แอชเชอร์กับลูก้าเป็นเพื่อนกันเหรอ? เป็นที่รู้กันว่า พลังของแอชเชอร์นั้นแข็งแกร่งในหมู่ของผู้เข้าร่วมประลอง เขามักจะอยู่ลำดับต้น ๆ ของตารางเสมอ เมื่อแอชเชอร์ออกมาพูดแทนลูก้าก็ไม่มีใครกล้าหัวเราะอีกต่อไป“ฉัน…” โจฮันเนสอึ้งไป เขารวบรวมความกล้ามองไปที่แอชเชอร์ก่อนพูดว่า “แอชเชอร์ นายเป็นอะไรไป? ลูก้าเก็บโอสถเล่นแร่แปรธาตุมาได้แค่ไม่กี่อัน ถ้าฉันจะหัวเราะเยาะเขาสักหน่อยแล้วผิดตรงไหน?”โจฮันเนสชี้ไปที่ตารางผู้มีคะแนนนำชั่วคราวด้านข้างอย่างภาคภูมิใจ “ฉันอยู่ในสิบอันดับแรก ฉันก็มีสิทธิ์ที่จะหัวเราะเยาะเขาสิ”โจฮันเนสพูดถูก เขาอยู่เป็นอันดับสิบในรายชื่อผู้ชนะ ไม่ต้องแปลกใจว่าเขานั้นมีคุณสมบัติที่จะผ่านเข้ารอบต่อไป“นายอยู่สิบอันดับแรกแล้วยังไง!?” แอชเชอร์หัวเราะอย่างเย็นชาก่อนที่จะหันมามองฟลอเรียนและพูดว่า “ท่านฟลอเรียน ผมจะยกโอสถเล่นแร่แปรธาตุของผมทั้งหมดให้กับลูก้า ผมขอถอนตัวออกจากการแข่งขัน”ชั่วขณะนั้นแอชเชอร์ดูมุ่งมั่นเด็ดขาดมาก ที่จริงแล้วแอชเชอร์ทุ่มเทไปเยอะมากเพื่อคว้าอันดับหนึ่งในการแข่งขันทักษะการต่อสู้นี้ การที่เขายอมรามือเช่นนี้ก็ถือว่าเสียของแต่เขาก็ไม่มีทางเลือกอื่น ตั้งแต
”นี่มัน…” เวลานั้นฟลอเรียนทั้งตกตะลึงและมองดูโอสถเล่นแร่แปรธาตุสีทองนั้นอย่างใกล้ชิด เขารู้สึกอารมณ์ท่วมท้นเสียจนหมดคำพูด “นี่… นี่มันโอสถเล่นแร่แปรธาตุสีทองของราชาหมาป่าวิญญาณแห่งวายุไม่ใช่เหรอ?”ฟลอเรียนไม่สามารถปิดบังความรู้สึกตื่นตะลึงเอาไว้ได้ เขามองไปรอบ ๆ และพูดว่า “ทุกท่าน ฝ่าบาททรงรับสั่งว่า ใครก็ตามที่สามารถเก็บเกี่ยวโอสถเล่นแร่แปรธาตุสีทองของราชาหมาป่าวิญญาณแห่งวายุมาได้ จะถือว่ามันเทียบเท่ากับโอสถเล่นแร่แปรธาตุ 800 อัน”"โอสถเล่นแร่แปรธาตุสีทองมีค่าเท่ากับแบบธรรมดาถึง 800 อันเลยเหรอ?!” ทุกคนต่างก็ตะลึงไปเมื่อได้ยินดังนั้น พวกเขาทุกคนต่างก็มองไปที่แดร์ริล อย่างสงสัยและหลากหลายอารมณ์ปนเปในแววตาราชาหมาป่าวิญญาณแห่งวายุนั้นแข็งแกร่งมาก ส่วนแดร์ริลนั้นอยู่เพียงขั้นปราชญ์ยุทธเท่านั้น จะสามารถเอาโอสถเล่นแร่แปรธาตุของราชาหมาป่าวายุมาได้อย่างไรกัน?ฟลอเรียนจัดเรียงตารางของผู้มีคุณสมบัติอีกครั้งแล้วประกาศว่า “โอสถเล่นแร่แปรธาตุสีทองของลูก้า เมื่อนำมารวมกับโอสถเล่นแร่แปรธาตุธรรมดาอีก 30 อัน ก็นับได้เป็น 830 อัน ตอนนี้เขาอยู่ลำดับที่ห้าและมีคุณสมบัติที่จะผ่านเข้ารอบต่อไปในฐานะของห
ตั้งแต่ที่เธอได้ยินข่าวว่าแดร์ริลนั้นตายไปแล้วที่คูน้ำในเมือง อีเวตต์ก็รู้สึกราวกับว่า ทั้งโลกของเธอได้ล่มสลายไปแล้วแม้ว่าเธอจะถูกขอให้เข้าร่วมชมการแข่งขันร่วมกับสมาชิกราชวงศ์คนอื่น ๆ ในช่วงหลายวันมานี้ แต่ใจของเธอก็ว่างเปล่าเคว้งคว้าง เธอคิดถึงเพียงแดร์ริลตลอดเวลาเมื่อมาถึงวันรอบรองชนะเลิศของศึกประลองยุทธ จักรพรรดิแห่งโลกใหม่และบรรดาเสนาบดีต่างก็ไม่สามารถเข้าร่วมชมที่สถานที่จัดการแข่งขันได้ ดังนั้นอีเวตต์จึงมีเวลาว่างได้พักผ่อนเธอไม่ได้ทานอะไรเลยทั้งวัน เพราะว่าเธอนั้นคิดถึงแดร์ริลมากเหลือเกิน“เจ้าหญิง” ตอนนั้นเองสาวสวยเย้ายวนก็เดินเข้ามาให้ห้องนอนของเธอ หล่อนดูฉลาดและสวยยั่วยวนนัก… เธอคือสโลนนั่นเองสโลนถือรายชื่อผู้ชนะอยู่ในมือพร้อมยิ้มเมื่อเธอเดินเข้ามาถึงตัวอีเวตต์และเห็นว่าอีเวตต์ดูโศกเศร้าแค่ไหน สโลนก็อดถอนใจไม่ได้ เธอปลอบองค์หญิงอย่างนุ่มนวล “องค์หญิง พระองค์ยังทรงคิดถึงแดร์ริลอยู่หรือเพคะ?”ขณะที่พูดเช่นนั้น ตัวสโลนเองก็ดูเศร้าและรู้สึกหม่นหมองในใจเช่นกันสโลนเองก็ไม่รู้ว่าทำไม แต่ว่าทุกครั้งที่เธอพบแดร์ริล เธอจะต้องรู้สึกหงุดหงิดใจและอยากจะสั่งสอนบทเรียนให้เขา แต
”ฉัน…” อีเวตต์กัดริมฝีปากดูท่าทางเบื่อหน่าย “ฉันไม่สนใจลูก้าอะไรนี่เลยสักนิด พี่สโลนได้โปรดให้ฉันอยู่คนเดียวเถิด”เธอไม่แสดงสีหน้าอารมณ์ใด ๆ ขณะที่พูดแดร์ริลที่รักของเธอนั้นจากไปแล้ว ไม่มีใครที่สามารถเรียกร้องความสนใจจากเธอได้ไม่ว่าคนนั้นจะน่าสนใจสักเพียงใดก็ตามสโลนถอนใจเบา ๆ แล้วค่อย ๆ ยืนขึ้น “เพคะ หม่อมฉันจะไม่รบกวนพระองค์อีก ได้โปรดอย่าเข้าบรรทมดึกนักเลยนะเพคะ”‘เจ้าหญิงรักแดร์ริลมากจริง ๆ’ สโลนคิดเมื่อพูดจบสโลนก็รู้สึกเศร้าเมื่อเธอหันหลังเดินออกจากห้องไปอีเวตต์ยังคงนั่งอยู่ที่เดิม เหม่อมองไปที่ท้องฟ้ายามค่ำคืน‘แดร์ริล คุณรู้ไหมว่าฉันคิดถึงคุณแค่ไหน?’เวลาเดียวกันนั้น แดร์ริลก็กลับไปที่พักก่อนเข้านอนทันทีหลังอาหารค่ำแดร์ริลรู้สึกผ่อนคลายมากหลังจากที่ผ่านรอบรองชนะเลิศของการประลองยุทธ์ไปได้ เขานอนหลับสนิทมากวันต่อมาแดร์ริลก็มาที่สนามประลองรอบรองชนะเลิศตั้งแต่เช้า‘โอ้โห’ แดร์ริลขณะที่อึ้งไปกับสิ่งที่ได้เห็นตรงหน้าเมื่อเขามาถึงแท่นบูชาเก้าตะวัน เขาเห็นเสาไม้ติดตั้งอยู่ทั่วทั้งบริเวณสนามประลอง เสาไม้พวกนั้นสูงสองฟุตแล้วตั้งอยู่ใกล้กันจำนวนมากจนนับไม่ถ้วน การติดตั้งจ
เมื่อเขาพูด ทั่วทั้งบริเวณก็ตกอยู่ในความเงียบฟลอเรียนรู้สึกพอใจกับท่าทีตอบรับของทุกคน เขายิ้มและมองไปรอบ ๆ ก่อนที่จะบอกว่า “ยินดีด้วยกับทุกท่านที่ผ่านเข้ารอบทดสอบมา วันนี้จะเป็นรอบชิงชนะเลิศของการประลอง พวกคุณจะได้เจอการทดสอบเรื่องของค่ายกล พวกคุณเห็นเสาไม้พวกนี้ไหม? นี่คือค่ายกลเก้าวังทองคำ พวกคุณทุกคนจะต้องเข้าไปในค่ายกลตามลำดับ แล้วต้องออกมาจากค่ายกลภายในครึ่งชั่วโมงจึงจะถือว่าผ่านการทดสอบเข้าสู่รอบต่อไป หากว่าล้มเหลวก็จะถือว่าตกรอบ”ฟลอเรียนพลางยกมือขณะที่กล่าวพูดตอนนั้นเองทหารรักษาพระองค์ที่ปกป้องค่ายกลอยู่ก็เปิดทางเข้าและมีร่างหล่อเหลาเดินตามไปนั่นคือคีแลนซ์! เขาดูไม่หวาดหวั่นที่ต้องเผชิญกับค่ายกลแม้แต่น้อยตอนนั้นเองบรรดาผู้ชมต่างก็ส่งเสียงเชียร์ดังสนั่น“ใช่เลย คุณด็อกโก”“คุณด็อกโกรู้เรื่องของค่ายกลด้วยเหรอ? เขาดูมั่นใจมาก เขาแข็งแกร่งอะไรเพียงนี้!”“จะพูดยังไงล่ะ? คุณด็อกโกมีความสามารถอันดับต้น ๆ เลย นี่มันก็คงจะเป็นแค่ค่ายกลกระจอก ๆ สำหรับเขา”คีแลนซ์ยิ้มอย่างมั่นใจเมื่อเขาได้ยินเสียงชื่นชมและเชียร์จากทุกคนคีแลนซ์รู้จักค่ายกลต่าง ๆ และค่ายกลเก้าวังทองคำก็เป็นค่
เวลาค่อย ๆ หมดไปจนครึ่งชั่วโมงเกือบหมดลงอย่างที่ทุกคนแทบไม่รู้ตัวทุกคนที่บริเวณที่นั่งผู้ชมรวมถึงจักรพรรดิโลกใหม่และเหล่าราชวงศ์ต่างก็นั่งที่แท่นสูงจ้องมองมาที่ทางออกค่ายกลอย่างไม่คลาดสายตาวินาทีต่อมาก็มีร่างหนึ่งที่เดินออกมาจากค่ายกลอย่างสง่างามนั่นคือคีแลนซ์!ทันใดนั้นบริเวณสนามประลองก็เสียงเชียร์ดังกึกก้อง ทุกคนต่างมองคีแลนซ์อย่างนับถือ“คุณด็อกโกน่าประทับใจอะไรเช่นนี้ เขาเป็นคนแรกที่ผ่านเข้ารอบอีกแล้ว”“เหลือเชื่อจริง ๆ”ตอนนั้นแดร์ริลยังคงอยู่ในค่ายกล เขายิ้มและบอกปาร์คเกอร์เบา ๆ ว่า “เอาล่ะ เราออกไปกันเถอะ เดินตรงไปข้างหน้าจากนั้นก็เลี้ยวขวาที่ทางแยกถัดไป นั่นก็ทางออกแล้ว”แดร์ริลดูมั่นใจมาก จริง ๆ เขาสามารถพาปาร์คเกอร์ออกไปจากค่ายกลได้นานแล้ว แต่เขายังไม่อยากเผยตัว ดังนั้นเขาจึงบอกทางให้ปาร์คเกอร์เดินวนเป็นวงกลมอยู่สองสามรอบหากแดร์ริลใช้ความสามารถอย่างเต็มที่เขาก็คงออกจากค่ายกลไปนานแล้ว ไม่มีทางที่คีแลนซ์จะได้เป็นคนแรกที่ออกไปตอนนั้นปาร์คเกอร์รู้สึกขาอ่อนแรงทันใด ลูก้ารู้จักค่ายกลนี้จริง ๆ“ลูก้าเป็นใครกัน?”เมื่อพวกเขาเดินออกมาจากค่ายกล ปาร์คเกอร์ก็ไม่สามารถปกป
”นี่…” ตอนนั้นจักรพรรดินีที่อยู่ข้าง ๆ ก็รู้สึกสงสัย เธออดที่จะถามไม่ได้ “ลูก้าคนนี้เขาเดินตามปาร์คเกอร์ไม่ห่างตลอดเวลา เห็นได้ชัดว่านี่เป็นการโกง”จักรพรรดินีของโลกใหม่นั้นทั้งมีสิริโฉมงดงาม สง่า และอ่อนโยน เธอเป็นคนที่มีหลักการและเธอก็ไม่พอใจที่ได้เห็นแดร์ริลเดินออกมาพร้อมกับปาร์คเกอร์ในการประลองยุทธ์เลือกคู่นั้น ไม่เพียงเกี่ยวข้องกับจริยธรรมของราชวงศ์เท่านั้น แต่ก็ยังเกี่ยวข้องอย่างมากกับความสุขของเจ้าหญิง จักรพรรดินีจะไม่ยอมให้คนหัวหมอได้ประโยชน์ไปได้เมื่อเห็นว่าจักรพรรดินีไม่พอใจ ฟลอเรียนก็รีบเข้ามาหาจักรพรรดิโลกใหม่โดยไม่รีรอ เขากล่าวอย่างสุภาพว่า “ฝ่าบาท ลูก้าผู้นี้เดินออกมาจากค่ายกลด้วยการเดินตามปาร์คเกอร์มา นี่นับเป็นการโกงหรือไม่พะยะค่ะ?”เมื่อเขาพูดขึ้นมา ที่แห่งนั้นก็เงียบสงัด ทุกคนต่างก็จ้องมองไปที่จักรพรรดิโลกใหม่บรรยากาศแปรเปลี่ยนเป็นตึงเครียด จากสิ่งที่เกิดขึ้นจักรพรรดิโลกใหม่สามารถที่จะตัดสิทธิ์ของแดร์ริลไม่ให้เข้าแข่งต่อไปได้‘เวร’ แดร์ริลเริ่มที่จะเป็นกังวล ‘จักรพรรดิคงไม่ตัดสิทธิ์ฉันโดยบอกว่าฉันโกงหรอกนะ?’แต่ว่าจักรพรรดิโลกใหม่ไม่ทรงตรัสอะไรทั้งสิ้น พระอง
ไม่นานครึ่งชั่วโมงก็ผ่านไป มีคนเพียงหยิบมือเท่านั้นที่ออกมาจากค่ายกลได้ สุดท้ายก็มีเพียงแปดคนที่มีคุณสมบัติผ่านเข้ารอบต่อไปแดร์ริลไม่รั้งอยู่นานนักหลังจากที่การแข่งขันจบลง เขาไปจากสนามแข่งขันทันที‘วันนี้มันอะไรกัน ฉันเกือบโดนตัดสิทธิ์เพราะว่าโกงซะแล้ว’“นี่ลูก้า!” บางคนตะโกนเรียกเขาขณะที่เขาออกมาจากสนามแข่งแดร์ริลหันไปมองและเห็นปาร์คเกอร์วิ่งมาหาเขา หน้าเธอเป็นสีแดงระเรื่อดูงดงามมาก“มีอะไร?” แดร์ริลยิ้มก่อนถาม รู้สึกผ่อนคลายลงรอบรองชนะเลิศจบไปแล้ว ค่อยโล่งอกไปที“ฉัน…” เมื่อปาร์คเกอร์มาถึง เธอก็เขินอายขึ้นมา เธอกัดริมฝีปากลังเลก่อนที่จะพูดเบา ๆ “ขอบคุณสำหรับทุกเรื่องในวันนี้นะ”ปาร์คเกอร์พูดออกมาอย่างจริงใจ คำพูดขอบคุณของเธอนั้นมาจากก้นบึ้งของใจจริง ๆในฐานะคุณหนูใหญ่ของคฤหาสน์เกียรติกระบี่ ปาร์คเกอร์นั้นมีบุคลิกที่เย่อหยิ่งและแทบไม่เคยขอความช่วยเหลือจากผู้อื่น แต่วันนี้ถือว่าเป็นข้อยกเว้นด้วยการช่วยเหลือของลูก้า เธอไม่ติดอยู่ในค่ายกลและต้องตกรอบไป‘แค่นี้เองเหรอ?’แดร์ริลยิ้มและส่ายหน้าอย่างไม่ถือเป็นเรื่องจริงจัง “แค่เรื่องเล็กน้อยน่ะ”เมื่อพูดจบแดร์ริลก็หันหลังและ
”รอก่อน”จู่ ๆ ลูคัสก็คิดบางอย่างได้ขณะที่พวกเขากำลังจะเดินทางต่อและสั่งลูกน้องทั้งสองของตน “วางแดร์ริลลงและค้นตัวเขา เผื่อว่ามีของอะไร”ฮ่าฮ่าแดร์ริลไม่ใช่เพียงแค่ประมุขสำนักประตูสุราลัยเท่านั้นแต่ว่ายังเป็นจักรพรรดิของเวสต์ริงตัน เขาต้องมีของมีค่าอยู่กับตัวแน่‘ฉันอาจจะเจอคัมภีร์ล้ำค่าบนตัวเขาก็ได้หากว่าฉันหาของมีค่าก่อนที่จะเอาเขาไปส่งที่สำนักเสียงลวงตา’ลูคัสยิ้มพร้อมคิด“ครับ นายน้อย”ลูกน้องทั้งสองรับคำและวางแดร์ริลลงก่อนที่จะเริ่มค้นตัวเขาไม่นานก็เจอของสองอย่างบนตัวแดร์ริล อันหนึ่งคือเจดีย์ส่วนอีกอันคือย่ามใส่สัตว์เทพเจดีย์เจ็ดมหาสมบัตินั้นสามารถเปลี่ยนขนาดได้ ดังนั้นแดร์ริลจึงเปลี่ยนให้เล็กที่สุด สูงแค่ประมาณนิ้วโป้ง ตอนที่เขาไม่ได้ใช้งาน คนทั่วไปก็จะไม่คิดว่ามันเป็นของสำคัญและเป็นเรื่องยากที่จะรู้ถึงความลับของเจดีย์“เอ่อ…”ตอนนั้นลูคัสก็หยิบเจดีย์ขึ้นมา หมุนไปมาเพื่อดู เขานิ่วหน้าและบอกว่า “มันมีพลังวิญญาณและดูเหมือนเป็นของล้ำค่า แต่ว่าเอาไว้ใช้ทำอะไรกัน?”จากนั้นลูคัสก็ห้อยเจดีย์กลับไว้ที่คอของแดร์ริลเหมือนเดิมแล้วลูคัสก็หยิบย่ามใส่สัตว์เทพขึ้นมาอย่างยินดีแล
สีหน้าของจาค็อบมืดครึ้มเมื่อเขาพูดเช่นนั้น เขาเองก็รู้สึกสับสนที่จริงจาค็อบไม่เชื่อเหมือนกันว่าแดร์ริลจะเป็นคนเช่นนั้น แต่สถานการณ์ตรงหน้าก็ต่างไป อีกอย่างแดร์ริลก็เหม็นกลิ่นเหล้าจริง ๆแต่จาค็อบนั้นก็ทำอะไรรอบคอบสมกับที่เป็นประมุขของคฤหาสน์เกียรติกระบี่และตัดสินใจว่าจะรอให้แดร์ริลตื่นขึ้นมาก่อนที่จะถามเขา“ท่านลุง”แต่ลูคัสร้อนใจขึ้นมาทันทีและบอกอย่างจริงจังว่า “ไม่ว่าเรื่องจริงจะเป็นยังไง แดร์ริลก็เมาและมานอนที่เตียงปาร์คเกอร์จริง นี่อาจจะทำลายชื่อเสียงทั้งของปาร์คเกอร์และคฤหาสน์เกียรติกระบี่ หากว่าเรื่องหลุดออกไปว่าเราทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วคนอื่นเขาจะมองพวกเรายังไง? แล้วอนาคตปาร์คเกอร์จะแต่งงานได้ยังไง?”ลูคัสพูดอย่างเป็นการเป็นงานก่อนที่จะมองไปรอบ ๆ “ผมคิดว่าเราน่าจะมัดเขาไว้ก่อนแล้วค่อยสอบสวนเขาตอนที่ตื่นขึ้น ทำแบบนั้นก็ไม่เป็นการทำลายชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”หลายคนต่างก็พยักหน้าอย่างเห็นด้วยกับคำพูดของเขา“ใช่ อย่างน้อยเราก็น่าจะทำเพื่อชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”“แดร์ริลแข็งแกร่งมากไป หากว่าคำพูดของนายน้อยลูคัสที่ว่าเขาอยากทำเรื่องไม่เหมาะไม่ควรกั
”ญาติผู้น้อง”ตอนนั้นเองลูคัสที่แอบอยู่ด้านนอกก็รีบพาคนอีกสองคนเข้ามาทันที“เกิดอะไรขึ้น?” ลูคัสตะโกนเสียงดังอย่างเป็นห่วงก่อนที่จะมองแดร์ริลที่อยู่บนเตียงและทำหน้าตาประหลาดใจ “ทำ… ทำไมประมุขดาร์บี้ถึงได้มาอยู่ที่นี่?”ต้องบอกว่าลูคัสแสดงได้ดีมาก ปาร์คเกอร์ไม่ได้รู้เลยว่ามีเรื่องหมกเม็ดอะไรและคิดว่าลูคัสมาเพราะได้ยินเสียงร้องของเธอ“ฉัน…” ปาร์คเกอร์กัดปากแน่นหน้าแดงก่ำ และพูดอย่างอับอายว่า “ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน…”ตอนนี้ใจปาร์คเกอร์ว้าวุ่นมาก ผู้หญิงคนไหนที่อยู่ในสถานการณ์แบบนี้ก็ทำใจให้นิ่งได้ยากกันทั้งนั้น“โอ้ตาย”ตอนนั้นเอง จาค็อบและศิษย์คนอื่น ๆ ที่สังเกตเห็นความวุ่นวายก็เข้ามาเอ่อ…ทุกคนต่างก็อึ้งไปทันทีเมื่อได้เห็นสถานการณ์ในห้องและมีสีหน้าบรรยายไม่ถูก“ทะ… ทำไมแดร์ริลถึงได้อยู่ในห้องของคุณหนูปาร์คเกอร์?”“กลิ่นเหล้าเหม็นคลุ้งเลย…”“เป็นไปได้ไหมว่าแดร์ริลดื่มเหล้าย้อมใจแล้วอยากจะมาทำอะไรกับคุณหนูปาร์คเกอร์…”ฝูงชนต่างก็แสดงความคิดเห็นดัน ลูคัสทำสีหน้าตื่นตะลึงเหมือนกันแต่ว่าในใจนั้นแอบหัวเราะลั่น‘ฮ่าฮ่า ตอนนี้แดร์ริลอธิบายตัวเองยากแล้ว ทุกคนเห็นเขาแบบนี้แล้ว’“ปา
จากนั้นลูคัสก็เรียกลูกน้องออกมาสองคนและบอกว่า “เร็วเขาถอดเสื้อผ้าหมอนี่ออก”ลูกน้องทั้งสองรีบถอดเสื้อผ้าของแดร์ริลออกตามคำสั่ง“อุ้มเขาขึ้นแล้วไปกัน” ลูคัสโบกมือและเดินออกไปลูกน้องทั้งสองคนรีบยกแดร์ริลขึ้นแล้วเดินตามไป พวกเขาไม่ลืมเอาเสื้อผ้าของแดร์ริลไปด้วยพวกเขาอาศัยความมืดของยามค่ำคืน อุ้มแดร์ริลเข้าไปในห้องของปาร์คเกอร์ เธอยังไม่กลับมาที่ห้องตอนนี้เพราะว่าเธอมีธุระต้องจัดการพวกเขาโยนแดร์ริลไปนอนบนเตียงปาร์คเกอร์ก่อนที่ลูคัสจะนำคนของเขาอีกสองคนไปซ่อนอยู่ในมุมมืด“แดร์ริล”ลูคัสยิ้มชั่วร้ายออกมาเมื่อพวกเขาซ่อนมิดชิดแล้ว และพูดกับตัวเองว่า “อย่ามาว่าฉันที่ทำเรื่องชั่ว ๆ เลย ใครใช้ให้นายล่วงเกินประมุขสำนักเสียงลวงตาล่ะ? อีกอย่างญาติฉันก็ชอบนายมากนี่”ตอนแรกลูคัสวางแผนว่าจะเอาตัวแดร์ริลออกจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันทีหลังจากที่เขาเมา และส่งไปที่แท่นของสำนักเสียงลวงตา แต่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพิ่มการรักษาความปลอดภัยหลังจากเหตุต่อสู้เมื่อกลางวัน การแอบพาแดร์ริลออกไปจึงไม่ใช่เรื่องง่ายลูคัสตัดสินใจว่าจะถอดเสื้อผ้าแดร์ริลออกและเอาเขามาไว้บนเตียงปาร์คเกอร์ จากนันเขาก็จะรีบเข้ามาแล
”โอ้”แม้เบื้องหน้าลูคัสอาจจะดูนิ่ง แต่ว่าในใจเขายินดีและตื่นเต้นมากเมื่อเห็นแดร์ริลดื่มไวน์ลูคัสนั้นเชิญแดร์ริลมาดื่มไม่ใช่เพราะความชื่นชมแต่อย่างใด แต่เพื่อที่จะได้ทำตามคำสั่งของแจ็คกี้และจับตัวแดร์ริลไปลูคัสนั้นเจ้าเล่ห์ เขารู้ว่าคนแข็งแกร่งอย่างแดร์ริลไม่มีทางได้รับผลจากยาพิษธรรมดา ๆ แน่ ดังนั้นเขาเลยไม่โง่ขนาดที่จะวางยาในไวน์ไวน์นั้นไม่มียาพิษ แต่ว่าตัวไวน์เองต่างหากที่มีปัญหากรุ่นกรึ่มเป็นเหล้าแรงเป็นพิเศษของทวีปมหาสมุทรอำพัน เพียงแค่ดื่มไวน์นี้เข้าไปอึกใหญ่ก็อาจจะทำให้คนดื่มเมาไปได้ครึ่งเดือน แม้แต่ผู้บ่มเพาะหากว่าได้ดื่มเช้าไปก็ไม่อาจต้านทานความแรงของเหล้าได้ ทุกคนที่รู้จักไวน์นี้รู้ดีว่าต้องกินยาแก้ก่อนที่จะดื่มกรุ่นกรึ่มอย่างเพลิดเพลินแผนของลูคัสก็ง่าย ๆ เขาเจตนาจะไม่บอกแดร์ริลว่ากรุ่นกรึ่มนั้นแรงแค่ไหน แล้วก็รอให้แดร์ริลเมาค่อยจับเขามัดส่วนตัวลูคัสนั้นกินยาแก้ไปแล้ว เขาก็เลยไม่ต้องกังวล“ประมุขดาร์บี้” ลูคัสยิ้มและมองแดร์ริล “ไวน์เป็นไงบ้างครับ?”“ยอดเยี่ยม”แดร์ริลพยักหน้าและอดเอ่ยไม่ได้ “กลิ่นของไวน์นี้แรงมาก มันมีรสหวานติดปลายลิ้น เป็นไวน์ชั้นยอด”แดร์ริล
แจ็คกี้ไม่พูดอะไรอีก เขาหันหลังจากไปแล้วหายไปในความมืดยามค่ำคืนในพริบตา“เฮ้อ”ตอนนั้นเอง ลูคัสก็สูดหายใจเข้าลึกพร้อมสีหน้ายุ่งยากใจประมุขสั่งให้เขาหาทางเอาเอง แล้วเขาจะมีทางอะไรล่ะ?…ตอนนั้นเองที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่จาค็อบตั้งใจจัดเลี้ยงให้แดร์ริลเพื่อขอบคุณเขาสำหรับการยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือจากนั้นแดร์ริลก็ถูกจัดให้นอนพักในห้องพักแขกหลังจากกินอาหารเสร็จตอนนั้นที่แดร์ริลนอนอยู่บนเตียงแต่ยังไม่ได้หลับ สองชั่วโมงผ่านไปแต่ก็ยังไม่มีข่าวอะไรเรื่องเดบร้าจากคนของปาร์คเกอร์เขายังไม่รู้ที่อยู่ของเดบร้า แล้วเขาจะมีอารมณ์มาพักผ่อนได้อย่างไร?ก๊อก ก๊อกมีเสียงประจบเอาใจดังมาจากนอกห้อง “ประมุขดาร์บี้ คุณนอนหรือยังครับ?”‘หืม?’แดร์ริลนิ่วหน้า เขาลุกขึ้นและเดินไปดูแล้วก็ต้องอึ้งไปเขาเห็นว่าลูคัสยืนยิ้มกว้างอยู่ด้วยท่าทางสุภาพนอบน้อม“มีอะไรให้ช่วยเหรอ?” แดร์ริลถามเบื้องหน้าเขาดูนิ่ง ๆ แต่ในใจแดร์ริลรังเกียจหมอนี่มาก‘เจ้าโง่นี่มาหาฉันทำไมกัน?’“แหะแหะ…”ลูคัสยิ้มด้วยสีหน้านอบน้อมแล้วบอกว่า “ประมุขดาร์บี้ อย่าเพิ่งปฏิเสธผมนะครับ เมื่อตอนกลางวันผมล่วงเกินคุณไปเยอะ แต่คุณก็ใ
”ประมุขดาร์บี้ คุณน่าทึ่งจริง ๆ คุณไล่แจ็คกี้ไปได้”“ใช่แล้ว ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมคุณถึงได้เป็นผู้ทรงอิทธิพลแบบนี้”เหล่าแขกพากันมาทำความเคารพแดร์ริล พยายามที่จะเยินยอเขา แดร์ริลนั้นขี้เกียจที่จะรับมือกับพวกสอพลอพวกนี้ เขายิ้มและพูดปัด ๆ ไปไม่กี่ประโยคจาค็อบ โยฮันที่อยู่ข้างกายเขาเองก็มีทีท่าไม่แยแสพวกแขกก่อนหน้านี้แขกเหล่านี้พากันมาเยินยอจาค็อบตอนที่เห็นว่าคฤหาสน์เกียรติกระบี่นั้นมีอาวุธระดับม่วง แต่กลับหนีเขาเหมือนเห็นโรคร้ายตอนที่สำนักเสียงลวงตาโผล่มาจาค็อบรู้สึกว่าคงจะดีกว่านี้หากไม่คบหาสหายเหล่านี้ที่ต้องการเพียงแค่ผลประโยชน์จากเขาเหล่าแขกพากันอับอายที่จะหน้าด้านอยู่ต่อเมื่อรู้สึกได้ถึงท่าทีไม่แยแสของจาค็อบและท่าทีไม่สนใจของแดร์ริล ไม่นานพวกเขาก็จากไปคฤหาสน์เกียรติกระบี่กำลังทำความสะอาดบริเวณที่มีการต่อสู้จนเสร็จสิ้น ปาร์คเกอร์เองก้ไม่ลืมคำขอร้องของแดร์ริล และรีบส่งคนให้ออกไปหาข่าวของเดบร้าทันทีเวลาเดียวกันปาร์คเกอร์ก็เชื้อเชิญให้แดร์ริลอยู่ที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพราะว่ามันคงใช้เวลากว่าจะหาที่อยู่ของเดบร้าได้ แดร์ริลพยักหน้าตกลงไม่นานก็ถึงเวลาค่ำคืนตอนนั้นเองที่เท
ทุกคนต่างก็มองแดร์ริลเมื่อได้ยินคำพูดของเขาโดยเฉพาะพวกที่หวาดกลัวสำนักเสียงลวงตา พวกเขาต่างก็มีความคิดมากมายแจ็คกี้นั้นเป็นปีศาจร้ายที่ฆ่าคนไม่กะพริบตา เขานั้นเป็นคนชี้นิ้วสั่งเป็นสั่งตายคนอื่นได้ แต่ตอนนี้เขาแพ้ให้แดร์ริลแบบหมดท่า แล้วเขาจะโมโหจัดจนล้มพนันหรือไม่?“ฟู่”แจ็คกี้หน้าแดงก่ำ เขาสูดหายใจเข้าลึก “แม้ว่าฉันจะไม่ใช่คนดี แต่ฉันก็รักษาคำพูดและยอมรับว่าแพ้แล้ว”จากนั้นแจ็คกี้ก็โบกมือ “ทุกคนจงฟัง เราจะไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันที แล้วไปรวมตัวกันที่แท่นพิธีหลัก”สีหน้าแจ็คกี้เต็มไปด้วยความรู้สึกไม่เต็มใจตอนที่ตะโกนประโยคสุดท้ายออกมาที่จริงนั้นเขาไม่เต็มใจจะจากไปแบบนี้สักนิด เขาต้องการจะควบคุมคฤหาสน์เกียรติกระบี่และอาวุธระดับม่วงทั้งสามชิ้นนั้นก็อยู่ใกล้เพียงแค่เอื้อมแล้วแต่เขาไม่มีทางเลือกอื่นเพราะแดร์ริลทำให้เส้นเลือดหัวใจของเขาบาดเจ็บตอนที่ใช้ง้าวสวรรค์ ทำให้แจ็คกี้ไม่สามารถสู้ต่อไปได้“โอ้”เหล่าศิษย์สำนักเสียงลวงตานับพันต่างก็ไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ด้วยสีหน้ามืดครึ้มเมื่อได้ยินคำสั่งของแจ็คกี้“แดร์ริล ดาร์บี้”แจ็คกี้เดินไปสองสามก้าวก่อนที่จะหยุด เขาหันกลั
”ประมุขแจ็คกี้ การต่อสู้นี้จบแล้ว” สีหน้าแดร์ริลเย็นเยียบไม่แสดงอารมณ์ใดซูมแดร์ริลโบกง้าวด้วยกำลังที่มีเมื่อพูดจบ และกลิ่นอายที่สั่นสะเทือนฟ้าดินก็ปล่อยออกมาจากง้าวสวรรค์ก่อนที่จะมีลำแสงสีแดงเลือดพุ่งเข้าใส่แจ็คกี้แจ็คกี้แทบไม่ทันคิดขณะที่เขาสีหน้าเปลี่ยน เขารีบปล่อยพลังภายในออกมาและเปลี่ยนเครื่องจักรสังหารให้ป้องกันการโจมตีปังลำแสงสีเลือดทำลายเครื่องจักรเปลี่ยนร่างสังหารออกเป็นเสี่ยง ทำให้แจ็คกี้ร้องครางออกมาและปลิวถอยหลังไปมากกว่า 100 เมตร ก่อนที่จะร่วงกระแทกพื้นอย่างแรงการโจมตีของแจ็คกี้อาจจะดูรุนแรงตอนที่เขาโจมตีแดร์ริล แต่เขาก็ใช้พลังภายในไปเยอะแล้ว ตอนนี้แจ็คกี้ไม่สามารถรับการโจมตีได้เมื่อเจอกับง้าวสวรรค์ของแดร์ริลอะไรกัน?ทุกคนที่อยู่ด้านล่างต่างก็อ้าปากค้างเมื่อได้เห็นเรื่องตรงหน้าและมองแดร์ริลอย่างพูดไม่ออกพลังของชายหนุ่มคนนี้น่ากลัวมากแล้วอาวุธในมือเขาก็ดูพิเศษ มันดูคุ้นตาชอบกล…เฮือกตอนนั้นเองจาค็อบก็มองแดร์ริลด้วยความตกตะลึง แววตาเขาก็ตื่นเต้นมากเพื่อนของลูกสาวเขามีความสามารถขนาดนี้ คนเราจะดูกันแต่ภาพลักษณ์ภายนอกไม่ได้จริง ๆปาร์คเกอร์ตัวสั่นและมองแ