพียงไม่กี่ร้อยคนกำลังบ้าคลั่งในขณะที่พวกเขาตามแดร์ริลไป! อย่างไรก็ตาม ด้วยช่องว่างขนาดใหญ่ในจำนวนคนจากทั้งสองฝ่าย พวกเขาจึงสูญเสียสมาชิกไปในเวลาเพียงไม่กี่วินาที ในขณะนั้น สมาชิกของตระกูลดาร์บี้ที่ยืนอยู่ไม่ไกลจากสนามรบที่อ้างว่าพวกเขาอยู่ที่นี่เพื่อให้การสนับสนุนเมืองตงไห่ แต่พวกเขาก็ยังคงซ่อนตัวอยู่และไม่ได้มีความตั้งใจที่จะเข้าร่วมการต่อสู้เลย เมื่อเห็นว่าจักรวาลโลกกำลังจะแพ้พ่าย แจ็คสันก็จับดาบยาวไว้ในมือแน่นในขณะที่ความดันโลหิตของเขาสูงขึ้น เขาตะโกนบอกฟลอเรียน “พี่ เราไปช่วยพวกเขาเถอะ!” เขาพร้อมที่จะพุ่งเข้าสู่การต่อสู้เมื่อเขาพูดจบ หลังจากก้าวไปข้างหน้าเพียงสองก้าว ฟลอเรียนก็หยุดเขาเอาไว้ ฟลอเรียนส่งสายตาที่ผิดหวังให้เขา เขาขมวดคิ้วและพูดว่า “แจ็คสัน นายเป็นบ้าไปแล้วเหรอ? พวกเขาจะไม่สามารถปกป้องหอคอยดาวปรารถนาได้อีกต่อไปถ้าหากว่าแ
“แด๊กซ์ บราเธอร์เชสเตอร์!” แดร์ริลกระอักเลือดออกมาอีกครั้ง ดวงตาของเขาเปียกปอนไปด้วยน้ำตา ในไม่ช้า สำนักภูเขาบุบผาและนิกายตำหนักอัมตะก็มาถึงตรงหน้าของเขา ในตอนนั้นเองที่แด๊กซ์และเชสเตอร์สามารถมองเห็นใบหน้าของแดร์ริลได้อย่างชัดเจน แดร์ริลได้รับบาดเจ็บสาหัสจนเขาดูไม่เหมือนมนุษย์อีกต่อไป ร่างกายของเขาถูกปกคลุมไปด้วยเลือด ดวงตาของแด็กซ์แดงก่ำ “สำนักภูเขาบุบผาจงฟัง! ฆ่ามัน! ฆ่ามัน! ฆ่ามัน!” แด็กซ์คำรามอย่างบ้าคลั่ง ด้วยขวานคู่ขนาดใหญ่ที่อยู่ในมือของเขาและพุ่งเข้าหากองทัพโลกใหม่! “นิกายตำหนักอัมตะจงฟัง! ปกป้องบ้านเมืองของเรา ปกป้องผู้คนในเมืองตงไห่ ฆ่ามัน!” เชสเตอร์กำหมัดแน่น เขาสูญเสียความสง่าไปทันทีเมื่อเขาเห็นอาการบาดเจ็บสาหัสของบราเธอร์ของเขา! "ฆ่ามัน!" สาวกของสำนักภูเขาบุบผาและนิกายตำหนักอมตะรีบพุ่งไปยังค่ายของศัตรู พวกเขาเตรียมพร้อมที่จะฆ่า! เมื่อมาสเตอร์ลีโอนาร์ด แม่ชีแห่งโชคชะตาและสาวกนิกายหลักคนอื่น ๆ ได้เห็นฉากนี้ พวกเขาก็แลกเปลี่ยนสายตากัน ไม่มีคำพูดใด ๆ ที่พวกเขาจะสามารถอธิบายเหตุการณ์ที่อยู่ตรงหน้าได้แม้แต่น้อย นิกายตำหนักอัมตะที่ชั่วร้าย! ที่พวกเขาเคยวิพากษ์วิ
ณ หอคอยดาวปรารถนา บรรยากาศอบอวลไปด้วยเลือด “อ๊าก!” เสียงคำรามยังคงดังขึ้นอย่างต่อเนื่องจากการฆ่า เสียงกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดในขณะที่เลือดยังคงหลั่งไหลลงบนหอคอยดาวปรารถนา การต่อสู้ดุเดือดยิ่งขึ้น แม้ว่าสาวกสำนักภูเขาบุบผาและนิกายตำหนักอมตะจะมาที่นี่เพื่อช่วยพวกเขาปกป้องเมืองตงไห่จากกองทัพโลกใหม่ แต่สถานการณ์ก็ยังไม่เป็นที่น่าพอใจ! แดร์ริลปล่อยค่ายกลสองค่ายกลไปยังสาวกสำนักภูเขาบุบผาและนิกายตำหนักอมตะ เขาคิดว่า ค่ายกลนี้จะสามารถช่วยพวกเขาเอาชนะกองทัพโลกใหม่ได้ อย่างไรก็ตาม แดร์ริลไม่คิดว่าสโลนจะทำลายค่ายกลลงได้ภายในพริบตา สโลนมีพลังมากเกินไป ไม่มีใครเทียบเทียมเธอได้ ทุกครั้งที่แดร์ริลสร้างค่ายกลขึ้นมา สโลนก็จะทำลายมันลงด้วยกระบวนท่าเดียวกันกับก่อนหน้านี้ ในไม่ช้า สำนักภูเขาบุบผาและนิกายตำหนักอมตะต่างก็สูญเสียสาวกไปสู่ความตายและบาดเจ็บสาหัสหลายพันคน ไม่มีทางใดที่พวกเขาจะป้องกันกองทัพโลกใหม่ได้ พวกเขาถูกบีบให้จนมุมซ้ำแล้วซ้ำเล่า! “มันถูกกำหนดไว้แล้วอย่างนั้นเหรอ?” เชสเตอร์เป็นกังวล เขาคำรามขึ้นไปบนท้องฟ้า “สาวกนิกายตำหนักอมตะ ฟังนะ! แม้ว่าพวกเราทุกคนจะต้องจบชีวิตลงที่นี่
“พระราชวังฟูเหยาอยู่ที่นี่…” นิกายหลักทั้งหมดต่างก็มองดูสถานการณ์อย่างไม่เชื่อสายตาในขณะที่พวกเขาเข้าสู่การสนทนา บรรดาผู้ชายหันความสนใจไปที่เทพธิดาทั้งเจ็ด มันเป็นสิ่งที่พวกเขาไม่สามารถต้านทานได้ เจ้าพระราชวังทั้งเจ็ดมีใบหน้าอันงดงาม ร่างกายที่ยั่วเย้าและพวกเธอก็ยังมีเอกลักษณ์ในตัวเองเช่นกัน พวกเธอไม่สามารถต้านทานสายตาอันหยาดเยิ้มเหล่านั้นได้ พวกเธอสวยและมีเสน่ห์ พวกเธอมีรูปร่างที่เย้ายวนชวนให้หลงใหล ไม่มีถ้อยคำอันใดที่จะสามารถอธิบายได้ แม้แต่คำเปรียบเปรยที่ดีที่สุดในโลก! “แดร์ริล พวกเราอยู่ที่นี่เพื่อช่วยนาย” เทพธิดาตัวน้อยยิ้มเล็กน้อยและมองดูแดร์ริลเมื่อเธอมาถึงตรงหน้าเขา คำพูดสุดท้ายของแดร์ริลก่อนที่เขาจะออกจากพระราชวังฟูเหยามา ได้สร้างความประทับใจที่ไม่รู้ลืมภายในหัวใจของเหล่าเทพธิดา เขากล่าวว่า ถ้าหากว่าเหล่าผู้บ่มเพาะไม่ใส่ใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นบนโลกใบนี้ แล้วพวกเธอจะบ่มเพาะไปเพื่ออะไร? ดังนั้น หลังจากที่แดร์ริลจากไป เหล่าเทพธิดาจึงตัดสินใจนำเหล่าสาวกของพระราชวังฟูเหยามาเพื่อช่วยปกป้องเมืองตงไห่ แดร์ริลยิ้มด้วยความจริงใจและพูดว่า “ขอบคุณ ภรรยาตัวน้อยของฉัน” "นาย
แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้เจ็ดเทพธิดาเป็นกังวลเลย ซินดี้ก้าวไปข้างหน้าและพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “ก่อตัวค่ายกล” นางฟ้าทั้งเจ็ดเคลื่อนไหวอย่างคลุมเครือในขณะที่พวกเธอรายล้อมสโลนเอาไว้ นั่นคือวิชาค่ายกลใช่ไหม? แดร์ริลตกตะลึงเมื่อเขาเห็นเช่นนั้น เขาสามารถมองเห็นได้ว่าเทพธิดาทั้งเจ็ดรวมตัวกันเช่นไร ถึงแม้ว่าเทคนิคของพวกเธอจะดูยุ่งเหยิง แต่ขั้นตอนในแต่ละขั้นตอนก็ถูกก่อตัวขึ้นอย่างระมัดระวัง สโลนถูกรายล้อมเอาไว้แล้ว ถึงแม้ว่าเธอจะแข็งแกร่งเพียงใดแต่เธอก็ไม่สามารถหลบหนีมันได้ ความสงสัยของแดร์ริลนั้นถูกต้อง มันคือค่ายกลเจ็ดเทพธิดาปลิวสะบัด ค่ายกลนั้นได้ถูกสืบทอดมาหลายพันปีโดยพระราชวังฟูเหยา ค่ายกลนี้ไม่เคยถูกเปิดเผยต่อบุคคลภายนอก ดังนั้น แดร์ริลจึงไม่มีความรู้เกี่ยวกับค่ายกลนั้น สโลนถูกค่ายกลเจ็ดเทพธิดาปลิวสะบัดควบคุมเอาไว้ชั่วคราว ในขณะเดียวกัน สาวกหญิงของพระราชวังฟูเหยา สาวกสำนักภูเขาบุบผาและนิกายตำหนักอมตะได้ร่วมมือกันในการต่อสู้ที่ดำเนินไปอย่างต่อเนื่อง “เจ็ดเทพธิดา ฉันมาช่วยเธอแล้ว” เสียงที่หนักแน่นดังขึ้น เธอคือ ออโรร่า เจ้าสำนักง้อไบ๊ เธอลอยตัวไปยังเทพธิดาทั้งเจ็ดพร้อมดา
เมื่อสโลนเห็นฝ่ามือของแดร์ริลที่แตะลงบนพื้น ใบหน้าของเธอก็ซีดเซียวและเย็นยะเยือก! เขาได้สังหารทหารกองทัพโลกใหม่ไปนับไม่ถ้วนด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว หัวใจของสโลนถูกบีบรัด เธอกำลังฟุ้งซ่าน ซินดี้ที่อยู่ข้าง ๆ มองเห็นโอกาสในการโจมตีเธอ ดังนั้น ซินดี้จึงใช้ตะเกียงไร้มลทินที่อยู่ในมือของเธอตีเข้าที่ไหล่ของสโลนทันที ฟึบ! สโลนถอยหลังไปหลายก้าว ใบหน้าของเธอดูย่ำแย่มาก สำหรับการต่อสู้ระหว่างเหล่าผู้นำแล้ว มันเป็นเรื่องปกติที่จะสามารถเอาชนะคู่ต่อสู้ได้ด้วยการโจมตีเพียงแค่ครั้งเดียว สโลนได้รับบาดเจ็บภายในร่างกายเมื่อตะเกียงไร้มลทินกระทบเข้ากับไหล่ของเธอ “ถอยทัพ! ถอยทัพเลย เร็วเข้า ถอย!” ทันใดนั้นเอง ใครบางคนจากโลกใหม่ก็ตะโกนขึ้น จากนั้นเหล่ากองทัพที่เหลือก็เริ่มถอยทัพด้วยความหวาดกลัว! เหล่าทหารไม่ได้โง่ พวกเขารู้ดีว่าเมื่อแม่ทัพของเขาได้รับบาดเจ็บ พวกเขาจะไม่มีทางเอาชนะคู่ต่อสู้ได้ สโลนเป็นแม่ทัพหญิงของกองทัพโลกใหม่ เธอผ่านสงครามมานักต่อนักและไม่มีใครสามารถโค่นล้มเธอได้ แต่แล้วตอนนี้เธอกำลังได้รับบาดเจ็บ แล้วพวกเขาจะต่อสู้ต่อไปได้ยังไง? นอกจากนั้น แดร์ริลยังเป็นชายที่น่าสะพรึ
"ถอยทัพ!" ในที่สุด สโลนก็สั่งให้ถอยทัพ! จากนั้นเธอก็จากไปพร้อมกับเหล่าทหารที่เหลือจากกองทัพโลกใหม่ ในขณะที่ศัตรูของพวกเขาถอยทัพ ทุกคนที่อยู่ที่หอคอยดาวปรารถนาต่างก็ส่งเสียงเชียร์ด้วยความดีใจ! พวกเขาหัวเราะอย่างร่าเริง "เราปกป้องดินแดนของเราเอาไว้ได้แล้ว!" ใบหน้าของทุกคนเต็มไปด้วยความตื่นเต้นและความรู้สึกโล่งใจ ในที่สุดพวกเขาก็สามารถปกป้องเมืองตงไห่และผู้คนในเมืองเอาไว้ได้ เฮ้อ! แดร์ริลยังคงอ่อนแอและไม่มีเรี่ยวแรงที่จะพูด เขาสูดหายใจยาวและพยายามฝืนยิ้มให้เต็มที่ “บราเธอร์ของฉัน นายแข็งแกร่งมาก! พลังฝ่ามือนั้นน่าทึ่งมาก เอาล่ะ!” แด๊กซ์รู้สึกตื่นเต้นมาก เขารีบวิ่งเข้าไปหาแดร์ริลและตบที่ไหล่เบา ๆ มันเป็นเพียงการตบเบา ๆ เท่านั้น แต่มันเกือบจะฆ่าแดร์ริลให้ตาย! เชสเตอร์ก็เดินเข้ามาหาพวกเขาและมองดูแดร์ริล จากนั้นเขาก็พยักหน้า “เอาล่ะ พวกเราสามารถเอาชนะกองทัพโลกใหม่ได้ในวันนี้ นอกจากความช่วยเหลือของเจ็ดเทพธิดาแล้ว พลังฝ่ามือของนายก็มีส่วนช่วยเป็นอย่างมากเช่นกัน!” ทุกคนต่างก็พยักหน้าเห็นด้วย รอยฝ่ามือบนพื้นกว้างสองสามพันเมตรนั้นช่างน่าตื่นเต้นจริง ๆ! มันมีความลึกอย่าง
”รอก่อน”จู่ ๆ ลูคัสก็คิดบางอย่างได้ขณะที่พวกเขากำลังจะเดินทางต่อและสั่งลูกน้องทั้งสองของตน “วางแดร์ริลลงและค้นตัวเขา เผื่อว่ามีของอะไร”ฮ่าฮ่าแดร์ริลไม่ใช่เพียงแค่ประมุขสำนักประตูสุราลัยเท่านั้นแต่ว่ายังเป็นจักรพรรดิของเวสต์ริงตัน เขาต้องมีของมีค่าอยู่กับตัวแน่‘ฉันอาจจะเจอคัมภีร์ล้ำค่าบนตัวเขาก็ได้หากว่าฉันหาของมีค่าก่อนที่จะเอาเขาไปส่งที่สำนักเสียงลวงตา’ลูคัสยิ้มพร้อมคิด“ครับ นายน้อย”ลูกน้องทั้งสองรับคำและวางแดร์ริลลงก่อนที่จะเริ่มค้นตัวเขาไม่นานก็เจอของสองอย่างบนตัวแดร์ริล อันหนึ่งคือเจดีย์ส่วนอีกอันคือย่ามใส่สัตว์เทพเจดีย์เจ็ดมหาสมบัตินั้นสามารถเปลี่ยนขนาดได้ ดังนั้นแดร์ริลจึงเปลี่ยนให้เล็กที่สุด สูงแค่ประมาณนิ้วโป้ง ตอนที่เขาไม่ได้ใช้งาน คนทั่วไปก็จะไม่คิดว่ามันเป็นของสำคัญและเป็นเรื่องยากที่จะรู้ถึงความลับของเจดีย์“เอ่อ…”ตอนนั้นลูคัสก็หยิบเจดีย์ขึ้นมา หมุนไปมาเพื่อดู เขานิ่วหน้าและบอกว่า “มันมีพลังวิญญาณและดูเหมือนเป็นของล้ำค่า แต่ว่าเอาไว้ใช้ทำอะไรกัน?”จากนั้นลูคัสก็ห้อยเจดีย์กลับไว้ที่คอของแดร์ริลเหมือนเดิมแล้วลูคัสก็หยิบย่ามใส่สัตว์เทพขึ้นมาอย่างยินดีแล
สีหน้าของจาค็อบมืดครึ้มเมื่อเขาพูดเช่นนั้น เขาเองก็รู้สึกสับสนที่จริงจาค็อบไม่เชื่อเหมือนกันว่าแดร์ริลจะเป็นคนเช่นนั้น แต่สถานการณ์ตรงหน้าก็ต่างไป อีกอย่างแดร์ริลก็เหม็นกลิ่นเหล้าจริง ๆแต่จาค็อบนั้นก็ทำอะไรรอบคอบสมกับที่เป็นประมุขของคฤหาสน์เกียรติกระบี่และตัดสินใจว่าจะรอให้แดร์ริลตื่นขึ้นมาก่อนที่จะถามเขา“ท่านลุง”แต่ลูคัสร้อนใจขึ้นมาทันทีและบอกอย่างจริงจังว่า “ไม่ว่าเรื่องจริงจะเป็นยังไง แดร์ริลก็เมาและมานอนที่เตียงปาร์คเกอร์จริง นี่อาจจะทำลายชื่อเสียงทั้งของปาร์คเกอร์และคฤหาสน์เกียรติกระบี่ หากว่าเรื่องหลุดออกไปว่าเราทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วคนอื่นเขาจะมองพวกเรายังไง? แล้วอนาคตปาร์คเกอร์จะแต่งงานได้ยังไง?”ลูคัสพูดอย่างเป็นการเป็นงานก่อนที่จะมองไปรอบ ๆ “ผมคิดว่าเราน่าจะมัดเขาไว้ก่อนแล้วค่อยสอบสวนเขาตอนที่ตื่นขึ้น ทำแบบนั้นก็ไม่เป็นการทำลายชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”หลายคนต่างก็พยักหน้าอย่างเห็นด้วยกับคำพูดของเขา“ใช่ อย่างน้อยเราก็น่าจะทำเพื่อชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”“แดร์ริลแข็งแกร่งมากไป หากว่าคำพูดของนายน้อยลูคัสที่ว่าเขาอยากทำเรื่องไม่เหมาะไม่ควรกั
”ญาติผู้น้อง”ตอนนั้นเองลูคัสที่แอบอยู่ด้านนอกก็รีบพาคนอีกสองคนเข้ามาทันที“เกิดอะไรขึ้น?” ลูคัสตะโกนเสียงดังอย่างเป็นห่วงก่อนที่จะมองแดร์ริลที่อยู่บนเตียงและทำหน้าตาประหลาดใจ “ทำ… ทำไมประมุขดาร์บี้ถึงได้มาอยู่ที่นี่?”ต้องบอกว่าลูคัสแสดงได้ดีมาก ปาร์คเกอร์ไม่ได้รู้เลยว่ามีเรื่องหมกเม็ดอะไรและคิดว่าลูคัสมาเพราะได้ยินเสียงร้องของเธอ“ฉัน…” ปาร์คเกอร์กัดปากแน่นหน้าแดงก่ำ และพูดอย่างอับอายว่า “ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน…”ตอนนี้ใจปาร์คเกอร์ว้าวุ่นมาก ผู้หญิงคนไหนที่อยู่ในสถานการณ์แบบนี้ก็ทำใจให้นิ่งได้ยากกันทั้งนั้น“โอ้ตาย”ตอนนั้นเอง จาค็อบและศิษย์คนอื่น ๆ ที่สังเกตเห็นความวุ่นวายก็เข้ามาเอ่อ…ทุกคนต่างก็อึ้งไปทันทีเมื่อได้เห็นสถานการณ์ในห้องและมีสีหน้าบรรยายไม่ถูก“ทะ… ทำไมแดร์ริลถึงได้อยู่ในห้องของคุณหนูปาร์คเกอร์?”“กลิ่นเหล้าเหม็นคลุ้งเลย…”“เป็นไปได้ไหมว่าแดร์ริลดื่มเหล้าย้อมใจแล้วอยากจะมาทำอะไรกับคุณหนูปาร์คเกอร์…”ฝูงชนต่างก็แสดงความคิดเห็นดัน ลูคัสทำสีหน้าตื่นตะลึงเหมือนกันแต่ว่าในใจนั้นแอบหัวเราะลั่น‘ฮ่าฮ่า ตอนนี้แดร์ริลอธิบายตัวเองยากแล้ว ทุกคนเห็นเขาแบบนี้แล้ว’“ปา
จากนั้นลูคัสก็เรียกลูกน้องออกมาสองคนและบอกว่า “เร็วเขาถอดเสื้อผ้าหมอนี่ออก”ลูกน้องทั้งสองรีบถอดเสื้อผ้าของแดร์ริลออกตามคำสั่ง“อุ้มเขาขึ้นแล้วไปกัน” ลูคัสโบกมือและเดินออกไปลูกน้องทั้งสองคนรีบยกแดร์ริลขึ้นแล้วเดินตามไป พวกเขาไม่ลืมเอาเสื้อผ้าของแดร์ริลไปด้วยพวกเขาอาศัยความมืดของยามค่ำคืน อุ้มแดร์ริลเข้าไปในห้องของปาร์คเกอร์ เธอยังไม่กลับมาที่ห้องตอนนี้เพราะว่าเธอมีธุระต้องจัดการพวกเขาโยนแดร์ริลไปนอนบนเตียงปาร์คเกอร์ก่อนที่ลูคัสจะนำคนของเขาอีกสองคนไปซ่อนอยู่ในมุมมืด“แดร์ริล”ลูคัสยิ้มชั่วร้ายออกมาเมื่อพวกเขาซ่อนมิดชิดแล้ว และพูดกับตัวเองว่า “อย่ามาว่าฉันที่ทำเรื่องชั่ว ๆ เลย ใครใช้ให้นายล่วงเกินประมุขสำนักเสียงลวงตาล่ะ? อีกอย่างญาติฉันก็ชอบนายมากนี่”ตอนแรกลูคัสวางแผนว่าจะเอาตัวแดร์ริลออกจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันทีหลังจากที่เขาเมา และส่งไปที่แท่นของสำนักเสียงลวงตา แต่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพิ่มการรักษาความปลอดภัยหลังจากเหตุต่อสู้เมื่อกลางวัน การแอบพาแดร์ริลออกไปจึงไม่ใช่เรื่องง่ายลูคัสตัดสินใจว่าจะถอดเสื้อผ้าแดร์ริลออกและเอาเขามาไว้บนเตียงปาร์คเกอร์ จากนันเขาก็จะรีบเข้ามาแล
”โอ้”แม้เบื้องหน้าลูคัสอาจจะดูนิ่ง แต่ว่าในใจเขายินดีและตื่นเต้นมากเมื่อเห็นแดร์ริลดื่มไวน์ลูคัสนั้นเชิญแดร์ริลมาดื่มไม่ใช่เพราะความชื่นชมแต่อย่างใด แต่เพื่อที่จะได้ทำตามคำสั่งของแจ็คกี้และจับตัวแดร์ริลไปลูคัสนั้นเจ้าเล่ห์ เขารู้ว่าคนแข็งแกร่งอย่างแดร์ริลไม่มีทางได้รับผลจากยาพิษธรรมดา ๆ แน่ ดังนั้นเขาเลยไม่โง่ขนาดที่จะวางยาในไวน์ไวน์นั้นไม่มียาพิษ แต่ว่าตัวไวน์เองต่างหากที่มีปัญหากรุ่นกรึ่มเป็นเหล้าแรงเป็นพิเศษของทวีปมหาสมุทรอำพัน เพียงแค่ดื่มไวน์นี้เข้าไปอึกใหญ่ก็อาจจะทำให้คนดื่มเมาไปได้ครึ่งเดือน แม้แต่ผู้บ่มเพาะหากว่าได้ดื่มเช้าไปก็ไม่อาจต้านทานความแรงของเหล้าได้ ทุกคนที่รู้จักไวน์นี้รู้ดีว่าต้องกินยาแก้ก่อนที่จะดื่มกรุ่นกรึ่มอย่างเพลิดเพลินแผนของลูคัสก็ง่าย ๆ เขาเจตนาจะไม่บอกแดร์ริลว่ากรุ่นกรึ่มนั้นแรงแค่ไหน แล้วก็รอให้แดร์ริลเมาค่อยจับเขามัดส่วนตัวลูคัสนั้นกินยาแก้ไปแล้ว เขาก็เลยไม่ต้องกังวล“ประมุขดาร์บี้” ลูคัสยิ้มและมองแดร์ริล “ไวน์เป็นไงบ้างครับ?”“ยอดเยี่ยม”แดร์ริลพยักหน้าและอดเอ่ยไม่ได้ “กลิ่นของไวน์นี้แรงมาก มันมีรสหวานติดปลายลิ้น เป็นไวน์ชั้นยอด”แดร์ริล
แจ็คกี้ไม่พูดอะไรอีก เขาหันหลังจากไปแล้วหายไปในความมืดยามค่ำคืนในพริบตา“เฮ้อ”ตอนนั้นเอง ลูคัสก็สูดหายใจเข้าลึกพร้อมสีหน้ายุ่งยากใจประมุขสั่งให้เขาหาทางเอาเอง แล้วเขาจะมีทางอะไรล่ะ?…ตอนนั้นเองที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่จาค็อบตั้งใจจัดเลี้ยงให้แดร์ริลเพื่อขอบคุณเขาสำหรับการยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือจากนั้นแดร์ริลก็ถูกจัดให้นอนพักในห้องพักแขกหลังจากกินอาหารเสร็จตอนนั้นที่แดร์ริลนอนอยู่บนเตียงแต่ยังไม่ได้หลับ สองชั่วโมงผ่านไปแต่ก็ยังไม่มีข่าวอะไรเรื่องเดบร้าจากคนของปาร์คเกอร์เขายังไม่รู้ที่อยู่ของเดบร้า แล้วเขาจะมีอารมณ์มาพักผ่อนได้อย่างไร?ก๊อก ก๊อกมีเสียงประจบเอาใจดังมาจากนอกห้อง “ประมุขดาร์บี้ คุณนอนหรือยังครับ?”‘หืม?’แดร์ริลนิ่วหน้า เขาลุกขึ้นและเดินไปดูแล้วก็ต้องอึ้งไปเขาเห็นว่าลูคัสยืนยิ้มกว้างอยู่ด้วยท่าทางสุภาพนอบน้อม“มีอะไรให้ช่วยเหรอ?” แดร์ริลถามเบื้องหน้าเขาดูนิ่ง ๆ แต่ในใจแดร์ริลรังเกียจหมอนี่มาก‘เจ้าโง่นี่มาหาฉันทำไมกัน?’“แหะแหะ…”ลูคัสยิ้มด้วยสีหน้านอบน้อมแล้วบอกว่า “ประมุขดาร์บี้ อย่าเพิ่งปฏิเสธผมนะครับ เมื่อตอนกลางวันผมล่วงเกินคุณไปเยอะ แต่คุณก็ใ
”ประมุขดาร์บี้ คุณน่าทึ่งจริง ๆ คุณไล่แจ็คกี้ไปได้”“ใช่แล้ว ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมคุณถึงได้เป็นผู้ทรงอิทธิพลแบบนี้”เหล่าแขกพากันมาทำความเคารพแดร์ริล พยายามที่จะเยินยอเขา แดร์ริลนั้นขี้เกียจที่จะรับมือกับพวกสอพลอพวกนี้ เขายิ้มและพูดปัด ๆ ไปไม่กี่ประโยคจาค็อบ โยฮันที่อยู่ข้างกายเขาเองก็มีทีท่าไม่แยแสพวกแขกก่อนหน้านี้แขกเหล่านี้พากันมาเยินยอจาค็อบตอนที่เห็นว่าคฤหาสน์เกียรติกระบี่นั้นมีอาวุธระดับม่วง แต่กลับหนีเขาเหมือนเห็นโรคร้ายตอนที่สำนักเสียงลวงตาโผล่มาจาค็อบรู้สึกว่าคงจะดีกว่านี้หากไม่คบหาสหายเหล่านี้ที่ต้องการเพียงแค่ผลประโยชน์จากเขาเหล่าแขกพากันอับอายที่จะหน้าด้านอยู่ต่อเมื่อรู้สึกได้ถึงท่าทีไม่แยแสของจาค็อบและท่าทีไม่สนใจของแดร์ริล ไม่นานพวกเขาก็จากไปคฤหาสน์เกียรติกระบี่กำลังทำความสะอาดบริเวณที่มีการต่อสู้จนเสร็จสิ้น ปาร์คเกอร์เองก้ไม่ลืมคำขอร้องของแดร์ริล และรีบส่งคนให้ออกไปหาข่าวของเดบร้าทันทีเวลาเดียวกันปาร์คเกอร์ก็เชื้อเชิญให้แดร์ริลอยู่ที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพราะว่ามันคงใช้เวลากว่าจะหาที่อยู่ของเดบร้าได้ แดร์ริลพยักหน้าตกลงไม่นานก็ถึงเวลาค่ำคืนตอนนั้นเองที่เท
ทุกคนต่างก็มองแดร์ริลเมื่อได้ยินคำพูดของเขาโดยเฉพาะพวกที่หวาดกลัวสำนักเสียงลวงตา พวกเขาต่างก็มีความคิดมากมายแจ็คกี้นั้นเป็นปีศาจร้ายที่ฆ่าคนไม่กะพริบตา เขานั้นเป็นคนชี้นิ้วสั่งเป็นสั่งตายคนอื่นได้ แต่ตอนนี้เขาแพ้ให้แดร์ริลแบบหมดท่า แล้วเขาจะโมโหจัดจนล้มพนันหรือไม่?“ฟู่”แจ็คกี้หน้าแดงก่ำ เขาสูดหายใจเข้าลึก “แม้ว่าฉันจะไม่ใช่คนดี แต่ฉันก็รักษาคำพูดและยอมรับว่าแพ้แล้ว”จากนั้นแจ็คกี้ก็โบกมือ “ทุกคนจงฟัง เราจะไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันที แล้วไปรวมตัวกันที่แท่นพิธีหลัก”สีหน้าแจ็คกี้เต็มไปด้วยความรู้สึกไม่เต็มใจตอนที่ตะโกนประโยคสุดท้ายออกมาที่จริงนั้นเขาไม่เต็มใจจะจากไปแบบนี้สักนิด เขาต้องการจะควบคุมคฤหาสน์เกียรติกระบี่และอาวุธระดับม่วงทั้งสามชิ้นนั้นก็อยู่ใกล้เพียงแค่เอื้อมแล้วแต่เขาไม่มีทางเลือกอื่นเพราะแดร์ริลทำให้เส้นเลือดหัวใจของเขาบาดเจ็บตอนที่ใช้ง้าวสวรรค์ ทำให้แจ็คกี้ไม่สามารถสู้ต่อไปได้“โอ้”เหล่าศิษย์สำนักเสียงลวงตานับพันต่างก็ไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ด้วยสีหน้ามืดครึ้มเมื่อได้ยินคำสั่งของแจ็คกี้“แดร์ริล ดาร์บี้”แจ็คกี้เดินไปสองสามก้าวก่อนที่จะหยุด เขาหันกลั
”ประมุขแจ็คกี้ การต่อสู้นี้จบแล้ว” สีหน้าแดร์ริลเย็นเยียบไม่แสดงอารมณ์ใดซูมแดร์ริลโบกง้าวด้วยกำลังที่มีเมื่อพูดจบ และกลิ่นอายที่สั่นสะเทือนฟ้าดินก็ปล่อยออกมาจากง้าวสวรรค์ก่อนที่จะมีลำแสงสีแดงเลือดพุ่งเข้าใส่แจ็คกี้แจ็คกี้แทบไม่ทันคิดขณะที่เขาสีหน้าเปลี่ยน เขารีบปล่อยพลังภายในออกมาและเปลี่ยนเครื่องจักรสังหารให้ป้องกันการโจมตีปังลำแสงสีเลือดทำลายเครื่องจักรเปลี่ยนร่างสังหารออกเป็นเสี่ยง ทำให้แจ็คกี้ร้องครางออกมาและปลิวถอยหลังไปมากกว่า 100 เมตร ก่อนที่จะร่วงกระแทกพื้นอย่างแรงการโจมตีของแจ็คกี้อาจจะดูรุนแรงตอนที่เขาโจมตีแดร์ริล แต่เขาก็ใช้พลังภายในไปเยอะแล้ว ตอนนี้แจ็คกี้ไม่สามารถรับการโจมตีได้เมื่อเจอกับง้าวสวรรค์ของแดร์ริลอะไรกัน?ทุกคนที่อยู่ด้านล่างต่างก็อ้าปากค้างเมื่อได้เห็นเรื่องตรงหน้าและมองแดร์ริลอย่างพูดไม่ออกพลังของชายหนุ่มคนนี้น่ากลัวมากแล้วอาวุธในมือเขาก็ดูพิเศษ มันดูคุ้นตาชอบกล…เฮือกตอนนั้นเองจาค็อบก็มองแดร์ริลด้วยความตกตะลึง แววตาเขาก็ตื่นเต้นมากเพื่อนของลูกสาวเขามีความสามารถขนาดนี้ คนเราจะดูกันแต่ภาพลักษณ์ภายนอกไม่ได้จริง ๆปาร์คเกอร์ตัวสั่นและมองแ