ลิลี่ไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับแดร์ริลในตอนแรกก็จริง แต่ว่าเธอคิดถึงเขามาก เมื่อเธอได้เห็นว่าอาการบาดเจ็บของเขารุนแรงแค่ไหนเธอก็ไม่สามารถปกปิดความรู้สึกได้อีกต่อไป!“หนูน้อยลิลี่ ผมไม่.. ไม่เป็นไร” แดร์ริลรู้สึกซาบซึ้งใจอย่างมากเมื่อเขารับรู้ได้ถึงความห่วงใยของลิลี่จนเขาเกือบร้องไห้ออกมาลิลี่ผอมลงไปมาก เขาไม่แน่ใจว่าเธอต้องเจออะไรมาบ้างในช่วงหลายปีที่ผ่านมา มันทำให้เขาใจสลายเมื่อได้เห็นว่าเธอผอมมากแค่ไหนตอนนั้นทั้งเวสต์ลีย์และสมาชิกสำนักมุสิกต่างก็พากันตะลึง สมองพวกเขาหมุนติ้ว“อะไรนะ?”“เธอเรียกประมุขดาร์บี้ว่าสามีงั้นเหรอ?”“เธอเป็นภรรยาของประมุขดาร์บี้เหรอ?”แดร์ริลมองลิลี่ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความรักและห่วงใย “หนูน้อยลิลี่ ทำไมคุณถึงมาอยู่ที่นี่? ทำไมคุณถึงมาอยู่กับพวกสำนักมุสิกได้?”ดวงตาแดร์ริลเต็มไปด้วยความสงสัยเมื่อเขาถาม“ฉัน…” ลิลี่กัดริมฝีปากอย่างอับอาย เธอก้มหน้าและพูดเสียงเบา “พวกทวงหนี้ไล่ตามฉันเพื่อเอาเงินและก็จับฉันได้ พวกสำนักมุสิกช่วยฉันไว้”ช่วงไม่กี่นาทีต่อมาเธอก็เล่าให้เขาฟังย่อ ๆ ว่าเกิดอะไรขึ้นบ้างดวงตาแดร์ริลแดงก่ำด้วยโทสะเมื่อเขาได้ยินเรื่องที่เกิดขึ้น
ขณะที่พวกเขาคุยกัน แดร์ริลก็ช่วยเธอเช็ดน้ำตาออกจากใบหน้า หัวใจของเขาเจ็บปวดและเขาก็ไม่สามารถหยุดพูดว่า “หนูน้อยลิลี่ เป็นความผิดของผมเอง ผมมันเศษสวะ ทั้งหมดเป็นความผิดผม จากนี้ไปเราจะไม่พรากจากกันอีกแล้ว ให้อภัยผมนะ แล้วก็อย่าโกรธเลย”ขณะที่พูดแดร์ริลก็ทำหน้าตาตลกไปด้วยน้ำตาของลิลี่เปลี่ยนเป็นเสียงหัวเราะขณะที่เธอแกล้งต่อยเขาที่หน้าอก “เอาล่ะ เอาล่ะ ฉันจะไม่โมโหอีกแล้ว อาการบาดเจ็บของคุณเป็นยังไงบ้าง?”“ผมไม่เป็นไร…” แดร์ริลยิ้มขณะที่เขาจับมือลิลี่ “ผมจะฟื้นตัวได้เร็วเพราะว่ามีคุณอยู่ข้าง ๆ”ขณะที่เขาพูด แดร์ริลนั่งอยู่บนพื้นและเริ่มที่จะทำสมาธิเดินลมปราณเพื่อฟื้นพลังภายใน เขาเพิ่งกินโอสถวิญญาณเข้าไป และคงจะหายในอีกไม่นานลิลี่พยักหน้าและนั่งเงียบ ๆ ข้างกายเขาเวสต์ลีย์และคนอื่น ๆ ต่างก็ยืนอยู่ไม่ไกลและถอนใจอย่างโล่งอกเมื่อพวกเขาเห็นแบบนั้น‘ดูเหมือนว่าประมุขดาร์บี้จะไม่เล่นงานเรา’ เวสต์ลีย์คิดเขาอยากจะเดินเข้าไปหาและดูอาการบาดเจ็บของแดร์ริล แต่เมื่อเห็นว่าแดร์ริลกำลังทำสมาธิอยู่เขาก็ไม่อยากเข้าไปรบกวนเวลาผ่านไปประมาณชั่วโมง พลังภายในของแดร์ริลก็ฟื้นคืนมาเกือบสมบูรณ์ ความเจ
ปัง!ขณะที่ลิลี่กับแดร์ริลกำลังใช้เวลาร่วมกัน ก็มีเสียงฟ้าผ่าดังก้องบนท้องฟ้าและพื้นดินใต้เท้าก็สั่นสะเทือน พื้นนั้นสั่นไหวแรงมากจนยืนแทบไม่อยู่ เหมือนกับว่าท้องฟ้ากำลังจะถล่มลงมา‘นี่มันอะไรกัน? แผ่นดินไหวเหรอ?’แดร์ริลและลิลี่ตกตะลึง พวกเขาต่างก็มองไปทางทิศทางของการสั่นสะเทือนเวลาเดียวกันนั้น เวสต์ลีย์และคนอื่นต่างก็มองไปบนท้องฟ้าอย่างสงสัยทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือซึ่งเป็นที่ตั้งของแดนมัชฌิม ก้อนเมฆดูแปลกไป ท้องฟ้าและพื้นดินดูเหมือนจะเปลี่ยนรูปร่างหลังจากตะลึงไปสองสามวินาที แดร์ริลก็ตั้งสติได้และอดนิ่วหน้าไม่ได้ “เป็นไปได้ไหมว่าจะมีอาวุธมหาประลัยอีกชิ้นปรากฏขึ้น? มีสุสานของนักรบโบราณถูกค้นพบอีกเหรอ?”ลิลี่ไม่ได้พูดอะไรเธอทำเพียงกอดแขนแดร์ริลไว้แน่น ดวงตาเต็มไปด้วยความแปลกใจจังหวะนั้นเวสต์ลีย์ก็เดินมาดูท่าทางอารมณ์ท่วมท้น “ท่านประมุขดาร์บี้ มีปรากฏการณ์ประหลาด เห็นได้ชัดว่ามีขุมทรัพย์ปรากฏขึ้น จากตำแหน่งน่าจะมาจากทางทวีปแดนมัชฌิม!”เวสต์ลีย์ประสานหมัดและบอกอย่างจริงใจว่า “ประมุขดาร์บี้ หากว่าคุณต้องการได้โปรดให้ผมได้ตามคุณไปเพื่อตรวจดูด้วยกันเถอะ”เวสต์ลีย์ดูสิ้นหวังเมื่อ
”ฉันคิดมาตลอดว่ามันเป็นตำนาน”บรรดาฝูงชนต่างก็พากันวิพากษ์วิจารณ์เรื่องนี้ แต่สีหน้าของทุกคนนั้นมีแต่ความตกใจตามตำนานนั้น ขณะที่ผู้ก่อตั้งสำนักหยาดน้ำฟ้าออกท่องเที่ยวก่อนที่จะตั้งสำนัก เขาได้เจอผู้บ่มเพาะกลุ่มหนึ่งกำลังรุมกิเลนอยู่ ตอนนั้นประมุขผู้ก่อตั้งเป็นคนใจดีและขับไล่พวกผู้บ่มเพาะกลุ่มนั้นไปและช่วยกิเลนไว้พวกกิเลนนั้นเป็นสัตว์เทพที่เฉลียวฉลาด ดังนั้นกิเลนตัวนั้นจึงซาบซึ้งในความช่วยเหลือของประมุขผู้ก่อตั้งและตามท่านไปทั่ว พวกเขานั้นเป็นทั้งศิษย์อาจารย์และเป็นสหายกันหลายร้อยปีต่อมา ประมุขผู้ก่อตั้งก็ตายจากไปและกิเลนก็เศร้าโศกเสียใจก่อนที่จะเข้าไปจำศีลในถ้ำที่ภูเขาด้านหลังประมุขสำนักหยาดน้ำฟ้าทุกคนต่างก็บอกว่า ที่ถ้ำภูเขาด้านหลังนั้นมีสถานที่ต้องห้ามอยู่ จากนั้นพวกเขาก็นับถือกิเลนเป็นสัตว์เทพศักดิ์สิทธิ์และห้ามไม่ให้ศิษย์ของสำนักเข้าไปบริเวณนั้นทุกคนที่เข้ามาร่วมกับสำนักหยาดน้ำฟ้าต่างก็เคยได้ยินเรื่องนี้มา แต่ว่าพวกเขาไม่เคยเห็นสัตว์เทพกิเลนเลย และต่างก็คิดว่าเป็นแค่ตำนานเท่านั้นแต่ว่าวันนี้ เมื่อได้เห็นปรากฏการณ์แปลกประหลาดและได้ยินเสียงคำรามดังต่อเนื่องมาจากถ้ำที่ภูเข
เสียงคำรามดังชัดเจนขนาดนี้เป็นไปได้ไหมว่าจะเป็นสัตว์เทพ?แดร์ริลตื่นเต้นเมื่อได้ยินเสียงคำราม เขาแทบไม่หยุดคิดก่อนที่จะบอกเวสต์ลีย์และคนอื่น ๆ “เร็วเข้า สัตว์เทพน่าจะอยู่ห่างไปไม่ไกล เรารีบไปดูกันดีกว่า”จากนั้นแดร์ริลก็พุ่งตัวไปอย่างไม่รอช้า เขาพาลิลี่ไปด้วยแล้วเหินกายอย่างรวดเร็วพุ่งไปทางสำนักหยาดน้ำฟ้า“ไป ตามเขาไป” เวสต์ลีย์ตะโกนและส่งสัญญาณให้คนของเขารีบตามไปแดร์ริลและคนอื่น ๆ ไม่นานก็มาถึงตีนเขาที่ตั้งของสำนักหยาดน้ำฟ้า“ทุกคน”ศิษย์ของสำนักหยาดน้ำฟ้ารีบเข้ามาหาทันทีที่พวกเขาถึงก่อนที่จะบอกอย่างสุภาพว่า “พวกท่านมาที่นี่เพราะสมบัติเหรอ?”ว่ากันว่าสำนักหยาดน้ำฟ้านั้นเป็นสำนักที่อยู่มานานหลายพันปีแล้ว แม้ว้าน้ำเสียงของคนของสำนักจะสุภาพแต่ก็ไม่ได้นอบน้อมหรือหงอจนเกินไป เป็นเช่นนี้จึงไม่มีใครมองเขาอย่าดูแคลน“อืม”แดร์ริลพยักหน้า“ถ้าเช่นนั้นโปรดตามผมมา” ศิษย์ผู้นั้นยิ้มก่อนที่จะผายมือนำทางไปยังอีกโถงหนึ่งแดร์ริล ลิลี่และคนอื่น ๆ ต่างก็มองกันอย่างสับสนเล็กน้อยนี่มันเกิดอะไรขึ้น?เห็นได้ชัดว่ามีสัตว์เทพปรากฏขึ้นจากเสียงคำรามที่ได้ยินก่อนหน้า แต่ทำไมคนของสำนักหยาดน้ำฟ้าถ
แววตาเมแกนเย็นชาและมุ่งร้ายเมื่อเธอคิดเรื่องนั้นอยู่ในหัว พร้อมทั้งแสดงเจตนาฆ่าฟันออกมาชัดเจนเธอตัดสินใจแล้วว่าจะต้องจัดการกับแดร์ริลหลังจากที่ได้สมบัติและออกไปจากสำนักหยาดน้ำฟ้าเธอต้องเอาคืนชายคนนี้ที่เคยโหดร้ายกับเธออย่างน้อยเป็นสิบเท่าร่างงดงามสองร่างปรากฏขึ้นไม่ไกลในตอนนั้นและค่อย ๆ เดินเข้ามาโดยมีคนของสำนักหยาดน้ำฟ้าเดินนำทางมาแดร์ริลตกใจและยินดีเมื่อได้เห็นพวกเธอ อารมณ์ของเขาเปลี่ยนเป็นดีขึ้นทันใดพวกเธอคือควีนนี่และเซลีนนั่นเองพวกเธอนั้นคนหนึ่งอ่อนเยาว์และน่ารักขณะที่อีกคนอ่อนโยนและเฉลียวฉลาด ทำให้โดดเด่นออกมาจากฝูงชน ราวกับว่าสายตาของบรรดาบุรุษต่างก็พากันจับจ้องพวกเธอควีนนี่นั้นสวมเดรสสั้นสีเหลืองวันนี้และดูอ่อนวัย แม้ว่าจะไม่ได้อวดโฉมความเย้ายวนและรูปร่างโตเต็มตัวของเธอ หุ่นที่มีส่วนโค้งส่วนเว้านั้นก็ทำให้ตาของผู้ชายหลายคนแทบถลนออกมาจากเบ้าส่วนเซลีนนั้นเธอใส่ชุดกระโปรงยาวสีม่วงดูเคร่งขรึมและมีเสน่ห์ดึงดูดการมาของทั้งสองคนนั้นทำให้บรรยากาศรอบข้างดูคึกคักขึ้นเล็กน้อย“นักเปียโนผู้สูงส่ง…”“ใช่ นักเปียโนผู้สูงส่ง ข่าวลือว่าเธอมีความงามดุจราชินีน้ำแข็ง พอได้เห็น
”ควีนนี่เหรอ?” ลิลี่ที่อยู่ไม่ไกลเดินเข้ามาหาและตัวสั่นเทาเพราะความตื่นเต้นอย่างหนักเมื่อได้เจอควีนนี่ “นี่เธอจริง ๆ เหรอ?”ลิลี่น้ำตาไหลพรากก่อนที่จะพูดจบมันมากกว่า 10 ปีเลยนะลิลี่ไม่ได้เจอลูกพี่ลูกน้องของเธอมามากกว่า 10 ปี อาจบอกได้ว่าในบรรดาญาติทั้งหมดลิลี่นั้นสนิทกับควีนนี่ที่สุด“เธอ…” ควีนนี่อึ้งไปเมื่อได้เห็นใบหน้าเสียโฉมของลิลี่ เธอขมวดคิ้วแน่นและถามว่า “เธอเป็นใคร? เรารู้จักกันเหรอ?”ควีนนี่พูดพร้อมใบหน้าที่เต็มไปด้วยความสับสนเธอไม่รู้จักหญิงขี้เหร่ที่อยู่ตรงหน้าของเธอ แต่คนนี้กลับเรียกเธอเหมือนกับว่าสนิทสนมกันเฮ้อ!แดร์ริลอดไม่ได้ที่จะต้องถอนใจเมื่อได้เห็นฉากตรงหน้าก่อนที่จะมองควีนนี่และพูดเบาๆ ว่า “ควีนนี่ เธอ… เธอก็คือลิลี่” จากนั้นแดร์ริลก็ก้มหน้าและรู้สึกละอายใจจนไม่อาจพูดได้ลิลี่กลายเป็นแบบนี้ก็เพราะเขา เขารู้สึกรับผิดชอบต่อเธออะไรนะ?ควีนนี่ตะลึงไปเมื่อได้ยินดังนั้น“ห๊าาาาาา”ควีนนี่ตั้งสติได้ชั่วขณะต่อมาและเธอกอดลิลี่แน่นก่อนที่จะสะอื้นออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่ “ลิลี่ ฉันคิดถึงเธอ ฉันคิดถึงเธอมากเลยตลอดหลายปีมานี้…”ลิลี่นั้นเข้าใจว่าควีนนี่อยู่ที่จัก
สีหน้าประมุขราล์ฟเปลี่ยนเมื่อได้ยินดังนั้นเวลาเดียวกัน ฝูงชนต่างก็มองหน้ากันไปมาและอดที่จะกระซิบกระซาบโต้เถียงกันไม่ได้“เกิดอะไรขึ้น? สัตว์เทพคลั่งเหรอ?”“สัตว์เทพกิเลนคอยปกป้องสำนักหยาดน้ำฟ้าอยู่ไม่ใช่เหรอ? แล้วมันคลั่งไปได้ยังไง?”“เรื่องชักน่าสนใจแล้ว…”แดร์ริลแอบนิ่วหน้าเมื่อได้ยินดังนั้นตำนานบอกว่าสัตว์เทพเองก็เหมือนมนุษย์และพลังอาจจะติดขัดไม่สามารถเลื่อนขั้นได้ตอนที่บ่มเพาะ เมื่อพวกเขาถึงจุดที่ไปต่อไม่ได้ สัตว์เทพก็มักจะก้าวสู่การบ่มเพาะระดับต่อไปได้ หากว่าพวกมันโชคดี แต่ถ้าไม่เป็นอย่างนั้นพวกมันก็จะคลั่งสถานการณ์ตอนนี้เป็นเหมือนเวลาที่ผู้บ่มเพาะมนุษย์นั้นเกิดอาการธาตุไฟเข้าแทรกดูเหมือนว่าสัตว์เทพกิเลยจะตื่นขึ้นมาหลังจากจำศีลนับพันปีที่สำนักหยาดน้ำฟ้าและต้องพลังติดขัดจึงเกิดคลั่งขึ้นมา“ทุกคนอย่าเพิ่งตระหนก”ตอนนั้นประมุขราล์ฟก็สูดหายใจเข้าลึกและพูดเสียงดังฟังชัดไปทั่วทั้งลานเขากำลังเตรียมที่จะมุ่งหน้าไปที่หลังภูเขาโฮกแต่ว่าก็มีเสียงคำรามจนแผ่นดินสะเทือนดังขึ้นอีกครั้ง ตามมาด้วยร่างมหึมาที่มีไฟลุกท่วมพุ่งตัวมาจากทางหลังเขากิเลนนั่นเองกิเลนนั้นยาวกว่า 70 เ
”รอก่อน”จู่ ๆ ลูคัสก็คิดบางอย่างได้ขณะที่พวกเขากำลังจะเดินทางต่อและสั่งลูกน้องทั้งสองของตน “วางแดร์ริลลงและค้นตัวเขา เผื่อว่ามีของอะไร”ฮ่าฮ่าแดร์ริลไม่ใช่เพียงแค่ประมุขสำนักประตูสุราลัยเท่านั้นแต่ว่ายังเป็นจักรพรรดิของเวสต์ริงตัน เขาต้องมีของมีค่าอยู่กับตัวแน่‘ฉันอาจจะเจอคัมภีร์ล้ำค่าบนตัวเขาก็ได้หากว่าฉันหาของมีค่าก่อนที่จะเอาเขาไปส่งที่สำนักเสียงลวงตา’ลูคัสยิ้มพร้อมคิด“ครับ นายน้อย”ลูกน้องทั้งสองรับคำและวางแดร์ริลลงก่อนที่จะเริ่มค้นตัวเขาไม่นานก็เจอของสองอย่างบนตัวแดร์ริล อันหนึ่งคือเจดีย์ส่วนอีกอันคือย่ามใส่สัตว์เทพเจดีย์เจ็ดมหาสมบัตินั้นสามารถเปลี่ยนขนาดได้ ดังนั้นแดร์ริลจึงเปลี่ยนให้เล็กที่สุด สูงแค่ประมาณนิ้วโป้ง ตอนที่เขาไม่ได้ใช้งาน คนทั่วไปก็จะไม่คิดว่ามันเป็นของสำคัญและเป็นเรื่องยากที่จะรู้ถึงความลับของเจดีย์“เอ่อ…”ตอนนั้นลูคัสก็หยิบเจดีย์ขึ้นมา หมุนไปมาเพื่อดู เขานิ่วหน้าและบอกว่า “มันมีพลังวิญญาณและดูเหมือนเป็นของล้ำค่า แต่ว่าเอาไว้ใช้ทำอะไรกัน?”จากนั้นลูคัสก็ห้อยเจดีย์กลับไว้ที่คอของแดร์ริลเหมือนเดิมแล้วลูคัสก็หยิบย่ามใส่สัตว์เทพขึ้นมาอย่างยินดีแล
สีหน้าของจาค็อบมืดครึ้มเมื่อเขาพูดเช่นนั้น เขาเองก็รู้สึกสับสนที่จริงจาค็อบไม่เชื่อเหมือนกันว่าแดร์ริลจะเป็นคนเช่นนั้น แต่สถานการณ์ตรงหน้าก็ต่างไป อีกอย่างแดร์ริลก็เหม็นกลิ่นเหล้าจริง ๆแต่จาค็อบนั้นก็ทำอะไรรอบคอบสมกับที่เป็นประมุขของคฤหาสน์เกียรติกระบี่และตัดสินใจว่าจะรอให้แดร์ริลตื่นขึ้นมาก่อนที่จะถามเขา“ท่านลุง”แต่ลูคัสร้อนใจขึ้นมาทันทีและบอกอย่างจริงจังว่า “ไม่ว่าเรื่องจริงจะเป็นยังไง แดร์ริลก็เมาและมานอนที่เตียงปาร์คเกอร์จริง นี่อาจจะทำลายชื่อเสียงทั้งของปาร์คเกอร์และคฤหาสน์เกียรติกระบี่ หากว่าเรื่องหลุดออกไปว่าเราทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วคนอื่นเขาจะมองพวกเรายังไง? แล้วอนาคตปาร์คเกอร์จะแต่งงานได้ยังไง?”ลูคัสพูดอย่างเป็นการเป็นงานก่อนที่จะมองไปรอบ ๆ “ผมคิดว่าเราน่าจะมัดเขาไว้ก่อนแล้วค่อยสอบสวนเขาตอนที่ตื่นขึ้น ทำแบบนั้นก็ไม่เป็นการทำลายชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”หลายคนต่างก็พยักหน้าอย่างเห็นด้วยกับคำพูดของเขา“ใช่ อย่างน้อยเราก็น่าจะทำเพื่อชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”“แดร์ริลแข็งแกร่งมากไป หากว่าคำพูดของนายน้อยลูคัสที่ว่าเขาอยากทำเรื่องไม่เหมาะไม่ควรกั
”ญาติผู้น้อง”ตอนนั้นเองลูคัสที่แอบอยู่ด้านนอกก็รีบพาคนอีกสองคนเข้ามาทันที“เกิดอะไรขึ้น?” ลูคัสตะโกนเสียงดังอย่างเป็นห่วงก่อนที่จะมองแดร์ริลที่อยู่บนเตียงและทำหน้าตาประหลาดใจ “ทำ… ทำไมประมุขดาร์บี้ถึงได้มาอยู่ที่นี่?”ต้องบอกว่าลูคัสแสดงได้ดีมาก ปาร์คเกอร์ไม่ได้รู้เลยว่ามีเรื่องหมกเม็ดอะไรและคิดว่าลูคัสมาเพราะได้ยินเสียงร้องของเธอ“ฉัน…” ปาร์คเกอร์กัดปากแน่นหน้าแดงก่ำ และพูดอย่างอับอายว่า “ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน…”ตอนนี้ใจปาร์คเกอร์ว้าวุ่นมาก ผู้หญิงคนไหนที่อยู่ในสถานการณ์แบบนี้ก็ทำใจให้นิ่งได้ยากกันทั้งนั้น“โอ้ตาย”ตอนนั้นเอง จาค็อบและศิษย์คนอื่น ๆ ที่สังเกตเห็นความวุ่นวายก็เข้ามาเอ่อ…ทุกคนต่างก็อึ้งไปทันทีเมื่อได้เห็นสถานการณ์ในห้องและมีสีหน้าบรรยายไม่ถูก“ทะ… ทำไมแดร์ริลถึงได้อยู่ในห้องของคุณหนูปาร์คเกอร์?”“กลิ่นเหล้าเหม็นคลุ้งเลย…”“เป็นไปได้ไหมว่าแดร์ริลดื่มเหล้าย้อมใจแล้วอยากจะมาทำอะไรกับคุณหนูปาร์คเกอร์…”ฝูงชนต่างก็แสดงความคิดเห็นดัน ลูคัสทำสีหน้าตื่นตะลึงเหมือนกันแต่ว่าในใจนั้นแอบหัวเราะลั่น‘ฮ่าฮ่า ตอนนี้แดร์ริลอธิบายตัวเองยากแล้ว ทุกคนเห็นเขาแบบนี้แล้ว’“ปา
จากนั้นลูคัสก็เรียกลูกน้องออกมาสองคนและบอกว่า “เร็วเขาถอดเสื้อผ้าหมอนี่ออก”ลูกน้องทั้งสองรีบถอดเสื้อผ้าของแดร์ริลออกตามคำสั่ง“อุ้มเขาขึ้นแล้วไปกัน” ลูคัสโบกมือและเดินออกไปลูกน้องทั้งสองคนรีบยกแดร์ริลขึ้นแล้วเดินตามไป พวกเขาไม่ลืมเอาเสื้อผ้าของแดร์ริลไปด้วยพวกเขาอาศัยความมืดของยามค่ำคืน อุ้มแดร์ริลเข้าไปในห้องของปาร์คเกอร์ เธอยังไม่กลับมาที่ห้องตอนนี้เพราะว่าเธอมีธุระต้องจัดการพวกเขาโยนแดร์ริลไปนอนบนเตียงปาร์คเกอร์ก่อนที่ลูคัสจะนำคนของเขาอีกสองคนไปซ่อนอยู่ในมุมมืด“แดร์ริล”ลูคัสยิ้มชั่วร้ายออกมาเมื่อพวกเขาซ่อนมิดชิดแล้ว และพูดกับตัวเองว่า “อย่ามาว่าฉันที่ทำเรื่องชั่ว ๆ เลย ใครใช้ให้นายล่วงเกินประมุขสำนักเสียงลวงตาล่ะ? อีกอย่างญาติฉันก็ชอบนายมากนี่”ตอนแรกลูคัสวางแผนว่าจะเอาตัวแดร์ริลออกจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันทีหลังจากที่เขาเมา และส่งไปที่แท่นของสำนักเสียงลวงตา แต่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพิ่มการรักษาความปลอดภัยหลังจากเหตุต่อสู้เมื่อกลางวัน การแอบพาแดร์ริลออกไปจึงไม่ใช่เรื่องง่ายลูคัสตัดสินใจว่าจะถอดเสื้อผ้าแดร์ริลออกและเอาเขามาไว้บนเตียงปาร์คเกอร์ จากนันเขาก็จะรีบเข้ามาแล
”โอ้”แม้เบื้องหน้าลูคัสอาจจะดูนิ่ง แต่ว่าในใจเขายินดีและตื่นเต้นมากเมื่อเห็นแดร์ริลดื่มไวน์ลูคัสนั้นเชิญแดร์ริลมาดื่มไม่ใช่เพราะความชื่นชมแต่อย่างใด แต่เพื่อที่จะได้ทำตามคำสั่งของแจ็คกี้และจับตัวแดร์ริลไปลูคัสนั้นเจ้าเล่ห์ เขารู้ว่าคนแข็งแกร่งอย่างแดร์ริลไม่มีทางได้รับผลจากยาพิษธรรมดา ๆ แน่ ดังนั้นเขาเลยไม่โง่ขนาดที่จะวางยาในไวน์ไวน์นั้นไม่มียาพิษ แต่ว่าตัวไวน์เองต่างหากที่มีปัญหากรุ่นกรึ่มเป็นเหล้าแรงเป็นพิเศษของทวีปมหาสมุทรอำพัน เพียงแค่ดื่มไวน์นี้เข้าไปอึกใหญ่ก็อาจจะทำให้คนดื่มเมาไปได้ครึ่งเดือน แม้แต่ผู้บ่มเพาะหากว่าได้ดื่มเช้าไปก็ไม่อาจต้านทานความแรงของเหล้าได้ ทุกคนที่รู้จักไวน์นี้รู้ดีว่าต้องกินยาแก้ก่อนที่จะดื่มกรุ่นกรึ่มอย่างเพลิดเพลินแผนของลูคัสก็ง่าย ๆ เขาเจตนาจะไม่บอกแดร์ริลว่ากรุ่นกรึ่มนั้นแรงแค่ไหน แล้วก็รอให้แดร์ริลเมาค่อยจับเขามัดส่วนตัวลูคัสนั้นกินยาแก้ไปแล้ว เขาก็เลยไม่ต้องกังวล“ประมุขดาร์บี้” ลูคัสยิ้มและมองแดร์ริล “ไวน์เป็นไงบ้างครับ?”“ยอดเยี่ยม”แดร์ริลพยักหน้าและอดเอ่ยไม่ได้ “กลิ่นของไวน์นี้แรงมาก มันมีรสหวานติดปลายลิ้น เป็นไวน์ชั้นยอด”แดร์ริล
แจ็คกี้ไม่พูดอะไรอีก เขาหันหลังจากไปแล้วหายไปในความมืดยามค่ำคืนในพริบตา“เฮ้อ”ตอนนั้นเอง ลูคัสก็สูดหายใจเข้าลึกพร้อมสีหน้ายุ่งยากใจประมุขสั่งให้เขาหาทางเอาเอง แล้วเขาจะมีทางอะไรล่ะ?…ตอนนั้นเองที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่จาค็อบตั้งใจจัดเลี้ยงให้แดร์ริลเพื่อขอบคุณเขาสำหรับการยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือจากนั้นแดร์ริลก็ถูกจัดให้นอนพักในห้องพักแขกหลังจากกินอาหารเสร็จตอนนั้นที่แดร์ริลนอนอยู่บนเตียงแต่ยังไม่ได้หลับ สองชั่วโมงผ่านไปแต่ก็ยังไม่มีข่าวอะไรเรื่องเดบร้าจากคนของปาร์คเกอร์เขายังไม่รู้ที่อยู่ของเดบร้า แล้วเขาจะมีอารมณ์มาพักผ่อนได้อย่างไร?ก๊อก ก๊อกมีเสียงประจบเอาใจดังมาจากนอกห้อง “ประมุขดาร์บี้ คุณนอนหรือยังครับ?”‘หืม?’แดร์ริลนิ่วหน้า เขาลุกขึ้นและเดินไปดูแล้วก็ต้องอึ้งไปเขาเห็นว่าลูคัสยืนยิ้มกว้างอยู่ด้วยท่าทางสุภาพนอบน้อม“มีอะไรให้ช่วยเหรอ?” แดร์ริลถามเบื้องหน้าเขาดูนิ่ง ๆ แต่ในใจแดร์ริลรังเกียจหมอนี่มาก‘เจ้าโง่นี่มาหาฉันทำไมกัน?’“แหะแหะ…”ลูคัสยิ้มด้วยสีหน้านอบน้อมแล้วบอกว่า “ประมุขดาร์บี้ อย่าเพิ่งปฏิเสธผมนะครับ เมื่อตอนกลางวันผมล่วงเกินคุณไปเยอะ แต่คุณก็ใ
”ประมุขดาร์บี้ คุณน่าทึ่งจริง ๆ คุณไล่แจ็คกี้ไปได้”“ใช่แล้ว ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมคุณถึงได้เป็นผู้ทรงอิทธิพลแบบนี้”เหล่าแขกพากันมาทำความเคารพแดร์ริล พยายามที่จะเยินยอเขา แดร์ริลนั้นขี้เกียจที่จะรับมือกับพวกสอพลอพวกนี้ เขายิ้มและพูดปัด ๆ ไปไม่กี่ประโยคจาค็อบ โยฮันที่อยู่ข้างกายเขาเองก็มีทีท่าไม่แยแสพวกแขกก่อนหน้านี้แขกเหล่านี้พากันมาเยินยอจาค็อบตอนที่เห็นว่าคฤหาสน์เกียรติกระบี่นั้นมีอาวุธระดับม่วง แต่กลับหนีเขาเหมือนเห็นโรคร้ายตอนที่สำนักเสียงลวงตาโผล่มาจาค็อบรู้สึกว่าคงจะดีกว่านี้หากไม่คบหาสหายเหล่านี้ที่ต้องการเพียงแค่ผลประโยชน์จากเขาเหล่าแขกพากันอับอายที่จะหน้าด้านอยู่ต่อเมื่อรู้สึกได้ถึงท่าทีไม่แยแสของจาค็อบและท่าทีไม่สนใจของแดร์ริล ไม่นานพวกเขาก็จากไปคฤหาสน์เกียรติกระบี่กำลังทำความสะอาดบริเวณที่มีการต่อสู้จนเสร็จสิ้น ปาร์คเกอร์เองก้ไม่ลืมคำขอร้องของแดร์ริล และรีบส่งคนให้ออกไปหาข่าวของเดบร้าทันทีเวลาเดียวกันปาร์คเกอร์ก็เชื้อเชิญให้แดร์ริลอยู่ที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพราะว่ามันคงใช้เวลากว่าจะหาที่อยู่ของเดบร้าได้ แดร์ริลพยักหน้าตกลงไม่นานก็ถึงเวลาค่ำคืนตอนนั้นเองที่เท
ทุกคนต่างก็มองแดร์ริลเมื่อได้ยินคำพูดของเขาโดยเฉพาะพวกที่หวาดกลัวสำนักเสียงลวงตา พวกเขาต่างก็มีความคิดมากมายแจ็คกี้นั้นเป็นปีศาจร้ายที่ฆ่าคนไม่กะพริบตา เขานั้นเป็นคนชี้นิ้วสั่งเป็นสั่งตายคนอื่นได้ แต่ตอนนี้เขาแพ้ให้แดร์ริลแบบหมดท่า แล้วเขาจะโมโหจัดจนล้มพนันหรือไม่?“ฟู่”แจ็คกี้หน้าแดงก่ำ เขาสูดหายใจเข้าลึก “แม้ว่าฉันจะไม่ใช่คนดี แต่ฉันก็รักษาคำพูดและยอมรับว่าแพ้แล้ว”จากนั้นแจ็คกี้ก็โบกมือ “ทุกคนจงฟัง เราจะไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันที แล้วไปรวมตัวกันที่แท่นพิธีหลัก”สีหน้าแจ็คกี้เต็มไปด้วยความรู้สึกไม่เต็มใจตอนที่ตะโกนประโยคสุดท้ายออกมาที่จริงนั้นเขาไม่เต็มใจจะจากไปแบบนี้สักนิด เขาต้องการจะควบคุมคฤหาสน์เกียรติกระบี่และอาวุธระดับม่วงทั้งสามชิ้นนั้นก็อยู่ใกล้เพียงแค่เอื้อมแล้วแต่เขาไม่มีทางเลือกอื่นเพราะแดร์ริลทำให้เส้นเลือดหัวใจของเขาบาดเจ็บตอนที่ใช้ง้าวสวรรค์ ทำให้แจ็คกี้ไม่สามารถสู้ต่อไปได้“โอ้”เหล่าศิษย์สำนักเสียงลวงตานับพันต่างก็ไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ด้วยสีหน้ามืดครึ้มเมื่อได้ยินคำสั่งของแจ็คกี้“แดร์ริล ดาร์บี้”แจ็คกี้เดินไปสองสามก้าวก่อนที่จะหยุด เขาหันกลั
”ประมุขแจ็คกี้ การต่อสู้นี้จบแล้ว” สีหน้าแดร์ริลเย็นเยียบไม่แสดงอารมณ์ใดซูมแดร์ริลโบกง้าวด้วยกำลังที่มีเมื่อพูดจบ และกลิ่นอายที่สั่นสะเทือนฟ้าดินก็ปล่อยออกมาจากง้าวสวรรค์ก่อนที่จะมีลำแสงสีแดงเลือดพุ่งเข้าใส่แจ็คกี้แจ็คกี้แทบไม่ทันคิดขณะที่เขาสีหน้าเปลี่ยน เขารีบปล่อยพลังภายในออกมาและเปลี่ยนเครื่องจักรสังหารให้ป้องกันการโจมตีปังลำแสงสีเลือดทำลายเครื่องจักรเปลี่ยนร่างสังหารออกเป็นเสี่ยง ทำให้แจ็คกี้ร้องครางออกมาและปลิวถอยหลังไปมากกว่า 100 เมตร ก่อนที่จะร่วงกระแทกพื้นอย่างแรงการโจมตีของแจ็คกี้อาจจะดูรุนแรงตอนที่เขาโจมตีแดร์ริล แต่เขาก็ใช้พลังภายในไปเยอะแล้ว ตอนนี้แจ็คกี้ไม่สามารถรับการโจมตีได้เมื่อเจอกับง้าวสวรรค์ของแดร์ริลอะไรกัน?ทุกคนที่อยู่ด้านล่างต่างก็อ้าปากค้างเมื่อได้เห็นเรื่องตรงหน้าและมองแดร์ริลอย่างพูดไม่ออกพลังของชายหนุ่มคนนี้น่ากลัวมากแล้วอาวุธในมือเขาก็ดูพิเศษ มันดูคุ้นตาชอบกล…เฮือกตอนนั้นเองจาค็อบก็มองแดร์ริลด้วยความตกตะลึง แววตาเขาก็ตื่นเต้นมากเพื่อนของลูกสาวเขามีความสามารถขนาดนี้ คนเราจะดูกันแต่ภาพลักษณ์ภายนอกไม่ได้จริง ๆปาร์คเกอร์ตัวสั่นและมองแ