ใบหน้าของจักรพรรดิโฮ่วอี้ซีดเซียวและเต็มไปด้วยความโกรธแค้นเมื่อเห็นว่าจูปาเจี๋ยเกือบทำให้ฉางเอ๋อเป็นมลทิน ในตอนนั้นจักรพรรดิโฮ่วอี้ต้องการที่จะฆ่าจูปาเจี๋ย อย่างไรก็ตาม จูปาเจี๋ยเป็นถึงจอมพลแห่งสวรรค์ผู้ยิ่งใหญ่ และเขาก็ยังมีความสำเร็จที่โดดเด่นมากมายอีกด้วย! จักรพรรดิโฮ่วอี้จึงไม่ต้องการฆ่าจูปาเจี๋ย ดังนั้นเขาจึงใช้วิธีการที่ทรมานยิ่งกว่าความตาย โดยการกักขังเขาเอาไว้ในพื้นที่ต้องห้ามที่มีกับดักค่ายกลปิดกั้นทางเข้าเอาไว้เพื่อไม่ให้จูปาเจี๋ยสามารถหลบหนีไปได้ ดังนั้น จูปาเจี๋ยจึงถูกคุมขังอยู่ที่นั่นมายาวนานนับพันปี! ถึงแม้ว่าจูปาเจี๋ยจะแข็งแกร่ง แต่เขาก็ไม่สามารถไขปริศนาหลักไม้ลึกลับได้ ดังนั้นเขาจึงติดอยู่ที่นั่นเป็นเวลานานนับพันปี! ตลอดพันปีที่ผ่านมา ไม่มีผู้ใดกล้าเข้ามาในพื้นที่ต้องห้ามแห่งนี้ จนกระทั่งแดร์ริลบังเอิญเข้ามาที่นี่! จูปาเจี๋ยถูกกักขังอยู่ที่นี่มาเป็นเวลายาวนานนับพันปี ดังนั้นเขาจึงไม่ต้องการปล่อยแดร์ริลไปง่าย ๆ จูปาเจี๋ยต้องการให้แดร์ริลอยู่ต่อเพื่อเล่นหมากล้อมกับเขา และนั่นจึงเป็นสาเหตุที่จูปาเจี๋ยโกหกว่าเขาจะบอกทางออกจากวังกับแดร์ริล แดร์ริลเชื่อคำพูดของจูป
ในเวลานั้น แดร์ริลกวาดสายตามองไปรอบ ๆ และได้เห็นว่าไม่มีทางออกทางอื่นอีกแล้ว ทางเดียวที่เขาจะออกไปจากที่นี่ได้ก็คือ ต้องยอมเสี่ยงเดินออกไปยังประตูหน้า! “นี่เจ้าหนุ่ม อย่าโกรธข้าสิ!” จูปาเจี๋ยเดินตามแดร์ริลไปอย่างกระวนกระวาย … อีกด้านหนึ่ง ภายในห้องโถงของพระราชวังทวีปโลกใต้เมฆี จักรพรรดินียืนอยู่ที่ประตูทางเข้าด้วยความตื่นเต้น เธอแหงนหน้ามองขึ้นไปบนท้องฟ้าด้วยใบหน้าที่งดงาม ควินซี ลองและเจ้าหน้าที่คนอื่น ๆ ที่ยืนอยู่ข้างหลังจักรพรรดินีต่างก็แหงนมองท้องฟ้าอย่างตกตะลึง! ผ่านไปครู่หนึ่งจักรพรรดินีก็ถอนหายใจและกล่าวขึ้นว่า "เมฆสีเลือดลอยขึ้นมา นั่นหมายความว่าอาวุธมหาประลัยกำลังจะปรากฏขึ้น! ทุกคนฟังคำสั่งของข้า จงเตรียมตัวให้พร้อมเพื่อมุ่งหน้าไปยังทวีปจักรวาลโลก!" จักรพรรดินีกล่าวขึ้นด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น เมื่อ 10 ปีที่แล้ว ในตอนที่ขวานแยกนภาปรากฏขึ้น ทวีปโลกใต้เมฆีได้พลาดโอกาสในการแย่งชิงมันมา ดังนั้นเมื่อพวกเขารู้ว่าอาวุธมหาประลัยจะปรากฏขึ้นอีกครั้ง พวกเขาจะต้องรีบคว้าโอกาสนี้เอาไว้ทันที! “ครับ ฝ่าบาท!” เจ้าหน้าที่ทุกคนตอบอย่างพร้อมเพรียงกัน … ที่เมืองว่านไห่ ทวีปมิ
ในขณะเดียวกัน ณ ภูเขาฮัวในทวีปจักรวาลโลก! ภูเขาฮัวตั้งอยู่ทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือของทวีปจักรวาลโลก ภูเขาแห่งนี้สูงชันและอันตราย ทว่าทิวทัศน์บนภูเขากลับดูงดงามอย่างไร้ที่ติ และภูเขาฮัวก็ยังได้ชื่อว่าเป็นภูเขาที่อันตรายที่สุดในจักรวาลโลก! ที่บนภูเขามีกลุ่มอาคารโบราณตั้งอยู่ ซึ่งเป็นที่พักของสำนักฮัว! สำนักฮัวถูกก่อตั้งขึ้นมาเป็นเวลานานนับพันปี และสำนักฮัวก็เป็นสำนักที่มีบทบาทสำคัญในประวัติศาสตร์ของโลกยุทธภพ ทว่าหลายพันปีที่ผ่านมาสำนักฮัวกลับได้ขับไล่สาวกที่แข็งแกร่งและทรงพลังออกไปมากมาย ดังนั้น ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา สำนักฮัวจึงมีจำนวนสาวกลดลง ดังนั้นชื่อเสียงของสำนักฮัวจึงค่อย ๆ เลือนหายไป ผู้เฒ่าไวท์ บราวส์ เจ้าสำนักฮัวมีอายุราว ๆ 70 ปี เขายังดูแข็งแรงและมีสุขภาพดี แต่เขาเป็นเพียงปราชญ์ยุทธ์ขั้นหนึ่งเท่านั้น! สหายผู้บ่มเพาะด้วยกันมักจะเรียกเขาว่าผู้เฒ่าคิ้วขาว ในเวลานั้น เมฆสีเลือดได้ลอยอยู่เหนือยอดเขาพร้อมกับเสียงคำรามของฟ้าร้อง และสถานที่ที่ทำให้เกิดปรากฏการณ์เหล่านั้นก็คือภูเขาฮัว! แผ่นดินสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง ราวกับว่าภูเขาฮัวกำลังจะแตกออกเป็นเสี่ยง ๆ โดยที่ก้อนหินมาก
ในขณะเดียวกัน ในทวีปโมอาน่าเหนือที่ยังรู้สึกได้ถึงแรงสั่นสะเทือน แต่ก็ไม่รุนแรงเหมือนก่อนหน้านี้ “อย่าเพิ่งไปสิเจ้าหนุ่ม มาเล่นกับข้าอีกสักรอบ!” จูปาเจี๋ยดึงเสื้อของแดร์ริลและพยายามอ้อนวอนให้เขาอยู่ต่อ “คุณโกหกให้ผมเล่นหมากล้อมกับคุณทั้ง ๆ ที่คุณรู้ว่าไม่มีทางออกอื่น คุณไม่ทำให้ผมเสียเวลาไปหน่อยเหรอ? ผมต้องกลับไปยังทวีปจักรวาลโลก ยังมีอีกหลายเรื่องที่ผมต้องสะสาง ถ้ามีโอกาสผมจะกลับมาเล่นหมากล้อมกับคุณก็แล้วกัน” แดร์ริลกล่าวขณะที่เขามุ่งหน้าไปยังทางออกของพื้นที่ต้องห้าม จูปาเจี๋ยไม่รู้ด้วยซ้ำว่าทางออกอยู่ที่ไหน แต่เขากลับหลอกให้แดร์ริลเล่นหมากล้อมด้วยดังนั้นแดร์ริลจึงรู้สึกโกรธมาก! แต่เมื่อแดร์ริลออกมาถึงหน้าประตูของพื้นที่ต้องห้ามแล้วเขาก็ได้เห็นกองทัพทหารที่มีจำนวนเพิ่มขึ้นกำลังเดินลาดตระเวนอยู่โดยรอบ ในเวลานี้ จักรพรรดิโฮ่วอี้รู้แล้วว่าแดร์ริลหนีออกจากคุก ดังนั้นเขาจึงสั่งให้เพิ่มกองกำลังทหารเพื่อตามหาแดร์ริล จักรพรรดิโฮ่วอี้รู้ว่าแดร์ริลยังคงอยู่ในวัง เมื่อได้เห็นทหารมากมายที่อยู่ด้านนอก แดร์ริลจึงถอนหายใจด้วยความสิ้นหวัง ดูเหมือนว่าเขาจะไม่สามารถหนีออกไปจากพระราชวังโมอ
"นั่นคืออะไร?" แดร์ริลมองขวดที่อยู่ในมือของจูปาเจี๋ยด้วยความอยากรู้อยากเห็น ภายในขวดเล็ก ๆ ที่บรรจุผงสีขาวเอาไว้นั้น สามารถเปลี่ยนรูปร่างหน้าตาได้งั้นเหรอ? จูปาเจี๋ยยิ้มและหันมองไปที่แดร์ริลอย่างภาคภูมิใจ “นี่คือผงแปลงร่างที่สามารถเปลี่ยนรูปร่างหน้าตาได้และมันก็เป็นสมบัติที่หายากด้วย! ข้าบังเอิญมีติดตัวมาด้วยสองขวด แต่ข้าใช้แปลงร่างเป็นจักรพรรดิโฮ่วอี้เพื่อทำให้เจ้าอารมณ์ดีไปแล้วหนึ่งขวด ดังนั้นตอนนี้ก็เหลือขวดเดียวเท่านั้น” 'เ-ี่ย! มีของวิเศษแบบนั้นด้วยเหรอ?' แดร์ริลตกใจเมื่อได้ยินเช่นนั้น “ผงแปลงร่าง ที่เป็นสมบัติที่หายากแต่คุณกลับใช้มันเพื่อเล่นอะไรแบบนั้นเนี่ยนะ?” “ข้าติดอยู่ที่นี่นานแล้ว ดังนั้นไม่ว่าสมบัติเหล่านั้นจะมีค่ามากเพียงใดมันก็ไม่มีประโยชน์ที่ข้าจะเก็บเอาไว้อยู่ดี” จูปาเจี๋ยกล่าวด้วยใบหน้าที่รู้สึกหดหู่ แดร์ริลจ้องมองขวดเล็ก ๆ ในมือของจูปาเจี๋ยและพูดขึ้นว่า “เราสามารถใช้ผงแปลงร่างนี้เพื่อหนีออกจากวังได้! เราสามารถแปลงร่างเป็นจักรพรรดิโฮ่วอี้แล้วเดินออกไปจากที่นี่ได้โดยไม่มีใครกล้าหยุดพวกเรา!” “อะไรนะ? จริงด้วย! ช่างเป็นความคิดที่ยอดเยี่ยมจริง ๆ!” ดวงตาของจู
“ฝ่าบาท!” เมื่อเหล่าทหารรักษาการณ์เห็นจักรพรรดิโฮ่วอี้ พวกเขาก็รีบคุกเข่าลงบนพื้นด้วยความเคารพทันที การปลอมตัวของแดร์ริลนั้นช่างแยบยล จนแม้แต่บรรดาทหารรักษาการณ์ก็คิดว่าเขาคือจักรพรรดิโฮ่วอี้จริง ๆ แดร์ริลรู้สึกตื่นเต้นจนอธิบายไม่ถูกในขณะที่เขาเลียนแบบน้ำเสียงของจักรพรรดิด้วยเทคนิคการเลียนเสียง "ลุกขึ้นได้" เทคนิคการเลียนเสียงของแดร์ริลนั้นไร้ที่ติจนแม้แต่ทหารรักษาการณ์ที่อยู่ตรงหน้าก็ไม่รู้สึกสงสัยเลยแม้แต่น้อย จากนั้นพวกเขาก็ยืนขึ้นอย่างเชื่อฟัง "อืม..." จากนั้นแดร์ริลก็ยกมือขึ้นและกล่าวขึ้นว่า “พวกเจ้าทุกคนออกไปจากที่นี่ได้แล้ว และแจ้งทหารรักษาการณ์ทุกคนให้ถอนเวรยามให้หมด!” 'อะไรนะ? ถอนเวรยามทั้งหมดอย่างนั้นเหรอ?' พวกเขาต่างก็รู้สึกประหลาดใจ แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่มีใครกล้าสงสัยและขัดคำสั่งของแดร์ริลที่ปลอมตัวเป็นจักรพรรดิโฮ่วอี้ “ครับ ฝ่าบาท!” ทหารรักษาการณ์ทั้งหมดตอบพร้อมเพรียงกันก่อนจะหายไปจากสายตาของแดร์ริลในชั่วพริบตา 'ในที่สุด!' แดร์ริลหัวเราะอย่างมีความสุข ในขณะที่แดร์ริลกำลังจะตะโกนเรียกจูปาเจี๋ยออกมานั้น เสียงอันไพเราะก็ดังขึ้นจากบริเวณใกล้เคียง! “ฝ่าบา
อย่างไรก็ตาม ฉางเอ๋อพูดขึ้นด้วยรอยยิ้มว่า "ฝ่าบาท ท่านมักจะนวดขาและรินน้ำชาให้ข้าอยู่เป็นประจำ แต่ทำไมวันนี้ท่านจึงอยากให้ข้าทำเช่นนั้นล่ะ? ท่านดูแปลก ๆ ไป..." “เอ่อ…” แดร์ริลถึงกับพูดไม่ออก ใครจะรู้ว่าจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่จะรับใช้ฉางเอ๋อเช่นนั้นทุกวัน! จากนั้นแดร์ริลก็พูดขึ้นด้วยความรู้สึกเคอะเขินว่า "อ้อ ข้าพูดผิดน่ะ ข้าหมายถึง เจ้าเมื่อยหรือเปล่า? มาให้ข้านวดขาให้เจ้าไหม?" “วันนี้ข้าไม่เมื่อย ท่านไม่ต้องนวดให้ข้าหรอก” ฉางเอ๋อพูดด้วยรอยยิ้ม จากนั้นเธอก็เปลี่ยนเรื่องคุยทันที “ฝ่าบาท ดูเหมือนว่าแผ่นดินไหวจะเกิดขึ้นในทวีปจักรวาลโลก หากแผ่นดินไหวเช่นนี้ มักจะเป็นลางบอกเหตุถึงการปรากฏขึ้นของอาวุธมหาประลัย หรืออาจจะเป็นการปรากฏตัวของสุสานของผู้ที่ยิ่งใหญ่และทรงพลังในอดีต” “แต่ไม่ว่าจะเป็นการปรากฎขึ้นของอาวุธมหาประลัยหรือสุสาน สมบัติอันล้ำค่าอื่น ๆ จะต้องปรากฏขึ้นด้วยอย่างแน่นอน ฝ่าบาท ท่านได้วางแผนเอาไว้อย่างไร?” “อืม…” แดร์ริลไม่รู้จะตอบว่าอะไร จากนั้นฉางเอ๋อก็พูดต่อว่า "ฝ่าบาท เมื่อราว ๆ สองพันปีที่ผ่านมา มีชายผู้ทรงพลังคนหนึ่งมีนามว่าลิโป้ และผู้คนต่างก็เรียกขานเขาว่า จอมพลเก
ฉางเอ๋อหันมองแดร์ริลที่ปลอมตัวเป็นจักรพรรดิโฮ่วอี้และพูดขึ้นว่า “ฝ่าบาท ฆ่าจูปาเจี๋ยเลย! คุณเก็บเขาเอาไว้เช่นนี้มีแต่จะนำพาหายนะมาสู่พวกเราทุกคน” เมื่อนึกถึงเหตุการณ์ที่จูปาเจี๋ยเกือบจะทำให้เธอเป็นมลทิน ฉางเอ๋อก็หน้าแดงเพราะความโกรธทันที! “แน่นอน! เดี๋ยวข้าจะสั่งตัดหัวเขา!” แดร์ริลกล่าวด้วยรอยยิ้มขณะพยักหน้าตอบฉางเอ๋อ วินาทีต่อมา แดร์ริลก็พุ่งเข้าหาฉางเอ๋อและจี้สกัดจุดเธอด้วยความเร็วดุจสายฟ้า มันเกิดขึ้นอย่างรวดเร็วจนฉางเอ๋อไม่สามารถตอบสนองได้ทันเวลา! ในเวลานั้น ฉางเอ๋อ ตัวสั่นเทาและรู้สึกประหลาดใจ “ฝ่าบาท…” ฉางเอ๋อตกใจ เธอจ้องหน้าแดร์ริลด้วยความงุนงงและถามขึ้นว่า "ทำไมท่านถึงทำกับข้าเช่นนี้?” ฉางเอ๋อไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น จักรพรรดิโฮ่วอี้มักจะทะนุถนอมและดูแลเอาใจใส่เธอเป็นอย่างดี แต่เขากลับจู่โจมเธอเช่นนี้ได้อย่างไร? แดร์ริลยิ้มอย่างมีเลศนัย “คุณผู้หญิง อันที่จริงแล้วผมไม่ใช่สามีของคุณ” หลังจากที่พูดเช่นนั้นเขาก็หัวเราะ ในเวลานั้น แดร์ริลไม่ได้ใช้เทคนิคการเลียนเสียง เพราะถึงอย่างไรผงแปลงร่างก็จะหยุดทำงานในอีกไม่ช้า ดังนั้นเขาจึงไม่ต้องการเล่นละครอีกต่อไป 'อะไรนะ? แด
”รอก่อน”จู่ ๆ ลูคัสก็คิดบางอย่างได้ขณะที่พวกเขากำลังจะเดินทางต่อและสั่งลูกน้องทั้งสองของตน “วางแดร์ริลลงและค้นตัวเขา เผื่อว่ามีของอะไร”ฮ่าฮ่าแดร์ริลไม่ใช่เพียงแค่ประมุขสำนักประตูสุราลัยเท่านั้นแต่ว่ายังเป็นจักรพรรดิของเวสต์ริงตัน เขาต้องมีของมีค่าอยู่กับตัวแน่‘ฉันอาจจะเจอคัมภีร์ล้ำค่าบนตัวเขาก็ได้หากว่าฉันหาของมีค่าก่อนที่จะเอาเขาไปส่งที่สำนักเสียงลวงตา’ลูคัสยิ้มพร้อมคิด“ครับ นายน้อย”ลูกน้องทั้งสองรับคำและวางแดร์ริลลงก่อนที่จะเริ่มค้นตัวเขาไม่นานก็เจอของสองอย่างบนตัวแดร์ริล อันหนึ่งคือเจดีย์ส่วนอีกอันคือย่ามใส่สัตว์เทพเจดีย์เจ็ดมหาสมบัตินั้นสามารถเปลี่ยนขนาดได้ ดังนั้นแดร์ริลจึงเปลี่ยนให้เล็กที่สุด สูงแค่ประมาณนิ้วโป้ง ตอนที่เขาไม่ได้ใช้งาน คนทั่วไปก็จะไม่คิดว่ามันเป็นของสำคัญและเป็นเรื่องยากที่จะรู้ถึงความลับของเจดีย์“เอ่อ…”ตอนนั้นลูคัสก็หยิบเจดีย์ขึ้นมา หมุนไปมาเพื่อดู เขานิ่วหน้าและบอกว่า “มันมีพลังวิญญาณและดูเหมือนเป็นของล้ำค่า แต่ว่าเอาไว้ใช้ทำอะไรกัน?”จากนั้นลูคัสก็ห้อยเจดีย์กลับไว้ที่คอของแดร์ริลเหมือนเดิมแล้วลูคัสก็หยิบย่ามใส่สัตว์เทพขึ้นมาอย่างยินดีแล
สีหน้าของจาค็อบมืดครึ้มเมื่อเขาพูดเช่นนั้น เขาเองก็รู้สึกสับสนที่จริงจาค็อบไม่เชื่อเหมือนกันว่าแดร์ริลจะเป็นคนเช่นนั้น แต่สถานการณ์ตรงหน้าก็ต่างไป อีกอย่างแดร์ริลก็เหม็นกลิ่นเหล้าจริง ๆแต่จาค็อบนั้นก็ทำอะไรรอบคอบสมกับที่เป็นประมุขของคฤหาสน์เกียรติกระบี่และตัดสินใจว่าจะรอให้แดร์ริลตื่นขึ้นมาก่อนที่จะถามเขา“ท่านลุง”แต่ลูคัสร้อนใจขึ้นมาทันทีและบอกอย่างจริงจังว่า “ไม่ว่าเรื่องจริงจะเป็นยังไง แดร์ริลก็เมาและมานอนที่เตียงปาร์คเกอร์จริง นี่อาจจะทำลายชื่อเสียงทั้งของปาร์คเกอร์และคฤหาสน์เกียรติกระบี่ หากว่าเรื่องหลุดออกไปว่าเราทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วคนอื่นเขาจะมองพวกเรายังไง? แล้วอนาคตปาร์คเกอร์จะแต่งงานได้ยังไง?”ลูคัสพูดอย่างเป็นการเป็นงานก่อนที่จะมองไปรอบ ๆ “ผมคิดว่าเราน่าจะมัดเขาไว้ก่อนแล้วค่อยสอบสวนเขาตอนที่ตื่นขึ้น ทำแบบนั้นก็ไม่เป็นการทำลายชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”หลายคนต่างก็พยักหน้าอย่างเห็นด้วยกับคำพูดของเขา“ใช่ อย่างน้อยเราก็น่าจะทำเพื่อชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”“แดร์ริลแข็งแกร่งมากไป หากว่าคำพูดของนายน้อยลูคัสที่ว่าเขาอยากทำเรื่องไม่เหมาะไม่ควรกั
”ญาติผู้น้อง”ตอนนั้นเองลูคัสที่แอบอยู่ด้านนอกก็รีบพาคนอีกสองคนเข้ามาทันที“เกิดอะไรขึ้น?” ลูคัสตะโกนเสียงดังอย่างเป็นห่วงก่อนที่จะมองแดร์ริลที่อยู่บนเตียงและทำหน้าตาประหลาดใจ “ทำ… ทำไมประมุขดาร์บี้ถึงได้มาอยู่ที่นี่?”ต้องบอกว่าลูคัสแสดงได้ดีมาก ปาร์คเกอร์ไม่ได้รู้เลยว่ามีเรื่องหมกเม็ดอะไรและคิดว่าลูคัสมาเพราะได้ยินเสียงร้องของเธอ“ฉัน…” ปาร์คเกอร์กัดปากแน่นหน้าแดงก่ำ และพูดอย่างอับอายว่า “ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน…”ตอนนี้ใจปาร์คเกอร์ว้าวุ่นมาก ผู้หญิงคนไหนที่อยู่ในสถานการณ์แบบนี้ก็ทำใจให้นิ่งได้ยากกันทั้งนั้น“โอ้ตาย”ตอนนั้นเอง จาค็อบและศิษย์คนอื่น ๆ ที่สังเกตเห็นความวุ่นวายก็เข้ามาเอ่อ…ทุกคนต่างก็อึ้งไปทันทีเมื่อได้เห็นสถานการณ์ในห้องและมีสีหน้าบรรยายไม่ถูก“ทะ… ทำไมแดร์ริลถึงได้อยู่ในห้องของคุณหนูปาร์คเกอร์?”“กลิ่นเหล้าเหม็นคลุ้งเลย…”“เป็นไปได้ไหมว่าแดร์ริลดื่มเหล้าย้อมใจแล้วอยากจะมาทำอะไรกับคุณหนูปาร์คเกอร์…”ฝูงชนต่างก็แสดงความคิดเห็นดัน ลูคัสทำสีหน้าตื่นตะลึงเหมือนกันแต่ว่าในใจนั้นแอบหัวเราะลั่น‘ฮ่าฮ่า ตอนนี้แดร์ริลอธิบายตัวเองยากแล้ว ทุกคนเห็นเขาแบบนี้แล้ว’“ปา
จากนั้นลูคัสก็เรียกลูกน้องออกมาสองคนและบอกว่า “เร็วเขาถอดเสื้อผ้าหมอนี่ออก”ลูกน้องทั้งสองรีบถอดเสื้อผ้าของแดร์ริลออกตามคำสั่ง“อุ้มเขาขึ้นแล้วไปกัน” ลูคัสโบกมือและเดินออกไปลูกน้องทั้งสองคนรีบยกแดร์ริลขึ้นแล้วเดินตามไป พวกเขาไม่ลืมเอาเสื้อผ้าของแดร์ริลไปด้วยพวกเขาอาศัยความมืดของยามค่ำคืน อุ้มแดร์ริลเข้าไปในห้องของปาร์คเกอร์ เธอยังไม่กลับมาที่ห้องตอนนี้เพราะว่าเธอมีธุระต้องจัดการพวกเขาโยนแดร์ริลไปนอนบนเตียงปาร์คเกอร์ก่อนที่ลูคัสจะนำคนของเขาอีกสองคนไปซ่อนอยู่ในมุมมืด“แดร์ริล”ลูคัสยิ้มชั่วร้ายออกมาเมื่อพวกเขาซ่อนมิดชิดแล้ว และพูดกับตัวเองว่า “อย่ามาว่าฉันที่ทำเรื่องชั่ว ๆ เลย ใครใช้ให้นายล่วงเกินประมุขสำนักเสียงลวงตาล่ะ? อีกอย่างญาติฉันก็ชอบนายมากนี่”ตอนแรกลูคัสวางแผนว่าจะเอาตัวแดร์ริลออกจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันทีหลังจากที่เขาเมา และส่งไปที่แท่นของสำนักเสียงลวงตา แต่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพิ่มการรักษาความปลอดภัยหลังจากเหตุต่อสู้เมื่อกลางวัน การแอบพาแดร์ริลออกไปจึงไม่ใช่เรื่องง่ายลูคัสตัดสินใจว่าจะถอดเสื้อผ้าแดร์ริลออกและเอาเขามาไว้บนเตียงปาร์คเกอร์ จากนันเขาก็จะรีบเข้ามาแล
”โอ้”แม้เบื้องหน้าลูคัสอาจจะดูนิ่ง แต่ว่าในใจเขายินดีและตื่นเต้นมากเมื่อเห็นแดร์ริลดื่มไวน์ลูคัสนั้นเชิญแดร์ริลมาดื่มไม่ใช่เพราะความชื่นชมแต่อย่างใด แต่เพื่อที่จะได้ทำตามคำสั่งของแจ็คกี้และจับตัวแดร์ริลไปลูคัสนั้นเจ้าเล่ห์ เขารู้ว่าคนแข็งแกร่งอย่างแดร์ริลไม่มีทางได้รับผลจากยาพิษธรรมดา ๆ แน่ ดังนั้นเขาเลยไม่โง่ขนาดที่จะวางยาในไวน์ไวน์นั้นไม่มียาพิษ แต่ว่าตัวไวน์เองต่างหากที่มีปัญหากรุ่นกรึ่มเป็นเหล้าแรงเป็นพิเศษของทวีปมหาสมุทรอำพัน เพียงแค่ดื่มไวน์นี้เข้าไปอึกใหญ่ก็อาจจะทำให้คนดื่มเมาไปได้ครึ่งเดือน แม้แต่ผู้บ่มเพาะหากว่าได้ดื่มเช้าไปก็ไม่อาจต้านทานความแรงของเหล้าได้ ทุกคนที่รู้จักไวน์นี้รู้ดีว่าต้องกินยาแก้ก่อนที่จะดื่มกรุ่นกรึ่มอย่างเพลิดเพลินแผนของลูคัสก็ง่าย ๆ เขาเจตนาจะไม่บอกแดร์ริลว่ากรุ่นกรึ่มนั้นแรงแค่ไหน แล้วก็รอให้แดร์ริลเมาค่อยจับเขามัดส่วนตัวลูคัสนั้นกินยาแก้ไปแล้ว เขาก็เลยไม่ต้องกังวล“ประมุขดาร์บี้” ลูคัสยิ้มและมองแดร์ริล “ไวน์เป็นไงบ้างครับ?”“ยอดเยี่ยม”แดร์ริลพยักหน้าและอดเอ่ยไม่ได้ “กลิ่นของไวน์นี้แรงมาก มันมีรสหวานติดปลายลิ้น เป็นไวน์ชั้นยอด”แดร์ริล
แจ็คกี้ไม่พูดอะไรอีก เขาหันหลังจากไปแล้วหายไปในความมืดยามค่ำคืนในพริบตา“เฮ้อ”ตอนนั้นเอง ลูคัสก็สูดหายใจเข้าลึกพร้อมสีหน้ายุ่งยากใจประมุขสั่งให้เขาหาทางเอาเอง แล้วเขาจะมีทางอะไรล่ะ?…ตอนนั้นเองที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่จาค็อบตั้งใจจัดเลี้ยงให้แดร์ริลเพื่อขอบคุณเขาสำหรับการยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือจากนั้นแดร์ริลก็ถูกจัดให้นอนพักในห้องพักแขกหลังจากกินอาหารเสร็จตอนนั้นที่แดร์ริลนอนอยู่บนเตียงแต่ยังไม่ได้หลับ สองชั่วโมงผ่านไปแต่ก็ยังไม่มีข่าวอะไรเรื่องเดบร้าจากคนของปาร์คเกอร์เขายังไม่รู้ที่อยู่ของเดบร้า แล้วเขาจะมีอารมณ์มาพักผ่อนได้อย่างไร?ก๊อก ก๊อกมีเสียงประจบเอาใจดังมาจากนอกห้อง “ประมุขดาร์บี้ คุณนอนหรือยังครับ?”‘หืม?’แดร์ริลนิ่วหน้า เขาลุกขึ้นและเดินไปดูแล้วก็ต้องอึ้งไปเขาเห็นว่าลูคัสยืนยิ้มกว้างอยู่ด้วยท่าทางสุภาพนอบน้อม“มีอะไรให้ช่วยเหรอ?” แดร์ริลถามเบื้องหน้าเขาดูนิ่ง ๆ แต่ในใจแดร์ริลรังเกียจหมอนี่มาก‘เจ้าโง่นี่มาหาฉันทำไมกัน?’“แหะแหะ…”ลูคัสยิ้มด้วยสีหน้านอบน้อมแล้วบอกว่า “ประมุขดาร์บี้ อย่าเพิ่งปฏิเสธผมนะครับ เมื่อตอนกลางวันผมล่วงเกินคุณไปเยอะ แต่คุณก็ใ
”ประมุขดาร์บี้ คุณน่าทึ่งจริง ๆ คุณไล่แจ็คกี้ไปได้”“ใช่แล้ว ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมคุณถึงได้เป็นผู้ทรงอิทธิพลแบบนี้”เหล่าแขกพากันมาทำความเคารพแดร์ริล พยายามที่จะเยินยอเขา แดร์ริลนั้นขี้เกียจที่จะรับมือกับพวกสอพลอพวกนี้ เขายิ้มและพูดปัด ๆ ไปไม่กี่ประโยคจาค็อบ โยฮันที่อยู่ข้างกายเขาเองก็มีทีท่าไม่แยแสพวกแขกก่อนหน้านี้แขกเหล่านี้พากันมาเยินยอจาค็อบตอนที่เห็นว่าคฤหาสน์เกียรติกระบี่นั้นมีอาวุธระดับม่วง แต่กลับหนีเขาเหมือนเห็นโรคร้ายตอนที่สำนักเสียงลวงตาโผล่มาจาค็อบรู้สึกว่าคงจะดีกว่านี้หากไม่คบหาสหายเหล่านี้ที่ต้องการเพียงแค่ผลประโยชน์จากเขาเหล่าแขกพากันอับอายที่จะหน้าด้านอยู่ต่อเมื่อรู้สึกได้ถึงท่าทีไม่แยแสของจาค็อบและท่าทีไม่สนใจของแดร์ริล ไม่นานพวกเขาก็จากไปคฤหาสน์เกียรติกระบี่กำลังทำความสะอาดบริเวณที่มีการต่อสู้จนเสร็จสิ้น ปาร์คเกอร์เองก้ไม่ลืมคำขอร้องของแดร์ริล และรีบส่งคนให้ออกไปหาข่าวของเดบร้าทันทีเวลาเดียวกันปาร์คเกอร์ก็เชื้อเชิญให้แดร์ริลอยู่ที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพราะว่ามันคงใช้เวลากว่าจะหาที่อยู่ของเดบร้าได้ แดร์ริลพยักหน้าตกลงไม่นานก็ถึงเวลาค่ำคืนตอนนั้นเองที่เท
ทุกคนต่างก็มองแดร์ริลเมื่อได้ยินคำพูดของเขาโดยเฉพาะพวกที่หวาดกลัวสำนักเสียงลวงตา พวกเขาต่างก็มีความคิดมากมายแจ็คกี้นั้นเป็นปีศาจร้ายที่ฆ่าคนไม่กะพริบตา เขานั้นเป็นคนชี้นิ้วสั่งเป็นสั่งตายคนอื่นได้ แต่ตอนนี้เขาแพ้ให้แดร์ริลแบบหมดท่า แล้วเขาจะโมโหจัดจนล้มพนันหรือไม่?“ฟู่”แจ็คกี้หน้าแดงก่ำ เขาสูดหายใจเข้าลึก “แม้ว่าฉันจะไม่ใช่คนดี แต่ฉันก็รักษาคำพูดและยอมรับว่าแพ้แล้ว”จากนั้นแจ็คกี้ก็โบกมือ “ทุกคนจงฟัง เราจะไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันที แล้วไปรวมตัวกันที่แท่นพิธีหลัก”สีหน้าแจ็คกี้เต็มไปด้วยความรู้สึกไม่เต็มใจตอนที่ตะโกนประโยคสุดท้ายออกมาที่จริงนั้นเขาไม่เต็มใจจะจากไปแบบนี้สักนิด เขาต้องการจะควบคุมคฤหาสน์เกียรติกระบี่และอาวุธระดับม่วงทั้งสามชิ้นนั้นก็อยู่ใกล้เพียงแค่เอื้อมแล้วแต่เขาไม่มีทางเลือกอื่นเพราะแดร์ริลทำให้เส้นเลือดหัวใจของเขาบาดเจ็บตอนที่ใช้ง้าวสวรรค์ ทำให้แจ็คกี้ไม่สามารถสู้ต่อไปได้“โอ้”เหล่าศิษย์สำนักเสียงลวงตานับพันต่างก็ไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ด้วยสีหน้ามืดครึ้มเมื่อได้ยินคำสั่งของแจ็คกี้“แดร์ริล ดาร์บี้”แจ็คกี้เดินไปสองสามก้าวก่อนที่จะหยุด เขาหันกลั
”ประมุขแจ็คกี้ การต่อสู้นี้จบแล้ว” สีหน้าแดร์ริลเย็นเยียบไม่แสดงอารมณ์ใดซูมแดร์ริลโบกง้าวด้วยกำลังที่มีเมื่อพูดจบ และกลิ่นอายที่สั่นสะเทือนฟ้าดินก็ปล่อยออกมาจากง้าวสวรรค์ก่อนที่จะมีลำแสงสีแดงเลือดพุ่งเข้าใส่แจ็คกี้แจ็คกี้แทบไม่ทันคิดขณะที่เขาสีหน้าเปลี่ยน เขารีบปล่อยพลังภายในออกมาและเปลี่ยนเครื่องจักรสังหารให้ป้องกันการโจมตีปังลำแสงสีเลือดทำลายเครื่องจักรเปลี่ยนร่างสังหารออกเป็นเสี่ยง ทำให้แจ็คกี้ร้องครางออกมาและปลิวถอยหลังไปมากกว่า 100 เมตร ก่อนที่จะร่วงกระแทกพื้นอย่างแรงการโจมตีของแจ็คกี้อาจจะดูรุนแรงตอนที่เขาโจมตีแดร์ริล แต่เขาก็ใช้พลังภายในไปเยอะแล้ว ตอนนี้แจ็คกี้ไม่สามารถรับการโจมตีได้เมื่อเจอกับง้าวสวรรค์ของแดร์ริลอะไรกัน?ทุกคนที่อยู่ด้านล่างต่างก็อ้าปากค้างเมื่อได้เห็นเรื่องตรงหน้าและมองแดร์ริลอย่างพูดไม่ออกพลังของชายหนุ่มคนนี้น่ากลัวมากแล้วอาวุธในมือเขาก็ดูพิเศษ มันดูคุ้นตาชอบกล…เฮือกตอนนั้นเองจาค็อบก็มองแดร์ริลด้วยความตกตะลึง แววตาเขาก็ตื่นเต้นมากเพื่อนของลูกสาวเขามีความสามารถขนาดนี้ คนเราจะดูกันแต่ภาพลักษณ์ภายนอกไม่ได้จริง ๆปาร์คเกอร์ตัวสั่นและมองแ