สมแล้วที่แอมโบรสนั้นเป็นลูกชายของแดร์ริล ในอดีตแดร์ริลเคยทำผิดมานับหลายครั้ง แต่เขาก็ไม่เคยทำอะไรที่ไม่เหมาะสมเลย แดร์ริลได้ก่อตั้งสำนักประตูสุราลัยตั้งแต่อายุยังน้อยและมีส่วนร่วมในชุมชนของผู้บ่มเพาะ เขาสรรเสริญคนดีและลงโทษคนชั่ว เขายังเป็นผู้นำของสำนักประตูสุราลัย สำนักภูเขาบุปผาและนิกายตำหนักอมตะในตอนที่พวกเขาปกป้องจักรวาลโลกจากการรุกรานของโลกใหม่ แอมโบรสนั้นยังเด็กมาก แต่เขาก็ไม่ได้อ่อนด้อยไปกว่าแดร์ริลเลย เพราะมันก็เหมือนกับคำกล่าวที่ว่า ลูกไม้ย่อมหล่นไม่ไกลต้น! เมแกนและเหล่าชนชั้นสูงจากสำนักต่าง ๆ ตัวสั่นเทิ้ม เมแกนกัดริมฝีปากพลางจ้องมองแอมโบรสด้วยความแปลกใจ เธอสังเกตเห็นบาดแผลนับพันบนร่างของแอมโบรสและเสื้อผ้าของเขาเปื้อนสีแดงที่มาจากเลือดของเขาเต็มไปหมด เขาหน้าซีดเซียวและตัวสั่นเทา แต่เขายังคงส่องประกายอันน่าชื่นชมออกมา ดวงตาที่สดใสของเขาดูบริสุทธิ์ราวกับว่ามันสามารถขับไล่ความชั่วร้ายทั้งหมดในโลกนี้ไปได้ เมแกนตกตะลึงไป ‘แอมโบรสดึงสติของเขาเอาไว้ได้จริงเหรอ? นั่นคือสิ่งที่เขาทำตลอดทั้งคืนเลยงั้นเหรอ? นี่มันเกิดขึ้นได้ยังไง?’ ร่างของเมแกนสั่นสะท้าน ความภาคภูมิใจและควา
เมแกนตัวสั่นเทิ้ม เธอกัดริมฝีปากในขณะที่เฝ้ามองดูแอมโบรส เอร่า และออโรร่าลงจากภูเขาไป เธอรู้สึกขัดแย้งในใจจนลืมสั่งให้คนของเธอสกัดพวกเขาเอาไว้ ในขณะนั้นเอง เมแกนตั้งใจที่จะฆ่าทั้งสามคนทิ้ง แต่เธอไม่อาจตัดสินใจได้ ภายหลังจากนั้นไม่กี่นาที เธอมองไปยังทิศที่พวกเขาจากไปและกัดริมฝีปากของเธอแล้วพูดเบา ๆ ว่า “แอมโบรส ฉันรับได้ถ้านายจะมาเพื่อแก้แค้น ฉันไม่เคยเสียใจกับการตัดสินใจในชีวิตของฉันเลย!” … ในขณะเดียวกันนั้นเอง ณ หุบเขาลืมเลือน ซึ่งเป็นที่ที่ทวีปโลกใหม่ ทวีปจักรวาลโลก และแดนมัชฌิมมาบรรจบกัน ผู้หญิงคนหนึ่งกำลังนั่งเงียบ ๆ ในห้องโถง พร้อมกับมองไปรอบ ๆ อย่างว่างเปล่า เธอสวมชุดเดรสยาวสีขาวนวลที่เน้นให้เห็นรูปร่างอันสง่างาม เธอดูมีเสน่ห์จนน่าเหลือเชื่อ! เธอมีใบหน้าที่งดงามราวกับนางฟ้า ซึ่งมักจะสะกดสายตาผู้คนตั้งแต่แรกพบ นัยน์ตาอันหยาดเยิ้มของเธอช่างน่าหลงใหล เธอคือเดบร้าเจมส์ได้ให้ธาราลืมเลือนแก่เธอในตอนที่เขาพาเธอมายังที่หุบเขาลืมเลือนนี้ เวลาผ่านได้ไปครึ่งเดือนนับตั้งแต่เธอมาถึงและธาราลืมเลือนได้ลบความทรงจำของเดบร้าไปแล้ว เธอจำอะไรในอดีตไม่ได้เลย นี่คือวันแรกที่เดบร้
ไม่มีปัญหา! เดบร้าพยักหน้า ดูเหมือนว่าเธอจะคล้อยตามแล้ว ‘แปลว่าฉันประสบอุบัติเหตุและเสียความทรงจำไปสินะ นี่ก็ช่วยอธิบายได้ว่าทำไมฉันถึงจำอะไรไม่ได้เลย’ เดบร้าครุ่นคิดก่อนที่จะพูดกับวีนัสด้วยความเคารพว่า “ยินดีที่ได้รู้จักค่ะท่านปรมาจารย์” บุคลิกของเธอไม่ได้เปลี่ยนไปถึงแม้ว่าเธอจะจำอดีตของเธอไม่ได้ก็ตาม เดบร้าเป็นผู้หญิงที่รอบรู้และเป็นคนมีเหตุมีผล เมื่อเธอรู้ว่าวีนัสเป็นปรมาจารย์ของเธอ เธอย่อมจะชื่นชมวีนัสและปฏิบัติต่อวีนัสด้วยความเคารพ อะไรกัน? วีนัสพยักหน้าตอบรับและยิ้มออกมาเมื่อเดบร้าได้เห็นเธอเป็นปรมาจารย์ในที่สุด “เดบร้า เธอไปพักผ่อนเถอะ จำไว้ว่าให้อยู่ในหุบเขาและอย่าออกไปโดยไม่ได้รับอนุญาตจากฉันโดยเด็ดขาด” วีนัสดูสงบนิ่งในตอนที่เธอพูดอย่างเป็นกันเอง แต่เธอก็รู้สึกตื่นเต้นจนอธิบายไม่ถูก ‘เยี่ยมไปเลย ฉันทำให้ประมุขสำนักพรานอันโด่งดังแห่งทวีปตะวันออกอันยิ่งใหญ่คิดว่าฉันเป็นปรมาจารย์ของเธอโดยที่ไม่ต้องออกแรงเท่าไหร่เลย มันจะทำให้ทุกอย่างง่ายขึ้นสำหรับหุบเขาลืมเลือนที่จะขยับขยายออกไปในวันข้างหน้าโดยมีคนอย่างเธอเป็นลูกศิษย์คนหนึ่งของฉัน’ เดบร้าพยักหน้าก่อนจะถามด้วยความส
รถซูเปอร์คาร์สุดเท่นั้นดูเด๋อด๋าท่ามกลางสภาพแวดล้อมที่น่าแปลกตา ชายหญิงคู่หนึ่งอยู่ในรถ ผู้ชายคนนั้นหล่อเหลาและมีสไตล์ ส่วนผู้หญิงก็มีเสน่ห์และน่าเย้ายวน พวกเขาก็คือแดร์ริลและฉางเอ๋อนั่นเอง หลังจากที่พวกเขาได้พบกับเจดที่เมืองเมฆาวดีในทวีปมิสท์ลอเรนแล้ว แดร์ริลก็จากมาอย่างรวดเร็วพร้อมกับฉางเอ๋อ เจดมอบรถเฟอร์รารี่สีแดงที่สวยสะดุดตาที่สุดจากงานแสดงรถยนต์ให้เขาก่อนที่เขาจะจากมา แดร์ริลไม่ได้ปฏิเสธข้อเสนอเนื่องจากรถนั้นมาจากบริษัทของเขา ดังนั้นเขาจึงขับรถออกมา หลังจากขับรถมาได้ไม่กี่ชั่วโมง เขาก็มาถึงโมอาน่าเหนือ ตอนแรกแดร์ริลรู้สึกตื่นเต้นที่จะได้ขับรถซูเปอร์คาร์คันนั้นให้กับฉางเอ๋อนั่ง ผู้ชายรวย ๆ คนไหนก็อยากมีผู้หญิงสวย ๆ ในรถหรู ๆ ของพวกเขาทั้งนั้น แดร์ริลมีฉางเอ๋อซึ่งเทพธิดาที่ใคร ๆ ก็รู้จักกันดี จะมีผู้ชายคนไหนในทั้งเก้าทวีปนี้ที่จะได้รับเกียรติให้ขับรถฉางเอ๋อบ้างกันล่ะ? แต่ทว่าแดร์ริลกลับรู้สึกหดหู่ใจหลังจากที่พวกเขามาถึงยังโมอาน่าเหนือ โมอาน่าเหนือเป็นเมืองโบราณเก่าแก่ที่ไม่มีถนนเรียบ ๆ และไม่มีปั๊มน้ำมันเลย เขาเกรงว่าเฟอร์รารี่สุดเท่ของเขาจะหมดประโยชน์ลงในไม่ช้า ฮัด
ฉางเอ๋อกัดริมฝีปาก เธอคิดว่าเธอจะสามารถกลับไปที่เมืองหลวงได้อย่างเงียบ ๆ และต่อสู้เพื่อพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของเธอ แล้วพวกเขาก็จะวางแผนในการทวงคืนอำนาจการปกครองมาจากหยางเจียน เธอไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าจะได้เจอกับสุนัขคำรณสวรรค์ทันทีที่เธอเข้าสู่โมอาน่าเหนือเช่นนี้ แดร์ริลหายใจเข้าลึก ๆ หลังจากที่ได้ยินฉางเอ๋อ เขาไม่อาจซ่อนความตกใจของเขาเอาไว้ได้ ‘สุนัขสามารถหาตำแหน่งของฉันได้จากกลิ่นของฉันงั้นเหรอ? สุนัขคำรณสวรรค์ช่างสมกับที่เป็นสัตว์เทพของหยางเจียนจริง ๆ ความสามารถในการไล่ล่าของมันนั้นยอดเยี่ยมมาก’ แดร์ริลรู้สึกจนตรอก เขายิ้มออกมาอย่างขมขื่น “พวกเราจบเห่แล้วล่ะพ่ะย่ะค่ะ ตอนนี้สุนัขคำรณสวรรค์หาพวกเราจนเจอแล้ว พวกเราไม่มีที่ให้หนีแล้วพ่ะย่ะค่ะ" ฉางเอ๋อขมวดคิ้วและจู่ ๆ นึกอะไรบางอย่างออก เธอมองไปที่แดร์ริลและพูดว่า “เจ้าไม่ได้บอกหรอกเหรอว่ารถของเจ้ามันเร็ว? ทำไมพวกเราไม่พยายามขับมันให้เร็วกว่าสุนัขล่ะ?” ‘อะไรนะ?’ แดร์ริลตกตะลึงไปชั่วขณะ ในเวลาเดียวกันนั้น เขาก็คิดว่ามันช่างเป็นเรื่องที่น่าขันมากที่ฉางเอ๋อจะมีจินตนาการที่โลดโผนเช่นนี้ เธอต้องบ้าไปแล้วแน่ ๆ ที่คิดว่าเฟอร์รารี่จะ
สุนัขคำรณสวรรค์ร้องอย่างโหยหวนเมื่อผงพริกป่นไปกระตุ้นประสาทสัมผัสของมันเข้า จากนั้นร่างที่ใหญ่โตของมันก็โค้งโก่งและล้มลงบนพื้นอย่างแรงโดยที่มันยังคงดื้นอยู่ สุนัขคำรณสวรรค์ไม่ใช่อภิมหาสัตว์เทพแต่อย่างใด มันแข็งแกร่งกว่าสัตว์เทพตัวอื่น ๆ ที่อยู่ในอาณาจักรเดียวกันอย่างมากและความสามารถพิเศษเฉพาะตัวของมันก็คือการไล่ล่าที่ยอดเยี่ยม ผางถ่งพูดถูก สุนัขคำรณสวรรค์สามารถไล่ล่าหาสิ่งต่าง ๆ ได้ผ่านจมูกที่ไวของมันเพียงเท่านั้น ดังนั้นจมูกของมันจึงเป็นจุดแข็งและจุดอ่อนของมันด้วย ผงพริกป่นนั้นดูทรมานกว่าบาดแผลที่ฉีกขาดเสียอีก แดร์ริลหัวเราะเบา ๆ พร้อมกับปรบมือ เขารู้สึกอารมณ์ดีขึ้น ‘นายเป็นสุนัขคำรณสวรรค์ของหยางเจียนแล้วยังไงล่ะ? นายไม่สามารถแม้แต่จะสู้ขวดพริกป่นของฉันได้ด้วยซ้ำ’ ‘อะไรกันเนี่ย?’ ฉางเอ๋อตกตะลึงไป เธอแทบไม่อยากจะเชื่อสายตาของเธอ ‘นั่นคือสุนัขคำรณสวรรค์ของหยางเจียน แม้ว่าข้าจะกลัวมันตอนที่มันบ้าคลั่ง แต่แดร์ริลก็จัดการกับมันเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นซะอย่างนั้น’ในขณะนั้นเอง ดวงตาของฉางเอ๋อส่องประกายแวววาวแปลก ๆ เมื่อเธอมองไปที่แดร์ริล ความดูถูกที่เธอมีต่อเขาได้ค่อย ๆ มลายหา
“พระมเหสีฉางเอ๋อ!” แดร์ริลเปิดประตูรถและมองไปที่ฉางเอ๋อด้วยรอยยิ้ม “รถน้ำมันหมดพ่ะย่ะค่ะ พวกเราขับกันต่อไปไม่ได้แล้ว คงต้องเดินไป ถ้าไม่รังเกียจ เดี๋ยวกระหม่อมจะอุ้มพระองค์เหมือนครั้งที่แล้วเองพ่ะย่ะค่ะ” ใบหน้าอันงดงามของฉางเอ๋อแดงระเรื่อขึ้นมาในทันทีเมื่อได้ยินเช่นนั้น เธอรู้สึกเขินอาย ‘ทุกวันนี้แดร์ริลมีท่าทีใจกล้าหน้าด้านมากขึ้นและทำตัวจริงจังน้อยลง' ตึง… ก่อนที่ฉางเอ๋อจะทันได้พูดอะไร เธอก็ต้องตกใจที่รับรู้ได้ถึงแรงสั่นสะเทือนบางอย่างจากที่พื้นก่อนที่จะมีหลุมปรากฏขึ้น แล้วจู่ ๆ ก็ได้มีร่างเตี้ย ๆ โผล่ออกมาจากหลุมนั้น คนผู้นี้ดูโหดเหี้ยมและร้ายกาจ แต่เขาก็มีไอพลังที่น่าเกรงขามกระจายออกมา เขาคือโทเฮงสุน เวรเอ๊ย… แดร์ริลตะลึงงันและรู้สึกประหลาดใจ โทเฮงสุนเป็นคนที่มีบุคลิกลักษณะที่แปลกประหลาด เขาจะปรากฏตัวขึ้นและจากไปตามแต่ที่เขาต้องการ “พระมเหสีฉางเอ๋อ!” โทเฮงสุนตะโกนด้วยความตื่นเต้นเมื่อเห็นฉางเอ๋อ หลังจากนั้นโทเฮงสุนก็จ้องมองไปยังแดร์ริลและเขาก็ตวาดออกมาว่า “เฮ้ ไอ้สารเลว ในที่สุดข้าก็จับเจ้าได้สักที เจ้ากล้าดียังไงที่มาลักพาตัวพระมเหสีฉางเอ๋อไป! เจ้า
พระมเหสีฉางเอ๋อเป็นเทพธิดาจันทราผู้สูงส่ง เธอจะพลาดพลั้งไปกับเรื่องต่ำ ๆ เช่นนี้ได้อย่างไร? น่าแปลกเสียจริง! “อะแฮ่ม…” ไม่กี่วินาทีถัดมา แดร์ริลก็กระแอมในลำคอและมองไปที่โทเฮงสุนด้วยรอยยิ้ม “ฉันมีชื่อเล่นว่าสามีน่ะ พระมเหสีฉางเอ๋อเริ่มจะคุ้นเคยกับฉันมากขึ้นในทุกวัน ถ้าพระองค์จะเรียกฉันด้วยชื่อเล่นคงไม่มีปัญหาหรอกใช่ไหม?” แม้ว่าฉางเอ๋อจะดูถูกเขามาโดยตลอด แต่อย่างไรเธอก็ยังเป็นถึงพระมเหสีฉางเอ๋ออยู่ดี แดร์ริลอยากให้เธอยังคงศักดิ์ศรีของเธอเอาไว้ อืม... ฉางเอ๋อพยักหน้าของเธอและตอบรับอย่างนุ่มนวล แต่เธอก็ไม่กล้าสบตากับแดร์ริล โทเฮงสุนรู้สึกประหลาดใจ ‘โอ้ นั่นคือเหตุผลสินะ’ ‘แต่ชื่อเล่นนี้ก็ฟังดูน่าแปลก ผู้ชายจะเรียกตนเองในแบบที่ขายขี้หน้าเช่นนี้ได้อย่างไรกัน?’ โทเฮงสุนครุ่นคิดในขณะที่เขาชำเลืองมองไปที่ฉางเอ๋อ เขาพูดว่า “พระมเหสีฉางเอ๋อ เจ้าเด็กคนนี้ช่างเล่ห์เหลี่ยมและไม่ให้เกียรติพระองค์เอาเสียเลย ทำไมพระองค์ไม่ให้กระหม่อมฆ่าเขาไปซะเลยล่ะพ่ะย่ะค่ะ?” เอ่อ… ฉางเอ๋อครุ่นคิดก่อนที่เธอจะพูดอย่างสบาย ๆ ว่า “แม้ว่าเขาจะเป็นคนผิด แต่ถ้าไม่ใช่เพราะเขา ข้าเองก็คงหนีไม่พ้นจากก
”รอก่อน”จู่ ๆ ลูคัสก็คิดบางอย่างได้ขณะที่พวกเขากำลังจะเดินทางต่อและสั่งลูกน้องทั้งสองของตน “วางแดร์ริลลงและค้นตัวเขา เผื่อว่ามีของอะไร”ฮ่าฮ่าแดร์ริลไม่ใช่เพียงแค่ประมุขสำนักประตูสุราลัยเท่านั้นแต่ว่ายังเป็นจักรพรรดิของเวสต์ริงตัน เขาต้องมีของมีค่าอยู่กับตัวแน่‘ฉันอาจจะเจอคัมภีร์ล้ำค่าบนตัวเขาก็ได้หากว่าฉันหาของมีค่าก่อนที่จะเอาเขาไปส่งที่สำนักเสียงลวงตา’ลูคัสยิ้มพร้อมคิด“ครับ นายน้อย”ลูกน้องทั้งสองรับคำและวางแดร์ริลลงก่อนที่จะเริ่มค้นตัวเขาไม่นานก็เจอของสองอย่างบนตัวแดร์ริล อันหนึ่งคือเจดีย์ส่วนอีกอันคือย่ามใส่สัตว์เทพเจดีย์เจ็ดมหาสมบัตินั้นสามารถเปลี่ยนขนาดได้ ดังนั้นแดร์ริลจึงเปลี่ยนให้เล็กที่สุด สูงแค่ประมาณนิ้วโป้ง ตอนที่เขาไม่ได้ใช้งาน คนทั่วไปก็จะไม่คิดว่ามันเป็นของสำคัญและเป็นเรื่องยากที่จะรู้ถึงความลับของเจดีย์“เอ่อ…”ตอนนั้นลูคัสก็หยิบเจดีย์ขึ้นมา หมุนไปมาเพื่อดู เขานิ่วหน้าและบอกว่า “มันมีพลังวิญญาณและดูเหมือนเป็นของล้ำค่า แต่ว่าเอาไว้ใช้ทำอะไรกัน?”จากนั้นลูคัสก็ห้อยเจดีย์กลับไว้ที่คอของแดร์ริลเหมือนเดิมแล้วลูคัสก็หยิบย่ามใส่สัตว์เทพขึ้นมาอย่างยินดีแล
สีหน้าของจาค็อบมืดครึ้มเมื่อเขาพูดเช่นนั้น เขาเองก็รู้สึกสับสนที่จริงจาค็อบไม่เชื่อเหมือนกันว่าแดร์ริลจะเป็นคนเช่นนั้น แต่สถานการณ์ตรงหน้าก็ต่างไป อีกอย่างแดร์ริลก็เหม็นกลิ่นเหล้าจริง ๆแต่จาค็อบนั้นก็ทำอะไรรอบคอบสมกับที่เป็นประมุขของคฤหาสน์เกียรติกระบี่และตัดสินใจว่าจะรอให้แดร์ริลตื่นขึ้นมาก่อนที่จะถามเขา“ท่านลุง”แต่ลูคัสร้อนใจขึ้นมาทันทีและบอกอย่างจริงจังว่า “ไม่ว่าเรื่องจริงจะเป็นยังไง แดร์ริลก็เมาและมานอนที่เตียงปาร์คเกอร์จริง นี่อาจจะทำลายชื่อเสียงทั้งของปาร์คเกอร์และคฤหาสน์เกียรติกระบี่ หากว่าเรื่องหลุดออกไปว่าเราทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วคนอื่นเขาจะมองพวกเรายังไง? แล้วอนาคตปาร์คเกอร์จะแต่งงานได้ยังไง?”ลูคัสพูดอย่างเป็นการเป็นงานก่อนที่จะมองไปรอบ ๆ “ผมคิดว่าเราน่าจะมัดเขาไว้ก่อนแล้วค่อยสอบสวนเขาตอนที่ตื่นขึ้น ทำแบบนั้นก็ไม่เป็นการทำลายชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”หลายคนต่างก็พยักหน้าอย่างเห็นด้วยกับคำพูดของเขา“ใช่ อย่างน้อยเราก็น่าจะทำเพื่อชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”“แดร์ริลแข็งแกร่งมากไป หากว่าคำพูดของนายน้อยลูคัสที่ว่าเขาอยากทำเรื่องไม่เหมาะไม่ควรกั
”ญาติผู้น้อง”ตอนนั้นเองลูคัสที่แอบอยู่ด้านนอกก็รีบพาคนอีกสองคนเข้ามาทันที“เกิดอะไรขึ้น?” ลูคัสตะโกนเสียงดังอย่างเป็นห่วงก่อนที่จะมองแดร์ริลที่อยู่บนเตียงและทำหน้าตาประหลาดใจ “ทำ… ทำไมประมุขดาร์บี้ถึงได้มาอยู่ที่นี่?”ต้องบอกว่าลูคัสแสดงได้ดีมาก ปาร์คเกอร์ไม่ได้รู้เลยว่ามีเรื่องหมกเม็ดอะไรและคิดว่าลูคัสมาเพราะได้ยินเสียงร้องของเธอ“ฉัน…” ปาร์คเกอร์กัดปากแน่นหน้าแดงก่ำ และพูดอย่างอับอายว่า “ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน…”ตอนนี้ใจปาร์คเกอร์ว้าวุ่นมาก ผู้หญิงคนไหนที่อยู่ในสถานการณ์แบบนี้ก็ทำใจให้นิ่งได้ยากกันทั้งนั้น“โอ้ตาย”ตอนนั้นเอง จาค็อบและศิษย์คนอื่น ๆ ที่สังเกตเห็นความวุ่นวายก็เข้ามาเอ่อ…ทุกคนต่างก็อึ้งไปทันทีเมื่อได้เห็นสถานการณ์ในห้องและมีสีหน้าบรรยายไม่ถูก“ทะ… ทำไมแดร์ริลถึงได้อยู่ในห้องของคุณหนูปาร์คเกอร์?”“กลิ่นเหล้าเหม็นคลุ้งเลย…”“เป็นไปได้ไหมว่าแดร์ริลดื่มเหล้าย้อมใจแล้วอยากจะมาทำอะไรกับคุณหนูปาร์คเกอร์…”ฝูงชนต่างก็แสดงความคิดเห็นดัน ลูคัสทำสีหน้าตื่นตะลึงเหมือนกันแต่ว่าในใจนั้นแอบหัวเราะลั่น‘ฮ่าฮ่า ตอนนี้แดร์ริลอธิบายตัวเองยากแล้ว ทุกคนเห็นเขาแบบนี้แล้ว’“ปา
จากนั้นลูคัสก็เรียกลูกน้องออกมาสองคนและบอกว่า “เร็วเขาถอดเสื้อผ้าหมอนี่ออก”ลูกน้องทั้งสองรีบถอดเสื้อผ้าของแดร์ริลออกตามคำสั่ง“อุ้มเขาขึ้นแล้วไปกัน” ลูคัสโบกมือและเดินออกไปลูกน้องทั้งสองคนรีบยกแดร์ริลขึ้นแล้วเดินตามไป พวกเขาไม่ลืมเอาเสื้อผ้าของแดร์ริลไปด้วยพวกเขาอาศัยความมืดของยามค่ำคืน อุ้มแดร์ริลเข้าไปในห้องของปาร์คเกอร์ เธอยังไม่กลับมาที่ห้องตอนนี้เพราะว่าเธอมีธุระต้องจัดการพวกเขาโยนแดร์ริลไปนอนบนเตียงปาร์คเกอร์ก่อนที่ลูคัสจะนำคนของเขาอีกสองคนไปซ่อนอยู่ในมุมมืด“แดร์ริล”ลูคัสยิ้มชั่วร้ายออกมาเมื่อพวกเขาซ่อนมิดชิดแล้ว และพูดกับตัวเองว่า “อย่ามาว่าฉันที่ทำเรื่องชั่ว ๆ เลย ใครใช้ให้นายล่วงเกินประมุขสำนักเสียงลวงตาล่ะ? อีกอย่างญาติฉันก็ชอบนายมากนี่”ตอนแรกลูคัสวางแผนว่าจะเอาตัวแดร์ริลออกจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันทีหลังจากที่เขาเมา และส่งไปที่แท่นของสำนักเสียงลวงตา แต่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพิ่มการรักษาความปลอดภัยหลังจากเหตุต่อสู้เมื่อกลางวัน การแอบพาแดร์ริลออกไปจึงไม่ใช่เรื่องง่ายลูคัสตัดสินใจว่าจะถอดเสื้อผ้าแดร์ริลออกและเอาเขามาไว้บนเตียงปาร์คเกอร์ จากนันเขาก็จะรีบเข้ามาแล
”โอ้”แม้เบื้องหน้าลูคัสอาจจะดูนิ่ง แต่ว่าในใจเขายินดีและตื่นเต้นมากเมื่อเห็นแดร์ริลดื่มไวน์ลูคัสนั้นเชิญแดร์ริลมาดื่มไม่ใช่เพราะความชื่นชมแต่อย่างใด แต่เพื่อที่จะได้ทำตามคำสั่งของแจ็คกี้และจับตัวแดร์ริลไปลูคัสนั้นเจ้าเล่ห์ เขารู้ว่าคนแข็งแกร่งอย่างแดร์ริลไม่มีทางได้รับผลจากยาพิษธรรมดา ๆ แน่ ดังนั้นเขาเลยไม่โง่ขนาดที่จะวางยาในไวน์ไวน์นั้นไม่มียาพิษ แต่ว่าตัวไวน์เองต่างหากที่มีปัญหากรุ่นกรึ่มเป็นเหล้าแรงเป็นพิเศษของทวีปมหาสมุทรอำพัน เพียงแค่ดื่มไวน์นี้เข้าไปอึกใหญ่ก็อาจจะทำให้คนดื่มเมาไปได้ครึ่งเดือน แม้แต่ผู้บ่มเพาะหากว่าได้ดื่มเช้าไปก็ไม่อาจต้านทานความแรงของเหล้าได้ ทุกคนที่รู้จักไวน์นี้รู้ดีว่าต้องกินยาแก้ก่อนที่จะดื่มกรุ่นกรึ่มอย่างเพลิดเพลินแผนของลูคัสก็ง่าย ๆ เขาเจตนาจะไม่บอกแดร์ริลว่ากรุ่นกรึ่มนั้นแรงแค่ไหน แล้วก็รอให้แดร์ริลเมาค่อยจับเขามัดส่วนตัวลูคัสนั้นกินยาแก้ไปแล้ว เขาก็เลยไม่ต้องกังวล“ประมุขดาร์บี้” ลูคัสยิ้มและมองแดร์ริล “ไวน์เป็นไงบ้างครับ?”“ยอดเยี่ยม”แดร์ริลพยักหน้าและอดเอ่ยไม่ได้ “กลิ่นของไวน์นี้แรงมาก มันมีรสหวานติดปลายลิ้น เป็นไวน์ชั้นยอด”แดร์ริล
แจ็คกี้ไม่พูดอะไรอีก เขาหันหลังจากไปแล้วหายไปในความมืดยามค่ำคืนในพริบตา“เฮ้อ”ตอนนั้นเอง ลูคัสก็สูดหายใจเข้าลึกพร้อมสีหน้ายุ่งยากใจประมุขสั่งให้เขาหาทางเอาเอง แล้วเขาจะมีทางอะไรล่ะ?…ตอนนั้นเองที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่จาค็อบตั้งใจจัดเลี้ยงให้แดร์ริลเพื่อขอบคุณเขาสำหรับการยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือจากนั้นแดร์ริลก็ถูกจัดให้นอนพักในห้องพักแขกหลังจากกินอาหารเสร็จตอนนั้นที่แดร์ริลนอนอยู่บนเตียงแต่ยังไม่ได้หลับ สองชั่วโมงผ่านไปแต่ก็ยังไม่มีข่าวอะไรเรื่องเดบร้าจากคนของปาร์คเกอร์เขายังไม่รู้ที่อยู่ของเดบร้า แล้วเขาจะมีอารมณ์มาพักผ่อนได้อย่างไร?ก๊อก ก๊อกมีเสียงประจบเอาใจดังมาจากนอกห้อง “ประมุขดาร์บี้ คุณนอนหรือยังครับ?”‘หืม?’แดร์ริลนิ่วหน้า เขาลุกขึ้นและเดินไปดูแล้วก็ต้องอึ้งไปเขาเห็นว่าลูคัสยืนยิ้มกว้างอยู่ด้วยท่าทางสุภาพนอบน้อม“มีอะไรให้ช่วยเหรอ?” แดร์ริลถามเบื้องหน้าเขาดูนิ่ง ๆ แต่ในใจแดร์ริลรังเกียจหมอนี่มาก‘เจ้าโง่นี่มาหาฉันทำไมกัน?’“แหะแหะ…”ลูคัสยิ้มด้วยสีหน้านอบน้อมแล้วบอกว่า “ประมุขดาร์บี้ อย่าเพิ่งปฏิเสธผมนะครับ เมื่อตอนกลางวันผมล่วงเกินคุณไปเยอะ แต่คุณก็ใ
”ประมุขดาร์บี้ คุณน่าทึ่งจริง ๆ คุณไล่แจ็คกี้ไปได้”“ใช่แล้ว ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมคุณถึงได้เป็นผู้ทรงอิทธิพลแบบนี้”เหล่าแขกพากันมาทำความเคารพแดร์ริล พยายามที่จะเยินยอเขา แดร์ริลนั้นขี้เกียจที่จะรับมือกับพวกสอพลอพวกนี้ เขายิ้มและพูดปัด ๆ ไปไม่กี่ประโยคจาค็อบ โยฮันที่อยู่ข้างกายเขาเองก็มีทีท่าไม่แยแสพวกแขกก่อนหน้านี้แขกเหล่านี้พากันมาเยินยอจาค็อบตอนที่เห็นว่าคฤหาสน์เกียรติกระบี่นั้นมีอาวุธระดับม่วง แต่กลับหนีเขาเหมือนเห็นโรคร้ายตอนที่สำนักเสียงลวงตาโผล่มาจาค็อบรู้สึกว่าคงจะดีกว่านี้หากไม่คบหาสหายเหล่านี้ที่ต้องการเพียงแค่ผลประโยชน์จากเขาเหล่าแขกพากันอับอายที่จะหน้าด้านอยู่ต่อเมื่อรู้สึกได้ถึงท่าทีไม่แยแสของจาค็อบและท่าทีไม่สนใจของแดร์ริล ไม่นานพวกเขาก็จากไปคฤหาสน์เกียรติกระบี่กำลังทำความสะอาดบริเวณที่มีการต่อสู้จนเสร็จสิ้น ปาร์คเกอร์เองก้ไม่ลืมคำขอร้องของแดร์ริล และรีบส่งคนให้ออกไปหาข่าวของเดบร้าทันทีเวลาเดียวกันปาร์คเกอร์ก็เชื้อเชิญให้แดร์ริลอยู่ที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพราะว่ามันคงใช้เวลากว่าจะหาที่อยู่ของเดบร้าได้ แดร์ริลพยักหน้าตกลงไม่นานก็ถึงเวลาค่ำคืนตอนนั้นเองที่เท
ทุกคนต่างก็มองแดร์ริลเมื่อได้ยินคำพูดของเขาโดยเฉพาะพวกที่หวาดกลัวสำนักเสียงลวงตา พวกเขาต่างก็มีความคิดมากมายแจ็คกี้นั้นเป็นปีศาจร้ายที่ฆ่าคนไม่กะพริบตา เขานั้นเป็นคนชี้นิ้วสั่งเป็นสั่งตายคนอื่นได้ แต่ตอนนี้เขาแพ้ให้แดร์ริลแบบหมดท่า แล้วเขาจะโมโหจัดจนล้มพนันหรือไม่?“ฟู่”แจ็คกี้หน้าแดงก่ำ เขาสูดหายใจเข้าลึก “แม้ว่าฉันจะไม่ใช่คนดี แต่ฉันก็รักษาคำพูดและยอมรับว่าแพ้แล้ว”จากนั้นแจ็คกี้ก็โบกมือ “ทุกคนจงฟัง เราจะไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันที แล้วไปรวมตัวกันที่แท่นพิธีหลัก”สีหน้าแจ็คกี้เต็มไปด้วยความรู้สึกไม่เต็มใจตอนที่ตะโกนประโยคสุดท้ายออกมาที่จริงนั้นเขาไม่เต็มใจจะจากไปแบบนี้สักนิด เขาต้องการจะควบคุมคฤหาสน์เกียรติกระบี่และอาวุธระดับม่วงทั้งสามชิ้นนั้นก็อยู่ใกล้เพียงแค่เอื้อมแล้วแต่เขาไม่มีทางเลือกอื่นเพราะแดร์ริลทำให้เส้นเลือดหัวใจของเขาบาดเจ็บตอนที่ใช้ง้าวสวรรค์ ทำให้แจ็คกี้ไม่สามารถสู้ต่อไปได้“โอ้”เหล่าศิษย์สำนักเสียงลวงตานับพันต่างก็ไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ด้วยสีหน้ามืดครึ้มเมื่อได้ยินคำสั่งของแจ็คกี้“แดร์ริล ดาร์บี้”แจ็คกี้เดินไปสองสามก้าวก่อนที่จะหยุด เขาหันกลั
”ประมุขแจ็คกี้ การต่อสู้นี้จบแล้ว” สีหน้าแดร์ริลเย็นเยียบไม่แสดงอารมณ์ใดซูมแดร์ริลโบกง้าวด้วยกำลังที่มีเมื่อพูดจบ และกลิ่นอายที่สั่นสะเทือนฟ้าดินก็ปล่อยออกมาจากง้าวสวรรค์ก่อนที่จะมีลำแสงสีแดงเลือดพุ่งเข้าใส่แจ็คกี้แจ็คกี้แทบไม่ทันคิดขณะที่เขาสีหน้าเปลี่ยน เขารีบปล่อยพลังภายในออกมาและเปลี่ยนเครื่องจักรสังหารให้ป้องกันการโจมตีปังลำแสงสีเลือดทำลายเครื่องจักรเปลี่ยนร่างสังหารออกเป็นเสี่ยง ทำให้แจ็คกี้ร้องครางออกมาและปลิวถอยหลังไปมากกว่า 100 เมตร ก่อนที่จะร่วงกระแทกพื้นอย่างแรงการโจมตีของแจ็คกี้อาจจะดูรุนแรงตอนที่เขาโจมตีแดร์ริล แต่เขาก็ใช้พลังภายในไปเยอะแล้ว ตอนนี้แจ็คกี้ไม่สามารถรับการโจมตีได้เมื่อเจอกับง้าวสวรรค์ของแดร์ริลอะไรกัน?ทุกคนที่อยู่ด้านล่างต่างก็อ้าปากค้างเมื่อได้เห็นเรื่องตรงหน้าและมองแดร์ริลอย่างพูดไม่ออกพลังของชายหนุ่มคนนี้น่ากลัวมากแล้วอาวุธในมือเขาก็ดูพิเศษ มันดูคุ้นตาชอบกล…เฮือกตอนนั้นเองจาค็อบก็มองแดร์ริลด้วยความตกตะลึง แววตาเขาก็ตื่นเต้นมากเพื่อนของลูกสาวเขามีความสามารถขนาดนี้ คนเราจะดูกันแต่ภาพลักษณ์ภายนอกไม่ได้จริง ๆปาร์คเกอร์ตัวสั่นและมองแ