เมื่อพวกเขาเห็นความผิดหวังบนใบหน้าของซาร่า โซรันและซูซานต่างก็สบสายตากันและถอนหายใจโซรันทำทุกวิถีทางที่ทำได้เพื่อจะเชิญชวนสมาชิกจากสำนักประตูสุราลัย แต่เขาก็ไม่สามารถจะพาตัวพวกเขามาร่วมฉลองในงานวันเกิดได้สำนักประตูสุราลัยทำตัวลึกลับมาโดยตลอด ไม่มีใครรู้จักตัวตนที่แท้จริงของพวกเขา“ซาร่า!”ทันใดนั้นก็มีเสียงร้องเรียกออกมา ใครบางคนเดินไปหาครอบครัวคาร์เตอร์อย่างเริงร่าเขาคือแดร์ริล!แดร์ริลสวมชุดตามธรรมเนียมดั้งเดิมอย่างเป็นทางการเขาดูเท่และหล่อเหลาเอาการหลังจากที่เขาได้แต่งองค์ทรงเครื่องเต็มยศ“พี่แดร์ริล!”ซาร่ารีบวิ่งไปข้างหน้าอย่างตื่นเต้น “พี่แดร์ริล วันนี้พี่ดูเท่มาก”แดร์ริลหัวเราะร่า “แน่นอน ก็วันนี้เป็นงานวันเกิดของน้องสาวสุดที่รักของฉันทั้งที ฉันก็ต้องแต่งตัวเท่ ๆ สักหน่อยสิ”ก่อนที่ซาร่าจะทันได้กล่าวตอบ เรเชลก็กล่าวอย่างประชดประชัน “ไม่เลวสำหรับสัตว์สี่ขา”แดร์ริลก็เสียอารมณ์ในทันที เขาเดินไปนั่งที่โต๊ะวีไอพีแดร์ริลคือลูกทูนหัวของโซรัน แน่นอนที่เขาจะต้องมีสิทธิได้นั่งในโต๊ะนั้นเมื่อเขานั่งลง แดร์ริลก็สัมผัสได้ทันทีราวกับว่ามีใครบางคนกำลังจ้องเขม็งมาที่เขาอยู
โซรันปรบมือและตามมาด้วยบริกรประมาณสองสามร้อยคนเดินออกมาพร้อมกับจานอาหารอันโอชะอาหารถูกจัดวางไปบนโต๊ะ ทั้งหมดนี้คืออาหารสุดเลิศหรูที่คัดสรรมาเป็นอย่างดีและเป็นเอกลักษณ์เฉพาะเมืองมิดบรรดาแขกทั้งหลายต่างตกตะลึงกับเมนูที่ถูกคัดสรรมาเป็นอย่างดีตระกูลคาร์เตอร์หน้าใหญ่ใจโตมาก อาหารแต่ละจานมีราคาเป็นหลักหมื่น!ขณะที่ทุกคนเริ่มเพลิดเพลินกับมื้ออาหารอันโอชะและเครื่องดื่มแสนอร่อย คนรับใช้ก็ป่าวประกาศเสียงดังจากทางเข้า“ท่านประมุขสำนักประตูสุราลัย!”อะไร!?ท่านประมุขแห่งสำนักประตูสุราลัยงั้นเหรอ?ทุกคนต่างสะดุ้งตกใจขณะพากันหันไปมองที่ปากทางเข้าบารมีของตระกูลคาร์เตอร์นั้นจะต้องยิ่งใหญ่มากขนาดไหนถึงขั้นที่สามารถจะเชิญชวนประมุขแห่งสำนักประตูสุราลัยมาร่วมงานเฉลิมฉลองวันเกิดในคฤหาสน์ของพวกเขาได้! ท่านประมุขสำนักแห่งสำนักประตูสุราลัย ดาร์บี้ผู้ไรพ่ายได้รักษาตัวตนอันลึกลับของเขาไว้ได้เสมอ ไม่มีใครเคยพบเจอเขาเป็นการส่วนตัว ทุกคนต่างเฝ้ารอที่จะเห็นว่าเขาเป็นใครแดร์ริลรู้สึกตกตะลึง เกิดอะไรขึ้น? ดาร์บี้ผู้ไร้พ่าย? ใครมาปลอมตัวเป็นเขาอีกแล้ว?ทั้งหกสำนักหลักต่างโกรธกริ้ว ดาร์บี้ผู้ไร้พ่ายเค
”ไอ้คนจัญไร!” แม่ชีแห่งโชคชะตาเกือบจะหลุดปากตะโกนออกมาดาร์บี้ผู้ไรพ่ายตัวปลอมหัวเราะร่า “ท่านแม่ชีแห่งโชคชะตา การที่ได้หอมแก้มคุณและความน่าอัปยศอดสูทั้งหลายที่เกิดขึ้นกับคุณและบรรดาเจ้าสำนักคนอื่น ๆ ที่ได้ทุกข์ทรมานกันที่หอคอยดาวปราถนา ทั้งหมดนั่นเป็นแค่เรื่องเข้าใจผิดกันเท่านั้นเอง ผมไม่ได้คาดคิดว่ามาสเตอร์ลีโอนาร์ดและท่านแม่ชีแห่งโชคชะตาจะยังเคืองกับเรื่องนี้อยู่”แม่ชีแห่งโชคชะตาจะรู้สึกสั่นสะท้านไปถึงกระดูกดำ “สามหาว! ฉันจะจบชีวิตแกเองหลังจากงานเลี้ยงสิ้นสุดลง!”จากนั้นเธอก็กลับนั่งที่ของเธอ เธอยังคงขุ่นเคืองแดร์ริลจ้องไปที่ตัวปลอม แดร์ริลสังสัยใคร่รู้เกี่ยวกับเขา ชายหนุ่มคนนี้ดูเหมือนกับดาร์บี้ผู้ไร้พ่ายตัวจริง แต่ทำไมเขาถึงต้องการเลียนแบบบุคลิกอีกตัวตนของแดร์ริล? เขาจะได้อะไรจากการกระทำเช่นนี้?ดาร์บี้ผู้ไร้พ่ายตัวปลอมกล่าวขออภัยกับโซรัน “ท่านคาร์เตอร์ ผมได้ยินมาว่าท่านอยากให้ผมมาร่วมงาน ผมมารายงานตัวแล้ว”“ท่านประมุขสำนักดาร์บี้!” โซรันหัวเราะ “ท่านประมุขสำนักดาร์บี้ ลูกสาวของผมเป็นแฟนตัวยงของคุณ มันน่าประหลาดใจมากที่คุณมาที่นี่ได้!”“ใช่แล้ว” ซูซานกล่าวเสริม “ฉันเองก็เ
ดาร์บี้ผู้ไร้พ่ายตัวปลอมกระแอมเล็กน้อยก่อนจะพูดว่า “ท่านคาร์เตอร์ ผมมีคำขอร้องคุณเล็ก ๆ น้อย ๆ เพื่อนของผม อีวาน ไวท์ เขาเป็นเพื่อนในวัยเด็กของเรเชล ลูกสาวคนโตของคุณและที่ผมมาที่นี ก็เพื่อสู่ขอลูกสาวของคุณให้แก่เขา" ซูซานรู้สึกตกใจ อีวานรู้จักดาร์บี้ผู้ไร้พ่ายได้ยังไงกัน? แดร์ริลเริ่มขมวดคิ้ว เขาโกรธแค้นอีวาน เมื่อครั้งที่เรเชลพยายามหลอกล่อเขาที่ป่าลูกท้อเบ่งบาน อีวานก็ปรากฏตัวขึ้นและผลักแดร์ริลลงไปในป่า โชคดีที่แดร์ริลค้นพบวิชาค่ายกลไป๋ฉี่ ถ้าไม่เช่นนั้น เขาอาจจะถูกขังตายอยู่ในป่าไปแล้ว นักต้มตุ๋นผู้นี้ต้องการเป็นตัวแทนของอีวานเพื่อการสู่ขอ แดร์ริลเหลือบมองไปรอบ ๆ แต่เขาไม่พบอีวานหรือว่าจะเป็นเขา? โอฟีเลียอยู่ที่งานเลี้ยงวันเกิดของซ่ารา และอีวานก็เป็นลูกศิษย์ที่เธอรัก ดังนั้นเขาจะต้องอยู่ที่นี่ด้วย โอฟีเลยอยู่ที่นี่พร้อมกับผู้ติดตามของเธอสองสามคน แต่ไม่มีร่องรอยของอีวานปรากฏให้เห็น ซูซานเอ่ย “เอาล่ะ เนื่องจากเป็นคำขอของท่านประมุขสำนักดาร์บี้ เรามาตกลงกัน โซรัน” มันเป็นการตัดสินใจที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกสำหรับโซรัน เพราะเขาคิดว่าแดร์ริล ลูกทูนหัวของเขาคือผู้ที่สมบูรณ์แบบ
อีวานหน้าซีดด้วยความตื่นตระหนก เรเชลเองก็กระวนกระวาย เป็นเพราะว่าทั้งสองคนได้คิดแผนการปลอมตัวเป็นประมุขสำนักประตูสุราลัย ตระกูลคาร์เตอร์ไม่ได้รับคำตอบใด ๆ จากดาร์บี้ผู้ไร้พ่าย ถึงแม้ว่าพวกเขาได้ส่งคำเชิญไปครั้งแล้วครั้งเล่า เรเชลรู้ว่าวีรบุรุษจะไม่มีทางมางานเลี้ยงอย่างแน่นอน และนั่นก็คือตอนที่เธอมีความคิดที่จะให้อีวานปลอมตัวเป็นประมุขสำนักประตูสุราลัย เธอไม่เพียงแต่สามารถเติมเต็มความปรารถนาของน้องสาวคนเล็กของเธอได้เท่านั้น แต่พวกเขายังสามารถใช้โอกาสนี้เพื่อขอความยินยอมจากพ่อของเธอในการแต่งงานและจะนำมาซึ่งชัยชนะแก่ทุกคน เรเชลเองก็ไม่คาดคิดว่าเหล่าทัพแห่งสำนักประตูสุราลัยจะมาปรากฏตัว ในเวลานั้น เหล่าผู้คนนับพันคนมองไปที่แดร์ริลและคำนับเขา “บราเธอร์แดร์ริล” เสียงของพวกเขาดังก้องราวกับฟ้าร้อง เมื่อตอนที่แดร์ริลส่งข้อความถึงเซปไฟร์เพื่อขอให้เขาเตรียมของขวัญวันเกิดเอาไว้ให้ เขาได้สั่งไม่ให้เปิดเผยตัวตนของเขาในงานเลี้ยงครั้งนี้ และนั่นคือเหตุผลที่พวกเขาเรียกแดร์ริลว่าบราเธอร์แดร์ริล ทุกคนต่างก็ตะลึงเมื่อได้ยินเช่นนั้น เหล่าวีรบุรุษแห่งสำนักประตูสุราลัยเรียกเขาว่าบราเธอร์แด
แดร์ริลมองเรเชลในขณะที่เขาจิบเครื่องดื่มในมือ “ทำไมฉันต้องช่วยมันด้วย?” 'อีวานเป็นคนที่โยนฉันเข้าไปในป่าลูกท้อเบ่งบาน เขายังโกหกทุกคนและปลอมตัวเป็นฉัน ทำไมฉันต้องช่วยเขา? ไม่เพียงแค่นั้น เธอยังดูถูกฉันมาตลอดและตอนนี้เธอกลับต้องการความช่วยเหลือจากฉันเหรอ?' แดร์ริลคิด ราเชลกังวล เธอกัดริมฝีปากจนเลือดออก เธอคว้าที่แขนของแดร์ริลและขอร้อง “ฉันขอร้อง ฉันจะเรียกนายว่าพี่ชายถ้านายต้องการ พี่แดร์ริล ได้โปรดบอกพวกเขาให้ปล่อยอีวานไป ได้โปรดช่วยเขาด้วย ฉันขอร้อง…” แดร์ริลยิ้มอย่างเย็นชาแต่เขาไม่ได้พูดอะไร มันสายเกินไปแล้วที่จะเรียกเขาว่าพี่ชาย “ฉันคงช่วยอะไรไม่ได้” แดร์ริลพูดด้วยท่าทางเฉยเมยในขณะที่วางแก้วลง เรเชลแทบทรุดลงกับพื้น ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความเสียใจ เธอไม่ควรขอให้อีวานปลอมตัวเป็นดาร์บี้ผู้ไร้พ่ายแต่มันก็สายเกินไปแล้ว "แดร์ริล" เสียงของผู้หญิงคนหนึ่งดังขึ้น เธอลุกขึ้นยืนและเรียกแดร์ริล เธอคือ โอฟีเลีย เลน โอฟีเลียยืนขึ้นพร้อมกับความเซ็กซี่ของเธอ เธอสวมกระโปรงสีไวน์แดงรูปทรงเย้ายวนที่เผยให้เห็นรูปร่างของเธอ เธอสวมรองเท้าส้นสูงและมีผมที่ลอนยาว ทั้งหมดนี้ทำให้เธอดูเซ็กซี
เซปไฟร์ยิ้มและกล่าว “ในเมื่อเรามาที่นี่เพื่อฉลองวันเกิด ดังนั้น เราจึงไม่ได้มาเพียงมือเปล่าเท่านั้น แต่เรายังมีของขวัญมามอบให้ ท่านคาร์เตอร์” นิมบัสเดินไปข้างหน้าพร้อมกับกล่องของขวัญที่งดงาม ว้าว! ทุกคนต่างก็สงสัยว่ามีอะไรอยู่ในกล่องของขวัญ จากนั้น นิมบัสก็เปิดกล่องออกและหยิบสิ่งที่เป็นประกายสีทองออกมา มันคือหน้ากากทองคำ! หน้ากากทองคำซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของดาร์บี้ผู้ไร้พ่าย หน้ากากถูกสร้างขึ้นมาอย่างปราณีต โดยมีมังกรหลายตัวถูกสลักไว้ราวกับว่าพวกมันกำลังลอยอยู่ หน้ากากที่อีวานสวมนั้นเป็นเพียงแค่ของปลอม "สวยงามอะไรเช่นนี้…" ซาร่าตื่นเต้นมากเมื่อเธอได้รับหน้ากากทองคำนั้น เธอตกตะลึงจนพูดไม่ออก นิมบัสหัวเราะ “คุณซาร่า ท่านประมุขของเราสั่งทำให้คุณโดยเฉพาะ และมันก็ยังเหมือนกับของเขาอีกด้วย เขาบอกว่าคุณสวยและใจดี คุณสมควรจะได้รับหน้ากากทองคำที่เหมือนกับของเขา” นิมบัสมองไปรอบ ๆ ก่อนจะพูดต่อ "หน้ากากทองคำเป็นสัญลักษณ์ของท่านประมุขสำนักประตูสุราลัย ถ้าหากว่าคุณตกอยู่ในอันตราย คุณสามารถนำมันไปที่สำนักประตูสุราลัย ด้วยหน้ากากที่คล้ายคลึงกับของท่านประมุขของเรา สมาชิกของเราจะรับใ
เมื่องานเลี้ยงสิ้นสุดลงก็เป็นเวลาค่ำแล้ว ดวงจันทร์สาดแสงอยู่เหนือท้องฟ้า แขกแต่ละคนอยู่ในห้องรับรองเพื่อการพักผ่อนในค่ำคืนนี้ แดร์ริลกำลังเดินผ่านสวนไปยังห้องรับรองของเขา เขาได้ยินเสียงเรียกดังมาจากด้านหลังที่มาพร้อมกับเสียงกระทบของรองเท้าส้นสูง เขาหันกลับมาและได้เห็นซูซาน ซูซานดูสวยงามในคำคืนนี้ในฐานะที่เธอเป็นแม่งานของงานเลี้ยง เธอจึงดื่มเครื่องดื่มไปหลายแก้วและใบหน้าของเธอก็เปลี่ยนเป็นสีดอกกุหลาบ “น้าซูซาน มีอะไรเหรอ?” แดร์ริลถามในขณะที่เขาหันกลับมามองเธอ ซูซานกัดริมฝีปากของเธอและพูดเบา ๆ “แดร์ริล ฉันอยากจะขออะไรบางอย่าง นายช่วยให้ฉันได้พบกับดาร์บี้ผู้ไร้พ่ายได้ไหม?” ซาร่าไม่ใช่คนเดียวที่ประทับใจดาร์บี้ผู้ไร้พ่าย ซูซานเองก็ถูกสะกดเช่นกัน เธอต้องการทำความรู้จักกับดาร์บี้ผู้ไร้พ่าย แดร์ริลเกือบจะหลุดหัวเราะ นี่เขามีแฟนคลับกี่คน? น้าซูซานเองก็เป็นแฟนคลับด้วยสินะ? ดูเหมือนว่าไซปไฟร์จะทำหน้าที่ในสำนักประตูสุราลัยได้ดี แดร์ริลดีใจที่ได้ยินเช่นนั้น เขายิ้มและพูดว่า “แน่นอน ผมจะโทรหาเขาและขอให้เขามาพบคุณ” "วิเศษมาก" ซูซานยิ้ม “ฉันประทับใจจริง ๆ ขอบคุณนะแดร์ริล” จากนั้นเธ
”รอก่อน”จู่ ๆ ลูคัสก็คิดบางอย่างได้ขณะที่พวกเขากำลังจะเดินทางต่อและสั่งลูกน้องทั้งสองของตน “วางแดร์ริลลงและค้นตัวเขา เผื่อว่ามีของอะไร”ฮ่าฮ่าแดร์ริลไม่ใช่เพียงแค่ประมุขสำนักประตูสุราลัยเท่านั้นแต่ว่ายังเป็นจักรพรรดิของเวสต์ริงตัน เขาต้องมีของมีค่าอยู่กับตัวแน่‘ฉันอาจจะเจอคัมภีร์ล้ำค่าบนตัวเขาก็ได้หากว่าฉันหาของมีค่าก่อนที่จะเอาเขาไปส่งที่สำนักเสียงลวงตา’ลูคัสยิ้มพร้อมคิด“ครับ นายน้อย”ลูกน้องทั้งสองรับคำและวางแดร์ริลลงก่อนที่จะเริ่มค้นตัวเขาไม่นานก็เจอของสองอย่างบนตัวแดร์ริล อันหนึ่งคือเจดีย์ส่วนอีกอันคือย่ามใส่สัตว์เทพเจดีย์เจ็ดมหาสมบัตินั้นสามารถเปลี่ยนขนาดได้ ดังนั้นแดร์ริลจึงเปลี่ยนให้เล็กที่สุด สูงแค่ประมาณนิ้วโป้ง ตอนที่เขาไม่ได้ใช้งาน คนทั่วไปก็จะไม่คิดว่ามันเป็นของสำคัญและเป็นเรื่องยากที่จะรู้ถึงความลับของเจดีย์“เอ่อ…”ตอนนั้นลูคัสก็หยิบเจดีย์ขึ้นมา หมุนไปมาเพื่อดู เขานิ่วหน้าและบอกว่า “มันมีพลังวิญญาณและดูเหมือนเป็นของล้ำค่า แต่ว่าเอาไว้ใช้ทำอะไรกัน?”จากนั้นลูคัสก็ห้อยเจดีย์กลับไว้ที่คอของแดร์ริลเหมือนเดิมแล้วลูคัสก็หยิบย่ามใส่สัตว์เทพขึ้นมาอย่างยินดีแล
สีหน้าของจาค็อบมืดครึ้มเมื่อเขาพูดเช่นนั้น เขาเองก็รู้สึกสับสนที่จริงจาค็อบไม่เชื่อเหมือนกันว่าแดร์ริลจะเป็นคนเช่นนั้น แต่สถานการณ์ตรงหน้าก็ต่างไป อีกอย่างแดร์ริลก็เหม็นกลิ่นเหล้าจริง ๆแต่จาค็อบนั้นก็ทำอะไรรอบคอบสมกับที่เป็นประมุขของคฤหาสน์เกียรติกระบี่และตัดสินใจว่าจะรอให้แดร์ริลตื่นขึ้นมาก่อนที่จะถามเขา“ท่านลุง”แต่ลูคัสร้อนใจขึ้นมาทันทีและบอกอย่างจริงจังว่า “ไม่ว่าเรื่องจริงจะเป็นยังไง แดร์ริลก็เมาและมานอนที่เตียงปาร์คเกอร์จริง นี่อาจจะทำลายชื่อเสียงทั้งของปาร์คเกอร์และคฤหาสน์เกียรติกระบี่ หากว่าเรื่องหลุดออกไปว่าเราทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วคนอื่นเขาจะมองพวกเรายังไง? แล้วอนาคตปาร์คเกอร์จะแต่งงานได้ยังไง?”ลูคัสพูดอย่างเป็นการเป็นงานก่อนที่จะมองไปรอบ ๆ “ผมคิดว่าเราน่าจะมัดเขาไว้ก่อนแล้วค่อยสอบสวนเขาตอนที่ตื่นขึ้น ทำแบบนั้นก็ไม่เป็นการทำลายชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”หลายคนต่างก็พยักหน้าอย่างเห็นด้วยกับคำพูดของเขา“ใช่ อย่างน้อยเราก็น่าจะทำเพื่อชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”“แดร์ริลแข็งแกร่งมากไป หากว่าคำพูดของนายน้อยลูคัสที่ว่าเขาอยากทำเรื่องไม่เหมาะไม่ควรกั
”ญาติผู้น้อง”ตอนนั้นเองลูคัสที่แอบอยู่ด้านนอกก็รีบพาคนอีกสองคนเข้ามาทันที“เกิดอะไรขึ้น?” ลูคัสตะโกนเสียงดังอย่างเป็นห่วงก่อนที่จะมองแดร์ริลที่อยู่บนเตียงและทำหน้าตาประหลาดใจ “ทำ… ทำไมประมุขดาร์บี้ถึงได้มาอยู่ที่นี่?”ต้องบอกว่าลูคัสแสดงได้ดีมาก ปาร์คเกอร์ไม่ได้รู้เลยว่ามีเรื่องหมกเม็ดอะไรและคิดว่าลูคัสมาเพราะได้ยินเสียงร้องของเธอ“ฉัน…” ปาร์คเกอร์กัดปากแน่นหน้าแดงก่ำ และพูดอย่างอับอายว่า “ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน…”ตอนนี้ใจปาร์คเกอร์ว้าวุ่นมาก ผู้หญิงคนไหนที่อยู่ในสถานการณ์แบบนี้ก็ทำใจให้นิ่งได้ยากกันทั้งนั้น“โอ้ตาย”ตอนนั้นเอง จาค็อบและศิษย์คนอื่น ๆ ที่สังเกตเห็นความวุ่นวายก็เข้ามาเอ่อ…ทุกคนต่างก็อึ้งไปทันทีเมื่อได้เห็นสถานการณ์ในห้องและมีสีหน้าบรรยายไม่ถูก“ทะ… ทำไมแดร์ริลถึงได้อยู่ในห้องของคุณหนูปาร์คเกอร์?”“กลิ่นเหล้าเหม็นคลุ้งเลย…”“เป็นไปได้ไหมว่าแดร์ริลดื่มเหล้าย้อมใจแล้วอยากจะมาทำอะไรกับคุณหนูปาร์คเกอร์…”ฝูงชนต่างก็แสดงความคิดเห็นดัน ลูคัสทำสีหน้าตื่นตะลึงเหมือนกันแต่ว่าในใจนั้นแอบหัวเราะลั่น‘ฮ่าฮ่า ตอนนี้แดร์ริลอธิบายตัวเองยากแล้ว ทุกคนเห็นเขาแบบนี้แล้ว’“ปา
จากนั้นลูคัสก็เรียกลูกน้องออกมาสองคนและบอกว่า “เร็วเขาถอดเสื้อผ้าหมอนี่ออก”ลูกน้องทั้งสองรีบถอดเสื้อผ้าของแดร์ริลออกตามคำสั่ง“อุ้มเขาขึ้นแล้วไปกัน” ลูคัสโบกมือและเดินออกไปลูกน้องทั้งสองคนรีบยกแดร์ริลขึ้นแล้วเดินตามไป พวกเขาไม่ลืมเอาเสื้อผ้าของแดร์ริลไปด้วยพวกเขาอาศัยความมืดของยามค่ำคืน อุ้มแดร์ริลเข้าไปในห้องของปาร์คเกอร์ เธอยังไม่กลับมาที่ห้องตอนนี้เพราะว่าเธอมีธุระต้องจัดการพวกเขาโยนแดร์ริลไปนอนบนเตียงปาร์คเกอร์ก่อนที่ลูคัสจะนำคนของเขาอีกสองคนไปซ่อนอยู่ในมุมมืด“แดร์ริล”ลูคัสยิ้มชั่วร้ายออกมาเมื่อพวกเขาซ่อนมิดชิดแล้ว และพูดกับตัวเองว่า “อย่ามาว่าฉันที่ทำเรื่องชั่ว ๆ เลย ใครใช้ให้นายล่วงเกินประมุขสำนักเสียงลวงตาล่ะ? อีกอย่างญาติฉันก็ชอบนายมากนี่”ตอนแรกลูคัสวางแผนว่าจะเอาตัวแดร์ริลออกจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันทีหลังจากที่เขาเมา และส่งไปที่แท่นของสำนักเสียงลวงตา แต่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพิ่มการรักษาความปลอดภัยหลังจากเหตุต่อสู้เมื่อกลางวัน การแอบพาแดร์ริลออกไปจึงไม่ใช่เรื่องง่ายลูคัสตัดสินใจว่าจะถอดเสื้อผ้าแดร์ริลออกและเอาเขามาไว้บนเตียงปาร์คเกอร์ จากนันเขาก็จะรีบเข้ามาแล
”โอ้”แม้เบื้องหน้าลูคัสอาจจะดูนิ่ง แต่ว่าในใจเขายินดีและตื่นเต้นมากเมื่อเห็นแดร์ริลดื่มไวน์ลูคัสนั้นเชิญแดร์ริลมาดื่มไม่ใช่เพราะความชื่นชมแต่อย่างใด แต่เพื่อที่จะได้ทำตามคำสั่งของแจ็คกี้และจับตัวแดร์ริลไปลูคัสนั้นเจ้าเล่ห์ เขารู้ว่าคนแข็งแกร่งอย่างแดร์ริลไม่มีทางได้รับผลจากยาพิษธรรมดา ๆ แน่ ดังนั้นเขาเลยไม่โง่ขนาดที่จะวางยาในไวน์ไวน์นั้นไม่มียาพิษ แต่ว่าตัวไวน์เองต่างหากที่มีปัญหากรุ่นกรึ่มเป็นเหล้าแรงเป็นพิเศษของทวีปมหาสมุทรอำพัน เพียงแค่ดื่มไวน์นี้เข้าไปอึกใหญ่ก็อาจจะทำให้คนดื่มเมาไปได้ครึ่งเดือน แม้แต่ผู้บ่มเพาะหากว่าได้ดื่มเช้าไปก็ไม่อาจต้านทานความแรงของเหล้าได้ ทุกคนที่รู้จักไวน์นี้รู้ดีว่าต้องกินยาแก้ก่อนที่จะดื่มกรุ่นกรึ่มอย่างเพลิดเพลินแผนของลูคัสก็ง่าย ๆ เขาเจตนาจะไม่บอกแดร์ริลว่ากรุ่นกรึ่มนั้นแรงแค่ไหน แล้วก็รอให้แดร์ริลเมาค่อยจับเขามัดส่วนตัวลูคัสนั้นกินยาแก้ไปแล้ว เขาก็เลยไม่ต้องกังวล“ประมุขดาร์บี้” ลูคัสยิ้มและมองแดร์ริล “ไวน์เป็นไงบ้างครับ?”“ยอดเยี่ยม”แดร์ริลพยักหน้าและอดเอ่ยไม่ได้ “กลิ่นของไวน์นี้แรงมาก มันมีรสหวานติดปลายลิ้น เป็นไวน์ชั้นยอด”แดร์ริล
แจ็คกี้ไม่พูดอะไรอีก เขาหันหลังจากไปแล้วหายไปในความมืดยามค่ำคืนในพริบตา“เฮ้อ”ตอนนั้นเอง ลูคัสก็สูดหายใจเข้าลึกพร้อมสีหน้ายุ่งยากใจประมุขสั่งให้เขาหาทางเอาเอง แล้วเขาจะมีทางอะไรล่ะ?…ตอนนั้นเองที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่จาค็อบตั้งใจจัดเลี้ยงให้แดร์ริลเพื่อขอบคุณเขาสำหรับการยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือจากนั้นแดร์ริลก็ถูกจัดให้นอนพักในห้องพักแขกหลังจากกินอาหารเสร็จตอนนั้นที่แดร์ริลนอนอยู่บนเตียงแต่ยังไม่ได้หลับ สองชั่วโมงผ่านไปแต่ก็ยังไม่มีข่าวอะไรเรื่องเดบร้าจากคนของปาร์คเกอร์เขายังไม่รู้ที่อยู่ของเดบร้า แล้วเขาจะมีอารมณ์มาพักผ่อนได้อย่างไร?ก๊อก ก๊อกมีเสียงประจบเอาใจดังมาจากนอกห้อง “ประมุขดาร์บี้ คุณนอนหรือยังครับ?”‘หืม?’แดร์ริลนิ่วหน้า เขาลุกขึ้นและเดินไปดูแล้วก็ต้องอึ้งไปเขาเห็นว่าลูคัสยืนยิ้มกว้างอยู่ด้วยท่าทางสุภาพนอบน้อม“มีอะไรให้ช่วยเหรอ?” แดร์ริลถามเบื้องหน้าเขาดูนิ่ง ๆ แต่ในใจแดร์ริลรังเกียจหมอนี่มาก‘เจ้าโง่นี่มาหาฉันทำไมกัน?’“แหะแหะ…”ลูคัสยิ้มด้วยสีหน้านอบน้อมแล้วบอกว่า “ประมุขดาร์บี้ อย่าเพิ่งปฏิเสธผมนะครับ เมื่อตอนกลางวันผมล่วงเกินคุณไปเยอะ แต่คุณก็ใ
”ประมุขดาร์บี้ คุณน่าทึ่งจริง ๆ คุณไล่แจ็คกี้ไปได้”“ใช่แล้ว ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมคุณถึงได้เป็นผู้ทรงอิทธิพลแบบนี้”เหล่าแขกพากันมาทำความเคารพแดร์ริล พยายามที่จะเยินยอเขา แดร์ริลนั้นขี้เกียจที่จะรับมือกับพวกสอพลอพวกนี้ เขายิ้มและพูดปัด ๆ ไปไม่กี่ประโยคจาค็อบ โยฮันที่อยู่ข้างกายเขาเองก็มีทีท่าไม่แยแสพวกแขกก่อนหน้านี้แขกเหล่านี้พากันมาเยินยอจาค็อบตอนที่เห็นว่าคฤหาสน์เกียรติกระบี่นั้นมีอาวุธระดับม่วง แต่กลับหนีเขาเหมือนเห็นโรคร้ายตอนที่สำนักเสียงลวงตาโผล่มาจาค็อบรู้สึกว่าคงจะดีกว่านี้หากไม่คบหาสหายเหล่านี้ที่ต้องการเพียงแค่ผลประโยชน์จากเขาเหล่าแขกพากันอับอายที่จะหน้าด้านอยู่ต่อเมื่อรู้สึกได้ถึงท่าทีไม่แยแสของจาค็อบและท่าทีไม่สนใจของแดร์ริล ไม่นานพวกเขาก็จากไปคฤหาสน์เกียรติกระบี่กำลังทำความสะอาดบริเวณที่มีการต่อสู้จนเสร็จสิ้น ปาร์คเกอร์เองก้ไม่ลืมคำขอร้องของแดร์ริล และรีบส่งคนให้ออกไปหาข่าวของเดบร้าทันทีเวลาเดียวกันปาร์คเกอร์ก็เชื้อเชิญให้แดร์ริลอยู่ที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพราะว่ามันคงใช้เวลากว่าจะหาที่อยู่ของเดบร้าได้ แดร์ริลพยักหน้าตกลงไม่นานก็ถึงเวลาค่ำคืนตอนนั้นเองที่เท
ทุกคนต่างก็มองแดร์ริลเมื่อได้ยินคำพูดของเขาโดยเฉพาะพวกที่หวาดกลัวสำนักเสียงลวงตา พวกเขาต่างก็มีความคิดมากมายแจ็คกี้นั้นเป็นปีศาจร้ายที่ฆ่าคนไม่กะพริบตา เขานั้นเป็นคนชี้นิ้วสั่งเป็นสั่งตายคนอื่นได้ แต่ตอนนี้เขาแพ้ให้แดร์ริลแบบหมดท่า แล้วเขาจะโมโหจัดจนล้มพนันหรือไม่?“ฟู่”แจ็คกี้หน้าแดงก่ำ เขาสูดหายใจเข้าลึก “แม้ว่าฉันจะไม่ใช่คนดี แต่ฉันก็รักษาคำพูดและยอมรับว่าแพ้แล้ว”จากนั้นแจ็คกี้ก็โบกมือ “ทุกคนจงฟัง เราจะไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันที แล้วไปรวมตัวกันที่แท่นพิธีหลัก”สีหน้าแจ็คกี้เต็มไปด้วยความรู้สึกไม่เต็มใจตอนที่ตะโกนประโยคสุดท้ายออกมาที่จริงนั้นเขาไม่เต็มใจจะจากไปแบบนี้สักนิด เขาต้องการจะควบคุมคฤหาสน์เกียรติกระบี่และอาวุธระดับม่วงทั้งสามชิ้นนั้นก็อยู่ใกล้เพียงแค่เอื้อมแล้วแต่เขาไม่มีทางเลือกอื่นเพราะแดร์ริลทำให้เส้นเลือดหัวใจของเขาบาดเจ็บตอนที่ใช้ง้าวสวรรค์ ทำให้แจ็คกี้ไม่สามารถสู้ต่อไปได้“โอ้”เหล่าศิษย์สำนักเสียงลวงตานับพันต่างก็ไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ด้วยสีหน้ามืดครึ้มเมื่อได้ยินคำสั่งของแจ็คกี้“แดร์ริล ดาร์บี้”แจ็คกี้เดินไปสองสามก้าวก่อนที่จะหยุด เขาหันกลั
”ประมุขแจ็คกี้ การต่อสู้นี้จบแล้ว” สีหน้าแดร์ริลเย็นเยียบไม่แสดงอารมณ์ใดซูมแดร์ริลโบกง้าวด้วยกำลังที่มีเมื่อพูดจบ และกลิ่นอายที่สั่นสะเทือนฟ้าดินก็ปล่อยออกมาจากง้าวสวรรค์ก่อนที่จะมีลำแสงสีแดงเลือดพุ่งเข้าใส่แจ็คกี้แจ็คกี้แทบไม่ทันคิดขณะที่เขาสีหน้าเปลี่ยน เขารีบปล่อยพลังภายในออกมาและเปลี่ยนเครื่องจักรสังหารให้ป้องกันการโจมตีปังลำแสงสีเลือดทำลายเครื่องจักรเปลี่ยนร่างสังหารออกเป็นเสี่ยง ทำให้แจ็คกี้ร้องครางออกมาและปลิวถอยหลังไปมากกว่า 100 เมตร ก่อนที่จะร่วงกระแทกพื้นอย่างแรงการโจมตีของแจ็คกี้อาจจะดูรุนแรงตอนที่เขาโจมตีแดร์ริล แต่เขาก็ใช้พลังภายในไปเยอะแล้ว ตอนนี้แจ็คกี้ไม่สามารถรับการโจมตีได้เมื่อเจอกับง้าวสวรรค์ของแดร์ริลอะไรกัน?ทุกคนที่อยู่ด้านล่างต่างก็อ้าปากค้างเมื่อได้เห็นเรื่องตรงหน้าและมองแดร์ริลอย่างพูดไม่ออกพลังของชายหนุ่มคนนี้น่ากลัวมากแล้วอาวุธในมือเขาก็ดูพิเศษ มันดูคุ้นตาชอบกล…เฮือกตอนนั้นเองจาค็อบก็มองแดร์ริลด้วยความตกตะลึง แววตาเขาก็ตื่นเต้นมากเพื่อนของลูกสาวเขามีความสามารถขนาดนี้ คนเราจะดูกันแต่ภาพลักษณ์ภายนอกไม่ได้จริง ๆปาร์คเกอร์ตัวสั่นและมองแ