ชาร์ลต้องการหยุดเธอ "ไม่ มันไม่จำเป็นหรอก ผมจัดการเองได้"ในเวลาเดียวกัน เหงื่อเย็น ๆ ก็พลันไหลชโลมกายเขาเขาคือประธานของบริษัทแพลทินัม และเฟบี้ก็เป็นเพื่อนสนิทของลิลี่ หล่อนไม่รู้เรื่องนี้ได้ยังไง? เสียงเธอหยาบคายมากเวลาพูดกับเขา"ก็ได้ ฉันจะไม่ยุ่ง เมื่อความสัมพันธ์ของคุณและลิลี่เข้าที่แล้ว อย่าลืมเลี้ยงมื้อเย็นฉันด้วยล่ะ!" เฟบี้เก็บมือถือลง กล่าวลาชาร์ลด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะหันหลังกลับไปในตอนนั้น เฟบี้ไม่ได้รู้เลยว่ารอยยิ้มบนใบหน้าของชาร์ลนั้นแปลกประหลาดเพียงใด"ท่านประธานดาร์บี้ เรื่องสัญญา..."ชาร์ลยิ้มและเดินกลับมาในห้องทำงานแดร์ริลกล่าวอย่างกระด้าง "เซ็นมัน!" เขาเสริมอีก "แต่ก่อนที่นายจะเซ็น มีอย่างหนึ่งที่นายต้องรู้ก่อน ฉันไม่สนว่านายเจอกับลิลี่ได้อย่างไร แต่ในใจนายคงรู้อยู่แล้วว่าต้องทำอย่างไรต่อไปในอนาคต"ชาร์ลรีบตอบ "ผมเข้าใจ ผมเข้าใจ ผมสัญญา หนูน้อยลิลี่กับผม...ไม่สิ ไม่ใช่ คุณลินดันกับผมจะรักษาระยะห่างกันครับ"แดร์ริลยอมรับและกล่าว "ก็ดี ถ้าอย่างนั้นก็ไม่มีอะไรแล้ว จำไว้ให้ดีล่ะ ในอนาคต อย่าได้คิดว่าตัวเองอยู่สูงนัก ไม่งั้นนายจะต้องอับอายเอาง่าย ๆ "ชาร์ลรีบตอบตกลง
"ผมกลับมาแล้ว" แดร์ริลกล่าวด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าขฯะที่เดินเข้ามาหาลิลี่ลิลี่พยักหน้าและจ้องมองอาวดี้ R8 ที่จอดอยู่ด้านนอกเมื่อเห็นลิลี่สงสัย แดร์ริลจึงยิ้มออกมาแล้วกล่าว "นี่คือรถที่ผมหาให้เจ้านายของผม ผมเพิ่งได้มันวันนี้ ดังนั้นเขาจึงให้ผมขับมันก่อน"ลิลี่เข้าใจ แต่ภายในใจของเธอนั้นกลับสงสัยในตัวเขา เจ้านายแบบไหนกันจะใจกว้างถึงขนาดให้พนักงานของเขาขับรถใหม่ของตัวเอง?ในเวลาเดียวกัน ซาแมนธาเพิ่งจะตั้งสติจากความตะลึงได้ก็หัวเราะออกมาไม่หยุด "แท้จริงแล้วรถที่แกขับมาก็เป็นรถคนอื่นนี่เองสินะ ฉันก็นึกว่าคนไร้ประโยชน์แบบแกจะเปลี่ยนเป็นคนใหม่เสียอีก"แดร์ริลยิ้ม แต่เขาไม่ได้สนใจที่เธอกล่าวเลยซาแมนธาโกรธมากกว่าเดิม เธอหันไปหาลิลี่แล้วกล่าว "หนูน้อยลิลี่ แม่ไม่เข้าใจจริง ๆ ว่าทำไมแกยังลังเลอยู่อีก ไม่ใช่ว่าชาร์ลที่ฉันแนะนำแกไปเป็นคนที่ยอดเยี่ยมเหรอ? แกควรจะรีบหย่ากับคนไร้ค่านี่ทันที ยิ่งแม่เห็นมัน แม่ก็ยิ่งอารมณ์เสีย""แม่" ลิลี่กัดริมฝีปากแน่น เธอส่ายหัวและกล่าว "แม่ไม่จำเป็นต้องเข้ามายุ่งธุระของหนู อย่างน้อยเขาก็มีงานแล้ว หนู… หนูหวังจะให้โอกาสเขา เขามีงานแล้ว เขาเปลี่ยนไปแล้ว"ซาแมนธ
เมื่อได้ยินเสียงร้องของซาแมนธาจากในห้องของเขา แดร์ริลจึงเดินออกมาในตอนนั้นเอง เจด ผู้ซึ่งกำลังยิ้มแย้ม ก็พลันตกใจทันที เธอกระซิบถามลิลี่ "นี่ลิลี่ ดาร์บี้... แดร์ริล ดาร์บี้อยู่ที่บ้านเหรอ?"ตั้งแต่เธอได้ยินมาจากแซมสันที่บาร์ธาราแสงจันทร์ว่าแดร์ริลนั้นเป็นนายน้อยรองของตระกูลดาร์บี้ เธอแทบไม่ได้มาที่ตระกูลลินดันเพื่อมาหาลิลี่เลยเธอไม่กล้า!ที่เธอกล้ามาหาลิลี่ตอนนี้ก็เพราะ เมื่อวานเธอได้ยินว่าแดร์ริลไม่ได้กลับบ้านมาหลายวันแล้วเธอไม่คิดว่าเธอจะต้องมาเจอแดร์ริลทันทีที่เขากลับมาลิลี่กล่าวอย่างใจเย็น "เขาเพิ่งกลับมาวันนี้แหละ"เจดเหมือนจะพยายามพูดอะไรบางอย่าง แต่เธอก็หยุดทันทีเมื่อเธอเห็นแดร์ริลเดินลงมาจากชั้นบน เธอก้มหน้าลง ไม่กล้ามองเขาเมื่อเห็นเจด แดร์ริลก็ยิ้มกว้างออกมาซาแมนธาจ้องแดร์ริลและสั่ง "แล้วแกจะมัวยืนอยู่ตรงนั้นทำไมเนี่ย? รีบไปชามาเสิร์ฟสิ"แดร์ริลไม่ได้ขยับ เขาทำเป็นไม่ได้ยินด้วยซ้ำ"ไม่ มันไม่จำเป็นหรอกค่ะ… ฉันไม่ได้กระหายน้ำ… ไม่เลย พี่เขย ไม่ต้อง… ไม่ต้องลำบากหรอกค่ะ"หลังจากซาแมนธากล่าวจบ เจดก็ยืนขึ้นและส่ายมือไปมาในขณะที่กำลังพูด เจดก็มองไปที่ท่าทีของแด
วิลเลียม ลินดัน!หมอนี่ต้องออกมาชอปปิ้งแน่ เขาใส่ชุดสบาย ๆ พร้อมด้วยเลขาแสนสวยที่เดินตามหลังเขาเลขาคนนั้นกำลังแบกถุงชอปปิ้งสองถุงไว้ในมือหมอนี่ชักจะมากไปแล้ว ลิลี่นั้นทำงานอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย เพื่อให้ตระกูลลินดันทำงานกับบริษัท แพลทินัม ได้ แต่เขากลับออกมาใช้เงินของบริษัท เดินดูสาวพร้อมเลขาของตัวเองแดร์ริลยิ้มเย็น เขาขี้เกียจจะมาวุ่นวายกับเรื่องนี้ เขาจึงรีบที่จะจากไปอย่างไรก็ตาม ด้านหน้านั้นมีคนเดินผ่านไปมามากเกินไป มันจึงเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะเร่งเครื่องขึ้นอีกเมื่อเห็นแดร์ริลเมินเขา วิลเลียมยิ้มเย็นออกมาและแกล้งเขา "แดร์ริล นายกำลังไปได้สวยสินะ นายขับอาวดี้ R8 เลยนะเนี่ย"เขาจ้องไปยังที่นั่งข้างคนขับในขณะที่เขาพูด และมองเจดเมื่อถูกดึงดูดโดยความงามของเจด วิลเลียมถึงกับตกตะลึงไปชั่วขณะ เขายิ้มออกมา "คุณผู้หญิงคนนี้ดูไม่ค่อยคุ้นตาเลย คุณชื่ออะไรเหรอครับ?"แม้ว่าเจดจะเป็นเพื่อนสนิทของลิลี่ วิลเลียมก็ไม่เคยเห็นเธอมาก่อน ดังนั้น เขาจึงไม่รู้ว่าเธอเป็นใครและทางด้านเจดเองก็ไม่รู้ว่าวิลเลียมเป็นใครเช่นกัน เมื่อไม่รู้ว่ากำลังเกิดอะไรขึ้น เธอจึงไม่กล้ากล่าวอะไรออกมา เธอแกล
ทุกคนรอบ ๆ พวกเขาถึงกับตกตะลึง"เฮ้ สาวสวยคนนี้อารมณ์ร้อนแรงชะมัด""เดือดปุด ๆ เลย!"คนมากมายเริ่มพูดถึงเจด แต่ก็ต้องเงียบลง พวกเขากังวลว่าเจดจะได้ยินพวกเขาเข้า และพวกเขาอาจทำให้หญิงสาวสุดสวยขี้เหวี่ยงคนนี้รำคาญเอาอย่างไรก็ตาม ฝูงชนไม่ได้สังเกตเลยว่าในขณะที่เจดกำลังด่าวิลเลียมอย่างรุนแรงอยู่นั้น ความสนใจของเธอนั้นกลับอยู่ที่การตอบสนองของแดร์ริลเมื่อเธอเห็นริมฝีปากที่เผยอยิ้มขึ้นด้วยความเห็นดีเห็นงามในการกระทำของเธอจากแดร์ริล เจดพลันรู้สึกได้รับความกล้า"นาย ไอ้คนโสโครกที่เอาแต่ดูถูกคนอื่น นายคิดว่าพี่ชายดาร์บี้ต้องการผู้หญิงรวยเหรอ? นายต้องตาบอด!"พี่ชายดาร์บี้?เมื่อได้ยินเจดเรียกแดร์ริล ทุกคนเริ่มตะลึงกันอีกครั้ง วิลเลียมเองก็ตกใจหลังจากจบประโยคดุด่าหลายประโยค เจดก็หันหลังเดินกลับไปที่รถ เธอยืนอยู่อย่างสุภาพ แล้วยิ้มอย่างอ่อนหวานและกล่าว "พี่ชายดาร์บี้ ฉันไม่ได้ทำอะไรผิดไปใช่ไหมคะ?"แดร์ริลตอบอย่างสบายอารมณ์ "เธอทำดีมาก!"เจดดีใจมากที่ได้รับการยอมรับจากแดร์ริล เธอเสริม "รถของฉันถูกนำไปตรวจสภาพอยู่ในอู่ด้านหน้า คุณไม่จำเป็นต้องลำบากแล้วค่ะ พี่ชายดาร์บี้ คุณไม่ต้องไปส่งฉั
เมื่อชายหนุ่มตื่นขึ้นมาอีกครั้ง แดร์ริลก็พบว่าตัวเองนอนอยู่บนพื้นของห้องทำงาน เหงื่อเปียกชุ่มตัวและเสื้อผ้าก็เปียกโชกความร้อนและความเจ็บปวดที่เคยแล่นอยู่ในร่างกายบัดนี้ได้หายไปแล้วแ-่งเอ๊ย! แซมสันต้องโดนหลอกแน่สองปีผ่านไป ไม่ว่ายานี่จะมีสรรพคุณอะไร แต่มันคงหมดอายุไปนานแล้วแล้วนี่เขาโง่กินมันเข้าไปทำไม? ดีที่ไม่มีอะไรไม่ดีเกิดขึ้น ในขณะที่เขากำลังรู้สึกโชคดี มือถือของเขาก็ดังขึ้นเมื่อเห็นเบอร์ไม่ปรากฏหมายเลขโทรเข้ามา แดร์ริลนวดคิ้วของเขาแล้วรับสาย"เป็นอย่างไรบ้าง? นี่ใช่แดร์ริลรึเปล่า?"ทันทีที่สายถูกรับ เสียงอันนุ่มนวลและยังน่าหลงไหลได้ไหลผ่านสายมา ฟังดูดีและน่าดึงดูดแถมเสียงนี้ยังฟังดูคุ้น ๆ ด้วยแดร์ริลบีบคิ้วหนักกว่าเดิมแล้วถาม "คุณคือ?"เธอแนะนำตัวด้วยรอยยิ้ม "โอ้ ขอโทษที ฉันลืมแนะนำตัวไป ฉันคือ อีวอน ยัง"อีวอน?อึก!แดร์ริลกลืนน้ำลายลงคอ ภาพของหญิงสาวที่นุ่มนวลและเซ็กซี่มากแล่นเข้าประสาทเขาทันทีครู่ต่อมา แดร์ริลยิ้มและถาม "มีอะไรรึเปล่า?"เสียงของอีวอนดูแปลก ๆ เธอกล่าว "มันเกี่ยวกับเรื่องในวันเกิดของคุณย่าซาแมนธา เมื่อวานที่ตระกูลลินดัน ฉันรู้มาว่าคุณให้ของ
เด็กหนุ่มผู้มาจากเมืองหลินคือ ลีโอ ไวท์ เนื่องด้วยสมาชิกครอบครัวของเขากำลังทรมานจากโรคมะเร็ง เขาจึงหวังที่จะขายสมบัติของตระกูลเพื่อเงินเจ้าของร้านรอบ ๆ บางคนเองก็ได้ยินเรื่องนี้เช่นกันหลังจากที่ปีเตอร์ได้อธิบายเรื่องราวให้อีวอนฟัง เขาก็แนะนำเธอ "นี่คือเถ้าแก่ของเรา คุณอีวอน"ลีโอพยักหน้าอย่างจริงใจและกล่าว "ถ้าคุณที่เป็นเถ้าแก่ยังตัดสินใจไม่ได้ ผมคงต้องไปร้านอื่นแล้ว"หลังจากกล่าวจบ เขาก็เปิดกล่องออกภายในกล่องคือจี้หยกสีเลือดด้วยการแกะสลักโบราณ ผิวสัมผัสของมันเรียบกลมและดูฉ่ำ ที่ดูเป็นเอกลักษณ์เด่นที่สุดก็คือรูปทรงคล้ายหยดน้ำสีแดงที่อยู่ภายในอีวอนห้ามตัวเองไม่ให้พูดออกมาไม่ได้หลังจากเห็นมัน "หยกน้ำตาเลือด?"เจ้าของร้านรอบ ๆ ถึงกับสูดหายใจเข้าไปด้วยความตื่นตา"เฮ้ นั่นมันหยกน้ำตาเลือดจริงด้วย""ดูสีของมันสิ นั่นของระดับท็อปเลยนะนั่น"เหล่าเจ้าของร้านทั้งหลายจับกลุ่มคุยกันด้วยตื่นตะลึง ลีโอรู้สึกภูมิใจและพยักหน้าด้วยศักดิ์ศรีของเขาให้อีวอน หลังจากนั้นเขาก็กล่าว "คุณคือเถ้าแก่จริง ๆ ด้วย แค่การมองดู คุณก็รู้แล้วว่ามันคือหยกน้ำตาเลือด คุณเห็นคำที่สลักอยู่บนผิวมันด้วยรึเปล่า
แจ็ครู้สึกหงุดหงิดและกล่าว "คุณยัง ผมตกลงไปแล้วว่าจะซื้อหยกน้ำตาเลือดนั่นในราคา 500 ล้านบาท คุณเก็บ 150 ล้านบาทของคุณไว้เองเถอะ"อีวอนทำเป็นไม่ได้ยินและจ้องมองลีโอเขม็ง "คุณไวท์ ฉันจะซื้อหยก ถึงราคาของฉันจะต่ำกว่า คุณก็ต้องขายมันให้ฉัน คุณต้องรักษาคำพูด ถูกไหม?"เจ้าของร้านวัตถุโบราณคนอื่นพยักหน้าให้ข้อตกลงนั้น"ใช่ มาก่อน ได้ก่อนสิ""น้องชาย พวกเราต้องยึดมั่นในหลักการของเรานะ""นายยังต่อรองกับคุณยังอยู่ นายไม่มีสิทธิ์ไปขายให้คนอื่น"เหล่าเจ้าของร้านวัตถุโบราณต่างเข้าข้างอีวอน ไม่จำเป็นต้องพูดเลยว่าตระกูลยังนั้นเป็นยักษ์ใหญ่แห่งวงการวัตถุโบราณ ดังนั้น ใครก็ตามในวงการนี้ล้วนต้องการจะสร้างความสัมพันธ์กับพวกเขาทั้งนั้น""ถ้าอย่างนั้นก็ช่างมัน!"ลีโอดูท่าทางกดดันและถอนหายใจ เขากล่าวขอโทษแจ็ค "ขอโทษด้วยครับ ถึงแม้ว่าคุณจะเสนอมา 500 ล้านบาท ผมก็ไม่สามารถขายมันได้ ผมขายมันให้คุณยังแล้ว"หลังจากนั้นเขาก็หันไปพยักหน้าให้อีวอน "ผมไม่ใช่คนโลภมาก ในเมื่อคุณอยากจะจ่ายมันในราคา 150 ล้าน ผมก็จะขายมันให้คุณ ลูกผู้ชาย พูดแล้วไม่คืนคำ""เฮ้อ ไม่คิดว่านายจะเป็นคนที่ซื่อสัตย์แบบนี้ ฉันเสนอให้ 50
”รอก่อน”จู่ ๆ ลูคัสก็คิดบางอย่างได้ขณะที่พวกเขากำลังจะเดินทางต่อและสั่งลูกน้องทั้งสองของตน “วางแดร์ริลลงและค้นตัวเขา เผื่อว่ามีของอะไร”ฮ่าฮ่าแดร์ริลไม่ใช่เพียงแค่ประมุขสำนักประตูสุราลัยเท่านั้นแต่ว่ายังเป็นจักรพรรดิของเวสต์ริงตัน เขาต้องมีของมีค่าอยู่กับตัวแน่‘ฉันอาจจะเจอคัมภีร์ล้ำค่าบนตัวเขาก็ได้หากว่าฉันหาของมีค่าก่อนที่จะเอาเขาไปส่งที่สำนักเสียงลวงตา’ลูคัสยิ้มพร้อมคิด“ครับ นายน้อย”ลูกน้องทั้งสองรับคำและวางแดร์ริลลงก่อนที่จะเริ่มค้นตัวเขาไม่นานก็เจอของสองอย่างบนตัวแดร์ริล อันหนึ่งคือเจดีย์ส่วนอีกอันคือย่ามใส่สัตว์เทพเจดีย์เจ็ดมหาสมบัตินั้นสามารถเปลี่ยนขนาดได้ ดังนั้นแดร์ริลจึงเปลี่ยนให้เล็กที่สุด สูงแค่ประมาณนิ้วโป้ง ตอนที่เขาไม่ได้ใช้งาน คนทั่วไปก็จะไม่คิดว่ามันเป็นของสำคัญและเป็นเรื่องยากที่จะรู้ถึงความลับของเจดีย์“เอ่อ…”ตอนนั้นลูคัสก็หยิบเจดีย์ขึ้นมา หมุนไปมาเพื่อดู เขานิ่วหน้าและบอกว่า “มันมีพลังวิญญาณและดูเหมือนเป็นของล้ำค่า แต่ว่าเอาไว้ใช้ทำอะไรกัน?”จากนั้นลูคัสก็ห้อยเจดีย์กลับไว้ที่คอของแดร์ริลเหมือนเดิมแล้วลูคัสก็หยิบย่ามใส่สัตว์เทพขึ้นมาอย่างยินดีแล
สีหน้าของจาค็อบมืดครึ้มเมื่อเขาพูดเช่นนั้น เขาเองก็รู้สึกสับสนที่จริงจาค็อบไม่เชื่อเหมือนกันว่าแดร์ริลจะเป็นคนเช่นนั้น แต่สถานการณ์ตรงหน้าก็ต่างไป อีกอย่างแดร์ริลก็เหม็นกลิ่นเหล้าจริง ๆแต่จาค็อบนั้นก็ทำอะไรรอบคอบสมกับที่เป็นประมุขของคฤหาสน์เกียรติกระบี่และตัดสินใจว่าจะรอให้แดร์ริลตื่นขึ้นมาก่อนที่จะถามเขา“ท่านลุง”แต่ลูคัสร้อนใจขึ้นมาทันทีและบอกอย่างจริงจังว่า “ไม่ว่าเรื่องจริงจะเป็นยังไง แดร์ริลก็เมาและมานอนที่เตียงปาร์คเกอร์จริง นี่อาจจะทำลายชื่อเสียงทั้งของปาร์คเกอร์และคฤหาสน์เกียรติกระบี่ หากว่าเรื่องหลุดออกไปว่าเราทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วคนอื่นเขาจะมองพวกเรายังไง? แล้วอนาคตปาร์คเกอร์จะแต่งงานได้ยังไง?”ลูคัสพูดอย่างเป็นการเป็นงานก่อนที่จะมองไปรอบ ๆ “ผมคิดว่าเราน่าจะมัดเขาไว้ก่อนแล้วค่อยสอบสวนเขาตอนที่ตื่นขึ้น ทำแบบนั้นก็ไม่เป็นการทำลายชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”หลายคนต่างก็พยักหน้าอย่างเห็นด้วยกับคำพูดของเขา“ใช่ อย่างน้อยเราก็น่าจะทำเพื่อชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”“แดร์ริลแข็งแกร่งมากไป หากว่าคำพูดของนายน้อยลูคัสที่ว่าเขาอยากทำเรื่องไม่เหมาะไม่ควรกั
”ญาติผู้น้อง”ตอนนั้นเองลูคัสที่แอบอยู่ด้านนอกก็รีบพาคนอีกสองคนเข้ามาทันที“เกิดอะไรขึ้น?” ลูคัสตะโกนเสียงดังอย่างเป็นห่วงก่อนที่จะมองแดร์ริลที่อยู่บนเตียงและทำหน้าตาประหลาดใจ “ทำ… ทำไมประมุขดาร์บี้ถึงได้มาอยู่ที่นี่?”ต้องบอกว่าลูคัสแสดงได้ดีมาก ปาร์คเกอร์ไม่ได้รู้เลยว่ามีเรื่องหมกเม็ดอะไรและคิดว่าลูคัสมาเพราะได้ยินเสียงร้องของเธอ“ฉัน…” ปาร์คเกอร์กัดปากแน่นหน้าแดงก่ำ และพูดอย่างอับอายว่า “ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน…”ตอนนี้ใจปาร์คเกอร์ว้าวุ่นมาก ผู้หญิงคนไหนที่อยู่ในสถานการณ์แบบนี้ก็ทำใจให้นิ่งได้ยากกันทั้งนั้น“โอ้ตาย”ตอนนั้นเอง จาค็อบและศิษย์คนอื่น ๆ ที่สังเกตเห็นความวุ่นวายก็เข้ามาเอ่อ…ทุกคนต่างก็อึ้งไปทันทีเมื่อได้เห็นสถานการณ์ในห้องและมีสีหน้าบรรยายไม่ถูก“ทะ… ทำไมแดร์ริลถึงได้อยู่ในห้องของคุณหนูปาร์คเกอร์?”“กลิ่นเหล้าเหม็นคลุ้งเลย…”“เป็นไปได้ไหมว่าแดร์ริลดื่มเหล้าย้อมใจแล้วอยากจะมาทำอะไรกับคุณหนูปาร์คเกอร์…”ฝูงชนต่างก็แสดงความคิดเห็นดัน ลูคัสทำสีหน้าตื่นตะลึงเหมือนกันแต่ว่าในใจนั้นแอบหัวเราะลั่น‘ฮ่าฮ่า ตอนนี้แดร์ริลอธิบายตัวเองยากแล้ว ทุกคนเห็นเขาแบบนี้แล้ว’“ปา
จากนั้นลูคัสก็เรียกลูกน้องออกมาสองคนและบอกว่า “เร็วเขาถอดเสื้อผ้าหมอนี่ออก”ลูกน้องทั้งสองรีบถอดเสื้อผ้าของแดร์ริลออกตามคำสั่ง“อุ้มเขาขึ้นแล้วไปกัน” ลูคัสโบกมือและเดินออกไปลูกน้องทั้งสองคนรีบยกแดร์ริลขึ้นแล้วเดินตามไป พวกเขาไม่ลืมเอาเสื้อผ้าของแดร์ริลไปด้วยพวกเขาอาศัยความมืดของยามค่ำคืน อุ้มแดร์ริลเข้าไปในห้องของปาร์คเกอร์ เธอยังไม่กลับมาที่ห้องตอนนี้เพราะว่าเธอมีธุระต้องจัดการพวกเขาโยนแดร์ริลไปนอนบนเตียงปาร์คเกอร์ก่อนที่ลูคัสจะนำคนของเขาอีกสองคนไปซ่อนอยู่ในมุมมืด“แดร์ริล”ลูคัสยิ้มชั่วร้ายออกมาเมื่อพวกเขาซ่อนมิดชิดแล้ว และพูดกับตัวเองว่า “อย่ามาว่าฉันที่ทำเรื่องชั่ว ๆ เลย ใครใช้ให้นายล่วงเกินประมุขสำนักเสียงลวงตาล่ะ? อีกอย่างญาติฉันก็ชอบนายมากนี่”ตอนแรกลูคัสวางแผนว่าจะเอาตัวแดร์ริลออกจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันทีหลังจากที่เขาเมา และส่งไปที่แท่นของสำนักเสียงลวงตา แต่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพิ่มการรักษาความปลอดภัยหลังจากเหตุต่อสู้เมื่อกลางวัน การแอบพาแดร์ริลออกไปจึงไม่ใช่เรื่องง่ายลูคัสตัดสินใจว่าจะถอดเสื้อผ้าแดร์ริลออกและเอาเขามาไว้บนเตียงปาร์คเกอร์ จากนันเขาก็จะรีบเข้ามาแล
”โอ้”แม้เบื้องหน้าลูคัสอาจจะดูนิ่ง แต่ว่าในใจเขายินดีและตื่นเต้นมากเมื่อเห็นแดร์ริลดื่มไวน์ลูคัสนั้นเชิญแดร์ริลมาดื่มไม่ใช่เพราะความชื่นชมแต่อย่างใด แต่เพื่อที่จะได้ทำตามคำสั่งของแจ็คกี้และจับตัวแดร์ริลไปลูคัสนั้นเจ้าเล่ห์ เขารู้ว่าคนแข็งแกร่งอย่างแดร์ริลไม่มีทางได้รับผลจากยาพิษธรรมดา ๆ แน่ ดังนั้นเขาเลยไม่โง่ขนาดที่จะวางยาในไวน์ไวน์นั้นไม่มียาพิษ แต่ว่าตัวไวน์เองต่างหากที่มีปัญหากรุ่นกรึ่มเป็นเหล้าแรงเป็นพิเศษของทวีปมหาสมุทรอำพัน เพียงแค่ดื่มไวน์นี้เข้าไปอึกใหญ่ก็อาจจะทำให้คนดื่มเมาไปได้ครึ่งเดือน แม้แต่ผู้บ่มเพาะหากว่าได้ดื่มเช้าไปก็ไม่อาจต้านทานความแรงของเหล้าได้ ทุกคนที่รู้จักไวน์นี้รู้ดีว่าต้องกินยาแก้ก่อนที่จะดื่มกรุ่นกรึ่มอย่างเพลิดเพลินแผนของลูคัสก็ง่าย ๆ เขาเจตนาจะไม่บอกแดร์ริลว่ากรุ่นกรึ่มนั้นแรงแค่ไหน แล้วก็รอให้แดร์ริลเมาค่อยจับเขามัดส่วนตัวลูคัสนั้นกินยาแก้ไปแล้ว เขาก็เลยไม่ต้องกังวล“ประมุขดาร์บี้” ลูคัสยิ้มและมองแดร์ริล “ไวน์เป็นไงบ้างครับ?”“ยอดเยี่ยม”แดร์ริลพยักหน้าและอดเอ่ยไม่ได้ “กลิ่นของไวน์นี้แรงมาก มันมีรสหวานติดปลายลิ้น เป็นไวน์ชั้นยอด”แดร์ริล
แจ็คกี้ไม่พูดอะไรอีก เขาหันหลังจากไปแล้วหายไปในความมืดยามค่ำคืนในพริบตา“เฮ้อ”ตอนนั้นเอง ลูคัสก็สูดหายใจเข้าลึกพร้อมสีหน้ายุ่งยากใจประมุขสั่งให้เขาหาทางเอาเอง แล้วเขาจะมีทางอะไรล่ะ?…ตอนนั้นเองที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่จาค็อบตั้งใจจัดเลี้ยงให้แดร์ริลเพื่อขอบคุณเขาสำหรับการยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือจากนั้นแดร์ริลก็ถูกจัดให้นอนพักในห้องพักแขกหลังจากกินอาหารเสร็จตอนนั้นที่แดร์ริลนอนอยู่บนเตียงแต่ยังไม่ได้หลับ สองชั่วโมงผ่านไปแต่ก็ยังไม่มีข่าวอะไรเรื่องเดบร้าจากคนของปาร์คเกอร์เขายังไม่รู้ที่อยู่ของเดบร้า แล้วเขาจะมีอารมณ์มาพักผ่อนได้อย่างไร?ก๊อก ก๊อกมีเสียงประจบเอาใจดังมาจากนอกห้อง “ประมุขดาร์บี้ คุณนอนหรือยังครับ?”‘หืม?’แดร์ริลนิ่วหน้า เขาลุกขึ้นและเดินไปดูแล้วก็ต้องอึ้งไปเขาเห็นว่าลูคัสยืนยิ้มกว้างอยู่ด้วยท่าทางสุภาพนอบน้อม“มีอะไรให้ช่วยเหรอ?” แดร์ริลถามเบื้องหน้าเขาดูนิ่ง ๆ แต่ในใจแดร์ริลรังเกียจหมอนี่มาก‘เจ้าโง่นี่มาหาฉันทำไมกัน?’“แหะแหะ…”ลูคัสยิ้มด้วยสีหน้านอบน้อมแล้วบอกว่า “ประมุขดาร์บี้ อย่าเพิ่งปฏิเสธผมนะครับ เมื่อตอนกลางวันผมล่วงเกินคุณไปเยอะ แต่คุณก็ใ
”ประมุขดาร์บี้ คุณน่าทึ่งจริง ๆ คุณไล่แจ็คกี้ไปได้”“ใช่แล้ว ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมคุณถึงได้เป็นผู้ทรงอิทธิพลแบบนี้”เหล่าแขกพากันมาทำความเคารพแดร์ริล พยายามที่จะเยินยอเขา แดร์ริลนั้นขี้เกียจที่จะรับมือกับพวกสอพลอพวกนี้ เขายิ้มและพูดปัด ๆ ไปไม่กี่ประโยคจาค็อบ โยฮันที่อยู่ข้างกายเขาเองก็มีทีท่าไม่แยแสพวกแขกก่อนหน้านี้แขกเหล่านี้พากันมาเยินยอจาค็อบตอนที่เห็นว่าคฤหาสน์เกียรติกระบี่นั้นมีอาวุธระดับม่วง แต่กลับหนีเขาเหมือนเห็นโรคร้ายตอนที่สำนักเสียงลวงตาโผล่มาจาค็อบรู้สึกว่าคงจะดีกว่านี้หากไม่คบหาสหายเหล่านี้ที่ต้องการเพียงแค่ผลประโยชน์จากเขาเหล่าแขกพากันอับอายที่จะหน้าด้านอยู่ต่อเมื่อรู้สึกได้ถึงท่าทีไม่แยแสของจาค็อบและท่าทีไม่สนใจของแดร์ริล ไม่นานพวกเขาก็จากไปคฤหาสน์เกียรติกระบี่กำลังทำความสะอาดบริเวณที่มีการต่อสู้จนเสร็จสิ้น ปาร์คเกอร์เองก้ไม่ลืมคำขอร้องของแดร์ริล และรีบส่งคนให้ออกไปหาข่าวของเดบร้าทันทีเวลาเดียวกันปาร์คเกอร์ก็เชื้อเชิญให้แดร์ริลอยู่ที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพราะว่ามันคงใช้เวลากว่าจะหาที่อยู่ของเดบร้าได้ แดร์ริลพยักหน้าตกลงไม่นานก็ถึงเวลาค่ำคืนตอนนั้นเองที่เท
ทุกคนต่างก็มองแดร์ริลเมื่อได้ยินคำพูดของเขาโดยเฉพาะพวกที่หวาดกลัวสำนักเสียงลวงตา พวกเขาต่างก็มีความคิดมากมายแจ็คกี้นั้นเป็นปีศาจร้ายที่ฆ่าคนไม่กะพริบตา เขานั้นเป็นคนชี้นิ้วสั่งเป็นสั่งตายคนอื่นได้ แต่ตอนนี้เขาแพ้ให้แดร์ริลแบบหมดท่า แล้วเขาจะโมโหจัดจนล้มพนันหรือไม่?“ฟู่”แจ็คกี้หน้าแดงก่ำ เขาสูดหายใจเข้าลึก “แม้ว่าฉันจะไม่ใช่คนดี แต่ฉันก็รักษาคำพูดและยอมรับว่าแพ้แล้ว”จากนั้นแจ็คกี้ก็โบกมือ “ทุกคนจงฟัง เราจะไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันที แล้วไปรวมตัวกันที่แท่นพิธีหลัก”สีหน้าแจ็คกี้เต็มไปด้วยความรู้สึกไม่เต็มใจตอนที่ตะโกนประโยคสุดท้ายออกมาที่จริงนั้นเขาไม่เต็มใจจะจากไปแบบนี้สักนิด เขาต้องการจะควบคุมคฤหาสน์เกียรติกระบี่และอาวุธระดับม่วงทั้งสามชิ้นนั้นก็อยู่ใกล้เพียงแค่เอื้อมแล้วแต่เขาไม่มีทางเลือกอื่นเพราะแดร์ริลทำให้เส้นเลือดหัวใจของเขาบาดเจ็บตอนที่ใช้ง้าวสวรรค์ ทำให้แจ็คกี้ไม่สามารถสู้ต่อไปได้“โอ้”เหล่าศิษย์สำนักเสียงลวงตานับพันต่างก็ไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ด้วยสีหน้ามืดครึ้มเมื่อได้ยินคำสั่งของแจ็คกี้“แดร์ริล ดาร์บี้”แจ็คกี้เดินไปสองสามก้าวก่อนที่จะหยุด เขาหันกลั
”ประมุขแจ็คกี้ การต่อสู้นี้จบแล้ว” สีหน้าแดร์ริลเย็นเยียบไม่แสดงอารมณ์ใดซูมแดร์ริลโบกง้าวด้วยกำลังที่มีเมื่อพูดจบ และกลิ่นอายที่สั่นสะเทือนฟ้าดินก็ปล่อยออกมาจากง้าวสวรรค์ก่อนที่จะมีลำแสงสีแดงเลือดพุ่งเข้าใส่แจ็คกี้แจ็คกี้แทบไม่ทันคิดขณะที่เขาสีหน้าเปลี่ยน เขารีบปล่อยพลังภายในออกมาและเปลี่ยนเครื่องจักรสังหารให้ป้องกันการโจมตีปังลำแสงสีเลือดทำลายเครื่องจักรเปลี่ยนร่างสังหารออกเป็นเสี่ยง ทำให้แจ็คกี้ร้องครางออกมาและปลิวถอยหลังไปมากกว่า 100 เมตร ก่อนที่จะร่วงกระแทกพื้นอย่างแรงการโจมตีของแจ็คกี้อาจจะดูรุนแรงตอนที่เขาโจมตีแดร์ริล แต่เขาก็ใช้พลังภายในไปเยอะแล้ว ตอนนี้แจ็คกี้ไม่สามารถรับการโจมตีได้เมื่อเจอกับง้าวสวรรค์ของแดร์ริลอะไรกัน?ทุกคนที่อยู่ด้านล่างต่างก็อ้าปากค้างเมื่อได้เห็นเรื่องตรงหน้าและมองแดร์ริลอย่างพูดไม่ออกพลังของชายหนุ่มคนนี้น่ากลัวมากแล้วอาวุธในมือเขาก็ดูพิเศษ มันดูคุ้นตาชอบกล…เฮือกตอนนั้นเองจาค็อบก็มองแดร์ริลด้วยความตกตะลึง แววตาเขาก็ตื่นเต้นมากเพื่อนของลูกสาวเขามีความสามารถขนาดนี้ คนเราจะดูกันแต่ภาพลักษณ์ภายนอกไม่ได้จริง ๆปาร์คเกอร์ตัวสั่นและมองแ