”เอ่อ…”ตอนนั้นทั้งจีเซลล์และลาน่ารู้สึกซาบซึ้งใจมากเจ้านายใหม่ของพวกเธอใจกว้างมาก นี่เป็นครั้งแรกที่พวกเขาได้พบกันและเขาก็มอบของขวัญล้ำค่าแบบนี้ให้แล้ว“บอสวอลเตอร์คะ นี่มันมากเกินไปค่ะ” จิเซลล์พูดพร้อมแก้มแดงเรื่อ เธอกลับมาตั้งสติได้จากนั้นลาน่าก็กัดริมฝีปากและพูดเบา ๆ ว่า “ใช่ค่ะ นี่แพงเกินไป ฉันรับไม่ได้หรอก”วอลเตอร์หัวเราะเขายิ้มและบอกว่า “พวกคุณทั้งสองคนเป็นแถวหน้าของวงการบันเทิง ทำไมสร้อยคอนี่ถึงจะมากเกินไปล่ะครับ? ผมยังกลัวว่าของนี่เล็กน้อยเกินไปสำหรับคุณทั้งสองด้วยซ้ำ”“ขอบคุณค่ะ”จีเซลล์และลาน่าพูดอะไรไม่ได้อีก ดังนั้นพวกเธอจึงขอบคุณเขาอีกครั้ง“เร็วสิ มานั่งกันดีกว่า” วอลเตอร์พูดกับพวกเธออย่างใส่ใจ “ดาราดังสองคนมาเซ็นสัญญาอยู่กับบริษัทผมถือเป็นเรื่องใหญ่มาก ต้องฉลองกันหน่อย เราควรจะดื่มฉลองกัน”เขาดึงเก้าอี้ให้หญิงสาวทั้งสองคนนั่งสองสาวไม่รีรอและนั่งลง พวกเธอนั้นคออ่อนมาก แต่ว่านี่ก็เป็นครั้งแรกที่ได้พบเจ้านายคนใหม่ดังนั้นพวกเธอจึงปฏิเสธไม่ได้หลังจากดื่มไวน์ไปหลายแล้วและทานอาหารไป วอลเตอร์ก็บอกให้ลูกน้องเอาสัญญามาให้หญิงสาวทั้งสองเพื่อที่จะได้เซ็นตอนนั้นท
จีเซลล์และลาน่าตัวสั่นเมื่อได้ยินคำพูดของเขาพร้อมกับที่พวกเธอมองหน้ากันและกันวอลเตอร์ชวนพวกเธอไปพักที่วิลล่าของเขาเนี่ยนะ?จีเซลล์กัดริมฝีปากของเธอเบา ๆ และพูดอย่างเคอะเขินว่า “หัวหน้าวอลเตอร์ ฉันคิดว่ามันคงจะไม่ค่อยเหมาะสมที่พวกเราจะไปที่วิลล่าของคุณ ทำไมคุณไม่ส่งพวกเรากลับบ้าน แล้วเราค่อยไแดูกองถ่ายในวันพรุ่งนี้ล่ะคะ”แล้วลาน่าก็ตอบเช่นกันในทันทีว่า “ใช่ค่ะ มันดึกแล้วด้วย และเราไม่อยากรบกวนคุณ”เพิ่งเคยเจอกันครั้งแรก พวกเธอจะไปพักที่บ้านของเขาได้อย่างไร?“ไม่มีปัญหา!” วอลเตอร์ส่ายหัวและยิ้มอย่างเมินเฉย “พวกคุณทั้งสองคนได้เซ็นสัญญากับบริษัทของผมแล้ว และก็เป็นคนของผมแล้วด้วย มันจะเป็นปัญหากับผมได้ยังไงกัน?”“บอส ฉัน…”จีเซลล์ตื่นตระหนกเล็กน้อยและอยากจะพูดต่อ พร้อมกันกับที่เธอกำลังจะลุกขึ้นและอยากที่จะลงจากรถ แต่ทว่าทันทีที่เธอเพิ่งพูดได้ไม่กี่คำ จู่ ๆ เธอก็ขมวดคิ้ว ตัวสั่นเทาและล้มทรุดลงไปท่าทางของจีเซลล์ดูไม่ดีเอาเสียเลย ‘แปลกจัง ฉันรู้สึกสบายดีก่อนหน้านี้ แต่ทำไมจู่ ๆ ถึงรู้สึกอ่อนแอลงแบบนี้? ถึงฉันจะคออ่อนทนแอลกอฮอล์ได้แย่แค่ไหน แต่ฉันก็ไม่ได้ดื่มเยอะขนาดนั้นหนิ’“จีเซลล์
”เปิดโปง?”วอลเตอร์ไม่ได้ตื่นตระหนกแต่อย่างใดและหัวเราะออกมาเบา ๆ “คุณลาน่า คุณคงล้อเล่นสินะ ผมแค่พาคุณมาที่นี่เพื่อมานอนพัก ผมไม่ได้จะทำอะไรให้คุณสักหน่อย คุณจะเปิดโปงผมเรื่องอะไรกันล่ะ?”ลาน่าหน้าแดงก่ำเมื่อได้ยินเช่นนั้นและจู่ ๆ ก็พูดอะไรไม่ออกวอลเตอร์พูดถูก เขาแค่วางยาใส่ในไวน์แต่ยังไม่ได้ทำอะไรกับจีเซลล์หรือเธอเลย ยังไม่มีอะไรที่หลักฐานที่ชัดเจนดังนั้นพวกเธอจึงไม่สามารถทำอะไรเขาได้วอลเตอร์พูดต่ออย่างช้า ๆ เมื่อเห็นปฏิกิริยาของลาน่า “คุณลาน่า ไม่ต้องกังวล ผมไม่ได้วางยาแค่ของจีเซลล์เท่านั้นหรอกนะ แต่ยังมีในไวน์ของคุณด้วย ผมเดาว่ามันน่าจะออกฤทธิ์ได้แล้วนะตอนนี้”ฟึ่บ!สีหน้าของลาน่าเปลี่ยนไปหลังสิ้นคำพูดสุดท้ายของเขา เพราะเธอรู้สึกได้ว่าร่างกายของเธออ่อนแรงลงและออกแรงอะไรไม่ได้เลย“วอลเตอร์ ฮาร์ท นี่คุณ…”ตอนนี้ลาน่าโกรธและอับอายอย่างมากพร้อมกับกัดริมฝีปากแน่น “คุณมันเลวทรามจริง ๆ !”เธอบริสุทธิ์ในวงการบันเทิงมาตลอดหลายปีที่ผ่านมานี้ เธอไม่เคยมีข่าวลือและไม่เคยแลกเปลี่ยนเซ็กส์กับการเป็นที่โปรดปรานของวงการบันเทิงเหล่านั้น แต่ทว่าเธอเองก็ไม่คาดคิดมาก่อนว่าจะตกไปอยู่ในเงื้อมม
‘นี่พวกเธอกำลังวิ่งหนีไปงั้นเหรอ?’วอลเตอร์ไม่สามารถลืมตาได้เนื่องจากความแสบร้อนของสเปรย์พริกไทย แต่เขาได้ยินเสียงเคลื่อนไหว เขาโกรธมากเมื่อพบว่าจีเซลล์และลาน่าหนีลงจากรถไปแล้วในวินาทีถัดมา วอลเตอร์ก็ตะโกนไปทางวิลล่า “พวกแก! ไปเอานังสารเลวสองคนนั่นมาให้ฉันที!”วอลเตอร์ได้จัดให้มีบอดี้การ์ดส่วนตัวสองคนในวิลล่าฟุ่บบ! ฟุ่บบ!บอดี้การ์ดสองคนรีบออกจากวิลล่าตามคำสั่งของเขาไปอย่างรวดเร็ว แล้วก็ไล่ตามจีเซลล์และลาน่าไปทั้งสองคนไม่อาจวิ่งเร็วได้เลยเพราะถูกวางยาไว้“คุณลาน่า เราจะทำยังไงกันดี?”จู่ ๆ จีเซลล์ก็ตื่นตระหนกขึ้นมาเมื่อเห็นบอดี้การ์ดสองคนใกล้เข้ามาขึ้นเรื่อย ๆ เธอตัวสั่นเทาและรู้สึกวิตกกังวลอย่างมาก“ไม่เป็นไร! ไม่ต้องกลัว!” ลาน่ากัดริมฝีปากอย่างแรงและปลอบเธอเบา ๆลาน่าดูสงบเพียงแค่ภายนอกเท่านั้น แต่ในความเป็นจริงแล้วเธอเองก็วิตกมากเช่นกันพวกเธอจบแล้ว ผู้หญิงอ่อนแอสองคนจะสู้กับบอดี้การ์ดสองคนได้อย่างไร? คืนนี้พวกเธอคงไม่อาจรอดจากเงื้อมมือของปีศาจวอลเตอร์ได้จริง ๆ ใช่ไหม?ฟิ้วว!ทันใดนั้นเอง ออร่าที่แข็งแกร่งก็ได้ปะทุขึ้นบนท้องฟ้าที่ไม่ห่างไกลมากนัก พร้อมกับที่มีผู้หญิง
“แกวอนหาที่ตายซะแล้ว!”พี่สโคปคนโตโกรธมากเมื่อได้ยินเช่นนั้น พร้อมกับถลกแขนเสื้อขึ้นและรีบพุ่งตัวเข้าไปหาในทันทีเขาพุ่งไปอย่างรวดเร็วราวกับสายฟ้าฟาดและปรากฏตัวตรงหน้าบอดี้การ์ดทั้งสองภายในพริบตาเดียว ก่อนที่จะฟาดพวกเขาโดยไม่ส่งสัญญาณเตือนใด ๆเพียะ! เพียะ!บอดี้การ์ดทั้งสองไม่อาจโต้ตอบได้ พร้อมกับส่งเสียงโอดครวญก่อนที่จะลอยกระเด็นไปข้างหลังอีกประมาณร้อยเมตร พวกเขามองไม่เห็นอะไรอีกและหมดสติไปพร้อม ๆ กับร่วงตกลงบนพื้นอย่างน่าสยดสยอง“โอ้ว!”จีเซลล์และลาน่าจับมือกันแน่นอย่างเป็นตื่นตระหนกเมื่อเห็นเหตุการณ์นั้นพวกเขาทั้งสี่คนอาจดูปกติธรรมดาแต่แท้จริงแล้วแข็งแกร่งมาก“คุณผู้หญิงทั้งสอง” ในตอนนั้นเอง สเตลล่าก็ค่อย ๆ เดินเข้าไปหาด้วยรอยยิ้ มก่อนจะปลอบโยนพวกเธอ “ไม่ต้องกลัวนะ พวกเขาทั้งสี่คนเป็นพี่ชายของฉันเองและจะไม่มีวันทำร้ายคุณ”จีเซลล์และลาน่าถอนหายใจด้วยความโล่งอกเมื่อได้ยินเช่นนั้น ก่อนที่จีเซลล์จะยิ้มและพูดกับสเตลล่าว่า “ฮีโร่ของฉัน ขอบคุณนะคะ…”สเตลล่ายิ้มเบา ๆ และส่งสัญญาณว่าไม่ต้องสุภาพมากก่อนที่จะถามทันทีว่า “พวกคุณทั้งสองมาจากเมืองหยุนโจวหรือเปล่า?”จีเซลล์และลาน่ามอง
โทเฮงสุนเกาหัวเมื่อมองเห็นกองทัพโมอาน่าเหนือที่อยู่ใกล้ ๆ และพูดกับฉางเอ๋อว่า “พระมเหสีฉางเอ๋อ เราต้องอ้อมพวกเขาไป กระหม่อมจำเส้นทางอื่นที่ค่อนข้างอันตรายเสียหน่อย แต่ทางนั้นไม่น่าจะมีองครักษ์เฝ้าอยู่!”แล้วโทเฮงสุนก็เริ่มก้าวนำและเดินไปยังหุบเขาทางด้านซ้ายมือฉางเอ๋อ แดร์ริล และคนอื่น ๆ ก็รีบตามไปอย่างรวดเร็วแล้วในไม่ช้า พวกเขาก็มาถึงตรงทางเข้าหุบเขาซึ่งแดร์ริลสังเกตเห็นว่าทั้งสองด้านของภูเขานั้นช่างสูงชันและมีเส้นทางที่ดูอันตรายมาก ไม่มีองครักษ์จริง ๆ ด้วย แต่อย่างไรก็ตาม แดร์ริลก็ยังคงตกตะลึงเมื่อพวกเขาเข้าไปในหุบเขาลึกเขาสังเกตเห็นว่ามีก้อนหินหลายพันก้อนวางเป็นเส้นทางเส้นเดียวอยู่ตรงกลางหุบเขา โดยหินแต่ละก้อนนั้นสูงประมาณสองเมตรก้อนหินเหล่านี้ดูเหมือนถูกวางเอาไว้สลับกันไปมา แต่แท้จริงแล้วมันมีบางอย่างที่ลึกลับซ่อนอยู่!เห็นได้ชัดเจนว่ามันคือค่ายกล!แดร์ริลขมวดคิ้วเมื่อเห็นภาพตรงหน้าและไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือว่าร้องไห้ออกมาดี!ไม่เป็นที่น่าแปลกใจเลยที่ไม่มีใครเฝ้าที่นี่ เพราะดูเหมือนว่าที่นี่จะเป็นค่ายกลฉางเอ๋อสำรวจอยู่สองสามวินาทีก่อนที่จะหันไปมองโทเฮงสุนและพูดอย่างน
แดร์ริลถอนหายใจและค่อย ๆ มองไปที่โทเฮงสุน ก่อนที่จะพูดว่า “ฤดูคงต้องเปลี่ยนไปแล้วแน่ ๆ ถ้ารอคุณคาดคะเนเสร็จ ผมขอลองหน่อยได้ไหม?”ฟึ่บบ!ฉางเอ๋อ เซลีน และควีนนี่ต่างก็ตกตะลึงในตอนที่เขาพูดกับโทเฮงสุน พวกเขามองไปที่แดร์ริลในทันที“เจ้าพูดว่าอะไรนะ?”ดวงตาของฉางเอ๋อเป็นประกายในขณะที่เธอแอบเพ่งเล็งไปที่แดร์ริล “เจ้ารู้วิธีแก้ค่ายกลเหรอ?” น้ำเสียงของเธอราบเรียบแต่เผยให้เห็นถึงความสงสัยลึก ๆเซลีนที่ยังคงนิ่งเงียบรีบดึงแขนของแดร์ริลตอนที่ได้ยินคำพูดของเขาและพูดเบา ๆ ว่า “แดร์ริล หยุดพูดได้แล้ว”แม้ว่าแดร์ริลจะเป็นผู้บ่มเพาะที่มีพรสวรรค์อันหาตัวจับได้ยาก แต่วิชาค่ายกลนั้นก็แสนยากและลึกล้ำ เขาจะเชี่ยวชาญในเรื่องนี้ได้อย่างไรกัน?แม้แต่โทเฮงสุนเองก็ไม่สามารถแก้ค่ายกลหินนี้ได้ควีนนี่มองแดร์ริลด้วยความประหลาดใจในเวลาเดียวกัน! ‘อะไรของเขากัน? นี่เขากำลังพยายามที่จะโอ้อวดตัวเองต่อหน้าฉางเอ๋องั้นเหรอ? ก่อนหน้านี้ฉันไม่เคยได้ยินว่าเขามีทักษะเกี่ยวกับค่ายกลมาก่อนเลยนี่นา?’ควีนนี่ติดตามเซลีนไปทั่วและเดินทางร่อนเร่บนผืนแผ่นดินใหญ่ตลอดหลายปีที่ผ่านมา และเคยได้ยินเกี่ยวกับเรื่องเล่าขานของ
เซลีนเองก็ยิ้มออกมาเช่นกัน เธอมองไปที่แดร์ริลและพยักหน้าก่อนจะแอบชื่นชมเขา ‘แดร์ริล… ช่างเก่งกาจในเรื่องค่ายกลจริง ๆ’ฉางเอ๋อที่อยู่ข้าง ๆ รู้สึกว่าขาของเธอเริ่มอ่อนปวกเปียกเมื่อรู้ว่าแดร์ริลมีความรู้เกี่ยวกับค่ายกล! เขาไม่เพียงรู้เกี่ยวกับค่ายกลเท่านั้น แต่ยังเชี่ยวชาญในเรื่องนี้ด้วย แม้แต่โทเฮงสุนก็ยังหมดหนทางกับค่ายกลหินขนาดใหญ่ตรงหน้าก่อนหน้านี้ แต่แดร์ริลกลับสามารถแก้ได้อย่างง่ายดายแดร์ริลนั้นช่างไม่ธรรมดาจริง ๆฉางเอ๋อไม่สามารถซ่อนความตกใจที่เธอรู้สึกได้เมื่อเธอครุ่นคิดและลอบมองแดร์ริลอย่างใกล้ชิดในขณะที่ร่างของเธอสั่นสะท้าน“พระมเหสีฉางเอ๋อ!”แดร์ริลยิ้มและมองไปที่ฉางเอ๋อ “เป็นยังไงบ้างพะยะค่ะ? กระหม่อมไม่ได้ขี้โม้ใช่ไหม?”ใบหน้าของฉางเอ๋อแดงก่ำและไม่ตอบรับใด ๆชู่วว!โทเฮงสุนมุ่ยหน้าและบอกให้แดร์ริลเงียบ พร้อมพูดห้วน ๆ ว่า “นี่เจ้าน่ะ มันก็เป็นแค่การลองผิดลองถูก และเจ้าก็แค่โชคดีที่หาทางออกเจอ มีอะไรให้น่าภูมิใจกัน?”ในใจของโทเฮงสุน การที่แดร์ริลนำทุกคนออกมาได้นั้นเป็นเพราะโชค ไม่ใช่เพราะความสามารถเกี่ยวกับค่ายกลของเขาแต่อย่างใดค่ายกลหินขนาดใหญ่เป็นค่ายกลขั้นส
”รอก่อน”จู่ ๆ ลูคัสก็คิดบางอย่างได้ขณะที่พวกเขากำลังจะเดินทางต่อและสั่งลูกน้องทั้งสองของตน “วางแดร์ริลลงและค้นตัวเขา เผื่อว่ามีของอะไร”ฮ่าฮ่าแดร์ริลไม่ใช่เพียงแค่ประมุขสำนักประตูสุราลัยเท่านั้นแต่ว่ายังเป็นจักรพรรดิของเวสต์ริงตัน เขาต้องมีของมีค่าอยู่กับตัวแน่‘ฉันอาจจะเจอคัมภีร์ล้ำค่าบนตัวเขาก็ได้หากว่าฉันหาของมีค่าก่อนที่จะเอาเขาไปส่งที่สำนักเสียงลวงตา’ลูคัสยิ้มพร้อมคิด“ครับ นายน้อย”ลูกน้องทั้งสองรับคำและวางแดร์ริลลงก่อนที่จะเริ่มค้นตัวเขาไม่นานก็เจอของสองอย่างบนตัวแดร์ริล อันหนึ่งคือเจดีย์ส่วนอีกอันคือย่ามใส่สัตว์เทพเจดีย์เจ็ดมหาสมบัตินั้นสามารถเปลี่ยนขนาดได้ ดังนั้นแดร์ริลจึงเปลี่ยนให้เล็กที่สุด สูงแค่ประมาณนิ้วโป้ง ตอนที่เขาไม่ได้ใช้งาน คนทั่วไปก็จะไม่คิดว่ามันเป็นของสำคัญและเป็นเรื่องยากที่จะรู้ถึงความลับของเจดีย์“เอ่อ…”ตอนนั้นลูคัสก็หยิบเจดีย์ขึ้นมา หมุนไปมาเพื่อดู เขานิ่วหน้าและบอกว่า “มันมีพลังวิญญาณและดูเหมือนเป็นของล้ำค่า แต่ว่าเอาไว้ใช้ทำอะไรกัน?”จากนั้นลูคัสก็ห้อยเจดีย์กลับไว้ที่คอของแดร์ริลเหมือนเดิมแล้วลูคัสก็หยิบย่ามใส่สัตว์เทพขึ้นมาอย่างยินดีแล
สีหน้าของจาค็อบมืดครึ้มเมื่อเขาพูดเช่นนั้น เขาเองก็รู้สึกสับสนที่จริงจาค็อบไม่เชื่อเหมือนกันว่าแดร์ริลจะเป็นคนเช่นนั้น แต่สถานการณ์ตรงหน้าก็ต่างไป อีกอย่างแดร์ริลก็เหม็นกลิ่นเหล้าจริง ๆแต่จาค็อบนั้นก็ทำอะไรรอบคอบสมกับที่เป็นประมุขของคฤหาสน์เกียรติกระบี่และตัดสินใจว่าจะรอให้แดร์ริลตื่นขึ้นมาก่อนที่จะถามเขา“ท่านลุง”แต่ลูคัสร้อนใจขึ้นมาทันทีและบอกอย่างจริงจังว่า “ไม่ว่าเรื่องจริงจะเป็นยังไง แดร์ริลก็เมาและมานอนที่เตียงปาร์คเกอร์จริง นี่อาจจะทำลายชื่อเสียงทั้งของปาร์คเกอร์และคฤหาสน์เกียรติกระบี่ หากว่าเรื่องหลุดออกไปว่าเราทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วคนอื่นเขาจะมองพวกเรายังไง? แล้วอนาคตปาร์คเกอร์จะแต่งงานได้ยังไง?”ลูคัสพูดอย่างเป็นการเป็นงานก่อนที่จะมองไปรอบ ๆ “ผมคิดว่าเราน่าจะมัดเขาไว้ก่อนแล้วค่อยสอบสวนเขาตอนที่ตื่นขึ้น ทำแบบนั้นก็ไม่เป็นการทำลายชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”หลายคนต่างก็พยักหน้าอย่างเห็นด้วยกับคำพูดของเขา“ใช่ อย่างน้อยเราก็น่าจะทำเพื่อชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”“แดร์ริลแข็งแกร่งมากไป หากว่าคำพูดของนายน้อยลูคัสที่ว่าเขาอยากทำเรื่องไม่เหมาะไม่ควรกั
”ญาติผู้น้อง”ตอนนั้นเองลูคัสที่แอบอยู่ด้านนอกก็รีบพาคนอีกสองคนเข้ามาทันที“เกิดอะไรขึ้น?” ลูคัสตะโกนเสียงดังอย่างเป็นห่วงก่อนที่จะมองแดร์ริลที่อยู่บนเตียงและทำหน้าตาประหลาดใจ “ทำ… ทำไมประมุขดาร์บี้ถึงได้มาอยู่ที่นี่?”ต้องบอกว่าลูคัสแสดงได้ดีมาก ปาร์คเกอร์ไม่ได้รู้เลยว่ามีเรื่องหมกเม็ดอะไรและคิดว่าลูคัสมาเพราะได้ยินเสียงร้องของเธอ“ฉัน…” ปาร์คเกอร์กัดปากแน่นหน้าแดงก่ำ และพูดอย่างอับอายว่า “ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน…”ตอนนี้ใจปาร์คเกอร์ว้าวุ่นมาก ผู้หญิงคนไหนที่อยู่ในสถานการณ์แบบนี้ก็ทำใจให้นิ่งได้ยากกันทั้งนั้น“โอ้ตาย”ตอนนั้นเอง จาค็อบและศิษย์คนอื่น ๆ ที่สังเกตเห็นความวุ่นวายก็เข้ามาเอ่อ…ทุกคนต่างก็อึ้งไปทันทีเมื่อได้เห็นสถานการณ์ในห้องและมีสีหน้าบรรยายไม่ถูก“ทะ… ทำไมแดร์ริลถึงได้อยู่ในห้องของคุณหนูปาร์คเกอร์?”“กลิ่นเหล้าเหม็นคลุ้งเลย…”“เป็นไปได้ไหมว่าแดร์ริลดื่มเหล้าย้อมใจแล้วอยากจะมาทำอะไรกับคุณหนูปาร์คเกอร์…”ฝูงชนต่างก็แสดงความคิดเห็นดัน ลูคัสทำสีหน้าตื่นตะลึงเหมือนกันแต่ว่าในใจนั้นแอบหัวเราะลั่น‘ฮ่าฮ่า ตอนนี้แดร์ริลอธิบายตัวเองยากแล้ว ทุกคนเห็นเขาแบบนี้แล้ว’“ปา
จากนั้นลูคัสก็เรียกลูกน้องออกมาสองคนและบอกว่า “เร็วเขาถอดเสื้อผ้าหมอนี่ออก”ลูกน้องทั้งสองรีบถอดเสื้อผ้าของแดร์ริลออกตามคำสั่ง“อุ้มเขาขึ้นแล้วไปกัน” ลูคัสโบกมือและเดินออกไปลูกน้องทั้งสองคนรีบยกแดร์ริลขึ้นแล้วเดินตามไป พวกเขาไม่ลืมเอาเสื้อผ้าของแดร์ริลไปด้วยพวกเขาอาศัยความมืดของยามค่ำคืน อุ้มแดร์ริลเข้าไปในห้องของปาร์คเกอร์ เธอยังไม่กลับมาที่ห้องตอนนี้เพราะว่าเธอมีธุระต้องจัดการพวกเขาโยนแดร์ริลไปนอนบนเตียงปาร์คเกอร์ก่อนที่ลูคัสจะนำคนของเขาอีกสองคนไปซ่อนอยู่ในมุมมืด“แดร์ริล”ลูคัสยิ้มชั่วร้ายออกมาเมื่อพวกเขาซ่อนมิดชิดแล้ว และพูดกับตัวเองว่า “อย่ามาว่าฉันที่ทำเรื่องชั่ว ๆ เลย ใครใช้ให้นายล่วงเกินประมุขสำนักเสียงลวงตาล่ะ? อีกอย่างญาติฉันก็ชอบนายมากนี่”ตอนแรกลูคัสวางแผนว่าจะเอาตัวแดร์ริลออกจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันทีหลังจากที่เขาเมา และส่งไปที่แท่นของสำนักเสียงลวงตา แต่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพิ่มการรักษาความปลอดภัยหลังจากเหตุต่อสู้เมื่อกลางวัน การแอบพาแดร์ริลออกไปจึงไม่ใช่เรื่องง่ายลูคัสตัดสินใจว่าจะถอดเสื้อผ้าแดร์ริลออกและเอาเขามาไว้บนเตียงปาร์คเกอร์ จากนันเขาก็จะรีบเข้ามาแล
”โอ้”แม้เบื้องหน้าลูคัสอาจจะดูนิ่ง แต่ว่าในใจเขายินดีและตื่นเต้นมากเมื่อเห็นแดร์ริลดื่มไวน์ลูคัสนั้นเชิญแดร์ริลมาดื่มไม่ใช่เพราะความชื่นชมแต่อย่างใด แต่เพื่อที่จะได้ทำตามคำสั่งของแจ็คกี้และจับตัวแดร์ริลไปลูคัสนั้นเจ้าเล่ห์ เขารู้ว่าคนแข็งแกร่งอย่างแดร์ริลไม่มีทางได้รับผลจากยาพิษธรรมดา ๆ แน่ ดังนั้นเขาเลยไม่โง่ขนาดที่จะวางยาในไวน์ไวน์นั้นไม่มียาพิษ แต่ว่าตัวไวน์เองต่างหากที่มีปัญหากรุ่นกรึ่มเป็นเหล้าแรงเป็นพิเศษของทวีปมหาสมุทรอำพัน เพียงแค่ดื่มไวน์นี้เข้าไปอึกใหญ่ก็อาจจะทำให้คนดื่มเมาไปได้ครึ่งเดือน แม้แต่ผู้บ่มเพาะหากว่าได้ดื่มเช้าไปก็ไม่อาจต้านทานความแรงของเหล้าได้ ทุกคนที่รู้จักไวน์นี้รู้ดีว่าต้องกินยาแก้ก่อนที่จะดื่มกรุ่นกรึ่มอย่างเพลิดเพลินแผนของลูคัสก็ง่าย ๆ เขาเจตนาจะไม่บอกแดร์ริลว่ากรุ่นกรึ่มนั้นแรงแค่ไหน แล้วก็รอให้แดร์ริลเมาค่อยจับเขามัดส่วนตัวลูคัสนั้นกินยาแก้ไปแล้ว เขาก็เลยไม่ต้องกังวล“ประมุขดาร์บี้” ลูคัสยิ้มและมองแดร์ริล “ไวน์เป็นไงบ้างครับ?”“ยอดเยี่ยม”แดร์ริลพยักหน้าและอดเอ่ยไม่ได้ “กลิ่นของไวน์นี้แรงมาก มันมีรสหวานติดปลายลิ้น เป็นไวน์ชั้นยอด”แดร์ริล
แจ็คกี้ไม่พูดอะไรอีก เขาหันหลังจากไปแล้วหายไปในความมืดยามค่ำคืนในพริบตา“เฮ้อ”ตอนนั้นเอง ลูคัสก็สูดหายใจเข้าลึกพร้อมสีหน้ายุ่งยากใจประมุขสั่งให้เขาหาทางเอาเอง แล้วเขาจะมีทางอะไรล่ะ?…ตอนนั้นเองที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่จาค็อบตั้งใจจัดเลี้ยงให้แดร์ริลเพื่อขอบคุณเขาสำหรับการยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือจากนั้นแดร์ริลก็ถูกจัดให้นอนพักในห้องพักแขกหลังจากกินอาหารเสร็จตอนนั้นที่แดร์ริลนอนอยู่บนเตียงแต่ยังไม่ได้หลับ สองชั่วโมงผ่านไปแต่ก็ยังไม่มีข่าวอะไรเรื่องเดบร้าจากคนของปาร์คเกอร์เขายังไม่รู้ที่อยู่ของเดบร้า แล้วเขาจะมีอารมณ์มาพักผ่อนได้อย่างไร?ก๊อก ก๊อกมีเสียงประจบเอาใจดังมาจากนอกห้อง “ประมุขดาร์บี้ คุณนอนหรือยังครับ?”‘หืม?’แดร์ริลนิ่วหน้า เขาลุกขึ้นและเดินไปดูแล้วก็ต้องอึ้งไปเขาเห็นว่าลูคัสยืนยิ้มกว้างอยู่ด้วยท่าทางสุภาพนอบน้อม“มีอะไรให้ช่วยเหรอ?” แดร์ริลถามเบื้องหน้าเขาดูนิ่ง ๆ แต่ในใจแดร์ริลรังเกียจหมอนี่มาก‘เจ้าโง่นี่มาหาฉันทำไมกัน?’“แหะแหะ…”ลูคัสยิ้มด้วยสีหน้านอบน้อมแล้วบอกว่า “ประมุขดาร์บี้ อย่าเพิ่งปฏิเสธผมนะครับ เมื่อตอนกลางวันผมล่วงเกินคุณไปเยอะ แต่คุณก็ใ
”ประมุขดาร์บี้ คุณน่าทึ่งจริง ๆ คุณไล่แจ็คกี้ไปได้”“ใช่แล้ว ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมคุณถึงได้เป็นผู้ทรงอิทธิพลแบบนี้”เหล่าแขกพากันมาทำความเคารพแดร์ริล พยายามที่จะเยินยอเขา แดร์ริลนั้นขี้เกียจที่จะรับมือกับพวกสอพลอพวกนี้ เขายิ้มและพูดปัด ๆ ไปไม่กี่ประโยคจาค็อบ โยฮันที่อยู่ข้างกายเขาเองก็มีทีท่าไม่แยแสพวกแขกก่อนหน้านี้แขกเหล่านี้พากันมาเยินยอจาค็อบตอนที่เห็นว่าคฤหาสน์เกียรติกระบี่นั้นมีอาวุธระดับม่วง แต่กลับหนีเขาเหมือนเห็นโรคร้ายตอนที่สำนักเสียงลวงตาโผล่มาจาค็อบรู้สึกว่าคงจะดีกว่านี้หากไม่คบหาสหายเหล่านี้ที่ต้องการเพียงแค่ผลประโยชน์จากเขาเหล่าแขกพากันอับอายที่จะหน้าด้านอยู่ต่อเมื่อรู้สึกได้ถึงท่าทีไม่แยแสของจาค็อบและท่าทีไม่สนใจของแดร์ริล ไม่นานพวกเขาก็จากไปคฤหาสน์เกียรติกระบี่กำลังทำความสะอาดบริเวณที่มีการต่อสู้จนเสร็จสิ้น ปาร์คเกอร์เองก้ไม่ลืมคำขอร้องของแดร์ริล และรีบส่งคนให้ออกไปหาข่าวของเดบร้าทันทีเวลาเดียวกันปาร์คเกอร์ก็เชื้อเชิญให้แดร์ริลอยู่ที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพราะว่ามันคงใช้เวลากว่าจะหาที่อยู่ของเดบร้าได้ แดร์ริลพยักหน้าตกลงไม่นานก็ถึงเวลาค่ำคืนตอนนั้นเองที่เท
ทุกคนต่างก็มองแดร์ริลเมื่อได้ยินคำพูดของเขาโดยเฉพาะพวกที่หวาดกลัวสำนักเสียงลวงตา พวกเขาต่างก็มีความคิดมากมายแจ็คกี้นั้นเป็นปีศาจร้ายที่ฆ่าคนไม่กะพริบตา เขานั้นเป็นคนชี้นิ้วสั่งเป็นสั่งตายคนอื่นได้ แต่ตอนนี้เขาแพ้ให้แดร์ริลแบบหมดท่า แล้วเขาจะโมโหจัดจนล้มพนันหรือไม่?“ฟู่”แจ็คกี้หน้าแดงก่ำ เขาสูดหายใจเข้าลึก “แม้ว่าฉันจะไม่ใช่คนดี แต่ฉันก็รักษาคำพูดและยอมรับว่าแพ้แล้ว”จากนั้นแจ็คกี้ก็โบกมือ “ทุกคนจงฟัง เราจะไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันที แล้วไปรวมตัวกันที่แท่นพิธีหลัก”สีหน้าแจ็คกี้เต็มไปด้วยความรู้สึกไม่เต็มใจตอนที่ตะโกนประโยคสุดท้ายออกมาที่จริงนั้นเขาไม่เต็มใจจะจากไปแบบนี้สักนิด เขาต้องการจะควบคุมคฤหาสน์เกียรติกระบี่และอาวุธระดับม่วงทั้งสามชิ้นนั้นก็อยู่ใกล้เพียงแค่เอื้อมแล้วแต่เขาไม่มีทางเลือกอื่นเพราะแดร์ริลทำให้เส้นเลือดหัวใจของเขาบาดเจ็บตอนที่ใช้ง้าวสวรรค์ ทำให้แจ็คกี้ไม่สามารถสู้ต่อไปได้“โอ้”เหล่าศิษย์สำนักเสียงลวงตานับพันต่างก็ไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ด้วยสีหน้ามืดครึ้มเมื่อได้ยินคำสั่งของแจ็คกี้“แดร์ริล ดาร์บี้”แจ็คกี้เดินไปสองสามก้าวก่อนที่จะหยุด เขาหันกลั
”ประมุขแจ็คกี้ การต่อสู้นี้จบแล้ว” สีหน้าแดร์ริลเย็นเยียบไม่แสดงอารมณ์ใดซูมแดร์ริลโบกง้าวด้วยกำลังที่มีเมื่อพูดจบ และกลิ่นอายที่สั่นสะเทือนฟ้าดินก็ปล่อยออกมาจากง้าวสวรรค์ก่อนที่จะมีลำแสงสีแดงเลือดพุ่งเข้าใส่แจ็คกี้แจ็คกี้แทบไม่ทันคิดขณะที่เขาสีหน้าเปลี่ยน เขารีบปล่อยพลังภายในออกมาและเปลี่ยนเครื่องจักรสังหารให้ป้องกันการโจมตีปังลำแสงสีเลือดทำลายเครื่องจักรเปลี่ยนร่างสังหารออกเป็นเสี่ยง ทำให้แจ็คกี้ร้องครางออกมาและปลิวถอยหลังไปมากกว่า 100 เมตร ก่อนที่จะร่วงกระแทกพื้นอย่างแรงการโจมตีของแจ็คกี้อาจจะดูรุนแรงตอนที่เขาโจมตีแดร์ริล แต่เขาก็ใช้พลังภายในไปเยอะแล้ว ตอนนี้แจ็คกี้ไม่สามารถรับการโจมตีได้เมื่อเจอกับง้าวสวรรค์ของแดร์ริลอะไรกัน?ทุกคนที่อยู่ด้านล่างต่างก็อ้าปากค้างเมื่อได้เห็นเรื่องตรงหน้าและมองแดร์ริลอย่างพูดไม่ออกพลังของชายหนุ่มคนนี้น่ากลัวมากแล้วอาวุธในมือเขาก็ดูพิเศษ มันดูคุ้นตาชอบกล…เฮือกตอนนั้นเองจาค็อบก็มองแดร์ริลด้วยความตกตะลึง แววตาเขาก็ตื่นเต้นมากเพื่อนของลูกสาวเขามีความสามารถขนาดนี้ คนเราจะดูกันแต่ภาพลักษณ์ภายนอกไม่ได้จริง ๆปาร์คเกอร์ตัวสั่นและมองแ