แต่ว่า…แม้จะโดนแส้ฟาดจนนับครั้งไม่ถ้วน โซรันก็ไม่ยอมร้องออกมาสักแอะ เขากัดฟันแน่นและทนรับความเจ็บปวดไว้ตอนนั้นเดบร้าก็ร้องไห้จนเสียงแหบพร่า “หยุดนะ หยุด เขาจะตายแล้ว…”“แหม ๆ เดบร้าคนงาม ปวดใจงั้นหรือ?” เรย์มอนด์หยุด เขาหันมามองเดบร้า “ถ้าเป็นแบบนั้น แปลว่าเธอตัดสินใจได้แล้วใช่ไหม? จะเต้นให้เราดูใช่ไหม?”“ได้…” เดบร้ากัดริมฝีปากและพยักหน้าช้า ๆ ดวงตาฉ่ำน้ำตา “ฉันจะเต้น…”เธอดูขมขื่นเมื่อพูดออกมาแบบนั้น เธอเสียศักดิ์ศรีไปแล้วและเธอยอมวางเกียรติลงแดร์ริลปฏิบัติกับโซรันเหมือนพ่อของตนเอง ดังนั้นในฐานะที่เป็นผู้หญิงของเขาเธอจะทนเห็นเขาทรมานได้อย่างไร?“เดบร้า…”โซรันพูดแผ่ว “เธอทำไม่ได้! อย่าเต้น…”“ให้ตายสิ หุบปากเลยตาแก่!”เรย์มอนด์ตะโกนอย่างเกรี้ยวกราดและฟาดแส้ใส่เขาอีกครั้งปัง!ทันใดนั้นก็มีเสียงปังดังก้องมาจากทางเข้าคุก! มันฟังดูเหมือนว่าประตูโดนเตะเปิดออก!ทุกคนในคุกต่างก็ตะลึงงัน!เรย์มอนด์รีบเก็บแส้ เขาและเอลสันต่างก็มองกันก่อนที่จะรีบเดินออกจากห้องขังเฮือก!พวกเขาเพิ่งเดินมาได้ไม่กี่ก้าวเมื่อต้องกลัวจนตัวสั่น พวกเขากลั้นหายใจเมื่อเห็นว่ามีอะไรอยุ่ตรงหน้าผู้บ่
ฟลอเรียนยังคงตำแหน่งของตัวเองไว้ได้เมื่อเขามาเข้าร่วมกับกลุ่มของเจ้าศักดินาเคนนี่หลังจากจักรพรรดิแห่งโลกใหม่สวรรคตลง… เขายังคงได้เพลิดเพลินกับความมั่งคั่งรุ่งเรืองอยู่ที่ห้องโถงกลางของสำนักงานสืบสวนในตอนนี้มีเด็กหนุ่มวัยรุ่นหล่อเหลานั่งอยู่ที่เก้าอี้ตำแหน่งหลัก เขามีหน้าตาที่ยังดูเด็กเล็กน้อยซึ่งดูขัดแย้งกับท่าทางสงบนิ่งไม่สมอายุของเขาเขาคือแอมโบรส ดาร์บี้!ฟลอเรียนนั่งลงข้างเขาด้วยท่าทางจริงจัง สีหน้ามีแววสุภาพ“ท่านฟลอเรียน!”แอมโบรสค่อย ๆ อ้าปากพูดโดยที่สีหน้าไม่แสดงอารมณ์ใด “สอบปากคำสโลนเป็นยังไงบ้าง… คนที่คุณจับมา…เมื่อสองวันก่อน?”แอมโบรสช่วยเจ้าศักดินาเคนนี่มาตั้งแต่แรกด้วยเรื่องของราชวงศ์… ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเล็กหรือใหญ่… เพราะว่าเขาได้รับการแต่งตั้งเป็นเจ้าชาย เขาไม่เคยปล่อยเรื่องไหนไปชุ่ยๆ โดยเฉพาะเมื่อเป็นเรื่องที่เกี่ยวข้องกับคนที่พัวพันกับแดร์ริลฟลอเรียนผุดลุกขึ้นยืนทันทีและโค้งคำนับแอมโบรส “ฝ่าพระบาท สโลนปิดปากเงียบ กระหม่อมยังไม่สามารถได้ข้อมูลอะไรจากเธอเลย แต่พระองค์ไม่ต้องกังวลพระทัย กระหม่อมจะหาทางทำให้เธอเปิดปากให้ได้”สีหน้าฟลอเรียนเต็มไปด้วยความนับถือเม
”พะยะค่ะ ฝ่าพระบาท!” เอลสันรับตราเครื่องหมายของสำนักประกายแสงมาจากแอมโบรสก่อนที่จะหันหลังเร่งจากไป“ฝ่าพระบาท กระหม่อมจะไปดูพวกสำนักจากจักรวาลโลกที่เข้ามาบุกรุก กระหม่อมจะทำให้แน่ใจว่าพวกมันจะไม่มีทางกลับมาแน่!” ฟลอเรียนพูดกับแอมโบรสอย่างนอบน้อมก่อนที่จะจากไปเช่นกันแอมโบรสพยักหน้า ริมฝีปากหยักโค้งเป็นรอยยิ้มก่อนที่จะจิบชาอย่างผ่อนคลาย‘เสด็จพ่อเคยบอกว่า การสงบนิ่งยามเผชิญกับปัญหาจะทำให้เรายิ่งใหญ่’ตอนนั้นเองมีความต่างอย่างมหาศาลจากเมื่อก่อนทั้งรังสีของแอมโบรสและวิธีการจัดการปัญหาของเขา เพราะตอนนี้เขามีรังสีของราชนิกุลเวลาผ่านไปเรื่อย ๆฟลอเรียนรีบเข้ามาหลังผ่านไปสองชั่วโมงด้วยท่าทางเหนื่อยอ่อนแต่สีหน้าเต็มไปด้วยความตื่นเต้นตอนที่พูดกับแอมโบรสว่า “ฝ่าพระบาท กระหม่อมโชคดีจับบู๊ตึ๊ง เส้าหลินและสำนักอื่นได้”ฟลอเรียนไม่ลืมที่จะเพิ่มคำเยินยอว่า “ต้องขอบพระทัยการช่วยเหลือจากฝ่าพระบาท เพราะคนจากสำนักประกายแสงช่วยได้อย่างมาก ไม่เช่นนั้นคงรับมือสำนักต่าง ๆ ไม่ได้ง่าย”“เยี่ยม! เยี่ยมมาก!”แอมโบรสพยักหน้าด้วยสีหน้าเต็มไปด้วยความชื่นชมเพราะในใจเขาก็ตื่นเต้นดีใจอย่างมากเช่นกัน‘ฮ่าฮ่า
ตอนที่แอมโบรสอยู่ในมือของเมแกนพวกเขาได้แลกเปลี่ยนข้อตกลงกัน แอมโบรสให้สัญญาเมแกนไว้สามข้อเป็นเงื่อนไขที่ช่วยให้เขาได้โอสถเจ็ดวิจิตรบรรจงมาครองเมแกนยังไม่ลืมเรื่องพวกนั้น!“ตกลง ผมจะช่วยคุณ!” แอมโบรสหายใจเข้าลึกก่อนที่จะพยักหน้ายอมตกลงความจริงแอมโบรสนั้นไม่พอใจกับท่าทางบังคับกดดันของเมแกนขณะที่ขอให้เขาช่วยเหลือ ตอนนี้เขาเป็นองค์ชาย ยังมีใครจะกล้าพูดกับเขาด้วยท่าทางเช่นนี้อีกได้?แต่เขาก็จะทำตามสัญญาเพราะนี้เป็นกฎที่ย่อหย่อนไม่ได้แอมโบรสพูดอย่างจริงจังเมื่อความคิดนี้ผุดขึ้นในหัว “เสร็จเรื่องนี้แล้วผมยังติดค้างคุณอยู่อีกสองข้อ”เมแกนเม้มปากและยิ้ม เธออดแหย่เขาไม่ได้ “ทำไมเหรอ? หนุ่มน้อยหล่อเหลาค่อย ๆ โตขึ้นแล้ว นายเลยกลัวว่าฉันจะมารบกวนนายบ่อย ๆ ในอนาคตเหรอ?”แอมโบรสไม่ได้สะดุ้งสะเทือนอะไรกับเธอ เขอตอบอย่างไร้อารมณ์ว่า “ผมยุ่งน่ะ ถ้าไม่มีอะไรแล้วผมจะได้กลับวัง”เขาหันหลังกลับไปที่วัง‘เด็กเอ๊ย!’เมแกนยิ้มและยืนนิ่งอยู่ตรงนั้นด้วยท่าทางร้ายกาจเมื่อได้เห็นแอมโบรสจากไป‘อีกสองข้อที่เหลือคงไม่ง่ายสำหรับนายหรอก!’…ที่คุกของเมืองหลวงยามเที่ยงคืนแม้ว่าการต่อสู้อย่างรุนแรงในตอน
สีหน้าของเมแกนทั้งเย็นชาและไร้อารมณ์เมื่อเธอพูดเช่นนั้นเฮ้อ!ปรมาจารย์ลีโอนาร์ด ประมุขนิรันดร์รวมถึงประมุขคนอื่น ๆ ต่างก็แอบส่ายหน้าอย่างหมดทางช่วยเมื่อได้เห็นเช่นนี้ทุกคนในจักรวาลโลกต่างรู้เรื่องระหว่างเมแกนและแดร์ริล เพราะพวกเขาก็ไม่สามารถออกความคิดเห็นอะไรได้เพราะว่าเป็นเพียงคนนอกตอนนี้พวกเขาเองก็พูดอะไรมากไม่ได้หากว่าเมแกนไม่อยากช่วยตระกูลคาร์เตอร์“เมแกน!”มีเสียงตะโกนเกรี้ยวกราดดังมาจากมุมของห้องขังใหญ่ในตอนนี้ก่อนที่ร่างหนึ่งจะลุกขึ้น แด๊กซ์นั่นเองแด๊กซ์จ้องเมแกนและตะโกนว่า “ไม่ต้องมาทำวางท่า ฉันไม่ต้องการให้เธอมาช่วย!”คนของสำนักประตูสุราลัยอีกหลายคนต่างก็ร้องเห็นด้วยกับเขา“ใช่ เราจะปล่อยให้เป็นเรื่องของโชคชะตา เราไม่ต้องการให้ใครมาช่วยเหลือ…”“จริง เราไม่ซาบซึ้งความช่วยเหลือของคุณหรอก…”ฟุ่บ!สีหน้าของเมแกนเปลี่ยนไปเป็นเยียบเย็นเมื่อได้ยินคำพวกนี้ เธอจ้องมองแด๊กซ์ “นายเป็นนักโทษชั้นต่ำใกล้ตายอยู่แล้ว แต่ก็ยังจะดื้อด้านอีกนะ”ความจริงแล้วเมแกนอยากจะฆ่าแด๊กซ์และเชสเตอร์ทิ้งทันทีเพราะทั้งสองคนรู้เรื่องก่อนหน้านี้ที่เธอฆ่าประมุขสำนักภูเขาฮัวแล้วโยนความผิดให้แดร์ร
เด็กน้อยเช่นนี้กล้าดีอย่างไรมาต่อปากต่อคำกับเธอ รนหาที่ตายชัด ๆ จีเวลส่ายหน้าด้วยท่าทีมุ่งมั่น “อย่าคิดจะทำร้ายพี่เดบร้านะ ตราบใดที่ฉันยังอยู่!”จากนั้นจีเวลก็จ้องมองเมแกน “ผู้หญิงเลวร้ายอย่างเธอทำเรื่องชั่ว ๆ มากมายต่อแดร์ริล เธอใส่ความเขาโดยบอกว่าเขาฆ่าประมุขสำนักภูเขาฮัว ผู้หญิงเลว ๆ อย่างเธอควรตาย…”เพียะเมแกนรีบเดินเข้าไปและตบจีเวลอย่างแรงที่หน้าก่อนที่เธอจะพูดจบ“สารเลว กล้าดียังไงมาพูดกับฉันแบบนี้! ไม่มีมารยาท!” เมแกนพูดเสียงเย็น เธอรู้สึกว่าตบฉาดนี้ไม่ได้ช่วยระบายโทสะของเธอเลย ดังนั้นเธอจึงตบจีเวลอีกหลายครั้ง โดยแต่ละครั้งแรงขึ้นเรื่อย ๆเพียะ เพียะ เพียะเสียงตบสนั่นดังต่อเนื่องไม่หยุดแล้วจีเวลผู้แสนอ่อนแอจะทนรับไหวได้อย่างไร? ตอนนั้นเลือดก็ไหลออกจากปากของเธอ แข้งขาก็อ่อนแรง แต่เธอก็ยังตะโกนต่อไป “นังผู้หญิงชั่ว! แกสมควรตาย! สมควรตาย!..”ไม่ใช่แค่เรื่องที่ไม่ช่วยพวกเขาแต่เมแกนยังอยากรังแกเดบร้าด้วย ไม่มีใครที่โหดร้ายเกินเมแกนอีกแล้วเมแกนยิ่งฉุนเฉียวเมื่อได้ยินคำพูดพวกนี้นและกระชากผมจีเวลขึ้นมาก่อนที่จะตบเธอแรงกว่าเดิม“จีเวล…”“เมแกนนี่เธอตบเด็กผู้หญิง ยังเป็นค
ที่จริงเมแกนเตรียมจะฆ่าจีเวลทิ้งแล้วแต่ทั้งเส้าหลินและบู๊ตึ๊งต่างก็เป็นสำนักที่มีชื่อเสียงและมีสถานะสูงส่งในกลุ่มผู้บ่มเพาะของจักรวาลโลก เมแกนจำต้องไว้หน้าพวกเขาและเชื่อฟังเมื่อพวกเขาก้าวเข้ามาเกลี้ยกล่อมเมแกนเรื่องการทำร้ายจีเวลใบหน้าจีเวลบวมแดง แต่แววตาของเธอยังคงไม่ยินยอม“เมแกน รอดูไปแล้วกัน!” แด๊กซ์จ้องเมแกน “ถ้าฉันรอดออกไปจากที่นี่ฉันต้องคิดบัญชีกับเธอแน่!”ดวงตาของเชสเตอร์ก็แดงฉานเมื่อเขาจ้องเมแกนเขาไม่มีวันลืมว่าภรรยาของเขาตายอย่างน่าเวทนาเพียงใดจากฝีมือของผู้หญิงคนนี้นอกจากวิธีการที่เมแกนจะฆ่าจีเวลเมื่อครู่นี้ เห็นได้ว่าผู้หญิงแบบนี้จะต้องนำปัญหามาให้โลกของผู้บ่มเพาะแน่นอน!“โอ้!”เมแกนยิ้มเหยียดหยามเมื่อรู้สึกถึงโทสะของแด๊กซ์และคนอื่น ๆ “ยังไม่แน่หรอกว่าในอนาคตใครจะคิดบัญชีกับใครกันแน่”จากนั้นเมแกนก็โบกมือบอกคนของสำนักง๊อไบ๊ที่อยู่รอบ ๆ “เร็วเข้า รีบออกไปพร้อมกับพวกประมุข”เธออยู่ในคุกมานานแล้ว และคนอื่นอาจจะเริ่มสงสัยว่าทำไมเธอถึงยังอยู่ที่นี่ได้ถึงอย่างไรนี่ก็เป็นคุกของเมืองหลวงที่การดูแลไม่หละหลวม“ค่ะ ประมุข” คนของสำนักง๊อไบ๊สิบกว่าคนรับคำก่อนที่จะนำทางแ
ในที่สุดพวกเขาก็มาถึงป่านอกเมืองหลวงห่างออกไปไม่กี่กิโลเมตรพวกเขาต่างก็พากันหยุดพัก“ทุกคน!”เมแกนยิ้มและค่อย ๆ พูดว่า “การต่อสู้ดุเดือดในเมืองหลวงแห่งโลกใหม่ก่อนหน้านี้ทำให้พวกคุณเสียพลังภายในไป ฉันกลัวว่าพวกทหารและพวกสำนักประกายแสงอีกไม่นานอาจจะตามเราทันถ้าเรายังคงอยู่ในสภาพนี้”เมแกนหยิบขวดหยกออกมาก่อนที่เธอจะยิ้มและบอกว่า “ฉันบังเอิญพกโอสถติดมาซึ่งจะช่วยพวกคุณฟื้นฟูพลังภายใน ทุกคนเร็วเข้ามารับไป เราจะได้รับมือกับเหตุไม่คาดฝันได้ง่ายขึ้นเมื่อพลังภายในของคุณฟื้นตัวเต็มที่”จากนั้นเมแกนก็ส่งขวดหยกให้คนของสำนักข้างกายเธอและบอกให้ส่งต่อให้ปรมาจารย์ลีโอนาร์ดและคนอื่นที่เหลือใบหน้าของเมแกนมีรอยยิ้มในตอนนั้น แต่ดวงตาของเธอฉายแววชั่วร้ายว้าว!ผู้บ่มเพาะของบู๊ตึ๊งและเส้าหลินต่างก็พากันตื่นเต้นและยินดีขึ้นมาทันใดปรมาจารย์ลีโอนาร์ด ประมุขนิรันดร์และประมุขสำนักอื่น ๆ ต่างก็ยืนขึ้นเพื่อแสดงความขอบคุณ“ขอบคุณมากประมุขคาสเทลโล”“คุณใส่ใจมาก ประมุขคาสเทลโล”“ใช่ คุณต้องสิ้นเปลืองโอสถไปมากแน่”เสียงชื่นชมดังไม่ขาดสายยิ่งทำให้เมแกนยิ้มกว้างขึ้นและโบกมือปฏิเสธ “พวกเราต่างก็เกี่ยวข้องก
”รอก่อน”จู่ ๆ ลูคัสก็คิดบางอย่างได้ขณะที่พวกเขากำลังจะเดินทางต่อและสั่งลูกน้องทั้งสองของตน “วางแดร์ริลลงและค้นตัวเขา เผื่อว่ามีของอะไร”ฮ่าฮ่าแดร์ริลไม่ใช่เพียงแค่ประมุขสำนักประตูสุราลัยเท่านั้นแต่ว่ายังเป็นจักรพรรดิของเวสต์ริงตัน เขาต้องมีของมีค่าอยู่กับตัวแน่‘ฉันอาจจะเจอคัมภีร์ล้ำค่าบนตัวเขาก็ได้หากว่าฉันหาของมีค่าก่อนที่จะเอาเขาไปส่งที่สำนักเสียงลวงตา’ลูคัสยิ้มพร้อมคิด“ครับ นายน้อย”ลูกน้องทั้งสองรับคำและวางแดร์ริลลงก่อนที่จะเริ่มค้นตัวเขาไม่นานก็เจอของสองอย่างบนตัวแดร์ริล อันหนึ่งคือเจดีย์ส่วนอีกอันคือย่ามใส่สัตว์เทพเจดีย์เจ็ดมหาสมบัตินั้นสามารถเปลี่ยนขนาดได้ ดังนั้นแดร์ริลจึงเปลี่ยนให้เล็กที่สุด สูงแค่ประมาณนิ้วโป้ง ตอนที่เขาไม่ได้ใช้งาน คนทั่วไปก็จะไม่คิดว่ามันเป็นของสำคัญและเป็นเรื่องยากที่จะรู้ถึงความลับของเจดีย์“เอ่อ…”ตอนนั้นลูคัสก็หยิบเจดีย์ขึ้นมา หมุนไปมาเพื่อดู เขานิ่วหน้าและบอกว่า “มันมีพลังวิญญาณและดูเหมือนเป็นของล้ำค่า แต่ว่าเอาไว้ใช้ทำอะไรกัน?”จากนั้นลูคัสก็ห้อยเจดีย์กลับไว้ที่คอของแดร์ริลเหมือนเดิมแล้วลูคัสก็หยิบย่ามใส่สัตว์เทพขึ้นมาอย่างยินดีแล
สีหน้าของจาค็อบมืดครึ้มเมื่อเขาพูดเช่นนั้น เขาเองก็รู้สึกสับสนที่จริงจาค็อบไม่เชื่อเหมือนกันว่าแดร์ริลจะเป็นคนเช่นนั้น แต่สถานการณ์ตรงหน้าก็ต่างไป อีกอย่างแดร์ริลก็เหม็นกลิ่นเหล้าจริง ๆแต่จาค็อบนั้นก็ทำอะไรรอบคอบสมกับที่เป็นประมุขของคฤหาสน์เกียรติกระบี่และตัดสินใจว่าจะรอให้แดร์ริลตื่นขึ้นมาก่อนที่จะถามเขา“ท่านลุง”แต่ลูคัสร้อนใจขึ้นมาทันทีและบอกอย่างจริงจังว่า “ไม่ว่าเรื่องจริงจะเป็นยังไง แดร์ริลก็เมาและมานอนที่เตียงปาร์คเกอร์จริง นี่อาจจะทำลายชื่อเสียงทั้งของปาร์คเกอร์และคฤหาสน์เกียรติกระบี่ หากว่าเรื่องหลุดออกไปว่าเราทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วคนอื่นเขาจะมองพวกเรายังไง? แล้วอนาคตปาร์คเกอร์จะแต่งงานได้ยังไง?”ลูคัสพูดอย่างเป็นการเป็นงานก่อนที่จะมองไปรอบ ๆ “ผมคิดว่าเราน่าจะมัดเขาไว้ก่อนแล้วค่อยสอบสวนเขาตอนที่ตื่นขึ้น ทำแบบนั้นก็ไม่เป็นการทำลายชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”หลายคนต่างก็พยักหน้าอย่างเห็นด้วยกับคำพูดของเขา“ใช่ อย่างน้อยเราก็น่าจะทำเพื่อชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”“แดร์ริลแข็งแกร่งมากไป หากว่าคำพูดของนายน้อยลูคัสที่ว่าเขาอยากทำเรื่องไม่เหมาะไม่ควรกั
”ญาติผู้น้อง”ตอนนั้นเองลูคัสที่แอบอยู่ด้านนอกก็รีบพาคนอีกสองคนเข้ามาทันที“เกิดอะไรขึ้น?” ลูคัสตะโกนเสียงดังอย่างเป็นห่วงก่อนที่จะมองแดร์ริลที่อยู่บนเตียงและทำหน้าตาประหลาดใจ “ทำ… ทำไมประมุขดาร์บี้ถึงได้มาอยู่ที่นี่?”ต้องบอกว่าลูคัสแสดงได้ดีมาก ปาร์คเกอร์ไม่ได้รู้เลยว่ามีเรื่องหมกเม็ดอะไรและคิดว่าลูคัสมาเพราะได้ยินเสียงร้องของเธอ“ฉัน…” ปาร์คเกอร์กัดปากแน่นหน้าแดงก่ำ และพูดอย่างอับอายว่า “ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน…”ตอนนี้ใจปาร์คเกอร์ว้าวุ่นมาก ผู้หญิงคนไหนที่อยู่ในสถานการณ์แบบนี้ก็ทำใจให้นิ่งได้ยากกันทั้งนั้น“โอ้ตาย”ตอนนั้นเอง จาค็อบและศิษย์คนอื่น ๆ ที่สังเกตเห็นความวุ่นวายก็เข้ามาเอ่อ…ทุกคนต่างก็อึ้งไปทันทีเมื่อได้เห็นสถานการณ์ในห้องและมีสีหน้าบรรยายไม่ถูก“ทะ… ทำไมแดร์ริลถึงได้อยู่ในห้องของคุณหนูปาร์คเกอร์?”“กลิ่นเหล้าเหม็นคลุ้งเลย…”“เป็นไปได้ไหมว่าแดร์ริลดื่มเหล้าย้อมใจแล้วอยากจะมาทำอะไรกับคุณหนูปาร์คเกอร์…”ฝูงชนต่างก็แสดงความคิดเห็นดัน ลูคัสทำสีหน้าตื่นตะลึงเหมือนกันแต่ว่าในใจนั้นแอบหัวเราะลั่น‘ฮ่าฮ่า ตอนนี้แดร์ริลอธิบายตัวเองยากแล้ว ทุกคนเห็นเขาแบบนี้แล้ว’“ปา
จากนั้นลูคัสก็เรียกลูกน้องออกมาสองคนและบอกว่า “เร็วเขาถอดเสื้อผ้าหมอนี่ออก”ลูกน้องทั้งสองรีบถอดเสื้อผ้าของแดร์ริลออกตามคำสั่ง“อุ้มเขาขึ้นแล้วไปกัน” ลูคัสโบกมือและเดินออกไปลูกน้องทั้งสองคนรีบยกแดร์ริลขึ้นแล้วเดินตามไป พวกเขาไม่ลืมเอาเสื้อผ้าของแดร์ริลไปด้วยพวกเขาอาศัยความมืดของยามค่ำคืน อุ้มแดร์ริลเข้าไปในห้องของปาร์คเกอร์ เธอยังไม่กลับมาที่ห้องตอนนี้เพราะว่าเธอมีธุระต้องจัดการพวกเขาโยนแดร์ริลไปนอนบนเตียงปาร์คเกอร์ก่อนที่ลูคัสจะนำคนของเขาอีกสองคนไปซ่อนอยู่ในมุมมืด“แดร์ริล”ลูคัสยิ้มชั่วร้ายออกมาเมื่อพวกเขาซ่อนมิดชิดแล้ว และพูดกับตัวเองว่า “อย่ามาว่าฉันที่ทำเรื่องชั่ว ๆ เลย ใครใช้ให้นายล่วงเกินประมุขสำนักเสียงลวงตาล่ะ? อีกอย่างญาติฉันก็ชอบนายมากนี่”ตอนแรกลูคัสวางแผนว่าจะเอาตัวแดร์ริลออกจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันทีหลังจากที่เขาเมา และส่งไปที่แท่นของสำนักเสียงลวงตา แต่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพิ่มการรักษาความปลอดภัยหลังจากเหตุต่อสู้เมื่อกลางวัน การแอบพาแดร์ริลออกไปจึงไม่ใช่เรื่องง่ายลูคัสตัดสินใจว่าจะถอดเสื้อผ้าแดร์ริลออกและเอาเขามาไว้บนเตียงปาร์คเกอร์ จากนันเขาก็จะรีบเข้ามาแล
”โอ้”แม้เบื้องหน้าลูคัสอาจจะดูนิ่ง แต่ว่าในใจเขายินดีและตื่นเต้นมากเมื่อเห็นแดร์ริลดื่มไวน์ลูคัสนั้นเชิญแดร์ริลมาดื่มไม่ใช่เพราะความชื่นชมแต่อย่างใด แต่เพื่อที่จะได้ทำตามคำสั่งของแจ็คกี้และจับตัวแดร์ริลไปลูคัสนั้นเจ้าเล่ห์ เขารู้ว่าคนแข็งแกร่งอย่างแดร์ริลไม่มีทางได้รับผลจากยาพิษธรรมดา ๆ แน่ ดังนั้นเขาเลยไม่โง่ขนาดที่จะวางยาในไวน์ไวน์นั้นไม่มียาพิษ แต่ว่าตัวไวน์เองต่างหากที่มีปัญหากรุ่นกรึ่มเป็นเหล้าแรงเป็นพิเศษของทวีปมหาสมุทรอำพัน เพียงแค่ดื่มไวน์นี้เข้าไปอึกใหญ่ก็อาจจะทำให้คนดื่มเมาไปได้ครึ่งเดือน แม้แต่ผู้บ่มเพาะหากว่าได้ดื่มเช้าไปก็ไม่อาจต้านทานความแรงของเหล้าได้ ทุกคนที่รู้จักไวน์นี้รู้ดีว่าต้องกินยาแก้ก่อนที่จะดื่มกรุ่นกรึ่มอย่างเพลิดเพลินแผนของลูคัสก็ง่าย ๆ เขาเจตนาจะไม่บอกแดร์ริลว่ากรุ่นกรึ่มนั้นแรงแค่ไหน แล้วก็รอให้แดร์ริลเมาค่อยจับเขามัดส่วนตัวลูคัสนั้นกินยาแก้ไปแล้ว เขาก็เลยไม่ต้องกังวล“ประมุขดาร์บี้” ลูคัสยิ้มและมองแดร์ริล “ไวน์เป็นไงบ้างครับ?”“ยอดเยี่ยม”แดร์ริลพยักหน้าและอดเอ่ยไม่ได้ “กลิ่นของไวน์นี้แรงมาก มันมีรสหวานติดปลายลิ้น เป็นไวน์ชั้นยอด”แดร์ริล
แจ็คกี้ไม่พูดอะไรอีก เขาหันหลังจากไปแล้วหายไปในความมืดยามค่ำคืนในพริบตา“เฮ้อ”ตอนนั้นเอง ลูคัสก็สูดหายใจเข้าลึกพร้อมสีหน้ายุ่งยากใจประมุขสั่งให้เขาหาทางเอาเอง แล้วเขาจะมีทางอะไรล่ะ?…ตอนนั้นเองที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่จาค็อบตั้งใจจัดเลี้ยงให้แดร์ริลเพื่อขอบคุณเขาสำหรับการยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือจากนั้นแดร์ริลก็ถูกจัดให้นอนพักในห้องพักแขกหลังจากกินอาหารเสร็จตอนนั้นที่แดร์ริลนอนอยู่บนเตียงแต่ยังไม่ได้หลับ สองชั่วโมงผ่านไปแต่ก็ยังไม่มีข่าวอะไรเรื่องเดบร้าจากคนของปาร์คเกอร์เขายังไม่รู้ที่อยู่ของเดบร้า แล้วเขาจะมีอารมณ์มาพักผ่อนได้อย่างไร?ก๊อก ก๊อกมีเสียงประจบเอาใจดังมาจากนอกห้อง “ประมุขดาร์บี้ คุณนอนหรือยังครับ?”‘หืม?’แดร์ริลนิ่วหน้า เขาลุกขึ้นและเดินไปดูแล้วก็ต้องอึ้งไปเขาเห็นว่าลูคัสยืนยิ้มกว้างอยู่ด้วยท่าทางสุภาพนอบน้อม“มีอะไรให้ช่วยเหรอ?” แดร์ริลถามเบื้องหน้าเขาดูนิ่ง ๆ แต่ในใจแดร์ริลรังเกียจหมอนี่มาก‘เจ้าโง่นี่มาหาฉันทำไมกัน?’“แหะแหะ…”ลูคัสยิ้มด้วยสีหน้านอบน้อมแล้วบอกว่า “ประมุขดาร์บี้ อย่าเพิ่งปฏิเสธผมนะครับ เมื่อตอนกลางวันผมล่วงเกินคุณไปเยอะ แต่คุณก็ใ
”ประมุขดาร์บี้ คุณน่าทึ่งจริง ๆ คุณไล่แจ็คกี้ไปได้”“ใช่แล้ว ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมคุณถึงได้เป็นผู้ทรงอิทธิพลแบบนี้”เหล่าแขกพากันมาทำความเคารพแดร์ริล พยายามที่จะเยินยอเขา แดร์ริลนั้นขี้เกียจที่จะรับมือกับพวกสอพลอพวกนี้ เขายิ้มและพูดปัด ๆ ไปไม่กี่ประโยคจาค็อบ โยฮันที่อยู่ข้างกายเขาเองก็มีทีท่าไม่แยแสพวกแขกก่อนหน้านี้แขกเหล่านี้พากันมาเยินยอจาค็อบตอนที่เห็นว่าคฤหาสน์เกียรติกระบี่นั้นมีอาวุธระดับม่วง แต่กลับหนีเขาเหมือนเห็นโรคร้ายตอนที่สำนักเสียงลวงตาโผล่มาจาค็อบรู้สึกว่าคงจะดีกว่านี้หากไม่คบหาสหายเหล่านี้ที่ต้องการเพียงแค่ผลประโยชน์จากเขาเหล่าแขกพากันอับอายที่จะหน้าด้านอยู่ต่อเมื่อรู้สึกได้ถึงท่าทีไม่แยแสของจาค็อบและท่าทีไม่สนใจของแดร์ริล ไม่นานพวกเขาก็จากไปคฤหาสน์เกียรติกระบี่กำลังทำความสะอาดบริเวณที่มีการต่อสู้จนเสร็จสิ้น ปาร์คเกอร์เองก้ไม่ลืมคำขอร้องของแดร์ริล และรีบส่งคนให้ออกไปหาข่าวของเดบร้าทันทีเวลาเดียวกันปาร์คเกอร์ก็เชื้อเชิญให้แดร์ริลอยู่ที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพราะว่ามันคงใช้เวลากว่าจะหาที่อยู่ของเดบร้าได้ แดร์ริลพยักหน้าตกลงไม่นานก็ถึงเวลาค่ำคืนตอนนั้นเองที่เท
ทุกคนต่างก็มองแดร์ริลเมื่อได้ยินคำพูดของเขาโดยเฉพาะพวกที่หวาดกลัวสำนักเสียงลวงตา พวกเขาต่างก็มีความคิดมากมายแจ็คกี้นั้นเป็นปีศาจร้ายที่ฆ่าคนไม่กะพริบตา เขานั้นเป็นคนชี้นิ้วสั่งเป็นสั่งตายคนอื่นได้ แต่ตอนนี้เขาแพ้ให้แดร์ริลแบบหมดท่า แล้วเขาจะโมโหจัดจนล้มพนันหรือไม่?“ฟู่”แจ็คกี้หน้าแดงก่ำ เขาสูดหายใจเข้าลึก “แม้ว่าฉันจะไม่ใช่คนดี แต่ฉันก็รักษาคำพูดและยอมรับว่าแพ้แล้ว”จากนั้นแจ็คกี้ก็โบกมือ “ทุกคนจงฟัง เราจะไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันที แล้วไปรวมตัวกันที่แท่นพิธีหลัก”สีหน้าแจ็คกี้เต็มไปด้วยความรู้สึกไม่เต็มใจตอนที่ตะโกนประโยคสุดท้ายออกมาที่จริงนั้นเขาไม่เต็มใจจะจากไปแบบนี้สักนิด เขาต้องการจะควบคุมคฤหาสน์เกียรติกระบี่และอาวุธระดับม่วงทั้งสามชิ้นนั้นก็อยู่ใกล้เพียงแค่เอื้อมแล้วแต่เขาไม่มีทางเลือกอื่นเพราะแดร์ริลทำให้เส้นเลือดหัวใจของเขาบาดเจ็บตอนที่ใช้ง้าวสวรรค์ ทำให้แจ็คกี้ไม่สามารถสู้ต่อไปได้“โอ้”เหล่าศิษย์สำนักเสียงลวงตานับพันต่างก็ไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ด้วยสีหน้ามืดครึ้มเมื่อได้ยินคำสั่งของแจ็คกี้“แดร์ริล ดาร์บี้”แจ็คกี้เดินไปสองสามก้าวก่อนที่จะหยุด เขาหันกลั
”ประมุขแจ็คกี้ การต่อสู้นี้จบแล้ว” สีหน้าแดร์ริลเย็นเยียบไม่แสดงอารมณ์ใดซูมแดร์ริลโบกง้าวด้วยกำลังที่มีเมื่อพูดจบ และกลิ่นอายที่สั่นสะเทือนฟ้าดินก็ปล่อยออกมาจากง้าวสวรรค์ก่อนที่จะมีลำแสงสีแดงเลือดพุ่งเข้าใส่แจ็คกี้แจ็คกี้แทบไม่ทันคิดขณะที่เขาสีหน้าเปลี่ยน เขารีบปล่อยพลังภายในออกมาและเปลี่ยนเครื่องจักรสังหารให้ป้องกันการโจมตีปังลำแสงสีเลือดทำลายเครื่องจักรเปลี่ยนร่างสังหารออกเป็นเสี่ยง ทำให้แจ็คกี้ร้องครางออกมาและปลิวถอยหลังไปมากกว่า 100 เมตร ก่อนที่จะร่วงกระแทกพื้นอย่างแรงการโจมตีของแจ็คกี้อาจจะดูรุนแรงตอนที่เขาโจมตีแดร์ริล แต่เขาก็ใช้พลังภายในไปเยอะแล้ว ตอนนี้แจ็คกี้ไม่สามารถรับการโจมตีได้เมื่อเจอกับง้าวสวรรค์ของแดร์ริลอะไรกัน?ทุกคนที่อยู่ด้านล่างต่างก็อ้าปากค้างเมื่อได้เห็นเรื่องตรงหน้าและมองแดร์ริลอย่างพูดไม่ออกพลังของชายหนุ่มคนนี้น่ากลัวมากแล้วอาวุธในมือเขาก็ดูพิเศษ มันดูคุ้นตาชอบกล…เฮือกตอนนั้นเองจาค็อบก็มองแดร์ริลด้วยความตกตะลึง แววตาเขาก็ตื่นเต้นมากเพื่อนของลูกสาวเขามีความสามารถขนาดนี้ คนเราจะดูกันแต่ภาพลักษณ์ภายนอกไม่ได้จริง ๆปาร์คเกอร์ตัวสั่นและมองแ