"แน่นอน!" ซู่หรงกล่าวขึ้นด้วยใบหน้าที่มีความสุข จากนั้นเขาก็หันมาบอกแดร์ริลว่า "น้องชายแดร์ริล น้องสะใภ้ของข้าช่างมีความเป็นแม่บ้านแม่เรือนจริง ๆ เจ้าจะต้องปฏิบัติต่อเธอให้ดีเข้าใจไหม?" อีเวตต์หน้าแดงด้วยความเขินอายจนเธอไม่รู้จะพูดอะไร ‘ทำไมซู่หรงถึงคิดว่าแดร์ริลกับฉันเป็นคนรักกัน?’ ช่างเป็นเรื่องที่น่าอายจริง ๆ! อีเวตต์รีบเดินออกไปด้วยใบหน้าที่แดงระเรื่อ อาจเป็นเพราะว่าเธอตื่นตระหนก อีเวตต์จึงลื่นล้มและร้องออกมาด้วยเสียงอันดัง แดร์ริลผู้ว่องไวรีบพุ่งเข้าไปหาอีเวตต์และโอบเธอเอาไว้ทันที "นาย..." อีเวตต์สัมผัสได้ถึงกลิ่นกายความเป็นชายบนตัวของแดร์ริลจนเธอรู้สึกตื่นตระหนกมากยิ่งขึ้น เธอทั้งรู้สึกโกรธและเขินอายก่อนจะพูดขึ้นว่า "ถอยออกไป!" อีเวตต์พยายามดิ้นรนให้หลุดพ้น ผู้คนมากมายเข้าใจผิดเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับแดร์ริลมาโดยตลอด แต่แล้วเหตุการณ์เช่นนี้ก็ยังมาเกิดขึ้นต่อหน้าคนอื่นอีก ทว่าแดร์ริลกลับรู้สึกมีความสุข ยิ่งเธอผลักเขาออกไปมากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งต้องการหยอกล้อเธอมากเท่านั้น อย่างไรก็ตาม ขณะที่อีเวตต์ดิ้นรนเพื่อต้องการหลุดพ้น วินาทีต่อมาพวกเขาทั้งคู่ก็ล
ซู่หรงรินสุราให้แดร์ริลด้วยรอยยิ้ม หลังจากนั้นไม่นานอีเวตต์ก็ออกมาพร้อมกับเครื่องเคียงในมือ เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ทำให้แก้มแดง ๆ ของอีเวตต์ดูมีเสน่ห์มากยิ่งขึ้น ในเวลานั้นเธอไม่กล้าแม้แต่จะสบตาแดร์ริล "น้องชายแดร์ริล!" ซู่หรงตบไหล่แดร์ริลพร้อมพูดขึ้นด้วยรอยยิ้มว่า "เมื่อเราดื่มหมดแล้วข้าจะพาเจ้าออกไปเดินเที่ยวเล่น ข้ารู้ว่าเจ้าคงจะเบื่อหลังจากที่เจ้าอยู่แต่ในดินแดนศักดิ์สิทธิ์ของดีไวน์ ฟาร์เมอร์มาตลอดครึ่งเดือน" “จริงเหรอพี่ชายซู่หรง?” แดร์ริลเอ่ยถามด้วยความตื่นเต้น หลังจากที่แดร์ริลได้รู้จักกับซู่หรง ซู่หรงก็ได้เล่าเรื่องราวมากมายเกี่ยวกับภูเขากาลีให้เขาฟัง ภูเขาที่พวกเขาอาศัยอยู่ในตอนนี้คือภูเขากาลีที่อยู่ในทวีปโมอาน่าเหนือ โดยที่ในภูเขากาลีมีถ้ำทั้งหมด 36 ถ้ำและมีดินแดน ศักดิ์สิทธิ์ 72 แห่ง และในทุก ๆ ถ้ำต่างก็มี บุคคลสำคัญที่ไร้เทียมทานอาศัยอยู่! เนื่องจากอาการบาดเจ็บที่ยังไม่หายดีของเขาจึงทำให้เขาไม่สามารถออกไปข้างนอกได้ แต่เมื่ออาการของแดร์ริลดีขึ้น ซู่หรงจึงเสนอความคิดนี้ขึ้นมา "ใช่!" ซู่หรงพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม "เราจะออกไปข้างนอกหลังจากที่เราดื่มหมดแล้ว
ทั้งซู่หรงและหยวนลี่ต่างก็มองออกว่าอีเวตต์มีความรู้สึกให้กับแดร์ริล แดร์ริลยิ้มอย่างขมขื่นก่อนจะเปลี่ยนเรื่องคุยอย่างรวดเร็ว "พี่ชายซู่หรง พี่สาวหยวนลี่ ในเมื่อพวกเราดื่มกันหมดแล้ว ถ้างั้นพวกเรารีบออกไปกันเถอะ!" "ได้เลย!" ซู่หรงพยักหน้า จากนั้นพวกเขาก็ลุกขึ้นยืนและเดินออกไปพร้อมกัน เมื่อออกมาจากดินแดนศักดิ์สิทธิ์ของดีไวน์ ฟาร์เมอร์แล้ว ทั้งอีเวตต์และแดร์ริลต่างก็ต้องตกตะลึงกับวิวทิวทัศน์ที่อยู่ตรงหน้า ในวันแรกที่พวกเขามาถึงยังภูเขากาลี แดร์ริลได้รับบาดเจ็บสาหัส ดังนั้นอีเวตต์จึงพาเขาออกตามหาสมุนไพรและโสมจนไม่มีเวลาได้เพลิดเพลินกับวิวทิวทัศน์ที่อยู่รอบตัวของพวกเขา แต่เมื่อพวกเขามีโอกาสได้ออกมาเดินเล่นเช่นนี้ พวกเขาก็ตระหนักได้ว่าวิวทิวทัศน์บนภูเขากาลีนั้นสวยงามมากเพียงใด! ภูเขากาลีมีความยาวหลายพันกิโลเมตรโดยมีเมฆหมอกล้อมรอบภูเขาจนทำให้ภูเขาแห่งนี้ดูราวกับดินแดนสวรรค์! ในวันนั้นแดร์ริลและอีเวตต์เกือบจะหลงทางอยู่บนภูเขากาลีแห่งนี้ ซู่หรงและหยวนลี่จับมือกันเดินไป พวกเขาดูเป็นคู่สมรสที่มีความสุข พวกเขาทั้งสี่เดินไปรอบ ๆ ภูเขาเป็นเวลาหลายชั่วโมงก่อนจะมาถึงยังลำธารเล็ก ๆ แห่
อันที่จริง เทพธิดาแห่งสายน้ำกงกงเป็นผู้หญิง และยังเป็นผู้หญิงที่งดงามมาก! น้ำกับไฟเข้ากันไม่ได้ ดังนั้นเทพเจ้าอัคคี ซู่หรงและเทพเจ้าแห่งสายน้ำกงกงจึงต่อสู้กันมาเป็นเวลายาวนานนับพันปี และทั้งสองจะต่อสู้กันทุกครั้งที่ได้พบกัน! เมื่อผู้บ่มเพาะสามารถก้าวผ่านขั้นจักรพรรดิยุทธไปได้แล้ว อายุขัยของพวกเขาก็จะยืดยาวออกไปโดยไม่มีกำหนด! และนั่นคือเหตุผลที่ผู้บ่มเพาะที่แข็งแกร่งจำนวนมากยังคงมีชีวิตอยู่ และผู้บ่มเพาะในทวีปโมอาน่าเหนือจำนวนมากก็ได้ก้าวข้ามขั้นจักรพรรดิยุทธไปแล้ว! ผู้บ่มเพาะบางคนไม่ต้องการเกี่ยวข้องกับเรื่องทางโลกอีกต่อไป ดั่งเช่นซู่หรงที่เลือกอาศัยอยู่ในภูเขากาลีโดยสันโดษ แต่ผู้บ่มเพาะบางคนก็ไม่ต้องการอยู่อย่างสันโดษ พวกเขาเลือกที่จะให้ความช่วยเหลือราชวงศ์ของโมอาน่าเหนือแทน! และเทพธิดาแห่งสายน้ำกงกง ก็เป็นหนึ่งในผู้ที่มีตำแหน่งสูงในราชวงศ์ของโมอาน่าเหนือ กงกงเดินเข้ามาในชุดสีฟ้าคราม ริมฝีปากสีแดงของเธอที่แยกออกจากกันเล็กน้อย เธอยิ้มให้ซู่หรงและพูดด้วยน้ำเสียงที่เย้ยหยันว่า "ซู่หรง ข้าได้ยินมาว่าเจ้าได้รับบาดเจ็บเพราะหมีหิมะพันปี ช่างเป็นเรื่องตลกเสียจริง! เจ้าฝึกฝนมายาวนา
แดร์ริลก้าวเดินไปข้างหน้าด้วยรอยยิ้มและพูดขึ้นว่า “ในเมื่อคุณเป็นรุ่นพี่ของผม ดังนั้นคุณควรจะให้ผมเป็นผู้ตัดสินใจว่าเราจะต่อสู้กันยังไง” “พูดมาเลย!” กงกงกล่าวขึ้นอย่างเฉยเมย เธอคิดว่าแดร์ริลเป็นเพียงเด็กหนุ่มที่ไร้เดียงสาที่เธอสามารถฆ่าเขาได้อย่างง่ายดาย รอยยิ้มของแดร์ริลกว้างขึ้นขณะที่เขามองดูปฏิกิริยาของกงกง จากนั้นเขาก็พูดขึ้นช้า ๆ ว่า "คุณจะต้องจับผมให้ได้ภายใน 1 ชั่วโมง ถ้าหากว่าคุณจับผมได้ภายใน 1 ชั่วโมง ผมจะเป็นผู้แพ้!" แดร์ริลหันมองไปรอบ ๆ และพูดต่อว่า "แต่มีข้อแม้ว่า คุณจะต้องให้เวลาผม 10 วินาทีในการเตรียมตัว เนื่องจากว่าคุณเป็นถึงเทพธิดาแห่งสายน้ำ ส่วนผมเป็นเพียงเด็กรุ่นเยาว์เท่านั้น และถ้าหากว่าคุณไม่สามารถจับผมได้ภายใน 1 ชั่วโมง คุณจะต้องเรียกพี่ซู่หรงว่า 'พ่อ' และเรียกผมว่า 'ลุง' นับตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ตกลงไหม?” ซู่หรงและภรรยาของเขาทั้งรู้สึกตื่นเต้นและวิตกกังวลหลังจากที่พวกเขาได้ยินแดร์ริลกล่าวเช่นนั้น! ซู่หรงรู้ดีว่าแดร์ริลต้องการช่วยเขาระบายความโกรธแค้นที่เขามีต่อกงกง แต่ถึงอย่างนั้น… 'น้องชายแดร์ริลไม่มั่นใจเกินไปหน่อยเหรอ? ถึงแม้ว่ากงกงจะให้เวลาเขาเตรีย
นี่มันอะไร? หลังจากที่เดินเข้าไปได้ไม่กี่ก้าวกงกงก็หยุดเดิน ใบหน้าที่งดงามของเธอฉายแววความสับสน เธอขมวดคิ้วอย่างงุนงง! กงกงมีความรู้สึกว่าก้อนหินที่วางอยู่ตรงหน้ามันดูแปลก ๆ! เมื่อเห็นว่ากงกงมีท่าทีที่ระมัดระวัง แดร์ริลก็พูดกับเธออย่างเย้ยหยันว่า “อย่าบอกนะว่าเทพธิดาแห่งสายน้ำกลัวกองหิน? ทำไมคุณไม่เข้ามาข้างในล่ะ?” แดร์ริลจงใจยั่วยุเธอ "เข้ามาจับผมเลยสิ ถ้าคุณจับตัวผมได้คุณก็จะชนะ!" กงกงตอบอย่างเย็นชาว่า "เจ้า…นี่เจ้ากำลัง ยั่วยุข้าอยู่เหรอ!" เธอเป็นถึงเทพธิดาแห่งสายน้ำแต่เด็กหนุ่มบ้าน ๆ กลับกล้าพูดจายั่วยุเธอเช่นนี้! กงกงไม่สามารถยอมรับความอัปยศอดสูเช่นนั้นได้ ในเวลานั้น กงกงรีบพุ่งเข้าไปในกองหินเพื่อจับตัวแดร์ริลทันที! ‘ฮ่าฮ่า…’ 'เสร็จฉัน!' แดร์ริลรู้สึกตื่นเต้นเมื่อได้เห็นกงกงตกหลุมพรางของเขา แดร์ริลนำหินเหล่านั้นมาวางเรียงกันไว้เพื่อสร้างกับดักค่ายกลที่เรียกว่า ค่ายกลความไขว้เขว! ค่ายกลความไขว้เขวมีความลึกลับที่สุดในบรรดาวิชาค่ายกลของไบ๋ฉี่ ที่แม้แต่เทพธิดาและเหล่าเซียนก็ยังต้องสับสนเมื่อพวกเขาเข้ามาติดอยู่ในค่ายกลความไขว้เขว! หากหลงเข้ามาในเขาวงกตแล้ว แ
กงกงกัดริมฝีปากแน่น ดวงตาของเธอเป็นประกาย เธอรู้สึกอับอายอย่างสุดจะพรรณนา พวกเขาเป็นศัตรูกันมายาวนานนับพันปีและพวกเขาก็จะเป็นศัตรูกันไปตลอดชีวิต! กงกงแทบอยากจะฆ่าตัวตายที่เธอจะต้องเรียกซู่หรงว่า 'พ่อ' "ฮ่าฮ่า..." ก่อนหน้านี้ซู่หรงตกตะลึงเพราะความสามารถที่คาดไม่ถึงของแดร์ริล แต่เมื่อเขากลับมามีสติเขาก็หัวเราะขึ้นอย่างสะใจ "น้องชายของข้า เจ้ายอดเยี่ยมมากจริง ๆ!" จากนั้นซู่หรงก็เหลือบมองไปที่กงกงด้วยรอยยิ้มเย้ยหยันและพูดขึ้นว่า "กงกง เจ้าเป็นคนรักษาคำพูดใช่ไหม? เรียกน้องชายของข้าว่าลุงสิ!" หยวนลี่ที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ก็รู้สึกพอใจมากเช่นกัน "เจ้าเรียกตัวเองว่าเทพธิดาแห่งสายน้ำ แต่เจ้ากลับกลืนคำพูดของตัวเองเช่นนั้นได้อย่างไร!" "เจ้า..." กงกงกัดริมฝีปากแน่น เธอกระทืบเท้าด้วยความโกรธ! จากนั้นเธอก็เหลือบมองไปที่แดร์ริลและกล่าวขึ้นอย่างเย็นชาว่า "เอาล่ะ ข้าจะทำตามสัญญา แต่อย่าให้ถึงตาข้าบ้างล่ะ!" จากนั้นกงกงก็เอ่ยเบา ๆ ด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือว่า "พะ..พ่อ!" กงกงทั้งรู้สึกโกรธและอับอาย เธอได้สูญเสียความสง่างามในฐานะเทพธิดาแห่งสายน้ำไปโดยสิ้นเชิง ซู่หรงมีความสุขมากเมื่อได้ยินเธอกล
อีเวตต์กัดริมฝีปากแน่น เธอมองไปที่ดีไวน์ ฟาร์เมอร์และพูดขึ้นว่า “ท่านอาจารย์ ฉันขอโทษ อันที่จริงแล้ว ฉันคือเจ้าหญิงแห่งทวีปโลกใหม่!" 'เจ้าหญิงอย่างนั้นเหรอ?' ทั้งดีไวน์ ฟาร์เมอร์ ซู่หรง และภรรยาของเขาต่างก็ต้องตกตะลึงเมื่อได้ยินเช่นนั้น ไม่แปลกใจเลยที่เธอจะมีบุคลิกที่แตกต่างจากผู้หญิงทั่วไปเพราะเธอเป็นเจ้าหญิงนี่เอง! อีเวตต์กล่าวขึ้นด้วยความรู้สึกผิด "ท่านอาจารย์ ฉันรู้ว่าคุณอาศัยอยู่ที่นี่อย่างสันโดษและไม่ต้องการถูกรบกวน ดังนั้นฉันตัดสินใจแล้วว่าฉันจะตามทหารกลับไปยังทวีปโลกใหม่!” จากนั้นเธอก็พูดต่อว่า "และฉันก็คงจะเป็นผู้ช่วยแพทย์ให้คุณไม่ได้อีก..." ในเวลานั้นดีไวน์ ฟาร์เมอร์หันมองไปที่อีเวตต์ก่อนจะหัวเราะออกมาเบา ๆ จากนั้นเขาก็พูดกับเธออย่างอ่อนโยนว่า “เด็กโง่ ที่ข้าขอให้เจ้าเป็นผู้ช่วยแพทย์ของข้าก็เพื่อทดสอบความจริงใจของเจ้าเท่านั้น แล้วในตอนนี้ข้าก็ได้เห็นว่าเจ้ามีความจริงใจมากเพียงใด ดังนั้นเจ้าไม่ต้องรู้สึกผิดหรือเป็นกังวลหรอกเข้าใจไหม?” “ท่านอาจารย์...” หลังจากที่ได้ใช้เวลาครึ่งเดือนอยู่ในดินแดนศักดิ์สิทธิ์ของดีไวน์ ฟาร์เมอร์ อีเวตต์ก็เริ่มรู้สึกชื่นชอบสถานที่แห่งน
”รอก่อน”จู่ ๆ ลูคัสก็คิดบางอย่างได้ขณะที่พวกเขากำลังจะเดินทางต่อและสั่งลูกน้องทั้งสองของตน “วางแดร์ริลลงและค้นตัวเขา เผื่อว่ามีของอะไร”ฮ่าฮ่าแดร์ริลไม่ใช่เพียงแค่ประมุขสำนักประตูสุราลัยเท่านั้นแต่ว่ายังเป็นจักรพรรดิของเวสต์ริงตัน เขาต้องมีของมีค่าอยู่กับตัวแน่‘ฉันอาจจะเจอคัมภีร์ล้ำค่าบนตัวเขาก็ได้หากว่าฉันหาของมีค่าก่อนที่จะเอาเขาไปส่งที่สำนักเสียงลวงตา’ลูคัสยิ้มพร้อมคิด“ครับ นายน้อย”ลูกน้องทั้งสองรับคำและวางแดร์ริลลงก่อนที่จะเริ่มค้นตัวเขาไม่นานก็เจอของสองอย่างบนตัวแดร์ริล อันหนึ่งคือเจดีย์ส่วนอีกอันคือย่ามใส่สัตว์เทพเจดีย์เจ็ดมหาสมบัตินั้นสามารถเปลี่ยนขนาดได้ ดังนั้นแดร์ริลจึงเปลี่ยนให้เล็กที่สุด สูงแค่ประมาณนิ้วโป้ง ตอนที่เขาไม่ได้ใช้งาน คนทั่วไปก็จะไม่คิดว่ามันเป็นของสำคัญและเป็นเรื่องยากที่จะรู้ถึงความลับของเจดีย์“เอ่อ…”ตอนนั้นลูคัสก็หยิบเจดีย์ขึ้นมา หมุนไปมาเพื่อดู เขานิ่วหน้าและบอกว่า “มันมีพลังวิญญาณและดูเหมือนเป็นของล้ำค่า แต่ว่าเอาไว้ใช้ทำอะไรกัน?”จากนั้นลูคัสก็ห้อยเจดีย์กลับไว้ที่คอของแดร์ริลเหมือนเดิมแล้วลูคัสก็หยิบย่ามใส่สัตว์เทพขึ้นมาอย่างยินดีแล
สีหน้าของจาค็อบมืดครึ้มเมื่อเขาพูดเช่นนั้น เขาเองก็รู้สึกสับสนที่จริงจาค็อบไม่เชื่อเหมือนกันว่าแดร์ริลจะเป็นคนเช่นนั้น แต่สถานการณ์ตรงหน้าก็ต่างไป อีกอย่างแดร์ริลก็เหม็นกลิ่นเหล้าจริง ๆแต่จาค็อบนั้นก็ทำอะไรรอบคอบสมกับที่เป็นประมุขของคฤหาสน์เกียรติกระบี่และตัดสินใจว่าจะรอให้แดร์ริลตื่นขึ้นมาก่อนที่จะถามเขา“ท่านลุง”แต่ลูคัสร้อนใจขึ้นมาทันทีและบอกอย่างจริงจังว่า “ไม่ว่าเรื่องจริงจะเป็นยังไง แดร์ริลก็เมาและมานอนที่เตียงปาร์คเกอร์จริง นี่อาจจะทำลายชื่อเสียงทั้งของปาร์คเกอร์และคฤหาสน์เกียรติกระบี่ หากว่าเรื่องหลุดออกไปว่าเราทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วคนอื่นเขาจะมองพวกเรายังไง? แล้วอนาคตปาร์คเกอร์จะแต่งงานได้ยังไง?”ลูคัสพูดอย่างเป็นการเป็นงานก่อนที่จะมองไปรอบ ๆ “ผมคิดว่าเราน่าจะมัดเขาไว้ก่อนแล้วค่อยสอบสวนเขาตอนที่ตื่นขึ้น ทำแบบนั้นก็ไม่เป็นการทำลายชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”หลายคนต่างก็พยักหน้าอย่างเห็นด้วยกับคำพูดของเขา“ใช่ อย่างน้อยเราก็น่าจะทำเพื่อชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”“แดร์ริลแข็งแกร่งมากไป หากว่าคำพูดของนายน้อยลูคัสที่ว่าเขาอยากทำเรื่องไม่เหมาะไม่ควรกั
”ญาติผู้น้อง”ตอนนั้นเองลูคัสที่แอบอยู่ด้านนอกก็รีบพาคนอีกสองคนเข้ามาทันที“เกิดอะไรขึ้น?” ลูคัสตะโกนเสียงดังอย่างเป็นห่วงก่อนที่จะมองแดร์ริลที่อยู่บนเตียงและทำหน้าตาประหลาดใจ “ทำ… ทำไมประมุขดาร์บี้ถึงได้มาอยู่ที่นี่?”ต้องบอกว่าลูคัสแสดงได้ดีมาก ปาร์คเกอร์ไม่ได้รู้เลยว่ามีเรื่องหมกเม็ดอะไรและคิดว่าลูคัสมาเพราะได้ยินเสียงร้องของเธอ“ฉัน…” ปาร์คเกอร์กัดปากแน่นหน้าแดงก่ำ และพูดอย่างอับอายว่า “ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน…”ตอนนี้ใจปาร์คเกอร์ว้าวุ่นมาก ผู้หญิงคนไหนที่อยู่ในสถานการณ์แบบนี้ก็ทำใจให้นิ่งได้ยากกันทั้งนั้น“โอ้ตาย”ตอนนั้นเอง จาค็อบและศิษย์คนอื่น ๆ ที่สังเกตเห็นความวุ่นวายก็เข้ามาเอ่อ…ทุกคนต่างก็อึ้งไปทันทีเมื่อได้เห็นสถานการณ์ในห้องและมีสีหน้าบรรยายไม่ถูก“ทะ… ทำไมแดร์ริลถึงได้อยู่ในห้องของคุณหนูปาร์คเกอร์?”“กลิ่นเหล้าเหม็นคลุ้งเลย…”“เป็นไปได้ไหมว่าแดร์ริลดื่มเหล้าย้อมใจแล้วอยากจะมาทำอะไรกับคุณหนูปาร์คเกอร์…”ฝูงชนต่างก็แสดงความคิดเห็นดัน ลูคัสทำสีหน้าตื่นตะลึงเหมือนกันแต่ว่าในใจนั้นแอบหัวเราะลั่น‘ฮ่าฮ่า ตอนนี้แดร์ริลอธิบายตัวเองยากแล้ว ทุกคนเห็นเขาแบบนี้แล้ว’“ปา
จากนั้นลูคัสก็เรียกลูกน้องออกมาสองคนและบอกว่า “เร็วเขาถอดเสื้อผ้าหมอนี่ออก”ลูกน้องทั้งสองรีบถอดเสื้อผ้าของแดร์ริลออกตามคำสั่ง“อุ้มเขาขึ้นแล้วไปกัน” ลูคัสโบกมือและเดินออกไปลูกน้องทั้งสองคนรีบยกแดร์ริลขึ้นแล้วเดินตามไป พวกเขาไม่ลืมเอาเสื้อผ้าของแดร์ริลไปด้วยพวกเขาอาศัยความมืดของยามค่ำคืน อุ้มแดร์ริลเข้าไปในห้องของปาร์คเกอร์ เธอยังไม่กลับมาที่ห้องตอนนี้เพราะว่าเธอมีธุระต้องจัดการพวกเขาโยนแดร์ริลไปนอนบนเตียงปาร์คเกอร์ก่อนที่ลูคัสจะนำคนของเขาอีกสองคนไปซ่อนอยู่ในมุมมืด“แดร์ริล”ลูคัสยิ้มชั่วร้ายออกมาเมื่อพวกเขาซ่อนมิดชิดแล้ว และพูดกับตัวเองว่า “อย่ามาว่าฉันที่ทำเรื่องชั่ว ๆ เลย ใครใช้ให้นายล่วงเกินประมุขสำนักเสียงลวงตาล่ะ? อีกอย่างญาติฉันก็ชอบนายมากนี่”ตอนแรกลูคัสวางแผนว่าจะเอาตัวแดร์ริลออกจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันทีหลังจากที่เขาเมา และส่งไปที่แท่นของสำนักเสียงลวงตา แต่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพิ่มการรักษาความปลอดภัยหลังจากเหตุต่อสู้เมื่อกลางวัน การแอบพาแดร์ริลออกไปจึงไม่ใช่เรื่องง่ายลูคัสตัดสินใจว่าจะถอดเสื้อผ้าแดร์ริลออกและเอาเขามาไว้บนเตียงปาร์คเกอร์ จากนันเขาก็จะรีบเข้ามาแล
”โอ้”แม้เบื้องหน้าลูคัสอาจจะดูนิ่ง แต่ว่าในใจเขายินดีและตื่นเต้นมากเมื่อเห็นแดร์ริลดื่มไวน์ลูคัสนั้นเชิญแดร์ริลมาดื่มไม่ใช่เพราะความชื่นชมแต่อย่างใด แต่เพื่อที่จะได้ทำตามคำสั่งของแจ็คกี้และจับตัวแดร์ริลไปลูคัสนั้นเจ้าเล่ห์ เขารู้ว่าคนแข็งแกร่งอย่างแดร์ริลไม่มีทางได้รับผลจากยาพิษธรรมดา ๆ แน่ ดังนั้นเขาเลยไม่โง่ขนาดที่จะวางยาในไวน์ไวน์นั้นไม่มียาพิษ แต่ว่าตัวไวน์เองต่างหากที่มีปัญหากรุ่นกรึ่มเป็นเหล้าแรงเป็นพิเศษของทวีปมหาสมุทรอำพัน เพียงแค่ดื่มไวน์นี้เข้าไปอึกใหญ่ก็อาจจะทำให้คนดื่มเมาไปได้ครึ่งเดือน แม้แต่ผู้บ่มเพาะหากว่าได้ดื่มเช้าไปก็ไม่อาจต้านทานความแรงของเหล้าได้ ทุกคนที่รู้จักไวน์นี้รู้ดีว่าต้องกินยาแก้ก่อนที่จะดื่มกรุ่นกรึ่มอย่างเพลิดเพลินแผนของลูคัสก็ง่าย ๆ เขาเจตนาจะไม่บอกแดร์ริลว่ากรุ่นกรึ่มนั้นแรงแค่ไหน แล้วก็รอให้แดร์ริลเมาค่อยจับเขามัดส่วนตัวลูคัสนั้นกินยาแก้ไปแล้ว เขาก็เลยไม่ต้องกังวล“ประมุขดาร์บี้” ลูคัสยิ้มและมองแดร์ริล “ไวน์เป็นไงบ้างครับ?”“ยอดเยี่ยม”แดร์ริลพยักหน้าและอดเอ่ยไม่ได้ “กลิ่นของไวน์นี้แรงมาก มันมีรสหวานติดปลายลิ้น เป็นไวน์ชั้นยอด”แดร์ริล
แจ็คกี้ไม่พูดอะไรอีก เขาหันหลังจากไปแล้วหายไปในความมืดยามค่ำคืนในพริบตา“เฮ้อ”ตอนนั้นเอง ลูคัสก็สูดหายใจเข้าลึกพร้อมสีหน้ายุ่งยากใจประมุขสั่งให้เขาหาทางเอาเอง แล้วเขาจะมีทางอะไรล่ะ?…ตอนนั้นเองที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่จาค็อบตั้งใจจัดเลี้ยงให้แดร์ริลเพื่อขอบคุณเขาสำหรับการยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือจากนั้นแดร์ริลก็ถูกจัดให้นอนพักในห้องพักแขกหลังจากกินอาหารเสร็จตอนนั้นที่แดร์ริลนอนอยู่บนเตียงแต่ยังไม่ได้หลับ สองชั่วโมงผ่านไปแต่ก็ยังไม่มีข่าวอะไรเรื่องเดบร้าจากคนของปาร์คเกอร์เขายังไม่รู้ที่อยู่ของเดบร้า แล้วเขาจะมีอารมณ์มาพักผ่อนได้อย่างไร?ก๊อก ก๊อกมีเสียงประจบเอาใจดังมาจากนอกห้อง “ประมุขดาร์บี้ คุณนอนหรือยังครับ?”‘หืม?’แดร์ริลนิ่วหน้า เขาลุกขึ้นและเดินไปดูแล้วก็ต้องอึ้งไปเขาเห็นว่าลูคัสยืนยิ้มกว้างอยู่ด้วยท่าทางสุภาพนอบน้อม“มีอะไรให้ช่วยเหรอ?” แดร์ริลถามเบื้องหน้าเขาดูนิ่ง ๆ แต่ในใจแดร์ริลรังเกียจหมอนี่มาก‘เจ้าโง่นี่มาหาฉันทำไมกัน?’“แหะแหะ…”ลูคัสยิ้มด้วยสีหน้านอบน้อมแล้วบอกว่า “ประมุขดาร์บี้ อย่าเพิ่งปฏิเสธผมนะครับ เมื่อตอนกลางวันผมล่วงเกินคุณไปเยอะ แต่คุณก็ใ
”ประมุขดาร์บี้ คุณน่าทึ่งจริง ๆ คุณไล่แจ็คกี้ไปได้”“ใช่แล้ว ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมคุณถึงได้เป็นผู้ทรงอิทธิพลแบบนี้”เหล่าแขกพากันมาทำความเคารพแดร์ริล พยายามที่จะเยินยอเขา แดร์ริลนั้นขี้เกียจที่จะรับมือกับพวกสอพลอพวกนี้ เขายิ้มและพูดปัด ๆ ไปไม่กี่ประโยคจาค็อบ โยฮันที่อยู่ข้างกายเขาเองก็มีทีท่าไม่แยแสพวกแขกก่อนหน้านี้แขกเหล่านี้พากันมาเยินยอจาค็อบตอนที่เห็นว่าคฤหาสน์เกียรติกระบี่นั้นมีอาวุธระดับม่วง แต่กลับหนีเขาเหมือนเห็นโรคร้ายตอนที่สำนักเสียงลวงตาโผล่มาจาค็อบรู้สึกว่าคงจะดีกว่านี้หากไม่คบหาสหายเหล่านี้ที่ต้องการเพียงแค่ผลประโยชน์จากเขาเหล่าแขกพากันอับอายที่จะหน้าด้านอยู่ต่อเมื่อรู้สึกได้ถึงท่าทีไม่แยแสของจาค็อบและท่าทีไม่สนใจของแดร์ริล ไม่นานพวกเขาก็จากไปคฤหาสน์เกียรติกระบี่กำลังทำความสะอาดบริเวณที่มีการต่อสู้จนเสร็จสิ้น ปาร์คเกอร์เองก้ไม่ลืมคำขอร้องของแดร์ริล และรีบส่งคนให้ออกไปหาข่าวของเดบร้าทันทีเวลาเดียวกันปาร์คเกอร์ก็เชื้อเชิญให้แดร์ริลอยู่ที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพราะว่ามันคงใช้เวลากว่าจะหาที่อยู่ของเดบร้าได้ แดร์ริลพยักหน้าตกลงไม่นานก็ถึงเวลาค่ำคืนตอนนั้นเองที่เท
ทุกคนต่างก็มองแดร์ริลเมื่อได้ยินคำพูดของเขาโดยเฉพาะพวกที่หวาดกลัวสำนักเสียงลวงตา พวกเขาต่างก็มีความคิดมากมายแจ็คกี้นั้นเป็นปีศาจร้ายที่ฆ่าคนไม่กะพริบตา เขานั้นเป็นคนชี้นิ้วสั่งเป็นสั่งตายคนอื่นได้ แต่ตอนนี้เขาแพ้ให้แดร์ริลแบบหมดท่า แล้วเขาจะโมโหจัดจนล้มพนันหรือไม่?“ฟู่”แจ็คกี้หน้าแดงก่ำ เขาสูดหายใจเข้าลึก “แม้ว่าฉันจะไม่ใช่คนดี แต่ฉันก็รักษาคำพูดและยอมรับว่าแพ้แล้ว”จากนั้นแจ็คกี้ก็โบกมือ “ทุกคนจงฟัง เราจะไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันที แล้วไปรวมตัวกันที่แท่นพิธีหลัก”สีหน้าแจ็คกี้เต็มไปด้วยความรู้สึกไม่เต็มใจตอนที่ตะโกนประโยคสุดท้ายออกมาที่จริงนั้นเขาไม่เต็มใจจะจากไปแบบนี้สักนิด เขาต้องการจะควบคุมคฤหาสน์เกียรติกระบี่และอาวุธระดับม่วงทั้งสามชิ้นนั้นก็อยู่ใกล้เพียงแค่เอื้อมแล้วแต่เขาไม่มีทางเลือกอื่นเพราะแดร์ริลทำให้เส้นเลือดหัวใจของเขาบาดเจ็บตอนที่ใช้ง้าวสวรรค์ ทำให้แจ็คกี้ไม่สามารถสู้ต่อไปได้“โอ้”เหล่าศิษย์สำนักเสียงลวงตานับพันต่างก็ไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ด้วยสีหน้ามืดครึ้มเมื่อได้ยินคำสั่งของแจ็คกี้“แดร์ริล ดาร์บี้”แจ็คกี้เดินไปสองสามก้าวก่อนที่จะหยุด เขาหันกลั
”ประมุขแจ็คกี้ การต่อสู้นี้จบแล้ว” สีหน้าแดร์ริลเย็นเยียบไม่แสดงอารมณ์ใดซูมแดร์ริลโบกง้าวด้วยกำลังที่มีเมื่อพูดจบ และกลิ่นอายที่สั่นสะเทือนฟ้าดินก็ปล่อยออกมาจากง้าวสวรรค์ก่อนที่จะมีลำแสงสีแดงเลือดพุ่งเข้าใส่แจ็คกี้แจ็คกี้แทบไม่ทันคิดขณะที่เขาสีหน้าเปลี่ยน เขารีบปล่อยพลังภายในออกมาและเปลี่ยนเครื่องจักรสังหารให้ป้องกันการโจมตีปังลำแสงสีเลือดทำลายเครื่องจักรเปลี่ยนร่างสังหารออกเป็นเสี่ยง ทำให้แจ็คกี้ร้องครางออกมาและปลิวถอยหลังไปมากกว่า 100 เมตร ก่อนที่จะร่วงกระแทกพื้นอย่างแรงการโจมตีของแจ็คกี้อาจจะดูรุนแรงตอนที่เขาโจมตีแดร์ริล แต่เขาก็ใช้พลังภายในไปเยอะแล้ว ตอนนี้แจ็คกี้ไม่สามารถรับการโจมตีได้เมื่อเจอกับง้าวสวรรค์ของแดร์ริลอะไรกัน?ทุกคนที่อยู่ด้านล่างต่างก็อ้าปากค้างเมื่อได้เห็นเรื่องตรงหน้าและมองแดร์ริลอย่างพูดไม่ออกพลังของชายหนุ่มคนนี้น่ากลัวมากแล้วอาวุธในมือเขาก็ดูพิเศษ มันดูคุ้นตาชอบกล…เฮือกตอนนั้นเองจาค็อบก็มองแดร์ริลด้วยความตกตะลึง แววตาเขาก็ตื่นเต้นมากเพื่อนของลูกสาวเขามีความสามารถขนาดนี้ คนเราจะดูกันแต่ภาพลักษณ์ภายนอกไม่ได้จริง ๆปาร์คเกอร์ตัวสั่นและมองแ