ว้าว!ในขณะที่แดร์ริลครุ่นคิดเช่นนั้น เขาก็ได้ยินเสียงโห่ร้องของฝูงชนที่อยู่ด้านข้าง"พระเจ้า! หนึ่งกระบวนท่า!”“ไม่แปลกใจเลยที่เขาเป็นรองเจ้าสำนักประกายแสง เขาเอาชนะคู่ต่อสู้ได้ด้วยเพียงกระบวนท่าเดียว!”เมื่อแดร์ริลหันกลับไป เขาก็มองเห็นมัตเตโอยืนอยู่ที่นั่นด้วยใบหน้าที่ดูภาคภูมิใจ โดยมีคู่ต่อสู้ของเขานอนราบอยู่กับพื้นขณะดิ้นรนอย่างเจ็บปวดพวกเขาทั้งคู่เพิ่งจะขึ้นเวทีไปได้ไม่กี่นาที แต่มัตเตโอก็สามารถเอาชนะคู่ต่อสู้ได้ด้วยเพียงกระบวนท่าเดียวจนทำเอาฝูงชนต่างก็ร้องว้าว!สายตาของฝูงชนต่างก็จับจ้องไปที่มัตเตโอด้วยความชื่นชม "เฮ้อ!" เมื่อสังเกตเห็นว่าฝูงชนไม่ได้สนใจแดร์ริลอีกต่อไป เขาก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก 'ขอบคุณพระเจ้า ในที่สุดฝูงชนก็มุ่งความสนใจไปที่มัตเตโอ!' แดร์ริลพึมพำกับตัวเองขณะเดินออกจากลานการแข่งขันไปอย่างรวดเร็วในช่วงบ่าย!แดร์ริลมาถึงสถานที่จัดการแข่งขันวรรณกรรม ในเวลานั้น เขาสังเกตเห็นผู้คนจำนวนมากมารวมตัวกันอยู่ที่ทางเข้าและกำลังอ่านกฎการแข่งขัน'บ้าฉิบ!'เมื่อแดร์ริลเดินเบียดฝูงชนเข้าไปดูกฎการแข่งขันเขาก็ตกตะลึงทันทีกฎการแข่งขันสำหรับวันนี้ได้ระบุเอาไว้ว่า
เจฟฟ์รู้สึกไม่พอใจที่แดร์ริลเกือบจะแย่งที่นั่งของเจฟฟ์ในคืนก่อนที่คฤหาสน์ของผู้ว่าการรัฐ ดังนั้น เมื่อเจฟฟ์ได้พบกับแดร์ริลอีกครั้ง เจฟฟ์จึงอดไม่ได้ที่จะพูดจาเย้ยหยันเขา‘เป็นเพียงแค่สาวกแต่บังอาจมาเข้าร่วมการแข่งขัน!’‘บัดซบ! ฉันอุตส่าห์ไม่โต้เถียงกับนายแต่นายก็ยังไม่ยอมหยุด’แดร์ริลขมวดคิ้วอย่างโกรธจัด จากนั้น เขาก็แอบส่งกระแสจิตไปหาผางถ่งที่อยู่ในเจดีย์ว่า “ผางถ่ง ใช้พรสวรรค์ของคุณในการแข่งขันหมากรุกในครั้งนี้อย่างเต็มที่ ผมอยากให้เจฟฟ์แพ้ชะมัด!”‘เป็นแค่นายน้อยจากตระกูลร่ำรวย แต่กล้าพูดจาดูถูกเหยียดหยามฉัน ฉันจะต้องสั่งสอนเขาสักหน่อยแล้ว!’“แน่นอนครับนายท่าน!” ผางถ่งตอบอย่างมั่นอกมั่นใจในเวลานั้น ผู้ตัดสินให้สัญญาณเริ่มการแข่งขัน!เจฟฟ์จ้องมองแดร์ริลด้วยใบหน้าที่ดูมั่นอกมั่นใจ จากนั้น เขาก็พูดอย่างภาคภูมิใจว่า “ถ้าหากว่านายแพ้ นายจะต้องคำนับฉันทุกครั้งที่นายเดินสวนกับฉัน เข้าใจไหม?"เจฟฟ์มองแดร์ริลอย่างเหยียดหยามเมื่อเขากล่าวเช่นนั้น‘นายเป็นแค่สาวกแต่กลับทำตัวไร้มารยาท!'"แน่นอน!" แดร์ริลพยักหน้าและตอบอย่างไม่ลังเล จากนั้นเขาก็พูดขึ้นว่า “แต่ถ้าหากว่าคุณแพ้ คุณจะต้องเรียกผ
ในเวลานั้น ผู้ตัดสินที่อยู่ข้าง ๆ พูดขึ้นว่า “ลูก้า มูนไลท์เป็นผู้ชนะหมากรุก! ลูก้า มูนไลท์ผ่านการแข่งขันทั้งสี่ประเภท ดังนั้น คุณจะได้เข้าสู่รอบต่อไป!”จากนั้น ผู้ตัดสินก็หันมองไปที่เจฟฟ์ที่มีใบหน้าที่ซีดเซียวและพูดขึ้นว่า “เจฟฟ์ เจฟเฟอร์สัน ผ่านการทดสอบเพียงแค่สามประเภทเท่านั้น ดังนั้น คุณตกรอบ!”'ฉัน… ฉันแพ้เหรอ? มันเป็นแบบนี้ไปได้ยังไง?'เจฟฟ์นั่งนิ่งราวกับว่าเขาได้สูญเสียจิตวิญญาณไปแล้วแดร์ริลลุกขึ้นยืนอย่างช้า ๆ ด้วยใบหน้าที่มีรอยยิ้มและพูดขึ้นว่า “มิสเตอร์เจฟเฟอร์สัน ผมเชื่อว่าคุณจะรักษาคำพูดของคุณ ผมจะไปรอคุณอยู่ข้างนอก”จากนั้น แดร์ริลก็ผิวปากและเดินออกไปอย่างมีความสุข'ฮ่า ๆ !' แดร์ริลได้สอนบทเรียนหมากรุกให้กับเศรษฐีผู้นั้น!ในขณะที่แดร์ริลยืนรออยู่ข้างนอก ปาร์คเกอร์ก็กำลังเดินออกมาด้วยเช่นกันใบหน้าของปาร์คเกอร์เต็มไปด้วยรอยยิ้มที่ดูผ่อนคลาย ดูเหมือนว่าเธอก็จะผ่านเข้าสู่รอบต่อไปเช่นกัน“หืม? ลูก้า มูนไลท์!”ปาร์คเกอร์เดินเข้าไปหาแดร์ริลและถามขึ้นอย่างอยากรู้อยากเห็นว่า “เป็นยังไงบ้าง? คุณได้เข้าสู่รอบต่อไปหรือเปล่า?”แดร์ริลหัวเราะและกล่าวขึ้นว่า “ในเมื่อคุณผ่าน
“คุณโยฮัน สาวกของคุณช่างเก่งกล้า!” เจฟฟ์กัดฟันแน่นขณะกล่าวเช่นนั้นกับปาร์คเกอร์ จากนั้นเขาก็หันหลังกลับและเดินจากไปทันทีจนถึงตอนนี้ เจฟฟ์ยังคงคิดว่าแดร์ริลเป็นสาวกของปาร์คเกอร์เมื่อเห็นเจฟฟ์เดินจากไป ปาร์คเกอร์ก็ยืนนิ่งด้วยความงุนงงอยู่เป็นเวลานานเมื่อปาร์คเกอร์กลับมามีสติ เธอก็ไม่สามารถซ่อนความอยากรู้อยากเห็นที่อยู่ภายในใจของเธอเอาไว้ได้ “คุณชนะเขาได้ยังไง?”แดร์ริลครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งขณะตอบด้วยท่าทางสบาย ๆ ว่า “อาจเป็นเพราะว่าผมโชคดีน่ะ”ว้าว!ในเวลานั้น เสียงอุทานของฝูงชนก็ดังขึ้นก่อนที่ร่างของคนคนหนึ่งจะเดินออกมาจากกลุ่มผู้คนเขาคือ คีแลนซ์!บรรดาสาว ๆ ที่อยู่รอบ ๆ ต่างก็กรีดร้องอย่างตื่นเต้น“คุณด็อกโกออกมาแล้ว!”“วันนี้เขาเป็นผู้ชนะที่มีคะแนนสูงสุดในการแข่งขันวรรณกรรมอีกครั้ง!”“เขาเป็นอัจฉริยะที่สมบูรณ์แบบ เขาช่างหล่อเหลาและมีพรสวรรค์มากจริง ๆ !”แม้แต่ปาร์คเกอร์ก็ยังจ้องมองคีแลนซ์ด้วยความชื่นชมอย่างสุดพรรณนา จากนั้น เธอก็พึมพำกับตัวเองเบา ๆ ว่า “ไม่เสียแรงที่ฉันเข้าร่วมการแข่งขันในครั้งนี้ เพราะฉันได้พบกับคนเก่งมากมาย! ฉันหวังว่าฉันจะไม่ต้องแข่งขันกับคีแลนซ์นะ!”
จากนั้น แดร์ริลก็เหลือบมองไปที่แทดและพูดขึ้นว่า “ฉันไม่อยากเสียเวลาต่อสู้กับนาย ในเมื่อนายแพ้ฉันที่บนเวทีการต่อสู้ นายก็ควรจะยอมรับและเลิกเล่นเกมกับฉันได้แล้ว”‘บัดซบ!’แทดจ้องมองแดร์ริลอย่างดุเดือดขณะพูดด้วยท่าทางที่เย้ยหยันว่า “ลูก้า มูนไลท์! หยุดพูดจาไร้สาระ ฉันกำลังท้าทายนายอยู่! แต่นายกลับทำตัวเป็นคนขี้ขลาดและไม่กล้าสู้กับฉัน!”แดร์ริลไม่ได้รู้สึกตื่นตระหนกเลยแม้แต่น้อย เขาหัวเราะเยาะและตอบด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉยว่า “แต่ฉันไม่อยากต่อสู้กับนาย หลีกไป!”แดร์ริลรู้สึกรำคาญมาก ‘เ-ี้ย! วันนี้เป็นวันอะไร? ก่อนหน้านี้ฉันเพิ่งจะดวลกับเจฟฟ์ เจฟเฟอร์สันผู้อวดดี และตอนนี้ก็เป็นแทด ลีโอผู้ไร้สาระ!'“นายกำลังรนหาที่ตาย!”แทดตะโกนขึ้นอย่างหมดความอดทนเมื่อเขาเห็นแดร์ริลหัวเราะเยาะเขา วินาทีต่อมา แทดก็ยกกำปั้นขึ้นมาและพุ่งเข้าหาแดร์ริลอย่างดุเดือดถึงแม้ว่าการโจมตีของแทดจะดูรุนแรง แต่แดร์ริลก็สามารถหลีกเลี่ยงหมัดของเขาได้อย่างง่ายดายอย่างไรก็ตาม ถ้าหากว่าแดร์ริลแสดงความแข็งแกร่งที่แท้จริงออกมา ตัวตนของเขาจะต้องถูกเปิดเผยอย่างแน่นอน"หยุดนะ!”ทันใดนั้น เสียงตะโกนก็ดังขึ้นจากด้านหลังขอ
ขาของแทดอ่อนแรงทันที!‘พวกเขาคือสี่มังกรและสี่ฟีนิกซ์! และลูก้า มูนไลท์ก็คือหัวหน้าของกลุ่มคนโหดร้ายพวกนั้น!’ ร่างกายของแทดถูกปกคลุมไปด้วยเหงื่อเมื่อคิดเช่นนั้น ในขณะที่หัวใจของเขาก็เต้นแรงเพราะความหวาดกลัว โชคดีที่เขายังไม่ได้ทำให้แดร์ริลบาดเจ็บในขณะที่พี่น้องของแทดที่ยืนอยู่ข้างหลังก็ไร้ซึ่งท่าทีเย่อหยิ่งเหมือนก่อนหน้านี้โดยสิ้นเชิง ในเวลานั้น พวกเขาต่างก็หลบสายตาแดร์ริลราวกับคนขี้อายแดร์ริลจ้องมองแทดด้วยรอยยิ้มขณะถามขึ้นว่า “แทด ตกลงว่านายยังต้องการสู้กับฉันอยู่หรือเปล่า?” แดร์ริลแอบถอนหายใจอยู่ภายในใจขณะที่เขากล่าวเช่นนั้น‘บ้าเอ๊ย! โชคดีที่สี่มังกรและสี่ฟีนิกซ์มาทันเวลา เพราะถ้าหากว่าฉันจะต้องต่อสู้กับแทดจริง ๆ ตัวตนของฉันก็อาจจะถูกเปิดเผยไปแล้ว’"ไม่! ไม่!" แทดกล่าวด้วยน้ำเสียงที่สั่นเทาและส่ายหน้าด้วยความตื่นตระหนก จากนั้น เขาก็ยิ้มและพูดขึ้นว่า “นี่เป็นเพียงความเข้าใจผิด! พลังของลูกพี่ลูก้า มูนไลท์ช่างน่าเหลือเชื่อ! ดังนั้น คุณจึงสามารถเอาชนะผมได้อย่างง่ายดาย! ผมขอโทษด้วยครับ ทั้งหมดนี้เป็นความผิดของผมเอง!”หลังจากกล่าวเช่นนั้น แทดก็รีบเดินนำพี่น้องของเขาออกไปทันที‘
เสียงเชียร์ดังขึ้นอย่างต่อเนื่องแดร์ริลหันมองไวแอตต์ที่ยืนอยู่บนเวที จากนั้นเขาก็ขมวดคิ้วและครุ่นคิดว่า ‘ฉันไม่สนใจว่านายจะมีชื่อเสียงมากขนาดไหน แต่ฉันเสียใจที่นายจะต้องมาดวลกับฉันในวันนี้’จากนั้นแดร์ริลก็ลุกขึ้นยืนและเดินขึ้นไปบนเวทีการประลองด้วยเช่นกันตามที่คาดการณ์ไว้ เนื่องจากว่าแดร์ริลอยู่ในอันดับท้ายสุด ดังนั้น ฝูงชนจึงไม่สนใจในการปรากฏตัวของเขาเลย และพวกเขาต่างก็เชื่อว่าแดร์ริลจะต้องพ่ายแพ้ให้กับไวแอตต์อย่างแน่นอนเมื่อสังเกตเห็นสายตาของฝูงชนที่กำลังดูถูกเหยียดหยาม แดร์ริลก็ยิ้มให้กับตัวเองขณะก้าวขึ้นสู่เวทีการต่อสู้อย่างไม่ใส่ใจไวแอตต์จ้องมองแดร์ริล จากนั้นเขาก็พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉยว่า “เพื่อน นายเอาชนะฉันไม่ได้หรอก ยอมแพ้ซะเถอะ!”'คู่แข่งของฉันเป็นเพียงปราชญ์ยุทธ์เท่านั้น มันไม่คุ้มค่ากับแรงกำลังของฉันเลยแฮะ’ ไวแอตต์ครุ่นคิดในเวลานั้น ไวแอตต์ไม่รู้ว่าอันที่จริงแล้ว คู่ต่อสู้ของเขาคือแดร์ริล ดาร์บี้ ประมุขสำนักประตูสุราลัยผู้โด่งดังแห่งทวีปจักรวาลโลก!แดร์ริลอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา ‘ยอมแพ้งั้นเหรอ? เขาคงคิดว่าฉันเป็นเพียงปราชญ์ยุทธ์ เขาก็เลยกล้าพูดแบบนั้
รังสีอันแข็งแกร่งที่แผ่ซ่านออกมาจากดาบไร้ซึ่งพลังภายในของไวแอตต์ แต่เป็นเทคนิคเฉพาะของสำนักบู๊ตึ๊ง มันทั้งทรงพลังและดูน่ากลัว!ฝูงชนที่อยู่รอบเวทีอ้าปากค้างเพราะความตกตะลึง‘นั่นคือวิชาดาบไท่เก๊กของสำนักบู๊ตึ๊งที่มีความพิเศษไม่เหมือนใคร!’ ฝูงชนครุ่นคิดไม่มีใครในทั่วทั้งเก้าทวีปสามารถทำให้ดาบปล่อยรังสีอันทรงพลังโดยไร้ซึ่งพลังภายในเช่นนี้ได้! “ฉันเป็นห่วงลูก้าผู้นั้นจริง ๆ เขาจะต้องแพ้ราบคาบแน่นอน!”“ไม่แปลกใจเลยถ้าหากว่าไวแอตต์ เยนัสจะเป็นเจ้าสำนักบู๊ตึ๊งคนต่อไป”“พวกเขาอยู่ในระดับที่แตกต่างกันเกินไป”จากการสนทนาของฝูงชน เห็นได้ชัดว่าพวกเขาต่างก็วิตกกังวลและกลัวว่าแดร์ริลจะได้รับบาดเจ็บจากการประลองในครั้งนี้ทว่าแดร์ริลกลับยืนอยู่บนเวทีอย่างมั่นคง!เมื่อเห็นลำแสงที่กำลังพุ่งตรงมา แดร์ริลก็ไม่ได้ตื่นตระหนกขณะพุ่งไปข้างหน้าแทนที่จะถอยหลังกลับ วินาทีต่อมา แดร์ริลก็โบกดาบของเขาเบา ๆแม้ว่าคลื่นพลังที่เปล่งออกจากดาบของแดร์ริลจะดูธรรมดา ๆ แต่มันกลับมีความพิเศษที่ไม่เหมือนใคร! วินาทีต่อมา เมื่อแดร์ริลยกดาบขึ้นมา ร่องรอยของลำแสงจากดาบของไวแอตต์ก็หายไปอย่างไร้ร่องรอย!ในขณะที่แดร์ริ
”รอก่อน”จู่ ๆ ลูคัสก็คิดบางอย่างได้ขณะที่พวกเขากำลังจะเดินทางต่อและสั่งลูกน้องทั้งสองของตน “วางแดร์ริลลงและค้นตัวเขา เผื่อว่ามีของอะไร”ฮ่าฮ่าแดร์ริลไม่ใช่เพียงแค่ประมุขสำนักประตูสุราลัยเท่านั้นแต่ว่ายังเป็นจักรพรรดิของเวสต์ริงตัน เขาต้องมีของมีค่าอยู่กับตัวแน่‘ฉันอาจจะเจอคัมภีร์ล้ำค่าบนตัวเขาก็ได้หากว่าฉันหาของมีค่าก่อนที่จะเอาเขาไปส่งที่สำนักเสียงลวงตา’ลูคัสยิ้มพร้อมคิด“ครับ นายน้อย”ลูกน้องทั้งสองรับคำและวางแดร์ริลลงก่อนที่จะเริ่มค้นตัวเขาไม่นานก็เจอของสองอย่างบนตัวแดร์ริล อันหนึ่งคือเจดีย์ส่วนอีกอันคือย่ามใส่สัตว์เทพเจดีย์เจ็ดมหาสมบัตินั้นสามารถเปลี่ยนขนาดได้ ดังนั้นแดร์ริลจึงเปลี่ยนให้เล็กที่สุด สูงแค่ประมาณนิ้วโป้ง ตอนที่เขาไม่ได้ใช้งาน คนทั่วไปก็จะไม่คิดว่ามันเป็นของสำคัญและเป็นเรื่องยากที่จะรู้ถึงความลับของเจดีย์“เอ่อ…”ตอนนั้นลูคัสก็หยิบเจดีย์ขึ้นมา หมุนไปมาเพื่อดู เขานิ่วหน้าและบอกว่า “มันมีพลังวิญญาณและดูเหมือนเป็นของล้ำค่า แต่ว่าเอาไว้ใช้ทำอะไรกัน?”จากนั้นลูคัสก็ห้อยเจดีย์กลับไว้ที่คอของแดร์ริลเหมือนเดิมแล้วลูคัสก็หยิบย่ามใส่สัตว์เทพขึ้นมาอย่างยินดีแล
สีหน้าของจาค็อบมืดครึ้มเมื่อเขาพูดเช่นนั้น เขาเองก็รู้สึกสับสนที่จริงจาค็อบไม่เชื่อเหมือนกันว่าแดร์ริลจะเป็นคนเช่นนั้น แต่สถานการณ์ตรงหน้าก็ต่างไป อีกอย่างแดร์ริลก็เหม็นกลิ่นเหล้าจริง ๆแต่จาค็อบนั้นก็ทำอะไรรอบคอบสมกับที่เป็นประมุขของคฤหาสน์เกียรติกระบี่และตัดสินใจว่าจะรอให้แดร์ริลตื่นขึ้นมาก่อนที่จะถามเขา“ท่านลุง”แต่ลูคัสร้อนใจขึ้นมาทันทีและบอกอย่างจริงจังว่า “ไม่ว่าเรื่องจริงจะเป็นยังไง แดร์ริลก็เมาและมานอนที่เตียงปาร์คเกอร์จริง นี่อาจจะทำลายชื่อเสียงทั้งของปาร์คเกอร์และคฤหาสน์เกียรติกระบี่ หากว่าเรื่องหลุดออกไปว่าเราทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วคนอื่นเขาจะมองพวกเรายังไง? แล้วอนาคตปาร์คเกอร์จะแต่งงานได้ยังไง?”ลูคัสพูดอย่างเป็นการเป็นงานก่อนที่จะมองไปรอบ ๆ “ผมคิดว่าเราน่าจะมัดเขาไว้ก่อนแล้วค่อยสอบสวนเขาตอนที่ตื่นขึ้น ทำแบบนั้นก็ไม่เป็นการทำลายชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”หลายคนต่างก็พยักหน้าอย่างเห็นด้วยกับคำพูดของเขา“ใช่ อย่างน้อยเราก็น่าจะทำเพื่อชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”“แดร์ริลแข็งแกร่งมากไป หากว่าคำพูดของนายน้อยลูคัสที่ว่าเขาอยากทำเรื่องไม่เหมาะไม่ควรกั
”ญาติผู้น้อง”ตอนนั้นเองลูคัสที่แอบอยู่ด้านนอกก็รีบพาคนอีกสองคนเข้ามาทันที“เกิดอะไรขึ้น?” ลูคัสตะโกนเสียงดังอย่างเป็นห่วงก่อนที่จะมองแดร์ริลที่อยู่บนเตียงและทำหน้าตาประหลาดใจ “ทำ… ทำไมประมุขดาร์บี้ถึงได้มาอยู่ที่นี่?”ต้องบอกว่าลูคัสแสดงได้ดีมาก ปาร์คเกอร์ไม่ได้รู้เลยว่ามีเรื่องหมกเม็ดอะไรและคิดว่าลูคัสมาเพราะได้ยินเสียงร้องของเธอ“ฉัน…” ปาร์คเกอร์กัดปากแน่นหน้าแดงก่ำ และพูดอย่างอับอายว่า “ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน…”ตอนนี้ใจปาร์คเกอร์ว้าวุ่นมาก ผู้หญิงคนไหนที่อยู่ในสถานการณ์แบบนี้ก็ทำใจให้นิ่งได้ยากกันทั้งนั้น“โอ้ตาย”ตอนนั้นเอง จาค็อบและศิษย์คนอื่น ๆ ที่สังเกตเห็นความวุ่นวายก็เข้ามาเอ่อ…ทุกคนต่างก็อึ้งไปทันทีเมื่อได้เห็นสถานการณ์ในห้องและมีสีหน้าบรรยายไม่ถูก“ทะ… ทำไมแดร์ริลถึงได้อยู่ในห้องของคุณหนูปาร์คเกอร์?”“กลิ่นเหล้าเหม็นคลุ้งเลย…”“เป็นไปได้ไหมว่าแดร์ริลดื่มเหล้าย้อมใจแล้วอยากจะมาทำอะไรกับคุณหนูปาร์คเกอร์…”ฝูงชนต่างก็แสดงความคิดเห็นดัน ลูคัสทำสีหน้าตื่นตะลึงเหมือนกันแต่ว่าในใจนั้นแอบหัวเราะลั่น‘ฮ่าฮ่า ตอนนี้แดร์ริลอธิบายตัวเองยากแล้ว ทุกคนเห็นเขาแบบนี้แล้ว’“ปา
จากนั้นลูคัสก็เรียกลูกน้องออกมาสองคนและบอกว่า “เร็วเขาถอดเสื้อผ้าหมอนี่ออก”ลูกน้องทั้งสองรีบถอดเสื้อผ้าของแดร์ริลออกตามคำสั่ง“อุ้มเขาขึ้นแล้วไปกัน” ลูคัสโบกมือและเดินออกไปลูกน้องทั้งสองคนรีบยกแดร์ริลขึ้นแล้วเดินตามไป พวกเขาไม่ลืมเอาเสื้อผ้าของแดร์ริลไปด้วยพวกเขาอาศัยความมืดของยามค่ำคืน อุ้มแดร์ริลเข้าไปในห้องของปาร์คเกอร์ เธอยังไม่กลับมาที่ห้องตอนนี้เพราะว่าเธอมีธุระต้องจัดการพวกเขาโยนแดร์ริลไปนอนบนเตียงปาร์คเกอร์ก่อนที่ลูคัสจะนำคนของเขาอีกสองคนไปซ่อนอยู่ในมุมมืด“แดร์ริล”ลูคัสยิ้มชั่วร้ายออกมาเมื่อพวกเขาซ่อนมิดชิดแล้ว และพูดกับตัวเองว่า “อย่ามาว่าฉันที่ทำเรื่องชั่ว ๆ เลย ใครใช้ให้นายล่วงเกินประมุขสำนักเสียงลวงตาล่ะ? อีกอย่างญาติฉันก็ชอบนายมากนี่”ตอนแรกลูคัสวางแผนว่าจะเอาตัวแดร์ริลออกจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันทีหลังจากที่เขาเมา และส่งไปที่แท่นของสำนักเสียงลวงตา แต่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพิ่มการรักษาความปลอดภัยหลังจากเหตุต่อสู้เมื่อกลางวัน การแอบพาแดร์ริลออกไปจึงไม่ใช่เรื่องง่ายลูคัสตัดสินใจว่าจะถอดเสื้อผ้าแดร์ริลออกและเอาเขามาไว้บนเตียงปาร์คเกอร์ จากนันเขาก็จะรีบเข้ามาแล
”โอ้”แม้เบื้องหน้าลูคัสอาจจะดูนิ่ง แต่ว่าในใจเขายินดีและตื่นเต้นมากเมื่อเห็นแดร์ริลดื่มไวน์ลูคัสนั้นเชิญแดร์ริลมาดื่มไม่ใช่เพราะความชื่นชมแต่อย่างใด แต่เพื่อที่จะได้ทำตามคำสั่งของแจ็คกี้และจับตัวแดร์ริลไปลูคัสนั้นเจ้าเล่ห์ เขารู้ว่าคนแข็งแกร่งอย่างแดร์ริลไม่มีทางได้รับผลจากยาพิษธรรมดา ๆ แน่ ดังนั้นเขาเลยไม่โง่ขนาดที่จะวางยาในไวน์ไวน์นั้นไม่มียาพิษ แต่ว่าตัวไวน์เองต่างหากที่มีปัญหากรุ่นกรึ่มเป็นเหล้าแรงเป็นพิเศษของทวีปมหาสมุทรอำพัน เพียงแค่ดื่มไวน์นี้เข้าไปอึกใหญ่ก็อาจจะทำให้คนดื่มเมาไปได้ครึ่งเดือน แม้แต่ผู้บ่มเพาะหากว่าได้ดื่มเช้าไปก็ไม่อาจต้านทานความแรงของเหล้าได้ ทุกคนที่รู้จักไวน์นี้รู้ดีว่าต้องกินยาแก้ก่อนที่จะดื่มกรุ่นกรึ่มอย่างเพลิดเพลินแผนของลูคัสก็ง่าย ๆ เขาเจตนาจะไม่บอกแดร์ริลว่ากรุ่นกรึ่มนั้นแรงแค่ไหน แล้วก็รอให้แดร์ริลเมาค่อยจับเขามัดส่วนตัวลูคัสนั้นกินยาแก้ไปแล้ว เขาก็เลยไม่ต้องกังวล“ประมุขดาร์บี้” ลูคัสยิ้มและมองแดร์ริล “ไวน์เป็นไงบ้างครับ?”“ยอดเยี่ยม”แดร์ริลพยักหน้าและอดเอ่ยไม่ได้ “กลิ่นของไวน์นี้แรงมาก มันมีรสหวานติดปลายลิ้น เป็นไวน์ชั้นยอด”แดร์ริล
แจ็คกี้ไม่พูดอะไรอีก เขาหันหลังจากไปแล้วหายไปในความมืดยามค่ำคืนในพริบตา“เฮ้อ”ตอนนั้นเอง ลูคัสก็สูดหายใจเข้าลึกพร้อมสีหน้ายุ่งยากใจประมุขสั่งให้เขาหาทางเอาเอง แล้วเขาจะมีทางอะไรล่ะ?…ตอนนั้นเองที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่จาค็อบตั้งใจจัดเลี้ยงให้แดร์ริลเพื่อขอบคุณเขาสำหรับการยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือจากนั้นแดร์ริลก็ถูกจัดให้นอนพักในห้องพักแขกหลังจากกินอาหารเสร็จตอนนั้นที่แดร์ริลนอนอยู่บนเตียงแต่ยังไม่ได้หลับ สองชั่วโมงผ่านไปแต่ก็ยังไม่มีข่าวอะไรเรื่องเดบร้าจากคนของปาร์คเกอร์เขายังไม่รู้ที่อยู่ของเดบร้า แล้วเขาจะมีอารมณ์มาพักผ่อนได้อย่างไร?ก๊อก ก๊อกมีเสียงประจบเอาใจดังมาจากนอกห้อง “ประมุขดาร์บี้ คุณนอนหรือยังครับ?”‘หืม?’แดร์ริลนิ่วหน้า เขาลุกขึ้นและเดินไปดูแล้วก็ต้องอึ้งไปเขาเห็นว่าลูคัสยืนยิ้มกว้างอยู่ด้วยท่าทางสุภาพนอบน้อม“มีอะไรให้ช่วยเหรอ?” แดร์ริลถามเบื้องหน้าเขาดูนิ่ง ๆ แต่ในใจแดร์ริลรังเกียจหมอนี่มาก‘เจ้าโง่นี่มาหาฉันทำไมกัน?’“แหะแหะ…”ลูคัสยิ้มด้วยสีหน้านอบน้อมแล้วบอกว่า “ประมุขดาร์บี้ อย่าเพิ่งปฏิเสธผมนะครับ เมื่อตอนกลางวันผมล่วงเกินคุณไปเยอะ แต่คุณก็ใ
”ประมุขดาร์บี้ คุณน่าทึ่งจริง ๆ คุณไล่แจ็คกี้ไปได้”“ใช่แล้ว ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมคุณถึงได้เป็นผู้ทรงอิทธิพลแบบนี้”เหล่าแขกพากันมาทำความเคารพแดร์ริล พยายามที่จะเยินยอเขา แดร์ริลนั้นขี้เกียจที่จะรับมือกับพวกสอพลอพวกนี้ เขายิ้มและพูดปัด ๆ ไปไม่กี่ประโยคจาค็อบ โยฮันที่อยู่ข้างกายเขาเองก็มีทีท่าไม่แยแสพวกแขกก่อนหน้านี้แขกเหล่านี้พากันมาเยินยอจาค็อบตอนที่เห็นว่าคฤหาสน์เกียรติกระบี่นั้นมีอาวุธระดับม่วง แต่กลับหนีเขาเหมือนเห็นโรคร้ายตอนที่สำนักเสียงลวงตาโผล่มาจาค็อบรู้สึกว่าคงจะดีกว่านี้หากไม่คบหาสหายเหล่านี้ที่ต้องการเพียงแค่ผลประโยชน์จากเขาเหล่าแขกพากันอับอายที่จะหน้าด้านอยู่ต่อเมื่อรู้สึกได้ถึงท่าทีไม่แยแสของจาค็อบและท่าทีไม่สนใจของแดร์ริล ไม่นานพวกเขาก็จากไปคฤหาสน์เกียรติกระบี่กำลังทำความสะอาดบริเวณที่มีการต่อสู้จนเสร็จสิ้น ปาร์คเกอร์เองก้ไม่ลืมคำขอร้องของแดร์ริล และรีบส่งคนให้ออกไปหาข่าวของเดบร้าทันทีเวลาเดียวกันปาร์คเกอร์ก็เชื้อเชิญให้แดร์ริลอยู่ที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพราะว่ามันคงใช้เวลากว่าจะหาที่อยู่ของเดบร้าได้ แดร์ริลพยักหน้าตกลงไม่นานก็ถึงเวลาค่ำคืนตอนนั้นเองที่เท
ทุกคนต่างก็มองแดร์ริลเมื่อได้ยินคำพูดของเขาโดยเฉพาะพวกที่หวาดกลัวสำนักเสียงลวงตา พวกเขาต่างก็มีความคิดมากมายแจ็คกี้นั้นเป็นปีศาจร้ายที่ฆ่าคนไม่กะพริบตา เขานั้นเป็นคนชี้นิ้วสั่งเป็นสั่งตายคนอื่นได้ แต่ตอนนี้เขาแพ้ให้แดร์ริลแบบหมดท่า แล้วเขาจะโมโหจัดจนล้มพนันหรือไม่?“ฟู่”แจ็คกี้หน้าแดงก่ำ เขาสูดหายใจเข้าลึก “แม้ว่าฉันจะไม่ใช่คนดี แต่ฉันก็รักษาคำพูดและยอมรับว่าแพ้แล้ว”จากนั้นแจ็คกี้ก็โบกมือ “ทุกคนจงฟัง เราจะไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันที แล้วไปรวมตัวกันที่แท่นพิธีหลัก”สีหน้าแจ็คกี้เต็มไปด้วยความรู้สึกไม่เต็มใจตอนที่ตะโกนประโยคสุดท้ายออกมาที่จริงนั้นเขาไม่เต็มใจจะจากไปแบบนี้สักนิด เขาต้องการจะควบคุมคฤหาสน์เกียรติกระบี่และอาวุธระดับม่วงทั้งสามชิ้นนั้นก็อยู่ใกล้เพียงแค่เอื้อมแล้วแต่เขาไม่มีทางเลือกอื่นเพราะแดร์ริลทำให้เส้นเลือดหัวใจของเขาบาดเจ็บตอนที่ใช้ง้าวสวรรค์ ทำให้แจ็คกี้ไม่สามารถสู้ต่อไปได้“โอ้”เหล่าศิษย์สำนักเสียงลวงตานับพันต่างก็ไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ด้วยสีหน้ามืดครึ้มเมื่อได้ยินคำสั่งของแจ็คกี้“แดร์ริล ดาร์บี้”แจ็คกี้เดินไปสองสามก้าวก่อนที่จะหยุด เขาหันกลั
”ประมุขแจ็คกี้ การต่อสู้นี้จบแล้ว” สีหน้าแดร์ริลเย็นเยียบไม่แสดงอารมณ์ใดซูมแดร์ริลโบกง้าวด้วยกำลังที่มีเมื่อพูดจบ และกลิ่นอายที่สั่นสะเทือนฟ้าดินก็ปล่อยออกมาจากง้าวสวรรค์ก่อนที่จะมีลำแสงสีแดงเลือดพุ่งเข้าใส่แจ็คกี้แจ็คกี้แทบไม่ทันคิดขณะที่เขาสีหน้าเปลี่ยน เขารีบปล่อยพลังภายในออกมาและเปลี่ยนเครื่องจักรสังหารให้ป้องกันการโจมตีปังลำแสงสีเลือดทำลายเครื่องจักรเปลี่ยนร่างสังหารออกเป็นเสี่ยง ทำให้แจ็คกี้ร้องครางออกมาและปลิวถอยหลังไปมากกว่า 100 เมตร ก่อนที่จะร่วงกระแทกพื้นอย่างแรงการโจมตีของแจ็คกี้อาจจะดูรุนแรงตอนที่เขาโจมตีแดร์ริล แต่เขาก็ใช้พลังภายในไปเยอะแล้ว ตอนนี้แจ็คกี้ไม่สามารถรับการโจมตีได้เมื่อเจอกับง้าวสวรรค์ของแดร์ริลอะไรกัน?ทุกคนที่อยู่ด้านล่างต่างก็อ้าปากค้างเมื่อได้เห็นเรื่องตรงหน้าและมองแดร์ริลอย่างพูดไม่ออกพลังของชายหนุ่มคนนี้น่ากลัวมากแล้วอาวุธในมือเขาก็ดูพิเศษ มันดูคุ้นตาชอบกล…เฮือกตอนนั้นเองจาค็อบก็มองแดร์ริลด้วยความตกตะลึง แววตาเขาก็ตื่นเต้นมากเพื่อนของลูกสาวเขามีความสามารถขนาดนี้ คนเราจะดูกันแต่ภาพลักษณ์ภายนอกไม่ได้จริง ๆปาร์คเกอร์ตัวสั่นและมองแ