ในตอนแรก เมื่อจูปาเจี๋ยได้เห็นแดร์ริลรีบพุ่งไปหาราเชลเพื่อช่วยเหลือเธอ จูปาเจี๋ยก็คิดว่ามันคงไม่ใช่เรื่องง่ายที่แดร์ริลจะรับมือกับเปลวเพลิงเก้าดาวอัคนีได้ ทว่าจูปาเจี๋ยกลับไม่รู้ว่าแดร์ริลมีเปลวเพลิงเย็นไร้มลทินที่แข็งแกร่งที่สุดในบรรดาเปลวเพลิงมนตราอยู่ในร่างกายของเขา! ในขณะที่แดร์ริลช่วยชีวิตราเชลแล้ว เขาก็เอื้อมมือไปหยิบไข่มุกแห่งจิตวิญญาณที่มีเคล็ดวิชาศึกโลหิตแปดทิศที่อีวานขโมยไปขึ้นมาจากบนพื้น เมื่อพวกเขาทั้งคู่ขึ้นมาจากทะเลเพลิงแล้ว ราเชลก็สะบัดมือของแดร์ริลออกอย่างแรง! “แดร์ริล! ทำไมนายถึงเป็นคนเลือดเย็นเช่นนี้? ทำไมนายไม่ยอมช่วยอีวาน? ทำไม?!" ดวงตาของราเชลเต็มไปด้วยน้ำตาขณะที่เธอต่อว่าแดร์ริลด้วยความโกรธแค้น ‘ถ้าหากว่าแดร์ริลยอมช่วยอีวานตั้งแต่แรก อีวานก็คงจะไม่ตาย!’ ราเชลต่อว่าแดร์ริลราวกับว่าเธอเสียสติไปแล้ว “จิตใจของนายทำด้วยอะไร! นายเห็นอีวานกำลังถูกไฟคลอกแต่นายก็ยังไม่ยอมเข้าไปช่วยเขา!” ในเวลานั้น แดร์ริลหันกลับมาและจ้องมองเธออย่างเย็นชา “แล้วทำไมฉันต้องช่วยเขาด้วย? พวกเธอขโมยไข่มุกแห่งจิตวิญญาณไปจากฉันและหนีออกมาจนพวกเธอโดนไฟคลอก แล้วเธอยังกล้าโทษคนอื่นแบบนี
“พี่จู กงกงแข็งแกร่งเกินไป ผมรับมือกับเธอไม่ไหวหรอก!” แดร์ริลตะโกนขึ้นอย่างหงุดหงิด ในขณะที่แดร์ริลกล่าวเช่นนั้น เสียงฝีเท้ามากมายก็ดังขึ้นจากระยะไกล ตามด้วยผู้คนนับหมื่นที่มารวมตัวกันอยู่รอบ ๆ พวกเขา ในชั่วพริบตา พื้นที่ด้านหน้าของพระราชวังก็เต็มไปด้วยผู้คน! ในบรรดาพวกเขา ประกอบไปด้วยสำนักต่าง ๆ มากมายจากทวีปจักรวาลโลกและทวีปอื่น ๆ ก่อนหน้านี้พวกเขาถูกแมลงมีพิษโจมตี ดังนั้นแต่ละคนจึงได้รับบาดเจ็บไม่มากก็น้อย พวกเขาบังเอิญเดินผ่านมาที่ด้านหน้าของพระราชวังและได้เห็นแดร์ริลและกงกงกำลังจะต่อสู้กัน เมื่อพวกเขาหยุดเดิน พวกเขาก็มองเห็นห้องสุสานหลักที่อยู่ด้านหลังแดร์ริล โดยภายในห้องสุสานหลักมีโลงศพคริสตัลตั้งอยู่ด้านใน ในเวลานั้น พวกเขาก็รู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาทันที "ที่นี่…" “ฮ่า ๆ! ในที่สุดพวกเราก็ตามหาห้องสุสานหลักของลิโป้เจอ” “โลงศพคริสตัลนั่นดูใหญ่โตมากจริง ๆ!” ฝูงชนพูดคุยกันอย่างตื่นเต้น แต่ถึงอย่างนั้นพวกเขาก็ไม่กล้าเข้าไปใกล้แดร์ริลและกงกง เพราะพวกเขารู้ดีว่าแดร์ริลและกงกงมีพลังมากมาย ดังนั้นพวกเขาจึงหยุดเดินและรอดูสถานการณ์ต่อไป "ทุกคน! พวกเจ้าเห็นไข่มุกแห่งจิตวิญญา
เตียวเสียนฟื้นคืนชีพขึ้นมาได้อย่างไร? ในเวลานั้น กงกงตกตะลึงจนพูดไม่ออก “กงกง! ตอนนี้เธอคงจะเห็นแล้วว่าเตียวเสียนผู้งดงามกลับมามีชีวิตได้อีกครั้ง และอีกประเดี๋ยวลิโป้ก็จะฟื้นขึ้นมาด้วยเช่นกัน! กงกง เธอคงไม่รู้ว่าฉันได้คัมภีร์ศึกโลหิตแปดทิศมาได้ยังไง นั่นเป็นเพราะว่าฉันได้รับอนุญาตจากเตียวเสียนยังไงล่ะ!” แดร์ริลยิ้มอย่างภาคภูมิใจขณะที่เขาสร้างเรื่องราวขึ้นมาหลอกลวงกงกง จากนั้นแดร์ริลก็กวาดสายตามองไปรอบ ๆ และพูดขึ้นว่า “หรือจะให้พูดง่าย ๆ ก็คือ ฉันเป็นเพื่อนของลิโป้นั่นเอง! ดังนั้น พวกคุณควรจะคิดให้ดี ๆ ถ้าหากว่าพวกคุณต้องการทำร้ายฉันในตอนที่ลิโป้ตื่นขึ้นมา!” ใบหน้าของแดร์ริลดูหยิ่งยโส ทว่าภายในใจเขากำลังรู้สึกประหม่าเล็กน้อย แดร์ริลสร้างเรื่องขึ้นมาเพื่อทำให้กงกงและคนอื่น ๆ รู้สึกหวาดกลัว ทว่าในความเป็นจริงที่เตียวเสียนสามารถฟื้นขึ้นมาได้นั้นเป็นเพราะโอสถลี้ลับจ้าวสวรรค์สีทองที่มีเพียงหนึ่งเดียวเท่านั้น และเมื่อเตียวเสียนกินมันเข้าไปแล้ว ดังนั้นจึงไม่มีทางที่ลิโป้จะฟื้นขึ้นมาได้อีก แดร์ริลไม่มีทางเลือก ดังนั้นเขาจึงได้สร้างสถานการณ์ขึ้นมาเพื่อทำให้ทุกคนหวาดกลัว ตามที่คาดการณ
น้ำตาของเตียวเสียนไหลลงมาอย่างควบคุมไม่ได้! ตลอดช่วงชีวิตของพวกเขา ลิโป้และเตียวเสียนรักกันมากจนแม้แต่ความตายก็พรากพวกเขาจากกันไม่ได้ อย่างไรก็ตาม ผู้หญิงคนนี้กลับทำลายร่างของสามีของเธอจนไม่เหลือแม้แต่กระดูก! “เจ้าทำลายร่างของสามีข้า! เจ้าจะต้องตายอย่างน่าอนาจ…” เตียวเสียนจ้องมองกงกงด้วยร่างกายที่สั่นเทา “ข้าจะต้องตายอย่างน่าอนาจอย่างนั้นเหรอ?” กงกงหัวเราะด้วยใบหน้าที่เย้ยหยันขณะที่สายตาของเธอเต็มไปด้วยความอาฆาตแค้น “ในเมื่อเจ้ารักสามีของเจ้ามาก ถ้าเช่นนั้นก็จงตายไปกับสามีของเจ้าซะ!” กงกงจะไม่ใจอ่อนและไม่สนใจว่าเตียวเสียน จะได้ชื่อว่าเป็นผู้หญิงที่สวยที่สุดในโลกหรือไม่ เพราะผู้หญิงคนนี้กล้าสาปแช่งเธอให้ตายอย่างน่าอนาจ ด้วยบุคลิกที่เป็นคนหยิ่งยโสและใจร้อนของกงกง ดังนั้นเธอจะไม่ให้อภัยเตียวเสียนเด็ดขาด ปัง! เมื่อพูดจบพลังภายในของกงกงก็ระเบิดออกมา จากนั้นเธอก็ยกมือขึ้นเพื่อเข้าจู่โจมเตียวเสียนอย่างรวดเร็ว ทั้งแดร์ริลและคนอื่น ๆ ต่างก็เป็นกังวลเมื่อได้เห็นว่าเตียวเสียนกำลังจะถูกกงกงทำร้าย เนื่องจากว่าเตียวเสียนเพิ่งจะฟื้นขึ้นมา ดังนั้นร่างกายของเธอจึงไร้ซึ่งพลังภายในราวกับว่าเธ
“นี่ นี่มัน…” “เปลวเพลิงเย็นไร้มลทิน! หนีไป!” ในเวลานั้น ฝูงชนต่างก็หยุดวิ่งและตกอยู่ในอาการหวาดกลัวเมื่อพวกเขาได้เห็นเปลวเพลิงเย็นไร้มลทินของแดร์ริล เมื่อพวกเขากลับมามีสติ แดร์ริล เดบร้าและเตียวเสียนก็ได้หายไปจากสายตาของพวกเขาแล้ว “พวกเจ้าช่างไร้ประโยชน์!” กงกงตะโกนขึ้นอย่างโกรธเกรี้ยวเมื่อได้เห็นว่าฝูงชนไม่สามารถหยุดแดร์ริลได้ 'คนพวกนั้นช่างไร้ประโยชน์จริง ๆ!' กงกงครุ่นคิด จากนั้น กงกงก็หันกลับมามองจูปาเจี๋ยและตะโกนขึ้นว่า “ถ้าไม่ใช่เพราะเจ้า ข้าก็คงจับตัวแดร์ริลได้แล้ว!” ปัง! ในขณะที่กล่าวเช่นนั้น พลังภายในของกงกงก็ระเบิดออกมาจากร่างกายของเธอ จากนั้นเธอก็พุ่งเข้าหาจูปาเจี๋ยอย่างโกรธเกรี้ยว แม้จะรู้ว่ากงกงรู้สึกโกรธแค้นมากเพียงใด แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้จูปาเจี๋ยรู้สึกตื่นตระหนกขึ้นมาเลย เขาจ้องมองเธอด้วยรอยยิ้มและพูดขึ้นว่า “กงกง! ที่เจ้ายังอยากใช้เวลาอยู่กับข้าเช่นนี้ เป็นเพราะว่าเจ้ากำลังตกหลุมรักข้าอยู่หรือเปล่า? เจ้าเป็นผู้หญิงที่งดงาม แต่น่าเสียดายที่ข้าได้มอบหัวใจให้กับเตียวเสียนผู้งดงามไปแล้ว” จูปาเจี๋ยหัวเราะด้วยเสียงอันดังและหลีกเลี่ยงการโจมตีของกงกงในเวลาเด
โดน็อกตัดสินใจเผชิญหน้ากับสัตว์ดุร้ายและสั่งให้ผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาจับเป็นสัตว์ดุร้ายตัวนั้น อย่างไรก็ตาม พวกเขาไม่คาดคิดว่าสัตว์ดุร้ายตัวนั้นจะมีความแข็งแกร่งและน่าสะพรึงกลัวยิ่งนัก! พวกเขาต่อสู้กับสัตว์ดุร้ายเป็นเวลานานกว่าครึ่งชั่วโมง โดยที่ผู้ใต้บังคับบัญชาการของโดน็อกต่างก็เสียชีวิตและได้รับบาดเจ็บสาหัส แต่ยิ่งพวกเขาต่อสู้กับสัตว์ดุร้ายตัวนั้นมากเท่าไหร่ สัตว์ดุร้ายตัวนั้นก็ยิ่งมีความแข็งแกร่งมากขึ้นเท่านั้น! แม้แต่ขวานแยกนภาของโดน็อกก็ไม่สามารถเอาชนะสัตว์ดุร้ายตัวนั้นได้! เชนเทล่าเฝ้าดูการต่อสู้ระหว่างโดน็อกและสัตว์ดุร้ายอย่างเป็นกังวล ผ่านไปครู่หนึ่งเธอก็ตะโกนขึ้นด้วยความตื่นตระหนกว่า “ที่รักระวัง! นั่นคือปี่เซียะ มันเป็นสัตว์เทพ! ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะจัดการกับมัน” เชนเทล่าไม่แข็งแกร่ง ดังนั้นเธอจึงทำได้เพียงเฝ้าดูการต่อสู้อยู่ในมุมหนึ่งของห้องโถง เธอเป็นผู้หญิงที่มีชื่อเสียงในเรื่องของความเฉลียวฉลาดและมีไหวพริบ หลังจากที่เธอเฝ้าดูการต่อสู้ได้ไม่นานเธอก็รู้ว่าสัตว์ดุร้ายตัวนั้นคือปี่เซียะ เชนเทล่าพูดถูก สัตว์ดุร้ายตัวนั้นคือสัตว์เทพ ปี่เซียะ! ปี่เซียะเป็นสัตว์เท
เมื่อโดน็อกเห็นว่าสถานการณ์เริ่มแย่ลงเขาจึงตะโกนขึ้นบอกเชนเทล่าว่า "เชนเทล่า ออกไปรอข้างนอก เดี๋ยวผมตามออกไป!” 'เชนเทล่าไม่แข็งแกร่ง ดังนั้นฉันจึงไม่สามารถปล่อยให้ปี่เซียะทำร้ายเธอได้’ โดน็อกครุ่นคิด "ไม่!" เชนเทล่าส่ายหน้าและตะโกนบอกโดน็อกว่า "ฉันจะไม่ทิ้งคุณไว้ที่นี่! ถ้าคุณไม่สามารถเอาชนะมันได้ก็ถอยออกมาเถอะที่รัก!” ปี่เซียะเป็นเพียงสัตว์เทพที่เฝ้าสุสานโบราณด้วยความจงรักภักดีเท่านั้น ดังนั้นมันจึงไม่มีเหตุผลที่โดน็อกจะต้องพยายามเอาชนะมัน โดน็อกส่ายหน้าอย่างหนักแน่น “ไม่! ผมจะต้องควบคุมมันให้ได้!” โดน็อกเป็นถึงองคมนตรีและยังมีขวานแยกนภา อาวุธมหาประลัยอยู่ในมือ แล้วเขาจะยอมแพ้สัตว์ดุร้ายและวิ่งหนีไปได้อย่างไร? จากนั้นเขาก็หันกลับมาและพูดกับชายที่สวมเสื้อเชิ้ตสีดำว่า “เท็ด พาภรรยาของฉันออกไปหลบในที่ปลอดภัยก่อน!" เท็ดเป็นองครักษ์ของโดน็อกและเป็นจักรพรรดิยุทธ และเขาก็ยังเป็นคู่หูที่โดน็อกไว้ใจที่สุดอีกด้วย “ครับ ท่านองคมนตรี!” เท็ดตอบอย่างรวดเร็วก่อนจะรีบเดินเข้าไปหาเชนเทล่าและพูดขึ้นว่า “นายหญิง ท่านองคมนตรีมีอาวุธมหาประลัยอยู่ในมือ ดังนั้นทุกอย่างจะเรียบร้อย นายหญิงควร
จูปาเจี๋ยรู้สึกตื่นเต้นเมื่อเขาคิดว่าเขาจะสามารถนำดอกลิลลี่เปลวเพลิงเย็นไปมอบให้กับเตียวเสียนเพื่อเอาชนะใจเธอได้ เมื่อคิดเช่นนั้น จูปาเจี๋ยก็รีบเดินไปที่กำแพงเพื่อเด็ดดอกลิลลี่เปลวเพลิงเย็นทันที “คุณกำลังจะทำอะไร? ฉันเป็นคนพบดอกลิลลี่เปลวเพลิงเย็นก่อน!” เชนเทล่ากล่าวขึ้นขณะเดินเข้าไปขัดขวางจูปาเจี๋ย “เราเจอกันอีกแล้วนะคนสวย” จูปาเจี๋ยกล่าวขึ้นด้วยรอยยิ้ม 'ผู้หญิงที่งดงามผู้นี้คือภรรยาของโดน็อกไม่ใช่หรอกเหรอ? ข้าจำได้ว่าข้าพบเธอที่บนภูเขาฮัวก่อนหน้านี้ ไม่คิดเลยว่าข้าจะได้มาพบเธอที่นี่อีก’ ในขณะที่คิดเช่นนั้น สายตาของจูปาเจี๋ยก็เหลือบมองเรือนร่างของเชนเทล่าอย่างถี่ถ้วน 'รูปร่างของเธอช่างงดงามจริง ๆ' เมื่อได้เห็นสายตาอันหื่นกระหายของจูปาเจี๋ย ใบหน้าของเชนเทล่าก็เต็มไปด้วยความโกรธแค้น 'ชายผู้นี้นิสัยเสียจริง ๆ!' ในเวลานั้น จูปาเจี๋ยก็หัวเราะและพูดกับเชนเทล่าว่า “คนสวย เจ้าบอกว่าเจ้าพบดอกลิลลี่เปลวเพลิงเย็นก่อนงั้นเหรอ? แล้วที่บนดอกลิลลี่เปลวเพลิงเย็นดอกนั้นมีชื่อเจ้าติดอยู่หรือเปล่า? เจ้าชื่ออะไร? เราคงจะถูกลิขิตให้มาพบกันสินะ ถ้าหากเป็นเช่นนั้นทำไมเราไม่มาเป็นเพื่อนกันดีกว่าล
”รอก่อน”จู่ ๆ ลูคัสก็คิดบางอย่างได้ขณะที่พวกเขากำลังจะเดินทางต่อและสั่งลูกน้องทั้งสองของตน “วางแดร์ริลลงและค้นตัวเขา เผื่อว่ามีของอะไร”ฮ่าฮ่าแดร์ริลไม่ใช่เพียงแค่ประมุขสำนักประตูสุราลัยเท่านั้นแต่ว่ายังเป็นจักรพรรดิของเวสต์ริงตัน เขาต้องมีของมีค่าอยู่กับตัวแน่‘ฉันอาจจะเจอคัมภีร์ล้ำค่าบนตัวเขาก็ได้หากว่าฉันหาของมีค่าก่อนที่จะเอาเขาไปส่งที่สำนักเสียงลวงตา’ลูคัสยิ้มพร้อมคิด“ครับ นายน้อย”ลูกน้องทั้งสองรับคำและวางแดร์ริลลงก่อนที่จะเริ่มค้นตัวเขาไม่นานก็เจอของสองอย่างบนตัวแดร์ริล อันหนึ่งคือเจดีย์ส่วนอีกอันคือย่ามใส่สัตว์เทพเจดีย์เจ็ดมหาสมบัตินั้นสามารถเปลี่ยนขนาดได้ ดังนั้นแดร์ริลจึงเปลี่ยนให้เล็กที่สุด สูงแค่ประมาณนิ้วโป้ง ตอนที่เขาไม่ได้ใช้งาน คนทั่วไปก็จะไม่คิดว่ามันเป็นของสำคัญและเป็นเรื่องยากที่จะรู้ถึงความลับของเจดีย์“เอ่อ…”ตอนนั้นลูคัสก็หยิบเจดีย์ขึ้นมา หมุนไปมาเพื่อดู เขานิ่วหน้าและบอกว่า “มันมีพลังวิญญาณและดูเหมือนเป็นของล้ำค่า แต่ว่าเอาไว้ใช้ทำอะไรกัน?”จากนั้นลูคัสก็ห้อยเจดีย์กลับไว้ที่คอของแดร์ริลเหมือนเดิมแล้วลูคัสก็หยิบย่ามใส่สัตว์เทพขึ้นมาอย่างยินดีแล
สีหน้าของจาค็อบมืดครึ้มเมื่อเขาพูดเช่นนั้น เขาเองก็รู้สึกสับสนที่จริงจาค็อบไม่เชื่อเหมือนกันว่าแดร์ริลจะเป็นคนเช่นนั้น แต่สถานการณ์ตรงหน้าก็ต่างไป อีกอย่างแดร์ริลก็เหม็นกลิ่นเหล้าจริง ๆแต่จาค็อบนั้นก็ทำอะไรรอบคอบสมกับที่เป็นประมุขของคฤหาสน์เกียรติกระบี่และตัดสินใจว่าจะรอให้แดร์ริลตื่นขึ้นมาก่อนที่จะถามเขา“ท่านลุง”แต่ลูคัสร้อนใจขึ้นมาทันทีและบอกอย่างจริงจังว่า “ไม่ว่าเรื่องจริงจะเป็นยังไง แดร์ริลก็เมาและมานอนที่เตียงปาร์คเกอร์จริง นี่อาจจะทำลายชื่อเสียงทั้งของปาร์คเกอร์และคฤหาสน์เกียรติกระบี่ หากว่าเรื่องหลุดออกไปว่าเราทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วคนอื่นเขาจะมองพวกเรายังไง? แล้วอนาคตปาร์คเกอร์จะแต่งงานได้ยังไง?”ลูคัสพูดอย่างเป็นการเป็นงานก่อนที่จะมองไปรอบ ๆ “ผมคิดว่าเราน่าจะมัดเขาไว้ก่อนแล้วค่อยสอบสวนเขาตอนที่ตื่นขึ้น ทำแบบนั้นก็ไม่เป็นการทำลายชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”หลายคนต่างก็พยักหน้าอย่างเห็นด้วยกับคำพูดของเขา“ใช่ อย่างน้อยเราก็น่าจะทำเพื่อชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”“แดร์ริลแข็งแกร่งมากไป หากว่าคำพูดของนายน้อยลูคัสที่ว่าเขาอยากทำเรื่องไม่เหมาะไม่ควรกั
”ญาติผู้น้อง”ตอนนั้นเองลูคัสที่แอบอยู่ด้านนอกก็รีบพาคนอีกสองคนเข้ามาทันที“เกิดอะไรขึ้น?” ลูคัสตะโกนเสียงดังอย่างเป็นห่วงก่อนที่จะมองแดร์ริลที่อยู่บนเตียงและทำหน้าตาประหลาดใจ “ทำ… ทำไมประมุขดาร์บี้ถึงได้มาอยู่ที่นี่?”ต้องบอกว่าลูคัสแสดงได้ดีมาก ปาร์คเกอร์ไม่ได้รู้เลยว่ามีเรื่องหมกเม็ดอะไรและคิดว่าลูคัสมาเพราะได้ยินเสียงร้องของเธอ“ฉัน…” ปาร์คเกอร์กัดปากแน่นหน้าแดงก่ำ และพูดอย่างอับอายว่า “ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน…”ตอนนี้ใจปาร์คเกอร์ว้าวุ่นมาก ผู้หญิงคนไหนที่อยู่ในสถานการณ์แบบนี้ก็ทำใจให้นิ่งได้ยากกันทั้งนั้น“โอ้ตาย”ตอนนั้นเอง จาค็อบและศิษย์คนอื่น ๆ ที่สังเกตเห็นความวุ่นวายก็เข้ามาเอ่อ…ทุกคนต่างก็อึ้งไปทันทีเมื่อได้เห็นสถานการณ์ในห้องและมีสีหน้าบรรยายไม่ถูก“ทะ… ทำไมแดร์ริลถึงได้อยู่ในห้องของคุณหนูปาร์คเกอร์?”“กลิ่นเหล้าเหม็นคลุ้งเลย…”“เป็นไปได้ไหมว่าแดร์ริลดื่มเหล้าย้อมใจแล้วอยากจะมาทำอะไรกับคุณหนูปาร์คเกอร์…”ฝูงชนต่างก็แสดงความคิดเห็นดัน ลูคัสทำสีหน้าตื่นตะลึงเหมือนกันแต่ว่าในใจนั้นแอบหัวเราะลั่น‘ฮ่าฮ่า ตอนนี้แดร์ริลอธิบายตัวเองยากแล้ว ทุกคนเห็นเขาแบบนี้แล้ว’“ปา
จากนั้นลูคัสก็เรียกลูกน้องออกมาสองคนและบอกว่า “เร็วเขาถอดเสื้อผ้าหมอนี่ออก”ลูกน้องทั้งสองรีบถอดเสื้อผ้าของแดร์ริลออกตามคำสั่ง“อุ้มเขาขึ้นแล้วไปกัน” ลูคัสโบกมือและเดินออกไปลูกน้องทั้งสองคนรีบยกแดร์ริลขึ้นแล้วเดินตามไป พวกเขาไม่ลืมเอาเสื้อผ้าของแดร์ริลไปด้วยพวกเขาอาศัยความมืดของยามค่ำคืน อุ้มแดร์ริลเข้าไปในห้องของปาร์คเกอร์ เธอยังไม่กลับมาที่ห้องตอนนี้เพราะว่าเธอมีธุระต้องจัดการพวกเขาโยนแดร์ริลไปนอนบนเตียงปาร์คเกอร์ก่อนที่ลูคัสจะนำคนของเขาอีกสองคนไปซ่อนอยู่ในมุมมืด“แดร์ริล”ลูคัสยิ้มชั่วร้ายออกมาเมื่อพวกเขาซ่อนมิดชิดแล้ว และพูดกับตัวเองว่า “อย่ามาว่าฉันที่ทำเรื่องชั่ว ๆ เลย ใครใช้ให้นายล่วงเกินประมุขสำนักเสียงลวงตาล่ะ? อีกอย่างญาติฉันก็ชอบนายมากนี่”ตอนแรกลูคัสวางแผนว่าจะเอาตัวแดร์ริลออกจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันทีหลังจากที่เขาเมา และส่งไปที่แท่นของสำนักเสียงลวงตา แต่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพิ่มการรักษาความปลอดภัยหลังจากเหตุต่อสู้เมื่อกลางวัน การแอบพาแดร์ริลออกไปจึงไม่ใช่เรื่องง่ายลูคัสตัดสินใจว่าจะถอดเสื้อผ้าแดร์ริลออกและเอาเขามาไว้บนเตียงปาร์คเกอร์ จากนันเขาก็จะรีบเข้ามาแล
”โอ้”แม้เบื้องหน้าลูคัสอาจจะดูนิ่ง แต่ว่าในใจเขายินดีและตื่นเต้นมากเมื่อเห็นแดร์ริลดื่มไวน์ลูคัสนั้นเชิญแดร์ริลมาดื่มไม่ใช่เพราะความชื่นชมแต่อย่างใด แต่เพื่อที่จะได้ทำตามคำสั่งของแจ็คกี้และจับตัวแดร์ริลไปลูคัสนั้นเจ้าเล่ห์ เขารู้ว่าคนแข็งแกร่งอย่างแดร์ริลไม่มีทางได้รับผลจากยาพิษธรรมดา ๆ แน่ ดังนั้นเขาเลยไม่โง่ขนาดที่จะวางยาในไวน์ไวน์นั้นไม่มียาพิษ แต่ว่าตัวไวน์เองต่างหากที่มีปัญหากรุ่นกรึ่มเป็นเหล้าแรงเป็นพิเศษของทวีปมหาสมุทรอำพัน เพียงแค่ดื่มไวน์นี้เข้าไปอึกใหญ่ก็อาจจะทำให้คนดื่มเมาไปได้ครึ่งเดือน แม้แต่ผู้บ่มเพาะหากว่าได้ดื่มเช้าไปก็ไม่อาจต้านทานความแรงของเหล้าได้ ทุกคนที่รู้จักไวน์นี้รู้ดีว่าต้องกินยาแก้ก่อนที่จะดื่มกรุ่นกรึ่มอย่างเพลิดเพลินแผนของลูคัสก็ง่าย ๆ เขาเจตนาจะไม่บอกแดร์ริลว่ากรุ่นกรึ่มนั้นแรงแค่ไหน แล้วก็รอให้แดร์ริลเมาค่อยจับเขามัดส่วนตัวลูคัสนั้นกินยาแก้ไปแล้ว เขาก็เลยไม่ต้องกังวล“ประมุขดาร์บี้” ลูคัสยิ้มและมองแดร์ริล “ไวน์เป็นไงบ้างครับ?”“ยอดเยี่ยม”แดร์ริลพยักหน้าและอดเอ่ยไม่ได้ “กลิ่นของไวน์นี้แรงมาก มันมีรสหวานติดปลายลิ้น เป็นไวน์ชั้นยอด”แดร์ริล
แจ็คกี้ไม่พูดอะไรอีก เขาหันหลังจากไปแล้วหายไปในความมืดยามค่ำคืนในพริบตา“เฮ้อ”ตอนนั้นเอง ลูคัสก็สูดหายใจเข้าลึกพร้อมสีหน้ายุ่งยากใจประมุขสั่งให้เขาหาทางเอาเอง แล้วเขาจะมีทางอะไรล่ะ?…ตอนนั้นเองที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่จาค็อบตั้งใจจัดเลี้ยงให้แดร์ริลเพื่อขอบคุณเขาสำหรับการยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือจากนั้นแดร์ริลก็ถูกจัดให้นอนพักในห้องพักแขกหลังจากกินอาหารเสร็จตอนนั้นที่แดร์ริลนอนอยู่บนเตียงแต่ยังไม่ได้หลับ สองชั่วโมงผ่านไปแต่ก็ยังไม่มีข่าวอะไรเรื่องเดบร้าจากคนของปาร์คเกอร์เขายังไม่รู้ที่อยู่ของเดบร้า แล้วเขาจะมีอารมณ์มาพักผ่อนได้อย่างไร?ก๊อก ก๊อกมีเสียงประจบเอาใจดังมาจากนอกห้อง “ประมุขดาร์บี้ คุณนอนหรือยังครับ?”‘หืม?’แดร์ริลนิ่วหน้า เขาลุกขึ้นและเดินไปดูแล้วก็ต้องอึ้งไปเขาเห็นว่าลูคัสยืนยิ้มกว้างอยู่ด้วยท่าทางสุภาพนอบน้อม“มีอะไรให้ช่วยเหรอ?” แดร์ริลถามเบื้องหน้าเขาดูนิ่ง ๆ แต่ในใจแดร์ริลรังเกียจหมอนี่มาก‘เจ้าโง่นี่มาหาฉันทำไมกัน?’“แหะแหะ…”ลูคัสยิ้มด้วยสีหน้านอบน้อมแล้วบอกว่า “ประมุขดาร์บี้ อย่าเพิ่งปฏิเสธผมนะครับ เมื่อตอนกลางวันผมล่วงเกินคุณไปเยอะ แต่คุณก็ใ
”ประมุขดาร์บี้ คุณน่าทึ่งจริง ๆ คุณไล่แจ็คกี้ไปได้”“ใช่แล้ว ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมคุณถึงได้เป็นผู้ทรงอิทธิพลแบบนี้”เหล่าแขกพากันมาทำความเคารพแดร์ริล พยายามที่จะเยินยอเขา แดร์ริลนั้นขี้เกียจที่จะรับมือกับพวกสอพลอพวกนี้ เขายิ้มและพูดปัด ๆ ไปไม่กี่ประโยคจาค็อบ โยฮันที่อยู่ข้างกายเขาเองก็มีทีท่าไม่แยแสพวกแขกก่อนหน้านี้แขกเหล่านี้พากันมาเยินยอจาค็อบตอนที่เห็นว่าคฤหาสน์เกียรติกระบี่นั้นมีอาวุธระดับม่วง แต่กลับหนีเขาเหมือนเห็นโรคร้ายตอนที่สำนักเสียงลวงตาโผล่มาจาค็อบรู้สึกว่าคงจะดีกว่านี้หากไม่คบหาสหายเหล่านี้ที่ต้องการเพียงแค่ผลประโยชน์จากเขาเหล่าแขกพากันอับอายที่จะหน้าด้านอยู่ต่อเมื่อรู้สึกได้ถึงท่าทีไม่แยแสของจาค็อบและท่าทีไม่สนใจของแดร์ริล ไม่นานพวกเขาก็จากไปคฤหาสน์เกียรติกระบี่กำลังทำความสะอาดบริเวณที่มีการต่อสู้จนเสร็จสิ้น ปาร์คเกอร์เองก้ไม่ลืมคำขอร้องของแดร์ริล และรีบส่งคนให้ออกไปหาข่าวของเดบร้าทันทีเวลาเดียวกันปาร์คเกอร์ก็เชื้อเชิญให้แดร์ริลอยู่ที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพราะว่ามันคงใช้เวลากว่าจะหาที่อยู่ของเดบร้าได้ แดร์ริลพยักหน้าตกลงไม่นานก็ถึงเวลาค่ำคืนตอนนั้นเองที่เท
ทุกคนต่างก็มองแดร์ริลเมื่อได้ยินคำพูดของเขาโดยเฉพาะพวกที่หวาดกลัวสำนักเสียงลวงตา พวกเขาต่างก็มีความคิดมากมายแจ็คกี้นั้นเป็นปีศาจร้ายที่ฆ่าคนไม่กะพริบตา เขานั้นเป็นคนชี้นิ้วสั่งเป็นสั่งตายคนอื่นได้ แต่ตอนนี้เขาแพ้ให้แดร์ริลแบบหมดท่า แล้วเขาจะโมโหจัดจนล้มพนันหรือไม่?“ฟู่”แจ็คกี้หน้าแดงก่ำ เขาสูดหายใจเข้าลึก “แม้ว่าฉันจะไม่ใช่คนดี แต่ฉันก็รักษาคำพูดและยอมรับว่าแพ้แล้ว”จากนั้นแจ็คกี้ก็โบกมือ “ทุกคนจงฟัง เราจะไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันที แล้วไปรวมตัวกันที่แท่นพิธีหลัก”สีหน้าแจ็คกี้เต็มไปด้วยความรู้สึกไม่เต็มใจตอนที่ตะโกนประโยคสุดท้ายออกมาที่จริงนั้นเขาไม่เต็มใจจะจากไปแบบนี้สักนิด เขาต้องการจะควบคุมคฤหาสน์เกียรติกระบี่และอาวุธระดับม่วงทั้งสามชิ้นนั้นก็อยู่ใกล้เพียงแค่เอื้อมแล้วแต่เขาไม่มีทางเลือกอื่นเพราะแดร์ริลทำให้เส้นเลือดหัวใจของเขาบาดเจ็บตอนที่ใช้ง้าวสวรรค์ ทำให้แจ็คกี้ไม่สามารถสู้ต่อไปได้“โอ้”เหล่าศิษย์สำนักเสียงลวงตานับพันต่างก็ไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ด้วยสีหน้ามืดครึ้มเมื่อได้ยินคำสั่งของแจ็คกี้“แดร์ริล ดาร์บี้”แจ็คกี้เดินไปสองสามก้าวก่อนที่จะหยุด เขาหันกลั
”ประมุขแจ็คกี้ การต่อสู้นี้จบแล้ว” สีหน้าแดร์ริลเย็นเยียบไม่แสดงอารมณ์ใดซูมแดร์ริลโบกง้าวด้วยกำลังที่มีเมื่อพูดจบ และกลิ่นอายที่สั่นสะเทือนฟ้าดินก็ปล่อยออกมาจากง้าวสวรรค์ก่อนที่จะมีลำแสงสีแดงเลือดพุ่งเข้าใส่แจ็คกี้แจ็คกี้แทบไม่ทันคิดขณะที่เขาสีหน้าเปลี่ยน เขารีบปล่อยพลังภายในออกมาและเปลี่ยนเครื่องจักรสังหารให้ป้องกันการโจมตีปังลำแสงสีเลือดทำลายเครื่องจักรเปลี่ยนร่างสังหารออกเป็นเสี่ยง ทำให้แจ็คกี้ร้องครางออกมาและปลิวถอยหลังไปมากกว่า 100 เมตร ก่อนที่จะร่วงกระแทกพื้นอย่างแรงการโจมตีของแจ็คกี้อาจจะดูรุนแรงตอนที่เขาโจมตีแดร์ริล แต่เขาก็ใช้พลังภายในไปเยอะแล้ว ตอนนี้แจ็คกี้ไม่สามารถรับการโจมตีได้เมื่อเจอกับง้าวสวรรค์ของแดร์ริลอะไรกัน?ทุกคนที่อยู่ด้านล่างต่างก็อ้าปากค้างเมื่อได้เห็นเรื่องตรงหน้าและมองแดร์ริลอย่างพูดไม่ออกพลังของชายหนุ่มคนนี้น่ากลัวมากแล้วอาวุธในมือเขาก็ดูพิเศษ มันดูคุ้นตาชอบกล…เฮือกตอนนั้นเองจาค็อบก็มองแดร์ริลด้วยความตกตะลึง แววตาเขาก็ตื่นเต้นมากเพื่อนของลูกสาวเขามีความสามารถขนาดนี้ คนเราจะดูกันแต่ภาพลักษณ์ภายนอกไม่ได้จริง ๆปาร์คเกอร์ตัวสั่นและมองแ