เหล่าลูกศิษย์นิกายเมธาสวรรค์ต่างก็ทักทายแดร์ริลด้วยความยินดีเช่นกัน “ศิษย์น้องดาร์เรน!” “ศิษย์น้อง นายไม่เป็นอะไรสินะ! ดีจริง ๆ!” “ใช่ ตอนที่พวกเราได้ยินว่านายตกหน้าผาไป พวกเราแทบไม่อยากจะเชื่อ-” แดร์ริลยิ้มและทักทายพวกเขาพร้อมกับน้อมรับความห่วงใยที่คนพวกนี้มีต่อเขา ฉางเอ๋อผู้ที่นิ่งเงียบมาสักพักเริ่มสั่นสะท้าน เธอรู้สึกตกใจมาก ‘แดร์ริลมีความเกี่ยวข้องกับนิกายเมธาสวรรค์’ ฉางเอ๋อที่ซึ่งเคยเป็นพระมเหสีรู้เรื่องนิกายเมธาสวรรค์ดี นิกายนี้มักจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับเรื่องทางโลก ดังนั้นเธอจึงประหลาดใจที่เห็นความสัมพันธ์ของแดร์ริลกับพวกเขา ผู้ชายคนนี้รู้จักพวกเขาได้อย่างไร? ไดอาน่าก้าวเดินออกข้างหน้าช้า ๆ และยิ้มให้แดร์ริล “ดาร์เรน? ฉันดีใจจริง ๆ ที่เห็นว่านายปลอดภัย” จากนั้นไดอาน่าถามแดร์ริลว่า “เกิดอะไรขึ้น? ทำไมนายไปที่หลังภูเขาแล้วตกจากหน้าผาไปล่ะ?” ทุกสายตาจับจ้องไปที่แดร์ริลในขณะที่พวกเขากำลังรอคำตอบจากเขาอย่างเงียบ ๆ ทีน่าและลูกศิษย์คนอื่น ๆ ของดินแดนมัจฉาเหมแสร้งทำเป็นดูผ่อนคลาย แต่พวกเขากลับรู้สึกวิตกกังวลอย่างมาก เมื่อหนึ่งเดือนก่อนหน้านี้ หลังจากที่ทีน่าผลักแดร์ริลต
แดร์ริลยิ้มออกมาบาง ๆ และมองไปที่ทีน่าอย่างเยาะเย้ย “น่าสนใจดีนี่! พวกคุณกล้าทำอย่างนั้นกับผมแต่ไม่กล้ายอมรับความผิดนี้ ผมเดาว่านี่เป็นเพียงเรื่องเดียวที่ลูกศิษย์ของดินแดนมัจฉาเหมสามารถทำได้สินะ พวกคุณก็สมควรที่จะเรียกผมว่าท่านพ่ออยู่ดี” “นี่คุณ-” ใบหน้าของทีน่าแดงก่ำ แต่เธอไม่อาจนึกหาคำพูดใดมาหักล้างเขาได้ เพราะว่าไม่มีใครจะมีความมั่นใจในการทำเช่นนั้นหลังจากที่พวกเขาได้กระทำสิ่งที่เลวร้ายลงไปแล้ว จากนั้น ทีน่าก็นึกอะไรบางอย่างได้และเธอก็เยาะเย้ยแดร์ริล “ดาร์เรน นายเอาแต่พูดว่าฉันเป็นคนพานายขึ้นไปบนภูเขา แล้วผลักนายตกลงมาจากหน้าผา นายมีหลักฐานอะไรไหม? หรือมีพยานไหม?” ทุกสายตาจับจ้องไปที่แดร์ริลอีกครั้ง เอ่อ… แดร์ริลตกตะลึง เขาขมวดคิ้วพร้อมกับส่ายหัวและพูดว่า “ไม่มี ตอนนั้นมีแค่เราสองคน” ตอนนั้นไม่มีใครอยู่ที่ด้านหลังของภูเขาเลย ทีน่าหัวเราะออกมาเบา ๆ จากนั้นเธอก็หัวเราะเยาะอย่างดูถูก “ดาร์เรน ถ้าอย่างงั้นพวกเขาจะเชื่อนายได้ยังไง?” ทีน่าเม้มปากอย่างเจ้าเล่ห์ “ดูเหมือนว่านายจงใจที่จะยั่วยุให้เกิดความขัดแย้งระหว่างดินแดนมัจฉาเหมและดินแดนพฤกษาสวรรค์นะ นายกำลังเฝ้ารอให
”ลูกศิษย์ของฉัน นายเป็นประมุขสำนักประตูสุราลัยเหรอ?” ไดอาน่าถามด้วยเสียงแผ่วและสั่นสะท้าน เธอนั้นตัวสั่นเทา“ครับ” แดร์ริลยิ้มอย่างขื่นขมขณะที่เขามองไดอาน่าด้วยสีหน้าแสดงความขอโทษขอโพย “ผมขอโทษครับท่าปรมาจารย์หญิง แต่ว่าผมโดนบังคับให้ต้องปิดบังตัวตนเอาไว้”แดร์ริลไม่เคยมีความรู้สึกรักให้ไดอาน่าในฐานะของอาจารย์มาก่อน แต่เมื่อไดอาน่ายืนอยู่ต่อหน้าอลันเพื่อปกป้องเขา ในที่สุดแดร์ริลก็มองเห็นเธอเป็นอาจารย์ที่งดงามของเขาตอนนั้นบรรดาศิษย์ของดินแดนพฤกษาสวรรค์ที่ล้อมรอบพวกเขาอยู่ต่างก็พากันตื่นเต้น ศิษย์พี่หญิงดอนน่านั้นดูเหมือนตื่นเต้นมากที่สุด“ศิษย์น้อง กลายเป็นว่านายก็คือแดร์ริล ไม่แปลกเลยว่าทำไมนายถึงได้รู้อะไรมากมายไปหมด”“ฉันไม่คิดเลยว่าศิษย์น้องจะมีเบื้องหลังที่ไม่ธรรมดาแบบนี้”“เออ ฉันก็สงสัยว่าทำไมชาวประมงถึงได้แข็งแกร่งนัก ขนาดประมุขแท่นบูชายังแพ้พนันเขา…”บรรดาศิษย์ของดินแดนพฤกษาสวรรค์ต่างก็ไม่สามารถปกปิดความนับถือและชื่นชมที่มีให้แดร์ริลได้ส่วนคนของดินแดนมัจฉาเหมต่างก็มีสีหน้าไม่น่ามองโดยเฉพาะอลัน เขามองแดร์ริลด้วยสายตาสับสน เขานั้นตกใจจนพูดไม่ออกอึดใจต่อมา อลันก็หัวเรา
มเหสีฉางเอ๋อเหรอ?ทันใดนั้นทุกคนต่างก็หันไปจ้องมเหสีฉางเอ๋อ พวกเขาต่างก็ตกตะลึงจนพูดไม่ออกอลันเองก็อึ้งไป ไม่กี่อึดใจต่อมาเขาก็ได้สติและมองโทเฮงสุน “แล้วท่านคือ–” แววตาอลันมองโทเฮงสุนอย่างสงสัยมเหสีฉางเอ๋อนั้นเป็นจักรพรรดินีของดินแดนห่างไกล เป็นเทพธิดาจันทราที่ทุกคนชื่นชม เธอนั้นอาศัยอยู่ในพระราชวังตลอดเวลา แล้วจะเป็นไปได้อย่างไรที่เธอจะมาอยู่ที่นี่หรือว่ามาอยู่กับแดร์ริล?คนของนิกายเมธาสวรรค์คนอื่นต่างก็รู้สึกว่ามันเหลือเชื่อเช่นกันแต่ก่อนที่อลันจะได้ถามอะไรไปมากกว่านี้ เขาก็โดนโทเฮงสุนขัดจังหวะ“ข้าคือโทเฮงสุนและข้าก็อยู่ที่นี่เพื่อปกป้ององค์จักรพรรดินี” โทเฮงสุนมองอลันและถามอย่างเย็นชา “อะไร? นี่เจ้าสงสัยตัวตนของจักรพรรดินีเหรอถึงได้ถามเช่นนั้น?”เขาไม่ได้พูดดังแต่ว่าเสียงหนักแน่นจนกดข่มบรรยากาศรอบด้านอลันสูดหายใจเข้าก่อนที่จะรีบโบกมือปฏิเสธ “ไม่ใช่แน่นอนครับ ผมไม่กล้าทำเช่นนั้นแน่”โทเฮงสุนนั้นดูต่างไปจากคนธรรมดาอื่น ๆ อลันมองออกทันทีที่เขาปรากฏตัวขึ้น เขาจึงไม่สงสัยอีกต่อไปเมื่อได้ยินคำแนะนำตัวของคนแคระผู้นี้ผู้หญิงที่โทเฮงสุนปกป้องก็ต้องเป็นฉางเอ๋อแน่นอน นอกจากฉางเ
อีเวตต์กัดริมฝีปากขณะที่มองแดร์ริลอย่างโกรธขึ้ง เธอกระทืบเท้าอย่างโมโห “ทำไมคุณถึงอยู่กับพระนางได้? คุณเป็นอะไรกับพระนางกันแน่?”“ผม-”แดร์ริลรู้สึกจนปัญญาแต่เขาก็รีบปลอบอีเวตต์ “อีเวตต์ที่รักของผม อย่าเข้าใจผิดนะ ผมไม่ได้มีอะไรกับพระนางทั้งนั้น แต่ว่าผมกับพระนางเจอเรื่องลำบากมาด้วยกันมากมายช่วงหลายวันมานี่ แล้วผมจะอธิบายให้คุณฟังทีหลัง”อีเวตต์หยุดพูดเมื่อได้ยินคำอธิบายของแดร์ริลไดอาน่าและคนของดินแดนพฤกษาสวรรค์ต่างก็เข้ามารวมตัวกันและคุยกับแดร์ริลแดร์ริลนั้นเดาถูกว่าพวกคนของนิกายเมธาสวรรค์นั้นลงเขามาเพื่อเดินทางและกำลังอยู่ในระหว่างการเดินทางกลับเมื่อเสร็จสิ้นหลังจากที่ได้ทักทายกันถ้วนหน้าแล้ว แดร์ริลก็เดินตามไดอาน่าและคนอื่น ๆ กลับไปที่นิกายเมธาสวรรค์ เขายังเชิญฉางเอ๋อให้ไปด้วยกันหลังจากที่ครุ่นคิดอยู่พักใหญ่ ฉางเอ๋อก็ตกลงที่จะไปด้วยถึงอย่างไรหยางเจียนก็ออกคำสั่งให้คนของเขาตามล่าฉางเอ๋อไปทั่วทั้งทวีปโมอาน่าเหนือ เธอจึงไม่มีที่ไหนปลอดภัยให้ไป นิกายเมธาสวรรค์อาจจะเป็นสถานที่ซึ่งเหมาะให้หลบหนีก็ได้หลังจากเดินขึ้นเขามาหลายชั่วโมง แดร์ริลก็มาถึงประตูขึ้นเขาพร้อมกับศิษย์ของน
แดร์ริลตะลึงไปเขานั้นตกใจจนพูดไม่ออกสมญาทางลัทธิเต๋าของหลี่ว์ตงปินก็คือฉุนหยางจู่ซือ เซียนแห่งลัทธิเต๋า ทุกคนต่างก็รู้จักหลี่ว์ตงปินไม่น่าแปลกใจว่าบรรยากาศของนิกายเมธาสวรรค์นั้นราวมีเวทมนตร์และศิษย์ส่วนใหญ่ก็มีท่าทางสบาย ๆ กลายเป็นว่าประมุขของพวกเขาก็คือฉุนหยางจู่ซือ หลี่ว์ตงปินใช่แล้ว ประมุขของนิกายเมธาสวรรค์ไม่ใช่ใครอื่นนอกจากฉุนหยางจู่ซือผู้โด่งดังของลัทธิเต๋า หรือ หลี่ว์ตงปินนั่นเองซึ่งก็เหมือนกับซู่หรงและดีไวน์ ฟาร์มเมอร์แห่งเขากาลี หลี่ว์ตงปินนั้นก็ไม่แยแสต่อความเป็นไปบนโลก เขาอุทิศตัวให้กับปรัชญาแห่งชีวิต ดังนั้นเขาจึงได้สร้างนิกายเมธาสวรรค์ขึ้นมาและห้ามไม่ให้คนของนิกายเข้าไปเกี่ยวข้องในการต่อสู้หรือความขัดแย้งใดของโลกผู้บ่มเพาะเพราะว่าเป็นผู้ที่มีชื่อเสียงของลัทธิเต๋า ดังนั้นหลี่ว์ตงปินและฉางเอ๋อจึงเป็นสหายกัน แต่ว่าหลี่ว์ตงปินนั้นชอบการบ่มเพาะและเก็บตัวบำเพ็ญเพียร เขาและฉางเอ๋อจึงไม่ได้พบหน้ากันมาเป็นเวลานานมากหลี่ว์ตงปินหัวเราะอย่างมีความสุขก่อนที่เขาจะหันไปหาฉางเอ๋อและบอกว่า “ฉางเอ๋อ ท่านยังดูเหมือนเดิมไม่ผิดเพี้ยน ยังคงงดงามเช่นเดิม”อะไรนะ?หลังจากที่พวกเขา
”ท่านเทพธิดาฉางเอ๋อ”เมื่อเขานั่งลงเรียบร้อย หลี่ว์ตงปินก็ยิ้มให้ฉางเอ๋อและถามว่า “ทำไมท่านถึงไม่อยู่ที่พระราชวังและเพลิดเพลินกับความมั่งคั่ง แต่กลับมาที่นิกายเมธาสวรรค์ล่ะ?”หลี่ว์ตงปินนั้นเก็บตัวจำศีลบ่มเพาะทั้งปี แต่เขาก็ไม่ค่อยถามเกี่ยวกับเรื่องทางโลกนัก ดังนั้นเขาจึงไม่รู้ว่าจักรพรรดิโฮ่วอี้สิ้นพระชนม์แล้วและหยางเจียนก็ได้เป็นจักรพรรดิองค์ใหม่ สถานการณ์ในพระราชวังโมอาน่าเหนือนั้นเปลี่ยนไปแล้วเฮ้อฉางเอ๋อถอนใจและอธิบายสถานการณ์ช้า ๆ “ฝ่าบาทสิ้นพระชนม์แล้ว และหยางเจียนก็ขึ้นครองราชย์ เขาออกคำสั่งประกาศจับข้าไปทั่ว…” ฉางเอ๋ออธิบายความเป็นมาเป็นไปในช่วงสั้น ๆแน่นอนว่าฉางเอ๋อไม่เล่าว่าหยางเจียนนั้นพึงพอใจในตัวเธอและอย่างจะครอบครองเธอ เพราะอย่างไรเธอก็คิดว่าเรื่องนี้มันน่าอับอายโอ้เพียงพริบตาทั้งห้องโถงก็ฮือฮา ทุกคนต่างก็มองแดร์ริลอึ้ง ๆ พวกเขาพากันพูดไม่ออก“นี่ แดร์ริลปลงพระชนม์จักรพรรดิโฮ่วอี้เหรอ?”“นั่นมันเหลือเชื่อไป หยางเจียนชั่วร้ายเกิน เขาถึงขั้นฉวยโอกาสครองบัลลังก์….”“ฉันไม่คิดเลยว่าแค่เดือนเดียวจะมีเรื่องเกิดขึ้นมากมายขนาดนี้”ทุกคนต่างก็พูดคุยแลกเปลี่ยนกันไปม
แม่ของอีเวตต์ จักรพรรดินีของโลกใหม่นั่นเอง“แดร์ริล เจ้าดูแลรับใช้ฉางเอ๋อไม่ได้” เธอพูดกับแดร์ริลขณะที่ก้าวเข้ามาในห้องโถงหลัก น้ำเสียงของเธอนั้นหนักแน่นมั่นคงไม่เปิดให้โต้แย้งขวับทุกคนต่างก็หันไปมองจักรพรรดินีของโลกใหม่ด้วยความประหลาดใจ‘ทำไมเธอถึงมาที่นี่ทั้งที่ไม่มีใครเชิญมา?’หลี่ว์ตงปินนิ่งอึ้ง เขาพิจารณาจักรพรรดินีโลกใหม่ก่อนที่จะอ้าปากพูด “เจ้าคือ–”เขาเพิ่งออกมาจากการเก็บตัวบ่มเพาะและเขาก็เพิ่งได้พบแดร์ริลเป็นครั้งแรก นี่จึงเป็นสาเหตุว่าทำไมเขาถึงไม่รู้จักจักรพรรดินีโลกใหม่อลันก้าวถอยหลังและบอกว่า “ท่านประมุข นี่คือแม่ภรรยาของแดร์ริล เธอก็นับว่าเป็นครอบครัวของศิษย์สำนักครับ”จากนั้นอลันก็หันไปหาจักรพรรดินีโลกใหม่และพูดอย่างเย็นชาว่า “กล้าดียังไง? ท่านประมุขกำลังต้อนรับแขกสูงเกียรติอยู่ คุณเป็นแค่ผู้หญิงทำไมถึงได้กล้าเข้ามาที่นี่อย่างไร้มารยาท? นี่ไม่รู้จักระเบียบเลยเหรอ? ออกไปซะ”อลันไม่สามารถซ่อนความชิงชังในแววตาได้แดร์ริลนั้นมีสถานะที่พิเศษดังนั้นเขาจึงไม่สามารถทำหยาบคายกับแดร์ริลได้ แต่ว่าแม่ภรรยาของแดร์ริลก็เป็นแค่คนสามัญ อลันไม่จำเป็นต้องให้ความเคารพเธอแม้แต่
”รอก่อน”จู่ ๆ ลูคัสก็คิดบางอย่างได้ขณะที่พวกเขากำลังจะเดินทางต่อและสั่งลูกน้องทั้งสองของตน “วางแดร์ริลลงและค้นตัวเขา เผื่อว่ามีของอะไร”ฮ่าฮ่าแดร์ริลไม่ใช่เพียงแค่ประมุขสำนักประตูสุราลัยเท่านั้นแต่ว่ายังเป็นจักรพรรดิของเวสต์ริงตัน เขาต้องมีของมีค่าอยู่กับตัวแน่‘ฉันอาจจะเจอคัมภีร์ล้ำค่าบนตัวเขาก็ได้หากว่าฉันหาของมีค่าก่อนที่จะเอาเขาไปส่งที่สำนักเสียงลวงตา’ลูคัสยิ้มพร้อมคิด“ครับ นายน้อย”ลูกน้องทั้งสองรับคำและวางแดร์ริลลงก่อนที่จะเริ่มค้นตัวเขาไม่นานก็เจอของสองอย่างบนตัวแดร์ริล อันหนึ่งคือเจดีย์ส่วนอีกอันคือย่ามใส่สัตว์เทพเจดีย์เจ็ดมหาสมบัตินั้นสามารถเปลี่ยนขนาดได้ ดังนั้นแดร์ริลจึงเปลี่ยนให้เล็กที่สุด สูงแค่ประมาณนิ้วโป้ง ตอนที่เขาไม่ได้ใช้งาน คนทั่วไปก็จะไม่คิดว่ามันเป็นของสำคัญและเป็นเรื่องยากที่จะรู้ถึงความลับของเจดีย์“เอ่อ…”ตอนนั้นลูคัสก็หยิบเจดีย์ขึ้นมา หมุนไปมาเพื่อดู เขานิ่วหน้าและบอกว่า “มันมีพลังวิญญาณและดูเหมือนเป็นของล้ำค่า แต่ว่าเอาไว้ใช้ทำอะไรกัน?”จากนั้นลูคัสก็ห้อยเจดีย์กลับไว้ที่คอของแดร์ริลเหมือนเดิมแล้วลูคัสก็หยิบย่ามใส่สัตว์เทพขึ้นมาอย่างยินดีแล
สีหน้าของจาค็อบมืดครึ้มเมื่อเขาพูดเช่นนั้น เขาเองก็รู้สึกสับสนที่จริงจาค็อบไม่เชื่อเหมือนกันว่าแดร์ริลจะเป็นคนเช่นนั้น แต่สถานการณ์ตรงหน้าก็ต่างไป อีกอย่างแดร์ริลก็เหม็นกลิ่นเหล้าจริง ๆแต่จาค็อบนั้นก็ทำอะไรรอบคอบสมกับที่เป็นประมุขของคฤหาสน์เกียรติกระบี่และตัดสินใจว่าจะรอให้แดร์ริลตื่นขึ้นมาก่อนที่จะถามเขา“ท่านลุง”แต่ลูคัสร้อนใจขึ้นมาทันทีและบอกอย่างจริงจังว่า “ไม่ว่าเรื่องจริงจะเป็นยังไง แดร์ริลก็เมาและมานอนที่เตียงปาร์คเกอร์จริง นี่อาจจะทำลายชื่อเสียงทั้งของปาร์คเกอร์และคฤหาสน์เกียรติกระบี่ หากว่าเรื่องหลุดออกไปว่าเราทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วคนอื่นเขาจะมองพวกเรายังไง? แล้วอนาคตปาร์คเกอร์จะแต่งงานได้ยังไง?”ลูคัสพูดอย่างเป็นการเป็นงานก่อนที่จะมองไปรอบ ๆ “ผมคิดว่าเราน่าจะมัดเขาไว้ก่อนแล้วค่อยสอบสวนเขาตอนที่ตื่นขึ้น ทำแบบนั้นก็ไม่เป็นการทำลายชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”หลายคนต่างก็พยักหน้าอย่างเห็นด้วยกับคำพูดของเขา“ใช่ อย่างน้อยเราก็น่าจะทำเพื่อชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”“แดร์ริลแข็งแกร่งมากไป หากว่าคำพูดของนายน้อยลูคัสที่ว่าเขาอยากทำเรื่องไม่เหมาะไม่ควรกั
”ญาติผู้น้อง”ตอนนั้นเองลูคัสที่แอบอยู่ด้านนอกก็รีบพาคนอีกสองคนเข้ามาทันที“เกิดอะไรขึ้น?” ลูคัสตะโกนเสียงดังอย่างเป็นห่วงก่อนที่จะมองแดร์ริลที่อยู่บนเตียงและทำหน้าตาประหลาดใจ “ทำ… ทำไมประมุขดาร์บี้ถึงได้มาอยู่ที่นี่?”ต้องบอกว่าลูคัสแสดงได้ดีมาก ปาร์คเกอร์ไม่ได้รู้เลยว่ามีเรื่องหมกเม็ดอะไรและคิดว่าลูคัสมาเพราะได้ยินเสียงร้องของเธอ“ฉัน…” ปาร์คเกอร์กัดปากแน่นหน้าแดงก่ำ และพูดอย่างอับอายว่า “ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน…”ตอนนี้ใจปาร์คเกอร์ว้าวุ่นมาก ผู้หญิงคนไหนที่อยู่ในสถานการณ์แบบนี้ก็ทำใจให้นิ่งได้ยากกันทั้งนั้น“โอ้ตาย”ตอนนั้นเอง จาค็อบและศิษย์คนอื่น ๆ ที่สังเกตเห็นความวุ่นวายก็เข้ามาเอ่อ…ทุกคนต่างก็อึ้งไปทันทีเมื่อได้เห็นสถานการณ์ในห้องและมีสีหน้าบรรยายไม่ถูก“ทะ… ทำไมแดร์ริลถึงได้อยู่ในห้องของคุณหนูปาร์คเกอร์?”“กลิ่นเหล้าเหม็นคลุ้งเลย…”“เป็นไปได้ไหมว่าแดร์ริลดื่มเหล้าย้อมใจแล้วอยากจะมาทำอะไรกับคุณหนูปาร์คเกอร์…”ฝูงชนต่างก็แสดงความคิดเห็นดัน ลูคัสทำสีหน้าตื่นตะลึงเหมือนกันแต่ว่าในใจนั้นแอบหัวเราะลั่น‘ฮ่าฮ่า ตอนนี้แดร์ริลอธิบายตัวเองยากแล้ว ทุกคนเห็นเขาแบบนี้แล้ว’“ปา
จากนั้นลูคัสก็เรียกลูกน้องออกมาสองคนและบอกว่า “เร็วเขาถอดเสื้อผ้าหมอนี่ออก”ลูกน้องทั้งสองรีบถอดเสื้อผ้าของแดร์ริลออกตามคำสั่ง“อุ้มเขาขึ้นแล้วไปกัน” ลูคัสโบกมือและเดินออกไปลูกน้องทั้งสองคนรีบยกแดร์ริลขึ้นแล้วเดินตามไป พวกเขาไม่ลืมเอาเสื้อผ้าของแดร์ริลไปด้วยพวกเขาอาศัยความมืดของยามค่ำคืน อุ้มแดร์ริลเข้าไปในห้องของปาร์คเกอร์ เธอยังไม่กลับมาที่ห้องตอนนี้เพราะว่าเธอมีธุระต้องจัดการพวกเขาโยนแดร์ริลไปนอนบนเตียงปาร์คเกอร์ก่อนที่ลูคัสจะนำคนของเขาอีกสองคนไปซ่อนอยู่ในมุมมืด“แดร์ริล”ลูคัสยิ้มชั่วร้ายออกมาเมื่อพวกเขาซ่อนมิดชิดแล้ว และพูดกับตัวเองว่า “อย่ามาว่าฉันที่ทำเรื่องชั่ว ๆ เลย ใครใช้ให้นายล่วงเกินประมุขสำนักเสียงลวงตาล่ะ? อีกอย่างญาติฉันก็ชอบนายมากนี่”ตอนแรกลูคัสวางแผนว่าจะเอาตัวแดร์ริลออกจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันทีหลังจากที่เขาเมา และส่งไปที่แท่นของสำนักเสียงลวงตา แต่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพิ่มการรักษาความปลอดภัยหลังจากเหตุต่อสู้เมื่อกลางวัน การแอบพาแดร์ริลออกไปจึงไม่ใช่เรื่องง่ายลูคัสตัดสินใจว่าจะถอดเสื้อผ้าแดร์ริลออกและเอาเขามาไว้บนเตียงปาร์คเกอร์ จากนันเขาก็จะรีบเข้ามาแล
”โอ้”แม้เบื้องหน้าลูคัสอาจจะดูนิ่ง แต่ว่าในใจเขายินดีและตื่นเต้นมากเมื่อเห็นแดร์ริลดื่มไวน์ลูคัสนั้นเชิญแดร์ริลมาดื่มไม่ใช่เพราะความชื่นชมแต่อย่างใด แต่เพื่อที่จะได้ทำตามคำสั่งของแจ็คกี้และจับตัวแดร์ริลไปลูคัสนั้นเจ้าเล่ห์ เขารู้ว่าคนแข็งแกร่งอย่างแดร์ริลไม่มีทางได้รับผลจากยาพิษธรรมดา ๆ แน่ ดังนั้นเขาเลยไม่โง่ขนาดที่จะวางยาในไวน์ไวน์นั้นไม่มียาพิษ แต่ว่าตัวไวน์เองต่างหากที่มีปัญหากรุ่นกรึ่มเป็นเหล้าแรงเป็นพิเศษของทวีปมหาสมุทรอำพัน เพียงแค่ดื่มไวน์นี้เข้าไปอึกใหญ่ก็อาจจะทำให้คนดื่มเมาไปได้ครึ่งเดือน แม้แต่ผู้บ่มเพาะหากว่าได้ดื่มเช้าไปก็ไม่อาจต้านทานความแรงของเหล้าได้ ทุกคนที่รู้จักไวน์นี้รู้ดีว่าต้องกินยาแก้ก่อนที่จะดื่มกรุ่นกรึ่มอย่างเพลิดเพลินแผนของลูคัสก็ง่าย ๆ เขาเจตนาจะไม่บอกแดร์ริลว่ากรุ่นกรึ่มนั้นแรงแค่ไหน แล้วก็รอให้แดร์ริลเมาค่อยจับเขามัดส่วนตัวลูคัสนั้นกินยาแก้ไปแล้ว เขาก็เลยไม่ต้องกังวล“ประมุขดาร์บี้” ลูคัสยิ้มและมองแดร์ริล “ไวน์เป็นไงบ้างครับ?”“ยอดเยี่ยม”แดร์ริลพยักหน้าและอดเอ่ยไม่ได้ “กลิ่นของไวน์นี้แรงมาก มันมีรสหวานติดปลายลิ้น เป็นไวน์ชั้นยอด”แดร์ริล
แจ็คกี้ไม่พูดอะไรอีก เขาหันหลังจากไปแล้วหายไปในความมืดยามค่ำคืนในพริบตา“เฮ้อ”ตอนนั้นเอง ลูคัสก็สูดหายใจเข้าลึกพร้อมสีหน้ายุ่งยากใจประมุขสั่งให้เขาหาทางเอาเอง แล้วเขาจะมีทางอะไรล่ะ?…ตอนนั้นเองที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่จาค็อบตั้งใจจัดเลี้ยงให้แดร์ริลเพื่อขอบคุณเขาสำหรับการยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือจากนั้นแดร์ริลก็ถูกจัดให้นอนพักในห้องพักแขกหลังจากกินอาหารเสร็จตอนนั้นที่แดร์ริลนอนอยู่บนเตียงแต่ยังไม่ได้หลับ สองชั่วโมงผ่านไปแต่ก็ยังไม่มีข่าวอะไรเรื่องเดบร้าจากคนของปาร์คเกอร์เขายังไม่รู้ที่อยู่ของเดบร้า แล้วเขาจะมีอารมณ์มาพักผ่อนได้อย่างไร?ก๊อก ก๊อกมีเสียงประจบเอาใจดังมาจากนอกห้อง “ประมุขดาร์บี้ คุณนอนหรือยังครับ?”‘หืม?’แดร์ริลนิ่วหน้า เขาลุกขึ้นและเดินไปดูแล้วก็ต้องอึ้งไปเขาเห็นว่าลูคัสยืนยิ้มกว้างอยู่ด้วยท่าทางสุภาพนอบน้อม“มีอะไรให้ช่วยเหรอ?” แดร์ริลถามเบื้องหน้าเขาดูนิ่ง ๆ แต่ในใจแดร์ริลรังเกียจหมอนี่มาก‘เจ้าโง่นี่มาหาฉันทำไมกัน?’“แหะแหะ…”ลูคัสยิ้มด้วยสีหน้านอบน้อมแล้วบอกว่า “ประมุขดาร์บี้ อย่าเพิ่งปฏิเสธผมนะครับ เมื่อตอนกลางวันผมล่วงเกินคุณไปเยอะ แต่คุณก็ใ
”ประมุขดาร์บี้ คุณน่าทึ่งจริง ๆ คุณไล่แจ็คกี้ไปได้”“ใช่แล้ว ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมคุณถึงได้เป็นผู้ทรงอิทธิพลแบบนี้”เหล่าแขกพากันมาทำความเคารพแดร์ริล พยายามที่จะเยินยอเขา แดร์ริลนั้นขี้เกียจที่จะรับมือกับพวกสอพลอพวกนี้ เขายิ้มและพูดปัด ๆ ไปไม่กี่ประโยคจาค็อบ โยฮันที่อยู่ข้างกายเขาเองก็มีทีท่าไม่แยแสพวกแขกก่อนหน้านี้แขกเหล่านี้พากันมาเยินยอจาค็อบตอนที่เห็นว่าคฤหาสน์เกียรติกระบี่นั้นมีอาวุธระดับม่วง แต่กลับหนีเขาเหมือนเห็นโรคร้ายตอนที่สำนักเสียงลวงตาโผล่มาจาค็อบรู้สึกว่าคงจะดีกว่านี้หากไม่คบหาสหายเหล่านี้ที่ต้องการเพียงแค่ผลประโยชน์จากเขาเหล่าแขกพากันอับอายที่จะหน้าด้านอยู่ต่อเมื่อรู้สึกได้ถึงท่าทีไม่แยแสของจาค็อบและท่าทีไม่สนใจของแดร์ริล ไม่นานพวกเขาก็จากไปคฤหาสน์เกียรติกระบี่กำลังทำความสะอาดบริเวณที่มีการต่อสู้จนเสร็จสิ้น ปาร์คเกอร์เองก้ไม่ลืมคำขอร้องของแดร์ริล และรีบส่งคนให้ออกไปหาข่าวของเดบร้าทันทีเวลาเดียวกันปาร์คเกอร์ก็เชื้อเชิญให้แดร์ริลอยู่ที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพราะว่ามันคงใช้เวลากว่าจะหาที่อยู่ของเดบร้าได้ แดร์ริลพยักหน้าตกลงไม่นานก็ถึงเวลาค่ำคืนตอนนั้นเองที่เท
ทุกคนต่างก็มองแดร์ริลเมื่อได้ยินคำพูดของเขาโดยเฉพาะพวกที่หวาดกลัวสำนักเสียงลวงตา พวกเขาต่างก็มีความคิดมากมายแจ็คกี้นั้นเป็นปีศาจร้ายที่ฆ่าคนไม่กะพริบตา เขานั้นเป็นคนชี้นิ้วสั่งเป็นสั่งตายคนอื่นได้ แต่ตอนนี้เขาแพ้ให้แดร์ริลแบบหมดท่า แล้วเขาจะโมโหจัดจนล้มพนันหรือไม่?“ฟู่”แจ็คกี้หน้าแดงก่ำ เขาสูดหายใจเข้าลึก “แม้ว่าฉันจะไม่ใช่คนดี แต่ฉันก็รักษาคำพูดและยอมรับว่าแพ้แล้ว”จากนั้นแจ็คกี้ก็โบกมือ “ทุกคนจงฟัง เราจะไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันที แล้วไปรวมตัวกันที่แท่นพิธีหลัก”สีหน้าแจ็คกี้เต็มไปด้วยความรู้สึกไม่เต็มใจตอนที่ตะโกนประโยคสุดท้ายออกมาที่จริงนั้นเขาไม่เต็มใจจะจากไปแบบนี้สักนิด เขาต้องการจะควบคุมคฤหาสน์เกียรติกระบี่และอาวุธระดับม่วงทั้งสามชิ้นนั้นก็อยู่ใกล้เพียงแค่เอื้อมแล้วแต่เขาไม่มีทางเลือกอื่นเพราะแดร์ริลทำให้เส้นเลือดหัวใจของเขาบาดเจ็บตอนที่ใช้ง้าวสวรรค์ ทำให้แจ็คกี้ไม่สามารถสู้ต่อไปได้“โอ้”เหล่าศิษย์สำนักเสียงลวงตานับพันต่างก็ไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ด้วยสีหน้ามืดครึ้มเมื่อได้ยินคำสั่งของแจ็คกี้“แดร์ริล ดาร์บี้”แจ็คกี้เดินไปสองสามก้าวก่อนที่จะหยุด เขาหันกลั
”ประมุขแจ็คกี้ การต่อสู้นี้จบแล้ว” สีหน้าแดร์ริลเย็นเยียบไม่แสดงอารมณ์ใดซูมแดร์ริลโบกง้าวด้วยกำลังที่มีเมื่อพูดจบ และกลิ่นอายที่สั่นสะเทือนฟ้าดินก็ปล่อยออกมาจากง้าวสวรรค์ก่อนที่จะมีลำแสงสีแดงเลือดพุ่งเข้าใส่แจ็คกี้แจ็คกี้แทบไม่ทันคิดขณะที่เขาสีหน้าเปลี่ยน เขารีบปล่อยพลังภายในออกมาและเปลี่ยนเครื่องจักรสังหารให้ป้องกันการโจมตีปังลำแสงสีเลือดทำลายเครื่องจักรเปลี่ยนร่างสังหารออกเป็นเสี่ยง ทำให้แจ็คกี้ร้องครางออกมาและปลิวถอยหลังไปมากกว่า 100 เมตร ก่อนที่จะร่วงกระแทกพื้นอย่างแรงการโจมตีของแจ็คกี้อาจจะดูรุนแรงตอนที่เขาโจมตีแดร์ริล แต่เขาก็ใช้พลังภายในไปเยอะแล้ว ตอนนี้แจ็คกี้ไม่สามารถรับการโจมตีได้เมื่อเจอกับง้าวสวรรค์ของแดร์ริลอะไรกัน?ทุกคนที่อยู่ด้านล่างต่างก็อ้าปากค้างเมื่อได้เห็นเรื่องตรงหน้าและมองแดร์ริลอย่างพูดไม่ออกพลังของชายหนุ่มคนนี้น่ากลัวมากแล้วอาวุธในมือเขาก็ดูพิเศษ มันดูคุ้นตาชอบกล…เฮือกตอนนั้นเองจาค็อบก็มองแดร์ริลด้วยความตกตะลึง แววตาเขาก็ตื่นเต้นมากเพื่อนของลูกสาวเขามีความสามารถขนาดนี้ คนเราจะดูกันแต่ภาพลักษณ์ภายนอกไม่ได้จริง ๆปาร์คเกอร์ตัวสั่นและมองแ