ควินซีหยิบเม็ดยาออกมาและพูดขึ้นว่า "หลังจากที่คุณกินเม็ดยาแห่งความสุขนี้เข้าไป คุณจะรู้สึกร้อนรุ่มมาก ดังนั้นคุณจะรู้สึกต้องการผู้ชาย" ควินซีแสดงสีหน้าทะเล้นและกล่าวต่อ “ยานี้จะไม่ออกฤทธิ์ในทันที แต่มันจะออกฤทธิ์ในอีกสิบชั่วโมงข้างหน้า ดังนั้นถ้าหากว่าคุณเปลี่ยนใจที่จะมอบตำราหมัดมังกรน้ำแข็งให้กับฉันภายในสิบชั่วโมงนี้ ฉันก็จะมอบยาระงับอารมณ์ให้กับคุณ แต่ถ้าหากว่าคุณยังยืนกรานที่จะไม่มอบมันให้มันกับฉัน เมื่อยานี้ออกฤทธิ์แล้วคุณจะควบคุมตัวเองไม่ได้” "เธอ!" ออโรร่าโกรธจนตัวสั่นและใบหน้าของเธอก็ซีดลงในทันที ออโรร่าทั้งหวาดกลัวและโกรธแค้น เธอไม่คิดเลยว่าผู้หญิงจะทำร้ายผู้หญิงด้วยกันเช่นนี้ ควินซีต้องการให้เธอกินยาแบบนี้ได้ยังไง! มุมปากของควินซีโค้งขึ้นเป็นรอยยิ้มในขณะที่เธอเฝ้าดูปฏิกิริยาของออโรร่า “มันคงเป็นเรื่องที่น่าตกใจที่เจ้าสำนักง้อไบ๊หรือเทพธิดาหิมวา จะนำความอับอายมาสู่สำนักง้อไบ๊เช่นนี้” วินาทีต่อมา ควินซีก็ยกมือขึ้นแล้วยัดยาเข้าไปในปากของออโรร่าทันที ควินซีรวดเร็วจนออโรร่าไม่ทันได้ตอบสนอง เธอสำลักยาลงไปทันที เธอรู้สึกโกรธจนตัวสั่น เธอยอมตายเสียดีกว่าที่จะต้องกินเม็ดยาน
เมื่อพูดจบควินซีก็ยกมือขึ้นเพื่อส่งสัญญาณให้ชายชุดดำและออกคำสั่งว่า "นำตัวเจ้าสำนักทั้งหมดของจักรวาลโลกไปขังไว้ในหอคอยดาวปรารถนาและล็อกเอาไว้อย่างหนาแน่น ฉันจะกลับมาจัดการกับพวกเขาในวันพรุ่งนี้ และถ้าหากพวกเขายังไม่ยอมมอบตำราลับให้กับฉัน ฉันคงจะต้องใช้วิธีที่ทรมานยิ่งกว่านี้” "ครับ!" จากนั้นเหล่าชายชุดดำก็นำตัวเจ้าสำนักจากทุกสำนักไปขังเอาไว้ในหอคอยดาวปรารถนาทันที เมื่อเห็นว่าควินซีกักขังบรรดาเจ้าสำนักเอาไว้ แดร์ริลที่เฝ้ามองดูอยู่ไม่ไกลก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก แดร์ริลกลัวว่าควินซีจะตัดนิ้วของบรรดาเจ้าสำนักต่อไป ถ้าหากเป็นเจ้าสำนักคนอื่น ๆ เขาอาจจะไม่รู้สึกกังวลมากนัก แต่เขาคงจะทนไม่ได้ถ้าหากว่าควินซีตัดนิ้วของห้าเทพธิดาแห่งพระราชวังฟูเหยา! แดร์ริลทนเห็นพวกเธอได้รับบาดเจ็บไม่ได้ แม่ชีแห่งโชคชะตาคว้าแขนแดร์ริลและพูดขึ้นว่า “แดร์ริล ควินซีวางยาพี่สาวของฉัน ได้โปรดช่วยพี่สาวของฉันให้เร็วที่สุดด้วย!” แม่ชีแห่งโชคชะตาคิดว่า ยาที่ควินซีให้ออโรร่ากินคือยาพิษ ดังนั้นเธอจึงรู้สึกวิตกกังวลและกลัวว่าออโรร่าอาจจะตายในไม่ช้า เมื่อเห็นแม่ชีแห่งโชคชะตาเป็นกังวล แดร์ริลจึงตอบอย่างช่วยไม่ได้
ในเมื่อพวกเขาเป็นคนแบบนี้ แดร์ริลจึงคิดว่ามันก็สมควรแล้วที่พวกเขาจะโดนหลอกซ้ำ ๆ แดร์ริลไม่ต้องการใส่ใจกับคำพูดพวกนั้น เขากวาดสายตามองไปรอบ ๆ เพื่อมองหาห้าเทพธิดาแห่งพระราชวังฟูเหยาแดร์ริลจะต้องช่วยห้าเทพธิดาให้ได้! เพราะว่าพวกเธอเคยช่วยเหลือเขามานักต่อนัก และที่สำคัญเทพธิดาตัวน้อยน้องสาวของพวกเธอก็ได้ใช้พลังวิญญาณของเธอ เพื่อช่วยชีวิตของเขาเอาไว้ความสัมพันธ์ของเขาและเหล่าเทพธิดาแห่งพระราชฟูเหยาไม่สามารถอธิบายออกมาหมดได้ในช่วงชีวิตเดียวเมื่อบรรดาเจ้าสำนักเห็นว่าแดร์ริลไม่ได้ตอบโต้อะไร เขาเพียงแต่กวาดสายตามองไปรอบ ๆ ดังนั้นพวกเขาจึงรู้สึกโกรธมากยิ่งขึ้น“แดร์ริล เราเคยชื่นชมและยกให้นายเป็นหัวหน้าพันธมิตรของพวกเรา แต่นายกลับทำตัวน่ารังเกียจ นายทำแบบนี้กับพวกเราได้ยังไง?”“สำนักเทียนชานของฉันจะขอเป็นศัตรูกับนายตลอดไป!”“ถ้าหากฉันรอดไปได้ ฉันจะฆ่าทุกคนในสำนักประตูสุราลัยให้หมด!”ในขณะที่พวกเขากำลังตำหนิแดร์ริลอย่างโกรธเกรี้ยว ทันใดนั้นร่างผอมเพรียวบางก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าทุกคนเธอคือแม่ชีแห่งโชคชะตาทันทีที่แม่ชีแห่งโชคชะตาเข้ามาถึง เธอก็รีบมองหาพี่สาวของเธอขณะตะโกนขึ้นอย่างกระวนกร
บรรยากาศเปลี่ยนเป็นความอึดอัด พวกเขาจ้องมองแดร์ริลอย่างสับสนโดยไม่รู้ว่าจะพูดอะไร แดร์ริลไม่พูดอะไรเช่นกัน เขายังคงมองหาห้าเทพธิดาในหมู่ฝูงชนต่อไป ไม่นานเขาก็ได้เห็นพวกเธอนั่งอยู่ในมุมหนึ่งของห้องขัง แดร์ริลรู้สึกดีใจเมื่อได้เห็นพวกเธอ เขารีบเข้าไปหาพวกเธออย่างรวดเร็ว แดร์ริลยิ้มให้ซินดี้ก่อนจะพูดขึ้นว่า "เหล่าเจ้าพระราชวังฟูเหยา ฉันมาที่นี่เพื่อช่วยพวกคุณ" น้ำเสียงของเขาไม่ได้ฟังดูเจ้าชู้เหมือนเมื่อก่อน ถ้าเป็นเมื่อก่อนแดร์ริลจะแกล้งซินดี้เมื่อมีโอกาส และเขาก็ยังเคยเรียกเธอว่า 'ภรรยา' อีกด้วย เมื่อเทพธิดาตัวน้อยสละพลังวิญญาณของเธอเพื่อช่วยชีวิตของเขา เขาก็รู้สึกผิดต่อซินดี้และสี่เทพธิดามากเช่นกัน ดังนั้นเขาจึงไม่ต้องการพูดจาหยอกล้อพวกเธออีก "แดร์ริล!" เมื่อได้เห็นแดร์ริล ซินดี้ก็ยิ้มและพยักหน้าพร้อมพูดขึ้นว่า "ฉันรู้ว่าควินซีไม่ใช่สาวกของสำนักประตูสุราลัย ฉันรู้ว่านายจะไม่ทำแบบนั้นกับพวกเรา!" มีเพียงพระราชวังฟูเหยาเท่านั้นที่เชื่อใจแดร์ริลและไม่สาปแช่งเขาเหมือนสำนักอื่น ๆ ซินดี้และสี่เทพธิดาเชื่อว่าแดร์ริลไม่ใช่คนเช่นนั้น ขณะที่ซินดี้พูด สี่เทพธิดาก็พยักหน้าเช่นก
ดวงตาของเมแกนดูสิ้นหวังเมื่อเธอกล่าวเช่นนั้น ใบหน้าของแดร์ริลยังคงดูเย็นชา เขาดึงมือของเมแกนออกและไม่ได้พูดอะไร “แดร์ริล!” เมแกนรู้สึกวิตกกังวลเป็นอย่างมากเมื่อเธอตระหนักได้ว่า ไม่ว่ายังไงแดร์ริลก็จะไม่ช่วยเธอ ดังนั้นเธอจึงรีบเดินเข้าไปและกอดร่างของแดร์ริลเอาไว้ทันที เมแกนกอดแดร์ริลเอาไว้แน่น เธอซบหน้าลงบนหน้าอกของเขาด้วยดวงตาที่เป็นสีแดงและมีน้ำตาคลอเบ้า "ฉันขอร้องนะแดร์ริล ได้โปรดช่วยเจ้าสำนักของฉันด้วย” เมแกนแทบจะกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่ไหว เมแกนตัดสินใจละทิ้งศักดิ์ศรีของเธอไปต่อหน้าผู้คนมากมายจากทุกสำนัก เพียงเพื่อต้องการอ้อนวอนให้แดร์ริลช่วยชีวิตของออโรร่า “เมแกน!” แม่ชีแห่งโชคชะตาตะโกนขึ้นทันทีที่ได้เห็นเช่นนั้น สาวกอันดับต้น ๆ ของสำนักง้อไบ๊อย่างเธอจะกอดผู้ชายต่อหน้าสาธารณชนเช่นนี้ได้อย่างไร! มันเป็นเรื่องที่น่าอับอายที่สุด! แม่ชีแห่งโชคชะตาต้องการต่อว่าเมแกน แต่เมื่อเธอนึกถึงตอนที่แดร์ริลอุ้มเธอเอาไว้ในอ้อมแขนตลอดกาลเดินทางกลับมายังจักรวาลโลก คำพูดของเธอจึงถูกกลืนกลับเข้าไปในลำคอทันที แม่ชีแห่งโชคชะตาทำได้เพียงยืนมองอยู่เงียบ ๆ และไม่ได้พูดอะไรอีก อะไร? ฝูงชน
"ก็ได้! แดร์ริลถอนหายใจและกล่าวขึ้นอย่างไม่เต็มใจว่า “ฉันจะช่วยทำลายโซ่โลหะบนร่างของออโรร่า จากนั้นเธอจะต้องคืนแก่นแท้ของมังกรให้กับฉัน” แดร์ริลพูดด้วยความโกรธที่กำลังเดือดพล่านอยู่ภายในใจ แดร์ริลต้องการโจมตีเมแกนและบดขยี้เธอเพื่อแย่งชิงแก่นแท้ของมังกรกลับคืนมา แต่เนื่องจากว่าแก่นแท้ของมังกรเปราะบางเกินไป ดังนั้นเขาจึงไม่ต้องการเสี่ยง ไม่เพียงแต่แก่นแท้ของมังกรจะอยู่ในมือของเมแกนเท่านั้น แต่นั่นหมายถึงชีวิตของเทพธิดาตัวน้อยก็อยู่ในกำมือของเธอเช่นกัน ดังนั้นแดร์ริลจะต้องระมัดระวังไม่ให้เกิดความเสียหายกับแก่นแท้ของมังกร เมื่อแดร์ริลรับปากที่จะช่วยเจ้าสำนักของเธอ เมแกนจึงพยักหน้าอย่างยินดี “ไม่ต้องกังวล ฉันจะคืนมันให้กับนายทันทีที่นายช่วยเจ้าสำนักของฉันแล้ว” เมื่อได้เห็นเช่นนั้น แม่ชีแห่งโชคชะตาก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก 'โชคดีที่เมแกนเก็บสมบัติอันล้ำค่าของแดร์ริลขึ้นมาได้ก่อน ถ้าไม่อย่างนั้นแดร์ริลคงจะหันหลังและทิ้งทุกคนไปจริง ๆ ตอนนี้ฉันไม่มีพลังภายในเหลืออยู่เลย ฉันจึงไม่สามารถช่วยพี่สาวของตัวเองได้’ แดร์ริลเดินตรงเข้าไปหาเจ้าสำนักออโรร่าทันที เมื่อมาหยุดอยู่ตรงหน้าเธอ แดร์ร
“แดร์ริล ฉันจะคืนแก่นแท้ของมังกรให้นาย แต่นายต้องสัญญาก่อนว่านายจะพาเจ้าสำนักของฉันออกไปจากหอคอยดาวปรารถนา” เมแกนกล่าว “ได้ ฉันสัญญา! ส่งแก่นแท้ของมังกรคืนมาให้ฉันก่อนแล้วฉันจะอุ้มออโรร่าออกไป” แดร์ริลกล่าวในขณะที่ใบหน้าของเขาถูกปกคลุมไปด้วยเหงื่อ เมแกนพยักหน้า จากนั้นเธอก็ยื่นแก่นแท้ของมังกรคืนให้แดร์ริล "นี่" แดร์ริลยื่นมือออกไปรับแก่นแท้ของมังกรอย่างยินดี ทันใดนั้น สตรีผู้หนึ่งก็ปรากฏตัวขึ้นอย่างรวดเร็วปานสายฟ้าแลบ! เธอคือควินซี! "นี่คืออะไร? ขอฉันดูหน่อยสิ" ควินซียิ้มพร้อมพูดขึ้นก่อนจะคว้าแก่นแท้ของมังกรมาจากมือของเมแกนอย่างรวดเร็ว! ควินซีเร็วเกินไป แดร์ริลจึงคว้าแก่นแท้ของมังกรเอาไว้ไม่ทัน! “โอ้! สมบัติชิ้นนี้มันช่างล้ำค่าจริง ๆ” ควินซีพูดขณะร่อนลงบนพื้นอย่างสง่างามโดยมีแก่นแท้ของมังกรอยู่ในมือ ในเวลานั้น ชายชุดดำหลายร้อยคนเดินตามควินซีเข้ามาภายในห้องโถงพร้อมดาบที่อยู่ในมือ "ส่งมันคืนมา!" ดวงตาของแดร์ริลเปลี่ยนเป็นสีแดง ความโกรธของเขาเดือดพล่านราวกับว่ามันจะระเบิดออกมา! แก่นแท้ของมังกรมีความสำคัญกับแดร์ริลมาก เขาจะต้องนำมันไปช่วยชีวิตของเทพธิดาตัวน้อย “ดูคุณเ
ควินซีทรงพลังเกินไป! 'ถึงแม้ว่าฉันจะมีพลังภายในที่บริสุทธิ์ แต่ฉันก็ยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเธออยู่ดี! เธอเป็นถึงจักรพรรดิยุทธขั้นห้าและอยู่เหนือฉันหนึ่งระดับ!' แดร์ริลรีบตั้งหลักและจ้องหน้าควินซีอย่างแน่วแน่ แดร์ริลมิอาจเก็บซ่อนความตื่นตระหนกบนใบหน้าได้! 'ไม่ ฉันสู้เธอไม่ได้ เพราะฉันจะต้องพ่ายแพ้ให้กับเธอ แต่ถึงอย่างนั้นฉันก็ไม่สามารถออกไปโดยที่ไม่มีแก่นแท้ของมังกรได้เช่นกัน!' จิตใจของแดร์ริลรู้สึกว้าวุ่นขณะที่เขาคิดเช่นนั้น! ควินซียกมือขึ้นอีกครั้ง จากนั้นพลังภายในอันรุนแรงก็สั่นสะเทือนและหมุนวนขึ้นตรงหน้าของเธอ วินาทีต่อมา พลังที่น่าสะพรึงกลัวก็ปรากฏขึ้นและถูกแช่แข็งในอากาศ ทันใดนั้นมันก็ก่อตัวขึ้นและกลายเป็นกระบี่สีเลือดที่น่าเกรงขามอยู่กลางอากาศ! กระบี่ยาวสีเลือดก่อตัวขึ้นด้วยพลังภายในของควินซี! มันส่องแสงสีแดงแวววาวราวกับสีของเลือดออกมา จากนั้นเธอก็โบกมือขึ้นกลางอากาศอย่างไม่รีรอ กระบี่ยาวสีเลือดฟาดลงในอากาศก่อนจะพุ่งตรงไปทางแดร์ริลด้วยพลังอันรุนแรง! “ยอมแพ้ซะแดร์ริล!” ควินซีพูดขึ้นอย่างเย็นชา กระบี่ยาวสีเลือดพุ่งผ่านอากาศด้วยความเร็วจนแดร์ริลแทบจะถูกผ่าครึ่ง!
”รอก่อน”จู่ ๆ ลูคัสก็คิดบางอย่างได้ขณะที่พวกเขากำลังจะเดินทางต่อและสั่งลูกน้องทั้งสองของตน “วางแดร์ริลลงและค้นตัวเขา เผื่อว่ามีของอะไร”ฮ่าฮ่าแดร์ริลไม่ใช่เพียงแค่ประมุขสำนักประตูสุราลัยเท่านั้นแต่ว่ายังเป็นจักรพรรดิของเวสต์ริงตัน เขาต้องมีของมีค่าอยู่กับตัวแน่‘ฉันอาจจะเจอคัมภีร์ล้ำค่าบนตัวเขาก็ได้หากว่าฉันหาของมีค่าก่อนที่จะเอาเขาไปส่งที่สำนักเสียงลวงตา’ลูคัสยิ้มพร้อมคิด“ครับ นายน้อย”ลูกน้องทั้งสองรับคำและวางแดร์ริลลงก่อนที่จะเริ่มค้นตัวเขาไม่นานก็เจอของสองอย่างบนตัวแดร์ริล อันหนึ่งคือเจดีย์ส่วนอีกอันคือย่ามใส่สัตว์เทพเจดีย์เจ็ดมหาสมบัตินั้นสามารถเปลี่ยนขนาดได้ ดังนั้นแดร์ริลจึงเปลี่ยนให้เล็กที่สุด สูงแค่ประมาณนิ้วโป้ง ตอนที่เขาไม่ได้ใช้งาน คนทั่วไปก็จะไม่คิดว่ามันเป็นของสำคัญและเป็นเรื่องยากที่จะรู้ถึงความลับของเจดีย์“เอ่อ…”ตอนนั้นลูคัสก็หยิบเจดีย์ขึ้นมา หมุนไปมาเพื่อดู เขานิ่วหน้าและบอกว่า “มันมีพลังวิญญาณและดูเหมือนเป็นของล้ำค่า แต่ว่าเอาไว้ใช้ทำอะไรกัน?”จากนั้นลูคัสก็ห้อยเจดีย์กลับไว้ที่คอของแดร์ริลเหมือนเดิมแล้วลูคัสก็หยิบย่ามใส่สัตว์เทพขึ้นมาอย่างยินดีแล
สีหน้าของจาค็อบมืดครึ้มเมื่อเขาพูดเช่นนั้น เขาเองก็รู้สึกสับสนที่จริงจาค็อบไม่เชื่อเหมือนกันว่าแดร์ริลจะเป็นคนเช่นนั้น แต่สถานการณ์ตรงหน้าก็ต่างไป อีกอย่างแดร์ริลก็เหม็นกลิ่นเหล้าจริง ๆแต่จาค็อบนั้นก็ทำอะไรรอบคอบสมกับที่เป็นประมุขของคฤหาสน์เกียรติกระบี่และตัดสินใจว่าจะรอให้แดร์ริลตื่นขึ้นมาก่อนที่จะถามเขา“ท่านลุง”แต่ลูคัสร้อนใจขึ้นมาทันทีและบอกอย่างจริงจังว่า “ไม่ว่าเรื่องจริงจะเป็นยังไง แดร์ริลก็เมาและมานอนที่เตียงปาร์คเกอร์จริง นี่อาจจะทำลายชื่อเสียงทั้งของปาร์คเกอร์และคฤหาสน์เกียรติกระบี่ หากว่าเรื่องหลุดออกไปว่าเราทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วคนอื่นเขาจะมองพวกเรายังไง? แล้วอนาคตปาร์คเกอร์จะแต่งงานได้ยังไง?”ลูคัสพูดอย่างเป็นการเป็นงานก่อนที่จะมองไปรอบ ๆ “ผมคิดว่าเราน่าจะมัดเขาไว้ก่อนแล้วค่อยสอบสวนเขาตอนที่ตื่นขึ้น ทำแบบนั้นก็ไม่เป็นการทำลายชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”หลายคนต่างก็พยักหน้าอย่างเห็นด้วยกับคำพูดของเขา“ใช่ อย่างน้อยเราก็น่าจะทำเพื่อชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”“แดร์ริลแข็งแกร่งมากไป หากว่าคำพูดของนายน้อยลูคัสที่ว่าเขาอยากทำเรื่องไม่เหมาะไม่ควรกั
”ญาติผู้น้อง”ตอนนั้นเองลูคัสที่แอบอยู่ด้านนอกก็รีบพาคนอีกสองคนเข้ามาทันที“เกิดอะไรขึ้น?” ลูคัสตะโกนเสียงดังอย่างเป็นห่วงก่อนที่จะมองแดร์ริลที่อยู่บนเตียงและทำหน้าตาประหลาดใจ “ทำ… ทำไมประมุขดาร์บี้ถึงได้มาอยู่ที่นี่?”ต้องบอกว่าลูคัสแสดงได้ดีมาก ปาร์คเกอร์ไม่ได้รู้เลยว่ามีเรื่องหมกเม็ดอะไรและคิดว่าลูคัสมาเพราะได้ยินเสียงร้องของเธอ“ฉัน…” ปาร์คเกอร์กัดปากแน่นหน้าแดงก่ำ และพูดอย่างอับอายว่า “ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน…”ตอนนี้ใจปาร์คเกอร์ว้าวุ่นมาก ผู้หญิงคนไหนที่อยู่ในสถานการณ์แบบนี้ก็ทำใจให้นิ่งได้ยากกันทั้งนั้น“โอ้ตาย”ตอนนั้นเอง จาค็อบและศิษย์คนอื่น ๆ ที่สังเกตเห็นความวุ่นวายก็เข้ามาเอ่อ…ทุกคนต่างก็อึ้งไปทันทีเมื่อได้เห็นสถานการณ์ในห้องและมีสีหน้าบรรยายไม่ถูก“ทะ… ทำไมแดร์ริลถึงได้อยู่ในห้องของคุณหนูปาร์คเกอร์?”“กลิ่นเหล้าเหม็นคลุ้งเลย…”“เป็นไปได้ไหมว่าแดร์ริลดื่มเหล้าย้อมใจแล้วอยากจะมาทำอะไรกับคุณหนูปาร์คเกอร์…”ฝูงชนต่างก็แสดงความคิดเห็นดัน ลูคัสทำสีหน้าตื่นตะลึงเหมือนกันแต่ว่าในใจนั้นแอบหัวเราะลั่น‘ฮ่าฮ่า ตอนนี้แดร์ริลอธิบายตัวเองยากแล้ว ทุกคนเห็นเขาแบบนี้แล้ว’“ปา
จากนั้นลูคัสก็เรียกลูกน้องออกมาสองคนและบอกว่า “เร็วเขาถอดเสื้อผ้าหมอนี่ออก”ลูกน้องทั้งสองรีบถอดเสื้อผ้าของแดร์ริลออกตามคำสั่ง“อุ้มเขาขึ้นแล้วไปกัน” ลูคัสโบกมือและเดินออกไปลูกน้องทั้งสองคนรีบยกแดร์ริลขึ้นแล้วเดินตามไป พวกเขาไม่ลืมเอาเสื้อผ้าของแดร์ริลไปด้วยพวกเขาอาศัยความมืดของยามค่ำคืน อุ้มแดร์ริลเข้าไปในห้องของปาร์คเกอร์ เธอยังไม่กลับมาที่ห้องตอนนี้เพราะว่าเธอมีธุระต้องจัดการพวกเขาโยนแดร์ริลไปนอนบนเตียงปาร์คเกอร์ก่อนที่ลูคัสจะนำคนของเขาอีกสองคนไปซ่อนอยู่ในมุมมืด“แดร์ริล”ลูคัสยิ้มชั่วร้ายออกมาเมื่อพวกเขาซ่อนมิดชิดแล้ว และพูดกับตัวเองว่า “อย่ามาว่าฉันที่ทำเรื่องชั่ว ๆ เลย ใครใช้ให้นายล่วงเกินประมุขสำนักเสียงลวงตาล่ะ? อีกอย่างญาติฉันก็ชอบนายมากนี่”ตอนแรกลูคัสวางแผนว่าจะเอาตัวแดร์ริลออกจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันทีหลังจากที่เขาเมา และส่งไปที่แท่นของสำนักเสียงลวงตา แต่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพิ่มการรักษาความปลอดภัยหลังจากเหตุต่อสู้เมื่อกลางวัน การแอบพาแดร์ริลออกไปจึงไม่ใช่เรื่องง่ายลูคัสตัดสินใจว่าจะถอดเสื้อผ้าแดร์ริลออกและเอาเขามาไว้บนเตียงปาร์คเกอร์ จากนันเขาก็จะรีบเข้ามาแล
”โอ้”แม้เบื้องหน้าลูคัสอาจจะดูนิ่ง แต่ว่าในใจเขายินดีและตื่นเต้นมากเมื่อเห็นแดร์ริลดื่มไวน์ลูคัสนั้นเชิญแดร์ริลมาดื่มไม่ใช่เพราะความชื่นชมแต่อย่างใด แต่เพื่อที่จะได้ทำตามคำสั่งของแจ็คกี้และจับตัวแดร์ริลไปลูคัสนั้นเจ้าเล่ห์ เขารู้ว่าคนแข็งแกร่งอย่างแดร์ริลไม่มีทางได้รับผลจากยาพิษธรรมดา ๆ แน่ ดังนั้นเขาเลยไม่โง่ขนาดที่จะวางยาในไวน์ไวน์นั้นไม่มียาพิษ แต่ว่าตัวไวน์เองต่างหากที่มีปัญหากรุ่นกรึ่มเป็นเหล้าแรงเป็นพิเศษของทวีปมหาสมุทรอำพัน เพียงแค่ดื่มไวน์นี้เข้าไปอึกใหญ่ก็อาจจะทำให้คนดื่มเมาไปได้ครึ่งเดือน แม้แต่ผู้บ่มเพาะหากว่าได้ดื่มเช้าไปก็ไม่อาจต้านทานความแรงของเหล้าได้ ทุกคนที่รู้จักไวน์นี้รู้ดีว่าต้องกินยาแก้ก่อนที่จะดื่มกรุ่นกรึ่มอย่างเพลิดเพลินแผนของลูคัสก็ง่าย ๆ เขาเจตนาจะไม่บอกแดร์ริลว่ากรุ่นกรึ่มนั้นแรงแค่ไหน แล้วก็รอให้แดร์ริลเมาค่อยจับเขามัดส่วนตัวลูคัสนั้นกินยาแก้ไปแล้ว เขาก็เลยไม่ต้องกังวล“ประมุขดาร์บี้” ลูคัสยิ้มและมองแดร์ริล “ไวน์เป็นไงบ้างครับ?”“ยอดเยี่ยม”แดร์ริลพยักหน้าและอดเอ่ยไม่ได้ “กลิ่นของไวน์นี้แรงมาก มันมีรสหวานติดปลายลิ้น เป็นไวน์ชั้นยอด”แดร์ริล
แจ็คกี้ไม่พูดอะไรอีก เขาหันหลังจากไปแล้วหายไปในความมืดยามค่ำคืนในพริบตา“เฮ้อ”ตอนนั้นเอง ลูคัสก็สูดหายใจเข้าลึกพร้อมสีหน้ายุ่งยากใจประมุขสั่งให้เขาหาทางเอาเอง แล้วเขาจะมีทางอะไรล่ะ?…ตอนนั้นเองที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่จาค็อบตั้งใจจัดเลี้ยงให้แดร์ริลเพื่อขอบคุณเขาสำหรับการยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือจากนั้นแดร์ริลก็ถูกจัดให้นอนพักในห้องพักแขกหลังจากกินอาหารเสร็จตอนนั้นที่แดร์ริลนอนอยู่บนเตียงแต่ยังไม่ได้หลับ สองชั่วโมงผ่านไปแต่ก็ยังไม่มีข่าวอะไรเรื่องเดบร้าจากคนของปาร์คเกอร์เขายังไม่รู้ที่อยู่ของเดบร้า แล้วเขาจะมีอารมณ์มาพักผ่อนได้อย่างไร?ก๊อก ก๊อกมีเสียงประจบเอาใจดังมาจากนอกห้อง “ประมุขดาร์บี้ คุณนอนหรือยังครับ?”‘หืม?’แดร์ริลนิ่วหน้า เขาลุกขึ้นและเดินไปดูแล้วก็ต้องอึ้งไปเขาเห็นว่าลูคัสยืนยิ้มกว้างอยู่ด้วยท่าทางสุภาพนอบน้อม“มีอะไรให้ช่วยเหรอ?” แดร์ริลถามเบื้องหน้าเขาดูนิ่ง ๆ แต่ในใจแดร์ริลรังเกียจหมอนี่มาก‘เจ้าโง่นี่มาหาฉันทำไมกัน?’“แหะแหะ…”ลูคัสยิ้มด้วยสีหน้านอบน้อมแล้วบอกว่า “ประมุขดาร์บี้ อย่าเพิ่งปฏิเสธผมนะครับ เมื่อตอนกลางวันผมล่วงเกินคุณไปเยอะ แต่คุณก็ใ
”ประมุขดาร์บี้ คุณน่าทึ่งจริง ๆ คุณไล่แจ็คกี้ไปได้”“ใช่แล้ว ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมคุณถึงได้เป็นผู้ทรงอิทธิพลแบบนี้”เหล่าแขกพากันมาทำความเคารพแดร์ริล พยายามที่จะเยินยอเขา แดร์ริลนั้นขี้เกียจที่จะรับมือกับพวกสอพลอพวกนี้ เขายิ้มและพูดปัด ๆ ไปไม่กี่ประโยคจาค็อบ โยฮันที่อยู่ข้างกายเขาเองก็มีทีท่าไม่แยแสพวกแขกก่อนหน้านี้แขกเหล่านี้พากันมาเยินยอจาค็อบตอนที่เห็นว่าคฤหาสน์เกียรติกระบี่นั้นมีอาวุธระดับม่วง แต่กลับหนีเขาเหมือนเห็นโรคร้ายตอนที่สำนักเสียงลวงตาโผล่มาจาค็อบรู้สึกว่าคงจะดีกว่านี้หากไม่คบหาสหายเหล่านี้ที่ต้องการเพียงแค่ผลประโยชน์จากเขาเหล่าแขกพากันอับอายที่จะหน้าด้านอยู่ต่อเมื่อรู้สึกได้ถึงท่าทีไม่แยแสของจาค็อบและท่าทีไม่สนใจของแดร์ริล ไม่นานพวกเขาก็จากไปคฤหาสน์เกียรติกระบี่กำลังทำความสะอาดบริเวณที่มีการต่อสู้จนเสร็จสิ้น ปาร์คเกอร์เองก้ไม่ลืมคำขอร้องของแดร์ริล และรีบส่งคนให้ออกไปหาข่าวของเดบร้าทันทีเวลาเดียวกันปาร์คเกอร์ก็เชื้อเชิญให้แดร์ริลอยู่ที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพราะว่ามันคงใช้เวลากว่าจะหาที่อยู่ของเดบร้าได้ แดร์ริลพยักหน้าตกลงไม่นานก็ถึงเวลาค่ำคืนตอนนั้นเองที่เท
ทุกคนต่างก็มองแดร์ริลเมื่อได้ยินคำพูดของเขาโดยเฉพาะพวกที่หวาดกลัวสำนักเสียงลวงตา พวกเขาต่างก็มีความคิดมากมายแจ็คกี้นั้นเป็นปีศาจร้ายที่ฆ่าคนไม่กะพริบตา เขานั้นเป็นคนชี้นิ้วสั่งเป็นสั่งตายคนอื่นได้ แต่ตอนนี้เขาแพ้ให้แดร์ริลแบบหมดท่า แล้วเขาจะโมโหจัดจนล้มพนันหรือไม่?“ฟู่”แจ็คกี้หน้าแดงก่ำ เขาสูดหายใจเข้าลึก “แม้ว่าฉันจะไม่ใช่คนดี แต่ฉันก็รักษาคำพูดและยอมรับว่าแพ้แล้ว”จากนั้นแจ็คกี้ก็โบกมือ “ทุกคนจงฟัง เราจะไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันที แล้วไปรวมตัวกันที่แท่นพิธีหลัก”สีหน้าแจ็คกี้เต็มไปด้วยความรู้สึกไม่เต็มใจตอนที่ตะโกนประโยคสุดท้ายออกมาที่จริงนั้นเขาไม่เต็มใจจะจากไปแบบนี้สักนิด เขาต้องการจะควบคุมคฤหาสน์เกียรติกระบี่และอาวุธระดับม่วงทั้งสามชิ้นนั้นก็อยู่ใกล้เพียงแค่เอื้อมแล้วแต่เขาไม่มีทางเลือกอื่นเพราะแดร์ริลทำให้เส้นเลือดหัวใจของเขาบาดเจ็บตอนที่ใช้ง้าวสวรรค์ ทำให้แจ็คกี้ไม่สามารถสู้ต่อไปได้“โอ้”เหล่าศิษย์สำนักเสียงลวงตานับพันต่างก็ไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ด้วยสีหน้ามืดครึ้มเมื่อได้ยินคำสั่งของแจ็คกี้“แดร์ริล ดาร์บี้”แจ็คกี้เดินไปสองสามก้าวก่อนที่จะหยุด เขาหันกลั
”ประมุขแจ็คกี้ การต่อสู้นี้จบแล้ว” สีหน้าแดร์ริลเย็นเยียบไม่แสดงอารมณ์ใดซูมแดร์ริลโบกง้าวด้วยกำลังที่มีเมื่อพูดจบ และกลิ่นอายที่สั่นสะเทือนฟ้าดินก็ปล่อยออกมาจากง้าวสวรรค์ก่อนที่จะมีลำแสงสีแดงเลือดพุ่งเข้าใส่แจ็คกี้แจ็คกี้แทบไม่ทันคิดขณะที่เขาสีหน้าเปลี่ยน เขารีบปล่อยพลังภายในออกมาและเปลี่ยนเครื่องจักรสังหารให้ป้องกันการโจมตีปังลำแสงสีเลือดทำลายเครื่องจักรเปลี่ยนร่างสังหารออกเป็นเสี่ยง ทำให้แจ็คกี้ร้องครางออกมาและปลิวถอยหลังไปมากกว่า 100 เมตร ก่อนที่จะร่วงกระแทกพื้นอย่างแรงการโจมตีของแจ็คกี้อาจจะดูรุนแรงตอนที่เขาโจมตีแดร์ริล แต่เขาก็ใช้พลังภายในไปเยอะแล้ว ตอนนี้แจ็คกี้ไม่สามารถรับการโจมตีได้เมื่อเจอกับง้าวสวรรค์ของแดร์ริลอะไรกัน?ทุกคนที่อยู่ด้านล่างต่างก็อ้าปากค้างเมื่อได้เห็นเรื่องตรงหน้าและมองแดร์ริลอย่างพูดไม่ออกพลังของชายหนุ่มคนนี้น่ากลัวมากแล้วอาวุธในมือเขาก็ดูพิเศษ มันดูคุ้นตาชอบกล…เฮือกตอนนั้นเองจาค็อบก็มองแดร์ริลด้วยความตกตะลึง แววตาเขาก็ตื่นเต้นมากเพื่อนของลูกสาวเขามีความสามารถขนาดนี้ คนเราจะดูกันแต่ภาพลักษณ์ภายนอกไม่ได้จริง ๆปาร์คเกอร์ตัวสั่นและมองแ